Scholia in Odysseam

Παρὰ Μενελάῳ ξενισθεὶς σὺν Πεισιστράτῳ Τηλέμαχος ἀπαγ- γέλλει τὰ κατὰ τὴν Ἰθάκην ὑπὸ τῶν μνηστήρων πραττόμενα. ἔπειτα ἐξηγεῖται αὐτῷ ὁ Μενέλαος περὶ τοῦ νόστου τῶν Ἑλλήνων καὶ τῆς Πρωτέως μαντείας, διʼ ἧς ἔγνω τὸν Ἀγαμέμνονος θάνατον, καὶ ὡς Ὀδυσσεὺς παρὰ Καλυψοῖ εἴη. βουλὴ δὲ γίνεται τῶν μνηστήρων περὶ τοῦ τὸν Τηλέμαχον ἀνελεῖν. παραμυθεῖται δὲ ἡ Ἀθηνᾶ διʼ ὀνείρου τὴν Πηνελόπην ἐπὶ τῇ τοῦ παιδὸς ἀποδημίᾳ δυσχεραίνουσαν, διὰ εἰδώλου ὁμοιωθεῖσα Ἰφθίμῃ τῇ τῆς Πηνελόπης ἀδελφῇ. E.M.P. Q.V.

1. οἱ δʼ ἷξον] ὁ ἵξω μέλλων εἰς ἐνεστῶτα μεταβὰς ποιεῖ παρα- τατικὸν ἀντὶ τοῦ δευτέρου ἀορίστου, τὸ ἷξον ἐν συστολῇ. M. Q.

κοίλην Λακεδαίμονα] ἐπεὶ ὑψηλοτάτοις ὄρεσι περικέκλεισται. V.

ποτὲ μὲν τὴν πόλιν καλεῖ Λακεδαίμονα, ποτὲ δὲ τὴν χώραν Λα- κεδαίμονα, ἤτοι τὴν Σπάρτην. Q. παρὰ τὴν ἱστορίαν φασὶν εἶναι τὸν γενόμενον ἤδη ἐν τῇ Λακωνικῇ (αἱ γὰρ Φηραὶ, ἔνθα Διοκλῆς ᾤκει, τῆς Λακωνικῆς εἰσι). τὸν οὖν γενόμενον ἐν τῇ Λακωνικῇ αὖθις ὡς μὴ γενόμενον ἐπισημαίνεσθαι ἄτοπον. ἔστι δὲ ἡ λύσις ἐκ τῆς λέξεως. τὰ γὰρ τῶν χωρίων ὀνόματα τίθεται καὶ ἐπὶ τῶν προηγου- μένων πόλεων, ὥστε τὴν Σπάρτην οὐκ ἀπεικότως Λακεδαίμονα λέγει, καθάπερ καὶ τὴν Ἴλιον Τροίαν “ἔνθα κεν ὑψίπυλον Τροίην ἕλον υἷες Ἀχαιῶν” (Ιl. φ, 544.)· καὶ ἀνεστραμμένως τὴν Ἀττικὴν εἴρηκεν Ἀθήνας “ἀλλʼ ὅτε Σούνιον ἱρὸν ἀφικόμεθ᾿, ἄκρον Ἀθηνέων” (Od. γ, 278.). M. T.

κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν] κοίλην, τὴν μέσην κειμένην κοί- λων καὶ βαθυτάτων τόπων, ἤτοι τὴν μεγάλην. κητώεσσαν δὲ ἐκ [*](1. γρ.] Est glossema. 20. τὸν γενόμενον] τὸ γενόμενον M. 2. οὕτω M. ἢ οὕτω P. Q. Φηραὶ] φεραὶ M. 11. ἡ addidi ex M. et Eustathio, 23. τὰ γὰρ] τάχα γὰρ M. T. qui hoc argumentum repetivit p. 25. Ἴλιον Τροίαν] Reliquam post hæc verba partem acholii om. M. 16. τοῦ om. Q. qui priorem acholii partem a m. 19. παρὰ τὴν M. παρὰ γὰρ τὴν T. sec. habet.)

κητώεσσαν] ὤφειλεν εἶναι τὸ τω μικρὸν, ἀλλʼ [ἔγραψε] ὥσπερ τὸ ἡβώωσα ἐκτείνει, διὰ τὸ εἶναι τὸ πρὸ αὐτῆς μακρὸν, τὸ η, καὶ τὸ τηλεθόωσα σμικρύνει. διὰ τὸ εἶναι τὴν πρὸ αὐτῆς συλλαβὴν βραχεῖαν, ἤτοι τὸ λε, οὕτω κητώεις καὶ ὠτώεις καὶ κηώεις καὶ ὅσα τοιαῦτα ἐκτείνει. συστέλλει δὲ τὸ ἐρόεις, κερόεις, ἐρόεσσα, κερόεσσα, ἠερό- εσσα, καὶ ὅσα τοιαῦτα, τὸ μὲν διὰ τὰς πρὸ αὐτῶν συλλαβὰς, τὸ δὲ διὰ τὸ μέτρον· ἐπεί τοι γὰρ ἂν οὐκ ἦν οὕτω ἐρόεις καὶ κερόεις· μεγάλα γὰρ ὤφειλον εἶναι. E.

Ἀπορία. διὰ τί ὁ Τηλέμαχος εἰς Λακεδαίμονα ἐλθὼν οὐκ ἐνέτυχε τῷ Ἰκαρίῳ; καίτοι ἄλογον ἐλθόντα τῷ πατρὶ τῆς μητρὸς μηδαμοῦ ἐντυχεῖν. οὐδαμοῦ εἴρηκεν ὡς ἐν Λακεδαίμονι ᾤκουν, ἀλλὰ μᾶλλον πλησίον αὐτῆς ἦσαν. ἡ γοῦν Ἀθηνᾶ ἐν τῷ ὕπνῳ ἐπιστᾶσά φησιν “ἤδη γάρ ῥα πατήρ τε κασίγνητοί τε κέλονται Εὐρυμάχῳ γήμα- σθαι” (ο, 16.)· καὶ τὸ μὲν ὀνείροις μάρτυσι χρῆσθαι ἴσως ἄπιστον· αὐτὴ δὲ ἡ Πηνελόπη πρὸς τὸν Ὀδυσσέα τὰ καθʼ ἑαυτὴν διηγουμένη φησὶ “νῦν δʼ οὔτʼ ἐκφυγέειν δύναμαι γάμον, οὕτε τινʼ ἄλλην μῆτιν ἐφευρίσκω· μάλα δʼ ὀτρύνουσι τοκῆες γήμασθαι” (τ,157.). H.Q.T. ὅθεν καὶ ἄλλη λύσις γίνεται πρὸς τοὺς ἀποροῦντας διὰ τί πρὸς τοὺς γονέας οὐκ ἀποστέλλει τοὺς ἑαυτῆς ἡ Πηνελόπη εἰς βοήθειαν, ὅτε ὁ [*](1. ἐπάγει γοῦν πρὸς δʼ ἄρα δώματʼ κομίσσαι H. 7. Seclusi ἔγραψε. ἔλων om. E. 3. ἀπὸ τοῦ κήτους —κῆτος H. Le- 15. Hoc scholion in H. adscrip- gebatur ἀπὸ κήτους —κύτος. tum versui 597., in T. versui 248. 4. καιετάεσσαν—καιετάεντος] Le- ἐνέτυχε τῷ ἰ. T. ἐνέτυχεν ἰ. H. Q. gebatur καιτάεσσαν καιτάεντας. 16, ἐλθόντα—οὐδαμοῦ T. ἐλθόντα Quæ καιετ- scripta ap. Eustath. (ἐλθόντος Q.) μηδαμοῦ τῆς μητρὸς τῷ P. 1478, 38. καιετόεσσαν et καιετό- πατρὶ ἐντυχεῖν. ἢ οὐδαμοῦ H. Q. εντος placet Lobeckio Pathol. El. 18. πλησίον αὐτῆς T. πλησίον νήσου vol. 1. P. 344. τῆς πηνελόπης αὐτῆς H. Q. δὲ καὶ M. καὶ om. H.Q.R. ἡ γοῦν—ἐπιστᾶσά φησιν om. Q. Καλλίμαχος] Fragm. 224. 19. Εὐρυμάχῳ γήμασθαι om. T. 5. καιετάεντος —κομίσσαι Bentl. 20. ἴσως post χρῆσθαι T., post pro καιετάεντας (nam sic Eustathius. ὀνείροις H. Q. καιτάεντας H. M.Q.R.)—κομίσαι. Et 23. γήμασθαι om. T.)

3. δαινύντα] ὡς ὀμνύντα, ἀπʼ εὐθείας τῆς ὁ δαινύς. H.

γάμον] ὥσπερ ἀλλαχοῦ φησιν Ὅμηρος τάφον τὴν ἐπὶ τεθνεῶτί τινι εὐωχίαν, οὕτω καὶ νῦν γάμον τὴν ἐπὶ γάμου δαῖτα. M.

ἔτῃσιν] ψιλῶς ἔτῃσιν, εἴτε ἐπὶ τοῦ πολίτου εἴτε ἐπὶ τοῦ ἑταί- ρου. M.

4. ἠδὲ θυγατρὸς ἀμύμονος] Σοφοκλῆς ἐν Ἑρμιόνῃ φησὶν ἔτι ἐν Τροίᾳ τυγχάνοντος Μενελάου ἐκδοθῆναι τὴν Ἑρμιόνην ὑπὸ Τυνδάρεω τῷ Ὀρέστῃ, κατὰ δὲ ὑπόσχεσιν ἥκοντος Νεοπτολέμου ἀφαιρεθῆναι τὸν Ὀρέστην ταύτην· πάλιν δὲ αὐτῇ συνοικῆσαι τὸν Ὀρέστην Νεο- πτολέμου ἐν Πυθοῖ ἀναιρεθέντος ὑπὸ Μαχαιρέως, καὶ τότε τὸν Τισα- μενὸν γεννῆσαι. E.H.Q.R.T.

5. ῥηξήνορος] ἀνδρείου, τοῦ διὰ τῆς ἠνορέης, ὅ ἐστιν ἀνδρείας, ῥήσ- σοντος τὰς τῶν πολεμίων τάξεις. E.Q.T.V.

6. ἐν Τροίῃ γὰρ] διὰ τὸ κακὸν εἶναι τὴν τῷ πατρὶ μνηστευθεῖσαν [*](7. Πηνελόπην obliteratum in T. τὴν γυναῖκα. Apud Eustath. est 8. πάντως] πάντα T. εἶτα ὕστερον ἀφαιρεθεῖσαν αὐτοῦ ἐκδο- 17. γάμου] Immo γάμῳ. θῆναι τῷ Νεοπτολέμῳ. 20. ἔτι ἐν Τροίᾳ τυγχάνοντος] ἐν αὐτῇ συνοικῆσαι τὸν (τὸν om. E.Q.) Τροίᾳ τυγχάνων ἔτι H. R. ἐν Τροίᾳ ἂν. Ὀρέστην] αὐτὴν συνοικῆσαι ὀρέστῃ T. τος ἔτι Eustath. p. 1479, 11. 24. Πυθοῖ] πυθίᾳ T. 21. Μενελάου] μενέλαος H. R. ἀναιρεθέντος post Τυνδάρεω H. R. 23. τὸν Ὀρέστην ταύτην] τὸν ὀρέ- Μαχαιρέως ex Eustathio restitui στην τῆς γυναικὸς H.R.T. Quod sal- pro Τυνδάρεω. tem dicendum fuisset τοῦ Ὀρέστου 26. ὃ ἐστιν ἀνδρείας om. E.Q.V.)

9. Μυρμιδόνων προτὶ ἄστυ] ἣν Ὅμηρος μὲν Φθίαν λέγει, οἱ δὲ νεώ- τεροι Φαρσαλίαν. E.H.M.T.V.

10. υἱέϊ] τρισυλλάβως. “υἱέϊ σῷ ἑπόμην” (Ιl. γ, 174.). ἰδίως δὲ εἴρηκεν. ἐν Σπάρτῃ γὰρ ὄντος αὐτοῦ φησι Σπάρτηθεν. Q.

Ἀλέκτορος κούρην] οὗτος υἱὸς Ἀργείου τοῦ Πέλοπος καὶ Ἡγη- σάνδρας τῆς Ἀμύκλα θυγατρός· θυγάτηρ δὲ αὐτοῦ οἱ μὲν Ἰφιλόχη, οἱ δὲ Ἐχεμήλα. M. οἱ μὲν Ἰφιλόχην, οἱ δὲ Ἐχέμηλον λέγουσιν. τὸν δὲ Ἀλέκτορα γενεαλογοῦσιν Ἀργείου τοῦ Πέλοπος. V. ἐκ τῆς γενεαλογίας τοῦ Πέλοπος ὁ Ἀλέκτωρ. E.

11. τηλύγετος Μεγαπένθης] ὁ τῆλε τῆς ἡλικίας, τουτέστι προ- βεβηκόσι τοῖς γονεῦσι, γενόμενος, μεθʼ ὃν οὐκέτι ἐλπίζουσι τεκνῶσαι διὰ τὸ γῆρας· ἢ ὁ τηλοῦ ἀποδημήσαντι τῷ πατρὶ γεννηθεὶς παῖς· ἢ μονογενὴς, καθάπερ Τηλέμαχος Ὀδυσσεῖ καὶ Ὀρέστης Ἀγαμέμνονι. ὁ γὰρ Μενέλαος κατὰ τὸν καιρὸν τῆς ἁρπαγῆς τῆς Ἑλένης ἐμίγη τινὶ δούλῃ, καὶ ἔτεκεν υἱὸν καὶ ἐκάλεσεν αὐτὸν φερωνύμως Μεγαπέν- θην· κατὰ γὰρ τὸν καιρὸν τοῦ διὰ τὴν Ἑλένην πένθους ἐτέχθη. διὰ τί δὲ Ἑλένη μόνην τὴν Ἑρμιόνην ἔτεκε; διότι τὸ πολλάκις τεκεῖν ἀλλοιοῖ τὸ κάλλος τῆς γυναικός. μελλούσης γὰρ αὐτῆς μεσολαβῆ- σαι εἰς τὸν πόλεμον τῶν Τρώων καὶ τῶν Ἑλλήνων, οὐκέτι ἐδίδουν αὐτῇ τέκνον οἱ θεοὶ, ἵνα τὸ κάλλος φυλάττῃ, Ἀλέξανδρος ἡδυνθῆναι ἔμελλε. τὸ δὲ παντελῶς εἶναι ἄτεκνον ἦν δύσδαιμον καὶ κακὸν, τὸ δὲ τεκεῖν εὔδαιμον καὶ μακάριον. διὰ τοῦτο ἔτεκεν ἓν, ἵνα μακαρία λογί- ζηται καὶ ἵνα τὸ κάλλος ἔχῃ. ἐπιφέρει δὲ καὶ ὁ ποιητὴς “ Ἑλένῃ δὲ θεοὶ γόνον οὐκέτʼ ἔφαινον·” πιθανῶς, ἵνα ἐπὶ πλεῖστον ἀκμάσῃ, ἢ ἵνα [*](2. ἔλαβε] ἔλαβ M. quod est ἔλα- nunc restitutum Φαρσάλου. 8. Ἀμύκλα correxi ex Eustathio. 3. ἥν Ὅμηρος—Φαρσαλίαν M.T.V. ἀμύκλας M. καθʼ ὅμηρον μὲν φθίαν, κατὰ δὲ νεωτέ- 9. Ἐέμηλον] Ἐχέμηλος etiam ab ρους φαρσαλίαν H. ἡ παρʼ ὁμήρῳ μὲν Eustathio dicitur. Id vero filii fo- φθίη, παρὰ δὲ νεωτέροις φάρσαλος E. ret, non filiæ, nomen. Scribendum Quod verum videtur. Nam Phar- igitur Ἐχεμήλαν ex scholio præce- saliam dixerunt interdum scriptores dente. Latini: sed Græca hujus formæ ex- 14. διὰ τὸ γῆρας addidi ex H. empla quæ certa haberi possint 26. πιθανῶς —γενεαλογοῦσι] Hæc nulla videntur exstare. Straboni 9. pars acholii, sed v. 12. adscripta, p. 430., cui Φαρσαλίας ex Plethone est etiam in H.M.Q.V. nisi quod illatum erat pro Φαρσαλίου, recte in M. paullo brevius, πιθανῶς ὁ)

Μεγαπένθης] ἐκ τοῦ ὀνόματος δηλοῖ ὅτι μετὰ τὴν ἁρπαγὴν τοῦτον ἔσχεν. Q. V.

12. ἐκ δούλης] οἱ μὲν κύριον τὸ Δούλης, οἱ δὲ Τηριδάης· Τηριδάη γὰρ τὸ κύριον αὐτῆς ὄνομα. M.Q.T.V.

αὕτη, ὡς μὲν Ἀλεξίων, Τειρὶς, ὡς δὲ ἔνιοι Τηρὶς, θυγάτηρ Ζευξίπ- [*](τοῦτο λέγων Ὅμηρος, ἵνα ἐπὶ πλεῖστον quam absonum sit veteri τῶν Νό- ἀκμάσῃ. οἱ δὲ νεώτεροι Ἑλένης μὲν στων poetæ commentum illud de καὶ Ἀλεξάνδρου Κόρυθον ἡ Ἕλενον, ἐκ Δούλης nomine proprio supponi, δὲ Μενελάου Νικόστρατον γενεαλογοῦ- quod a grammatico aliquo Alexan- σιν. Porro in H. R. hæc legun- drino excogitatum est. Quod En- tur, οἱ νεώτεροι ὑπὸ Ἀλεξάνδρου γενέ- stathium quoque fugit, cujus ex σθαι αὐτῇ Κόρυθον ἢ Ἕλενον, ἐκ δὲ Με- verbis apparet scholion hoc iam νελάου Νικόστρατος (corr. Νικόστρα- illius ætate corruptum fuisse: τὴν τον). Post quæ in utroque codice δὲ διαληφθεῖσαν δούλην Ζευξίππου τέ τι- sequitur, ἐκ δούλης: αὕτη, ὡς μὲν A- νος εἶπὸν θυγατέρα καὶ κύριον αὐτῆς ἐξέ- λεξίον etc. θεντο ὄνομα, οὗ τὸ ἀκριβὲς ἀφανὲς ἐν 1. γόνον] παῖδα V. τοῖς παλαιοῖς ὑπομνήμασιν. καὶ ὁ τῶν 2. Νικόστρατον] Hunc memorant Νόστων δέ φασι ποιητὴς κύριον ὄνομα schol. Soph. El. 539. ex Hesiodo, λέγει τὸ Δούλης. Similis de δέκτῃ Apollod. 3, 11, 1. Tausan. 2,18, 6. vel Δέκτῃ dubitatio est infra δ, 248. et de ἰφθίμη vel Ἰφθίμη δ. 792., ubi 6. Τηριδάης—Τηριδάη M. V. τορι- mireris de nomine proprio dubitari δάης —τοριδάη Q. στειρηδάης—στειρη- potuisse ab Aristarcho. Dixit de δάη T. Apollodorus 3, 11, 1. Με- hoc genere nominum Nitzsch. vol. νέλαος μὲν οὖν ἐξ Ἑλένης Ἑρμιόνην ἐγέν- 3. p. 29. νησε καὶ κατά τινας Νικόστρατον, ἐκ Τειρὶς M. τῆρῖα (sic) H. γῆρι Q. δούλης Πιερίδος, γένος Αἰτωλίδος, ἢ καθά- H. Scriptura corrupta, quam non περ Ἀκουσίλαός φησι, Τηριδάης (libri dubitassem in Πιερὶ, mutare, si plerique τηρηΐδος) Μεγαπένθη, ἐκ Κνωσ- satis certum videretur quod ex Α- σίας δὲ νύμφης, κατὰ Εὔμηλον, Ξενόδα- pollodoro supra memoravi Πιερίδος 7. γὰρ] δὲ M. nomen, quod vereor ne ipsum quo- que corruptum sit, nisi gentile est, 8. Hoc scholion Maius ex Q. quod Heynio videbatur, qui ἐκ δού- edidit sic scriptum, αὕτη, ὡς μὸν λης Πιερίδος γένος ἢ Αἰτωλίδος scribi Ἀλεξίων, Γῆρι, ὡς δὲ ἔνιοι θυγάτηρ τινὸς volebat. Ζευξίππου· ὡς δὲ ὁ τῶν Νόστων ποιητὴς, Τηρὶς θυγάτηρ] Sic correxi quod τὸ τῆς δούλης κύριον ὄνομα. φασὶ δὲ in H M. R. et ut suspicor in Q. μηδέποτε λέγειν τὸν ποιητὴν δούλην τὴν quoque est θυγατῆρις θυγάτηρ, nisi θεράπαιναν· διὸ καὶ τὸ et reliqua. Ce- quod in M. θυγατηρὶς scriptum, in terorum librorum scripturam con- R. θυγατηρις sine accentu. Mani- sideranti vix dubium videbitur quin festum est veterem librariun, quum easdem fere corruptelas in Q. in- ab nomine Τηρίς ad proximum vo- venerit Maius, sed utcunque cor- cabulum aberrasset iisdem finitum rigere studuerit, non animadvertens literis a quibus Τηρίς incipit, ob-)

Ἑλένῃ] ἐν τῇ κατὰ Ῥιανὸν καὶ Ἀριστοφάνην Ελένης σὺν τῷ σ. M.

16. γείτονες ἠδὲ ἔται] οἱ ἀστυγείτονες, οἱ ἐκτὸς μὲν ὄντες τῆς πόλεως πλησίον, ἔται δὲ οἱ ἐκ τῆς αὐτῆς πόλεως, οἱ συνήθεις. ἐκ τοῦ ἔθος ἔθης καὶ ἔτης. ἔται ψιλῶς, ἵνʼ ᾖ οἱ πολῖται. E.Q.

17. φασὶ τοὺς έ στίχους τούτους μὴ εἶναι τοῦ μηροῦ, ἀλλὰ τοῦ Ἀριστάρχου. M. T.

ἐμέλπετο θεῖος ἀοιδὸς] οὕτω γάρ ἐστι μεγαλοπρεπὴς ὁ γάμος. Q.V.

19. μολπῆς] ὅτι οὐ τὴν ᾠδὴν, ἀλλὰ τὴν παιγνίαν λέγει οὕτω, πρὸς τὸ “μέλποντες Ἑκάεργον” (Ιl. α, 474.)· καὶ γὰρ “κυνῶν μέλπη- θρα” (Ιl. ν, 233.) φησί. M. Q.

ἐδίνευον] συνεστρέφοντο, ἤτοι ἐχόρευον, ὠρχοῦντο. B. Q.

22. κρείων Ἐτεωνεὺς] ὁ τοῦ Ἀλέκτορος τοῦ συμπενθεροῦ Μενελάου ἀδελφός. M. κρείων ὁ ἐξέχων καὶ διάκριτος ἐν θεράπουσιν. τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ ἐπὶ τοῦ συβώτου “συβώτης ὄρχαμος ἀνδρῶν” (Od. ξ, 22.). Φερεκύδης δὲ ἱστορεῖ οὕτως· Ἀργεῖος δὲ ὁ Πέλοπος ἔρχεται παρʼ Ἀμύκλαν εἰς Ἀμύκλας, καὶ γαμεῖ τοῦ Ἀμύκλα θυγατέρα Ἡγη- σάνδραν. M.Q. ἐκ τούτου δὲ γίνεται Ἀλέκτωρ. ἔστι γὰρ ἀδελφὸς τούτου καὶ βοηθὸς Ἐτεωνεύς. συγγενὴς οὖν Μενελάου Ἐτεωνεὺς καὶ θεράπων αὐτοῦ, ὡς Ἀχιλλέως Πάτροκλος. κρείων δὲ ὁ ἄλλων μὲν βασιλεὺς, Μενελάου δὲ δεύτερος. B.H.M.Q.

23. θεράπων] ὑπηρέτης, φίλος, ὁ περὶ τὴν θεραπείαν ὑπάρχων. V.

25. ὡς τὸ ὕψι ὑψοῦ καὶ ἄγχι ἀγχοῦ. E.

26. ξείνω δή τινε] μόνῳ τῷ Μενελάῳ περὶ ξένων εἰσαγγέλλεται διὰ τὸ ἠδικῆσθαι ὑπὸ ξένου. H.M.Q.

τώδε] παροξυτονητέον, ἵνα νοηθῇ δυικόν. Ἄλλως. τὸ τώδε ἐγκλι- τέον. δεικτικὸν δὲ ὂν δηλοῖ τὴν ἐγγύτητα αὐτῶν. M.

27. γενεὴν] γέννησιν, γένος. V.

ἐΐκτην] ἐοίκασιν. ὡμοίωνται. E.M. ὄπισθεν δὲ εἶπε “πυρὶ λαμ- πετόωντι ἐΐκτην” (662. Il. α, 104.), ἤτοι ὡμοιοῦντο. E.

28. ἀλλʼ εἴπʼ εἰ σφῶϊν] ἐγκλιτέον τὸ σφῶϊν, ἵνα τρίτον γένηται πρόσωπον. M.

29. ἦ ἄλλον] περισπαστέον τὸ ἦ ὡς ἐρωτηματικόν. τὸ δὲ φιλήσῃ ἐπὶ τοῦ ξενίζειν ἐνταῦθα. λείπει ἡ εἰς, ἵνʼ ᾖ εἰς ἄλλον. B.

ὅς κε φιλήσῃ] ὅτι ἐπὶ τοῦ ξενίζειν τὸ φιλεῖν τίθησι. παρέλκει δὲ ὁ κε. M.

30. τὸν δὲ μέγʼ ὀχθήσας] ὑψώσας τὸν θυμὸν, ἐκ μεταφορᾶς τῆς ὄχθης· ἢ λυπηθεὶς, ἐκ τοῦ ἄχθος, τροπῇ τοῦ α εἰς ο. E.

31. οὐ μὲν] ὁ μέν ἀντὶ τοῦ δή, ὁ δὲ ἀτάρ ἀντὶ τοῦ δέ. H.

Βοηθοίδη] Βοηθοίδης τετρασυλλάβως. ὅμοιον δέ ἐστι τοῦ “Παν- θοίδης Εὔφορβος (Il. π, 808.). H. M. Βοηθοΐδη, καὶ κατὰ συναί- ρεσιν Βοηθοίδη. E.

33. τὸ ἑξῆς οὕτως· εἰ μὲν δὴ ἡμεῖς πολλῶν ἀγαθῶν ἐμπλησθέντες παρὰ ἀλλοδαπῶν ἀνδρῶν, ἐνταῦθα παρεγενόμεθα, ὀφείλομεν πάντως τοῖς ξένοις ὁμοίως ποιεῖν. ἀλλὰ θᾶττον λύε τοὺς ἵππους, αὐτοὺς δʼ εἰσάγαγε εὐωχηθῆναι, ὅπως διὰ τούτου ὁ Ζεὺς τῆς μελλούσης τα- λαιπωρίας ἡμᾶς ἐκλυτρώσηται, καὶ μὴ τοῖς παρεληλυθόσιν ἴσα πα- θεῖν συγχωρήσειεν. Q.

35. ἐξοπίσω περ παύσῃ] δαιμονίως ἐξέφηνε τὴν γεγονυῖαν αὐτῷ πλάνην διὰ μιᾶς λέξεως. H. M.

36. προτέρω] τοπικῶς ἀντὶ τοῦ εἰς τοὔμπροσθεν, ἢ προτέρους τῶν ἵππων. B. Q.

37. ὁ δʼ ἐκ μεγάροιο] Ἀρίσταρχος χωρὶς τῆς ἐκ προθέσεως, ὁ δὲ μεγάροιο διέσσυτο· βούλεται γὰρ λέγειν διὰ μεγάρου. M.H.Q.R.

κέκλετο δʼ ἄλλους] ἐπεὶ ὑπερέχων τῶν ἄλλων θεραπόντων ἦν, προστάσσει τοὺς λοιποὺς συνελθεῖν πρὸς τὸ λῦσαι τοὺς ἵππους. E.

38. ἑοῖ αὐτῷ] αὐτῷ αὐτῷ. τὸ δὲ ε πλεονασμὸς Ἀττικός. B.

39. λῦσαν] Ἰακῶς τὸ λῦσαν οὕτως γράφει Ἀρίσταρχος. H.

40. κάπῃσι] ἀπὸ τοῦ κάπω ῥήματος τοῦ σημαίνοντος τὸ πνέω γίνεται ὄνομα κάπη ἡ φάτνη, ἐν ᾗ ἀναπνέουσι καὶ ἀναπαύονται τὰ ζῷα. B. αἱ φάτναι. καὶ γίνεται παρὰ τὸ πατῶ, τὸ ἐσθίω, πάτη, καὶ ἐν ὑπερβιβασμῷ τάπη, καὶ τροπῇ τοῦ τ εἰς κ κάπη. T. παρὰ τὸ ἐν αὐταῖς ἵστασθαι τοὺς ἵππους καὶ κάπειν ἤτοι ἐσθίειν· ἢ παρὰ τὸ χάπτειν, ὅ ἐστι λάπτειν, χάπη καὶ κάπη. E.

41. ζειὰς] δεῖ νοῆσαι ζειὰν ἐνταῦθα τὸ καλούμενον ἄχυρον. H. Q.

42. πρὸς ἐνώπια παμφανόωντα] τοὺς ἀντικρὺ τόπους τῆς εἰσέδου ἐνώπια καλεῖ ὁ ποιητής· τοὺς φωτιζομένους ὑφʼ ἡλίου τόπους] ἢ τῆς σελήνης. B.E.Q. τοὺς ἀντικρὺ τόπους τῆς εἰσόδου ἐνώπια καλεῖ ὁ ποιητής. διὰ τοῦτο καί τινες διαλελυμένην γράφουσι τὴν λέξιν τιθέντες εἰς τὸ πρός βαρεῖαν. E.

44. θαύμαζον] ἔοικεν, ὡς δείκνυσιν αὐτοὺς ἀπαιδεύτους ἐνταῦθα ἀπὸ τοῦ ἵστασθαι καὶ βλέπειν τὰ τῆς οἰκίας καλλωπίσματα, καὶ τῇ ἀληθείᾳ ἄπειροι ἦσαν· ἀλλὰ τέως πρὶν φανῆναι τὸν Μενέλαον. ὥστε εἰ πρὸ τοῦ φανῆναι ἀνέβλεπον τὸ κάλλος τοῦ δόμου, καὶ ἠσχολοῦντο ἐκεῖνο θαυμάζοντες, οὐ καινόν. E.

διοτρεφέος βασιλῆος] οὐ παρέλκει τὸ ἐπίθετον. τὸ δὲ ἑξῆς, θαυ- μάζουσιν εἰσελθόντες τὴν κατασκευὴν τὴν οἰκίας. H. οὐ παρέλκει τὸ ἐπίθετον, ἐπεὶ ἀπόγονος Διὸς ὁ Μενέλαος. E.

45. ὥστε γὰρ ἠελίου αἴγλη] σημειοῦνται τινὲς ὡς ἐνηλλαγμένης [*](3. Ἀρίσταρχος om. M. Et Aristo- nunciandum autem δεμμεγάροιο. phanis potius scripturam esse ex 8. οὕτως] Non ἔλυσαν, ut alii. scholio simili ad β, 1338. probabi. 13. κάπειν] Immo κάπτειν. BUTT. liter colligit Buttm. 14. χάπτειν] Pronuntiatio recen- χωρὶς M. ἔξω ceteri. tiorum Græcorum, teste Eust. ad τῆς ἐκ προθέσεως, ὁ] τῆς ἐξ, ὁ M. h.l. pro κάπτειν, ἐγκόπτειν BUTTM. δὲ μεγάροιο διέσσυτο M. δʼ ἐκ με- 23. τὸν Μενέλαον Struvius pro ?τῷ γάροιο ceteri, omisso διέσσυτο. Pro- Μενελάῳ.)

46. δῶμα καθʼ ὑψερεφὲς] τὸ οἴκημα τὸ ὑψηλόστεγον. τὸ δὲ κ διὰ τὸ οἱ Αἰολεῖς τὴν πρόθεσιν ἀντὶ ἄρθρου παραλαμβάνουσιν. M.

47. ὁρώμενοι] ὁρῶντες, τὸ παθητικὸν ἀντὶ τοῦ ἐνεργητικοῦ. B.E.

50. ἀμφὶ δʼ ἄρα χλαίνας οὔλας] ἁπαλὰς, κεκροκισμένας ἢ τρι- χωτὰς, τὰ λεγόμενα χάσδια· ἢ καινουργίας, ἀπὸ τοῦ οὖλον τὸ σῶον καὶ ὑγιές. E.

51. ἐν ἄλλῳ, παρὰ ξανθὸν Μενέλαον. H.

52. χέρνιβα δʼ ἀμφίπολος] διὰ τί πρὸ μὲν τοῦ δείπνου ἐνίπτον- το, μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον οὐκέτι, ἐρρήθη μὲν ἤδη καὶ ἐν ἄλλοις, ῥητέον δὲ καὶ τοῦτο. ὅταν γὰρ λέγῃ χέρνιβα δʼ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα καλῇ χρυσείῃ ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος νίψασθαι,” φήσομεν ὅτι οὐκ εἰς τὸ νίψασθαι πρὸ τοῦ δειπνεῖν κυρίως τοῦτο εἴρηται, ἀλλὰ συλλαβὼν τὰ παρασκευαζόμενα ἐπὶ τὸ δεῖπνον λέγει, οὐκέτι τὰ κατὰ μέρος ἐπεξιών. τινῶν γὰρ τὰς ἀρχὰς μηνύσας, οὐκέτι τοῖς κατὰ μέ- σον ἐπέξεισι, συγχωρεῖ δʼ ἡμῖν ἐπινοεῖν καὶ τὰ μεταξὺ οἷα γίνεται. ὥσπερ οὖν οὐδʼ αἰρομένας τὰς τραπέζας ἐποίησεν οὐδὲ τὰ λείψανα τὰ ἐκ τοῦ συμποσίου συναγόμενα, οὕτως οὐδὲ μεταξὺ νιπτομένους καὶ μετὰ τὸ δεῖπνον ἐπινιπτομένους· ἐπεὶ καὶ τοῦτο οὐ δηλοῖ ἅπαξ τὸ νίψασθαι ἐκόμισεν, ἀλλʼ ὅτι ἐκόμισε τὰ χερόνιπτρα ἐν προχόῳ χρυ- σέῃ καὶ λέβητι ὑποδεχομένῳ ταῦτα ἀργυρῷ· ὥστε παρέκειτʼ ἀεὶ τὰ χερόνιπτρα, ὅτε βούλοιντο νίψασθαι, ὥσπερ ἡ τράπεζα καὶ τὰ ἄλλα, ἄχρις ὅτου βούλοιντο αὐτοῖς. οὕτως καὶ τοὺς Πυλίους ποιήσας ἐν τῷ κατάπλῳ τῶν περὶ τὸν Τηλέμαχον εὐωχουμένους οὐκέτι δεδή- λωκεν ὅπως ἐκ τῆς ᾐόνος ἀναστάντες ἀπηλλάγησαν· καὶ τὴν Ἀθη- [*](5. τὸ δὲ κ—παραλαμβάνουσιν] Hæc ἄλλη H. καὶ ἄλλως R. non intelligo. 14. λέγῃ] λέγει Q. 9. χάσδια] Vox Græcobarbara, 17. οὐκέτι] οὐκ ἐπὶ R. cujus exempla vide apud Ducang. 19. συγχωρεῖ δʼ ἡμῖν] συγχωρεῖν ἡμῶν H. R. καινουργίας] καινουργίδας Buttm. 23. 25. χερόνιπτρα R. χερόνιπτα 11. ἄλλῳ Porsonus pro ἄθλῳ. H. Q. 12. δείπνου—δεῖπνον R. δειπνεῖν— 25. ὅτε correxi pro ὅταν. δειπνεῖν H. Q. 26. αὐτοῖς] Fort. χρῆσθαι αὐτοῖς. 13. ἤδη R. γὰρ δὴ H. Q. 27. τῶν Buttm. pro τῷ. καὶ ἄλλοις] καὶ ἄλλοις Q. καὶ)

54. παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε] παρέκειντο γὰρ τοῖς θρόνοις αἱ τράπεζαι. εἰκότως δὲ νῦν τὰ περὶ τῆς ταμίας παράκειται· οὐ γὰρ ἐν τῷ ξενίζεσθαι παρὰ Τηλεμάχῳ τὴν Ἀθηνᾶν. ἐπεισεληλύθασι γὰρ οὗτοι τοῖς περὶ τὸν Μενέλαον, ἐξ ἀρχῆς δὲ παρὰ τῷ Τηλεμάχῳ πάρεστιν ὁ Μέντης. H.M.Q.

ξεστὴν] γρ. χρυσῆν. H.

56. εἴδατα] ἀπὸ τοῦ ἔδω τὸ ἐσθίω ἔδωρ καὶ εἶδαρ. E. ἡ- δύσματα μεμυρισμένα, σκευαστὰ παρ᾿ ἡμῖν λεγόμενα. T.

59. τὼ καὶ δεικνύμενος] φιλοφρονούμενος, δεξιούμενος. ἐκ τοῦ δέκω τὸ δέχομαι θείκω δεικνύω καὶ δείκνυμι, τὸ φιλοφρονοῦμαι. B.Ε.

61. δείπνου πασσαμένω] τοῖς ὁδοιπορήσασι δείπνου δηλονότι γε- νομένου. αὐτὸς γὰρ ἑξῆς φησι “δόρπου δʼ ἐξαῦτις μνησώμεθα” (213.). καὶ “οὐ γὰρ ἔγωγε τέρπομʼ ὀδυρόμενος μεταδόρπιος” (194.). H.M.Q.

