Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

862 0ὐκ ἐᾷ: οὐ ϲυγχωρεῖ.

[*](Hom.)

863 0ὐκ ἔθ’ ὁμῶϲ τιμῆϲ ἔϲϲεαι: Ὁμηρικόν. ἀντὶ τοὺ μεθέξειϲ [*](Δ) τιμῆϲ.

864 Οὐκ ἐκθανεῖν.

865 Οὐκ ἐκνεομένωϲ: οὐ προϲηκόντωϲ. Ἡρόδοτοϲ.

[*](Hdt.)

866 0ὐκ ἐκομπολάκουν: ἀντὶ τοῦ κενοὺϲ οὐκ ἐποίουν ψόφουϲ. [*](Ar.) οὐκ ἔλεγον κομπώδη, ὡϲ Αἰϲχύλοϲ. οὗτοι ἤλεγχον ἄν μου τὴν τέχνην· ἀλλʼ οὐκ ἐκομπολάκουν. Ἀριϲτοφάνηϲ.

867 0ὐκ ἐκ τοῦ ὁμοίου: οὐκ ἐξ ἴϲου. ἄλλα τέ τινα οὐκ ἐκ τοῦ [*](EL) ὁμοίου ποιεῖν ἐκελεύοντο.

868 Οὐκ ἔνδον, ἔνδον ἐϲτίν, εἰ γνώμην ἔχειϲ. πῶϲ ἔνδον, εἶτ’ οὐκ [*](Ar.) ἔνδον; ὀρθῶϲ, ὦ γέρον. ὁ νοῦϲ μὲν ἔξω ϲυλλέγων ἐπύλλια, οὐκ ἔνδον· αὐτὸϲ δʼ ἔνδον ἀναβάδην ποιεῖ τραγῳδίαν: ϲκώπτει τὸν Εὐριπίδην ὡϲ ϲυλλογιϲτικόν, καὶ οὗ ἐὰν λέγη τὸ ἐναντίον πάλιν καταϲκευάζοντα. οἷον ἡ γλῶϲϲ᾿ ὀμώμοκεν, ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτοϲ. καὶ πάλιν, αὐτὸϲ μὲν ἔϲω ἐϲτίν, ὁ δὲ νοῦϲ αὐτοῦ ϲυλλογίζεται τῶν ἔξω τι καὶ [*](854 sch. Thuc. 2, 8, 1 855 Ar. Eccl. 668 — 9 856 Ar. Av. 1467 c. sch. cf. Bk. 431, 7, Et. M. 127, 3, P v. λιβάζειϲ, H v. λιβάξειϲ 857 ═ An. Ox. 2, 462 24 cf. H 858 Ar. Av. 314 c. sch. plenior. 859 ═ P, Ba 322, 8, sch. Pl. Phileb. 34a (Schanz) 860 ═ P, Ba 322, 9, sch. Β 214 861 Nil. narr. PG 79, 677a 862 sch. Ε 256 863 l. Ι 605 865 gl. Hdt. 6, 65 866 Ar. Ran. 960—1 c. sch. 867 ἀλλὰ sq. Cass. D. fr. 43, 22 ═ EL 411, 4—5 868 Ar. Ach. 396 — 400 c. sch. 398; Eur. Hipp. 612; ="3—4) [*](856 cf. v. Α 3392 861 cf. v. Κ 808 868 cf. vv. Α 1796 et 4518, ="63) [*](2 τὸ alt.] δὲ τὸ G 3 ἀντὶ τοῦ et καὶ om. G 855 om. F 6 et 8 ἀπολιβάζειϲ A(GFSM) S cf. v. Α 3392, Ar. 8 κάκιϲτοϲ GM 857 om. AS post 859 S 861 om. AFS 14 ἀθρόωϲ G, Nil. τὸν τόνον G post 862 Οὐκ ἐγκρατεύεϲθαι· εὕρηται δέ τὸ δέ, ἐγκρατεύεϲθαι οὔ add. F 863—6 om. A 17 ὁμοίωϲ G ἔϲεται, Ὅμηροϲ F 864 om. AFS 20 ἐκνεομένουϲ G Ἡρόδοτοϲ om. F 21 et 23 ἐκομπλάκουν (F)S 21 ἀντὶ — 23 ἐκομπολάκουν om. F 21 ἐνεποίουν G 24 ἀλλὰ — 25 ἐκελεύοντο om. FF 24 οὐκ alt. om. A 25 ἐκελεύετο S 868 om. A 27 ὁ p. 584, 5 καθήμενοϲ om. F 31 αὐτοῦ M, v. Α 1796: cp. S αὐτῷ G)

