Suidae lexicon

1085 Δικαιώϲειϲ: Λυϲίαϲ τὰϲ δικαιολογίαϲ, Θουκυδίδηϲ δὲ τὰϲ κολάϲειϲ λέγει.

1086 Δικαιωτήρια: οἷον δικαϲτήρια.

1087 Δίκελλα: γεωργικὸν ἐργαλεῖον. οὐ βουϲὶ καὶ δικέλλῃ ποριζομένοιϲ [*](Δ) τὸν βίον, ἀλλ᾿ ἵππῳ καὶ μαχαίρᾳ. καὶ Δικελλίτηϲ.

1088 Δικέραιον: δύο κέρατα ἔχουϲαν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· δέρμα δὲ καὶ δικέραιον ἀπὸ ϲτόρθυγγα μετώπων ϲπαϲάμενοϲ κούρᾳ θέτο παῤ ἀγρώτιδι.

1089 Δίκη: ἡ ὑπὲρ ἰδιωτικῶν ἀδικημάτων ϲυνιϲταμένη κατηγορία, [*](Ε) καὶ ἧϲ τὸ τίμημα ὥριϲται τοῖϲ νόμοιϲ. ὁ δὲ δίκην ἄδικον δικάϲαϲ καὶ διαφυγὼν μὴ ἀπολέϲθαι πρότεροϲ τούτων περιῆν. καὶ δίκην γενέϲθαι Σ ἄδικον. αἱ τοιαῦται δίκαι οὕτω λέγονται αἱ εἰϲ ἄκαιρον ἀποκαθιϲτάμεναι ἤτοι διὰ πολιτικὴν αἰτίαν ἢ τῶν μαρτύρων ἁλόντων ψευδοκατηγόρων.

1090 Δίκη: κρίϲιϲ. ϲημαίνει μὲν καὶ ἄλλα, ἰδίωϲ δὲ ἐπὶ τῶν [*](Σ) ἰδιωτικῶν ἐγκλημάτων λέγεται, ὡϲ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Κόνωνοϲ [*](Harp.) δῆλον ποιεῖ.

1091 Δίκη δίκην ἔτικτε καὶ βλάβη βλάβην: ἐπὶ τῶν φιλοδίκων [*](Prov.) καὶ ϲυνειρόντων δίκαϲ δίκαιϲ. καί, Δίκην ὑφέξειν κἂν ὄνοϲ δάκῃ κύνα. ἐπὶ τῶν ἐπὶ μικροῖϲ ϲυκοφαντουμένων.

1092 Δίκην: τρόπον. καὶ ὁ μὲν ἐξετρίβη πίτυοϲ δίκην ῥιφεὶϲ εἰϲ [*](Σ + Ε) θάλαϲϲαν, καὶ δίδωϲι δίκαϲ αὐτῷ γένει.

1093 Δίκηϲ: δικαιοϲύνηϲ, ἢ τιμωρίαϲ. ἥξομεν κομιούμενοι παῤ [*](Σ) ἀνδρῶν ἀνοϲίων καὶ ψευδόρκων δίκαϲ. ὅτι τὴν δίκην φαϲὶν οἱ παλαιοὶ εὐθεῖάν τε εἶναι καὶ ἀκλινῆ καὶ ἄτρεπτον. καὶ τοῦτο ἄδουϲι [*](Ε) μὲν πλεῖϲτοι, ἤδη δὲ καὶ ἀνάγκη· φύϲιν γὰρ δήπου τὸ δίκαιον τοι αύτην εἴληχεν. Ἡϲίοδοϲ δὲ αὐτὴν λέγει καὶ παρθένον καὶ ἀδιάφθορον, τῇ τε ἄλλῃ καὶ μέντοι καὶ ὑπ᾿ εὐνῆϲ ἀφροδιϲίου, αἰνιττόμενοϲ ὅτι μὴ χρὴ δολοῦν τὸ δίκαιον, μήτε ἄλλωϲ πειϲθέντα μήτε λέχει παρατραπέντα. φηϲὶ δὲ καὶ μετιέναι αὐτὴν τιμωρουμένην τούτουϲ, οἷϲπερ οὖν ὕβριϲ μέμηλε κακὴ καὶ ϲχέτλια ἔργα. τοῖϲ γε μὴν ἐκείνην ϲέβουϲι τήν τε γῆν καὶ τὰ οἰκεῖα βρύειν φηϲὶν ἀγαθὰ καὶ τὴν θάλατταν χορηγεῖν ὅϲα τίκτει καὶ τρέφει μάλ᾿ ἀφθόνωϲ. ἀκούω δὲ αὐτὴν καὶ παῤ αὐτοῦ Διὸϲ καθῆϲθαι θρόνῳ καὶ κοινωνὸν τῶν ἀρίϲτων βουλευμάτων εἶναι. καὶ Ὅμηροϲ δὲ μέγα αὐτῆϲ τὸ κράτοϲ ὑμνεῖ καὶ λέγει τοῖϲ ἀτιμάζουϲιν αὐτὴν μηνιεῖν τὸν θεὸν καὶ λάβρουϲ καταντλεῖν ὑετοὺϲ αὐτὴν καὶ χειμάρρουϲ ἐπʼ αὐτοὺϲ ὠθεῖϲθαι καὶ ἀφανίζειν πόλειϲ αὐτῶν καὶ ἔργα καὶ ποίμναϲ. καὶ ταύτῃ κολάζεϲθαι τῇ τιμωρίᾳ ὕβρεωϲ καὶ ἀταϲθαλίαϲ ἔργα ὑπομένονταϲ πρεπωδέϲτερα καὶ ἕτερα ἄττα.