62—64. προηθετοῦντο καὶ παρὰ Ζηνοδότῳ καὶ παρὰ Ἀριστο- [*](2. ἀπιοῦσα Buttm. pro ἐπιοῦσα. 20. τοῖς ὁδοιπορήσασι δείπνου] δεῖπνον ἐπεὶ καὶ —ἐπεσημήνατο om. Q. R. τοῖς ὁδοιποροῦσι Q. 6. ἀλλὰ om. Q. γενομένου M. γενόμενον ceteri. ἐφρόντισε] ἐφρόνησε Q. 21. ἐξῆς φησι δόρπου M. Legeba. 7. ἐξ ego addidi. tur ἐφεξῆς φησι δείπνου. ὧν H. R. ἄν Q. 22. οὐ γὰρ ἔγωγε om. H. Q. κατορθοῖ correxi pro κατορθοῖς. μεταδόρπιος] μετὰ δόρπον Q. ἐν οἷς λέγει H. R. ἐν οἷς λέγειν Q. 24. Ordo scholiorum ad v. 62. 10. νῦν τὰ περὶ M. νῦν παρὰ H. Q. in M. hic est 1. χωρὶς τοῦ ι—λαμ- 11. τηλεμάχῳ M. τηλεμάχου H. Q. θάνῃ. 2. προηθετοῦντο—ἀναγκαῖος. 3. ἐπεισεληλύθασι (sic Cobetus pro) ἄλλως. σὺν τῷ ι—γονέων. ἔπεισε λελύθασι)—Μέντης om. Q., nisi προηθετοῦντο] Vid. Buttm. ad α, quod ἔπεισε habet. 12. τὶν Μενέλαον] τηλέμαχον H. παρὰ Ζηνοδότῳ καὶ παρὰ Ἀριστοφάνει 13. ὁ Μέντης Cobetus pro ὁ Νέ- M., nisi quod ἀριστοφάνη. παρὰ ἀρι- στοφάνους καὶ παρὰ ζηνοδότου H.)

62. σφῶν γε γένος] χωρὶς τοῦ ι ἡ σφῶν, ὡς Ἀρίσταρχος καὶ Ἡρωδιανός. Ἀπολλώνιος δὲ ἐν τῷ περὶ ἀντωνυμιῶν γράφει αὐτὴν μετὰ τοῦ ι, ἵνʼ ᾖ δευτέρου προσώπου κατὰ συναίρεσιν· ἀλλʼ οὐκ ἔστι ποτὲ παρὰ τῷ ποιητῇ γενικὴ καὶ δοτικὴ μὴ ἐκφωνοῦσα· τὸ γὰρ λέ- γειν καὶ ὤμοιϊν καὶ ποδοῖϊν μετὰ τοῦ ι λέγει δισυλλάβως. ἐπίτηδες δὲ Ἀρίσταρχος ἀθετουμένων τῶν στίχων καὶ ἄνευ τοῦ ι εἴασε τὴν γραφὴν, ἵνα καὶ τοῦτο πρὸς τὴν ἀθέτησιν λαμβάνῃ. H. M.

οὐ γὰρ σφῶν γε γένος] σὺν τῷ ι γραπτέον, ἵνʼ ᾖ σφῶιν δυϊκῶς. οὐ γὰρ ἀφανῶν ἐστε γονέων. M. V.

σεσημείωται τὸ σφῶν ἐπὶ δευτέρου προσώπου λαμβανόμενον. E.

65. νῶτα βοὸς] ὡς ἐν Ἰλιάδι “νώτοισι δʼ Αἴαντα διηνεκέεσσι γέραιρε” (Il. η, 321.). λέγει δὲ καὶ Ξενοφῶν διμοιρίαν δίδοσθαι τοῖς Λακεδαιμονίων βασιλεῦσι. καὶ οὐ τοῦτό φημι, ὅτι κατὰ τὸν ἐν Σπάρτῃ νόμον ταῦτα πέπρακται, ὕστερον γὰρ τὰ Λυκούργου, ἀλλʼ ἴσως καὶ τὸ Λακωνικὸν ἔθος ἐκ τῆς τούτου παραδέδοται τηρήσεως. H. M. Q.R.

66. τά ῥά οἱ γέρα] τὰ γὰρ ἄνω μέρη ἤτοι τὰ νωτιαῖα παρετίθουν τοῖς ἐντίμοις. τὸ δὲ ἑαυτῷ Ὅμηρος οἱ αὐτῷ γράφει. E.

69. δὴ τότε Τηλέμαχος] ἀφορμὴν παρέσχε τῷ Μενελάῳ ἀναγνω- ρισμοῦ καινοῦ. ἐκεῖνο μὲν γὰρ κοινὸν, τὸν μὲν πυνθάνεσθαι, τὸν δὲ ἀποκρίνεσθαι ὅτι Ὀδυσσέως παῖς τυγχάνει, ὥσπερ παρὰ Νέστορι πέπρακται, τὸ δὲ περιπέτειάν τινα εἶχεν, ἐκ τῆς Ὀδυσσέως μνήμης εἰς δάκρυα προπεσόντος τοῦ νέου, εἰς ὑποψίαν ἐμπεσεῖν ἀληθείας τὸν [*](1. ἐξηνέχθη ὅ τε] ἐξενεχθήσεται M. οὐκ ἀφανῶν γονέων ἐστέ habet etiam E. 4. Ἀπολλώνιος δὲ ἐν τῷ περὶ ἀντωνυ- 14. Ξενοφῶν] De rep. Laced. 15, μιῶν] P. 370. τοιοῦτο δʼ ἦν τὸ “οὐ γὰρ 4. σφῷν γε γένος ἀπόλωλε τοκήων,” ὅπερ διμοιρίαν correctum e Xenophonte. ἐδόκει ἐπίμεμπτον εἶναι ὡς τρίτον πλη- δίμοιραν R. διμοίραν Q. δεῖ μοῖραν M. θυντικὸν δίχα τοῦ ι γραφόμενον, τοῦ λό- δἱδοσθαι] δῖδόσθαι (hoc accentu) γου ἀπαιτοῦντος δεύτερον· πρὸς γὰρ αὐ- M. Q. δεδόσθαι. BUTTM. τοὺς, οὐ περὶ αὐτῶν. Nam sic Nauck. 16. γὰρ M. R. δὲ ceteri. Aristoph. p. 23. correxit pro αὐ- 17. τηρήσεως M. παρατηρήαεως ce- τοὺς ὑπὲρ αὐτῶν. teri. 7. ἐπίτηδες] ἐπίτηδε (sic) M. 22. κοινὸν M. Legebatur καινόν. 8. Ἀρίσταρχος Cramerus. Libri τὸν δὲ ἀποκρίνεσθαι addidi ex M. ἀρχίλοχος. 24. τὸ δὲ—εἶχεν M. Legebatur 11. ἐστε] ἐστι M. Verba ἤγουν τὸν δὲ—ἔχειν.)

προσεφώνεε Νέστορος υἱὸν] ἐκεῖνος μὲν ἐλάλει κρυφίως πρὸς τὸν Νεστορίδην, μή ποτε κόλαξ φανῇ· ὁ μέντοι Μενέλαος προσεκτικὸς ὢν ἤκουσε τῶν λεγομένων καὶ ἤρξατο λαλεῖν αὐτοῖς. ταῦτα δὲ οἰκονομία τοῦ Ὁμήρου, καὶ ἵνα πλατύνῃ τὴν ποίησιν αὐτοῦ καὶ ἵνα εἴπῃ ἃ εἰς τὴν Ἰλιάδα οὐκ εἶπε. μέλλει γὰρ παραγαγεῖν καὶ τὴν Ἑλένην ὥστε γνωρίσαι αὐτοὺς καὶ εἰπεῖν περὶ τοῦ Ὀδυσσέως ἐπαίνους, καὶ κατα- λέξαι ἔθη γυναικεῖα, καὶ ἅμα καὶ τὴν Ἑλένην ἐγκωμιάσαι. ἐν γὰρ τῇ Ἰλιάδι οὐδὲν εἶπε τὸ τυχὸν περὶ αὐτῆς ἐπαινετήρια. E.

70. ἵνα μὴ πευθοίαθʼ οἱ ἄλλοι] τὸ γὰρ ἀκούοντος Μενελάου ἐπαι- νεῖν θωπείας ἦν ἀνάπλεων καὶ ἐλευθέροις οὐχ ἁρμόττον. M. ὅπως μὴ δόξειε κολακεύειν. τὸ δὲ πευθοίατο πεύθοιντο ἦν· καὶ οἱ Ἴωνες πευθοίατο ἐκβολῇ τοῦ ν καὶ προσθέσει τοῦ α. E.

πευθοίαθʼ οἱ ἄλλοι] οὕτως Ζηνόδοτος. ὁ δὲ Ἀρίσταρχος πευθοίατο ἄλλοι, χωρὶς τοῦ ἄρθρου. ὡς Ἡρωδιανός φησιν. H. M.

72. χαλκοῦ τε στεροπὴν] ἄνω εἰπὼν “οἱ δὲ ἰδόντες θαύμαζον κατὰ δῶμα” (44.). νῦν διὰ Τηλεμάχου τὰ περὶ τῆς ἐκπλήξεως ἐσή- μανεν, ὅτι ἐκ τῆς τοιαύτης ὕλης ἦν ὁ κόσμος. H.M.Q.

74. Ζηνός που] τὸ που στοχαστικόν. Q.

γρ. Ζηνός που τοιαῦτα δόμοις ἐν κτήματα κεῖται. P.

75. ὅσσα τάδε] ἤρκει καὶ τοῦτο εἰς ἔμφασιν, ὁ δὲ ἐπιφέρει, ἄσπετα πολλά. καθʼ ἕκαστον δὲ αὔξησίς ἐστιν ἱκανή. Q.

ἄσπετα] ἐκ τοῦ ἐνίσπω τὸ λέγω ἄσπετον, ἄρρητον. E.

78. τέκνα φίλʼ, ἤτοι Ζηνὶ] μετὰ τὴν προσφώνησιν στικτέον. μετὰ τὸ “Ζηνί” βραχὺ διασταλτέον. οὕτω γὰρ τὰ ἑξῆς σαφέστερα. καὶ ἄλλως ἵνα μὴ δοκῇ τὸν ἕτερον ἐλέγχειν, εὐπρεπῶς πρὸς ἀμφοτέρους ἀποτείνεται, οὐκ ἐπιτιμῶν, ἀλλὰ τὰ ἑαυτοῦ καταβάλλων ἐν ἤθει. H.M. Q.

79. ἀθάνατοι] ἄφθαρτοι· τὰ δὲ ἀνθρώπινα πάντα χρόνῳ φθείρον- ται. H.

80. ἀνδρῶν δʼ ἤ κέν τίς μοι] ἠρέμα θρύπτεται μετὰ ἤθους ἐκφέ- ρων ὅτι ἀμφήριστα ταῦτα ἀνθρώποις, τὰ δὲ θεῖα μείζω ὑπάρχει διὰ τὸ ἄφθαρτα εἶναι. Q.

81. κτήμασιν] εἰς σύστασιν περὶ τοῦ πλήθους. ἴδιον δὲ τῶν ἐκ πόνου πεπλουτηκότων διηγεῖσθαι. καὶ τὸ μὲν κεκτῆσθαι παρὰ προγό- νων μικρὸν, τὸ δὲ κτήσασθαι μεῖζον. M.Q.

ἐπαληθεὶς] πλανηθείς. οἱ δὲ, ἐπὶ τοὺς ἀληθεῖς Αἰγυπτίους, ὅτι μαντικῆς ἔμπειροι. V.

84. Αἰθίοπάς θʼ ἱκόμην καὶ Σιδονίους καὶ Ἐρεμβοὺς] Σιδονίους τοὺς περὶ τὴν ἐρυθρὰν θάλασσαν λέγει, οὓς μετῴκισαν οἱ Φοίνικες. B.E.M. Ἐρεμβοὺς δὲ ἀπὸ τοῦ ἐν τῇ ἔρᾳ βαίνειν. τοὺς δὲ Τρωγλο- δύτας Σαρακηνοὺς λέγει. B.E. Σιδονίους τοὺς παρὰ τῇ ἐρυθρᾷ θα- λάσσῃ λέγει, ὅθεν μετῴκησαν οἱ Φοίνικες. V.

Ἐρεμβοὺς] Ἀρίσταρχος Ἐρεμβοὺς τοὺς Ἄραβας ἀκούει. τινὲς δὲ γράφουσιν Ἐρεμνούς, ὅ ἐστι τοὺς Ἰνδοὺς, οἱ δὲ τοὺς εἰς τὴν ἔραν δύνοντας διὰ τοὺς καύσωνας, σὓς καὶ Τρωγλοδύτας φασί. οἵτινες καὶ διὰ τοῦ β γράφουσιν Ἐρεμβούς. κράτιστα δὲ ἀποδιδόασιν οἱ ὀνοματικῶς ἀκούοντες τοὺς Ἐρεμβούς, καὶ παρατιθέντες τοὺς κατα- λογάδην συγγραφεῖς οὕτως ἀναγράφοντας. ἔνιοι δὲ διὰ τοῦ α γρά- φουσιν Ἐραμβούς. H.M.Q.R. Ἐρεμβοὺς τοὺς Τρωγλοδύτας τοὺς [*](6. σύστασιν] Conf. not. ad η, 20. ὀνοματικῶς M. ὀνομαστικῶς ce- 241. BUTTM. teri. περὶ M. τὰ παρὰ Q. 21. ἀναγράφοντας] ἀναγράφοντες H. 12. τοῦς—μετῴκισαν M. οὓς κατὰ R. τὴν ἐ. θ. μετῴκισαν B.E. In Q. et γράφουσιν om. M. Vindob. est Σ. τοὺς κατὰ τὴν ἐρυθρὰν 22. Ἐραμβούς] ἐράμβους M. ἀ. μετοικήσαντας Φοίνικας. ράμβους H.Q.R. 16. In accentu nominum Ἐρεμ- Ἐρεμβοὺς] καὶ ἐρέμβους H. In M. βοός vel Ἐρέμβους et Ἐρεμνούς vel hoc scholion sic scriptum, Ἀρίσταρ- Ἐρέμνους libri sibi non constant. χος Ἐρεμβοὺς τοὺς Ἄραβας ἀκούει. καὶ Ego accentu acuto scripsi, quem μεταγράφουσιν—Ἄραβάς τε. τινὲς δὲ praecipit Arcadius p. 46, 1. γράφουσιν Ἐρεμνοὺς, ὃ ἐστι τοὺς Ἰνδοὺς τοὺς Ἄραβας ἀκούει] Repetit hoc παρὰ τὸ—Κράτης Ἐρεμνοὺς λέγει. οἱ δὲ Eustathius p. 1484. sed hanc non ἴδιον ἔθνος. “In Vindob. est ἐρέμβους, potuisse Aristarchi sententiam es- παρὰ τὸ εἰς τὴν ἐρυθρὰν δύνειν. Et se- se ostendit Lehrs. Aristarcb. p. orsim alia manu: ἢ Ἐρεμβοὺς τοὺς 255. Τρωγλοδύτας ἀπὸ τοῦ εἰς τὴν ἔραν βαί- 17. ὄ ἐστι M. in scholio proximo. νειν.” BUTTM. οἱ δὲ H.Q.R.)

85. ἄφαρ κεραοὶ] ὅ ἐστι γεννῶνται καὶ πρώϊμοι γίνονται. ἢ ἔνθα ταχέως κερατοφυοῦσι διὰ τὴν εὐδίαν. οἱ δὲ ἐπίθετον τῶν ἀρνῶν τὸ κεραοί. E.H.M. τὸ δὲ ἄφαρ, ὅτι ταχέως καὶ πρώϊμοι γίνονται. E. ἄφαρ, εὐθὺς ἅμα τῷ γεννηθῆναι. P.

86. τρὶς γὰρ τίκτει μῆλα] τινὲς γελοίως γράφουσι “δὶς γὰρ τίκτει.” πῶς γὰρ ἴδιόν τι λέγει περὶ τῶν ἐν τῇ χώρᾳ προβάτων; H. M. διόλου τοιαῦταί εἰσιν αἱ γοναὶ, οὐχ ὡς παῤ ἡμῖν μόνῳ τῷ ἦρι τίκτουσιν. Q.V.

89. ἐπηετανὸν] ὁλοχρόνιον, αὐταρκὲς, ἀρκετόν. B.E.Q. τὸ εἰς πολὺ καὶ εἰς κόρον. γίνεται παρὰ τὸ ἄτω τὸ κορέννυμι ἄτανος, καὶ ἐν πλεονασμῷ τοῦ ε ἐάτανος, καὶ ἐπαυξήσει τοῦ ε εἰς η ἠέτανος, καὶ μετὰ τῆς ἐπί προθέσεως ἐπηετανός. T.

γάλα θῆσθαι] κυρίως μὲν τὸ θηλάσαι, νῦν δὲ τὸ ἀμέλγειν εἶπε, παρὰ τὴν θηλήν. V. θηλάζειν, ἀπὸ τοῦ θῶ τοῦ σημαίνοντος τὸ θη- λάζω. B. τὸ θηλάσαι· νῦν δὲ τὸ ἀμέλγειν εἶπεν. E.

90. ἕως] εἵως. E.Q.

91. τείως μοι] φιλάδελφον τὸ ἦθος. καί ἐστιν ἴδιον ἀνθρώπων πρό- [*](4. Σιδονίους et τε om. H., habet 14. ὃ ἐστι γεννῶνται —ἢ ἔνθα ad- M. didi ex H. Ἄραβάς τε] Hoc Zenonis Stoici 15. κερατοφυοῦσι] κέρατα φέρουσι commentum est, merito rejectum M. φέρουσι κέρατα H. ab Strabone 1. p. 41. De quo dixit εὐδίαν] θεραότητα E. Lehrs. Aristarch. p. 246. 20. διόλου] ἄλλοτε ἄλλα, ἢ διόλου V. 8. καὶ om. E. 30. καί M. κἄν Q.)

92. λάθρη, ἀνωϊστὶ] λάθρη μὲν ἀντὶ τοῦ μηδενὸς εἰδότος, ἀνωιστὶ δὲ ἀνυπονοήτως καὶ ὡς οὐκ ἄν τις προσδοκήσειε. B.

περιπαθῶς πάνυ εἰς τὸ μὴ δυνηθῆναι ὁτιοῦν χρήσασθαι τὸν ἥρωα. B.

ἀνωϊστὶ] ἀνυπονοήτως. ἐκ τοῦ οἴω τὸ ὑπολαμβάνω ὠϊστί, τὸ ω μέγα κατʼ ἔκτασιν, καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ α ἀωστί, διὰ δὲ τὴν χασμωδίαν προσθέσει τοῦ ν γίνεται ἀνωστί καὶ ἀνωϊστί. E.

ἐπίτασις. συχνοὶ μὲν γὰρ καὶ λάθρα ἐπεβουλεύθησαν προϋπο- νοήσαντες τοὺς ἐχθροὺς, περὶ τὸν καιρὸν δὲ σφαλέντες. τοῦτον δὲ οὐδὲ ἔννοιαν λαβεῖν φησι τοῦ δεινοῦ, τὸ δὲ ὑπὸ τῆς πιστοτάτης ἐνε- δρευθῆναι καὶ προδοθῆναι τῷ μυχῷ τῶν δεινῶν. M.Q.

93. ὡς οὔτοι χαίρων] οὐ γὰρ ἐν τῷ κτήσασθαι πλοῦτον τὸ ἥδε- σθαί ἐστιν, οὐδὲ εὐδαίμονες οἱ πλούσιοι. πολλοὶ γοῦν ἄφθονα κεκτη- μένοι θρηνοῦντες διατελοῦσιν. ἔστιν οὖν παιδευτικὸν, ὅτι οὐ χρὴ εἰς τὴν πολυτέλειαν τῶν οἴκων ἀφορᾶν, ἀλλʼ εἰς τὴν διάθεσιν τῶν ἐνοι- κούντων. M.Q.

ἔν τισιν ὑπὸ τοῦτον φέρεται στίχος “οὐδέ τι βουλόμενος, ἀλλὰ κρατερῆς ὑπʼ ἀνάγκης” γελοίως. οὐδεὶς γάρ μετὰ ἀνάγκης ἀνάσσει χγημάτων. τὸ γάρ προειρημένον ἱκανὸν ἔχει νοῦν. H.M.Q. χαρτοῖς [*](9. προῦπονοήσαντες om. Q. i. e. hoc in intimis recessibus in- 10. τοῦτον M. τούτου Q. τοῦτον fortunii ponendum est.” ex conjectura posuerat Buttm., 11. τὸ δὲ M. τοῦ δὲ Q. sed rejecit in Addendis. ' “Non sa- 13. οὔτοι] Sic M. in lemmate tisfaciunt quæ ad hoc scholium acholii, sed οὔτι in textu. οὖτοι Q. emendandum proposui. Nam si et Vind. 133. Et οὔτοι fortasse τοῦτον δὲ ponimus, de Agamem- verum est: vid. Ahrens. in Schnei- none, nulla est oppositio inter hæc dew. Philol. vol. 4. 9. 598. λάθρα et οὐδὲ ἔννοιαν. Immo apparet, 15. διατελοῦσιν M. διατρίβουσι Q. haec οὐδὲ ἔννοιαν respondere voci 18. Huic scholio in Q. præ- ἀνωῖστί. Hoc autem agit scho- scriptum ἄλλως. liastes ut demonstret, post illa λά- ἔν τισιν Cobetus. ἔντισ M. ἔν τι θρη, ἀνωῖστὶ, ἐπίτασιν esse in his H. Q. δόλῳ—ἀλόχοιο. Quare locum nunc τοῦτον] τούτων M. tento ita: συχνοὶ μὲν γὰρ καὶ λάθρα στίχος M. Legebatur τὸν στίχον. ἐπεβουλεύθησαν τοῖς ἐχθροῖς· περὶ τὸν 19. κρατερῆς Porsonus. καρτερεῖς καιρὸν δὲ σφαλέντας τούτους οὐδὲ ἔννοιαν M. καρτερεῖν H.Q. λαβεῖν φησι (sc. ὁ Μενέλαος) τοῦ δει- 20. ἔχει νοῦν om. M. Post νοῦν in νοῦ. τὸ δὲ ὑπὸ τῆς πιστοτάτης ἐνεδρευ- Q. sequuntur verba ᾧ πάντων ἐμπε- θῆναι—τῷ μυχῷ τῶν δεινῶν sc. ἐστί, σὼν etc., de quibus vide ad v. 104.)

94. ὔμμιν] Αἰολικῶς ψιλοῦται. E.

95. καὶ ἀπώλεσα οἶκον] ἀμφίβολον πότερον τὸν ἑαυτοῦ ἢ τὸν τοῦ Πριάμου. M.V.

96. κεχανδότα] χωροῦντα. ἀπὸ τοῦ χῶ τὸ χωρῶ χάζω. B.E.

97. ὧν ὄφελον] τὸ ἑξῆς, ὄφελον ἐγὼ ναίειν καὶ οἱ ἄνδρες σόοι ἔμμεναι. τὸ ὄφελον ἀπὸ κοινοῦ λαμβάνων διήλλαξε καὶ περὶ πρόσω- πον καὶ ἀριθμόν. H.M.

99. Τροίῃ ἐν εὐρείῃ] ὀβελίζουσι τινὲς τὸν στίχον, λέγοντες αὐτὸν εἶναι περιττόν. διὰ μέντοι τῶν Ἀρισταρχείων ὑπομνημάτων οὐδὲν φέρεται περὶ τοῦ ἔπους. H.M.

Τροίῃ] πιθανῶς, ἵνα καὶ ἀφορμὴν ἔχῃ ὁ λόγος ἐπὶ τὴν Ὀδυσσέως μνήμην καταντῆσαι. H.M.Q.

Ἄργεος ἱπποβότοιο] τῆς Πελοποννήσου, πρὸς τὸ τρέφειν ἵππους ἐπιτηδείου. E.

102. μετὰ τὸ γόῳ βραχὺ διασταλτέον. H.M.

103. αἰψηρὸς δὲ κόρος] ὁ ὑπὲρ τῶν ἄλλων μοι θρῆνος ταχέως θραύεται. V.

104. τῶν πάντων] ἐμπεσὼν εἰς τὸν περὶ τῶν ἡρώων λόγον ἐξαιρέ- τως Ὀδυσσέα φησὶ θρηνεῖν διὰ τὸ ἀγνοεῖν τὰ περὶ αὐτόν. M.Q.

105. ὡς ἑνὸς] εἰς ἐπίτασιν ταῦτα πάντων καὶ τῶν μεγίστων κα- κῶν ἀνάπαυλάν τινα παρέχειν πέφυκεν. H.M.Q.

ἀπεχθαίρει] ἀπεχθαίρειν ποιεῖ, ὡς “πάντας μέν ῥʼ ἔλπει” (Od. ν, 380.). H.M.Q.

108. ἐμοὶ δʼ ἄχος] εἰκότως ἀνιᾶται, ὅτι οὐδὲν ὤναντο τῆς πρὸς ἀλλήλους φιλίας. M.P.Q.

109. κείνου, ὅπως δὴ] μετὰ τὸ κείνου βραχὺ διασταλτέον. H.M.

110. ὀδύρονταί νύ που] ἅπερ ἔμελλεν ἐρωτήσειν ὁ Τηλέμαχος, ταῦτα φράσας ὁ Μενέλαος ἐκφέρει, καὶ γίνεται τὸ πᾶν νοούμενον περιπαθές. ἀλλὰ καὶ τὴν ὁμοιότητα ἐκφεύγει ὁ ποιητής· παρὰ γὰρ Νέστορι ὁ Τηλέμαχος ἤρχετο τῶν λόγων. Q.

111. Λαέρτης δʼ ὁ γέρων] ἐπὶ τὸ οἰκτρότατον προήγαγε τὸν οἶκτον· διὸ καὶ εὐθέως ἐπήνεγκε “τῷ δʼ ἄρα πατρὸς ὑφʼ ἵμερον ὦρσε γόοιο.” Q.

112. ἔλειπε νέον] νεωστὶ γεγονότα· ὡς καὶ ἐν Ἰλιάδι (ι, 446.) “νέον ἡβώοντα,” τουτέστι νεωστὶ ἡβῶντα. M.Q.

113. ὦρσε γόοιο] ἡ αὐτὴ διάθεσις καὶ παρὰ Φαίαξι πρὸς Ὀδυσ- σέως. ὁ μὲν γὰρ τὰς ἑαυτοῦ πράξεις ἀκούων κλαίει, ὁ δὲ τοῦ πατρὸς ἀναμνησθείς. M.Q.

118. σημειοῦνται τινὲς ὅτι παραλλήλως ἔταξε μίν καὶ αὐτόν. H.M.

119. οὕτως ἐπειρήσαιτο ἀντὶ τοῦ ἐπερωτήσειεν. ἔνιοι δὲ γράφουσι κακῶς μυθήσαιτο. H.M.Q.

121. ἐκ δʼ Ἑλένη] ἐπειδὴ μέλλει τῶν Ὀδυσσέως ἔργων μνημο- νεύειν, συμπλέξαι θέλει τὰς ἐν ἑκατέρῳ στρατοπέδῳ πράξεις αὐτοῦ ὑπὲρ τοῦ ποικίλην καταστῆσαι τὴν διήγησιν. ἐπιτηδειότατον δὲ τὸ τῆς Ἑλένης πρόσωπον, ἅτε δὴ παρατυχὸν ἐν Ἰλίῳ. H.M.Q.

122. χρυσηλακάτῳ] τῇ λαμπρὰς καὶ χρυσαυγέας ἠλακάτας ἤτοι ἀκτῖνας ἐχούσῃ. E.

123. ἅμʼ Ἀδρήστῃ] σημειωτέον καὶ τὰ περὶ τῶν θεραπαινῶν. ἄλλαι μὲν γὰρ ἐν Ἰλιάδι, ἄλλαι δὲ νῦν. οὐ γὰρ εὐπρεπὲς τὰς μετε- χούσας τοῦ ἁμαρτήματος ἐπιτρέπειν συνεῖναι τῇ γυναικί. M.Q.R.

τρισυλλάβως τὸ Ἀδρήστη, ὡς Ἡρωδιανὸς καὶ Ἀρίσταρχος, καὶ κύριον ἀκουστέον. τινὲς δὲ δρήστη, οἱονεὶ θεράπαινα. H.M.

κλισίην] ὃν ἀλλαχοῦ διʼ ἑτέρων κλισμὸν ὀνομάζει· ἔστι δὲ θρόνος ἀνάκλιντρον ἔχων. H.M. δίφρον ἀνάκλιτον ἔχοντα. V.

124. τάπητα] ἀπὸ τοῦ πατῶ πάτης καὶ τάπης, τὸ ὑποκάτωθεν τῶν ποδῶν ὑπόστρωμα· δάπης δὲ τὸ ἐπάνω, οἷον ἐνάπλωμα καὶ ἐφά- πλωμα. E.

125. τάλαρον] τάλαρος γίνεται ἐκ τοῦ τάλας ὁ καρτερικὸς καὶ τοῦ αἴρω τὸ ἐπαίρω, ὁ βαστάζων ἃ ἐν αὐτῷ τίθενται. E.

126. ἐνὶ Θήβης] Θῆβαι πόλις Αἰγύπτου ἡ νῦν καλουμένη Διόσ- πολις. Q.V. Vind.

128. δύʼ ἀργυρέας ἀσαμίνθους] σημεῖον πλούτου τοῦτο, τὸ ἀσα- μίνθους ὅλας ἀργυρᾶς δοῦναι. M.Q.

129. δοιοὺς] ἀπὸ τοῦ δέω τὸ ἐλλείπω. ἐλλιπέστερα γὰρ τὰ δεύ- τερα ὡς πρὸς τὰ πρῶτά εἰσι. B.

τάλαντα] τὸ τάλαντον ἦν παρὰ τοῖς ἀρχαίοις σταθμὸς ποσὸς ἀόριστος. ἔπειτα δὲ ἐλέγετο εἶναι εἴκοσι πέντε λιτρῶν καὶ παῤ ἄλ- λοις πεντήκοντα. τάλαντον δὲ καὶ τὸ σταθμίζον. ἀτάλαντος οὖν ὁ ἰσοκάμπανος, ὃς ἐὰν ἐξῆν ταλαντευθῆναι, ἤγουν σταθμηθῆναι, ἴσος δʼ ἂν εὑρεθῇ τοῖς συσταθμιζομένοις αὐτῷ. τὸ γὰρ α ἐπὶ ἰσότητος. ἢ ἀτάλαντος ὁ δίκαιος, ὁ μὴ τῇ ταλάντου ἀοριστίᾳ συμπίπτων. E.

131. χρυσῆν τʼ ἠλακάτην] ἠλακάτη τὸ ξύλον ἐν ᾧ περιειλοῦσι τὸ ἔριον, ἠλάκατα δὲ τὰ περιειλούμενα τῇ ἠλακάτῃ ἔρια. M. ἠλακάτη λέγεται τὸ ἐργαλεῖον, ἠλάκατα δὲ τὰ ἔρια τὰ πλεκόμενα τῇ ἠλα- κάτῃ. E.

ὑπόκυκλον] στρογγυλοειδῆ. E. πρὸς τὸ ἐφέλκειν καὶ περιφέρειν [*](1. Ἀδρήστη] ἀδράστη M. 12. τὸ om. Q. καὶ κύριον ἀκουστέον addidi ex M. 13. ὅλας ἀργυρᾶς] ἀργυρὰς ὅλας Q. 2. τινὲς—θεράπαινα] Hæc inter 16. σταθμὸς addidit Buttm. versus scripta habet H. Correxi 17. ἀόριστος Buttm. pro ἄριστος. autem δρήστη pro δραστή. Inepte 19. ἰσοκάμπανος] Καμπανός, stater. vero excogitatum illud ἅμα δρή- Gloss. Græcolat. Locos auctorum στη, etiam propterea quod masculi- sat antiquorum vid. ap. Ducang. num quidem exstitit δράστης (Ioni. BUTTM. Est scholion gramma- ce δρήστης), sed femininum δράστη tici recentissimi. nullum fuit. 20. συσταθμιζομένοις Buttm. σταθ- 4. ἀνάκλιντρον] ἀνάκλιτρον M. μιζομένοις E.)

132. ἐπὶ χείλεα κεκράαντο] ἀντὶ τοῦ ἀπήρτιστο ἢ κεκέραστο. H.Q.

134. νήματος ἀσκητοῖο] τοῦ φιλοκαλουμένου καὶ νήθεσθαι λοιπὸν δυναμένου. M.Q. σημειοῦνται δὲ τινὲς ὅτι τὸ εἰς τὴν νῆσιν εὔθετον μήρυμα ἐρίου νῆμα εἶπεν. H.M.

νήματος] εἰς νῆσιν ἐπιτηδειότητος. ἀσκητοῖο] καλῶς γεγονό- τος. V.

135. ἰοδνεφὲς] μέλαν ἢ πορφυροῦν, ἢ τὸ λεγόμενον ἰάνθινον. M. βεβαμμένον πορφυροῦν. γίνεται δὲ ἀπὸ τοῦ ἴον τὸ ἄνθος καὶ τοῦ δνόφος. ἤτοι τὸ βεβαμμένον κατὰ τὰ ἴα. B. μέλαν μαλλίον. Q.

136. ὑπὸ δὲ θρῆνυς] ὑπὸ τοῖς ποσὶν ἦν θρῆνυς ἐκ τοῦ θρόνου προσ- φυής. H.

139. εὐχετόωντο] ἐκαυχῶντο. V.

140. ψεύσομαι] ὃ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν, εἴτε ψεύσομαι εἴτε ἀλη- θεύσω, ὅμως ἐρῶ. οὕπω γὰρ λέγω ὁρᾶσθαί τινα οὕτως ἐοικότα. B.

ψεύσομαι ἢ ἔτυμον ἐρέω] Ἀριστοφάνης οὐκ ἀποφαντικῶς, ἀλλʼ ἐν ἤθει. οὐκ ἀναγκαῖον δὲ περισπᾶσθαι τὸν ἤ. ὃ γὰρ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν, εἴτε ψεύσομαι εἴτε ἀληθεύσω, ὅμως ἐρῶ. H.M.Q.R.

141. ἰδέσθαι] γρ. γενέσθαι. E.

143. Ὀδυσσῆος υἷι ἔοικε] πῶς τὸν Τηλέμαχον ἐχαρακτήριζον καίτοι μὴ ἰδόντες καὶ ἄλλοτε αὐτὸν, τὸν δὲ Πεισίστρατον οὐκ ἐχα- ρακτήριζον; πλείονα γὰρ φιλίαν καὶ προσοχὴν εἶχον πρὸς τὸν Ὀδυσ- σέα παρὸ πρὸς τὸν Νέστορα, καὶ ὡς ἀκμάζοντα καὶ σφριγῶντα. τὸν δὲ Πεισίστρατον καθὸ οὐκ ἐγνώρισαν, δηλοῖ αὐτὸς ἑαυτόν. E.

οὐ Τηλέμαχον εἰδυῖα ταῦτα λέγει, ἀλλʼ ἐκ τοῦ χαρακτῆρος τοῦ Ὀδυσσέως. E.

ὡς ὅδʼ Ὀδυσσῆος] τοῦτον ἡ συνήθεια τοῖς ἄνω συνάπτει. δύναται δὲ καὶ θαυμαστικῶς ἀναγινώσκεσθαι, θαυμαστικοῦ ὄντος τοῦ λόγου. H.M.Q. Ἄλλως. ἔοικε, φησὶν, Ὀδυσσέως υἱῷ ὄντως καὶ οὐδενὶ ἄλλῳ. ἐξομοιοῖ δὲ αὐτὸν τῷ πατρὶ οὐχ ἑωρακυῖά ποτε Ὀδυσσέως παῖδα. Q.

μεγαλήτορος] τινὲς, ταλασίφρονος. H.Q.

145. ἐμεῖο κυνώπιδος] ὁ ποιητὴς ὑπεραπολογεῖται Ἑλένης ἀεί. E.

146. ἤλθεθ᾿] γρ. ἦλθον. M.

149. κείνου γὰρ τοιοίδε πόδες] ἐκ γὰρ τῶν ἄκρων καὶ τῆς ὄψεως μάλιστα αἱ ὁμοιότητες τῶν σωμάτων ἐμφαίνονται. ὅσον δὲ βράδιον ἐστοχάσατο, τοσοῦτον ἀκριβέστερον ἀπεφήνατο τὸν μεταξὺ χρόνον δηλονότι κατανοῶν. τὸ δὲ λεγόμενον, ἐκ ποδῶν εἰς κεφαλήν. H. M.Q. καθʼ ἓν δὲ διασταλτέον πόδες, χεῖρες, βολαί. M.

151. καὶ νῦν] καὶ νῦν ὡς ἐγὼ περὶ ἐκείνου ἔλεγον εὐθέως οὗτος ἔκλαιε. B.

153. αὐτὰρ ὁ πυκνὸν] οὗτος δὲ συνεχές. Gl. M.

156. ὄρχαμε] ἡγεμών. παρὰ τὸ ἄρχω ἄρχαμος καὶ ὄρχαμος. H.M.Q. ὡς παρδαλῆ ἡ δορὰ καὶ πάρδαλις τὸ ζῷον. H.M.

158—160. οὐκ ἐφέροντο ἐν τῇ Ῥιανοῦ οἱ τρεῖς στίχοι. H.

158. ἀλλὰ σαόφρων] παρὰ τὰ πάτρια καὶ οὐχ ἁρμόττοντα τῷ Πεισιστράτου προσώπῳ. καὶ τὸ νεμεσσᾶται ἀντὶ τοῦ αἰδεῖται οὐχ Ὁμηρικῶς. καὶ αἱ ἐπεσβολίαι δὲ γέλοιαι. ὅθεν Ζηνόδοτος μεταποιεῖ “ἐπιστομίας ἀναφαίνειν.” ἀθετοῦνται δὲ στίχοι γ΄ ὡς περιττοὶ καὶ ὑπὸ νέου παντάπασι λέγεσθαι ἀπρεπεῖς. ἄλλως τε οὐδὲ συμβου- λευσόμενος τῷ Μενελάῳ πάρεστιν, ἀλλʼ “εἴ τινα οἱ κληηδόνα πατρὸς ἐνίσποι” (Od. δ, 317.). H.M.Q.R.