584
μετεωρίζεται. Ὁμηρικῶϲ· Ὅμηροϲ γὰρ διώριϲε τὰϲ ψυχὰϲ πρὸϲ τὰ ϲώματα εἰπών, πολλὰϲ δ᾿ ἰφθίμουϲ ψυχάϲ, εἶτα, αὐτοὺϲ δ᾿ ἑλώρια τεῦχε. οὕτω καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· εἰπὼν γάρ, ὁ νοῦϲ μὲν ἔξω, ἐπήνεγκεν, αὐτὸϲ δ’ ἔνδον ποιεῖ τραγῳδίαν ἀναβάδην. τουτέϲτιν ἄνω τοὺϲ πόδαϲ ἔχων. ἢ ἐπὶ ὑψηλοῦ τόπου κείμενοϲ, ἢ καθήμενοϲ.

869 0ὐκ ἐνέλιπεν εὐεργετῶν με.

[*](Thdr.)

870 0ὐκ ἐξελεύϲῃ: ἀντὶ τοῦ οὐ ϲτρατηγήϲειϲ ἡμῶν. Δαβίδ· καὶ οὐκ ἐξελεύϲῃ ὁ θεὸϲ ἐν ταῖϲ δυνάμεϲιν ἡμῶν.

[*](Δ)

871 0ὐκ ἐξῄεϲαν: ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐξήρχοντο. Οὐκ ἐξίεϲαν δέ, οὐ ϲυνεχώρηϲαν.

[*](Ar.)

872 0ὐκ ἐξήρκεϲεν: οὐκ ἀντέϲχε πρὸϲ τοὺϲ τρόπουϲ ὑμῶν.

873 0ὐκ ἐξόν: οὐ προϲῆκον, οὐ πρέπον. ὃν παρὰ τὰ πάτρια [*](Ε) ὠνόμαϲεν ἥρωοϲ ἐπιθεὶϲ ὄνομα, οὐκ ἐξόν.

[*](Σ)

874 0ὐκ ἐπαινεθείηϲ, οὐδὲ ἐν περιδείπνῳ: ἐπὶ τῶν μηδενὸϲ ἀξίω ἡ παροιμία. εἰώθεϲαν γὰρ τὸν ἐν τοῖϲ περιδείπνοιϲ τελευτήϲαντα ἐπαινεῖν, καὶ εἰ φαῦλοϲ ἦν.

875 0ὐκ ἔπεϲεν εἰϲ γῆν ἡ εὐχή: ἀντὶ τοῦ εἰϲηκούϲθη. οἰκτείρει γὰρ αὐτὸν ὁ θεὸϲ καὶ ἐϲ ὕπνον ἐνέβαλεν.

[*](Σ)

876 0ὐκ ἐπιγλωττήϲομαι: οὐ βλαϲφημήϲω.

[*](Δ)

877 0ὐκ ἐπιεικῶϲ: οὐ μετρίωϲ. Οὐκ ἐπικῶϲ δὲ ἀντὶ τοῦ οὐ λογίωϲ.

[*](Ar.)

878 0ὐκ ἐπίϲταμαι: ἀντὶ τοῦ οὐ δύναμαι. ϲκάπτειν γὰρ οὐκ ἐπίϲταμαι.

[*](Harp.)

879 0ὐκ ἐπὶ τῆϲ αὐτῆϲ ὁρμὴ τοῖϲ πολλοῖϲ: Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ. παροιμία ἐϲτὶν ἐλλειπῶϲ εἰρημένη· προϲυπακουϲτέον δὲ ἔξωθεν τὸ ἀγκύραϲ.

[*](Δ)

880 Οὐκ ἔϲθενεν: οὐκ ἐδύνατο.

[*](Σ)

881 Οὐκ ἐϲ μακράν: ἀντὶ τοῦ ταχέωϲ.