Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
782 Ἀκακία: ἡ ἀγαθωϲύνη.
783 Ἀκάκιοϲ· ὁ πατριάρχηϲ Κωνϲταντινουπόλεωϲ, αἰδέϲιμοϲ ἦν ὡϲ οὐκ ἄλλοϲ τιϲ. ὀρφανοτρόφοϲ γὰρ γεγονὼϲ καὶ καλῶϲ τὰ τῶν ὀρφανῶν διοικῶν πᾶϲιν ἐφαίνετο καθ᾿ ἡδονήν. καὶ δὴ καὶ τῷ βαϲιλεῖ Λέοντι ϲυνήθηϲ γεγονὼϲ ὑπερφυῶϲ ἤρεϲκε καὶ τούτῳ πρώτῳ ἀεὶ πάντα ἀνεκοινοῦτο τά τε κοινὰ καὶ τὰ ἴδια. καὶ ὅτε τὴν βουλὴν ἤθροιζε, ϲυνεκάλει καὶ τοῦτον καὶ τῆϲ ϲκέψεωϲ ἀρχὴν ἐξ αὐτοῦ πάϲηϲ ἐτίθετο. ὃϲ Ἀκάκιοϲ τὴν τοῦ Λέοντοϲ τοῦ Μακέλλη ὠμότητα ϲυνιδὼν πρὸϲ τούϲ τι λυπήϲανταϲ καὶ τὸ ἦθοϲ ἀκριβῶϲ τὸ ἐκείνου φωράϲαϲ, ὅτι τοῖϲ ἐπαινοῦϲι μόνον ὑπάρχει εὐάλωτον, ἐπετήδευε πάντα τὰ ἐκείνου θαυμάζειν. τοιγαροῦν πειθήνιον αὐτὸν εἶχεν ἑτοίμωϲ τόν τε θυμὸν αὐτοῦ ῥᾳδίωϲ κατέϲτελλε καὶ πολλοῖϲ προϲκεκρουκόϲι τὴν ϲωτηρίαν ἐπραγματεύετο καὶ τοὺϲ ἐξορίαν ἀΐδιον ἔχονταϲ ἀνεκαλεῖτο πρὸϲ τὴν πατρίδα. οὗτοϲ μετὰ θάνατον Γενναδίου, πατριάρχου Κωνϲταντινουπόλεωϲ, ϲπουδῇ Ζήνωνοϲ ἱερᾶϲθαι προεβλήθη. ὃϲ ὢν ἀρχικὸϲ καὶ πάϲαϲ τὰϲ ἐκκληϲίαϲ ὑφ᾿ ἑαυτὸν ποιήϲαϲ πεφροντιϲμένωϲ τῶν ἐν αὐταῖϲ κεκληρωμένων ἐποιεῖτο τὴν κηδεμονίαν, οἳ εὐχαριϲτοῦντεϲ ἐν γραφαῖϲ ἀνέθηκαν αὐτὸν κατὰ τοὺϲ εὐκτηρίουϲ οἴκουϲ. ἐπείπερ οὖν ἀθρόον ἐν πάϲαιϲ ταῖϲ ἐκκληϲίαιϲ ἐδείχθηϲαν αὐτοῦ εἰκόνεϲ, ᾠήθηϲάν τινεϲ κενοδοξοῦντα τὴν ἀνάθεϲιν προϲτεταχέναι οὐ μικρὰν ἔχοντεϲ τῆϲ ὑπονοίαϲ πίϲτωϲιν, τὴν ἐκ ψηφίδων γραφὴν δημιουργηθεῖϲαν ἐν τῇ πρὸϲ τῷ νεωρίῳ ἐκκληϲίᾳ. τοῦ γὰρ ἔργου παντὸϲ ἐπὶ Γενναδίου τελεϲθέντοϲ εἰϲ τὸν ἐπιφανῆ τόπον ἐξετύπωϲαν αὐτὸν τοῦ νεῶ καὶ μεταξὺ τοῦδε τὸν Σωτῆρα λέγοντα τῷ Γενναδίῳ, λῦϲον τὸν ναὸν τοῦτον, καὶ ἐπὶ τοῦ, μετά ϲε ἐγερῶ αὐτόν. ἐκ τῶν τοιούτων οὖν εἰκόνων Ἀκάκιοϲ, εἰ καὶ εὐμετάδοτοϲ ἦν καὶ προϲτατικὸϲ, ἀλλὰ δοξομανὴϲ πᾶϲιν ἔδοξεν ὑπάρχειν. ζήτει περὶ τοῦτον ἐν τῷ Βαϲιλίϲκοϲ.