159. ἐπεσβολίας] ἐπῶν ἐσβολὰς, ἤτοι τὰς τῶν μνηστήρων λοιδο- ρίας. ἐπεσβολία γὰρ ἡ ὕβρις ἡ τοῖς ἔπεσι βάλλουσα. B.Q. βολὰς λόγων ἤτοι προπετείας. P. τὰς γενομένας τῶν μνηστήρων εἰς αὐτὸν [*](1. τοῦτον] τοῦτο Q. aliena. τοῖς om. Q. 17. Ῥιανοῦ Cramerus. ἀρειανοῦ H. 7. ἦλθον M. in textu a m. pr., 18. τῷ correxi pro τοῦ. ἤλθεθʼ a correctore, unde a m. rec. 19. προσώπῳ M. πρόσωπα Q.R. adscriptum γρ. ἦλθον. 20. αἱ om. Q.R. 9. ἐμφαίνονται ex M. scripsi pro 21. ἀθετοῦνται δὲ M. δὲ om. Q.R. ἐκφαίνονται. στίχοι γ΄] στίχοι ε M. δὲ om. Q.R. βράδιον] ῥᾴδιον H. ῥᾷον Q. πέντε στίχοι Q. Correxi ex scholio 11. ἐκ M. ἀπὸ H.Q. ἐς πόδας ἐκ praecedente: nam tres tantum ver- κεφαλῆς est Il. σ, 353. sus 158—160. abesse possunt. 16. ὡς παρδαλῇ (sic Cobetus pro 23. τῷ Μενελάῳ] τοῦ μενελάου M. πάρδαλις)—ζῷον.] Verba ab hoc loco κληηδόνα] Libri κληδόνα.)

161. αὐτὰρ ἐμὲ] οὐκοῦν οὐδὲ οὗτος προπετὴς, οὐχ ὅτι σώφρων φθέγγεται. σχεδὸν γὰρ τὴν ἔντευξιν τὴν πρὸς Μενέλαον οὗτος ἐμπε- πίστευται ὑπὸ τοῦ πατρός. M.Q.

162. ἐέλδετο] Ζηνόδοτος “ὀΐετο” κακῶς. H.

163. ὄφρα οἱ] προειρηκότος τοῦ Μενελάου “οὐδέ τι ἴδμεν, ζώει ὅγʼ ἢ τέθνηκεν” (109.), ψυχρὸν ἦν ἐπαγαγεῖν ὅτι ἧκεν ὁ Τηλέμαχος πευσόμενος περὶ τοῦ πατρὸς εἰ ζῇ. ἐπʼ ἄλλο οὖν μεταβαίνει, ὅτι μαθήσεως καὶ ὠφελείας τυχεῖν βουλόμενος ἥκει διὰ τὰ ἐνοχλοῦντα ἐν τῇ πόλει. τὸ δὲ ἦθος οὐ συνιέντες τινὲς ἠθέτησαν τὰ ἔπη. H.M.Q.R.

164. πολλὰ γὰρ ἄλγεʼ ἔχει πατρὸς] ὅρα τὴν σύνεσιν, πῶς τὴν τοῦ πατρὸς σοφίαν ἀπομέμακται. ὥσπερ ἐκεῖνον παρεφυλάττομεν οὐ φανερῶς ἐκθέμενον τὰ περὶ τοὺς μνηστῆρας, ἵνα εἰ μὴ βούλοιτο ἐμφανίζειν ὁ Τηλέμαχος τὰ περὶ αὐτοὺς, μὴ φαίνηται αὐτὸς περι- εργαζόμενος μηδὲ ὀνειδίζων τὴν συμφορὰν τῷ νεανίσκῳ, οὕτω καὶ ὁ Πεισίστρατος μετήνεγκε τὸν λόγον ἐπὶ τὴν κοινὴν ὀρφανίαν. τὸ γὰρ ἐπελθεῖν τὸ κατὰ τοὺς μνηστῆρας περίεργον παρόντος αὐτοῦ τοῦ πε- πονθότος. H.M.Q.

165. ἀοσσητῆρες] οἱ ἕτοιμοι βοηθοὶ, παρὰ τὸ μὴ ἀναμένειν ὄσσαν ἤτοι χρησμὸν καὶ μαντείαν εἰς τὸ βοηθῆσαι. ὁ γὰρ μὴ θέλων βοη- θῆσαί τινι καλούμενός φησιν ὅτι ἀπελθεῖν θέλω πρῶτον καὶ λαβεῖν χρησμὸν περὶ τούτου, καὶ εἰ ἔστιν ἀπὸ χρησμοῦ δεδομένον, βοηθήσω σοι. ἢ ἐκ τοῦ α ἐπιτατικοῦ καὶ τοῦ ὄσσω τὸ βλέπω. E.

ἔωσιν] ὡς λέγωσι, τρίτη ἀπὸ τέλους ἡ ὀξεῖα. σημαίνει γὰρ ὑπάρ- χωσιν· ὅτε δὲ ἀπὸ τοῦ ἐῶ ἐᾶς κέκλιται, προπερισπαστέον, “οὐ μέν σʼ οὐδʼ ἐῶσιν” (Od. δ, 805.). H.Q.R.

166. οὐδέ οἱ ἄλλοι] ἐγκλιτικὴ νῦν ἐστιν ἡ οι· διὸ τοῦ συνδέσμου φυλακτέον τὸν τόνον. H.

167. εἴσʼ οἵ κεν κατὰ δῆμον ἀλάλκοιεν] διὰ τί μὴ συμμαχεῖ Μενέλαος; καλὴ γὰρ ἡ πρόφασις γυναῖκα περισῶσαι φίλου εἰς τὰ ὅμοια ὑπὸ Ὀδυσσέως εὐεργετηθείς. διὰ τί δὲ καὶ Τηλέμαχος οὐκ αἰτεῖ συμμαχίαν; ἢ ὅτι ἔλεγεν Ἀθηνᾶ “οὔτοι ἔτι δηρόν γε φίλης ἀπὸ πατρίδος ἔσσεται, οὐδʼ εἴπερ σιδήρεα δέσματʼ ἔχῃσι” (α, 203.). μετὰ δὲ τοὺς λόγους τούτους θεασάμενος τὴν ἀπαλλαγὴν τῆς θεᾶς καὶ γνοὺς ὅτι παρὰ θεοῦ ταῦτα ἠκηκόει, εἰκότως ἐκδέχεται τὴν τοῦ πατρὸς παρουσίαν, καὶ τοῦτο μάλιστα σπεύδει μαθεῖν, ποῦ ποτε ἄρα τυγχάνει Ὀδυσσεύς. τὸ δὲ μὴ δεηθέντος τοῦ Τηλεμάχου Μενέλαον συμμαχεῖν περίεργον. δεῖ γὰρ ὠφελεῖν τοὺς φίλους εἰς ἃ βούλονται. ἄλλως τε καὶ ἀφορμὴν ἔχει Νέστωρ τε καὶ Μενέλαος τοῦ μὴ πέμ- ψαι στρατιάν· Νέστωρ μὲν ἐκ τοῦ αὐτόπτης γενέσθαι τῆς Ἀθηνᾶς πιστεύσας τῇ Ὀδυσσέως παρουσίᾳ, ὁ δὲ ἐκ Πρωτέως ἀκούσας. τί οὖν ἔδει ὑφαρπάζειν τῆς Ὀδυσσέως ἐκδικίας; H.M.Q.R.

168. τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος] γρ. τὸν δὲ μέγʼ ὀχθήσας. H.

169. ὦ πόποι] οὐκ ἂν ὁμοίως πιστὸς ἦν ὁ λόγος, εἰ μὴ καὶ πρὸ τῆς γνώσεως τοῦ Τηλεμάχου ἀγνοῶν τίνες οἱ παρόντες προείρηκεν ἐκεῖνα τὰ ἔπη, “τῶν πάντων οὐ τόσσον ὀδύρομαι” (104.) καὶ ἑξῆς. H.M.Q.

170. πολεῖς] γρ. πολέας. H.

171. ἔξοχα πάντων] γρ. ἔξοχον ἄλλων. M.

175. ἐξ Ἰθάκης] ὥστε χώραν εὐδαίμονα ἀντὶ τῆς λυπρᾶς ἐκείνης ἀνταλλάξασθαι. τὸ γὰρ μόνον μετοικῆσαι ὅμοιον φυγῆς. H.Q.

176. μίαν πόλιν ἐξαλαπάξας] ἀπὸ τῶν πόλεων ἐκείνων, αἵτινες ὑπʼ ἐμοῦ βασιλεύονται. τὸ δὲ ἐξαλαπάξας οὐκ ἔστι νῦν πορθήσας, ἀλλʼ ἁπλῶς κενώσας, καὶ μεταστήσας τοὺς ἐνοικοῦντας εἰς ἕτερον τόπον. ἀπίθανον γὰρ τὸ ἐξαλαπάξας ἐπὶ τῶν ὑποτεταγμένων πόλεων. B.E. H.M.Q. λάπαθα γὰρ βοτάνη κενωτικὴ, ὅθεν καὶ ἀλαπάζω ῥῆμα. B.E.

178. οὐδέ κεν ἡμέας] οὐκ ἐν τῇ Σπάρτῃ, ἀλλʼ ἐν ὅλῃ τῇ χώρᾳ. M.Q.

179. ἄλλο διέκρινε] οὐδὲν ἡμῖν διέζευξε τῆς φιλίας τὴν εὐφροσύ- νην, ἢ ὥστε κατὰ διαδοχὴν ἥκειν πρὸς ἀλλήλους, πλὴν θάνατος. E. M.Q.

181. ἀλλὰ τὰ μέν που] περιπαθῶς ὀλοφύρεται ὡς αὐτὸς δεινὰ πεπονθώς. ἔγκειται δὲ, ἀλλὰ καὶ τὸ ἀνθρώπινον. M.Q. ἀγάσσα- σθαι] ὅτι ταῖς μεγάλαις ὑποσχέσεσι τῶν ἀνθρώπων φθόνος θεῖος ἐπα- κολουθεῖ. M.Q.

ἀλλὰ τὰ μέν που μέλλεν] ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐῴκει ἐπὶ πάθους παῤ Ὁμήρῳ φθονήσειν, ἐμποδίσαι, ἀποτρέψασθαι παρὰ Διὸς ἡμῖν ἐκπλα- γῆναι. E.

184. φανερῶς δείκνυσιν ὅτι πρόφασιν σχόντες τὸν Τηλέμαχον κλαίει εἷς ἕκαστος περὶ τῶν ἰδίων· ἡ μὲν Ἑλένη ὑπὲρ τῶν γεγονότων εἰς αὐτὴν, ἢ ὅτι “κάρτα τοι φίλοικτον ἡ γυνή·” Πεισίστρατος δὲ διὰ τὸν αὐτοῦ ἀδελφόν. κλαίουσι δὲ καὶ Πάτροκλον αἱ ἀμφίπολοι τάχα. καὶ γὰρ ἐκεῖνον πρόφασιν ἔχουσαι κλαίουσι περὶ τῶν ἰδίων (Il. τ, 302.). E.

δαιμονίως ἀντιλαμβανόμενος ὁ ποιητὴς, ὅπως κεκίνηκε τὸν οἶκτον τῶν ἀκροατῶν, φαντασίαν ἐπὶ τοὺς τότε ἀκούοντας μετήνεγκε. δαι- μονίως τῇ τάξει κέχρηται, πρῶτα μὲν κλαίειν τὴν Ἑλένην· φύσει γὰρ πολύδακρυ τοῦτο τὸ γένος· εἶτα τὸν παραγενόμενον πρωτοστατοῦντα τοῦ πάθους· ὁ δὲ Μενέλαος τρίτος δεόντως μετὰ τὴν θήλειαν καὶ αὐ- τὸν τὸν πεπονθότα· τέταρτος δὲ Πεισίστρατος, οὐ μὰ Δία Ὀδυσσέα, οὐ γὰρ οἶδε τὸν ἄνδρα· κεκίνηκε δὲ αὐτὸν ἡ τοῦ ἀδελφοῦ ἀνάμνησις, ὡς καὶ ἐν Ἰλιάδι “Πάτροκλον πρόφασιν, σφῶν δʼ αὐτῶν” (τ, 302.). παρατηρητέον δὲ καὶ τὴν ἐν τοῖς ῥήμασι διαφοράν. ἐφʼ ὧν μὲν γὰρ παρατατικῶς ἔφη κλαῖε, ἐπὶ δὲ Πεισιστράτου ὡς ἀγνοοῦντος Ὀδυσ- [*](2. 4. πλὴν θάνατος et δεινὰ om. M. σθαι] Aut φθονῆσαι scribendum, 6. ὅτι—ἐπακολουθεῖ] Hoc scholion aut in proximis futurum restituen- in M.Q. cum præcedente conjunc- dum. Nam scholiasta verbum in- tum est. Separavi, adjecto lem- terpretatur in libris aliis ἀγάσσα- mate ἀγάσσασθαι. σθαι, aliis (ut M.) ἀγάσσεσθαι scri- 8. ταῦτα Buttm. pro τούτοις. ptum. μὲν] μάτην E. Correxi ex V. qui 13. κάρτα—] Sophoclis verba prima tantum scholii verba habet Aj. 580. ubi κάρτα τοι φιλοίκτιστον ἀλλὰ—ἐῴκει. γυνή. ἐπὶ πάθους παῤ Ὁμήρῳ] Hæc et 20. πολύδακρυ τοῦτο] πολυδάκρυτον quæ mox sequuntur παρὰ Διὸς ἡμῖν Q.R. ἐκπλαγῆναι intelligi non possunt. παραγενόμενον om. Q.R. Videntur loco alieno illata esse. πρωτοστατοῦντα H. προστατοῦντα Q. 9. φθονήσειν, ἐμποδίσαι, ἀποτρέψα-)

185. κλαῖε καὶ Ἀτρείδης Μενέλαος] οὐχ ὅτι πέπεισται τεθνηκέ- ναι αὐτόν (πιστεύει γὰρ αὐτὸν ζῆν, ἐξ οὗ τοῦ Πρωτέως ἀκήκοεν), ἀλλὰ τὸ μηδέπω παραγεγονέναι ἀπολοφύρεται. M.Q.

186. οὐδʼ ἄρα Νέστορος υἱὸς ἀδακρύτω] μὴ θέλων πολλάκις λέγειν τὸ αὐτὸ, ἤτοι τὸ κλαῖε, διʼ ἄλλου τρόπου φησί. ἔστι δὲ θαυμαστι- κόν. E.

187. μνήσατο γὰρ] τὰ ἐν Ἰλιάδι παραλειφθέντα διὰ τῆς Ὀδυσ- σείας ὡς μιᾶς οὕσης τῆς πραγματείας παραδίδωσι. Q.

ἀμύμονος Ἀντιλόχοιο] ἤτοι τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ τοῦ παρὰ τοῦ Τι. θωνοῦ υἱοῦ τῆς Ἡμέρος ἀναιρεθέντος ἐν Τροίᾳ. B.

188. τόν ῥʼ Ἠσῦς ἔκτεινε] ἴσως διὰ τὸ ἐξ ἀνατολῆς αὐτὸν εἶναι. Τιθωνοῦ γὰρ καὶ Ἡμέρας λέγεται εἶναι υἱὸς Μέμνων. E. τοῦτο λέγει, τὸν Ἀντίλοχον φονευθῆναι ὑπὸ τοῦ Μέμνονος. οὐκ ἄλλο αἰνίτ- τεται ἢ ὅτι νέος καὶ παρὰ τὸν καιρὸν τὸν δέοντα ἐτελεύτησε. Μέμνων γὰρ ἐτυμολογεῖται παρὰ τὸ μένειν νέος. E.

Ἡρώδης ἑρμηνεύεται παῤ Ἕλλησι δερμάτινος νοῦς.

190. Ἀτρείδη] πάντων ἐπὶ δάκρυα τετραμμένων ἔδει τινὰ παρελ- θεῖν τὸν ἐφέξοντα. τὴν μὲν οὖν Ἑλένην οὐ πιθανὸν τοῦτο πράττειν, ἥτις γε καὶ αὐτῶν πρώτη κατάρχει. οὐδὲ μὴν τὸν Τηλέμαχον, πα- τέρα γὰρ ἀπολοφύρεται. εὐπρεπὲς δὲ οὐδὲ τῷ Μενελάῳ, αὐτὸς γὰρ αἴτιος τῆς συμφορᾶς. πιθανὸς δὲ πρὸς τοῦτο ὁ Πεισίστρατος Ὀδυσ- σέα μὲν ἀγνοῶν, πρὸς βραχὺ δὲ δακρύσας ἐκ τῆς τοῦ ἀδελφοῦ μνή- μης, ἀλλʼ οὐδὲ ἐκείνῳ συνήθης γεγονώς· κομιδῆ γὰρ νέος τυγχάνει, καὶ οὐχ ὁμοία ἡ τελευτὴ εὐκλεής. Q.R.

191. τὸ ἑξῆς, Νέστωρ φάσχʼ ὁ γέρων οἷσιν ἐνὶ μεγάροισιν, ἢ ὅτʼ ἐπιμνήσομαι σεῖο οἷσιν ἐνὶ μεγάροισιν· ἤγουν ἐν τοῖς αὐτοῦ οἴκοις. H.

192. καὶ ἀλλήλους ἐρέοιμεν] τινὲς, καὶ ἀλλήλοις ἐρέοιμεν, ὅ ἐστι διαλεγοίμεθα. Ἀρίσταρχος δὲ ἀθετεῖ. H.Q.

193. εἴτι πού ἐστι] εἴπως ἐστὶν, ἤτοι εἰ δυνατόν ἐστι, πείσθητί μοι. οὐ γὰρ ἔγωγε ὀδυρόμενος μετὰ δείπνου εὐφραίνομαι. B. ἐὰν πρέπον ἐστὶν, εἰ ἐνδέχεται. E. εἴπως ἐστὶ, τουτέστιν εἴτις μηχανή ἐστι. Q.R.

194. τέρπομʼ ὀδυρόμενος] ἐν δείπνῳ οὐ τέρπομαι ὀδυρόμενος, ὅτε ἀνέσεως μάλιστα τῇ ψυχῇ χρεία. τὸ ἀνεπιτήδειον οὖν τοῦ καιροῦ μέμνηται· ἐπιφέρει γοῦν “ἀλλὰ καὶ ἠὼς ἔσσεται.” Q. ἐν δείπνῳ οὐκ ἔστιν ὀδύρεσθαι, ἀλλʼ ἔλθῃ ἡμέρα καὶ τότε λύπη ἔστω. E.

μεταδόρπιος] μετὰ τὸ δεῖπνον. ἢ οὕτως, οὐκ ἀρέσκει μοι θρηνεῖν μετὰ τὸ δεῖπνον. V. Ἄλλως. μεταδόρπιος, δείπνου ὥρᾳ, ἤγουν ἐν τῷ δείπνῳ· καὶ μεταδήμιος, ἔνδημος, ὁ ἐν δήμῳ ὤν. MS. Barnes.

196. κλαίειν, ὅς κε θάνῃσι] ἔοικεν ἐνταῦθα μωρὸς εἶναι ὡς μὴ δεινοπαθῶν ὁ Πεισίστρατος καὶ ἀνάλγητος, πλὴν συνετῶς ἐποίει ἀνακτήσασθαι θέλων ἐκείνους. ἀπρεπὲς γὰρ ἀνδράσι τὸ τοιοῦτον. E.

199. καὶ γὰρ ἐμὸς τέθνηκεν ἀδελφεὸς] δεξιῶς καὶ τούτου μνημο- νεύει, ἵνα μὴ δοκῇ ἐκ περιουσίας τὰ τοιαῦτα ἐπιτάττειν, μηδὲν αὐτὸς πεπονθὼς δεινόν. Q. Καὶ ἄλλως. δαιμονίως οὗτος γνωμολογεῖ περὶ πάντων ὅτι οὐ χρὴ κλαίειν, ἀλλὰ τὸ ἴδιον πάθος ἐξήνεγκε. τὸ μὲν γὰρ ὡς μαλακιζομένοις ἐπιτιμᾶν οὐ πρέπον νέῳ, τὸ δὲ διὰ τὴν ἑαυ- τοῦ ἀηδίαν παραιτεῖσθαι δάκρυα ἀνθρώπινον. Q.

200. ἔγωγε] τὸ φορτικὸν τῶν τοῦ ἀδελφοῦ ἐπαίνων διέφυγε τὸν ἀκούοντα μάρτυρα ἐπαγόμενος. H.

202. περὶ μὲν θείειν ταχὺν] μετὰ γὰρ τὸν Ἀχιλλέα τὸ τρέχειν ταχὺς ὁ Ἀντίλοχος. E.

204. ὦ φίλʼ, ἐπεὶ] περιττεύει ὁ ἐπεί, ὡς καὶ ἐν τῷ “ὦ φίλʼ, ἐπεί μʼ ἔμνησας ὀϊζύος” (γ, 103.). τὸ ἑξῆς ἐστιν, ἐπεὶ τόσα εἶπες, ἡμεῖς δὲ κλαυθμὸν μὲν, περιττεύοντος τοῦ συνδέσμου. Q. τὸ ἐπεί ἐνταῦθα βεβαιωτικὸν καὶἀργόν ἐστι. B.

205. καὶ ὃς προγενέστερος εἴη] ὃς καὶ τῷ χρόνῳ προὔχοι, ὁ πεπνυ- μένος ἀνὴρ δηλονότι. H.

206. τοίου] ἀντὶ τοῦ τοιούτου, οὐχ ὡς οἱ γλωσσογράφοι, πάντως ἀγαθοῦ. H.

207. ᾧ τε Κρονίων ὄλβον ἐπικλώσῃ] οὐ τῷ γόνῳ, ἀλλὰ τῷ γεν- νήτορι ὄλβον ἔδωκεν ὁ Ζεὺς καὶ γαμοῦντι καὶ τεκνοῦντι. B.

214. χευάντων] ἐπιχεέτωσαν, Ἀττικῶς. E.

216. Ἀσφαλίων] οἰκεῖον τὸ ὄνομα Μενελάου θεράποντι. τοιοῦτος δὲ καὶ ὁ Ἐτεωνεύς. οὐκ ἀνεπισκέπτως· ἀπὸ γὰρ τῶν συμπτωμάτων καὶ τὰ ὀνόματα τοῖς οἰκέταις τιθέναι εἰώθαμεν, ὡς καὶ ὁ Πηνελόπης δόμος διὰ τὸν τρόπον τῶν δεσποτῶν. Q. πεποίηκε τὸ ὄνομα παρὰ τὴν ἀσφάλειαν· ἀρετὴ γὰρ δούλου τὸ μὴ σφάλλειν. E.

221. νηπενθές τʼ ἄχολόν τε] ἐξ οὗ ἐπεκράτησε λέγεσθαι τὰ τῆς Ἑλένης νηπενθῆ φάρμακα. H. δαιμονίως τὰ ἀνώτατα δύο παρέλαβε, τὸ πένθους καὶ ὀργῆς ἀπαλλάττειν, οἷς καὶ τὰ λοιπὰ ὑποστέλλεται πάθη. Q.

ἐπίληθον] προπαροξυτόνως, ἵνʼ ᾖ ἐπιληστικόν. οἱ δὲ προπεριέσπα- σαν, ἵνʼ ᾖ ἐπιλανθάνεσθαι ποιοῦν. T. V.

ἐπίληθες] προπαροξυτόνως, ἵν’ ᾖ ἐπιλαθέσθαι ποιοῦν. E.

κακῶν ἐπίληθον ἁπάντων] ὁ Ἀσκαλωνίτης περισπᾷ μετοχὴν ἀκούων, Ἀρίσταρχος δὲ προπαροξύνει ὄνομα ἐκδεχόμενος. οὕτω δὲ καὶ ἡμῖν ἀρέσκει, ἐπεὶ καὶ τὰ προκείμενα ὀνόματα ἐπίθετα ἦν, “νη- πενθές τʼ ἄχολόν τε.” H.Q.

222. καταβρόξεῖεν] γράφεται καὶ μικρὸν καὶ μέγα. ὅτε μὲν γὰρ λαμβάνεται ἀντὶ τοῦ καταπίῃ, τότε τὸ βρο μικρὸν, ἀπὸ τοῦ βρόχω. ὅταν δὲ ἀντὶ τοῦ καταφάγῃ, μέγα βρω. E. διχῶς ἡ γραφή. H.

μιγείη] ὑποστικτέον εἰς τὸ μιγείη. H.

223. ἐφημέριος] διήμερος, ὅ ἐστι διʼ ὅλης τῆς ἡμέρας. B.Q.T. ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐν ἔπιεν. B.Q. ἀσφαλῶς τὸ ἐφημέριος. ἀπά- θειαν γὰρ τῶν τοιούτων κακῶν οὐκ ἔστιν εὑρεῖν. Q.

224. ἐμφαντικώτατα ἡ αὔξησις καὶ καθʼ ἕκαστον ἐπιτεινόμενον. H.

226. χαλκῷ δηιόῳεν] ἀναιροῖεν, φονεύοιεν. B.E.T. ἔστι τὸ θέμα δήω, καὶ κατὰ παραγωγὴν δηϊόω. B.E.

χείρους γὰρ αὐτομάτων οἱ βίαιοι δοκοῦσι θάνατοι. Q.

227. φάρμακα μητιόεντα] δραστήρια, ἢ ὑπὸ συνέσεως εὑρεθέντα. B.H. μητιόεντα] γρ. μητιόωντα. P.

φάρμακα μητιόεντα] ⋇ ⋇ ⋇ ἢ τὰ ὑπὸ συνέσεως εὑρημένα καὶ κατὰ τέχνην θεωρητικὴν ἐσκευασμένα. τῆς γὰρ ἰατρικῆς τὸ μὲν θεωρητι- κὸν, τὸ δὲ διὰ τῶν καθολικῶν λόγων καὶ διὰ μεθόδου ἐπάγον ἐπὶ τὴν [*](3. ὁ Πηνελόπης δόμος] Hæc viden- 17. ἀπὸ] ἀντὶ E. tur spectare nomina Δολίου (qui ser- 27. δραστήρια, ἢ om. B. In V. vus Penelopes proprius erat, δ, 735 πρακτικὰ, ἢ ὑπὸ συνέσεως ηὑρημένα. sq.), Εὐρυκλείας, Εὐρυνόμης, ad Ulys- 29. ⋇ ⋇ ⋇ ἢ τὰ] Indicavi lacu- sem relata. BUTTM. nam. Excidit δραστήρια vel simile 14. ὁνόματα—νηπενθές] ὀνοματικὰ quid. πενθές H.)

228. Πολύδαμνα] ἀμφίβολα πότερον τῆς φαρμακίδος ἐστὶ τὸ ὄνομα, ἢ τὰ φάρμακα τὰ πολλοὺς δαμάζοντα. ἐκείνην γὰρ Θοῦμιν Πτολεμαῖος ἐν τῷ πρώτῳ χρόνῳ φησί. M.V. κύριον ὄνομα ἡ Πολύ- δαμνα κατὰ Ἀρίσταρχον. καὶ Ἡρωδιανὸς ἄμεινον εἶναι φησίν. Q. γρ. πολύδαμνα, τὰ πολλοὺς δαμάζοντα. σχῆμα ἀμφιβολίας. E. εἴτε κύριόν ἐστιν ὄνομα ἡ Πολύδαμνα, ὡς Μήθυμνα, εἴτε ἐπιθετικὸν τῶν φαρμάκων, τρίτη ἀπὸ τέλους ἡ ὀξεῖα. βέλτιον δὲ ὄνομα κύριον αὐτὸ δέχεσθαι, ἐπεὶ καὶ Εὐφορίων ἐν Διονύσῳ φησὶ “βλαψίφρονα φάρ- μακα χεῦεν, ὅσσʼ ἐδάη Πολύδαμνα, Κυτηϊὰς ἢ ὅσα Μήδη.” H.Q.

Θῶνος παράκοιτις] ἀπὸ τοῦ Θόωνος. τὸν αὐτὸν δὲ λέγουσιν εἶναι τὸν Θῶνιν. οὗτός ἐστιν εὑρετὴς τῆς ἰατρικῆς παῤ Αἰγυπτίοις, οὗτι- νος καὶ φερώνυμός ἐστιν ὁ πρῶτος μήν. Q.T Vind. ὁ Θῶνος βασι- λεὺς ἦν τοῦ Κανώβου καὶ τοῦ Ἡρακλείου στόματος, ὃς πρὶν μὲν ἰδεῖν Ἑλένην ἐφιλοτιμεῖτο Μενέλαον, ἰδὼν δὲ αὐτὴν ἐπεχείρει βιάζεσθαι· ὃ γνοὺς Μενέλαος ἀναιρεῖ αὐτόν. ὅθεν ἡ πόλις Θῶνις ὠνόμασται, ὡς ἱστορεῖ Ἑλλάνικος. Q. Vind.

229. τῇ] ἀντὶ τοῦ ᾗ, τουτέστιν ὅπου, ἐν Αἰγύπτῳ δηλονότι. τῇ, ἐνταῦθα, ὡς “τῇ εἴη, ὃς ἄποινα φέρει” (Il. ω, 139.). H.

230. φάρμακα] παρὰ τὸ φέρειν ἄκος ἢ ἄχος. E.

231. ἰητρὸς δὲ ἕκαστος] ἕκαστος δὲ τῶν ἐκεῖθι ἰατρῶν ὑπὲρ τοὺς ἄλλους ἐστὶν, ἐπεὶ Παιήονος ἀπόγονοί εἰσι. γράφεται καὶ “περὶ πάντων φαρμακέων.” οὐ γὰρ πάντες πάντα ἴσασιν. M.V. ὁ νοῦς, ἕκαστος δὲ ἰατρὸς Αἰγύπτιος ἐπιστήμων ἐστὶν ὑπὲρ πάντας ἀνθρώ- [*](7. χρόνῳ] χρονικῶν Barnes. Herodian. p. 107. Nominativus κύριον om. H. tamen ὁ Θῶνις βασιλεύς non scho- 8. γρ. (i. e. γράφεται)] γράφε E. liastæ, sed librario imputandus vi- 9. Κυτηϊὰς ἢ ὅσα Μήδη Meinek. detur. Scribendum igitur aut ὁ Θῶν Anal. Alex. p.46. Legebatur τε κυ- (vel ὁ Θών) aut ὁ Θῶνις. Conf. Eu- ταῒς(κυταῒς H.) ἢ ὅσα Μήδεια. Apud stath. p. 1493, 55. Eunt. p.1493, 47. κυταῒς ὅσα Μηδεία. 18. ἐφιλοτιμεῖτο] ἐξένιζε Vindob. 14. τοῦ] τινος Vindob. φιλοτίμως διακεῖσθαι πρὸς Μενέλαον di- 16. Θῶνος] Non mirandum diver- xit Eustath. p. 1493, 56. sas in his duobus scholiis Θῶνος no- 24. ἕκαστος δὲ] δὲ om. V. minis formas poni, quum de forma 26. φαρμακέων Buttm. φαρμάκων nominativi et declinatione diversæ M. φαρμακευτῶν V. fuerint grammaticorum veterum ὁ νοῦς addidi ex H. et qui verba sententiæ, quas exposuit Lehrs. ad ὁ νοῦς—βοτανῶν habet T.)

232. Παιήονος] Παιήων ἰατρὸς θεῶν, οὐχ ὁ αὐτὸς τῷ Ἀπόλλωνι, ἀλλὰ κεχαρισμένος. παρὰ μέντοι τοῖς νεωτέροις ὁ αὐτὸς νομίζεται εἶναι. καὶ Ἡσίοδος δὲ μάρτυς ἐστὶ τοῦ ἕτερον εἶναι τὸν Παιήονα τοῦ Ἀπόλλωνος, λέγων “εἰ μὴ Ἀπόλλων Φοῖβος ὑπὲκ θανάτοιο σαώσαι, ἢ καὶ Παιήων, ὃς ἁπάντων φάρμακα οἶδεν.” M.T.V. ἰατρὸς οὗτος ἄριστος. ἐκ τοῦ παύω Παιών, καὶ πλεονασμῷ τοῦ η Παιήων. E.

233. ἐνέηκε] Ἰωνικόν. E.

235. τὸ ἑξῆς. Ἀτρείδη Μενέλαε καὶ ὦ παῖδες, ἤτοι νῦν δαίνυσθε. Ζεὺς γὰρ ἄλλοτε ἄλλα δίδωσιν, ὡς καὶ νῦν ἡμῖν τὸ εὐωχεῖσθαι. Q.T.V.

236. ἀτὰρ] τὸ ἀτάρ ἀντὶ τοῦ δέ, ὁ δὲ δέ ἀντὶ τοῦ γάρ. Q.

240. πάντα μὲν] ἰδίως τὸ πάντα ἐπήνεγκε τῷ ὅσσοι τὸ γένος ἀλ- λάξας. Q. παραληπτικὸν σχῆμα. P.

241. ἄεθλοι] ὁ ἆθλος ἀρσενικῶς μόνον ὁ ἀγὼν, τὸ ἆθλον δὲ καὶ τὸ ἐπινίκιον καὶ ὁ ἀγών. H.

242. ἀλλʼ οἷον τόδʼ ἔρεξε] Παρμενίσκος ἐψίλου τὸ οἶον, ἵνʼ ᾖ, τοῦτο μόνον ἐρῶ. ἄμεινον δὲ θαυμαστικῶς ἀναγινώσκειν. H.P.Q.

244. αὐτόν μιν] ψιλῶς. οὐκ οἶδε τὴν αὐτῶν συνήθειαν ὁ ποιητής. H. δύο ἰσοδυναμοῦσαι ἀντωνυμίαι ἀντὶ τῆς μιᾶς παραλαμβάνονται. . T. V.

αὐτόν μιν πληγῇσιν] ταύτην ἐπελέξατο τοῦ ἀνδρὸς τὴν πρᾶξιν, ἐν ᾗ τὸ πᾶν ὠφεληκυῖα αὐτὸν φαίνεται. αἰτία γὰρ πᾶσι καθεστῶσα τῶν συμφορῶν οὐκ ἄλλην ἀπολογίαν εὕρετο. δεόντως οὖν ἐπιλεαίνει τὰ χαλεπά. Q. πληγῇσιν ἀεικελίῃσι] δαμαστικαῖς, δειναῖς, ἀπρε- πέσιν. ἀπὸ τοῦ ἀεικὲς τὸ ἀπρεπές. E.

245. σπεῖρα] ἱμάτια παλαιὰ ἀπὸ τοῦ σπειρᾶσθαι τὸ ἐντυλίσσε- σθαι. B. ἐπεὶ σπεῖρα κοινῶς πᾶν ἱμάτιον, προσέθηκε κακά. H. κοινῶς πᾶν ἱμάτιον. P.

σπεῖρα κακὰ] ἱμάτια. προσέθηκε δὲ κακά, ἵνα δηλώσῃ ῥάκη. V. τὰ ἐνδύματα, ἀπὸ τοῦ διασπείρεσθαι ἐν ὅλοις τοῖς μέλεσι. προσέθηκε δὲ τὸ κακά, ἵνα ῥάκη δηλώσῃ. E.

διὰ πολλὰ τῆς πράξεως ταύτης μνημονεύει ὁ ποιητὴς, οὐ μόνον ὅτι πρὸς τὴν ποίησιν συμφέρει τὰ μὴ δεδομένα τῆς Ἰλιάδος νῦν ἐμ- φανίζειν, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν μνηστηροκτονίαν ταῦτα ᾠκονόμηται, ἵνα μηδὲ τοῖς μνηστῆρσι συνὼν ἐν τοιούτῳ σχήματι ἀπίθανον φαίνοιτο. τὸ πιθανὸν δὲ τοῦτο καὶ πρὸς τὴν Τηλεμάχου πίστιν. δεξάμενος γὰρ ταύτην τὴν διήγησιν, ἑτοιμοτέρως καὶ παῤ Εὐμαίῳ πιστεύει τοῦτον εἶναι τὸν πατέρα τὸν τοῦ πτωχοῦ πρόσωπον ὑποκρινόμενον. Q. πιστεύει αὐτῷ ἐπιθέσθαι βουλευομένῳ τοῖς μνηστῆρσιν. ὁ γὰρ καὶ πληγὰς καρτερήσας ὑπὲρ τῶν κοινῇ συμφερόντων καὶ πόλεως ὅλης καταφρο- νήσας πῶς τῶν ἰδίων ἀποστήσεται; καλῶς οὖν Λακεδαιμόνιοι παι- δεύουσι τὴν μαστίγωσιν τοὺς νέους καρτερεῖν τὰ δεινὰ ἐθίζοντες. Q.

246. κατέδυ πόλιν] ἵνα μετρήσῃ τὰς πύλας διὰ τὸν δούριον ἵπ- πον. P.Q. οἱ μὲν ἵνα μετρήσῃ τὸ τεῖχος, οἱ δὲ ἵνα πείσῃ τὴν Ἑλέ- νην συνεργῆσαι τοῖς Ἕλλησιν. E.V.

247. ἄλλῳ δʼ αὐτὸν φωτὶ] ἀπὸ κοινοῦ τὸ αὐτόν, ἵνʼ ᾖ, κατακρύπτων νῦν ἑαυτὸν ἤϊσκεν αὐτὸν ἄλλῳ φωτὶ καὶ οὐκ Ὀδυσσεῖ. H.M.Q. ἀντὶ τοῦ κατακρύπτων ἑαυτὸν ὡμοιοῦτο. E.

