Appendix Proverbiorum

Γνῶθι σαυτόν καὶ Τὸ νόμισμα παραχάραξον: παραγγέλματα Πυθικά, τουτέστι τῆς τῶν πολλῶν δόξης ὑπερόρα καὶ παραχάραττε μὴ τὴν ἀλήθειαον, ἀλλὰ

Γραίας ἐρείκης ἅψαντες πυρί: ἐπὶ τῶν ἀχρήστως καὶ ὀξέως γινομένων. Ἐρείκη γὰρ φυτὸν ἄγριον ὃ γινόμενον αὖον ῥᾳδίως ἐξάπτεται.

Γραφή τε καὶ Λευκαῖος οὐ ταὐτόν: ἐπὶ τῶν ἀνόμοια γραφόντων. Τὸν γὰρ Δευκαῖον γραφῇ τις ποιήσας ἀνόμοιον ἐποίησε. Δύναται δὲ καὶ ἑτέρως ἀκούεσθαι, ὅτι οὐχὶ αὑτὴ φύσις γραφῆς καὶ αὐτοῦ τοῦ γραφομένου σώματος.

Γύης οὐκ ἔνεστ’ ἐν τούτῳ: ἐπὶ τῶν ἔν τινι ἀχρήστων· ἐκ μεταφορᾶς τοῦ ἀρότρου.

Γυμνῇ τῇ κεφαλῇ: ἐπὶ τῶν ἀναισχύντως χωρούντων πρὸς πᾶν τὸ τυχόν.

Γυμνότερος Ἰαλέμου: ἐπίῤῥημα θρήνου. Τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν οἰκτρῶν.

Γυναικὸς πυγή: ἐπὶ τῶν ἀργῶν· ἢ ὅτι οἴκοι γυναῖκας μένειν χρή.

Γυνὴ εἰς Ἡρακλέους οὐ φοιτᾶ: πρὸς τοὺς ἀναξίους τινῶν πράξεων, παρόσον Ἡρακλῆς ἐδούλευσεν Ὀμφάλῃ.

Γύργαθον φυσᾷς: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.

Γύψ κόρακα ἐγγυᾶται: ἐπὶ τῶν ὁμονοούντων κακίᾳ.

Δαιδάλεια ποιήματα: ἐπὶ θαυμαστῶν.

Δέκα ἡ κύων τέκοι καὶ πάντα λευκά: ἐπὶ τῶν ἐπιτυχῶν.

Δέκα τοῦ. ὀβολοῦ: ἐπὶ τῶν μηδενὸς ἀξίων, ἐπειδὴ τὰ δέκα τοῦ ὀβολοῦ πιπρασκόμενα πὰνυ ἐστὶν εὐτελῇ.

Δελφικὴ μάχαιρα: ἐπὶ τῶν φιλοκερδῶν καὶ ἀπὸ παντὸς λαμβάνειν προαιρουμένων, παρόσον οἱ Δελφοὶ τὸ μέν τι τῶν ἱερείων ἐλάμβανον, τὸ δέ τι ὑπὲρ τῆς μαχαίρας ἐπράττοντο.

Δελφοῖσι θύσας αὐτὸς οὐ φαγῇ χρέας: ἐπὶ τῶν πολλά μὲν δαπανώντων, μηδενὸς δὲ ἀπολαυόντων. Παρόσον τοὺς ἐν Λελφοῖς θύοντας συνέβαινε διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἑστιωμένων αὐτοὺς, μηδενὸς χεύεσθαι.

Δεσμοὶ Τυῤῥηνοί: οἷς ἐχρῶντο κατ’ ἐκεῖνο καὶ ροῦ εἰς τὰς τῶν δεσμωτῶν κακουχίας. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν δεσμευθέντων ἀφύκτως.

Διὰ φρατόρων κύων: ἐπὶ τῶν ὅπου μὴ δεῖ εὑρισκομένων καὶ διὰ τοῦτο \κολαζομένων, παρόσον κί ως εὑρεθεὶς ἐν φράτορσιν ἐμαστιγοῦτο.

Διωλύγιον κακόν: ἐπὶ τῶν μέγα τι κακὸν ὑφισταμένων.

Δοίδυκος σκιά: ἐπὶ τῶν μηδενός.

Δοῦλε, δεσποτῶν ἄκουε καὶ δίκαια κἄδικα. ἐπὶ τῶν ἀπειθῶν δούλων. Οἱ δὲ οὕτως αὐτὴν λέγουσιν·

Κρεισσόνων γὰρ καὶ δίκαια κἄδικ’ ἐστ’ ἀκούειν.