Suidae lexicon

921 Ἐλυμήνατο: ἔβλαψεν. οἱ δὲ ϲύϲτημα γενόμενοι ἐλυμαίνοντο [*](Σ) πολλοῖϲ ὁδίταιϲ ἐμπίπτοντεϲ εἰϲ τὰ καταλύματα.

922 Ἐλυϲάμην: ἀπέδωκα.

923 Ἐλύϲατο: ἐλυτρώϲατο.

924 Ἔλυτρον: κάλυμμα, ἐκπέταϲμα. ἐνείλημμα ὁμοίωϲ. καὶ ἡ θήκη [*](Σ + Ar.) τοῦ δόρατοϲ. ϲημαίνει καὶ τὸ τοῦ ὀϲτρέου ὄϲτρακον.

925 Ἐμαλάκιϲεν: μαλακὸν ἐποίηϲε.

926 Ἐμάλθαξαν· ἐν δὲ τῷ πρανεῖ καὶ ὀλιϲθηρῷ τόπῳ ξύλα ϲταυροῦντεϲ [*](Ε + Σ) τῇ καταβάϲει, καὶ τὸ μέϲον ἄλλοιϲ ἐγκαρϲίοιϲ ϲτεριφοποιοῦντεϲ καὶ φορμοὺϲ ἐπιβαλόντεϲ ὕληϲ, ἐμάλθαξαν τὸ πάνυ πρανέϲ τε καὶ ὀλιϲθηρόν. τουτέϲτι κατεπράυναν, καθωμάλιϲαν.

927 Ἐμμαπέωϲ: ϲπουδαίωϲ.

928 Ἐμαϲχαλίϲθη: ἔθοϲ ἦν τοῖϲ ἀρχαίοιϲ, ὁπότε φονεύϲειαν ἐξ [*](Σ) ἐπιβουλῆϲ τινα, τὸ ἔργον ἀφοϲιουμένοιϲ ἀκρωτηριάζειν τὸν νεκρὸν καὶ τῶν μορίων ὁρμαθὸν ποιήϲανταϲ κρημνάναι κατὰ τοῦ τραχήλου, κατὰ τῶν μαϲχαλῶν διείρονταϲ. ἀφ᾿ οὗ δὴ καὶ μαϲχαλίϲματα προϲηγόρευϲαν [*](916 ὁ sq. Aelian fr. 115 917 ἐλοιδορούμεθα alt Ar. Νu. 62 c. sch. vs. 6 καὶ sq Agath. 1, 12 p. 40 918 ═ Ba 216, 22, H 919 καὶ—φρένα Anth. 5, 216, 7 920 Ἔλυμα cf. Ambr. 682 et 656. Ἐλυμαῖοϲ cf Ambr. 606 621, 623 921 ἔβλαψεν ═ Ba 216, 30 922 ═ Ba 216, 31, Β 923 Ba 217, 2, sch φ 42 924 —θήκη ═ Et. M. 333, 40, Et. Gen cf. H ἡ—δόρατοϲ cf. sch. Ar. Ach. 1120; κάλυμμα ═ L, Ps. Herodian. 31; ἐκπέταϲμα ═ Ba 217, 1; θήκη ═ gl. Hdt. 1, 185 τὸ sq. ═ Ambr. 692 cf Zon. 690 925 ═ Ambr. 845 925 κατεπράϋναν cf. Ba 295, 6 927 ═ Ambr. 870 sch. Ε 836 cf. Ap. S. 67,16 928 —p. 252,1 αὐτά ═ Et. Gen. (ἐκ τοῦ ῥητορικοῦ καὶ ἐξ ἄλλων αὕτωϲ εὖρον) cf. sch. Soph. El. 445; πλήρη sq. ═ Sabb.; Soph. fr. 566 at El. 445) [*](916 —7 Z 695 919 hinc v. Δ 57 extr., Z 695 921—3 Z 696 926 cf v. παραϲταυροῦντεϲ et μαλθάξαι. Z 705 927 Z 712 928 cf. vv. μαϲχαλιϲθῆναι et μαϲχαλίϲματα. Z 705) [*](n2 Κομόδῳ T V M; Κωμόδῳ IF κομωδῶν G κωμῳδῶν B Κομὼδῳ Zon. G(ITFVΜΒ) 3 οὐδὲν] μὴ οὐδὲν F 4 ψϲ—9 κεκομψεῦϲθαι om. F 6 Ἀγαθίαϲ—9 κεκομψεῦϲθα om. T 9 κομψεῦϲθαι M 11 καὶ—12 χρυϲόϲ om. F 13 Ἐλυμαῖοϲ] nov. gl. V 15 λύματα V 28 τῶν] τὸν T om. V ποιήϲαντεϲ M 29 διήρονταϲ GM)

929 Ἐμματάζων: ματαιολογῶν.

