Suidae lexicon

882 Οὐκ ἔϲτιν ἄλλοϲ πλὴν ἐγώ: Ἀττικῶϲ ἀντὶ τοῦ πλὴν ἐμοῦ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· μὰ τὸν Δίʼ· οὐ γάρ ἐϲτιν ἄλλοϲ πλὴν ἐγώ.

883 Οὐκ ἔϲτιν ὅϲ τιϲ πάντ᾿ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ. ἢ γὰρ πεφυκὼϲ [*](869 fort. Metaphr. 870 Thdr. in Ps. 59, 12, PG 80, 1324a 872 sch. Ar. Eq. 524 873 ὅν sq. Aelian. 874 ═ P, Diogen. VII 24 873 ═ P, H cf. Diogen. VII 3, sch. Ar. Lys. 37 878 Ar. Av. 1432 c. sch. 879 Harp. ═ P, An. Ox. 2, 497, 30; Dem. 18, 281 880 aliter. H 881 ═ P 882 Ar. Pl. 106 c. sch. plenior. 883 Ar. Ran. 1217 — 9 c. sch. 1219) [*](873 cf. v. Π 1179 876 cf. v. Ε 2266 877 cf. vv. Ε 2315 et 2412 878 cf. vv. Ε 2637 at Π 913) [*](AF(GSM))[*]( 3 τεῦχεν om. S ὁ νοῦϲ] αὐτὸϲ S 869 om. AFS 7 τοῦ om. S ϲτρατηγεῖϲ FS, Thdr. Δαβίδ om. AFS mg. add. Ar 9 δέ] δὲ ἀντὶ τοῦ G 11 ἡμῶν GSecM 12 ὅν—16 ἦν om. F 874—7 om. A 15 τὸν G: τῶν SM; τὸ ante τελευτήϲαντα cum Phot. cett. transpos. Kust. 20 τοῦ om. S οὐ om. G 22 οὐ om. S ϲκάπτειν—26 ἀγκύραϲ om. F 24 τῆϲ αὐτῆϲ] τοῖϲ αὐτοῖϲ S, v. l. Hapr. ὁρμεῖ M, Harp. plen. ὁρμᾶ G 25 ἐλλειπῶϲ A, Harp. ep., An. Ox.: ἐλλιπῶϲ GM, Harp. plen. Phot. ἐλλιπῆ S 29 Ἀττικῶϲ om. F 30 Ἀριϲτοφάνηϲ— ἐγώ om. 883 om. A, non nov. gl. S)

884 0ὐκ ἔϲτι παρὰ ταῦτ᾿ ἄλλο: ἀντὶ τοῦ οὐκ ἔϲτιν ἄλλωϲ [*](Ar.) γενέϲθαι ἢ καθὼϲ εἴρηκε. τοῦτο, φηϲί, πάντωϲ δέδοκται, καὶ οὐκ ἂν ἐάϲαιμί ϲε ἕτερόν τι ποιῆϲαι. Ἀριϲτοφάνηϲ. οὐκ ἔϲτιν ἄλλωϲ γενέϲθαι ἢ ἀνελθεῖν εἰϲ τὸν οὐρανόν. ὁ δὲ οὐδὲν ὅ τι οὐχ ἑτοίμωϲ τῶν προταθέντων ἔϲχε ϲυνθέϲθαι, οὐχ ὅτι καὶ ἐμμένειν αὐτοῖϲ ἔμελλεν, ἀλλ᾿ ἵν᾿ ἐκ τῶν παρόντων ἀναπνεύϲῃ.

885 Οὐκ ἔϲτι ϲυκοφάντου δήγματοϲ: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀνηνύτων. [*](Ar.) λείπει δὲ τὸ φάρμακον. λέγει δὲ ἐν ἤθει, ὅτι οὐκ ἔϲτιν ἐπῳδὴ ἢ φάρμακον πρὸϲ δῆγμα ϲυκοφάντου. ἐπεὶ εἰώθαϲι λέγειν οἱ τὰ περίαπτα πωλοῦντεϲ, ὅτι χρηϲιμεύει τόδε πρὸϲ τόδε. ἄλλωϲ· ἀλεξητήριον δείκνυϲιν αὐτῷ καὶ βαϲκανίαϲ ἀποτρεπτικὸν δακτύλιον, ὃν καλοῦμεν φαρμακίτην.

886 0ὐκ ἔϲχον: οὐκ ἔϲχιϲα, οὐ διεῖλον. οὕτωϲ ἔκλινεν Ἀττικῶϲ. [*](Ar.) ὤπτων γαϲτέρα, κᾆτ᾿ οὐκ ἔϲχον ἀμελήϲαϲ, ἡ δ᾿ ἄῤ ἐφυϲᾶτο. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ.

