Paroemiae

Τί οὐκ ἀπήγξω, ἵνα Θήβησιν ἥρως γίνῃ: οἱ γὰρ ἑαυτοὺς διαχειρίζοντες ἐν Θήβαις ἐτιμῶντο.

Τὸ Ἱππάρχου τειχίον: Ἵππαρχος ὁ Πεισιστράτου παρὰ τὴν Πυθίαν τεῖχος ᾠκοδόμησε, πολλὰ τοὺς Ἀθηναίους εἰς τἀναλώματα ἀναγκάσας.

Τὸν ἐγκέφαλον κατασεσεῖσθαί μοι δοκεῖς,

Τὸ μὲν νόημα τοῦ θεοῦ, τὸ δὲ κλέμμ’ ἐμόν: οὕτω γὰρ οἱ δημαγωγοὶ ἀστεϊζόμενοι ἔλεγον· ὁ μὲν θεὸς ὑπέβαλεν, ὁ ἐργασάμενος δὲ ἐγώ.

Τοῦ σελίνου δεῖται: ἐπὶ τῶν ἰσχυρῶς νοσούντων. εἰώθασι γὰρ στεφανοῦν σελίνοις τὰ μνήματα.

Τραγικὸς πίθηκος: ἐπὶ τῶν παρ’ ἀξίαν σεμνυνομένων.

Ὕβρις ὕβριν ἔτικτε καὶ ψόγος ψόγον.

Ὑπὲρ ὄνου σκιᾶς: ἐπὶ τῶν ὑπὲρ μηδὲν πονούντων.

Ὑπὸ παντὸς λίθου σκορπίος εὕδει: ἐπὶ κακοηθῶν.

Ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα πηδᾶν: ὅμοιον τό, Ὑπερβάθμιον πόδα τείνεις.

Ὑπὲρ τῶν ὅλων ἀναῤῥιπτεῖς: οἷον ὑπὲρ τῶν ὅλων ἀγωνίξῃ καὶ κινδυνεύεις.

Ὑπηνέμια τίκτει: ψευδῆ καὶ ἀβέβαια.

Ὕδραν τέμνεις: ἐπὶ τῶν ἀμηχάνων.

Ὗς λουσαμένη εἰς κύλισμα βορβόρου.

Ὗς ὑπὸ ῥόπαλον: ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς εἷς ὄλεθρον ἐμβαλλόντων.

Φρὺξ ἀνὴρ πληγεὶς ἀμείνων καὶ διακονέστερος: νωθροὶ γὰρ δοκοῦσι οἱ Φρύγες οἰκέται.

Φρυνώνδας ἄλλος: ἐπὶ τῶν πονηρῶν. Λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ μάγων.

Χαλεπὸν χορίου κύνα γεύειν.

Χρήματ’ ἀνὴρ· πενιχρὸς δ’ οὐδέποτ’ ἐσθλός.

Χωρὶς τὰ Φρυγῶν καὶ Μυσῶν ὁρίσματα.