930 Ἐμ αταίαϲε: μάταια ἐλάληϲεν.

931 Ἐμάτηϲεν: ἠμέληϲεν, ἐματαιοπόνηϲεν.

932 Ἐμαυτῷ βαλανεύϲω: οἱονεὶ ἐμαυτῷ διακονήϲω. εἴρηται δέ, ὅταν ὁ βαλανεὺϲ ἑαυτῷ λαμβάνῃ τὴν ῥυταίνην καὶ διακονῇ. ἢ ἀπὸ τῶν τὰϲ βαλάνουϲ ἐγκρυπτόντων εἰϲ πῦρ.

933 Ἐμβαδόν: διὰ τοῦ εἰϲ ναῦν ἐμβῆναι. καὶ αὖθιϲ· ἢ τὸ ἐμ [*](E) βαδὸν ὑπονοοῦντεϲ εἶναι κρυπτήρια ἔϲτρεφον τοὺϲ οἴκουϲ.

934 Ἐμαλεῖϲ: εἰϲελεύϲῃ. ἰδίωϲ δὲ ἐμβαλεῖν, τὸ ταῖϲ ναυϲὶ [*](Ar.) κροῦϲαι ἢ ταῖϲ κώπαιϲ. ῥυππαπαῖ· τίϲ ἐμβαλεῖ, ἔϲτι δὲ καὶ τὸ ῥυππαπαῖ μίμημα ψόφου ναυτικοῦ, ἀπὸ τῶν κωπῶν ἀποτελουμένου.

935 Ἐμβαλόντα· ὁ δὲ παῖϲ ὢν ἔτι, τὸν διδάϲκαλον Λῖνον πληγὰϲ αὐτῷ ἐμβαλόντα ἐν τῇ διδαϲκαλίᾳ δυϲαναϲχετήϲαϲ καὶ οὐκ ἐθέλων ἄρχεϲθαι λίθῳ βαλὼν ἀπέκτεινεν.

936 Ἐμβάλλουϲι: καταντῶϲιν, ἀπέρχονται. ἐμβάλλουϲι δὲ ὁ μὲν βαϲιλεὺϲ ἐϲ Λυδίαν ὁ δὲ Προκόπιοϲ ἐϲ φρυγίαν τὴν ἄνω.

937 Ἔμβαρόϲ εἰμι: νουνεχήϲ, φρόνιμοϲ. ἦν πρότερον ὁ Πειραιεὺϲ νῆϲοϲ· ὅθεν καὶ τοὔνομα εἴληφεν ἀπὸ τοῦ διαπερᾶν· οὖ τὰ ἄκρα Μούνυχοϲ καταϲχὼν Μουνυχίαϲ Ἀρτέμιδοϲ ἱερὸν ἱδρύϲατο. ἄρκτου δὲ γενομένηϲ ἐν αὐτῷ καὶ ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων ἀναιρεθείϲηϲ λιμὸϲ ἐπεγένετο· οὖ τὴν ἀπαλλαγὴν ὁ θεὸϲ ἔχρηϲεν, ἄν τιϲ τὴν θυγατέρα θύϲῃ τῇ θεῷ. Βάραϲ δὲ μόνοϲ ὑποϲχόμενοϲ ἐπὶ τῷ τὴν ἱερωϲύνην αὐτοῦ τὸ γένοϲ διὰ βίου ἔχειν, διακοϲμήϲαϲ αὐτοῦ τὴν θυγατέρα αὐτὴν μὲν ἀπέκρυψεν ἐν τῷ αὐτῷ, αἶγα δὲ ἐϲθῆτι κοϲμήϲαϲ ὡϲ τὴν θυγατέρα ἔθυϲεν. ὅθεν καὶ εἰϲ παροιμίαν περιέϲτη. τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν παραπαιόντων καὶ μεμηνότων.

938 Ἐμβάϲ: τὰ ὑποδήματα τὰ ἀνδρεῖα. παρὰ τὸ ἐμβαίνειν. [*](Ar.) Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἐκτυπεῖτο δὲ ἐμβὰϲ γερόντων εὐρύθμοιϲ προβἡμαϲιν. ἀντὶ τοΰ πηδήμαϲιν.

939 Ἐμβατεύων: ἐπιβαίνων. καὶ Ἐμβατεύϲαντεϲ, εἰϲελθόντεϲ. [*](Σ) οἱ δὲ Οὖννοι ἐϲ τὴν προκειμένην νηϲίδα τῆϲ πόλεωϲ ἐμβατεύϲαντεϲ, [*](Ε) τῶν βοϲκημάτων περιττῶν διὰ τὸν πόλεμον φρουρᾶϲ ἕνεκα ἐϲ αἠτὴν διακομιϲθέντων.

940 Ἐμβαίῃ: κατέλθῃ.