887 0ὐκέτι.

888 0ὐκ ἐτῶϲ: οὐκ εἰκότωϲ, ἢ οὐ μάτην· παρὰ τὸ ἐτώϲιον, ὅ ἐϲτι [*](Σ) μάταιον· οὐκ ἀλόγωϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐκ ἐτῶϲ ἅπάντεϲ οἱ δικάζοντεϲ [*](Ar.) θαμὰ ϲπεύδουϲιν ἐπὶ πολλοῖϲ γεγράφθαι γράμμαϲιν.

889 0ὐκἐτόϲ: οὐκ ἀλόγωϲ, οὐκ ἀληθῶϲ. ἀντὶ τοῦ δικαίωϲ· ἐπιρρηματικὸν [*](Ar.) γάρ ἐϲτιν ἀντὶ τοῦ ἐτεῶϲ· ἀπὸ τοῦ ἐτεῶϲ ϲυνῃρημένου. Ἀριϲτοράηϲ Πλούτῳ· οὐκ ἐτὸϲ ἀῤ ὡϲ ἔμ᾿ ἦλθεν οὐδεπώποτε.

890 0ὐκ ἐτὸϲ ἀφ᾿ ἡμῶν εἰϲιν αἱ τραγῳδίαι· οὐδὲν γάρ εἰϲι [*](Ar.) πλὴν Ποϲειδῶν καὶ ϲκάφη: παροιμία ἐπὶ τῶν ἐγκυλινδουμένων τῷ αὐτῷ πράγματι, ἄλλο δὲ μηδὲν νοεῖν ἀνεχομένων. ὁ δὲ νοῦϲ· οὐδὲν ἐϲμὲν εἰ μὴ ϲυνουϲιάζειν καὶ τίκτειν. ὁ γὰρ Ποϲειδῶν ἐμίγη τῇ Τυροῖ καὶ ἐγέννηϲε Νηλέα καὶ Πελίαν.

891 Οὐκ ἐφέξειϲ: οὐ παύϲῃ.

892 0ὐκ ἔχαδεν: οὐκ ἐχώρηϲεν.

893 Οὐκ ἔχων ὅ τι χρήϲηται τοῖϲ παροῦϲι κακοῖϲ: ἀντὶ τοῦ ἐξαπορῶν.

894 0ὐκ ἔχω φράϲαι· ὅμωϲ γε μέντοι ϲοι δἰ αἰνιγμῶν ἐρῶ: ἀντὶ τοῦ δἰ ἀϲαφείαϲ.

895 Οὔκ εἰμι τούτων τῶν ἡρώων: αὕτη τέτακται ἐπὶ τῶν βουλομένων εὖ ποιεῖν· οἱ γὰρ ἥρωεϲ κακοῦν ἕτοιμοι μᾶλλον ἢ εὐεργετεῖν.

896 0ὐκί: τὸ οὐχί. Ὅμηροϲ διὰ τοῦ κ γράφει, οὐ διὰ τοῦ χ. δείκνυται γὰρ ἐκ τῶν ϲυναλοιφῶν τὰ μὲν ψιλἀ μεταπίπτοντα εἰϲ δαϲέα, ὅταν τὸ ἐπιφερόμενον δαϲύνηται· ψιλοῦ δὲ ὑποταϲϲομένου, μὴ μεταπίπτονπα.

897 0ὐ κομῶ: οὐ μέγα φρονῶ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· κἀγὼ μὲν τοιοῦτοϲ ὢν ποιητὴϲ οὐ κομῶ. τουτέϲτιν οὐ μέγα φρονῶ.

898 Οὔκουν: οὐδαμῶϲ. Οὐκοῦν δὲ ϲυλλογιϲτικὸϲ ϲύνδεϲμοϲ. [*](Ε) σὐκοῦν οἱ ἀδελφοὶ λαβόντεϲ ἱκετηρίαν ἐπυνθάνοντο ἄρα τοῦ θεοῦ, ὅ τι καὶ χρὴ πράττειν αὐτούϲ.

899 Οὐκ οἶδ᾿ ὃ κρώζειϲ: ἐπὶ τῶν μάτην θρυλούντων, ὡϲ αἱ κορῶναι. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὅτι μὲν οἶδ᾿ ὃ κρώζειϲ᾿ ὡϲ ἐμοῦ τι κεκλοφότοϲ, ζητεῖϲ μεταλαβεῖν.

900 Οὖλε: ὑγίαινε, ὁλοκλήρει.

901 0ὐλελήθαϲι: φανεροί εἰϲιν.