Scholia in Sophoclem (scholia vetera)

Scholia in Sophoclem

Scholia in Sophoclem, Scholia in Sophoclem (scholia vetera), Papageorgius, Teubner, 1888

4 ἐγὼ δὲ τὸν ἐμόν: ἐγώ, φησί, τὸν ἐμὸν αἰῶνα καὶ πρὸ θανάτου διέγνωκα βαρὺν ὄντα καὶ ἀπεχθῆ καὶ δυστυχῆ.

7 ἐν Πλευρῶνι πόλις Αἰτωλίας.

15 νυμφίων ὄκνον; νυμφίων ἀντὶ τῶν νυμφευμάτων καὶ μνηστευμάτων, ὄκνον δὲ τὸν φόβον· Ὅμηρος

  • ὀκνείω δʼ ἵππων ἐπιβαινέμεν·
    • εἰ δὲ γράφεται ὄτλον τὴν ταλαιπωρίαν ἢ Ὅμηρος τὸ μεμορημένον καὶ πεπρωμένον· Καλλίμαχος
  • κενεὸν πόνον ὀτλήσαντες.

    • γράφε ὄτλον· ἡδεῖα δὲ ἡ φράσις καὶ ἡ ἱστορία.

    12 ἑλικτός: διὰ τὸ σκολιὸν τῶν ῥευμάτων.

    13 βούκρανος: οἱ ποταμοὶ βούκρανοι διετυποῦντο [*](1 αιρουμένου L, correxi. — 12 πρὸ τοῦ θανάτου l. — 15 νυμφίων (ut in textu) utrobique L. — 17 Il. ε 255. ἐπιβήμεναι l. — 18 Ὅμηρος inclusi. — 19 καὶ Καλλίμαχος l. — 20 fr. 274.)

    280
    ἢ ὅτι μυκηθμῷ εἰσι παραπλήσιοι περὶ τὰς ἐκβολάς· Ὅμηρος
  • τοὺς ἔκβαλλε θύραζε μεμυκὼς ἠύτε ταῦρος·
    • ἢ ὅτι σχίζουσι τὴν γῆν ὡς βόες· ἢ διὰ τὸ τὰς κατανομὰς παρὰ ποταμοὺς εἶναι.

    ἐκ δὲ δασκίου γενειάδος: ὁ νοῦς, ἐκ δὲ τῆς δασύτριχος γενειάδος αὐτοῦ κατέρρει πλῆθος ὑδάτων ὡς ἀπὸ κρήνης· παροιμία ἐκ πολλοῦ εἰρημένη.

    14 κρηναίου ποτοῦ λείπει τὸ ὡς, ὡς ἀπὸ κρήνης.

    19 ὁ κλεινὸς ἦλθε Ζηνός: τοῦτο γὰρ ἦν παρὰ Οἰνέως ὡρισμένον, τῷ νικῶντι Ἀχελῷον αὐτὴν δώσειν.

    21 ἐκλύεταί με: ἀντὶ τοῦ ἀπαλλάττει με καὶ ἐλευθεροῖ τοῦ φόβου τοῦ Ἀχελῴου περιγενόμενος. καὶ τρόπον μὲν ἂν πόνων: τὸν τρόπον τῆς πρὸς ἀλλήλους αὐτῶν μάχης οὐκ ἂν διείποιμι (ἐδεδοίκει γάρ), ἐκεῖνος δʼ εἴποι ὅς ἄφοβος αὐτῶν τὴν μάχην θεωρῶν ἐκάθητο· Ὅμηρος

    ἔνθα κεν οὐκέτι ἔργον ἀνὴρ ὀνόσαιτο μετελθὼν

    ὅς τις ἔτʼ ἄβλητος.

    23 θώκων θᾶκος ἡ καθέδρα.

    24 ἐγὼ γὰρ ἥμην: δασέως ἴνα συνάδῃ τῷ

  • ἀλλ᾿ ὅστις ἦν
  • θακῶν ἀταρβὴς τῆς θέας·
    • οἱ δὲ ψιλῶς ἀντὶ τοῦ ὑπῆρχον.

