Suidae lexicon

101 Ταπεινόϲ. καὶ Ταπεινῶ· αἰτιατικῇ.

102 Τάπητεϲ: ἐπιβόλαια, ἢ ϲτρώματα. οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ.

103 Τἀπὶ κοϲκίνῳ: λεγόμενόν τι. οἷον τἀληθῆ πάντα.

104 Τἀποτίμια: τοὺϲ μιϲθούϲ. Σοφοκλῆϲ· δεῖξον ἀνθρώποιϲι, [*](Soph.) τἀποτίμια τῆϲ δυϲϲεβείαϲ οἷα δωροῦνται θεοί.

105 Τἀπίχειρα: τὸν μιϲθόν, τὰϲ ἀμοιβάϲ. ἀμείνονα ἔχων τἀπίχειρα τῆϲ ἥττηϲ. ἐν Μυθικοῖϲ.

106 Τὰ πλείϲτου ἄξια τῷ Πομπηῒῳ ὑπηρετοῦντα ὑπηρετοῦντα Μηνᾶν [*](EV) τὸν πειρατήν.

107 Τὰ πολλά: ἀντὶ τοῦ ὡϲ ἐπὶ τὸ πολύ, ὡϲ ἐπὶ τὸ πλεῖϲτον.

108 Τὰ πρῶτα Ἄρηϲ εἰϲ τοὺϲ παῖδαϲ ἐπηνεῖτο: ἐπὶ τῶν ἐν [*](Prov.) ἀρχῇ κοϲμίων, μετὰ δὲ ταῦτα ἀϲελγαινόντων.

109 πρῶτ’ ἀρίϲτουϲ παῖδαϲ Αἴγιν’ ἐκτρέφει: παροιμία. [*](Σ) ἐν ἀκμῇ γάρ, φαϲί, μεταβάλλουϲιν ἐπὶ τὸ χεῖρον οἱ Αἰγινῆται ἀπὸ Ἀχιλλέωϲ, Πατρόκλου, Αἴαντοϲ, Νεοπτολέμου.

110 Ταρρακῶν: πόλιϲ. καὶ κλίνεται Ταρρακῶνοϲ.

111 Ταραντενίδιον: λεπτὸν καὶ διαφανὲϲ ἱμάτιον, οὐ πάντωϲ [*](Σ) πορφυροῦν, ὥϲ τινεϲ ὑπέλαβον. οὕτωϲ Νικόϲτρατοϲ. ἡ δὲ τὸ διάδημα, [*](Ε) ὅπερ οὖν ἐπὶ τῆϲ κεφαλῆϲ εἶχε ϲύμβολον δὴ καὶ μαρτύριον ἀρχῆϲ, περιϲπάϲαϲα, εἶτα μέντοι τῷ τραχήλῳ περιβαλοῦϲα (τὸ δὲ ἦν [*](98 sch. Ar. Av. 102 99 l. Babr. 65, 1 100 — ἐκλελυμένοι ═ P, Et. Gen.; l. Pl. Rep. 613c τῶν τὰ sq. Dam. fr. 77 ═ Phot. Bibl. 341b 14—6 101 Ταπεινῶ sq. ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 300, 14 102 ═ P, Et. M. 746,5 Ael. D. fr. 116 ex Eust. l. 1369, 42 contulit Wentzel; Ar. Pl. 528 103 ═ P 104 Soph. El. 1382—3 c. sch. 1382 105 ἀμείνονα — ἥττηϲ Babr. 5, 9 106 Io. Antioch. fr. 77, FHG 4, 568 ═ EV 1, 176, 3—4 107 ═ P, Ba 381, 30 cf. sch. Thuc. 2, 87,6 108 cf. Paroem. ed. Gsf. 112, n. 902 109 ═ P 110 — πόλιϲ cf. Steph. Byz.; Ταρρακῶνοϲ ═ Ambr. 37 111 — Νικόϲτρατοϲ (fr. 40, 2 p. 229 K.) ═ P v. Ταραντεινόν cf. Et. M. 746, 14, sch. Luc. 26, 26; 279, 7, H vs. 26 ἡ sq. Aelian. fr. 12) [*](98 cf. 531 99 cf. v. Γ 183 100 Dam. cf. vv. Κ 903 et Ω  258 104 cf. vv. Ε 2700 et Λ 582 105 cf. 23 106 cf. v. Π 2025 111 Aelian. cf. vv. Κ 741 et Ω 223) [*](1 Ταὡῶϲ V δὲ om. F 5 τὸν ὦμον AMec 9 καὶ GM: om. Ar A(GFVM) 12. 13 Τἀπιτίμια utrob. G, vv. Ε 2700 et Λ 582 13 οἷ AV, om. F 14 τῶν μιϲθῶν F 19 πρῶτ᾿ ἀρίϲτουϲ παῖδαϲ Schottues, 109 25 (et 504, 1) Ταραντινίδιον GMec, sch. Luc., v. Κ 741 26 ἡ] οἱ GF 28 περιβαλλοῦϲα F περιβάλλει v. Ω 223)

112 Ταραντῖνοϲ: ὄνομα κύριον.

113 Ταραντῖνοι: τάξιϲ τιϲ ἱππέων οὕτωϲ καλουμένη.

114 Ταραξίαϲ· ὁ δὲ ὡϲ ταραχώδηϲ καὶ ταραξίαϲ ἐπέϲκηψε τῇ Ἀλεξανδρέων ἐκκληϲίᾳ λαίλαποϲ δίκην ἢ θυέλληϲ.

115 Ταραξικάρδιον: τὸ δάκνον τὴν καρδίαν. τοῦτο τοὖποϲ δεινὸν ἤδη καὶ ταραξικάρδιον. αὐξήϲει κέχρηται, εἰπὼν ταραξικάρδιον. ἔϲτι γάρ τι δεινόν, ὃ μὴ οὕτωϲ ἐϲτὶ δεινόν, ὡϲ δάκνειν καὶ ταράττειν καρδία. ὅπερ δὲ τῇ καρδίᾳ ταραχὴν ἐμποιήϲειεν ἄν, τοῦτο ἀναμφιλόγωϲ δεινότατον νομίζοιτο.

116 Ταράϲϲω· αἰτιατικῇ.

117 Ταρβεῖ: φοβεῖται. καὶ παρὰ Σοφοκλεῖ ταρβεῖν, ἀντὶ τοῦ [*](Soph.) τιμᾶν. ταρβεῖν μέν, ὦ γεραιέ, τἀνθυμήματα πολλή ᾿ϲ᾿ ἀνάγκη τἀπὸ ϲοῦ. καὶ μὴν ἔνεϲτι τοῖϲ εὖ ϲκοπουμένοιϲ ταρβεῖν τὸν εὖ πράϲϲοντα, μὴ ϲφαλῇ ποτέ.

118 Τάρβη καὶ Τάρβοϲ: εὐλάβεια, φόβοϲ. ᾧ μή ᾿ϲτι δρῶντι [*](Soph.) τάρβοϲ, οὐδ’ ἔποϲ φοβεῖ τουτέϲτιν ὁ μὴ τὸ ἔργου δεδοικὼϲ οὐδὲ τὸ λόγον.

119 Τάριχα. ὄψα πολυτελῆ. καὶ ταρίχη ϲυχνά. καὶ παροιμία· ἂν μὴ [*](Suid.) παρῇ κρέα, ταρίχῃ ϲτερκτέον. παρεγγυᾷ, ὅτι δεῖ τοῖϲ παροῦϲιν ἀρκεῖϲθαι.

120 Ταριχαῖοι: ὄνομα ἔθνουϲ.