248. δέκτῃ, ὃς οὐδὲν] ὁ κυκλικὸς τὸ Δέκτῃ ὀνοματικῶς ἀκούει, παῤ οὗ φησι τὸν Ὀδυσσέα τὰ ῥάκη λαβόντα μετημφιάσθαι· ὃς οὐκ ἦν ἐν ταῖς ναυσὶ τοιοῦτος οἷος Ὀδυσσεὺς ἀχρεῖος. Ἀρίσταρχος δὲ δέκτῃ μὲν ἐπαίτῃ, τὸ δὲ “ὃς οὐδὲν τοῖος ἔην,” τῷ ἐναντίῳ τὸ ἐναντίον, [*](1. σπειρᾶσθαι] Vid. ad β, 102. H.Q. Quæ frequenter in codicibus 16. ἀποστήσεται] οὐ προστήσεται permutata: vid. Schæfer. ad Greg. Eustath. p. 1494. 51. Cor. p. 592. 698. et Preller. ad Po- 21. ἀπὸ κοινοῦ] Vid. ad γ, 104. lemon. p. 16. κατὰ κυριολεξίαν dixit κατακρύπτων] κατακρύπτειν Q. Eustathius. Nomen autem pro- 22. νῦν om. M. prium Δέκτῃ recte alteri rationi 24. ὁ κυκλικὸς H.M.T. οὐ κυκλικῶς præferre videtur Lehrs. in Schnei- Q. Vid. ad η, 115. ὁ κυκλικὸς etiam dew. Philologo vol. 4. p. 581. Eustathius p. 1494, 53., qui de suo 25. μετημφιάσθαι] μετημφιέσθαι H. addidit ἤγουν ὁ τῶν κυκλίων ποιητής. ἀμφιβαλέσθαι Eustath. p. 1494, 56. τὸ Δέκτῃ om. M.T. 26. ναυσὶ] κλισίαις T. ὀνοματικῶς T. et Eustathius. ονο- Ὀδυσσεὺς] ὁ ὁδυσσεὺς Q. ματικὸς M. ὀνομαστικῶς δʼ (δʼ om. H.) 27. ὃς ante οὐδὲν addidi ex M.T.)

τοῖος ἔην ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν] δισσῶς νοεῖται. ἢ γὰρ τοιοῦτον πτωχὸν κατέστησεν ἑαυτὸν, οἷος οὐ μὴ εὑρεθῇ ἄλλος εἰς τὸ ὅλον Ἑλληνικόν· ἢ τοιοῦτος ἐγένετο, οἷόν τις ὁρῶν εἶπεν ἂν μὴ εἶναι Ὀδυσσέα· τοιοῦτον εἰργάσατο ἑαυτὸν ὥστε μὴ ἔχειν ἴχνος τοῦ πρώην χαρακτῆρος. ὁ γὰρ Ὀδυσσεὺς ἐπὶ τοῖς Ἕλλησι τοιοῦτος οὐκ ἦν οὐ- δαμῶς· πλούσιος γὰρ ἦν καὶ ἔνδοξος. πλὴν τότε οἰκονομικῶς γέγονε τοιοῦτος, ἵνα ἴδῃ τὴν θέαν τῆς Τροίας καὶ τὴν ἔσωθεν τοῦ πύργου εἴσδυσιν, εἰ ἄρα ὑψηλός ἐστιν ὡς ἀπὸ τοῦ ἔξω μέρους, ἢ οὐχί. E.

249. τῷ ἴκελος] γεγονὼς διὰ τὴν ἀπαίτησιν τῆς Παλλάδος. E.

ἀβάκησαν] ἠγνόησαν, οὐκ εἶπόν τι. οἱ γὰρ ἀγνοοῦντες οὐ δύναν- ται βάζειν. ἀπὸ τοῦ βῶ τὸ λέγω γίνεται. B.Q. ἐμωράνθησαν, ἠγνόησαν. ἀπὸ τοῦ α καὶ βάζω. ὃν οὐδεὶς οἶδεν ὥστε ὁμιλῆσαι. E. ἠγνόησαν. παρὰ τὸ βάζω ἐσχημάτισται. ἡ δὲ λέξις τῶν ἅπαξ εἰ- ρημένων ἐστίν. V.

250. τοῖον ἐόντα] ἀντὶ τοῦ τοιοῦτον. τινὲς δὲ οὕτω, καίπερ ἐν τοι- ούτῳ σχήματι ὄντα· ὃ καὶ ἄμεινον. H.

252. ἀλλʼ ὅτε δή μιν ἐγὼν ἐλόευν] οὕτως ἔλουον. ἐπίτηδες δὲ αὐτὸν λούει, ἵνα διʼ ὧν τὸ λανθάνειν ἐπορίζετο ῥακῶν, τούτων αὐτὸν ἀφελομένων γνωριμώτερον ποιήσηται, ἐπείτοι γε παῤ Ὁμήρῳ παρ- θένων ἐστὶν ἔθος τὸ λούειν τοὺς ξένους. H.Q.

ἐλόευν] ἐξεπίτηδες Ἑλένη λούει αὐτὸν διὰ τὸ ἀκριβῶς γνῶσιν σχεῖν, ἐπεὶ ταῖς παρθένοις τοῦτο ἐφεῖται. E. ἐλόευν] ἔλουον. ἵνα ἀκριβέστερον τὰ κατʼ αὐτὸν μάθῃ, αὐτὴ ἔλουεν αὐτόν. V.

καὶ χρῖον] Ἰακῶς τὸ χρῖον. H.

καὶ ἔχρισ᾿] ἢ καὶ χρῖον. M.

254. μὴ μὲν πρὶν Ὀδυσῆα] τί κατήπειγε, φασὶ, μηνύειν τοῖς Τρωσὶν ὅτι ἦν Ὀδυσσεύς; τοῦτο γὰρ καὶ προδοσίας ὑποψίαν παρεῖχε τῇ Ἑλένῃ, εἴ γε ὁμολογοῦσα ἐγνωκέναι τὸν κατασκεψάμενον ὃς ἦν, οὐ τότε ἐμήνυσεν, ἀλλʼ ἐπίτηδες αὐτὸν περιέσωσεν. ἔστιν οὖν ὅμοιον τῷ “τὴν δʼ ἐγὼ οὐ λύσω, πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν” (Il. α, 29.), καὶ “οὐδέ ποτʼ ἐκπέρσει, πρίν μιν κύνες ἀργοὶ ἔδονται” (Il. σ, 283.). H.M.Q.T.

255. πρίν γε τὸν] τὸ πρίν μὴ νόει μοι τοιοῦτον ὅτι μετὰ τὸ ἀπελ- θεῖν τὸν Ὀδυσσέα εἰς τὰς νῆας ἔμελλεν ἡ Ἑλένη εἰπεῖν. οὐδʼ ὅλως γὰρ οὔτε πρώην οὔτε ὕστερον ἔμελλεν εἰπεῖν. τοιοῦτον γὰρ τὸ πρίν ἐνταῦθα. εἰ γὰρ εἶπεν, εὐθέως διεσπάσαντο αὐτὴν ὡς μὴ ὁμολογήσα- σαν. δῆλον δὲ ὅτι καὶ ἡ Ἑκάβη ἀγνοεῖ τὴν Ὀδυσσέως εἰσέλευσιν· εἰ γὰρ ἔγνω, οὐκ ἂν ἐσίγησεν. E.

256. νόον κατέλεξεν] ὃν εἶχε νῦν περὶ τῆς διὰ τοῦ ἵππου ἐπι- βουλῆς. ὅτι δὲ τοῦτό φησι δῆλον ἐκ τοῦ “αὐτὰρ ἐμὸν κῆρ χαῖρε.” P. Q.

257. ταναήκεϊ χαλκῷ] τεταμένην ἔχοντι τὴν ἀκμήν. V. ἀπὸ τοῦ ταναὸν τὸ μακρὸν καὶ τοῦ ἀκονῶ. ταναήκεϊ γὰρ τῷ πολλὰ ἠκο- νημένῳ. B. τῷ εἰς μῆκος ἥκοντι, ἢ τῷ ἐπιτεταμένην ἔχοντι τὴν ἀκμὴν, τῷ ταναῷ γινομένῳ ἀκόνῃ. E.H.Q. δῆλον δὲ ὡς παρὰ τῆς Ἑλένης ἔλαβε τὸ ξίφος· ἐν ῥάκεσι γὰρ παρῆλθεν εἰς τὴν πόλιν. E.H.Q.T.

258. κατὰ δὲ φρόνιν ἤγαγε πολλήν] καταφρόνησιν αὐτῶν ἤγαγεν, τουτέστιν ἢ αὐτὸς κατεφρόνησε τότε αὐτῶν, ἢ τοὺς Ἕλληνας ἐποί- ησεν αὐτῶν καταφρονῆσαι διʼ ὧν ἔπεισε τὴν Ἑλένην. ἢ φρονήσεως ἀπείρου ἑαυτῷ περιέθετο ὄνομα ταῦτα ποιήσας. οἱ δὲ νεώτεροι φρόνιν τὴν λείαν ἀπεδέξαντο. M.V. ἤγαγε δὲ πολλὴν καταφρόνησιν τοῖς πολεμίοις· ἢ τοῖς οἰκείοις φρόνησιν καὶ δόξαν πολλὴν κατήγαγεν, ὅ ἐστιν ἐπηνέγκατο. ἕτεροι δὲ ἀντὶ τοῦ, κατήγαγε πολλὴν φρόνησιν ἤτοι γνῶσιν τῶν ἐν Τροίᾳ τοῖς Ἕλλησιν. E. ἤγαγεν Ἕλλησι πολ- λὴν καταφρόνησιν τῶν πολεμίων, καταγνοὺς αὐτῶν τὸ ἀσθενές. τινὲς δὲ κατήγαγε πολλὴν φρόνιν, ὅ ἐστι πολλὴν δόξαν ἀπηνέγκατο ὁ Ὀδυσ- σεύς. H.Q.

260. χαῖ'ῤ] λύσις τοῦ ἀντιπίπτοντος· ἤρετο γὰρ ἄν τις διὰ τί τοῦτο Ἑλένη πεποίηκεν. E.

χαῖῤ, ἐπεὶ ἤδη μοι] ἄμεινον τὸν δή χρονικῶς δέχεσθαι κατὰ Ἀρί- σταρχον. Κράτης δὲ δύο ποιεῖ, ἦ καὶ δή· διὸ καὶ περισπᾶται τὸ ἦ. οὐδέποτε δὲ ὁ ἦ ὢν βεβαιωτικὸς μεταξὺ τοῦ ἐπεί καὶ τοῦ δή εὑρέθη. H.Q.

ἐπειὴ δή μοι] τὸ η πλεονασμός. E.

264. οὔ τευ δευόμενον οὔτʼ ἂρ φρένας οὔτε τι εἶδος] ἐνῆν μὲν εἰ- πεῖν, οὐ γὰρ φρένας οὕτε τι ἔργον, ἡ δὲ τὸ εἶδος ἐπαινεῖ. διόπερ καὶ ἐξημαρτηκέναι διεβάλλετο ἡττηθεῖσα τῆς τοῦ Πάριδος εὐμορφίας. οἱ γὰρ ἄνδρες οὐχ οὕτως ἐπὶ ταῖς φθοραῖς τῶν γυναικῶν ἀγανακτοῦ- σιν ὡς ἐπὶ ταῖς προαιρέσεσιν, ὅταν αἴσθωνται ὑπʼ ἄλλων παῤ αὐταῖς. H.M.Q.

269. ἀλλʼ οὔπω] θαυμαστικὸς ὁ λόγος, εἰ χωρίζοιτο, ὁμοιωτικὸς δὲ, εἰ τοῖς ἄνω συνάπτοιτο· ὃ καὶ ἄμεινον. H.Q.

270. ἔσκε] Ἰωνικόν. E.

272. ἵνʼ ἐνήμεθα] ὅπου ἐκαθήμεθα, ἐνεβεβλήμεθα. B.

274. ἦλθες ἔπειτα] τοῦτο πρὸς τὴν Ἑλένην φησὶν ὁ Μενέλαος. E.

κελευσέμεναι δέ σʼ ἔμελλεν] προτρέψαι δέ σε ἐῴκει ὁ θεὸς ὅστις ἐβούλετο τοῖς Τρωσὶ δόξαν παρασχεῖν. B.

275. ὃς Τρώεσσιν] ὁ τὰ τῶν Τρώων αἱρούμενος, μὴ βουλόμενος δὲ τὴν Ἑλένην ἐλέγχειν τοῦτο παρενέβαλλεν. H.

276. καί τοι Δηΐφοβος] προηθετεῖτο κατʼ ἐνίους. καὶ εἴη ἂν ἐγκείμενος ὑπὸ τῶν ἱστορούντων τρίτον Δηίφοβον γεγαμηκέναι τὴν [*](3. τὸν δή] Male Porsonus τὸ ἤδη. 4. περισπᾶται] Fortasse περισπᾷ. Nam aliter accipi non poterat ἤδη 9. φρένας om. Q. nisi χρονικῶς. Scripsit itaque Ari. ἡ δὲ Buttm. pro ἤδη. starchus ἐπειὴ δή, et τὸν δή (σύνδεσ- 10. ἡττηθεῖσα] ἡττηθεῖσαν Q. μον) accepit χρονικῶς. Crates autem 12. ὡς] ὅσον ὡς H. ὅσον Q. scribebat ἐπεὶ ᾖ δή. Cetera sic sunt αἴσθωνται] Post hoc verbum exci- constituenda: διὸ καὶ περισπᾶται τὸ dit ὑποσκελισθέντες vel simile. BUT. ῆ. οὐδέποτε δὲ ὁ βεβαιωτικὸς μεταξὺ. 14. ὁμοιωτικὸς] ὁμοιωματικὸς Q. τοῦ ἐπεί καὶ τοῦ δή εὑρέθη. BUTTM. 15. εἰ τοῖς ἄνω. Friedlaender. de Recepi Buttmanni correctiones, nisi Nicanore p. 36. εἴ τις ἄνω H.Q. quod ὢν ante βεβαιωτικός servavi. 19. De alio ad v. 274. scholio Maius hæc sic scripta edidit ex Q. vid. ad α, 232. δύο ποιεῖ η (ἦ H.) καὶ δή. διὸ καὶ πε- 23. προηθετεῖτο] Vid. ad α, 185. ρισπᾶται τὸ ἤ. οὐδέποτε δὲ τὸ η, οὐδέ- κατʼ ἐνίους H. παῤ ἐνίαις Q. ποτε δὲ ὢν βεβαιωτικὸς μεταξύ που, 24. γεγαμηκέναι Buttm. ἐγγεγα- ἐπεί καὶ ποῦ εὑρεθῇ (ἐπεὶ καὶ δὴ ηὑρεθῆ μηκέναι Q. Ex H. ἦν γεγαμηκέναι an- annotatum ex H.). notatum.)

Δηΐφοβος] Ἀλεξάνδρου ἀδελφὸς, ὃς εἶχε τὴν Ἑλένην. τελευτή- σαντος γὰρ τοῦ Ἀλεξάνδρου ὑπὸ Φιλοκτήτου Δηϊφόβῳ ἐγαμήθη ἡ Ἑλένη. E.Q.

277. περίστειξας] περιῆλθες. ἀπὸ τοῦ στίχειν, ὅ ἐστι πορευ- θῆναι. V. περιῆλθες, ἀπὸ τοῦ στείχειν, ἢ ἀπὸ τοῦ στίξ ἡ τάξις, ἤτοι κατὰ τάξιν, περιεκύκλωσας. B.Q. περιῆλθες, ἀπὸ τοῦ στίχω τὸ βαδίζω. B.Q. περιεπάτησας, περιῆλθες, ἀπὸ τοῦστείχω. E.

περίστιξας] Ἀρίσταρχος βραχέως. δηλοῖ τὸ περιῆλθες, ἀπὸ τοῦ στείχειν. Q.

ἀμφαφόωσα] ψηλαφῶσα, μὴ δόλος τις ᾖ ἐν τῷ κατασκευάσμα- τι. B.H.Q.

279. πάντων Ἀργείων] ἐμιμήσατο γὰρ ἡ Ἑλένη τὰς φωνὰς τῶν γυναικῶν ἑκάστου αὐτῶν. P. ὁμοιοῦσα. ταῖς γυναιξὶν ἑνὸς ἑκάστου ἀπεικάζουσα σεαυτὴν ἐκάλεις ἐξ ὀνόματος. E.

μιμουμένη τὴν Ἑλληνίδα φωνήν. οὐ γὰρ ἂν πασῶν ἠπίστατο τὰς φωνάς. ἢ ἴσως οὐκ ἠγνόει τῶν ἀρίστων τὰς φωνάς. E.

πάντων Ἀργείων] ὅ ἐστι τὴν Ἑλληνικὴν φωνὴν τῶν Ἀχαιϊάδων μι- μουμένη. πόθεν γὰρ ὅλας ᾔδει, ἵνα καὶ τὰς φωνὰς αὐτῶν μιμήσηται; πάνυ δὲ γέλοιος ἡ τῶν φωνῶν μίμησις καὶ ἀδύνατος. πῶς δʼ ἂν ἐπί. στευον ὅτι πάρεισιν αὐτῶν αἱ γυναῖκες; B.H.M.Q.T. τοῦτο ἑκατέ- ροις δύναται πορσδίδοσθαι, μᾶλλον δὲ τοῖς ἄνω, ἵνα μὴ ἀλογώτερον γένηται τὸ ζήτημα. οὐ δυνατὸν γὰρ ταῖς ἀπάντων γυναιξὶν ὁμοφωνῆ- σαι, ἀλλὰ ταῖς τῶν ἀριστέων, αἷς καὶ ἐν ἔθει ἐτύγχανεν. B.H.M.Q.

283. ὑπακοῦσαι] ἀποκριθῆναι. E.

284. ἀλλʼ Ὀδυσεὺς] καὶ πῶς ἦν νομίζειν αὐτοὺς εὑρεθῆναι ἐκεῖσε τὰς γυναῖκας αὐτῶν; ἴσως ἤλπισαν ὅτι πορθηθεῖσαι ἀπήλθοσαν ἐκεῖ.

285. ἔνθʼ ἄλλοι μὲν πάντες] Ἀρίσταρχος τοὺς ε΄ ἀθετεῖ, ἐπεὶ ἐν Ἰλιάδι οὐ μνημονεύει Ἀντίκλου ὁ ποιητής. ἀλλʼ οὐδὲν τὸ κωλῦον οὐ βασιλέα ὄντα τοῦτον, ἀλλὰ γενναῖον, εἰς τὴν ἐνέδραν ταχθῆναι, οὐ τῶν ἡγεμόνων μόνον, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἐπιλέκτων ἐπὶ τὴν πρᾶξιν ᾑρη- μένων. ἄριστον νῦν (272.) οὐ τῷ ἀξιώματι, ἀλλὰ τῇ ἀνδρείᾳ φησίν. H.Q. ὁ Ἄντικλος ἐκ τοῦ Κύκλου. οὐκ ἐφέροντο δὲ σχεδὸν ἐν πά- σαις οἱ πέντε. τὰ γὰρ τῆς διαθέσεως ψυχρά. H.

286. Ἄντικλος] οὗτος παῤ Ὁμήρῳ ἐν Ἰλιάδι οὐκ ἀναγέγραπται, νῦν δʼ ᾕρηται· στρατηγὸς γὰρ ἄριστος ἦν. E.

287. ἐπὶ μάστακα] ἐπεπίεζε τὴν μάστακα, ὅ ἐστι τὸ στόμα, ἀπὸ τοῦ μασᾶσθαι. τουτέστιν ὁ Ὀδυσσεὺς ταῖς χερσὶν αὑτοῦ ἐκώ- λυσε τὸ στόμα τοῦ Ἀντίκλου μὴ λαλῆσαί τι. B. μάσταξ ἡ τροφὴ, ἀπὸ τοῦ μασᾶσθαι τὰ βρώματα. E.

292. ἄλγιον] δεινότερον καὶ ἐπιπονώτερον τὸ περὶ Ὀδυσσέα πάθος εἰ οὕτω σοφὸς ὢν οὐδέν τι ἀπήλαυσε τῆς σοφίας, ἀλλʼ ὑπὸ τῆς εἱμαρμένης ἐκρατήθη, καὶ ὁ τοὺς ἄλλους σώσας ἑαυτὸν σῶσαι οὐ δεδύνηται. B.E.P.Q.

294. τράπεθʼ ἡμέας] ἀπόλυτος ἡ ἡμέας· διὸ τρίτη ἀπὸ τέλους ἡ ὀξεῖα. H.

ὄφρα κεν ἤδη] γρ. καί. H.

295. ὑπὸ] περιττὴ ἡ ὑπό. ἢ δοτική ἐστιν ἀντὶ γενικῆς. H.

ταρπώμεθα] γρ. παυσώμεθα, ἀντὶ τοῦ ἀναπαυσώμεθα. H.P.

297. δέμνιʼ ὑπʼ αἰθούσῃ θέμεναι] τινὲς οὕτω τὸ ὑπέρβατον, δέμνιʼ ὑπʼ αἰθούσῃ θέμεναι, στορέσαι τʼ ἐφύπερθε τάπητας, καὶ ῥήγεα καλὰ πορφύρε᾿ ἐμβαλέειν καὶ χλαίνας οὔλας καθύπερθεν ἕσασθαι, ὅ ἐστι περιβαλέσθαι. Q. ὑπʼ αἰθούσῃ] ἠχητικῇ. V.

θέμεναι] καθʼ ἕκαστον βραχὺ διασταλτέον, θέμεναι, βαλέειν, τά- πητας. H.

298. ὕπερθε] ὑπεράνωθεν. V.

299. χλαίνας οὔλας] ἁπαλὰς, ἢ τελείας καὶ ἀνδρομήκεις. P.Q.

ἕσασθαι] ἀναπαυθῆναι, καθίσαι. B. ἐνδυθῆναι, σκεπασθῆναι. P.

300. δᾷδας] γράφεται δάος, ἤγουν μερισμὸν, σπουδὴν, ἢ ταχύ- τητα, ἢ φῶς. ἀφʼ οὗ καὶ αἱ δεκτικαὶ τοῦ φωτὸς αἱ δᾷδες. E.

302. ἐν προδόμῳ δόμου] προστώῳ, προθύρῳ τῷ πρὸ τοῦ θαλάμου. E.

304. προπερισπωμένως τὸ καθεῦδε. H.P.

305. τανύπεπλος] ἡ τεταμένον καὶ ἐπιμήκη τὸν πέπλον ἔχουσα. ὡς ἂν εἰ ἔλεγεν ἡ νεωτέρα καὶ εὐμήκης τὴν ἡλικίαν. τεταμένου γὰρ τοῦ σώματος ἀνάγκη τετάσθαι καὶ τὸν πέπλον. B.E.Q.

309. ποσσὶ δʼ ὑπὸ λιπαροῖσι] στερεοῖς, ταχυτάτοις. E.

311. Τηλεμάχῳ δὲ πάριζεν] ἐὰν ἓν μέρος λόγου ᾖ τὸ πάριζεν, προπαροξυνθήσεται, ὡς “Νέστωρ αὖ τότʼ ἔφιζεν” (Od. γ, 411.). ἐὰν δὲ ἡ παρά πρὸς τῷ Τηλεμάχῳ συντάσσηται, προπερισπᾶται. οὐκ ἀναστρέφεται δὲ ἡ παρά, ἐπεὶ κατʼ ἔκθλιψίν ἐστιν. ἄλλως τε καὶ μέσον πέπτωκεν ὁ δέ. Q. διχῶς, πάριζεν καὶ παρίζεν. P.

312. Τηλέμαχʼ ἥρως] πρὸς τὴν ἑρμηνείαν, τί ποτέ σε χρειῶ ἤγαγε δήμιον ἢ ἴδιον; H. προσαγωγὸν τὸ ἥρωα καλεῖν τὸν νέον διὰ τὰ τοῦ πατρὸς κατορθώματα. H.Q.

313. νῶτα θαλάσσης] μεταφορικῶς τὸ πλάτος τῆς θαλάσσης εἶ- πεν. V.

314. ἔνισπε] γρ. ἐνίσπες. Q.

317. κληδόνα πατρὸς] ἀπὸ τοῦ κλέος κλεΐζω κλεϊδὼν καὶ κλῃδὼν, ὡς τὸ χρέος χρείζω χρῄζω. μένει δὲ τὸ ι προσγεγραμμένον. E. λείπει ἡ περί, ἵνα ᾖ, εἴ τινά μοι φήμην περὶ τοῦ πατρὸς ἐνίσποις. Q.

318. πίονα ἔργα] τὰ ἐκ τῶν ἰδίων κτημάτων γεώργια, ἃ διʼ ἐργα- σίας κτᾶταί τις. E.

320. μῆλʼ ἀδινὰ] λεπτὰ, πρὸς σύγκρισιν τῶν βοῶν. ἢ ἀντὶ τοῦ πυκνῶς. τὸ δὲ ἕλικας βοῦς τοὺς ἑλικοειδῆ κέρατα ἔχρντας, ἢ τοὺς ἑλικοειδῆ τὴν πορείαν ποιουμένους, ἢ τοὺς μέλανας. E.

322. ἱκάνομαι] ἀντὶ τοῦ ἱκάνω. ἡ δὲ λέξις ἀντὶ τοῦ ἱκετεύω. B.Q.

326. μηδέ τί μʼ αἰδόμενος] διὰ δύο πράγματα κρύπτει τις τὸ ἀλη- θὲς, ἢ διʼ αἰδῶ ἢ δι᾿ ἔλεον. E.

μειλίσσεο] μειλίχια καὶ προσηνῆ λέγε, ἢ χαρίζου. E.

329. ἔργον ὑποστὰς] ἐκ μεταφορᾶς τῶν βασταζόντων φορτία με- γάλα καὶ τὸ φορτίον ὅ τι ἂν εἴη ἀναδεχομένων. E.

332. μέγʼ ὀχθήσας] τὸν θυμὸν ὑψώσας ἢ ἀχθεσθείς. ὀχθίζω ἢ ὀχθῶ. E.

333. ὦ πόποι] ὅρα τὴν ἐξαλλαγήν. ὁ μὲν γὰρ Νέστωρ ὡς ἂν ἐκ πολλοῦ ἀφιγμένος καὶ τῶν κατὰ τοὺς μνηστῆρας οὐκ ἀνήκοος πυν- θάνεται τοῦ τρόπου τῆς ἐπηρείας “εἰπέ μοι ἠὲ ἑκὼν ὑποδάμνασαι” (γ, 214.), ὁ δὲ Μενέλαος πρῶτον πυνθανόμενος σχετλιάζει οὐ φέρων τὴν εἰς τὸν Ὀδυσσέως οἶκον ὕβριν. Q.

335. ἐν ξυλόχῳ] ξύλοχον τὴν κατάδυσιν τοῦ λέοντός φησιν, ἢ τὸν φωλεὸν τὸν ἔχοντα ξύλα πολλά. B. ἐν τόπῳ ὑλώδει καὶ συνδέν- δρῳ, ἔνθα τὴν εὐνὴν ὁ λέων ἔχει καὶ ἐνεδρεύει τὰ παρατυχόντα τῶν ζῴων. E.

336. νεβροὺς] νεβρούς φησι τοὺς μνηστῆρας, λέοντος δὲ ξύλοχον καὶ κοίτην τὴν τοῦ Ὀδυσσέως εὐνὴν, λέοντα τὸν Ὀδυσσέα, εἰς ἐλά- φου τόπον τάσσει τοὺς γονεῖς τῶν μνηστήρων, οἵτινες τῶν υἱῶν αὐτῶν ὡς νεβρῶν φονευομένων αὐτοὶ ἢ ἐκφύγωσιν ἢ συσχεθῶσιν, ἐὰν εὑρεθῶ- σιν ἐκεῖ. E.

νεηγενέας] Ἀρίσταρχος, νεογενέας. H.Q.

337. κνημοὺς] τοὺς βασίμους τόπους, τὰς προβάσεις τῶν ὀρέων. ἢ κνημοὺς σκληροὺς τόπους καὶ τραχεῖς, ἐκ μεταφορᾶς τῆς κνήμης τοῦ σκέλους, ὡς αὐτοῦ ὀστώδους καὶ νευρώδους ὄντος. B.E.

κρημνοὺς] γρ. κνημούς. B.

ἄγκεα ποιήεντα] κοίλους τόπους ὀρέων. ἀπὸ γὰρ τοῦ συγκλείεσθαι καὶ συνάγεσθαι ἐν αὐτοῖς τὰ ξύλα. ἀπὸ τοῦ ἄγω τὸ φέρω, ἄγη, καὶ πλεονασμῷ τοῦ κ, ἄγκη. E.

339. ἀμφοτέροισι δὲ τοῖσιν] Ἀριστοφάνης τὸ ἀμφοτέροισι ἐπὶ τῆς ἐλάφου καὶ τῶν νεβρῶν λαμβάνει. ὁ γὰρ Ἀριστοτέλης ἕν φησι τίκτειν τὴν ἔλαφον, σπανίως δὲ δύο. εἰκότως δὲ Ὅμηρος τούτῳ [*](22. νεογενέας] Aristarchus νεοιγε- 31. τῆς ἐλάφου] αὐτῆς H. νέας scripsisse videtur. COBET. τῆν νεβρῶν ex H. scripsi pro τοῦ 26. γρ.] γράφε B. νεβροῦ. 27. συγκλείεσθαι] σιγκλεῖσθαι E. Ἀριστοτέλης] Hist. Anim. 6, 29. 30. τὸ ἀμφοτέροισι addidi ex H. ἔν φησι] φησὶ ἓν T. et, qui τὸ om., T. 32. εἰκότως—ἀντίκεινται om. T.)

342. τοῖος ἐὼν] ἐπεὶ μεταξυλογίᾳ ἐχρήσατο, ἐπανέλαβε τὸ τοῖος ἐών. H.

343. Φιλομηλείδῃ] τινὲς τὸν Πάτροκλον ἤκουσαν· Φιλομήλας γὰρ ἦν υἱός. οὕτε δὲ ἀπὸ μητρὸς τὸ γένος Ὅμηρος σχηματίζει οὔτε οἱ Ἕλληνες ἥσθησαν ἂν Πατρόκλου ἡττηθέντος· “πᾶσιν γὰρ ἐπίστατο μείλιχος εἶναι” (Il. ρ, 671.). ἀλλʼ οὗτος βασιλεὺς ὢν Λέσβου τοὺς παριόντας εἰς πάλην ἐκάλει, καὶ τοὺς Ἕλληνας δὲ προσορμισθέντας, ὃν Ὀδυσσεὺς καὶ Διομήδης δολοφονήσαντες τὸν τάφον αὐτοῦ κατα- γώγιον ξένων ἐποίησαν, ὡς Ἑλλάνικός φησιν. M.

Φιλομηλείδῃ] τῷ Πατρόκλῳ. Φιλομήλας γὰρ ἦν υἱός. V. γρ. Φιλομηλείδη, κατʼ Ἀττικοὺς χωρὶς τοῦ ν. E.

ἐν Ἀρίσβῃ] ἐνὶ Λέσβῳ. P. βασιλεὺς γὰρ ἦν Λέσβου ὁ Φιλο- μηλείδης. P. ab alia manu.

347. τὸ ἑξῆς, ταῦτα δʼ ἅ μʼ εἰρωτᾷς καὶ λίσσεαι εἴποιμι ἔγωγε, οὐκ ἄλλα παρακλιδόν. τό παρακλιδόν ἄμεινον τοῖς ἄνω συνάπτειν, [*](1. συγχρῆται M. Legebatur συγ- ναῒδης, ὁ τῆς Δανάης· Νιοβίδης, ὁ τῆς χρᾶται. Verbo συγκέχρηται utitur Νιόβης· ὅθέν τὸ Φιλομηλοίδης κύριον λέ- schol. ad ζ, 235. κ, 208. γεται εἶναι. εἰ γὰρ ἦν μητρωνυμικὸν, διὰ 2. πλεῖστοι] πλειος (πλείους ?) H. τοῦ ῑ ἐγράφετʼ ἄν. ἀλλὰ οὐδὲ Ὅμηρος 3. ἔνα ἰσχυρότερον ἀντἰκεινται ex H. ἀπὸ μητέρων σχηματΐζει πατρωνυμικόν. scripsi pro ἕνα, ὃ ἰσχυρότερος ἀντίκει- 8. ἥσθησαν ἂν] ἂν om. M. Addidi ται. Post ἀντίκεινται in H. sequitur ex Eustathio p. 1498, 61. qui οὐκ scholion brevius, Ἀριστοφάνης ἀμφο- ἂν ἐχάρησαν dixit. τέροις ἤκουσεν αὐτῇ καὶ τῶν νεβρῶν (τῷ 13. γρ.] γράφε E. γράφεται Lo- νεβρῷ Nauck. Aristopm. p. 23. qui beck. Paralip. p. 6. Aristophanem νεβρὸνκοιμήσασα νεηγε- 14. Φιλομηλείδη correxi pro Φιλο- νέα γαλαθηνὸν scripsisse conjicit)· ὁ μήδῃ. Ineptum autem hoc de ac- γὰρ Ἀριστοτέλης ἕν φησι τίκτειν τὴν cusativo Attico commentum, ut ἔλαφον. εἰρήκει δʼ ἂν νεβρὸν κοιμήσασα. alia multa quæ in scholiis hujus 6. τινὲς—] Plura ex hoc scholio codicis traduntur. Lobeckio l. c. excerpsit Eustathius, sed omisit scribendum videbatur γράφεται Φι- Hellanici mentionem. Cf. schol. λομηδιάδῃ ἢ Φιλομηδὶδῃ κατʼ ἄλλους χω- ρ, 134. Etym. M. p. 166, 6. ubi de ρὶς τοῦ ε. Idem Hesychii glossam patronymicis in ειδης agit, Φιλομη- memorat, Φιλομηδιάδῃ· οἱ μὲν κύριον λείδης. “Φιλομηλείδῃ ἐπάλαισεν ἀνα ὄνομα· πολλάκις γὰρ πατρωνυμικῷ τύπῳ στάς”: ταῦτα μὲν παρὰ τῶν εἰς δης κύριον (legitur κυρίως) δηλοῦται, ὡς Εὐ- πατρωνυμικῶν καὶ τῶν τύπῳ πατρωνυ- ριπίδης, Ἡρακλείδης. μικῶν. τὰ δὲ μητρωνυμικὰ διὰ τοῦ ῑ τοῦ addidi. γράφεται, Λητοΐδης, ὁ τῆς Λητοῦς· Δα- 17. τὸ ἐξῆς addidi ex H.)

349. τά ἀντὶ τοῦ ἅ, προτακτικὸν ἀντὶ τοῦ ὑποτακτικοῦ. H.

νημερτὴς] ἀπὸ τοῦ νη στερητικοῦ μορίου καὶ τοῦ ἁμαρτῶ. ὁ μὴ ἁμαρτήσας περὶ σὓς εἶπέ μοι λόγους. B.

351. Αἰγύπτῳ μʼ ἔτι] ὁ μὲν Ἀριστοφάνης παρέλκειν φησὶ τὸ ἔτι, ὡς τὸ “ὅν μοι ἔδωκε πατὴρ ἔτι δεῦρο κιούσῃ” (736.). οἱ δὲ οὕτως, εἰς Λακεδαίμονα ὁρμώμενον ἔτι ἐν Αἰγύπτῳ ἔσχον οἱ θεοί. E.H.Q.

353. ἐφετμέων] βούλεται μὲν λέγειν θυσιῶν. ἀσαφέστερον δὲ εἴρηται. διὸ Ζηνόδοτος ἠθέτει. ποῖαι γὰρ, φησὶν, ἐγένοντο ἐντολαί; E.H.P.Q. ἡμᾶς θυσιῶν, ἐντολῶν. ἐντολὴ γὰρ ἦν θύειν τοῖς θεοῖς, αὐτὸς δὲ οὐκ ἔθυσεν, ἵνα τὴν ἐντολὴν πληρώσῃ. E.

355. Φάρον] Φάρος νῆσος, ἀπὸ Φάρου τινὸς ναυκλήρου ἐν Αἰγύπτῳ τῆς νηὸς ἐκβάντος καὶ ὑπὸ ὄφεως καταποθέντος, ὡς Ἀντικλείδης ἱστορεῖ. B. Ἀντικλείδης ἱστορεῖ ὅτι ποθοῦσα Μενέλαον Ἑλένη λάθρα ἔξεισι τῆς πόλεως, καὶ Καρικὸν εὑροῦσα πλοῖον παρακαλεῖ τὸν ναύκληρον, ὃς ἐκαλεῖτο Φάρος, εἰς Λακεδαίμονα αὐτὴν ἀποκαταστῆ- σαι. χειμασθέντες δὲ ἧκον εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἐνθάδε τῆς νεὼς ἀπο- βάντα τὸν Φάρον ὄφις ἀναιρεῖ. ἡ δὲ θάψασα αὐτὸν οὕτως ὠνόμασε τὴν νῆσον. E.H.Q. Vind. Φάρος ἐστὶ νῆσος Αἰγύπτου, ἡ νῦν Ἀλε- ξάνδρεια λεγομένη. τινές φασιν ὅτι φάρους τῆς Ἑλένης ἐκπεσόν- τος οὕτως ὠνομάσθη. H.Q.

356. τόσσον ἄνευθʼ] εἰκὸς τοσοῦτον εἶναι κατὰ τοὺς ἡρωϊκοὺς χρόνους τὸ διάστημα. ἔπειτα ἀπογαιωθῆναι τοῦ Νείλου ὑπερχέοντος τὴν ἰδίαν ἰλύν. ποταμόχωστος γὰρ ἡ Αἴγυπτος κατὰ Ἡρόδοτον. V.

τόσσον ἄνευθʼ] τοσοῦτον γὰρ ἀπέχει Ναυκράτεως ἡ Φάρος, ἔνθα τότε τῆς Αἰγύπτου τὸ ἐμπόριον ἦν, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης. μέχρι [*](7. ἔδωκε] δῶκε H. superioribus ita: τὴν νῆσον. τινὲς δέ 10. ποῖαι—ἐντολαί om. P. φασιν κ. τ. λ. 11. ἡμᾶς] Accusativus refertur φάρους] φάρου Q. ad infinitivum in textu. BUTTM. 23. εἰκὸς—Ἡρόδοτον] Hæc ex Eu- 14. καταποθέντος] καταπατηθέντος stath. p. 1500, 21. compilata vi- ἀποθανόντος Struvius. dentur. 15. Ἀντικλείδης—] Excerpsit hæc 23. τόσσον ἄνευθʼ] Porsonus (quem Eustath. p. 1500, 13. vide in postscripto) e scholio (lem- ὅτι] ὡς H. mate. opinor) H. profert ἄνευθεν ὅσον 19. ἀποβάντα] ἀποβάντες E. Q. τε. BUTTM. ἀποβάντων H. 27. Ἀριστοτέλης] Post Herodo- 21. ὅτι—] Cod. Vind. hæc addit tum 2, 179.)