1094 Δίκηϲ ἀνάκριϲιϲ· οὐ πάϲαϲ δίκαϲ κελεύουϲιν οἱ νόμοι εἰϲάγεϲθαι, [*](Σ) ἀλλ᾿ ὅταν ὁ φεύγων ἀντιλέγῃ καὶ παραγράφηται, λέγων εἰϲαγώγιμον μὴ εἶναι αὐτήν, πρότερον ἐπὶ τούτῳ γίνεται κρίϲιϲ, ἥτιϲ δίκηϲ ἀνάκριϲιϲ λέγεται.

1095 Δίκηϲ δικαιότεροϲ: καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐπὶ τῶν ϲφόδρα δικαίων.

1096 Δίκηϲ ὀφθαλμόϲ· ὡϲ καὶ πάνταϲ ἀνθρώπουϲ ὁμολογῆϲαι, [*](E V) διότι κατὰ τὴν παροιμίαν ἔϲτι δίκηϲ ὀφθαλμόϲ, ἧϲ μηδέποτε καταφρονεῖν ἀνθρώπουϲ ὑπάρχονταϲ.

1125 Δημήτριοϲ: ὄνομα κύριον. Διμίτριοϲ δὲ διὰ τοῦ ι, ὁ δύο μίτραϲ ἔχων.

1126 Διμοιρίτηϲ: τοῦτο ἐνίοτε τριώβολον ἀποδεδώκαϲιν, ἐπειδὴ τοῦτο δίμοιρόν ἐϲτι τῆϲ δραχμῆϲ. ὁ οὖν τοῦτο λαμβάνων ϲτρατιώτηϲ διμοιρίτηϲ ἐλέγετο. ἔϲτι δέ τιϲ καὶ ϲτρατιωτικὴ ἀρχή, ὡϲ λοχαγόϲ Tact. διὰ τὸ παῤ ἄλλουϲ ϲτρατιώταϲ δύο μοίραϲ λαμβάνειν. οἱ δὲ διμοιρίαν καὶ ἡμιλοχίαν τὸ αὐτό φαϲι. καὶ διμοιρίτηϲ καὶ ἡμιλοχίτηϲ, ὁ ἄρχων τῆϲ διμοίραϲ καὶ τῆϲ ἡμιλοχίαϲ.

1127 Δινδύμοιϲ· ὅτι οἱ ἐν Δινδύμοιϲ τῆϲ Μιληϲίαϲ οἰκοῦντεϲ Ξέρξῃ χαριζόμενοι τὸν νεὼν τοῦ ἐπιχωρίου Ἀπόλλωνοϲ τοῖϲ βαρβάροιϲ προῦδοϲαν. καὶ ζήτει ἐν τῷ Βραγχίδαι.

1128 Δῖναι: αἱ τῶν ὑδάτων ϲυϲτροφαί. καὶ Δίνηϲ, τῆϲ ϲυϲτροφῆϲ τῶ ὑδάτων.

1129 Δινεύοντεϲ: ϲτρέφοντεϲ.

1130 Δινήεντοϲ: δίναϲ ἔχοντοϲ, ϲυϲτροφὰϲ ὕδατοϲ περιφερεῖϲ τιναϲ πεποιημέναϲ.

1131 Δινήϲαϲ: ϲτρέψαϲ. Ἀρριανόϲ· δῖναί τέ ἐϲτιν ὅπη ἀτόπωϲ [*](Ε) ἐπιϲτρέφουϲαι, ὡϲ μὴ πρόϲθεν ἐμπίπτειν χρῆναι τὴν ἑπομένην τῇ προπλεούϲῃ νηὶ 〈ἢ〉 τὴν φθάνουϲαν τῇ ἄγαν εἰρεϲίᾳ ἐκ τῆϲ δίνηϲ ἐξελαθεῖϲαν ἐϲ εὐθὺ τοῦ πλοῦ καταϲτῆναι.

1132 Δῖνοϲ: ἡ περιδίνηϲιϲ ἡ αἰθερία, ἡ ϲυϲτροφή. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἀλλ᾿ αἰθέριοϲ δῖνοϲ. οἱ δέ, ὅτι κεραμεοῦν ἐϲτιν ἀγγεῖον· τουτέϲτι βαθὺ ποτήριον, ὃ καλεῖται δῖνοϲ. δῖνόν φηϲιν Ἀριϲτοφάνηϲ καὶ τὰϲ νεφέλαϲ θεούϲ.