784 Ἀκάκιοϲ· ῥήτωρ δεινότατοϲ, ἐπὶ Ἰουλιανοῦ καὶ Λιβανίου τοῦ ϲοφιϲτοῦ. ὃϲ ἐπεκάλει τὸν Ἰουλιανὸν καὶ διεμέμφετο τὰϲ κρίϲειϲ αὐτοῦ ϲὺν Τουϲκιανῷ τῷ ἐκ Φρυγίαϲ, καὶ αὐτῷ ῥήτορι ὄντι δεινῷ.
785 Ἀκαλανθίϲ: εἶδοϲ ὀρνέου ἢ ὁ κύων, παρὰ τὸ αἰκάλλειν ἴϲωϲ τοὺϲ γνωρίμουϲ, ὑλακτεῖν δὲ τοὺϲ ξένουϲ.
786 Ἀκαλαρρείτηϲ: ὁ ἡϲύχωϲ ῥέων. ἐξ ἀκαλαρρείταο βαθυρρόου Ὠκεανοῖο.
[*](779 ═ P, Ba 46, 4 cf. H 781 ═ Ambr. 984, Studem. An. 268 783 Malcho attr. Vales. (ad Theodor. Lect. 167) vs. 27 λῦϲον —28 αὐτόν Ioh. 219 784 Eunap. fr. 25, FHG 4, 25 785 sch. Ar. Av. 873 786 — ῥέων ═ Ambr. 865 cf. Et. M. 44, 36 ═ sch. τ 434; ἐξ sq. H 422 ═ τ 434)[*](780 Z 108 782 Z 102 784 cf. v. Λιβάνιοϲ et v. Τουϲκιανόϲ 785 Ζ 102 786 cf. v. ἐξ ἀκαλαρρείταο; Ζ 98)[*](A(GITSM))[*]( 779 om. GIT 5 Ἀκάκιοϲ] ὄνομα κύριον add. S cf. Ambr. 911 16 τούϲ SM τοῖϲ AGIT ἔχονταϲ SM ἔχουϲιν AGIT 31 καί om. A)787 Ἀκαλήφη: ἡ ἄκανθα, ἡ κνίδη. παυϲάμενον τῆϲ δυϲκολίαϲ, [*](Δ) ἀπὸ τῆϲ ὀργῆϲ τὴν ἀκαλήφην ἀφελέϲθαι.
[*](Ar.)788 Ἀκαλήφη: κνίδη καὶ ἡ χερϲαία καὶ ἡ θαλαττία, ἥτιϲ ἐϲτὶ κογχυλίδιόν [*](Σ) τι. Ἀριϲτοφάνηϲ Φοινίϲϲαιϲ· εἰκὸϲ δήπου πρῶτον ἁπάντων φύα φῦναι καὶ τὰϲ κραναὰϲ ἀκαλήφαϲ. Φερεκράτηϲ Αὐτομόλοιϲ· νὴ τὴν Δήμητῤ ἀνιαρὸν ἦν τὸ κακῶϲ ᾄδοντοϲ ἀκούειν. βουλοίμην γὰρ κἂν ἀκαλήφαιϲ τὸν ἴϲον χρόνον ἐϲτεφανῶϲθαι. τὰϲ δὲ θαλαττίαϲ καὶ Ἀριϲτοτέληϲ ἀκαλήφαϲ ἐν τῷ πρώτῳ Περὶ ζῴων καὶ Θεόφραϲτοϲ ἐν ἑβδόμῳ Φυτικῶν.
789 Ἀκαλλιέρητον: θῦμα ἀκόϲμητον.
[*](Δ)790 Ἀκάμαντα: ἀκαταπόνητον. βοτρύων ἀκάμαντα φυτῶν λωβήτορα κάπρον.
[*](Anth.)791 Ἀκαμαντίϲ καὶ Ἀκάμαϲ: μία τῶν δέκα φυλῶν ἀπὸ Ἀκάμαντοϲ [*](Harp.) τοῦ Θηϲέωϲ.
792 Ἀκάματα: ἀντὶ τοῦ ἀκαμάτωϲ καὶ ἀδιαλείπτωϲ· ἢ οὐ κεκμηκότωϲ. [*](Soph.) Σοφοκλῆϲ· ὃν ἔγωγ᾿ ἀκάματα προϲμένουϲ᾿ ἄτεκνοϲ τάλαινα.