358. εὔορμος] εὐκαθόρμιστος. H.

ὅθεν τʼ ἀπὸ] ἀφ᾿ οὗ λιμένος ἀρύονται ὕδωρ ἐκ τῆς ἠπείρου ἐπὶ τὰς νῆας. B.

359. ἀφυσσάμενοι] ἐὰν διὰ τοῦ ο, ἀρυόμενοι, ἐὰν διὰ τοῦ α, ὑδρευσάμενοι. E.P. τὸ ὕδωρ τῇ νηῒ κομισάμενοι. E.

360. ἔνθα μʼ εἴκοσιν] γρ. καὶ χωρὶς τοῦ ν τὸ εἴκοσι. H.

361. ἁλιαέες] οἱ ἐν τῇ θαλάσσῃ πνέοντες. ἀπὸ τοῦ ἄω τὸ πνέω, καὶ ἐκ τοῦ ἅλς, ἢ τοῦ ἄλη ἡ πλάνη. B.E.

363. καί νύ κεν] ὡς μήπω τῶν ὅλων ἀναλωθέντων. τάχα οὖν φη- σιν ὅτι πεφεισμένως ἤσθιον τῇ προσδοκίᾳ τῆς βραδύτητος οὐ πρὸς κόρον ἄρτον σιτούμενοι. E.Q.

364. εἰ μή τίς με θεῶν ὀλοφύρατο] βραχὺ διασταλτέον ἐπὶ τὸ ὀλοφύρατο, εἰ μὴ ἄρα στικτέον καὶ ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς τὰ ἑξῆς. E.Q.

καί μʼ ἐλέησεν] διέσωσεν. Gl. M.

καὶ τοῦτο παιδευτικόν. ὡς γὰρ ἡ αἰτία θεοῖς ἀνάκειται, οὕτως καὶ ἡ λύσις. E.H.Q.

365. Πρωτέος ἰφθίμου] ἡδέως τῷ ἐπιθέτῳ· ὡς γὰρ εὐεργέτην ἐγκωμιάζει. E.Q.

366. Εἰδοθέη] ἀπὸ τῆς εἰδήσεως καὶ ἐπιστήμης τοῦ πατρὸς τὸ ὄνομα. καὶ Αἰσχύλος δὲ ἐν Πρωτεῖ Εἰδοθέαν αὐτὴν καλεῖ. ὁ δὲ Ζηνόδοτος γράφει Εὐρυνόμη. E.H.Q.

367. ἥ μʼ οἴῳ ἔρροντι] μετὰ λύπης μόνῳ πορευομένῳ, φθειρομένῳ, καὶ μετὰ φθορᾶς βαδίζοντι. καταστρέφει δὲ εἰς τὸ ἀλύοντι. P.

368. ἰχθυάασκον] ἀλλαχόσε οὐ λέγει ὁ Ὅμηρος ἐσθίειν τοὺς Ἕλληνας ἰχθύας. νῦν δέ φησι τούτους ἀγρεύειν ἰχθύας διὰ τὸ τεί- ρεσθαι ὑπὸ τοῦ λιμοῦ. B.

370. ἡ δʼ ἐμεῦ ἄγχι στᾶσα] Ζηνόδοτος, ἡ δέ μοι ἀντομένη. E.H.

371. νήπιος εἶς, ὦ ξεῖνε] ἀντὶ τοῦ ἀμαθὴς, ἔτι τὰ παίδων φρονῶν. χαλίφρων δὲ χαυνωθεὶς καὶ διαρρυεὶς τῆς προτέρας φρονήσεως. ἑκὼν δὲ μεθίεις ἀντὶ τοῦ ἑκὼν πάσχεις καὶ τέρπῃ ὑπερβολικῶς. τρία δὲ ταῦτά εἰσι διʼ ἃ ἄνθρωποι ἁμαρτάνομεν. E.Q.P. ὁ νοῦς, τοσοῦτον ἀνόητος εἶς, ὦ ξεῖνε, ὅτι δηθὰ ἐνὶ νήσῳ ἐρύκεαι. E.Q.

εἰς] ἐγκλιτικὸν τὸ εἰς. E.

χαλίφρων] χαυνόφρων, καὶ μὴ πεπυκνωμένος τὰς φρένας, ὅ ἐστι πρώην μὲν πυκνὸς, νῦν δὲ κεχαυνωμένος τὸν νοῦν, κεχαλασμένας καὶ παρῃωρημένας ἔχων τὰς φρένας. B.E.H.Q.

372. ἠὲ ἑκὼν μεθίεις] ἄμεινον κοιμίζειν τοῦ ἠέ τὴν ἐπὶ τέλους ὀξεῖαν, ἵνα γένηται διαζευκτικός. ὅτε γάρ ἐστι διαπορητικὸς ὁ η, περισπᾶται, ὡς τὸ “ἦε χόλον παύσειεν ἐρητύσειέ τι θυμόν” (Il. α, 192.). E.Q.

373. θαυμαστικὸς ὁ λόγος, ἐὰν καθʼ αὑτὸ τὸ ἡμιστίχιον προάγω- μεν. E.

374. μινύθει δέ τοι ἦτορ ἑταίρων] γρ. μινύθει δέ τοι ἔνδοθεν ἦτορ. E.

376. ἐκ μέν τοι] ὁ μέν ἀντὶ τοῦ δή. ἐξερῶ δή σοι ἥτις ἐσσὶ θεάων. καὶ περιττὴ ἡ πρόθεσις. E.M.Q.

378. ἀθανάτους ἀλιτέσθαι] λείπει ἡ εἰς, ἀλλὰ ἔοικα ἡμαρτηκέ- ναι εἰς τοὺς θεούς. B.E.Q.

379. εἰπὲ] Ζηνόδοτος ἔειπε κακῶς· τὴν διαφορὰν γὰρ ἠγνόη- σεν. H.

384. πωλεῖται] ἀντὶ τοῦ ἀναστρέφεται· κατὰ Ἀττικοὺς, ἐπι- φοιτᾷ. ἐξέτεινε δὲ τὸ ο μικρὸν διὰ τὸ μέτρον. B.E. καὶ ἐν Ἰλιάδι (δ, 231.) ἐπὶ τῆς αὐτῆς σημασίας τῇ λέξει χρῆται “πεζὸς ἐὼν ἐπι- πωλεῖται.” καὶ τὸ “δεῦρο” δὲ εἰς τοῦτον τὸν τόπον. E.Q.

γέρων ἅλιος νημερτής] ἠλληγόρηται παρὰ τῷ Ἡ ρακλείτῳ οὕτως· ὁ Πρωτεὺς ἄνθρωπος ἦν οἰκῶν κατὰ θάλασσαν, εἴτε πλησίον αὐτῆς εἴτε ἐν νήσῳ, χρώμενος μαντικῇ ἀπὸ τῶν ἐναλίων ζῴων, ὡς ἄλλοι ἀπὸ τῶν ὀνείρων καὶ ἄλλοι ἀπὸ τῶν ἱερείων. Εἰδοθέη δὲ γυνὴ καὶ αὐτὴ θνητὴ ὡς ἐκεῖνος, θυγάτηρ αὐτοῦ. καί τινές φασιν ὡς τεθνήκει πρὸ τοῦ τὸν Μενέλαον ἐκεῖσε ἰέναι. ἀλλʼ ὅμως εἰ καὶ αὐτὸς σωματικῶς οὐ παρῆν, ἀλλʼ ἦσαν αὐτῷ βίβλοι καὶ ἑρμηνεῖαι περὶ μαντείας, αἷς ἐχρήσατο ὡς ἐκείνῳ Μενέλαος, ἀναγκασθεὶς ὑπὸ τῶν ἀπουσιῶν τῶν ἀνέμων καὶ παντελοῦς ἀπνοίας. τινὲς δὲ καὶ ἀλληγορικῶς Πρωτέα τὴν ὕλην. ἄνευ γὰρ ὕλης φασὶ τὸν δημιουργὸν πάντα τὰ ὁρώμενα ⋇ ⋇ ⋇ ⋇ ὕλης δὲ τῆς μὴ φαινομένης ἡμῖν, ἐξ ἧς ἄνθρωποι, δένδρα, ὕδατα καὶ πάντα τἄλλα. Εἰδοθέη γὰρ τὸ εἶδος. ὕλη γὰρ ἀποτελεῖ εἶδος κατεργασθεῖσα. ἄλλοι δὲ Πρωτέα φασὶν ἀλληγορικῶς τὸν πρὸ τοῦ ἔαρος καιρὸν, μεθʼ ὃν ἄρχεται ἡ γῆ εἴδη ποιεῖν βοτανῶν καὶ γενῶν. ὁ δὲ Μενέλαος μὴ ὄντος καιροῦ ἐπιτηδείου πρὸς τὸ πλεῖν φθάσαντος τοῦ ἔαρος ἀπέπλευσε. τὸ δὲ Πρωτέως ὄνομα εἰς τὴν ἀλληγορίαν ἐπιτήδειον. E.M.

386. ὑποδμώς] ὁ ὑποτεταγμένος θεράπων τοῦ Ποσειδῶνος. ἔμ- φασιν γὰρ ἔχει ἡ ὑπό. E.Q. θεράπων ὁ ὑπείκων τῷ οἰκείῳ δεσπότῃ καὶ δαμαζόμενος. παρέλκει ἡ ὑπό, διαφυλάττει δὲ τὴν ὀξεῖαν. E.Q.

387. Ἐρώτησις. ἐκ ποίας διανοίας ἡ Εἰδοθέα ὁρμωμένη φησὶ πρὸς [*](ἔειπε scribendum fuisse patet ex v. P. 209, 5. ἠλληγόρητα ι— οὕτως 468. ubi in H. pariter, etsi omisso addidi ex M. Zenodoti nomine, annotatum γρ. Ἡρακλείτω] ἡρακλητῷ M. ἔειπε. Eustath. p. 1499, 50. τὸ 7. μαντικῇ Buttm. pro μάντῃ, “ἀλλὰ σύ πέρ μοι εἰπέ” ἔειπε γράφε- quod in μαντεία mutabat Maius. σθαι Ἡρακλείδης φησὶν, ὡς καὶ προγέ- 8. Εἰδοθέη] Sic, non Εἰδοθέα, hic γραπται ἐν τῇ A ῥαψηῳδίᾳ. Idem p. scholiasta etiam infra ad v. 437. 1410. extr. ubi de formis ἔργων et γυνὴ pro ἡ γυνή Buttm. ἐέργων dixit, addit καὶ τὸ “ἀλλὰ σύ 11. αὐτῷ] αὐτοῦ Maius. πέρ μοι ἔειπε” ἀντὶ τοῦ εἰπέ· ὃ καὶ ση- μαντείας] Fort. μαγείας. Vid. ad μείωσαι ὡς καινόν. τὰ πλείω γὰρ τῶν 403. BUTTM. Ὁμηρικῶν ἀντιγράφων “ἀλλὰ σύ πέρ 13. Πρωτέα] πρῶτα E. hic et infra. μοι εἰπέ” γράφουσιν. 14. τὴν ὕλην] Vid. infra p. 214, 20. P. 208, 26. τὴν διαφορὰν] Impe- ὁρώμενα] πεποιηκέναι addit Maius: rativi, cujus una forma est εἶπέ, et immo οὐ πεποιηκέναι, ni fallor. BUTT. indicativi, cujus duplex, εἶπε et ἔειπε. Indicavi lacunam.)

388. τὸν δʼ εἴπως σὺ] ἐπίτηδες αὐτὸν προδίδωσιν, ὅπως γνωστὸς παρὰ τοῖς ἀνθρώποις γένηται. E.Q.

λελαβέσθαι] ἀναδιπλασιασμὸς, ὡς τετυπέσθαι. E. γρ. δὲ λαβέ- σθαι. B.Q.

396. ἀλέηται] ἐκφύγῃ. ἀπὸ τοῦ ἀλέω τὸ ἐκφεύγω, καὶ πλεο- νασμῷ τοῦ υ ἀλεύω, ὡς τὸ χέω χεύω καὶ δέω δεύω. E.

399. τοιγὰρ ἐγὼν ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι] ἢ οὕτως, τοιγὰρ ἐγώ τοι ταῦτα μάλʼ ἀτρεκέως ἀγορεύσω. M.P.

400. ἀμφιβεβήκει] δίχα Ἀρίσταρχος, ἀμφιβεβήκει. H. τὴν γῆν. πρὸς ταῦτα νοητέον τὸ ἀμφιβεβήκει. τινὲς γάρ φασι τὸν ἥλιον πολλῷ μείζονα τοῦ κόσμου. πῶς οὖν τὸ ἀμφιβαῖνον μεῖζόν ἐστι τοῦ ἀμφιβαινομένου; E.

402. φρικὶ] τῇ ἐπιγενομένῃ μελανίᾳ πόντῳ ἐκ τῆς ἐπιπολαίου κινήσεως τῶν ὑδάτων. V. φρίκην λέγουσι τὴν ἐπιγενομένην μελα- νίαν τῷ ὕδατι ἐν τῇ ἐπιπολαίῳ κινήσει τοῦ ὕδατος κατὰ τὰς ἀρχὰς τῶν ἀνέμων τοῦ πνεῖν. E.H. εἰς τὸ λανθάνειν συντελεῖ καὶ τὸ με- λαίνῃ φρικὶ καλυφθείς. φρῖκα δὲ λέγει τὴν ἐπιγενομένην κ. τ. λ. P.

403. ἀμφὶ δέ μιν φῶκαι] συνδιαιτᾶται γὰρ φώκαις ὁ Πρωτεὺς, διότι ἐπιτηδειότατον εἰς μαντείαν τῶν ἄλλων ἐναλίων τοῦτο τὸ ζῷον. E.

404. νέποδες] αἱ διὰ τοῦ νήχεσθαι τὴν πορείαν ποιούμεναι· ἢ ἄποδες. V. αἱ ἐστερημέναι τῶν ποδῶν, εἰ πρὸς τὰ μεγέθη τῶν σωμάτων αὐτῶν συγκρίνῃ τις. τὸ νέποδες ἀντὶ τοῦ σχεδὸν ἄποδες. σφόδρα οὖσαι μεγάλαι σμικροτάτους ἔχουσι πόδας. πρὸς ἀντιδιαστο- λὴν νῦν τῶν ἰχθύων ἀπόδων ὄντων τὸ νέποδες, ὡς τοῖς ποσὶ νηχόμεναι. E. βοσκήματα τῆς θαλάσσης. ὡς καὶ ἀλλαχοῦ “ἢ ἔτι μοι καὶ κῆτος ἐπισσεύῃ μέγα δαίμων, οἷά τε πολλὰ τρέφει κλυτὸς Ἀμφιτρίτη” (Od. ε, 421.). ἐπιτήδειον δὲ εἰς μαγείαν φώκη. P.Q. Καὶ ἄλλως. νέποδες ἢ ἄποδες, τοῖς ποσὶ νηχόμεναι. P.

καλῆς] ἤτοι τῆς εὐμόρφου, τῆς χρησίμου, ἀπὸ τοῦ ἐμπορεύεσθαι διʼ ἐκείνης καὶ ἔχειν τροφὰς τοὺς ἀνθρώπους. ἀλλὰ τὸ μὲν εὐμόρφου, εἰ Νηρηΐδα εἶπες τὴν Ἁλοσύδνην, τὴν Ἀμφιτρίτην καλουμένην· εἰ δὲ ἐπὶ θαλάσσης, τὸ καλῆς ἤτοι χρησίμου. E.

Ἁλοσύδνης] τῆς θαλάσσης, παρὰ τὸ ἐν ἁλὶ σεύεσθαι. V. ἐπι- θετικῶς τῆς Ἀμφιτρίτης, παρὰ τὸ ἐν ἁλὶ σεύεσθαι. E.H.P.

406. ὀδμήν] ἡ λέξις μέση, καὶ σημαίνει ποτὲ μὲν εὐωδίαν, ποτὲ δὲ δυσωδίαν. B.

410. ὀλοφώϊα] ἢ σκοτεινὰ καὶ ἀπόκρυφα, ἀπὸ τοῦ ἑλεῖν τὸ φῶς· ἢ ὀλέθρια, ἀπὸ τοῦ ὀλοὸν τὸ ὀλέθριον καὶ τοῦ φαίνω. B.

ὀλοφώια λέγονται τὰ ποιοῦντα πάτον καὶ ὄλεθρον, ἀπὸ τοῦ ὄλω τὸ φθείρω καὶ τοῦ φῶ τὸ λέγω. E. ὀλοὰ ποιήματα, ἢ ἀπόκρυφα, ὀλέ- θρια, ἢ δόλια. P.

411. ἀριθμήσει καὶ ἔπεισιν] πρωθύστερον. καταλάβῃ, ἐπέλθῃ. μέλλοντα νοητέον, παραχρᾶται γὰρ ταῖς λέξεσι. E.

412. πεμπάσσεται] κατὰ πεντάδας μετρήσῃ, ἀριθμήσῃ. πεμπά- ζειν γὰρ λέγεται τὸ κατὰ πεντάδας μετρεῖν. παρὰ δὲ τοῖς Δωριεῦσι πέμπε τὰ πέντε κατονομάζονται. E. κατὰ πέντε ἀριθμήσει. τὰ γὰρ πέντε πέμπε λέγουσιν Αἰολεῖς. P.Q.

413. λέξεται] ἀντὶ τοῦ κοιμηθήσεται, ἀπὸ τοῦ λέχους. B.Q.

415. καὶ τότʼ ἔπειτʼ ὔμμιν] διὰ τούτων δείκνυσιν ὁ ποιητὴς ὅτι οὐ δεῖ ποτε προχείρως χαρίζεσθαι καὶ ὠφελεῖν, ἀλλὰ δοκιμάσαντα. Q.

415. ἔργον τε ἔπος τε] γρ. κάρτος τε βίη τε. P. Vind.

416. αὖθι δʼ ἔχειν] ἀντὶ τοῦ ἔχετε. P.Q. βραχὺ διασταλτέον ἐπὶ τὸ ἔχειν, πρὸς τὸ σαφέστερον. H.Q.

417. γιγνόμενος πειρήσεται] ἀντὶ τοῦ πειρώμενος γενήσεται. Q.

418. ἑρπετὰ] κυρίως μὲν οἱ ὄφεις, καταχρηστικῶς δὲ νῦν πάντα τὰ θηρία. V. νῦν καταχρηστικῶς τὰ ζῷα ἑρπετὰ λέγει. B.P.

θεσπιδαὲς] θεῖον, ἐκ θεοῦ πῖπτον, θείως καῖον, ἐκ τοῦ δαίω τὸ καίω. Q.

419. ὑμεῖς δʼ ἀστεμφέως ἐχέμεν] πάλιν ἀντὶ τοῦ ἔχετε. καὶ πιέζειν δὲ ὡς δικάζειν. φησὶ γοῦν “ἐπὶ μάστακα χειρὶ πίεζε” (287.). Ἀπίων μέντοι περισπᾶ· “χερσὶ στιβαρῇσι πιέζευν” (Od. μ, 174.). Q.

420. αὐτός] Ἀρίσταρχος, αὐτός. H.

421. ἴδησθε] γρ. ἴδηαι. M. rec.

423. εἴρεσθαι, ὡς φθείρεσθαι. ἔστι γὰρ ἐνεστῶτος καὶ παρατα- τικοῦ. P.

427. πόρφυρε κιόντι] ἐν βάθει τῆς διανοίας διενοεῖτο, ἐκινεῖτο, ἐταράσσετο, ὅπερ συμβαίνει ἐπὶ τῶν ὑδάτων ἃ ἐκ βάθους κινούμενα μελαίνεται. B.E.P.Q.V.

428. αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἐπὶ νῆα] ὑποστικτέον εἰς τὸ θάλασσαν, καὶ ὁπλισάμεσθα, καὶ ἀμβροσίη νύξ. Q.

429. δόρπον] ἄριστον. τοῦ Ἀριστάρχου σημειοῦνται τινὲς ὅτι δόρπον τὸ δεῖπνον. H.

434. πεποίθεα] Ἰωνικόν. E. ἰθύν] ὁρμὴν, πρᾶξιν, ἐκ τοῦ ἰθύω τὸ πορεύομαι. B.E.Q.

436. φωκάων] τὰ δέρματα φώκας καλεῖ, ὡς βόας τὰς βύρσας. B.E.P.Q.

437. νεόδαρτα] τὰ γὰρ ξηρὰ οὐ συναρμόζονται τοῖς σώμασιν. E. πιθανῶς, ὑπὲρ τοῦ φαντασίαν ζώντων παρέχειν. P.Q.

δόλον δʼ ἐπεμήδετο] τὸν δόλον ἐνταῦθα αἴτιον τιμῆς μεγίστης μάλιστα νοητέον τῷ Πρωτεῖ παρὰ τῆς θυγατρὸς Εἰδοθέης. E.

438. διαγλάψασα] διαγλύψασα, διακοιλάνασα, ἐκ τοῦ γλάφω. καὶ πῶς οὐκ εἶπε γράψασα; ἀλλὰ τὸ ρ ἐπὶ τραχυτήτων λαμβάνε- ται, οἷον τὸ μετὰ χαλκοῦ κονδύλου τοῖς πίναξι τῶν ζωγράφων ἐγξέειν καὶ γράφειν. ἔστι δὲ καὶ τὸ διὰ μέλανος γράφειν. ἡμεῖς γὰρ προσ- τιθέαμεν τῷ μέλανι γράφοντες, ἐκεῖνοι δὲ μᾶλλον ἀφαιροῦσιν ἀπὸ τοῦ ἐν πίνακι κειμένου εἴτε κηροῦ εἴτε ὀστράκου. τὸ γλάπτειν δὲ ἐπὶ τραφερῶν, οἷον ἐπὶ ψάμμου. B.E. διακοιλάνασα. πιθανῶς, ὑπὲρ τοῦ φαντασίαν ζώντων παρέχειν. Q.

441. κεῖθι δὴ αἰνότατος] αἱ πλείους “ἔνθα κεν αἰνότατος,” ὡς τὸ “ἔνθα κε λοιγὸς ἔην” (Il. θ, 130.). ἀντὶ τοῦ δυσχερέστατος. H.P.Q.

442. ὀλοώτατος ὀδμή] ὅμοιον τῷ “κλυτὸς Ἀμφιτρίτη” (Od. ε, 422.) καὶ “θερμὸς ἀϋτμή” καὶ “κλυτὸς Ἱπποδάμεια” (Il. β. 742.). P.

445. ἀμβροσίην] νῦν τὸ θεῖον καὶ εὐῶδες ἔλαιον. V. ἀλληγορι- κῶς ἀμβροσίην τὴν εὐελπιστίαν τοῦ ἀποτελέσματος. ὑπέμεινε γὰρ τὴν δυσωδίαν διὰ τὸ μέλλειν κατορθῶσαι τὸ ἑαυτοῦ συμφέρον. E.

447. ἠοίην] τὸν ἑωθινὸν καιρὸν τὸν ἀπὸ πρώτης ὥρας ἕως ἕκτης λέγει ἠοίην. B.E.H.P.Q. τὴν ἄχρι μεσημβρίας ὥραν. ἐπιφέρει γοῦν “ἔνδιος δʼ ὁ γέρων ἦλθεν.” P.

450. ἔνδιος] μεσημβρινός. τότε γὰρ ἄρχεται λοιπὸν ἐνδεῖν ἡ ἕλη, ὅ ἐστιν ἡ ἀκτὶς ἡλίου. V. μεσημβρινὸς, ἤτοι κατὰ τὴν μεσημ- βρίαν, ἐν ᾗ ἐνιδίουσιν ἤτοι ἱδροῦσιν, ἐνίδιός τις ὢν, καὶ ἐν συγκοπῇ ἔνδιος, ἤτοι βεβρεγμένος. B. κατὰ τὴν συνήθη ὥραν. μεσημβρινὸς, ἀπὸ τοῦ ἐνδεῖν καὶ ἐλλείπειν. αὔξεται γὰρ ἕως ἕκτης ὥρας, ἔκτοτε δὲ ἐλαττοῦται ἡ ἡμέρα. E. κατὰ τὴν συνήθη ὥραν. ἔστιν οὖν καὶ τοῦτο παίδευμα τοῦ Ὁμήρου, τὸν σοφὸν τεταγμένῃ τῇ διαίτῃ χρῆ- σθαι καὶ μὴ ἄλλοτε ἄλλῃ. Q.

451. λέκτο δʼ ἀριθμόν] ἐμέτρει τὸν ἀριθμὸν, κατηρίθμει. P.

λέκτο δʼ ἀριθμόν, λέγε κήτεσι (452.), λέκτο καὶ αὐτός (453.)] ὅτι τῇ αὐτῇ λέξει παραλλήλως οὐκ ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ σημαινομένου κέχρηται. P.Q.

456. ἀλλʼ ἤτοι πρώτιστα] οὐκ ἀληθῶς μετέβαλεν, ἀλλὰ φαντα- σίαν ἐποίει τέχνῃ μαγικῇ. ἐλήφθη δὲ ἐν δόλῳ οὐ προμαντευόμενος, οὐδὲ προεφεστηκὼς ἐπὶ τὰς μεθόδους τῆς μαντείας. V. λέων γένετʼ] οὐκ ἀληθῶς, ἀλλὰ κατὰ φαντασίαν. P.Q.

μάντις ὢν καὶ φρόνιμος ὁ Πρωτεὺς μερίζεται καὶ τρέπεται εἰς πολλὰ, εἰς λέοντα, καὶ εἰς τὰ τοιαῦτα διὰ δριμύτητος, καὶ διʼ ἄλλων ποικίλων τρόπων, θέλων ἰδεῖν εἰ ἔστιν ἄξιος τοῦ εὐεργετηθῆναι. ὁ δὲ ἔμεινεν ἀστεμφέως ἔχων ὁ Μενέλαος ἤτοι μειδιάσας. ἀλλʼ ἀνθρωπι- κῶς νοητέον. ὁ γὰρ θεὸς οἶδε καὶ οὐκ ἀγνοεῖ. E.

λέων γένετο] ὄπισθεν ἑρπετὰ εἶπε μόνον, καὶ νῦν λέοντα καὶ πάρ- δαλιν καὶ σῦν. καὶ μὴν αὐτὰ ἑρπετὰ οὐκ εἰσὶν, ἀλλʼ εἰπὼν “ὅσσʼ ἐπὶ γαῖαν” (417.) δηλοῖ ἀπὸ μέρους τὸ πᾶν. ἐν γὰρ τῇ γῇ καὶ ἑρ- πετὰ. οἷον δράκοντες καὶ ἄλλα ὅσα ἂν εἴπῃς. τὸ γὰρ “ὅσσʼ ἐπὶ γαῖαν” πάντα δηλοῖ καὶ ἑρπετὰ καὶ ἀλλοῖα. μάγος γὰρ ὢν καὶ ποι- κίλος ἐκ μαγειῶν ἐδοκίμαζεν αὐτὸν εἰ ἄξιός ἐστιν ἐλεηθῆναι. καὶ γὰρ οὐκ ἀληθῶς μετέβαλεν, ἀλλὰ φαντασίαν ἐποίει μαγικῇ τέχνῃ. E. Ἄλλως. ἀλληγορικῶς. ἡ ὕλη ἐγένετο πρὸ τῶν ἄλλων, καὶ ἐξ αὐτῆς ἔπειτα ἐγένετο ζῷα καὶ τὰ λοιπά. ἡ Εἰδοθέη δὲ εἰδωλοπλα- στήσασα πάντα, πρόνοια. διὰ μὲν γὰρ λέοντος ἐμπύρου ζῴου τὸν αἰθέρα δηλοῖ, διὰ δὲ τοῦ δράκοντος καὶ τῶν λοιπῶν ὡς αὐτοχθόνων τὴν γῆν· τὸ δὲ ὕδωρ προῦπτον· διὰ δὲ τοῦ δένδρου τὸν ἀέρα διὰ τὴν ἀπὸ γῆς τοῦ δένδρου μεταρσίαν ὁρμήν. E.

460. ὀλοφώϊα] ὀλέθρια καὶ πανοῦργα βουλεύματα. H.

461. ἀμειβόμενος] γρ. ἀνειρόμενος. P. ἀνειρόμενος, ἡ γραφή. H

462. συμφράσσατο] γρ. ἐφράσσατο. H. βουλὰς] γρ. βουλήν. P.

ἐν ἤθει λέγεται ὥσπερ ἐξελέγχοντος τὴν θυγατέρα. διὸ καὶ ὁ Μενέλαος, “οἶσθα, γέρον.” P.Q.

465. τὸ ἑξῆς, οἶσθα ὡς δὴ δηθὰ ἐν νήσῳ ἐρύκομαι, τὰ δὲ ἄλλα διὰ μέσου. P.Q.T.

ἐρεείνεις] γρ. ἀγορεύεις. H. Ἀρίσταρχος, ἐρεείνεις, γράφει, οὐκ ἀγορεύεις. P.

468. γρ. ἔειπε, θεοὶ δότε. H.

472. ἀλλὰ μάλʼ ὤφελλες] Ὁμηρικὸν τὸ ἀπὸ συνδέσμου ἄρχεσθαι. P. Q.

473. βραχὺ διασταλτέον πρὸς τὸ καλά διὰ τὸ σαφέστερον. P.

474. πόντον] ἰστέον ὅτι δύο σημαίνει, τὸν ποταμὸν τὸ ῥεῖθρον, καὶ τὸν ἐπιστατοῦντα δαίμονα, ὡς εἶπον οἱ θεολόγοι. E.

476. οἶκον ἐς ὑψόροφον] γρ. ἐϋκτίμενον. P.

477. Αἰγύπτοιο] ὁ γὰρ Νεῖλος πρότερον Αἴγυπτος ἐκαλεῖτο. E.V. ὅτι τὸν Νεῖλον Αἴγυπτον ὀνομάζει. ὁ δὲ Ἡσίοδος ὡς ὢν νεώτερος Νεῖλον αὐτὸν οἶδεν ἤδη καλούμενον. H.M.P.Q.T.

διιπετέος] τοῦ ἐξ ἀέρος ἀρδευομένου ἢ πίπτοντος. E. τοῦ ὑπὸ Διὸς πληρουμένου. οἱ δὲ, διαπεπετασμένου καὶ μεγάλου. οἱ δὲ, διαφανοῦς. B. πολλῶν λεγομένων περὶ τῆς τοῦ Νείλου ἀναβά- σεως πρῶτος Ὅμηρος τὴν ἀληθεστάτην αἰτίαν εἶπε διιπετῆ προσ- αγορεύσας αὐτὸν, διότι πληροῦται ἐκ τῶν ἐν Αἰθιοπίᾳ γινομέ- νων ἀδιαλείπτων τοῦ θέρους καὶ σφοδρῶν ὑετῶν, ὡς καὶ Ἀρι- στοτέλης καὶ Εὔδοξος, πεπύσθαι ταῦτα φάσκοντες ἀπὸ τῶν ἐν Αἰγύπτῳ ἱερέων. ὁ δὲ Ἡσίοδος ὡς μεταγενέστερος Νεῖλον καλεῖ. E.H.P.Q.T.

Αἰγύπτοιο διιπετέος] θαυμάσαι τις ἂν πῶς τὸν ποταμὸν τοῦτον διιπετῆ εἴρηκεν. διὰ τὸ ἀφανεῖς ἔχειν τὰς πηγὰς καὶ κατὰ τοὺς Αἰγυπτίους οὐρανόθεν ῥεῖν. πρῶτον μὲν καὶ τὸν Σπερχειὸν διιπετῆ λέ- γει, “υἱὸς Σπερχειοῖο διιπετέος ποταμοῖο” (Il. π, 174.). καὶ τὸν πρὸς τῇ Φαιάκων γῇ “ἐγὼ δʼ ἀπάνευθε διιπετέος ποταμοῖο” (Od. η, 284.). καὶ ἁπλῶς δὲ πάντας διιπετεῖς ἐν παραβολῇ λέγει, “ὡς δʼ ὅτʼ ἐπὶ προχοῇσι διιπετέος ποταμοῖο βέβρυχεν μέγα κῦμα” (ll.ρ,263.) διι- [*](1. ἐρεείνεις] Sic H.M. in textu. 18. τοῦ θέρους et ὡς —καλεῖ om. T. 3. ἔειπε] Vid. ad schol. v. 379. 19. φάσκοντες] φάσκων H. δότε] librarii error pro δέ τε. 20. ἱερέων Eustath. ἱερῶν E.P.Q. 4. Ὁμηρικὸν] ἑλληνικὸν Q. ὁ δὲ Ἡσίοδος—Νεῖλον καλεῖ om. E. 11. ὅτι τὸν N.] τὸν δὲ ν. T. qui 22. θαυμάσαι scripsi pro θαυμάσῃ. hoc scholion habet post p. 216, 21. 23. εἴρηκεν] εἰρῆσθαι H. ὡς ὢν M. ὡς ἃν H. ὡσὰν P. Q. διὰ τὸ—οὐρανόθεν ῥεῖν om. H. 24. ῥεῖν] Adde τοῦτο δὲ ψεῦδος ex οἶλεν ἤδς H.P. οἶδε Q.T., omisso b. 216. 12. πρῶτον—μέγα κῦμα om. E. 17. ἐκ P.T. et Eustath. p. 1505. 25. καὶ—ἀπ. δ. π. addidi ex H. 60. ἀπὸ E.Q.)

481. κατεκλάσθη φίλον ἦτορ] ἐλυπήθη. πάθος γὰρ ψυχῆς ἡ λύπη. B.P.Q.

484. ἀλλὰ καὶ ὥς μιν ἔπεσσιν] γρ. ἀλλὰ καὶ ὣς μύθοισιν. M.

485. τελέω] τελέσω, ἐνεστὼς ἀντὶ μέλλοντος. E.

486. κατάλεξον] γρ. ἀγόρευσον. H.P.

487. εἰ πάντες σὺν νηυσὶν] ταῦτα ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς ἀναγνω- στέον, ἵνʼ ὁ πρότερος σύνδεσμος ἀντὶ τοῦ ἆρα διαπορητικοῦ κέηται. ἢ συναπτέον, ἵνα ὁ σύνδεσμος ἀντὶ συναπτικοῦ κέηται τοῦ εἰ. Q. περὶ τῶν ἅμα Ἀγαμέμνονι ἀπομεινάντων, ὧν ἦν καὶ Ὀδυσσεὺς ἐξ ὑποστροφῆς. τὸ γὰρ περὶ πάντων πυνθάνεσθαι ἀφορμὴν ταυτολογίας [*](1. τοὺς π. λέγει] λέγει τοὺς π. H. 14. χρώμενος] χρωμένων H. Conf. 2. ὥσπερ τῷ addidi ex H. Cf.l.14. l. 2. et 20. 8. ἔτι—κοῦραι Διός addidi ex H. ὥσπερ τῷ] ὥσπερ τὸ H.Q., om. T. 9. Ζηνόδοτος] ζηνόδωρος E. 28. δ. κέηται] δ. κέοιτο Q. 10. ἀποδίδωσι] ἐκδίδωσι H. 29. ἵνα ὁ ἤ] ἵνα ὁ Q. Correxit 13. οὕτως οὖν H.T. οὖτως οὖν οὕτως Q. Friedlaender. de Nicanore p. 32. ὡς διογενεῖς scripsi pro διογενεῖς ὥς ἅμα addidi ex H. (ὥς om. T.) hoc loco et l. 19.)

489. ὀλέθρῳ ἀδευκέϊ] ἀδοκεῖ, ἀπροσδοκήτῳ, ἀπὸ τοῦ δεύχω τὸ δέχομαι. ἢ πικρῷ, ἐκ τοῦ α στερητικοῦ μορίου καὶ τοῦ γλεύκους. B.E.

490. τολύπευσεν] ἐμηχανήσατο. μετὰ κακοπαθείας ποιηθέν. το- λυπεύειν ἐργάζεσθαι, τολύπη ἡ ἐργασία, τολυπευτὸν κατασκευαστὸν καὶ πεφιλοκαλημένον ἔριον. V. τολύπη, εἶδος βοτάνης. μεταφο- ρικῶς δὲ καὶ τὴν ἐρίων τῶν ἤδη κατειργασμένων εἴλησιν τολύπην λέγο- μεν. τολύπευσε γοῦν ἤτοι κατειργάσατο, ὑπέμεινεν, ἢ ἐξέφυγεν. E.

494. ἐπεί κʼ εὖ πάντα] γρ. ἐπὴν εὖ πάντα. H.

495. δάμεν] οὕτως αἱ Ἀριστάρχου. αἱ κοινότεραι θάνον. H.

496. ἀρχοὶ δʼ αὖ δύο] τὸν Αἴαντα τὸν Λοκρὸν λέγει καὶ τὸν Ἀγαμέμνονα. καὶ γὰρ αὐτὸς οὐδέπω εἰς τὴν αὐτοῦ παρῆν οἰκίαν. H.V. Αἴας ὁ Λοκρὸς καὶ Ἀγαμέμνον. ἀμφοτέρους δὲ ἐν νόστῳ ἀπολέσθαι φησὶ, παρόσον καὶ Ἀγαμέμνων ἀγροῦ ἐπʼ ἐσχατιῆς ἀπώ- λετο, οὐ φθάσας οἴκαδε ἀνελθεῖν καὶ τοὺς φίλους ἰδεῖν καὶ συγγενεῖς. διὸ καὶ ἐν νόστῳ ἀπώλετο, ἤτοι ἅμα τῷ νοστῆσαι. E.Q.T.

497. μάχῃ] τὸ “μάχῃ δέ τε καὶ σὺ παρῆσθα,” τάχα ὁ Πρωτεύς φησι πρὸς τὸν Μενέλαον. ὁ δʼ Ὅμηρος πρὸς τὸν ἀκροατὴν, ἐδι- δάχθης, φησὶν, ἐν τῇ Ἰλιάδι τίνες ἀπώλοντο, καὶ διὰ τοῦτο οὐδὲ θέλει αὐτοὺς πάλιν ἀπαριθμεῖν. E.

