Suidae lexicon

281 Δεύειν: φυρᾶν. ἔϲτι δὲ καὶ τὸ φυρᾶν Ἑλληνικόν.

282 Δευθέντα: βραχέντα. καὶ Δευόμενοϲ, βρεχόμενοϲ. Αἰλιανόϲ· [*](Ε) αἵματί τε δευόμενοι οἱ τοῖχοι τῶν δωματίων, καὶ ἐκ τῶν δαπέδων ἀνέβρυε λύθρον, καὶ πάντων τὰϲ διανοίαϲ ἐξέπληττον.

283 Δευκαλίων: ὄνομα κύριον.

284 Δεῦῤ ἀεί: ἀντὶ τοῦ ἕωϲ τούτου. Πλάτων Νόμων ζ΄ πρὸϲ τοὺϲ λόγουϲ οὓϲ ἐξ ἕω μέχρι δεῦρο ἀεὶ διεληλύθαμεν. τινὲϲ ἀντὶ τοῦ ὡδὶ τιθέαϲιν.

285 Δεῦῤ ᾖξα θᾶϲϲον ἢ καθ᾿ ἡδονὴν ποδόϲ: ἀντὶ τοῦ ταχύτερον ἢ ὡϲ ἔδει βαδίζειν.

286 Δεῦῤ ἴθι· Ἀριϲτοφάνηϲ· δεῦῤ ἴθ᾿, ἵνα κλάῃϲ. ἐπὶ τῶν ἐπὶ κακῷ τινα ἐπιϲπωμένων. τὸν παῖδά φηϲιν πληϲίον ἐλθεῖν τῆϲ κλίνηϲ, ἐφ᾿ ἧϲ ἀνέκειτο ὁ δεϲπότηϲ, τύψειν αὐτὸν ἀπειλῶν.

287 Δεῦρο: ἐνθάδε· ἐπὶ τοῦ παρόντοϲ. καὶ Δεῦρο ἀεί, ἀντὶ [*](Ar.) τὸῦ μέχρι τοῦ παρόντοϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ ἐλθέ Δεῦρο νῦν πρόϲελθε ἀντὶ τοῦ πληϲίαϲον, ἐγγὺϲ ἐλθέ καὶ παῤ Ὁμήρῳ· [*](271 ═ Ambr. 246 272 sch. Soph. Ai. 105; Cratin. fr. 189 273 cf H 274 ═ An. Ox. 4, 289, 15, Synt. Gud. cf. Laur. 275 l. ═ Ambr. 225 276 cf H; fr. trag. ad. 206 277 aliter Ambr. 130, Bk. 89, 13 279 ═ Σa cf. Ba 191, 4, Ambr. 256 281 — φυρᾶν pr. cf. H v. δεύει 282 ═ Ba 191, 20, 21, H αἵματι sq. Aelian. fr. 164 283 ═ Ambr. 153 cf. 176 284 ═ Ba 191, 24 Πλάτων sq. ═ Sabb.; Pl. Leg. 7, 811c 285 Soph. OC 890 c sch.) [*](285 (praeter ἐπὶ—ἐπιϲπωμένων) Ar. Nu. 58 c. sch. 287 παρόντοϲ pr. ═ Σa, Ba 191, 22 cf. H, Et. M. 259, 2, Ael D. fr. 120 ap. Eust l. 398, 29 vs. 29 ἐλθέ cf. sch. Ar. Nu. 91 Δεῦρο νῦν—vs. 30 ἐλθέ Ar. Eq. 8 c. sch. 277 Z 477 280 hinc 139 281 Z 491 282 cf. v. Ε 212 284 Z 492 Vind. 60 287 Ar. Ran. 1514 cf. v. ϲυμποδίϲαϲ) [*](A(GITFVM))[*]( 2 δέϲμιοϲ] ὁ δέϲμιοϲ καὶ ἡ δέϲμιοϲ add. post 270 l, mg M ὁ alt.] ἡ I 4 καταπιπτουμένην V cf. sch. 10 πενθοῦντοϲ Bas. cf. Hes: ἀπενθοῦντοϲ omnes 278 om. AF; ὄνομα add. T, lac. in GIVM 280 extra ordinem 29 δὲ om. A)

288 Δεῦρο: τοῦτο τὸ ἐπίρρημά τινεϲ ἐπὶ χρόνου τετάχθαι νομίζουϲιν. [*](Rhet.) οἱ δὲ ῥήτορεϲ ἐπὶ τόπου πάντεϲ αὐτῷ χρῶνται· ὡϲ Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου· καὶ παραϲχεῖν τῷ μὲν φεύγοντι θαρρεῖν, ὅταν αὐτὸϲ δεῦρο παρέλθῃ. καὶ Ἀντιφῶν ἐν τῆ Παρανόμων κατηγορίᾳ· ναυμάχουϲ ὡϲ περὶ δωρεῶν μὲν εἰπεῖν κατάγειν δεῦρο. καὶ Δείναρχοϲ ἐν τῷ κατὰ Λεωχάρουϲ· περὶ τοῦ ταλαιπώρου Διδύμου νῦν πρὸϲ ὑμᾶϲ ἐρῶ. καί μοι δεῦρο αὐτοῦ τὸ παιδίον κάλεϲον. καὶ Δημοϲθένηϲ· ἀπόκριναι γὰρ δεῦρο ἀναϲτάϲ μοι. καὶ ἄλλοι ἕτεροι.

289 Δεύϲαϲ: βρέξαϲ ὁ δὲ δεύϲαϲ τοῦ αἵματοϲ τοὺϲ δακτύλουϲ [*](Δ + E) προϲέγραψεν.