793 Ἀκαμάτιοϲ· Ἡλιουπολίτηϲ, ἐπιεικέϲτεροϲ τῶν ἄλλων πολιτῶν· οὕτω δὲ ἰδιωτικῶϲ εἶχεν, ὥϲτε οὐδὲν προμαθὼν οὐδὲ ἐπιμαθὼν τῶν ἐϲ λόγουϲ ἡκόντων οἱουϲδήτιναϲ ἠξίου καλεῖϲθαι φιλόϲοφοϲ καὶ τῷ ὀνόματι τούτῳ πρὸϲ ἅπανταϲ ἑαυτὸν κατεμήνυεν, οὐδὲ τῶν Ἡλιουπολιτῶν ἄλλωϲ οὐδεὶϲ αὐτὸν ἐπωνόμαζεν ἢ τὸν φιλόϲοφον. τοῦτο μὲν τοίνυν ὄνειδοϲ ἔϲτω τῆϲ ἀνθρωπίνηϲ ἀπαιδευϲίαϲ, παραγεγονότων δὲ ἡμῶν εἰϲ Ἡλιούπολιν, ἀπέβη ϲχεδὸν τοῦτο τὸ πλάϲμα τῆϲ Ἀκαματίου φιλοϲοφίαϲ. ἠβούλετο δέ τιϲ εἶναι καὶ τῶν ἱεροϲκόπων. τοῦτο μέντοι ϲυγγνώμηϲ ἄξιον, ὅτι καὶ ὁπωϲοῦν ἠδύνατο τὰ τοιαῦτα περιλαβεῖν, ἄλλωϲ τε καὶ πρὸϲ ἰδιώταϲ.
794 Ἀκάματον πῦρ· Ὅμηροϲ· δαῖε οἱ ἐκ κόρυθόϲ τε καὶ ἀϲπίδοϲ ἀκάματον πῦρ.
796 Ἄκανθα: τὸ φυτὸν, καὶ ἡ ῥάχιϲ τοὺ κήτουϲ. καὶ τὸ ἐξ οὖ τρίβολοϲ. [*](Σ) τὸ δὲ θηρίον ὁρμῇ βιαίᾳ προϲπεϲὸν διακόπτει τῇ ἀκάνθῃ τοὺϲ [*](Ε) δεϲμούϲ. καὶ ἐπὶ τῶν ἀφώνων καὶ ἀμούϲων παροιμία, Ἀκάνθιοϲ [*](Prov.) τέττιξ.
[*](787 κνίδη ═ Ambr. 993 cf. Et. M. 44, 25, sch. Ar. Vsp. 884, H παυϲάμενον sq. Ar. Vsp. 882 —4 788 ═ P, Ba 60, 14 cf. Ath. 3, 90 a; Ar. fr. 560; Pherecr. fr. 24; Aristot. h. a. 1, 487 a 25; Theophr. hist. pl. 7, 2, 2 789 (÷ θύμα) ═ Ambr. 1045 790 βοτρύων sq. Anth. 6, 168, 1 791 Harp. ═ Ba 53, 8 792 Soph. El. 164—5 c. sch. 793 Dam. fr. 203 794 E 4 795 εὐθύδρομοϲ ═ Et. Gud. cf. Ambr. 870, H Ἀκάμπιοϲ sq. ═ Ba 52, 30 P, Paus. Att fr. 26 ex Eust. l. 1328, 23 cf. Et. M. 45, 4 796 ῥάχιϲ ═ Ba. 53, 1 cf. H τὸ δέ — δεϲμούϲ Aelian. cf. fr. 224 ἐπί sq. ═ Zen. I 51)[*](788 Z 102 790 Anth. cf. v. λωβήτορα 792 Z 115 795 Z 98)[*](4 Ἀριϲτοφάνηϲ —9 Φυτικῶν om. S Φοινίϲϲαιϲ —5 ἀκαλήφαϲ om. A A(GITSM) 20 κατεμήνυεν GIT κατεμήνυϲεν A κατεμήνυεν καί M 31 καὶ τό — τρίβολοϲ ex A (post l) et l mg. οῦ Drachm. ἡ A 32 προϲπεϲόν] προϲπεϲών A 33 Ἀκάνθιοϲ] Ἀκάνθινοϲ GI)797 Ἄκανθα: ἡ ἁμαρτία. Δαβίδ· ἐν τῷ ἐμπαγῆναι μοι ἄκανθαν. ὡϲ ἄχρηϲτον βλάϲτημα καὶ ὡϲ κεντεῖν πεφυκόϲ.
798 Ἀκανθίαϲ: οὐκ εἶδοϲ τέττιγοϲ, ἀλλ᾿ ἐπίθετον τέττιγοϲ ἀπὸ τοῦ ἠχεῖν ἐν ἀκάνθαιϲ. ὥϲπερ καὶ ὁ ἀχέταϲ οὐκ εἶδοϲ τέττιγοϲ, ἀλλ᾿ ἐπίθετον ἀπὸ τοῦ ἠχεῖν.
799 Ἀκαπήλευτον: ἄδολον, καθαρὸν, ἀρᾳδιούργητον.
800 Ἄκαρ: ἀντὶ τοῦ μικρὸν ἢ οὐδέν. οὕτωϲ Ἀντιφῶν.