παρῆσθα] γρ. παρῆας. ἦν ἔα ἦα παρῆα καὶ παρῆας. H.

498. εἷς δʼ ἔτι—] Ζηνόδοτος τοῦτον περιγράφει. ἀναγκαῖον δὲ καὶ αὐτὸν εἶναι διὰ τὸ λέγειν ὕστερον (551.) Μενέλαον “σὺ δὲ τρίτον ἄνδῤ ὀνόμαζε.” H.

. Αἴας μὲν] ἡ διάθεσις τοῦ μύθου ὠφέλιμος τοῖς νέοις, ὅτι [*](1. τοῦ] Fort. τὰ τοῦ vel περὶ τοῦ. 22. ὁ δὲ Ὅμηρος—ἀπαριθμεῖν] Si. 5. ἀδοκεῖ, ἀπρ. habet etiam T. milis observatio Eustathiip. 1507,4. 13. ἐπὴν εὖ] εὖ om. H. 26. περιγράφει correxi pro ὂς γρά- 16. αὐτὸς] αὐτοὶ H. οὖτος Buttm. φει, quod est apud Cramerum: nisi 18. ἀπολέσθαι Buttm. pro ἀπολέ- quis οὐ γράφει malit cum Duentzero σαι. Zenod. p. 13. φησὶ T. φασὶ E.Q. 27. εἶναι] Excidit verbum a quo ἀπώλετο om. E.Q. pendet infinitivus, nisi ἀναγκαῖον pro 19."ἀνελθεῖν:—T. ἀναγκαῖόν ἐστιν accipiendum.)

500. γυρῇσιν] πέτραις πλησίον Μυκόνου τῆς νήσου οὕτως καλου- μέναις, ἐπεί εἰσι περιφερεῖς. V. στρογγύλαις πέτραις, ἐξ οὗ καὶ γυρὸς ὁ κυρτὸς, διὰ τὸ δοκεῖν κυκλοῦσθαι. B. γυραὶ πέτραι εἰσὶ περὶ τὴν Μύκονον πλησίον, Μύκονος δὲ καὶ Νάξος τῶν Κυκλάδων νήσων. H.P.Q. γυραὶ πέτραι εἰσὶν ἢ αἱ μεγάλαι πέτραι αἱ ἐξέ- χονσαι τῆς θαλάσσης, αἱ λεγόμεναι χοιράδες. T.

ἐπέλασσε] γρ. ἐδάμασσε. H.P.

504. λαῖτμα] τὸ κῦμα, παρὰ τὸ λίαν ἀΐσσειν. T.

505. τοῦ δὲ Ποσειδάων μεγάλʼ ἔκλυεν αὐδήσαντος] οὐκ ἔστι, μεγάλα ἔκλυεν, ἀλλὰ, μεγάλα αὐδήσαντος, τουτέστιν ὑπερήφανα εἰπόντος, ὡς καὶ ἐν ἄλλοις ὑψαγόρην καλεῖ τὸν Τηλέμαχον “Τηλέ- μαχʼ ὑψαγόρη μένος ἄσχετε” (β, 85.). καὶ παραινεῖ μὴ μεγαλί- ζεσθαι θυμῷ μηδὲ ἑαυτὸν ἐπαίρειν. E.H.Q.T. μεγαλορρημονήσαντος. τίς οὖν ὁ ὑπερήφανος λόγος; “φῆ ῥʼ ἀέκητι θεῶν.” Q.T.

506. ἑλῶν χερσὶ] ἀντὶ τοῦ εὐτρεπισθεὶς εἰς τὸ πλῆξαι. H.

507. ἀπὸ δʼ ἔσχισε ναὐτήν] Ἀττικῶς· πᾶν ἀπέσχισε τῆς πέτρας τὸ μέρος ᾧ ἐκάθητο ὁ Αἴας. H. ἀπʼ αὐτῆς δέ τι ἔσχισεν, ὅ ἐστι μέρος αὐτῆς κατέβαλεν εἰς τὴν θάλασσαν. E.P.T.

508. μεῖνε] γρ. μίμνε. H.

τρύφος] ἀπόκομμα. γίνεται δὲ ἐκ τοῦ θρύπτω, ἢ ἐκ τοῦ ἔτρυφον δευτέρου ἀορίστου. E.

511. ὣς ὁ μὲν ἔνθʼ] ἐν οὐδεμιᾷ ἐφέρετο. καὶ λίαν γάρ ἐστιν εὐτε- λής. θαυμάσαιμεν δʼ ἂν πῶς παρέλαθε τὸν Ἀρίσταρχον ὀβελίσαι αὐτόν. H.P.

514. Μαλειάων] ἀλλαχοῦ δὲ ἑνικῶς “περιγνάμπτοντα Μάλειαν” (ι, 80.). P.

516. βαρέα] γρ. μεγάλα. E.

517. Ἄνδρων τὴν Θυέστου οἴκησιν περὶ Κύθηρα ὑφίσταται. H.P.

519. καὶ κεῖθεν] ἐκ πλήρους ὁ καί. P.

521. πατρίδος αἴης] σημειοῦνταί τινες ὅτι ἐπὶ τῆς ὅλης χώρας νῦν τέθεικε τὴν πατρίδα, οὐκ ἐπὶ τῆς πόλεως. P.Q.

522. καὶ κύνει] προσεκύνει. B.V. ἁπτόμενος ἐφίλει. ἔθος εἶχον οἱ ἀποδημοῦντες τῆς πατρίδος, ὅταν ἐνδημήσωσι, κυνεῖν αὐτὴν καὶ κατασπάζεσθαι. E.

523. δάκρυα θερμὰ χέοντʼ] ἤτοι περιχαρῆ, χαρᾶς ἐκλυόμενα τοῦ σώματος ἐπὶ τῆς ἡδονῆς. E.

527. παριὼν] τινὲς, παρεών. H.P. νῦν δὲ ἐγκλιτική ἐστιν ἡ ἑ. P. μνήσαιτο δὲ θούριδος ἀλκῆς] μνησθείη ὁ Ἀγαμέμνων τοῦ φονεῦ- σαι τὸν Αἴγισθον. P.Q.

532. βῆ καλέων] ὑπαντήσων αὐτῷ ἐξῆλθεν εἰς τὸν αἰγιαλὸν, ὡς δὴ τιμήσων αὐτόν. B.E.P.Q.T.

534. στικτέον εἰς τὸ ἀνήγαγε. P.

535. δειπνίσσας] δεῖπνον ποιήσας ἐκείνῳ. δειπνῶ γὰρ δειπνήσω ἐγὼ, δειπνίζω δὲ ἕτερον. B. βραχὺ διασταλτέον εἰς τὸ δειπνήσας. P. ἀριστήσας κατέκτανεν ὡς βοῦν ἐπὶ φάτνῃ. P.T.

ἔοικεν ὡς τρυφητοῦ κατηγορεῖν τοῦ Ἀγαμέμνονος καὶ μεθύσου καὶ διὰ τοῦτο ἀγνοοῦντος καὶ τὴν αὐτοῦ ἐπιβουλὴν ὡς μεμεθυσμένου. ἀλλʼ οὐκ ἔστι τοῦτο. ἐθάρρει γὰρ καὶ τὸν δόλον οὐκ ἐνόησεν. εἰ δὲ καὶ βοῦν εἶπεν, ἀλλʼ οὐ πρὸς ὕβριν αὐτοῦ εἶπεν, ἀλλὰ μᾶλλον τὴν ἀνδρείαν αὐτοῦ ἐδήλωσε. κατεκτάνθη γὰρ καθήμενος ἐπὶ τῆς τρα- πέζης καὶ ἐσθίων, ὡς ὅταν μὲν βοῦς στερρὸς καὶ δυνατὸς ᾖ, σφαγῇ δὲ ὅμως ἐν φάτνῃ δεδεμένος καὶ ἀγνοῶν τὴν ἑαυτοῦ ἐπιβουλήν. E.

537. οὐδέ τις Αἰγίσθου] τοῦτο εἰς σύστασιν τοῦ ἥρωος, ὅτι καὶ πλειόνων ὄντων τῶν ἐπιθεμένων καὶ ἐνόπλων οὐδεὶς περιεσώθη, ἐπειδὴ ἅπαξ ἤσθετο τῆς ἐπιθέσεως γινομένης. P.Q.

539. οὐδέ μοι ἦτορ] γρ. οὐδέ νύ μοι κῆρ. H.

541. ἀνθρωπίνως εἶξε τῇ ἐπιθυμίᾳ αὐτοῦ καὶ παρέσχε καιρὸν ἀπο- κλαῦσαι τὸν ἀδελφόν. P.Q.

542. γέρων ἅλιος νημερτής] δῆλον ὡς ὁ Πρωτεὺς μάντις ἄνθρω- πος ἦν· εἰ γὰρ ἦν δαιμόνιον, παντελῶς ἂν ὑπεχώρησε. τῷ μύθῳ δὲ δοτέον τοῦτο ὅτι θεὸς ἦν. E.

543. ἀσκελὲς αἰεί] ἀμετακινήτως, ἀμεταμελήτως, ἀμετατρέπτως, ἀδιαλείπτως καὶ συνεχῶς. E.

αἰεί] γρ. οὕτω. Q.

545. πείρα] βαρυτόνως καὶ χωρὶς τοῦ ι. προστακτικὸν γάρ ἐστιν. P.T. σπούδαζε, ἀγωνίζου. παῤ ἡμῖν μὲν τὸ πειρᾶν ἐπὶ τοῦ τὴν ἐρωμένην βιάζεσθαι, παῤ Ὁμήρῳ δὲ οὐχ οὕτως. E. πειρῶμαι τὸ ἀπόπειραν ποιῶ, παθητικὸν, πειρῶ δὲ τὸ συνεύω ἐνεργητικόν. E.

546. ἤ κεν Ὀρέστης] διαζευκτικοί εἰσιν οἱ δύο σύνδεσμοι. διὸ ὁ μὲν πρῶτος βαρεῖαν δέχεται, ὁ δὲ δεύτερος διὰ τὸν κέν ἐγκλιτικὸν ὄντα τηρεῖ τὴν ὀξεῖαν. Q.

547. ὑποφθάμενος] ἀντὶ τοῦ προφθάσας. ἄλλως γὰρ παρὰ τοὺς Ἀθηναίους οὐκ ἐλέγετο. E.

τάφου] τοῦ δείπνου τοῦ ἐν τῇ ταφῇ. B.T.

ἀντιβολήσαις] ἀντιβολῆσαι παῤ ἡμῖν τὸ παρακαλέσαι λέγεται, ἐκ τοῦ ἄντα καὶ ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν βάλλειν ἑαυτόν. νῦν δὲ ἐκ τοῦ ἀντί καὶ ἐξεναντίας τοῦ σκοποῦ βάλλειν. παῤ ἡμῖν μὲν καὶ ἁπλῶς παντὸς τοῦ σκοπουμένου, εἴτε καλοῦ εἴτε φαύλου, ὡς καὶ νῦν τοῦ ἐλ- πιζομένου. E.

549. αὖτις ἐνὶ στήθεσσι] ὡς καὶ ἐν τοῖς κακοῖς παραμυθίαν φέρει τὸ μὴ ἀτιμωρήτους γενέσθαι τοὺς ἄρξαντας τῶν ἀτυχημάτων. P.Q.

553. ἠὲ θανών] ἐν ἁπάσαις ἠθετεῖτο. τοῦ γὰρ Πρωτέως εἰπόν- τος “δύο μοῦνοι ἀπόλοντο” (496.) γελοίως τρίτον ζητεῖ ἀπολόμενον. H.P.Q.

καὶ ἀχνύμενός περ] παιδευτικῶς ὁ ποιητὴς, μὴ ὑπὸ λύπης ἐκ- κρούεσθαι τῶν μαθημάτων. P.

555. Λαέρτεω] Ἰωνικόν. Λαέρταο ἡ εὐθεῖα Βοιωτικόν. E.

Ἰθάκῃ ἐνὶ οἰκία ναίων] ἀπὸ κοινοῦ τὸ κατερύκεται εὐρέϊ πόντῳ. P.Q. στικτέον εἰς τὸ τέλος τοῦ στίχου. P.

556. ἐν νήσῳ] δῆλον κἀκ τούτου ὅτι ἐξῴκισται ἡ νῆσος. ἐπεὶ τί ἐκώλυε τὸν Μενέλαον οὕτως ἔχοντα περὶ τὸν Ὀδυσσέα ὡς καὶ πόλιν ὅλην χαρίσασθαι ἐθέλειν ναῦν πέμψαι καὶ σῶσαι τὸν φίλον; B.P.Q.T.

563. ἀλλά σʼ ἐς Ἠλύσιον πεδίον] ἐκ τοῦ λύω. λύονται γὰρ τῶν βιωτικῶν δεσμῶν οἱ ἀπελθόντες ἐκεῖ. καὶ κατὰ πλεονασμὸν τοῦ η Ἠλύσιον. E. τὸ τῶν ἡρώων ἐνδιαίτημα ἦν κεκλημένον ἀπὸ Ἠλυσίου τοῦ Ἐλευθερίου, εὐσεβεστάτου γενομένου. ἢ παρὰ τὸ ἄλυτα ἐν αὐτῷ μένειν τὰ σώματα. ὁ δὲ τόπος ἐν ταῖς καλουμέναις Μακάρων νή- σοις, ἔξω τῆς καθʼ ἡμᾶς οἰκουμένης. E.V. τὸ Ἠλύσιον πεδίον οἱ νεώ- τεροι Μακάρων εἰρήκασι νήσους. P.Q.T.

Ἠλύσιον πεδίον] παρὰ τὸ λύσιν εἶναι τῶν κακῶν, ἢ παρὰ τὸ τοὺς λυσσῶντας ὀνεῖσθαι. ἔστι δὲ εἶδος βοτάνης ἐν ταῖς ὁδοῖς φυομένη, πορφύρεα ἔχουσα φύλλα. T.

Ἀπίων διὰ πολλῶν κατασκευάζει τὴν περὶ Κάνωβον καὶ Ζεφύριον πεδιάδα Ἠλύσιον εἰρῆσθαι ἀπὸ τῆς Νείλου ἰλύος. πέρατα δὲ γῆς, τῆς Αἰγυπτίας· ἐπὶ θαλάσσῃ γὰρ κεῖται. οἷον καὶ τὸ Αἰσχύλου “ἔστιν πόλις Κάνωβος ἐσχάτη χθονός.” κινεῖσθαι δὲ αὐτὸν οἶμαι διὰ τὸ Μενελάου τὴν χώραν ἅπασαν ἐκείνην καλεῖσθαι, ἡ καὶ ὁ Με- νελαΐτης νομός παράκειται. H.Q.

564. ἀθάνατοι πέμψουσιν] οὕνεκα ἔχεις Ἑλένην (569.), οὕτω τὸ ἐξῆς. P.

567. ἀλλʼ αἰεὶ ζεφύροιο] δοκεῖ καὶ τοῦτο φυσικῶς εἰρηκέναι Ὅμη- [*](7. τὸν alterum et ὡς addidi ex T. 19. τὴν περὶ H. et Eustath. τὸ Ὀδυσσέα] ὁδυσσέως P. περὶ Q. 12. Ἐλευθερίου] Sic Mediol. ex καὶ Ζεφύριον scripsi ex Eustath. cod. E. Schol. Vulg. et MS. Bar- Aberat καί. nesii Ἐλευθήρου. In Schreveliana 20. πεδιάδα Eustath. et fortasse Ἐλευθῆρος, quod servavit Barnesius H. πεδίον Q. ob Eleutherem Apollinis filium ἀπὸ τῆς Νείλου ἰλύος] παρὰ τὴν τοῦ Pausaniæ memoratum. BUTTM. Νείλου ἰλὺν Eustath. Apud Eustath. p. 1509, 29. τινὲς δὲ 21. Αἰσχύλου] Prometh. 852. ἀπό τινος Ἠλυσίου εὐσεβεστάτου ἀνδρὸς 22. ἔστιν] ἔστι H.Q. τοῦ ἐν Ἐλευθῆρι τόπῳ κληθῆναι εἶπον πε- αὐτὸν Buttm. pro αὐτό. δίον Ἠλύσιον. 24. νομὸς om. H.)

τὸ πνείοντος διὰ τοῦ ο πρὸς τὸ ζεφύροιο. H.P.

569. καί σφιν γαμβρὸς Διός ἐσσι] τινὲς, φίλος ἐσσί. ἐν ἐνίοις δὲ οὐ φέρεται ὁ στίχος διὰ τὸ ἀκύρως ἔχειν τὴν ἀντωνυμίαν. οὐ γὰρ Διὸς γαμβρὸς ὁ Μενέλαος. H.P.Q. δύναται ἡ σφίν πρὸς τὸ ἀνίησι φέρεσθαι. E.P.

572. πόρφυρε κιόντι] ἐν βάθει ἐμερίμνησε. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ βαθυτάτων φρεάτων, ἅτινα διὰ τὴν ἄγαν βαθύτητα πορφυρίζονται καὶ μέλανα φαίνονται. T.

578. νηῒ μελαίνῃ] γρ. νηὸς ἐΐσης. γρ. νηυσὶν ἑῆσιν. P.

580. ἑζόμενοι] σημειοῦνταί τινες ὅτι ὁμοίως ἐκείνῳ εἴρηται “ἑζό- μενοι λεύκαινον ὕδωρ” (Od. μ, 172.). P.

581. ἂψ δʼ εἰς Αἰγύπτοιο] εἰς τοὐπίσω, ἤτοι εἰς Αἰγύπτου τόπον, ὡς τὸ εἰς Ἅιδου, καὶ εἰς μυσταγωγῶν. E. Ἀττικῶς, ὡς εἰς διδα- σκάλου. P.

582. τεληέσσας ἑκατόμβας] τὰς ἀλωβήτους. οὐ γὰρ κολοβόν τι ἔθυον. E.

584. τύμβον, ἵνʼ ἄσβεστον] ἐποίησε κενοτάφιον τῷ Ἀγαμέμνονι γράψας ἐκεῖ ἐν λίθῳ τὸ αὐτοῦ ὄνομα καὶ τὴν αἰτίαν τοῦ θανάτου καὶ τὸ ποῦ ἦν καὶ ὅπως πέπονθε. τὸ δὲ ἵνα ἄσβεστον κλέος εἴη, τὸ μὴ σβεννύμενον, ἀλλʼ ἀεὶ φαῖνον, ἐκ μεταφορᾶς τοῦ πυρὸς τοῦ ἀεὶ φαι- νομένου, τοῦ ἀειφανοῦς. τοιαύτη γὰρ ἡ δόξα τρόπον πυρὸς φαίνουσα διαφανῆ ποιεῖ καὶ περίφημον τὸν ἔχοντα. E.

589. ἄτοπόν φησι τὸ προλέγειν. ποιεῖν γὰρ δεῖ, φασὶ, τὰ τοιαῦτα καὶ μὴ προλέγειν, ἵνα μὴ ἀπαρνήσεται ὁ λαμβάνων. ἀλλʼ ἔθει πα- λαιῷ τοῦτο λυτέον. P.

590. τρεῖς ἵππους] ὅτι οὐκ ἂν, εἰ τέθριππα ᾔδεσαν, τρεῖς ἵππους ἐδίδου τῷ Τηλεμάχῳ. νῦν δὲ ξυνωρίδα δίδωσι καὶ παρήορον, ὡς καὶ ἐν Ἰλιάδι χρώμενοι, πλὴν Ἕκτορος. B.P.Q.T.

595. καὶ γάρ κʼ εἰς ἐνιαυτὸν] περὶ δύο γέγονεν ὁ λόγος τῷ Μενε- [*](5. τοῦ ο Porsonus. τοὺς H. P. γὰρ δή. πνείοντας H. in textu, πνείοντος M. 28. ἔθει] ἤθει P. Cf. p. 165, 15. 6. ἐσσί P. ἐσσί H.Q. 30. ὅτι om. B.Q.T. 27. ποιεῖν γὰρ δεῖ Buttm. pro ποὶ 31. ξυνωρίδα] συνωρίδα P.)

598. ἀνιάζουσιν ἑταῖροι] σὓς λέλοιπα ἐπὶ νηὸς παρὰ Νέστορι. H.P.

599. σὺ δέ με] Ἀρίσταρχος, σὺ δέ κε. H.

602. ἄγαλμα] ὅτι τοὺς ἵππους ἄγαλμα εἴρηκεν ἐν Ἰλιάδι (δ, 144.) “βασιλῆ δὲ κεῖται ἄγαλμα.” ὥσπερ δὲ ὁ Τηλέμαχος ἐνθάδε πα- ραιτεῖται τοὺς ἵππους, οὕτως καὶ Ὀδυσσεὺς τοὺς ἐκ τῆς κατασκοπῆς ἵππους Διομήδει παραχωρεῖ. P.Q.

603. ἔνι μὲν λωτὸς πολὺς] λωτὸς λέγεται ἡ πόα καὶ τὸ δένδρον. παρὰ τοῖς Λωτοφάγοις δὲ τοῦτο, ὅπερ παρέχει καὶ ξηρὰν τροφὴν καὶ ὑγρὰν ἀπὸ τοῦ καρποῦ αὐτοῖς. διὸ καὶ Λωτοφάγοι καλοῦνται. E. λωτός] τριφύλλιον. B.

606. αἰγίβοτος] τραχεῖα, πρὸς βόσιν αἰγῶν ἐπιτηδεία. ἀπὸ ἄλ- λης δὲ ἀρχῆς τοῦτο, ἵνʼ ᾖ, καίτοι αἰγίβοτος οὖσα, τῆς ἱπποτρόφου ἐμοὶ μᾶλλον ἐπέραστος. αἰγίβοτος δὲ λειμὼν ὁ τραχὺς, πρὸς βόσιν καὶ νομὴν αἰγῶν ἐπιτήδειος. B.E.H.P.Q.

Ἀρίσταρχος, αἰγίβοτον καὶ μᾶλλον ἐπήρατον, τὸ πεδίον. H.P.

607. ἱππήλατος] ἤτοι ἐπιτηδεία εἰς τὸ ἐλαύνειν ἵππους. ἵνα γὰρ μὴ δόξῃ ὅτι τὴν πατρίδα ὑβρίζει, καὶ τὰς ἄλλας τοιαύτας φησίν. E.

609. μείδησε] γρ. γήθησε. H.

611. ἀγαθοῖο] Κράτης γράφει ὀλοοῖο. H.

τὸ “οἷ᾿ ἀγορεύεις” καθʼ ἑαυτὸ προοιστέον. μᾶλλον γὰρ οὕτως ἐμφ- φαίνει ὁποῖα ἀγορεύεις. P.

612. μεταστήσω] μεταλλάξω. ἀπὸ δὲ τῶν σταθμῶν τὰς ἀμοιβὰς ποιουμένων ἡ μεταφορὰ ὅταν χρυσὸν πρὸς ἄργυρον ἢ ἄλλα ἀντικαθι- στῶσιν. B.E.P.Q.T.

μετασταθμήσω. τὸ γὰρ στῶ στήσω καὶ ἐπὶ σταθμοῦ λέγεται, ὅθεν γίνεται καὶ ὁ σηκὸς στηκός τις ὢν καὶ δηλῶν σταθμόν τινα, ὅθεν καὶ ἡ ἀντισήκωσις ἀντιστάθμησίς τις οὖσα. T.

613. σημειοῦνται ὡς ἀκατάλληλοι. P.

614. καὶ τιμηέστατόν ἐστι] τὰ εἰς ων καὶ εις μακροκατάληκτα ἐκφέρονται διὰ τοῦ έστερος καὶ έστατος, ὡς σώφρων σωφρονέστερος καὶ σωφρονέστατος, καὶ τιμήεις τιμηέστερος καὶ τιμηέστατος. E.

617. φαίδιμος] ἄδηλον εἰ κύριον τὸ φαίδιμος. τινὲς δὲ αὐτὸν Σώβαλον, οἱ δὲ Σέθλον ὀνομάζουσι. P.Q. et posteriora Vind.

618. ἑὸς δόμος] αὐτοῦ τοῦ βασιλέως. οὕτως δὲ Ἀρίσταρχος καὶ τὰ ὑπομνήματα, ὃ τεὸς δόμος. H.P.

ἀμφεκάλυψε] ἀντὶ τοῦ ὑπεδέξατο. H.

619. κεῖσέ με] ὀρθοτονητέον τὸ μέ. H.P.

τεῒν] ἀντὶ τοῦ σοί Δωρικῶς. P.

621. δαιτυμόνες] οἱ τὴν τράπεζαν τοῦ γάμου παρασκευάζοντες. Q. οἱ εἰς τὸν γάμον εὐωχούμενοι, ἢ οἱ τὴν δαῖτα παρασκευάζοντες. P.Q. οἱ μάγειροι. P.

622. εὐήνορα οἶνον] τὸν ἀνδρείαν παρέχοντα, ἢ τὸν ἀνδρείας περι- ποιητικὸν, ἐκ τοῦ κατὰ καιρὸν πίνεσθαι. ἢ τὸν λεπτὸν καὶ διαφανῆ, ἀπὸ τοῦ εὖ ἐν αὐτῳ ὁρᾶν, πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ παχέος καὶ δυσο- ράτου. B.E.

623. καλλικρήδεμνοι] καλὰ περιβόλαια ἐπὶ τῶν κεφαλῶν ἔχουσαι. E.V.

624. πένοντο] σημειοῦνταί τινες, ἀντὶ τοῦ ἐνήργουν. H.P.

625. μνηστῆρες δὲ] τὸ σχῆμα μετάβασις. εἰπὼν γὰρ τὰ περὶ Μενέλαον μετέβη ἐπὶ τοὺς μνηστῆρας. B.

626. δίσκοισιν] τροχὸς ἦν ὁ δίσκος λίθινος ἢ σιδήρεος ἔχων ἱμάντα ἐν τῷ μέσῳ, ὃν στρέφοντες ἐδίσκευον. B.E.H.P.Q.T. ἀπὸ τοῦ δίκω τὸ βάλλω δίκος καὶ δίσκος. E. τροχὸς, ὃν καὶ ἐν ἄλλοις φησὶ σό- λον αὐτοχόωνον (Il. ψ, 826.), σόλον μὲν διὰ τὸ στρογγύλον καὶ εἰς ἑαυτὸν συνεστράφθαι, αὐτοχόωνον δὲ τὸ αὐτοφυές. αἰγανέα δὲ λέγε- [*](5. καὶ εις Buttm. καὶ εἰς η E. 18. τὸν —πίνεσθαι] Sic fere P. 9. Σέθλον] Σέθλων Eustath. p.1511, quoque et V. In V. est τὸν ἀνδρείαν 37. παρέχοντα ἐν καιρῷ πινόμενον. τὸν ἀν- 11. ὃ τεὸς] ὅτε ὃς Buttm. δρείας—πίνεσθαι habet T. 13. ὀρθοτονητέον τὸ μέ] Hoc est, 24. ἐνήργουν H. ἐνῆργον P. scribendum κεῖσʼ ἐμέ. 28. ἐδίσκευον om. H. 16. οἱ τὴν δ. π. habet T. 31. ἑαυτὸν] ἑαυῷ B.E.)

καὶ αἰγανέῃσιν ἱέντες] δορατίοις, παρὰ τὸ τὴν ἀγκύλην ἐξ αἰγείων δερμάτων εἶναι. P.Q.T.

627. τυκτῷ] κατεσκευασμένῳ καὶ· λελειωμένῳ ἐδάφει. H.

ὕβριν ἔχεσκον] ταυτὸ ἰδίᾳ οἱ ὑβρισταί. P.

ἔχεσκον] γρ. ἔχοντες. Q.

Ἀρίσταρχος διαστέλλει μετὰ τὸ ὅθι περ πάρος, ἵνʼ ᾖ τὸ ἑξῆς, μνη- στῆρες δὲ ὕβριν ἔχοντες. P.

629. ἀρχοὶ μνηστήρων] γενναῖόν τι λαμβάνει ὁ ποιητὴς, καὶ τοὺς κακίστους μὴ ἀνάρχους λαμβάνειν. P.Q. αἱρήσονται οἱ μὲν ἀγα- θοὶ τὸν ἀμείνω, οἱ δὲ φαῦλοι τὸν φαυλότερον. P.

ἀρετῇ] ἀρετὴν νῦν ποιητικῶς τὴν εὐγένειαν λέγει. P.Q.T.

630. τοῖς δʼ υἱὸς Φρονίοιο] ὅτι καὶ ἐν Ἰλιάδι ἡ αὐτὴ εὐστοχία τῆς τῶν ὀνομάτων θέσεως. P.

634. ἐμὲ δὲ χρεὼ] ἐμὲ δὲ χρεία ἐστὶν αὐτῆς, Ἀττικῶς ἀντὶ τοῦ ἐμοί. B.P.

636. δώδεκα θήλειαι] δοκεῖ μαχόμενον εἶναι τῷ ὑπὸ τοῦ Τηλεμτά- χου λεγομένῳ “οὐ γάρ τις νήσων ἱππήλατος” (607.), εἴπερ οὗτος μέλ- λει δαμάζειν ἵππους οὐ δυνάμενος χρῆσθαι αὐταῖς ἐν Ἰθάκῃ. ἀγνοοῦσι δʼ ὅτι οὐχ ἵππους δαμάσαι βούλεται, ἀλλὰ τὰς ἡμιόνους, ἵνʼ ἔχῃ ὀρεῦσι χρῆσθαι εἰς τὰς κατʼ ἀγρὸν ἐργασίας. E.H.P.Q.T.

639. ἀλλά που αὐτοῦ] Ἀττικῶς ἀλλά που αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἐν τόπῳ τινὶ τῶν ἀγρῶν. B.

640. ἢ μήλοισι παρέμμεναι] ἢ τὰ ποίμνια ἐπισκοπεῖν ἢ τὰ συβό- σια. E.

641. προσέφη Εὐπειθέος υἱός] ἐν ἄλλῳ “ἀπαμείβετο φώνησέν τε.” H.P.

642. καὶ τίνες] οἱ μὲν τὸν καί ὀξύνουσιν, ἵνʼ ᾖ, καί τινες αὐτῶν, κακῶς· ἐγράφετο γὰρ ἂν, κʼ εἴ τινες. H.P. λείπει ἡ σύν. ἀντὶ τοῦ, κʼ εἴ τινες. Gl. P.

643. κοῦροι ἕποντο] στικτέον μετὰ τὸ ἕποντο, τὰ δὲ ἑξῆς ἐν πεύ- σει ἀναγνωστέον. P.

ἦ ἑοὶ] ὁ μὲν περισπᾶται· διαπορητικὸς γάρ· ἡ δὲ ἑοί ἀντωνυμία κτητική ἐστιν ἐν πλεονασμῷ τοῦ ε. P.

644. θῆτές τε δμῶές τε] σημειοῦνταί τινες ὅτι διέστειλε τοὺς θῆτας ἀπὸ τῶν δμώων. θῆτες γὰρ λέγονται οἱ ἐλεύθεροι μὲν, μισθῷ δὲ δουλεύοντες, δμῶες δὲ αὐτοὶ οἱ δοῦλοι, παρὰ τὸ δεδμῆσθαι, ὅ ἐστιν ὑποτετάχθαι. B.E.P.Q. οἱ μίσθιοι, παρὰ τὸ θῶ τὸ εὐωχοῦμαι. ὁ μέλλων θήσω καὶ ἀποβολῇ τοῦ ω θής τοῦ θητός. ὁ κανὼν, τὰ εἰς ης ὀνόματα διὰ τοῦ η γράφεται, μονοσύλλαβα δὲ διὰ τοῦ η κλίνονται, οἷον θής θητός, σής σητός. T.

646. εἴ σε βίῃ] ἵνα, εἰ μὲν ἑκὼν ᾖ δεδωκὼς, φυλάττηται ὡς φίλον Τηλεμάχου τὸν Νοήμονα· εἰ δὲ βιασάμενος ἔχοι, κἀκεῖνον συνεργὸν πρὸς τὴν ἐπιβουλὴν λάβωσιν. H.P.Q.T.

βίᾳ σε ἀφείλετο. ὁμοίως τῷ “ἐπεί μʼ ἀφέλεσθέ γε δόντες” (Il. α, 299.). P.

647. προσπτύξατο] ἐδεξιώσατο φιλοφρόνως τῷ μύθῳ, τοοτέστιν ἐξελιπάρησεν. E. ἐκολάκευσεν. Gl. H.

649. τί κεν ῥέξειε] τί ἂν πράξειε καὶ ἄλλος αἰτοῦντος τοιούτου πάντως δοῦναι; P.Q.

650. ἔχων μελεδήματα] ἐτυμολογεῖται τὸ μελέδημα παρὰ τὸ τὰ [*](5. φώνησέν] φώνησέ τε H.P. 21. φυλάττηται] φυλάττεται H.T. 8. ἂν om. P. φίλον] φίλος T. 12. ἦ ἑοὶ—ἡ δὲ ἑοί ἀντ. κτητική 22. ἔχει T. ἔχει H. ἔχῃ P.Q. correxi pro ἦέ οἱ (margo ἠέ οἱ αὐτοῦ) 23. λάβωσιν addidi ex T. —ἡ οἱ ἀντ. κλητική. 28. τοιούτου—δοῦναι] In V. est 19. διὰ τοῦ η γράφεται delet Prel- τοιούτου; πάντως συνέδωκεν. lerus.)

652. κοῦροι] νεώτεροι. κατʼ εἰρωνείαν τοῦτό φησι. E.

κοῦροι δʼ οἳ κατὰ δῆμον] ἄνδρες αὐτῷ συμπλέουσι λογάδες Ἰθακή- σιοι, οἳ μεθʼ ὑμᾶς κρατοῦσιν. V.

μεθʼ ἡμέας] πρὸ τέλους ἡ ὀξεῖα. ὀρθοτονεῖται γὰρ διὰ τὴν πρόθε- σιν καὶ τὴν ἔμφασιν. P.

654. γρ. ἠὲ θεὸν, ἵνα ᾖ καθὰ θεόν. H.

τῷ δʼ αὐτῷ] τούτῳ δʼ αὐτῷ, τῷ Μέντορι, ἐῴκει ὁ θεός. P.

655. μετὰ τὸ θαυμάζω στικτέον πρὸς τὴν ἔμφασιν. P.

659. μνηστῆρες] τοὺς μνηστῆρας δὲ οἱ δύο ἀρχηγοὶ ὅ τε Ἀντίνοος καὶ Εὐρύμαχος κατέπαυσαν τῶν ἀγώνων ἐξ ὧν ἐτέρποντο. εἶτα ἄμυ- δις καὶ ὁμοῦ αὐτοὶ οἱ ἀρχηγοὶ καὶ οἱ λοιποὶ μνηστῆρες ἐκάθισαν. B.

ἄμυδις] ψιλωτέον τὸ ἄμυδις. δῆλον κἀκ τῆς συναλοιφῆς “οἵ τʼ ἄμυδις κονίης” (Il. ν, 336.). P.Q.

661. ἀχνύμενος] ἐκ τῆς Ἰλιάδος (α, 103.) μετηνέχθησαν οὐ δεόν- τως οἱ στίχοι. H.Q.

μένεος δὲ] ὅρα τὴν ἀναισχυντίαν. σχετλιάζει γὰρ καὶ ὀργίζεται ὡς δεινὰ πεπονθὼς, ἄλλῳ οὐδενὶ ἔχων ἐγκαλεῖν ἢ τῇ ἑαυτοῦ ῥαθυμίᾳ. P.Q.

ἀμφιμέλαιναι] αἱ ἐν βάθει κείμεναι, ἢ αἱ ἀμφοτέρωθεν μελανω- θεῖσαι τῷ καπνῷ τοῦ θυμοῦ. E.

662. ὅσσε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι] οἱ μὲν οὖν φασιν, ὥσπερ ἀπὸ τοῦ θῆρε τοῦ δυϊκοῦ κατὰ ἀποβολὴν τοῦ ε τὸ ἑνικὸν γίνεται θήρ, οὕτως ἀπὸ τοῦ ὄσσε τὸ ἑνικόν ἐστιν ὅσσ διὰ δύο σσ. ἐλέγχονται δέ· οὐ γὰρ ἐπὶ πάντων τοῦτο γίνεται. ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ δμῶε οὐ γίνεται τὸ ἑνικὸν δμώ, οὐδὲ ἀπὸ τοῦ φῶτε φώτ. οὕτως οὖν οὐδὲ ἀπὸ τοῦ ὄσσε ὄσσ. ἡ δὲ αἰτία ἐστὶν αὕτη. ἐπεὶ τὸ ρ καὶ τὸ ν κατά γε τὸ πλεῖ- στον τῶν ἀμεταπτώτων ἦν, προσεβλήθη τῷ θήρ καὶ τῷ χήν τὸ ε, καὶ δυϊκὸν γέγονεν. οὐδέποτε εὕροις ἂν τοῦτο συμβαῖνον ἐφʼ ὧν ἔσχατον ἦν τὸ σ. τῷ γὰρ Κρής εἰ προσθείης τὸ ε, δυϊκὸν οὐκ ἂν γένοιτο Κρῆσ- [*](1. ἔδειν] ᾄδειν Q. 16. οὐ om. Q., nisi Maii typo- 6. ὀρθοτονεῖται —] Consequens thetæ error est. οὐκ ὀρθῶς schol. est, scribi etiam solitum fuisse olim Il. α, 103. ῆμεας in inclinatione. BUTTM. Vid. 17. οἱ στίχρι] Versus dicit 661. schol. ad 294. 662. 8. γρ. ἠὲ θεὸν] Atqui id ipsum le- 30. ἂν addidi. gitur in textu. Fort. ὥστε θεόν. 31. προσθείης H. προστεθείη P.Q.)

664. οὕτως, φάμεν δέ οἱ. τινὲς, φαμὲν δέ μιν, κακῶς. P.H.