    25 μή μοι τὸ κάλλος: μὴ διὰ τὸ κάλλος ἀλγηδόνι περιπέσω τῷ Ἀχελῴῳ γαμηθεῖσα.

    [*](3 Il. φ 237. ἔκβαλεν L, corr. l. — 18 Il. δ 539. — 21 ἡμην (ut in textu) L. τῷ] τὸ L, corr. Br. — 22] v. 22.)
    281

    26 τέλος δʼ ἔθηκε Ζεὺς ἀγώνιος: ὁ πρύτανις τοῦ ἀγῶνος· τὸ δὲ ὅλον οὕτως ἔχει, ὁ ἀγώνιος Ζεὺς εὐτυχῶς τῷ ἀγῶνι τέλος ἐπέθηκεν, ἐμοὶ δὲ οὐκ εὐτυχῶς, εὐτυχῶς μὲν ὅτι ἀπήλλαξέ με τοῦ Ἀχελῴου οὐκ εὐτυχῶς δὲ ὅτι καὶ νῦν οὐχ ἧττον ἀγωνιῶ διὰ τὴν Ἡρακλέους ἀπουσίαν.

    27 λέχος γὰρ Ἡρακλεῖ κριτόν: ἀντὶ τοῦ ἔκκριτον.

    28 ξυστᾶσʼ ἀντὶ τοῦ συνελθοῦσα· τρέφω δὲ ἀντὶ ἔχω, αὔξω. διὰ τὸ καὶ νῦν περὶ Ἡρακλέους ἀγωνιᾶν.

    29 προκηραίνουσα: ἀγωνιῶσα, μεριμνῶσα κατὰ τὸ κέαρ ὅ ἐστιν ἐν βάθει βουλευομένη· καὶ Εὐριπίδης

  • τί ποτ᾿, τέκνον, τάδε κηραίνεις;
    • νὺξ γὰρ εἰσάγει: ἀντὶ νυκτὸς ἔρχεται καὶ νυκτὸς ἐξορμᾶται ὡς μὴ διαδοχήν μοι τῶν πόνων γενέσθαι.

    32 γῄτης: γεωργός, ὁ τὴν γῆν ἐργαζόμενος· ἔκτοπον δὲ ἔξω καὶ πόρρω οὖσαν.

    35 λατρεύοντά τῳ ὑπηρετοῦντα τῷ Εὐρυσθεῖ.

    36 ὑπερτελής. ἀντὶ ὑπὲρ τὸ τέλος γέγονεν οἷον τοῦ τέλους τῶν ἄθλων κρείττων ὤφθη κατορθώσας αὐτούς· ἢ ὑπέρτερος αὐτῶν ἐστιν, ἐγκρατὴς καὶ ὑπεράνω.

    39 ἐν Τραχῖνι: πόλις Θετταλίας εἰς ἣν Ἡρακλῆς κατῴκησεν διὰ τὸν τοῦ Ἰφίτου φόνον κατὰ τὸν νόμον.

    [*](1 ἔθηκεν L. — 2 Ζεὺς εὐτυχῶς] Ζεὺς εὐτυχὲς L, correxi. — 10 διὰ τὸ — ἀγωνιᾶν] post ἔκκριτον schol. v. 27 scripta in L huc collocavit Br. νῦν addidi. περὶ τοῦ Ἡρακλέους l. — 13 Hippol. v. 223. — 17 γηίτης (ut in textu) eraso ι L. — 25 φόνον] νόμου L, νόμον l, corr. man. rec. in marg. L.)
    282

    40 ξένῳ παῤ ἀνδρί: τῷ Κήυκι ὅς ἦν παῖς Ἀμφιτρύωνος ἀδελφοῦ· καὶ Ἡσίοδος

  • Τρηχῖνα δέ τοι παρελαύνω
  • ἐς Κήυκα ἄνακτα.

    • [*](Fol. 65b)