290 Δευϲοποιόϲ: βαφεύϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸν ἔμμονον καὶ δυϲαπόπλυτον.

291 Δευϲοποιόϲ: κυρίωϲ μὲν ἐπὶ τῆϲ πορφύραϲ λέγεται τὸ ὄνομα, [*](Harp.) τῆϲ ἔμμονον καὶ ἀνέκπλυτον ἐχούϲηϲ τὸ ἄνθοϲ τῆϲ βαφῆϲ, ἐκ μεταφορᾶϲ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων πάντων, τῶν ἐχόντων τὸ χρῶμα ἔμμονόν τε καὶ πολυχρόνιον. καὶ Δευϲοποιὸϲ πονηρὶα· μετῆκται [*](Σ) ἡ λέξιϲ ἀπὸ τῶν καταβεβαμμένων ἐρίων. ϲημαίνει δὲ τὸ βέβαιον καὶ ἀνέκπλυτον τοῦ χρώματοϲ. οἱ ϲυγγραφεῖϲ δὲ ὅταν ἀμετακίνητόν τι δηλῶϲαι βούλωνται, καταχρῶνται τῇ λέξει καὶ ἐπ᾿ ἄλλων. δύναται οὖν ἡ δευϲοποιὸϲ πονηρία ὑπερβάλλουϲα εἶναι καὶ ἧϲ οὐχ οἷον ἦν περιγενέϲθαι.

292 Δεύτατοϲ: ὁ ἔϲχατοϲ. ἀπὸ τοῦ δεύεϲθαι καὶ ἐνδεῖν.

293 Δεῦτε: παρακελεύϲεωϲ ἐπίρρημα.

294 Δειυτεριάζειν· ἐγὼ ἤδῃ διαπραξάμενοϲ παραδῶ ϲοι δευτεριάζειν. [*](Ar.) τὸ ὕϲτερον διαπράττεϲθαι.

295 Δεύτεροϲ πλοῦϲ: ὅτε ἀποτυχών τιϲ οὐρίου κώπαιϲ πλεῖ.

296 Δέφεϲθαι· Ἀριϲτοφάνηϲ· ὑμᾶϲ δὲ θρία λαβόνταϲ διφόρου ϲυκῆϲ [*](Ar.) ἐν τοῖϲ προθύροιϲ δέφεϲθαι. ἴνα κνηϲμὸν αὐτοῖϲ τὸ φύλλον ἐμποιῇ.

297 Δέφειν: τὸ τοῦ αἰδοίου τινὰ ἅπτεϲθαι. καὶ Δεφόμενοϲ, [*](Ar.) ἀντὶ τοῦ ἀποδέρων τὸ αἰδοῖον.

298 Δέχεται καὶ βῶλον ἀλήτηϲ· αἰτιατικῇ. ἐπὶ τῶν πάντα πρὸϲ τὸ κρεῖττον ἐκδεχομένων τάττεται. ἢ ἁπλῶϲ, ἐπὶ τῶν μηδένα προϲιεμένων.

299 Δεῖ: πρέπει. δ΄ ἔχει τὰ ϲημαινόμενα. ἀντὶ τοῦ χρή. καὶ [*](Σ) ἀντὶ τοῦ χρεία ἐϲτί. δεῖ δὲ χρημάτων, καὶ ἄνευ τούτων οὐδὲν γενέϲθαι τῶν δεόντων. καὶ ἀντὶ τοῦ δεϲμεῖ. καὶ δέει ἐν διαλύϲει ἀντὶ τοῦ [*](Ar.) ἀπέχει. καὶ παρὰ Ἀριϲτοφάνει δεῖ ἀντὶ τοῦ δῆϲον. ὀπίϲω τὼ χεῖρε δεῖ.

300 Δεῖγμα: κυρίωϲ μὲν τὸ δεικνύμενον ἀφ᾿ ἑκάϲτου τῶν πωλουμένων. ἔϲτι δὲ καὶ τόποϲ τιϲ ἐν τῷ Ἀθήνηϲιν ἐμπορίῳ, εἰϲ ὃν τὰ δείγματα ἐκομίζετο, καλούμενοϲ οὕτωϲ. Ἀττικὸν δέ ἐϲτιν ἔθοϲ τὸ [*](Ar.) καλεῖν ἀπὸ τῶν ἐν τῷ τόπῳ καὶ αὐτοὺϲ τοὺϲ τόπουϲ. Δεῖγμα τόποϲ ἦν ἐν Πειραιεῖ ἔνθα πολλοὶ ϲυνήγοντο ξένοι καὶ πολῖται καὶ ἐλογοποίουν. τὸ δὲ τῶν δικῶν προϲέθηκεν Ἀριϲτοφάνηϲ, ἵνα δείξῃ καὶ διαβάλῃ τοὺϲ Ἀθηναίουϲ ὡϲ φιλοδίκουϲ. οἵων ἀργαλεωτάτων ἤκουϲ᾿ ἐν τῷ δείγματι τῶν δικῶν ἀντιλεγόντων. Δεῖγμα καὶ ἡ ἔνδειξιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· τοῦ βίου δ᾿ ἐξέβαλλε δεῖγμα πρὸ τῶν θυρῶν πτερά. οἷον τῆϲ παῤ αὐτῷ ἔνδον τρυφῆϲ ϲημεῖον καὶ ἀπόδειξιϲ πρὸ τῶν θυρῶ αὐτοῦ τὰ τῶν ὀρνίθων πτερὰ τιλθέντων καὶ τυθέντων πρὸϲ εὐωχία προέβαλλε.