665. τόσσων δὲ] οἱ πλείους ὡς δύο μέρη τοῦ λόγου ἀνέγνωσαν ἐν δυσὶν ὀξείαις, ὡς τὸ “τοίῃ δʼ ἀμφὶ γυναικί (Il. γ, 157.). ὁ δὲ Ἀσκαλωνίτης περισπωμένως κατʼ ἐπίτασιν. P.Q. διχῶς, τόσσων δέ, καὶ τοσσῶνδς. P. inter versus.

Ἄλλως. ἐκ τόσσων δὲ] ταῦτα ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς προενεκτέον μετὰ ἤθους καὶ ἐρωτήσεως· μᾶλλον γὰρ οὕτως ἐμφαίνει τὴν ἀγανάκτησιν. τὸ ἑξῆς οὕτως, ἐκ τόσσων δʼ ἀέκητι οἴχεται. τὸ δὲ ἀέκητι ἐπὶ τῆς προαιρέσεως αὐτῶν κεῖται. P.Q.

667. ἄρξει] ἰσχυροποιήθη ὁ Τηλέμαχος καὶ εἰς τὸ μετὰ ταῦτα κακὸν ἐπενεγκεῖν ἡμᾶς. E. Ἄλλως. οἷον προκακώσει ἡμᾶς. οἱ δὲ ὄνομα, ἀπὸ εὐθείας τῆς ἄρξις, ἵνʼ ᾖ, ἀπὸ ταύτης τῆς ἀρχῆς χεῖρον ἡμᾶς ἐργάσεται. E.P.Q.V.

ἄρξει καὶ προτέρω] τὸ γενόμενον καὶ προσωτέρω προκόψει ὥστε κακὸν εἶναι. τὸ δὲ προτέρω ἀντὶ τοῦ ἐπὶ πλέον, προσωτέρω, ἐκβολῇ τοῦ σω. B.P.Q.T. Ἄλλως. παρέλκει τὸ ἔμμεναι. ὁ δὲ νοῦς, καὶ εἰς τοὔμπροσθεν ἄρξεται τὸ κακὸν προχωρεῖν αὐτοῦ καὶ μέχρις ἡμῶν τῆς τόλμης τὸ κακὸν φθάσει, τουτέστι καὶ ἡμῶν αὐτῶν ἅψεται. T.

ἀλλά οἱ αὐτῷ] ἐχρῆν ὀρθοτονεῖν τὴν οἱ· ἔστι γὰρ ἀντιδιασταλτικὴ καὶ προηγεῖται τῆς αὐτός· ἀλλʼ ὅμως ἐγκλιτικῶς ἀνεγνώσθη. H.

668. πρὶν ἥβης μέτρον ἱκέσθαι, αἱ Ἀριστάρχου. αἱ δὲ κοινότεραι, πρὶν ἡμῖν πῆμα γενέσθαι. H. Q.

670. λοχήσομαι] ἤτοι ἐνεδρεύσω. φυλάξω δὲ τηρήσω. H.

671. ἐν πορθμῷ] τῷ διαπεράματι, τῷ στενῷ τόπῳ. πορθμὸς γὰρ λέγεται ἡ στενὴ θάλασσα. E.Q.V. στένωμα τὸ ἀνὰ μέσον γαιῶν. διαφέρει δὲ ἰσθμὸς καὶ πορθμός. ἰσθμὸς μὲν λέγεται τὸ ἀνὰ μέσον θαλάσσης πεδίον, πορθμὸς δὲ τὸ ἐναντίον. T.

Σάμοιό τε] ὅτι τὴν Σάμην Σάμον εἶπεν. ἔστι δὲ Σάμος Ἰωνίας, Σάμος Θρᾴκης, Σάμος Κεφαλληνίας. B.E.T.

672. ἐπισμυγερῶς] ὅπως ἐπὶ κακῷ τῷ ἑαυτοῦ, ἐπιπόνως, ἀθλίως, χαλεπῶς, ἀπὸ τοῦ σμύχω. παρέλκει δὲ ἡ ἐπί. B.E.

673. οὐδεμία ἀντιλογία πρὸς τὸ δυσεπιχείρητον ἢ ἄδικον. ἀλλʼ ὁ μὲν ἀπερισκέπτως εἰσηγήσατο, οἱ δὲ ἑτοίμως δέχονται. P.

675. πάθος κινεῖ τῇ Πηνελόπῃ τὸ ἐπεισόδιον, ὅταν τὸν Ὀδυσσέα θρηνοῦσα τὴν ἐπὶ τῷ παιδὶ ἀγωνίαν προσλάβῃ. P.

ἄπυστος] ἀνήκουστος. Gl. H.

676. βυσσοδόμευον] ἐμηχανῶντο, κρυφίως συνεβουλεύοντο, εἰς βά- θος ἔκρυπτον, ἤτοι ἐν τῷ μυχῷ τῆς αὐτῶν διανοίας διενοοῦντο. B.E.Q. κρυφίως ἐβουλεύοντο, ἐκ τοῦ βυσσὸν, ὃ σημαίνει τὸ ἔνδον, καὶ τοῦ δόμος. T.

677. Μέδων] οὗτος ἐδούλευε τοῖς μνηστῆρσιν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ἵνα τὰς βουλὰς αὐτῶν διαγγέλλῃ τῇ Πηνελοπείῃ. ἄλλως τε δὴ καὶ τὰ πρὸς ζωὴν πραγματευόμενος ἐποίει τοῦτο. διὸ οὐδὲ ἀπεκτάνθη σὺν αὐτοῖς. E. πλάττει ὁ Ὅμηρος ὅτι ἔξωθεν τῆς αὐλῆς ὢν ὁ Μέδων ἤκουε τὴν ἐπιβουλὴν τῶν μνηστήρων, ἔνδοθεν ἐκείνων ὄντων. B.

678. αὐλῆς ἐκτὸς ἐών] σημειοῦνταί τινες πρὸς τὸ περὶ τῆς Ὀδυσ- σέως οἰκήσεως. P.

679. Πηνελοπείῃ] Ἰωνικόν. E.

682. ἦ εἰπέμεναι] σημειοῦνται διὰ τὴν ἐν τῷ μέτρῳ συνίζησιν. P.

683. ἔργων παύσασθαι] περιπαθὲς τὸ δυσχεραίνειν ἐπὶ τῇ ἀσω- τίᾳ αὐτῶν καὶ βίᾳ τοῦ παιδός. P.

685. ὅτι τὰ ἰσοδυναμοῦντα παράλληλα τέθεικεν, ὕστατα καὶ πύ- ματα. P.

686. διχῶς, οἵ θʼ ἅμα, καὶ, οἳ θαμά, ὃ καὶ ἄμεινον, ὡς καλά. H. P.

κατακείρετε] καταναλίσκετε, καταδαπανᾶτε. E.

βίοτον] γράφεται, βρωτόν, ἤγουν τροφήν. E.

687. κτῆσιν Τηλεμάχοιο] περιπαθῶς ἄγαν οὐκ ἔφη Ὀδυσσέως, ἀλλὰ Τηλεμάχου. μεῖζον γὰρ φαίνεται τὸ πάθος ὅταν καὶ περὶ ψυχὴν ἐπιβουλευόμενον τοῦτον αἴσθηται, ἥτις οὐδὲ τῆς κτήσεως ἀνέ- χεται. P. Q.

690. ἐξαίσιον] ἔξω τοῦ καθήκοντος, ἀπὸ τοῦ αἴσιον τὸ ἁρμόδιον. B. τὸ ἔξω τοῦ καθήκοντος, ἔξω αἴσης, ἐστιν ἄδικον. P.

691. ἐν δήμῳ] τουτέστιν, ἐκ τοῦ δήμου κακολογήσας τινάς. E.

βέλτιον τὸ “ἐν δήμῳ” τοῖς ἄνω προσδίδοσθαι. τὸ δὲ ἐχθαίρῃσιν ἀντὶ τοῦ ἐχθαίρῃ, καὶ τὸ “ἰχθὺς ὅς κε φάγῃσι” (Il. φ, 127.) ἀντὶ τοῦ φάγῃ. B.E.P.Q.

ἥτ᾿ ἐστὶ δίκη] ὥσπερ τρόπος ἐστὶ τῶν βασιλέων τὸ ἄλλον μὲν μισεῖν, ἄλλον δὲ φιλεῖν. Καὶ ἄλλως. γνωμικὸς ὁ στίχος περὶ τῶν βασιλέων λεγόμενος, ὅτι τοὺς μὲν μισοῦσι, τοὺς δὲ φιλοῦσιν· ὅπερ οὐ προσῆν Ὀδυσσεῖ. καὶ αὐτὸν οὖν κατʼ ἰδίαν προενεκτέον τὸν στί- χον. P. Q.

τινὲς τὸ μηδὲν ἐξαίσιον δρᾶν. ἀλλʼ οὐχ ἁρμόσει ταύτῃ τῇ ἀποδό- σει τὰ ἐπιφερόμενα. H. P.

697. εἰ γὰρ δὴ βασίλεια] δαιμονίως ἔχει τὰ τῆς διαθέσεως. ἡ μὲν γὰρ καὶ ἐπὶ τοῖς μετρίοις χαλεπαίνει, ὁ δὲ εὔχεται μὴ δέχεσθαι ἄλλην ἐπίτασιν τὸ τόλμημα τῶν μνηστήρων. P. Q.

τινὲς, αἳ γὰρ δή. H.P.Q.

699. et iterum 737. τάχιστα ὅλα ἐξήνεγκε. λέγει γὰρ τὰ φαῦ- λα συντόμως. P.

700. μεμάασι] προθυμοῦσι. Gl. H.

701. νεισόμενον] τὸ νείσω ποτὲ μὲν διὰ διφθόγγου γράφεται, ποτὲ δὲ διὰ τοῦ ι. γίνονται δὲ καὶ ἀμφότερα οὕτω. νέω τὸ πορεύομαι πρωτότυπον θέμα. ὁ μέλλων νέσω, καὶ ἐπενθέσει τοῦ ι νείσω, καὶ ἐκβολῇ τοῦ ε καὶ προσθέσει τοῦ ι νίσω. θεματοποιεῖται δὲ οὗτος ὁ μέλλων ποτὲ μὲν διφθογγογραφούμενος, ποτὲ δὲ ἰωτογραφούμενος, καὶ ἔχει τὴν κίνησιν εἰς ἐνεστῶτα παθητικὸν, ὡς ἐνταῦθα, οἴκαδε νεισόμενον. B.

νισσόμενον] ἐπανερχόμενον. ἀπὸ τοῦ νέω τὸ πορεύομαι. E.

702. ἠγαθέην] Ῥιανὸς Ἠμαθίην γράφει. H. P.

ἐς Λακεδαίμονα] οὐδὲ ἐνταῦθα ἡ Κρήτη, οὐδὲ Ἰδομενεὺς ὀνομάζε- ται. H. P.

704. ἀμφασίη] ἀφασία, ἀφωνία. H. ἀφασίη. τὸ δὲ μ περισ- σόν. B.

705. ἔσχετο] αἱ Ἀριστάρχου “ἔσκετο” ἀντὶ τοῦ ἐγένετο· γέλοιοι γάρ εἰσιν οἱ γράφοντες ἔσχετο. H.P.Q.

707. οὐδέ τί μιν χρεώ] οὐδεμία ἀνάγκη αὐτὸν ἐπιβαίνειν νηῶν. H.

708. αἵδʼ ἁλὸς ἵπποι] λείπει τὸ ὡς, ὡς κἀν τῷ “Τηλεμάχου ἑτάρω τε κασιγνήτω τε” (Od. φ, 216.). ἡμάρτηται, διότι ἐν τῷ παθητικῷ οὐ κρατεῖ τοῦ λόγου. ἀλλ᾿ ἔοικεν ὁ ποιητὴς κεχρῆσθαι ποιητικῇ ὁρμῇ, οὐ λογιζόμενος τὸ πρέπον τοῦ προσώπου. P. Q.

709. περόωσι δὲ πουλὺν ἐφʼ ὑγρὴν] οἱ ἀρχαῖοι ὁ πολύς καὶ ἡ πολύς ἔγραφον, ὡς ὁ ἠμαθόεις καὶ ἡ ἠμαθόεις καὶ τὰ ἄλλα. E. ἐν σχή- ματι εἴρηται, ὡς “θερμὸς ἀϋτμή.” P.

712. οὐκ οἶδ᾿ εἴ τίς μιν] τις μιν Ἀρίσταρχος διὰ τοῦ η. καὶ γίνεται ἡ στιγμὴ ἀμφίβολος. εἰ μὲν γὰρ διαζευκτικὸς εἴη, στικτέον πρὸ αὐτοῦ καὶ βαρυντέον τὸν ἑπόμενον, εἰ δὲ ἀντὶ τοῦ συναπτικοῦ κέοιτο τοῦ εἰ, βραχὺ διασταλτέον πρὸ αὐτοῦ. H.P.Q.

714. πατρὸς] λείπει ἡ περί. H. T.

718. πολυκμήτου] τοῦ μετὰ πολλοῦ καμάτου κατασκευασθέντος, ἢ ἐν ᾧ πολλὰ ἔκαμον οἱ κατασκευάσαντες. B.E.H.Q. οὐ κατὰ τὸ ἐπίθετον, ἀλλʼ ἔχει τὴν ἀναφορὰν πρὸς τὰ ἔργα τοῦ κατασκευάσαν- τος αὐτὸν Ὀδυσσέως (Od. ψ, 192.). P.

719. μινύριζον] ποία λέξις; ἡσύχως ἔκλαιον καὶ μικρῶς· μινυὸν γὰρ τὸ μικρόν. E.Q. ἡσύχως ἔκλαιον. H. a m. pr. θρηνῶδες ἐφώνουν. H. a m. sec. T. μεθʼ ἡσυχίας ἐφύμνουν, παρὰ τὸ μύρω τὸ ὀδύρομαι, καὶ κατὰ ἀναδιπλασιασμὸν μιμύρω καὶ μινύρω τροπῇ τοῦ μ εἰς ν, καὶ μινυρίζω. T.

720. πᾶσαι ὅσαι] ἄκρως τῇ διαθέσει. ὑπέγραψε γὰρ τὴν μὲν εἰς τοὔδαφος, τὰς δὲ περιεστώσας μετὰ δακρύων. P. Q.

721. ἀδινὸν] τὸ μάλα οἰκτρόν. γίνεται δὲ ἐκ τοῦ ἄδην, ὃ σημαίνει τὸ δαψιλῶς. καὶ ἀδινὸν τὸ συχνὸν καὶ πυκνόν. B.

722. κλῦτε, φίλαι] φίλας καλεῖ τὰς θεραπαίνας οἰκείως τῇ παρ- ούσῃ περιστάσει. τοιοῦτοι γὰρ οἱ δυστυχοῦντες καταβαίνοντες εἰς ταπείνωσιν, ἀπὸ τοῦ ἰδίου ἀξιώματος ἐπαγόμενοι εἰς ἔλεον. H.P.Q. πέρι γάρ μοι] ὅτι ἐν ἀρχῇ λόγου ὁ γάρ, ὡς καὶ ἐν Ἰλιάδι (η, 328.) “πολλοὶ γὰρ τεθνᾶσιι.” H.

724. βραχὺ διασταλτέον μετὰ τὸ θυμολέοντα, καὶ Δαναοῖσι, καὶ ἐσθλόν. P.

726. ἐσθλὸν, τοῦ κλέος] περιττὸς ὁ στίχος. καὶ γὰρ προεῖπεν “ἢ πρὶν μὲν πόσιν ἐσθλόν.” καὶ οὐκ οἶδεν ὁ Ὅμηρος τὴν καθʼ ἡμᾶς Ἑλλάδα, ἀλλὰ τὴν Θεσσαλικὴν οὕτω λέγει καὶ Ἕλληνας τοὺς ἐκεῖ- θεν. H.Q.

καθʼ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἂργος] Θεσσαλίαν καὶ Πελοπόννησον. B.T.

727. ἀποκτεῖναι μεμάασιν] ἀνηρείψαντο θύελλαι ἡ χαριεστέρα τῶν Ἀριστάρχου, καὶ ἄλλαι πολλαὶ οὕτως. H. γράφεται “ἀνη- ρείψαντο θύελλαι.” καὶ ἄλλαι δὲ πολλαὶ οὕτως. διὰ τὸ αἰφνίδιον γὰρ καὶ ἀπροφώνητον τῆς ἐξόδου ὡς ἀπολωλότα αὐτὸν θρηνεῖ. E.

728. ἀκλέα] ἀγνοούμενον, ἄδοξον· οὐ γὰρ μόνον τὴν ἀπώλειαν ἀπολοφύρεται, ἀλλὰ καὶ τὸν ἀκλεῆ θάνατον. B.E.P.Q.T.

730. τὸ ἐξῆς, ἐπιστάμεναι σάφα θυμῷ, ὁππότε κεῖνος ἔβη. P. μάλα] γρ. σάφα. H.

732. ὁρμαίνοντα] τινὲς “ὁρμηθέντα” κακῶς. H.P.

733. τῷ κε μάλʼ] ἐνταῦθα ἀνέκυπτε τοῦ Τηλεμάχου ἡ πρόνοια λαθεῖν πειραθέντος τὴν μητέρα ἐπὶ τῇ ἐξόδῳ. P.Q.

735. ἀλλά τις ὀτρηρὸς] ὅρα τὸ εὔτακτον, μηδʼ ἐν τηλικούτῳ δεινῷ γενομένην ἀνεπιτηδείῳ ἀγγέλῳ πρὸς τὸν Λαέρτην χρήσασθαι. H.P.Q. ὀτρηρῶς] δραστικῶς, σπουδαίως. V.

736. ἔτι δεῦρο κιούσῃ] παρέλκον τὸ ἔτι· τὸ γὰρ κιούσῃ οὐ δέχεται αὐτό. E.

737. τάχιστα ὅλα ἐξήνεγκε. λέγει γὰρ τὰ φαῦλα συντόμως. P. (ut ad 699.)

739. μῆτιν ὑφήνας] εἴ τινα ἐξευρὼν μηχανὴν ἐκεῖνος, σύνεσιν, βουλὴν, γνώμην, τέχνην κατασκευάσας. E.

740. λαοῖσιν ὀδύρεται] ἐν τοῖς μνηστῆρσι κλαύσει, καὶ οἰκτειρή- σουσι τοῦ μὴ κτεῖναι Τηλέμαχον. B.

741. φθῖσαι γόνον] γρ. καὶ φθεῖσθαι δόμον. M.

743. νύμφα φίλη] δεξιῶς οὐ περιμένει τὸν ἔλεγχον οὐδὲ φθάνει. μιᾷ δὲ τῇ μηνύσει καὶ αὐτὴν ἀξίαν τοῦ ἀπολωλέναι φησὶ διὰ τὸ πεισθῆναι τῷ Τηλεμάχᾳ. αἰτίαν δὲ τῆς σιωπῆς ὅρκον προβάλλεται. H.P.Q.

744. ἢ ἔα ἐν μεγάρῳ] τινὲς δασύνουσι τὸ ἥ ὡς ἄρθρον. τὸ δὲ ἔα ῥῆμα πρώτου προσώπου φασὶν, ἵνʼ ᾖ, ἥτις ἤμην ἐν τῷ μεγάρῳ. P. Q.

750. βραχὺ διασταλτέον εἰς τὸ ὑδρηναμένη, ἑλοῦσα, γυναιξί, πρὸς τὸ σαφέστερον. P.

752. εὔχε᾿] οὐ παραινεῖ μὴ δακρύειν· οὐ γὰρ πείσει· προτρεπο- μένη δὲ ἐπʼ εὐχὰς καταφεύγειν, ὅθεν λεληθότως παύει τὰ δάκρυα. P. Q.

753. ἡ] δασυντέον τὸ ἡ ἔστι γὰρ ἀντὶ ἀντωνυμίας τῆς αὕτη. P.

σαώσαι] πρὸ τέλους ἡ ὀξεῖα. ἔστι γὰρ εὐκτικόν. P.

754. μηδὲ γέροντα] οὐ θέλει ὁ Ὅμηρος μηνῦσαι τοῦτο τῷ Λα- έρτῃ ὡς ἀπὸ τῆς Πηνελόπης. ἢ γὰρ οὐ πείθει τοὺς Ἰθακησίους, καὶ ἔστι δυσχερὲς αὐτῷ μή πως βιάσωνται αὐτήν· ἢ πείθει αὐτοὺς, καὶ κωλύουσι τοὺς μνηστῆρας. καὶ τοῦτο ἀπὸ ἱστορίας οὐκ ἔστι τῷ Ὁμήρῳ· εἰ γὰρ συνεστάλησαν οἱ μνηστῆρες, οὐκ ἂν ἀπεκτάνθησαν. E.

755. Ἀρκεισιάδαο ὁ Ἀρκείσιος ἐγέννησε τὸν Λαέρτην, ὁ Λαέρτης τὸν Ὀδυσσέα καὶ ὁ Ὀδυσσεὺς τὸν Τηλέμαχον. Ἀρκεισιάδης οὖν ὁ υἱὸς τοῦ Ἀρκεισίου, ἤτοι ὁ Λαέρτης. B.

756. οἴχεσθ᾿] γράφεται, ἄχθεσθ᾿. B.

757. πίονας ἀγρούς] τοὺς πιαίνοντας, ἤτοι λιπαροὺς καὶ πλου- σίους ποιοῦντας τοὺς ἀνθρώπους. E.V.

761. ἐν δʼ ἔθετʼ οὐλοχύτας] ἀντὶ βωμοῦ καθιέρωσε τῷ κανέῳ τὰς κριθάς. H.P.Q.

763. 764. τὸ δίστιχον τοῖς ἑξῆς συνάπτειν βέλτιον. P.

766. ἀπάλαλκε] ἀπότρεψαι. λέγεται γὰρ αὕτη Ἀλαλκομενηΐς. τὸ δὲ “κακῶς ὑπερηνορέοντας” κακῶς βουλευομένους περὶ τοῦ Τη- λεμάχου. E.

767. ὀλόλυξε] ὀλοφυρτικὸν ἐφθέγξατο. τὸ δὲ ὀλόλυξεν εὐχὴ γυ- ναικεία. E.

768. μνηστῆρες δʼ ὁμάδησαν] θόρυβον ἐποίησαν πρὸς ἀλλήλους διαλεγόμενοι. B.P.Q.T.

769. ὑπερηνορεόντων] ἀπὸ τῶν νέων τῶν ἄγαν ἀνδρείων. E.

770. ἦ μάλα] ἄκρως τὰς δόξας τῶν ἀνθρώπων διελέγχει. πάντα γὰρ ἐλπίζουσι πρὸς τὰς ἐπιθυμίας. ὃ γὰρ βούλεταί τις, τοῦτο καὶ οἴεται. P.Q. πολυμνήστη] ὑπὸ πολλῶν μεμνηστευμένη. H.

771. ἀρτύει] παρασκευάσει. V. ὅ οἱ φόνος] ὅτι φόνος τῷ υἱῷ αὐτῆς ηὐτρέπισται· ἡ γὰρ οἱ ἀντὶ γενικῆς ἐστι. H.

775. τὸ πάντας τοῖς ἄνω συναπτέον. ἐμφαίνει δὲ καὶ τοῖς ἑξῆς συναπτόμενον. P.

781. ἐν δʼ ἱστόν τε τίθεντο] οὐ γὰρ πάντοτε εἶχον τοὺς ἱστοὺς διὰ τὸ μὴ πάντοτε πλεῖν. ὅταν οὖν ἔμελλον πλεῖν, ἐτίθεντο καὶ οἱ ἱστοί. E. πῶς; τῇ εἰρεσίᾳ χρώμενοι· κόσμου χάριν. E.V.

782. τροποῖς] τοῖς λεγομένοις τροπωτῆρσι. B.H.

τροποῖς ἐν δερματίνοισι] διʼ ὧν αἱ κῶπαι τρέπονται καὶ στρέφον- [*](33. κόσμου χάριν] Conf. schol. ad θ, 52.)

παρεσκευάσαντο τὰς κώπας τοῖς τροπωτῆρσι, περὶ οὓς αἱ κῶπαι τρέπονται. P.Q.

783. περιττὸς δοκεῖ οὗτος ὁ στίχος. M.

785. ὑψοῦ δʼ ἐν νοτίῳ] ἐν βάθει τοῦ ὕδατος. ἢ ἐπὶ μετεώρῳ. εἰς τὸ νοτιώτερον τῆς γῆς, τουτέστιν ἄνω πολὺ τῆς γῆς, ἐπεὶ μετέωρα φαίνεται τὰ ἐντὸς τῆς θαλάσσης. νοτίῳ δὲ ἢ τῷ πρὸς νότον μέρει, ἢ πρὸς σύγκρισιν τῆς γῆς, ἀντὶ τοῦ ἐν τῷ διύγρῳ. B.E.H.P.Q.T. ἐννοτίῳ] Ἀριστοφάνης εἰνοδίῳ, ὡς ἄν τις εἶποι ἐν ὁδῷ, ἑτοίμην εἰς τὸ πλεῖν. B.E.H.P.Q.

ἐπεὶ τὸ ὥρμισαν καὶ ἐπὶ γῆς λέγεται, ἐπάγει τὸ ἐν νοτίῳ. τὸ δὲ ὑψοῦ ἀντὶ τοῦ ἐν βάθει. τὸ γὰρ ὕψος καὶ βάθος ἔχει. E.P.Q.T.

ὑψοῦ δὲ ἐν βαθυτέρῳ τόπῳ. E.P.Q.

ἐν ὕψει, ἐν τῷ κατωτέρω τόπῳ. νοτίῳ] τῷ διύγρῳ. οἱ δὲ ἐννοτίῳ, τῷ πρὸς νότον τόπῳ. V.

ὥρμισαν] ἡσύχως ἑστάναι τὴν ναῦν ἐποίησαν. P. V.

786. ἕσπερον] τὴν ἑσπέραν ἕσπερον εἶπεν. Gl. H.

787. ἡ δʼ ὑπερῷʼ ἀναβᾶσα] γράφεται, ἡ δʼ ὑπερῴῳ αὖθι. M.Q.

788. Ῥιανός, κεῖτʼ ἄῤ ἄναυδος. καὶ ἔστιν αὕτη χαριεστέρα ἡ γραφή. H. P.

791. ὅσσα δὲ μερμήριξε] πρὸς τὸ πυκνὸν τῆς μερίμνης ἡ παρα- βολή. P.Q.

792. δόλιον περὶ κύκλον ἄγωσι] κύκλον ἂν εἴποι τὸ δίκτυον. H. δόλον, κύκλῳ τὸ δίκτυον. T. ἤτοι περικυκλώσουσι. B.

793. ἐπήλυθε νήδυμος ὕπνος] ἀγνοοῦσί τινες τὸ νήδυμος ὕπνος [*](6. περιττὸς—] Totum versum om. 14. ὑψοῦ Buttm. pro ὕψος. δὲ om. H. et cod. Vindob. 7. ἐν βάθει P.T. τῷ βάθει ceteri. 16. κατωτέρω] Immo ἀνωτέρω. βα- εἰς τὸ—γῆς] P. [et H.] ita: εἰς θυτέρῳ Barnes. ex MSS. τὸ νοτερὸν τῆς γῆς ὑψοῦ δʼ ἐν νοτίῳ. ἄνω ἐννοτίῳ MSS. Barnesii. Vulgo ἐν πολὺ τῆς γῆς. BUTTM. νοτίῳ. 11. εἰνοδίῳ] ἐννδίῳ P. Conf. schol. 20. ὑπερῷ᾿ ἀναβᾶσα] Hoc in textu ad θ, 55. et Hesych. s. v. ἐννοδίῳ. habet M., alteram scripturam a m. Aristophanes tamen non εἰνοδίῳ, sed rec. in margine. εἰνόδιον potius scripsisse videtur 25. κύκλον ἂν εἴποι τὸ δίκτυον] οὐκ Lehrsio Aristarch. p. 134; ἐννοδίῳ οὖν ἂν εἴποι δόλιον περὶ κύκλον τὸ δίκτυον probat Nauck. Aristoph. p. 45. H.)

794. λύθεν δὲ οἱ ἅψεα] ὁ γὰρ ὕπνος ἐκλύει καὶ χαῦνα ποιεῖ τὰ μέλη. διὰ τοῦτο καὶ λυσιμελὴς, ἀπὸ τοῦ τὰ μέλη ἤτοι τὰς φροντί- δας λύειν. E. τὰ βουλεύματα, ἐκ μεταφορᾶς τῶν δεσμῶν· κυρίως γὰρ ἅψεα τὰ δεσμὰ λέγουσι T. ἅψεα δὲ τὰ μέλη φησὶν, ἀπὸ τοῦ συνῆφθαι. V. ὅτι οὕτως λέγει τὰς συναφὰς τῶν μελῶν, οὐ τὰ μέλη. οὐκ οὖν ἂν εἴποιμι μηρὸν ἢ χεῖρα ἅψεα. P.Q.

796. εἴδωλον ποίησε] οὐ διʼ ἑαυτῆς ἔρχεται ἡ Ἀθηνᾶ, ἵνα μὴ ἀναγκασθῇ τι εἰπεῖν περὶ Ὀδυσσέως καὶ λυθῇ τὰ τῆς ὑποθέσεως. P.Q.

797. Ἰφθίμῃ κούρῃ] ἀμφιβάλλει Ἀρίσταρχος πότερον ἐπίθετον τὸ ἰφθίμη, ἢ κύριον. P. τὸ Ἰφθίμη ὄνομα κύριον, ὅτι γενναία ἦν. λέγει δὲ τὴν ἀδελφὴν τῆς Πηνελόπης. E. οὕτως ἐκαλεῖτο κυρίως ἡ ἀδελφὴ τῆς Πηνελόπης. Ἄσιος δέ φησι “Κοῦραί τʼ Ἰκαρίοιο, Μέδη καὶ Πηνελόπεια.” τινὲς δὲ Ὑψιπύλην λέγουσι. M. οὕτως— Πηνελόπεια. Ἄνδρων δὲ Ὑψιπύλην λέγει. MS. Barnes. Ἰκαρίου καὶ Ἀστεροδίας τῆς Εὐρυπύλου τοῦ Τελέστορος γίνονται παῖδες [*](5. ἀμφὶ δέ μιν] In loco ipso nunc verba sunt etiam in V. est οἷ: quo pacto diversa sine 24. Μέδη] In scholio proximo caussa est structura in hoc versu Μήδη: qua forma si uti voluisset et in illo qui mox affertur Il. β, 41. Asius, Ἰκαρίου scribendum fuisset. Restituenda itaque hinc videtur ve- Ὑψιπύλην in scholio MS. Barnes. rior scriptura μίν etiam Il. ν, 544. in ὁηπύλην corruptum. BUTTM. 25. Ἰκαρίου] Icarii uxorem et li- 8. ἀμφίδυμοι λέγει Buttm. ἀμφί- beros varie traditos vid. ap. Apol- δυμοι δύο λέγων E. lod. 3, 10, 6. et ibi Heyn. Paus. 14. τὰ μέλη—συνῆφθαι habet et- 8, 34. Eust. ad Od. ο, 16. p. 563, iam Q. 12. item supra schol. α, 275. et] 15. μελῶν—εἴποιμι] μελῶν. καὶ τὰ 277. et infra ο, 16. Nomen Ἀστε- μέλη οὐκ ἂν εἴποιμι Q. ροδίας per δ habes in utroque scho- 22. οὔτως—τῆς Πηνελόπης] Haec lio citato. Pra Τελεύτονος in schol.)

798. Φερῇς] ἐν ταῖς Φεραῖς. Φεραὶ δὲ πόλις Μεσσηνίας. V.

800. εἵως] εἵως ἀντὶ τοῦ ὅπως. δασυντέον τὸ εἵως, ὅπως. H.

802. παρὰ κληίδος ἱμάντα] ἀντιστρόφως. H. ἀντιστροφή παρὰ τὴν κλεῖδα, ἥτις ἱμάντα εἶχε παρὰ τὸ κλεῖθρον. B.E.V. διὰ τῆς ὀπῆς τοῦ ἱμάντος, ἔξωθεν ἐπέκλειον τὸ κλεῖθρον, ὅπερ κληῖδα λέγει. B.E.P.Q. ἱμάντος, ἔξωθεν ἐπέκλειον τὸ κλεῖθρον, ὅπερ κληϊδα λέγει. B.E.P.Q.

805. οὐ μέν σʼ οὐδὲ] τὸ οὐ μέν καὶ τὸ οὐδέν ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶς λαμβάνεται. E.

ῥεῖα ζώοντες] ῥᾳδίως καὶ ἀπόνως ζῶντες. H.

806. ἐλπίζων ἀνακομισθῆναι καὶ σωθῆναι. P.V.

οἱ πλείους, ἀκάχησθαι, ὡς λέγεσθαι, ὡς Αἰολικῆς τῆς κλίσεως οὔσης. ὁ δὲ Ἀσκαλωνίτης ὡς πεποιῆσθαι. H.P.

807. ἀλιτήμενος] ἐστὶ ῥῆμα πρωτότυπον ἀλείτω. τούτου ὁ δεύ- τερος ἀόριστος ἤλιτον, ὁ μέλλων δεύτερος ἀλιτῶ. θεματοποιεῖται οὖν ὁ μέλλων δεύτερος καὶ γίνεται ἀλιτέω ἀλιτῶ. τούτου ὁ παθητικὸς παρακείμενος ἠλίτημαι, ἡ μετοχὴ ὁ ἠλιτημένος. ὥσπερ δὲ τὸ ἀλα- λήμενος καὶ ἀκαχήμενος, οὕτω καὶ ἀλιτήμενος. B. οὐχ ἡμαρτηκὼς εἰς τοὺς θεοὺς, ἀλλὰ τοὐναντίον προσφιλής. B.H.P.T. τὸ δὲ ἀλι- τημένος εἰ μὲν παροξύνεται, παρακείμενός ἐστι κατὰ συστολὴν τῆς ἀρχούσης· εἰ δὲ προπαροξύνεται, ἐνεστώς ἐστιν Αἰολικὸς, ὡς ἀλαλή- μενος καὶ ἀκαχήμενος. T.

809. κνώσσουσʼ ἐν ὀνειρείῃσι πύλῃσιν] ἀντὶ τοῦ ἐν βάθει τοῦ ὕπνου· διὰ γὰρ τούτου ἔρχεται τὰ ὀνείρατα. E.H.Q.V.

814. ἣ πρὶν μὲν πόσιν] περιπαθὲς τὸ μηδʼ ἐν τοῖς ὀνείροις ἀπεῖναι τὴν τοῦ ἀνδρὸς μνήμην. P.Q.

818. νήπιος, οὔτε πόνων] ὅρα τὸ ἐνοχλοῦν. οὐ γὰρ ὅτι ἐπιβου- λεύεται, ἀλλʼ ὅτι ἄπειρος τυγχάνει ἔργων καὶ λόγων. τούτων γὰρ καὶ ὁ Φοῖνιξ διδάσκαλος ἕπεσθαι τῷ Ἀχιλλεῖ φησι, “τοὔνεκά με προέηκε διδασκέμεναι τάδε πάντα, μύθων τε ῥητῆῤ ἔμεναι πρηκτῆρα τε ἔργων” (Il. ι, 442.). H.P.Q.

819. τοῦ δὴ ἐγὼ καὶ μᾶλλον] γυναικείως τῷ ἤθει. καὶ γὰρ εἰ τὰ μάλιστα στέργουσι τοὺς ἄνδρας, ἐν τοῖς ὑπὲρ τῶν ψυχῶν κινδύνοις μᾶλλον ὑπὲρ τῶν τέκνων ἀγωνιῶσιν. P.Q.

824. εἴδωλον ἀμαυρόν] ἐκ τοῦ α στερητικοῦ μορίου καὶ τοῦ μαίρω τὸ λάμπω ἀμαιρόν, καὶ τροπῇ τοῦ ι εἰς υ. ἢ τὸ ταχὺ, τὸ ἅμα αὔραις φερόμενον. ἢ τὸ ἀσθενὲς, τὸ ὡς σκιὰ φαινόμενον. B.E.Q. ἀσθενὲς, δυσθεώρητον, ἅμα ταῖς αὔραις φερόμενον. τὸ δὲ τήν ὡς πρὸς τὴν φανεῖσαν ὄψιν, ἀλλʼ οὐ τὸ εἴδωλον. H.P.T.

826. ἅμʼ ἔρχεται] γρ. ἅμʼ ἕπεται. H.

827. καὶ ἀμύνειν] γρ.δύναται γάρ. P.

830. περίφρων Πηνελόπεια] περιπαθὲς τὸ οὕτως νηφαλέως ἐν τῷ ὀνείρῳ τὴν Πηνελόπην ἔχειν. τοιοῦτοι δὲ οἱ ἄνθρωποι μετὰ τὰ κατε- πείγοντα πολυπραγμονοῦντες καὶ περὶ τῶν λοιπῶν. P.Q.

836. οὐ μέν τοι κεῖνόν γε διηνεκέως ἀγορεύσω] ἀντὶ τοῦ περὶ ἐκείνου ἕως τέλους τὰ πάντα εἴπω. ἢ ἀκριβῶς. B.E.Q. κεῖνον] ἀντὶ τὰ περὶ ἐκείνου. P.T.

διηνεκέως] σαφῶς, ἀκριβῶς, ἕως τέλους τὰ πάντα. P.V.

837. ἀνεμώλια] τὰ μὴ ἐπιστάμενα μηνύειν. H. ἀνεμοόλια, καὶ κράσει τῶν δύο οο εἰς ω μέγα. E.

838. σταθμοῖο] τῆς παραστάδος. B.E.V.

ὅτι νῦν περὶ εἰδώλου ὁ λόγος. διὰ δὲ τῆς αὐτῆς ὀπῆς ἔξεισιν. P.

840. φίλον δέ οἱ ἦτορ ἰάνθη] κατʼ ἐκεῖνο, ὅτι περὶ τοῦ υἱοῦ ἐθάρ- συνεν αὐτήν. H.P.Q.

841. νυκτὸς ἀμολγῷ] ἐν τῇ τοῦ μεσονυκτίου ὥρᾳ, καθʼ ἣν ἄρα συμβέβηκεν ἀμέλγεσθαι τὰ ζῷα. τινὲς ἀπὸ ἀμογῶ, ὅταν οὐδεὶς μογεῖ, ὅπερ ἐστὶ κακοπαθεῖ, ἀλλὰ ἀναπαύεται. τινὲς ἀπὸ ἀμολῶ, ὅταν οὐδεὶς μολήσει, ὅ ἐστι βαδίσει. πάντα δὲ ταῦτα εἰς τὴν τοῦ μεσονυκτίου ὥραν καταστρέφει. E.H.Q. ἐν τ. τ. μ. ὥρᾳ. καὶ ἔστι κατὰ τὸ ἔτυμον ἤτοι ἀμολγῷ, καθʼ ἣν ὥραν συμβέβηκε μὴ ἀμόλγεσθαι τὰ ζῷα, ἢ κατὰ ἀφαίρεσιν τοῦ γ, ἀμολῷ, καθʼ ἣν ὥραν οὐδεὶς μολίσκει, ὅ ἐστι βαδίζει. ἢ κατὰ ἀφαίρεσιν τοῦ λ, ἀμογῷ, καθʼ ἣν ὥραν οὐδεὶς μογεῖ, ὅπερ ἐστὶ κακοπαθεῖ, ἀλλʼ ἀναπαύεται. ταῦτα δὲ πάντα κ. τ. λ. H.P.V. μέσῳ τῆς νυκτός. νόει δὲ τὸ ἀμολγῷ ἤτοι ὁπότε οὐκ ἀμέλγει τις, ἢ ἡνίκα τις οὐ μολεῖ, ἀμολός καὶ πλεονασμῷ τοῦ γ ἀμολγός. B.

245. Σάμοιο] ὅτι τὴν Σάμην Σάμον λέγει. H.

παιπαλοέσσης] τὰ σκληρὰ καὶ κατάξηρα εὐκόλως καὶ χνοώδη γίνονται καὶ ὡσανεὶ παιπάλη. B.

846. Ἀστερίς] ὄνομα νήσου κειμένης μέσον Ἰθάκης καὶ Σάμου. P.Q.V. ὄνομα νήσου ἐπιτηδείας πρὸς τὸ τὰς ναῦς λοχᾶν, ἢ νηῶν δεκτικὴ, οἱονεὶ λέχη νηῶν. E.

ναύλοχοι] νῆας φυλάττοντες. B. ἐν οἷς αἱ νῆες λοχῶσαι καὶ ἐνεδρεύουσαι λαθεῖν δύνανται. ἢ οἱ τὰς ναῦς ὑποδεχόμενοι τόποι. H.P.Q.V. οἱ εὔδιοι καὶ καλοί· καὶ γίνεται παρὰ τὸ ναῦς καὶ τὸ λόχω τὸ κοιμῶμαι, ἐν ᾧ αἱ νῆες ἀναπαύονται. T.

ἔνι] ἔνεισι. διὸ ἀναστρέφεται. P.

847. ἀμφίδυμοι] διττοὶ, ἀμφοτέρωθεν εἰσδύσεις, τουτέστιν ἐξ ἑκατέρου μέρους εἴσπλους καὶ καταγωγὰς ἔχοντες. ἢ διπλοῖ, εἰς οὓς ἔστι δύνειν, ἢ ἑκατέρωθεν εἰσδύσεις ἔχοντες. B.E.P.Q.V.

τῇ τόνγε μένον] ἐκεῖ ἐν τῇ νήσῳ. ἢ ἑκατέρωθεν τῆς νήσου. B.E.

Ἐκκλησίαν τῶν θεῶν δευτέραν ποιησάμενος ὁ Ζεὺς Ἑρμῆν πέμπει πρὸς Καλυψὼ κελεύων ἀποπέμπειν τὸν Ὀδυσσέα. ἡ δὲ τὸ κελευσθὲν ποιεῖ. τῇ δὲ ὀκτωκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ ἰδὼν αὐτὸν ὁ Ποσειδῶν καὶ χαλε- πήνας, λύει τὴν σχεδίαν. Ἰνὼ δὲ αὐτῷ κρήδεμνον δίδωσιν ἐντειλα- μένη ἐπιβάντι τῆς γῆς ἀπορρῖψαι αὐτό. καὶ πολλὰ παθὼν εἰς τὴν τῶν Φαιάκων χώραν ἔρχεται διασωθείς. P.Q.V.

1. Τιθωνοῖο] Τιθωνὸς Λαομέδοντος παῖς, Πριάμου ἀδελφὸς, Ἠοῦς ἀνήρ. ὁ Ἐνδυμίων λέγεται συνευνᾶσθαι τῇ Σελήνῃ καὶ ὁ τῇ Ἡμέρᾳ. ἀλληγορεῖται δὲ οὕτως. ὁ Ἐνδυμίων εἰς ἄνδρα κυνηγέ- την, καὶ τῇ μὲν νυκτὶ κοιμώμενον, τῇ δὲ ἡμέρᾳ οὐδὲ ποσῶς, διὰ τὸ ἠσχολῆσθαι περὶ τὰ κυνηγέσια· ὁ δὲ Τιθωνὸς εἰς ἀστρονόμον καὶ τῇ [*](12. Pars hujus scholii est in H. 13. εἴσπλους καὶ P.V. εἰς πλοῦν ἀμφίδμοι δὲ οἱ ἀμφοτέρωθεν εἰσδύσεις B.E.Q., omisso καἱ. ἔχοντες, εἴσπλους καὶ καταγωγάς. In 18—23. Hoc argumentum le- P.V. sunt verba ἀμφοτέρωθεν—δι- gitur etiam apud Eustath. p.1520. πλοῖ.)

ἠὼς σημαίνει ἕξ· ἠὼς ἡ πρωΐα· ἠὼς τὸ ἀπὸ πρωΐας μέχρι με- σημβρίας· ἠὼς τὸ ἀπὸ μέσης ἡμέρας ἕως ἑσπέρας· ἠὼς τὸ νυχθή- μερον· ἠὼς ἡ ἀπὸ πρωΐας ἕως ἑσπέρας· καὶ Ἠὼς ἡ σωματοειδὴς θεὰ, ὡς ἐνταῦθα. μῦθος δέ ἐστιν ὅτι ἡ Ἠὼς ἠράσθη τοῦ Τιθωνοῦ καὶ ἐμίγνυτο αὐτῷ. ἐζήτησε δὲ ἀπαθανατισθῆναι, καὶ ἐγένετο αὐτῷ. οὐκ ἐζήτησε δὲ καὶ τὸ μὴ γηράσαι, καὶ ἔζη πολλὰ ἔτη γέρων ὢν. καὶ ἀγανακτήσας τὸ γῆρας ἐζήτησε τοὺς θεοὺς μεταβαλεῖν αὐτὸν εἰς ὄρνεον, καὶ μετεβλήθη εἰς τέττιγα, ἡ δʼ Ἠὼς ἀθάνατον ἐποίησεν αὐ- τόν. καλῶς δὲ τοῦ Τιθωνοῦ γυνὴ λέγεται ἡ Ἠώς. ὁ γὰρ Τιθωνὸς ἀλληγορεῖται εἰς τὸν ἥλιον, καὶ ἡλίου μὴ ὄντος, οὐδὲ ἡμέρα. ὅταν δὲ δύνῃ, τρόπον τινὰ συνευνάζεται τῇ ἡμέρᾳ ἐν νυκτὶ, ἀνίσταται δὲ ἡ ἡμέρα ἐκ τοῦ σκότους τοῦ ἡλίου ἀνατείλαντος. λέγεται δὲ καὶ ὅτι ἡ Ἄρτεμις ἀνεῖλεν αὐτὸν, ἤτοι ἡ σελήνη. τοὺς γὰρ αἰφνιδίους θανάτους ταύτῃ καὶ τῷ ἡλίῳ ἀνετίθουν, ἤτοι τῷ Ἀπόλλωνι. ἡ δὲ θεραπεία τοῦ μύθου, ὅτι τοὺς ἔτι νέους ὄντας καὶ αἰφνιδίως ἀποθνήσκοντας ἔλεγον ἁρπάζεσθαι παρὰ τῆς Ἠοῦς. καὶ σὺν τούτοις ἡρπάγη καὶ ὁ Τιθωνός. διὸ καὶ τοὺς οὕτω θνήσκοντας ἔθαπτον πρὸ τοῦ τὴν ἠῶ παντελῶς ἀνα- τεῖλαι. ἔλεγον δέ τινες ὅτι ἡ πρόνοια καὶ ἡ εὐταξία ἀπὸ τῶν ἀνθρω- πίνων σωμάτων ἄχρι τῆς σελήνης ἐστὶ, τὰ δὲ ἄλλα ἀτάκτως καὶ ὡς ἔτυχε φέρονται διὰ τὰς ἀστραπὰς, τοὺς σεισμοὺς, τὰς ἀνεμοζάλας καὶ τὰ τοιαῦτα. ὁ δὲ Ὅμηρος ἄθροισιν τῶν θεῶν τὴν ἄνω πρόνοιαν λέγει, καθημένην ἐκεῖ καὶ τὰ τῇδε οἰκονομοῦσαν καὶ ὑπὲρ τῶνδε βου- λευομένην. ὅτι δὲ λαλεῖν αὐτούς φησι, τοῦ μύθου· ἐπεὶ καὶ σωμα- τοειδῶς αὐτοὺς παριστᾷ ὁμιλοῦντας. E.

2. ἵνʼ ἀθανάτοισι φόως φέροι ἠδὲ βροτοῖσιν] ἢ ὅτι ἔθος ἦν τοῖς παλαιοῖς μὴ ἐᾶν ὁρᾶσθαι νέκυν εὐγενῆ παρὰ τοῦ ἡλίου, ἀλλὰ θάπτειν τοῦτον πρὸ τοῦ ἀνατεῖλαι τὸν ἥλιον· ἢ λέγουσιν ὅτι ἡ Ἠὼς ἠράσθη τοῦ Τιθωνοῦ καὶ ἥρπαξε τοῦτον, υἱὸν ὄντα Λαομέδοντος, ἀδελφὸν τοῦ [*](9. ἐζήτησε τοὺς θεοὺς] Cum accu- μηνεία. De simili usu verbi θερα- sativo constructum ex more re- πεύειν dixi in Thesauro vol. 4. p. centiorum scriptorum, quorum ex- 323. De sepultura matutina cf. empla attuli in Thesauro vol. 4. infra p. 256, 4. p. 34. 23. ἄθροισιν] ἄθρησιν E. Correxit 16. θεραπεία] Idem fere quod ἑρ- Struvius.)

τοῖς μὲν βροτοῖς δεόντως· τοῖς δὲ ἀθανάτοις διὰ τί; μὴ οὐκ ἔστι τοῖς θεοῖς φῶς; ἀλλʼ ἐνταῦθα φῶς τὸ ἡλιακόν φησιν. ἢ ἀθανάτους τὰ στοιχεῖα ὑποληπτέον, ὃ καὶ κρεῖττον. E.

ἀθανάτοισι] τοῖς στοιχείοις. τὰ στοιχεῖα ἤγουν τοὺς ἀστέρας ἢ τοὺς οἰκοῦντας τὸν καλούμενον τόπον Ὄλυμπον, διότι ὁμοίως τοῖς θεοῖς καὶ αὐτοὶ ἔζων. P.

3. οἱ δὲ θεοὶ] οἱ φίλοι τοῦ Ὀδυσσέως. P.

δευτέρα αὕτη περὶ τοῦ Ὀδυσσέως θεῶν ἐκκλησία. ἡ μὲν γὰρ πρώτη βουλὴ περὶ τοῦ σώζεσθαι Ὀδυσσέα, αὕτη δὲ περὶ τοῦ πῶς. κατὰ μὲν τὴν πρώτην ἐκκλησίαν ὁ Ζεὺς παρεῖχεν ἀφορμὴν τῇ Ἀθηνᾷ αὐτὸς ἐναρχόμενος τοῦ λόγου, νῦν δὲ ἡ Ἀθηνᾶ κατάρχεται. καὶ οὐκ ἐκεῖνα λέγει περὶ τοῦ σώζεσθαι αὐτὸν, “ἀλλά μοι ἀμφʼ Ὀδυσῆϊ δαΐφρονι δαίεται ἦτορ δυσμόρῳ, ὃς δὴ δηθὰ φίλων ἄπο τῆλʼ ἀλάληται” (α, 49.), ἀλλὰ τῶν πολιτῶν καταβοᾷ, ὅτι ἐπὶ τοσοῦτον ἀμνημονοῦσι τοῦ ἄρχοντος ὥστε καὶ τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἐπιβουλεύειν. ἐν μέσῳ δὲ κατε- τέθη τὰ περὶ τοῦ Ὀδυσσέως. H.P.Q.T.

5. τοῖσι δʼ Ἀθηναίη] ἄλλη ἡ ἄνω φρόνησις καὶ ἄλλη ἡ τῶν ἀνθρώπων. ἡ μὲν γὰρ τῶν ἀνθρώπων πολλάκις ἁμαρτάνει τοῦ δέοντος, ἡ δὲ ἄνω ἤτοι τῆς προνοίας οὐδέποτε. E.

7. ἐκ τῆς ἐν Ἰλιάδι Νέστορος εὐχῆς μετατέθειται. P.

8. ἀγανὸς] ἄγαν τοῖς λόγοις ἱέμενος, ἢ ἡδυλόγος. P.

11. ὡς οὔτις] ἄμεινον ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς ἀναγινώσκειν, ἵνʼ ᾖ θαυ- μαστικόν. P.

13. ἀλλʼ ὁ μὲν —] οἰκειότερον ἐν Ἰλιάδι (β, 721.) κεῖται περὶ Φιλοκτήτου. νῦν δὲ ἔδει τετιημένος ἦτορ εἶναι. H.

16. οὐ γάρ οἱ πάρα νῆες] λεληθότως ἀφορμὴν παρέχει τῷ πατρὶ περὶ τοῦ τρόπου τῆς σωτηρίας αὐτοῦ διατάξασθαι. Q. T. ἀναστρεπτέον τὴν παρά· ἀντὶ γὰρ τοῦ πάρεισί ἐστι. P. πάρεισιν. Gl. H.

22. ὁ νοῦς, ποῖος λόγος ἐξῆλθε τῶν χειλέων σου; H.

23. οὐ γὰρ δὴ] τοῦτο ἐν ἐρωτήσει προενεκτέον. E.P.V. ἐβού- λευσας] ἐβουλεύσω, ἐσκέψω. E.V.

25. ἀπαλλάττει ἀγωνίας τὸν ἀκροατὴν ἐπὶ τῷ Τηλεμάχῳ. P.T.

26. ὥς κε μάλʼ ἀσκηθὴς] σχέθω, ἀσχεθής καὶ ἀσκηθής, ἤγουν ἀβλαβής, ὁ μὴ παθὼν ἀεικέλια μηδʼ ἄσχετα. τούτῳ ἴσον τὸ ἀρτε- μής. E. ὑγιὴς ἐξ ἐπιμελείας. V.

27. παλιμπετὲς] ἀντὶ τοῦ παλιμπετεῖς, ὡς “ἐς δʼ ἐρέτας ἐπιτηδὲς ἀγείρομεν” (Il. α, 142.). B.P. ἐξ ὑποστροφῆς, εἰς τὰ ὀπίσω. V. εἰς τοὐπίσω στρεφόμενοι. P.

29. Ἑρμεία] ἐκτατέον τὸ α διὰ τὸ μέτρον, ὁμοίως τῷ “ἀποπέσῃ- σιν” (Od. ω, 7.). H. ἐν μὲν Ἰλιάδι τῇ Ἴριδι χρῆται διακόνῳ, κα- ταπληκτικὴ γὰρ καὶ τοῖς πολεμικοῖς ἐοικυῖα· ἡ δὲ Ὀδύσσεια μυ- θώδης ἐστὶν, ὡς καὶ ὁ Ἑρμῆς. παρατηρητέον δʼ ὅτι καὶ ἐν Ἰλιάδι ἅπαξ ἐπέμφθη τῷ τοῖς λύτροις διασῶσαι τὸν Πρίαμον. H.P.Q. T. ὡς συγγενῆ ὄντα τῆς Ἀτλαντίδος Καλυψοῦς αὐτὸν πέμπει. P.Q.T.

σὺ γὰρ αὖτε] σὺ γὰρ κατὰ ἄλλα ὑπάρχεις, ἐν τοῖς θεοῖς δηλον- ότι, ἤτοι ὅμοιος τοῖς θεοῖς ἐσσι, εἶ δὲ καὶ ἄγγελος. ἢ ἔξωθεν τὸ γενοῦ, ἵνʼ ᾖ, σὺ γὰρ κατὰ ἄλλα ὅμοιος τοῖς θεοῖς, γενοῦ δὲ καὶ ἄγγε- λος. B. ἀντὶ τοῦ ἐπεί· οὐ γὰρ προτίθεται ὁ γάρ. E.

30. εἰπεῖν] ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς ἀναγνωστέον. ἀπαρέμφατον γάρ ἐστιν ἀντὶ προστακτικοῦ τοῦ εἰπέ. P.

33. σχεδίης] ἡ ὀρθὴ εὐθεῖα σχεδίη παροξυτόνως. H. λείπει νεώς, τῆς αὐτοσχεδίως πηχθείσης. V. λείπει νεώς. ἡ δὲ σχεδία πηδάλιον οὐκ ἔχει. P.T. εἶδος πλοίου. H.Q.

ὥσπερ παρὰ τὸ ἀμφαδὸν ἐγένετο ἀμφάδιος καὶ ἀμφαδία, οὕτω καὶ παρὰ τὸ σχεδὸν σχέδιος λόγος, ὁ μὴ ἀναβολὴν ἔχων κατασκευῆς, ἀλλ᾿ ἐκ τοῦ συνεχοῦς λεγόμενος, καὶ σχεδία ναῦς. E.H.P.Q. πο- λυδέσμου δὲ ἀντὶ πολυγόμφου. E.Q. ἤτοι γόμφοις ἐμπεπηγμέ- [*](2. προενεκτέον Buttm. pro προσε- τὸν νεκρὸν τοῦ Ἕκτορος. Vid. Il. ω, 144. νεκτέον. 17. Schol. legisse videtur τά τʼ 11. ὁμοίως τῷ scripsi pro ὁμοίως τό. ἄλλα καὶ ἄγγελος. BUTTM. 13. πολεμικοῖς vel πολέμοις Buttm. 21. τὸ ἀπαρ. ἀντὶ τοῦ π. etiam in E. pro πολεμίοις. 23. σχεδίη] σχεδίως H. 14. ὁ Ἑρμῆς] γράφεται ἑρμῆς Q. 26. ἐγένετο addidi ex H. 15. τῷ τοῖς λύτροις] ἐν τοῖς λύτροις ἀμφαδία H. P. ἀμφαδίως E.Q. H. Schol. dicere debebat ἐπέμφθη Conf. Eustath. p. 1521, 28. πρὸς τὸν Πρίαμον, ὅπως λύτροις διασώσαι 28. συνεχοῦς] σύνεγγυς E.Q.T.)

34. ἤματί κ᾿ εἰκοστῷ] χωρὶς τοῦ κε αἱ κοινότεραι. H.

Σχερίην] Σχερία ἐκαλεῖτο ἡ νῆσος τῶν Φαιάκων, τὸ δὲ μετὰ ταῦτα ἐκλήθη Κέρκυρα. τὸ δὲ ἀρχαιότατον ἐκαλεῖτο Δρεπάνη. P.V.

ἡ Σχερία τὸ μὲν πρῶτον ἐκαλεῖτο Δρεπάνη διὰ τὸ ἐκεῖ φυλάτ- τεσθαι τὴν δρεπάνην τὴν τμητικὴν τῶν τοῦ Κρόνου αἰδοίων. ἐκλήθη δὲ Σχερία διὰ τὸ δεηθῆναι τὴν Δήμητραν τοῦ Ποσειδῶνος ὥστε στῆναι τὴν ῥοὴν τῶν ὑδάτων τῶν μελλόντων προσχῶσαι αὐτὴν ὡς πολλῶν ἐπεισρευσάντων. σχεθέντων οὖν τῶν ὑδάτων Εχερία ἐκλήθη. μετὰ δὲ ταῦτα μετωνομάσθη, Κέρκυρα καλουμένη. E.

35. Φαιήκων ἐς γαῖαν] Κέρκυραν τὴν Ἀσωπίδα ἀγαγὼν αὐτόθι Ποσειδῶν καὶ μιγεὶς ἴσχει παῖδα Φαίακα, ἀφʼ οὗ οἱ Φαίακες. P.Q.T.

ἀγχίθεοι] ἐγγὺς αἵματος θεῶν. H.T. ἤτοι καθότι τρίτοι εἰσὶν ἀπὸ Ποσειδῶνος οἱ βασιλεῖς αὐτῶν, ἢ ὅτι εὐδαίμονές εἰσιν, ἢ καθὸ οἱ θεοὶ συνδιατρίβουσιν αὐτοῖς καὶ εὐωχοῦνται. V. διὰ τὴν εὐδαιμο- νίαν καὶ τὴν εὐπάθειαν, ἢ διὰ τὴν εὐγένειαν· ἀπὸ γὰρ Ποσειδῶνος τρίτοι εἰσὶν οἱ βασιλεῖς αὐτῶν· ἢ καθὸ οἱ θεοὶ συνδιατρίβουσιν αὐτοῖς καὶ εὐωχοῦνται διὰ τὴν φιλοξενίαν. E.

38. ἐσθῆτά τε δόντες] ψιλωτέον τὸ ἐσθῆτα. πᾶν γὰρ φωνῆεν τὸ σ ἔχον ἐπιφερομένου δασέος ψιλοῦται, ἀσχάλλων, ἆσθμα, ἐσθλός, ὄσχος. B.H.P.

39. Τροίης ἐξήρατο] διαιρετέον. τὸ γὰρ ἑξῆς, Τροίης ἀπὸ ληΐδος, ἀπὸ τῆς Τρωϊκῆς λείας, ἐξαίρετα ἔλαβεν. H.P.V. Τροίης δισυλ- λάβως, ἵνα τὴν χώραν ἀκούσωμεν. P.

ἐξήρατʼ Ὀδυσσεύς] ὡς ἐξαίρετα ἔλαβεν, ἢ πλείονα τῶν ἄλλων. E.

40. λαχὼν] κληρωσάμενος. P.V.

ἀπὸ ληΐδος] ἡ ἀπό παρέλκει. διὸ τηρεῖ τὸν τόνον. P.

αἶσαν] αἰτῶ ἐπὶ τῶν μὴ ἀντιστρεφομένων, αἰτοῦμαι δὲ ἐπὶ τῶν ἀντιστρεφομένων. B.

43. ὣς ἔφατο] μετηνέχθησαν οὐ δεόντως ἐντεῦθεν εἰς τὰ περὶ τῆς [*](12. τὴν Ἀσωπίδα] Vid. Pausam. 22. ἐπιφερομένου δασέος H. ἐπιφε- 2, 5. et alios. BUTTM. ρόμενον μετὰ δασέος B.P. 13. ἀφʼ οὗ οἱ Φ.] καὶ ἐξ αὐτοῦ φ. 23. ὄσχος] ὤσχος H. ἐσθής B. T. 25. ἐξαίρετα ἔλαβεν om. P.V. 15. ἀγχίθεοι] τὸ δὲ ἀγχίθεοι T. 32. μετηνέχθησαν] Versus 43 —)

διάκτορος] ἐκ τοῦ διάκτωρ διάκτορος. καὶ μετάγεται ἡ γενικὴ εἰς εὐθεῖαν. ἢ παρὰ τὸ διάτορος ὁ μεγάλως φωνῶν, πλεονασμῷ τοῦ κ. E.

45. τά μιν φέρον] ὁ λόγος γὰρ ἐν χάρταις γραφόμενος φέρεται διά τε θαλάσσης καὶ ξηρᾶς καὶ πανταχοῦ. τοῦτο γὰρ αἰνίττεται τὸ καὶ ἐφʼ ὑγρὴν καὶ ἐπʼ ἀπείρονα γαῖαν. B.

47. εἵλετο δὲ ῥάβδον] λόγου παραίνεσιν νοητέον τὴν τοῦ Ἑρμοῦ ῥάβδον, ὥστε ψυχὰς μὲν τεταραγμένας παύειν, ἐκλελυμένας δὲ διε. γείρειν. E.V. ὀρθότητα λόγου σημαίνει ἡ ῥάβδος. τοὺς μὲν νή- φοντας κηλεῖ, τοὺς δὲ ἠκαιρημένους ὀρθοῖ, καὶ ψυχὰς παραγομένας παύει, ἐκλελυμένας δὲ διεγείρει. H.P.Q.T. οὐδὲν δέ φασιν ὄφελος ἐνθάδε ῥάβδου, ὥσπερ ἐν Ἰλιτάδι (ω, 445.) πρὸς τὸ κοιμίσαι τοὺς πυλωρούς. οὐ συνορῶσι δὲ ὅτι ἴδιά τινά ἐστι θεῶν φορήματα, ὡς εἴ τις μέμφοιτο ὅτι Ποσειδῶν εἰς Αἰθιοπίαν πορευόμενος τὴν τρίαιναν ἔχει. P.Q.T.

Ἄλλως. κατὰ τὰς κοινὰς Ἀθηνᾷ μὲν ἔγχος, Ποσειδῶνι δὲ τρίαιναν, Ἑρμῇ δὲ ῥάβδον παρατίθησιν. λόγος γὰρ ὢν τοὺς μὲν λυσσῶντας καταπραΰνει, τοὺς δὲ χαλίφρονας μεριμνητὰς λόγων ἐργάζεται. H.P.Q. βραχὺ τὸ α τοῦ ῥάβδον. P.

50. Πιερίην] ὄρος Μακεδονίας Μουσῶν ἱερόν. E.Q.V. ἐπίηρος γὰρ ὁ λόγος. E.Q. ὄνομα ὅρους ἐν τῇ Θρᾴκῃ. B.

Πιερίης ἐπιβὰς] ἀναγκαῖον τὸ ἔπος, ὅτι ὄρος Ὄλυμπος θεῶν οἰκη- τήριον κατὰ τὸν ποιητήν. εἰς δὲ τὸ “ἐξ αἰθέρος” βραχὺ διασταλτέον. δαιμονίως δὲ ἐπὶ μὲν τοῦ ἐδάφους ἐπιβῆναι, ἐπὶ δὲ τῆς θαλάσσης ἐμπεσεῖν φησι. H.P.

ἐξ αἰθέρος ἔμπεσε] ἀθρόως, οἰκειοθελῶς, ὡς οἱ νήχοντες. E.

51. λάρῳ ὄρνιθι ἐοικώς] τὴν ὁρμὴν, οὐ τὸ σῶμα. λάρος δὲ ὄρνεον θαλάσσιον. V. κατὰ τὴν ὁρμὴν, οὐ κατὰ τὴν μορφὴν, ὡς καὶ “Ἶρις μολυβδαίνῃ ἰκέλη (Il. ω, 80.). P.

διὰ τί λάρῳ καὶ μὴ ἀετῷ ἐοικὼς ἢ ἄλλῳ τινὶ τοιούτῳ; διότι οὔτʼ ἀετὸς οὔτʼ ἄλλο τι χερσαῖον ὄρνεον δύναται πλέειν ὡς τῶν πτερῶν ἠραιωμένων ὄντων, ὁ δὲ λάρος θαλάσσιος καὶ πυκνότερος. καὶ οὐκ ἦν ὁμοιωθῆναι ἄλλῳ τινὶ θαλασσίῳ διʼ εἶδος, ἀλλὰ διὰ τὸ λαμπρὸν καὶ λευκὸν τοῦ θεοῦ· τοιοῦτος γὰρ καὶ ὁ λάρος· ὡς τῷ ἡλίῳ ὁ κύκνος ἀνατίθεται. E.

52. ἀτρυγέτοιο] ἢ τὴν μὴ τρυγωμένην διὰ τὸ πικρὸν τοῦ ὕδατος, ἢ τὴν ἣν οὐ δύναταί τις τρυγῆσαι διὰ τὸ πολὺ τοῦ ὕδατος. B.

53. ἰχθῦς ἀγρώσσων] ἡ ἀμφιβολία τῆς διαστολῆς οὐδὲ τοὺς ἐξηγησαμένους ἔλαθεν. ἤτοι γὰρ ἀγρώσσων πυκινῶς, ἢ πυκνοτέρα ἡ [*](1. ἐπίηρος] ἐπίερος E.Q. Correxi 20. ἢ πυκνοτέρα ἡ πύκνωσις] Simi- ex Eustath. p. 1522, 44. litudo verborum hic quoque lacu- 4. κατὰ τὸν ποιητήν] Rationem nam protulit, sic fere supplendam: quære ad v. 55. BUTTM. Conf. ἢ, πυκινὰ πτερά. τῶν γὰρ πτερῶν ἐν schol. Il. ξ, 266. et Lehrs. Ari- τοῖς θαλασσίοις πυκνοτέρα ἡ πύκνωσις starch. p. 170. κ. τ. λ. BUTTM. Lacunam recte 6. φησι om. P. animadvertit Buttmannus, sed pa- 9. ὁρμὴν, οὐ κατὰ τὴν addidit rum probabiliter explevit servato Buttm. πυκνοτέρα ἡ πύκνωσις, quod πυκνοτέρα 15. λάρος Struvius. λόγος E ἡ πτέρωσις dicendum fuisset. Lo- 19. ἡ ἀμφιβολία τῆς διαστολῆς] Du- cum integriorem in libro suo legit bitarunt utrum πυκινὰ pro adverbio neglectus hic ut alibi a Buttmanno πυκινῶς acceptum cum verbo ἀγρώσ- Eustathius p. 1522, 60. —πυκινὰ σῶν conjungendum esset, an πυκινὰ πτερὰ δεύεται ἅλμῃ· τοῦτο δὲ ἴδιον τῶν πτερὰ dixisset poeta: quem vix ἐναλίων ὀρνίθων, οἶα τῆς φύσεως, ὥς φησι opus moneri non lam absurde lo- Πίος (scr. Πῖος), τὴν πύκνωσιν πα- cuturum fuisse ut adverbio πυκι- ρεσχημένης τοῖς ἐξ ὑγρῶν ποριζομένοις τὸ νῶς adjectivum praeferret πυκινά ita ζῆν, ἵνα μὴ ῥᾳδίως πρὸς τὴν σάρκα δι- collocatum ut nemo non cum πτερά ικνούμενον τὸ ὑγρὸν πημαίνῃ αὐτήν. Ex sit conjuncturus, quum praesertim quibus colligi potest scholiastae πυκινός vel πυκνός frequens sit ala- verba sic fere esse redintegranda, rum epitheton. ἤτοι γὰγ ἀγρώσσων πυκινά, τουτέστι πυ-)

54. τῷ ἴκελος—] προσέθηκέ τις οὐ δεόντως τὸν στίχον. καὶ μέντοι καὶ βραδύτερον πορεύεται μὴ χρώμενος τῷ ἰδίῳ τάχει, ἀλλʼ ἐποχούμενος κύμασι καὶ μιμούμενος λάρον κατὰ τὸ ἔπος. H.P.Q.

55. ἀλλʼ ὅτε δὴ τὴν νῆσον] πρὸς τὰ περὶ τῆς πλάνης, ὅτι πόρρω που ἐν ἐκτετοπισμένοις τόποις ἀορίστοις. φησὶ γοῦν τηλόθι που τὴν νῆσον εἶναι. καὶ πρὸς τὰ περὶ Ὀλύμπου σεσημείωται. εἰ γὰρ μὴ ἀπὸ Μακεδονίας ὁ θεὸς ἐξορμᾷ, ἀλλʼ ἄνωθεν ἐξ οὐρανοῦ, οὐκ ἂν πολ- λὴν ἐπῆλθεν, ἕως εἰς τὴν νῆσον παραγένηται, ἀλλʼ εὐθὺς βουληθεὶς κατὰ κάθετον γενόμενος. P. Q.

56. ἤπειρονδε] τὸ ἤπειρον ἄμεινον τοῖς ἄνω συνάπτειν· ἐκβὰς ἐπὶ τὴν ἤπειρον ἐκ τῆς θαλάσσης. P.Q. καταχρηστικῶς ἀντὶ τοῦ ἐπὶ τὸ ξηρὸν, ὡς καὶ ἐπὶ τῆς Ἰθάκης “ἠπείρῳ ἐπέκελσεν” (ν, 114.). H.P.T.

57. ᾧ ἔνι] ἐν ᾧ. V.

58. τέτμεν] κατέλαβεν. ἐκ μεταφορᾶς τῶν τὴν ὁδὸν τεμνόντων καὶ καταλαβόντων τὸ διωκόμενον. τὸ δὲ τέτμεν, τέτομεν, καὶ ἐκ- βολῇ τοῦ ο, ὡς τὸ ἴδομεν ἴδμεν. E. τέτμεν ἀντὶ τοῦ μετὰ σπου- δῆς καὶ συντομίας κατέλαβεν. B.

59. τηλόσε] πόρρω. V.

60. εὐκεάτοιο] ἢ εὐτρίπτου, ἢ εὐκαύστου. B. εὐσχίστου εἶδος δένδρου, ἢ εὐκαύστου. E. εὐκατακλάστου. Q. εὐσχίστου, ἢ λῶς καιομένου. T. εὐκατασκευάστου, εὐκλάστου, εὐσχίστου. V.

61. γράφεται καὶ οὕτως, δαιομένων, νύμφη δὲ ἐϋπλοκαμοῦσα Κα- λυψώ. H.P.Q.

62. ἱστὸν ἐποιχομένη] διότι μέγα ἦν, ἐπορεύετο κάμνουσα αὐτό. E.

64. κλήθρη] εὕρηται ὁ αἴγειρος καὶ ὁ πρῖνος, τὸ δὲ κυπάρισσος μόνον θηλυκῶς. H.P.Q. T.

65. τανυσίπτεροι] οἱ ἐν τῇ πτήσει τείνοντες τὰ πτερά. σκῶπες δὲ ὄρνεα νυκτονόμα κακόφωνα. B.P.Q.V. σκαιόπες οὖν τινές. V. σκῶπες παρὰ τὸ σκαιὰν ὄπα ἔχειν, ἢ παρὰ τὸ ἐν τῇ σκιᾷ, ἤγουν τῇ νυκτὶ, τὴν ὦπα ἔχειν. T.

66. τανύγλωσσοι δὲ μεγαλόγλωσσοι. τὰς αἰθυίας δέ φησι. B. P.Q.

67. θαλάσσια ἔργα] αἱ ἐν τῇ θαλάσσῃ διατριβαί. P.V. μέμηλεν] γρ. μεμήλει. H.

68. ἡ δʼ αὐτοῦ τετάνυστο] διὰ τοῦ ἡ ἐμφαίνει τὴν ἀναφορὰν καὶ ἐξοχὴν τῆς ἀμπέλου πρὸς τὰ ἄλλα δένδρη. H. τὴν ἄμπελον τε- τάσθαι περὶ τὸ) σπήλαιόν φησιν ὥσπερ στέφανόν τινα. εὐμορφοτέρα δὲ γίνεται ἄμπελος βότρυσιν ἀνθοῦσα, ὃ δηλοῖ διὰ τοῦ ἡβώωσα. P.Q.

69. ἡμερὶς ἡβώωσα] τὴν ἄμπελον εἶπεν· ἅπαξ δὲ ἐνταῦθα τὸ ὄνομα· πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῆς ἀγρίας. E.P.Q. τὸ ἡβώωσα ἀντὶ τοῦ ἀκμάζουσα. E.Q.

71. πλησίαι ἀλλήλων] ὅρα τὴν τάξιν. οὐ γὰρ τῷ περὶ τῶν δέν- δρων λόγῳ καὶ τοὺς λειμῶνας ὑπέθηκεν, ἀλλʼ εἰπὼν περὶ τοῦ ὕδατος, τοὺς ὑπʼ αὐτοῦ ἀνθοῦντας λειμῶνας δείκνυσιν. Q.T.

ἄλλυδις ἄλλη] ἄλλη ἀλλαχοῦ. τὸ ἄλλη εὐθεῖά ἐστιν, ὅθεν ἄνευ τοῦ ι γραπτέον. V. ἄλλυδις ἀντὶ τοῦ ἀλλαχοῦ. τὸ δὲ ἄλλη εὐθεῖα, ὅθεν οὐδὲ τὸ ἰῶτα προσγραπτέον. P.

72. λειμῶνες μαλακοὶ] κακῶς τινες περιέσπασαν, ἵνʼ ᾖ μαλακοὶ, [*](5. μόνον] μόνως H. 15. τετάσθαι περὶ correxi pro πε- 8. σκιᾷ] σκαιᾷ T. Correxi ex ριπετάσθαι. Eustathio p. 1523, 56. Porro in T. 17. διὰ τοῦ] διὰ τὸ P.Q. σκῶπες: σκαιοὶ τὴν ὄπα ὄρνιθες, καὶ ἕτερα 25. Recte Barnes. e MSS. suis μεγαλόγλωσσα τὰς αἰθυίας φασί:— pro ἐπίρρημα reposuit εὐθεῖα (v. mox 10. αἰθυίας] αἰθάλας Q. Conf. Pal.) laudans simul schol. ad 369. schol. α, 441. ubi est ἄλλῃ ἐπίρρημά ἐστι καὶ μετὰ 14. ἡ δ᾿] Sic lemma cod. Pal. τοῦ ἰῶτα γραπτέον. BUTTM. pro ἠδ᾿. Nam e Q. lemma tantum 28. μαλακοὶ, ἁπαλοί] Scr. μαλα- affertur αὐτοῦ τετάνυστο. BUTTM. κοῦ, ἁπαλοῦ, quorum verborum po-)

ἴου ἠδὲ σελίνου] τὸ ἴον εἶδος βοτάνης πλατυφύλλου ὅμοιον σε- λίνῳ. T. τὸ σέλινόν τινες ἐτυμολογοῦσιν ὅτι σευόμενον ἐξ ἕλους. ἔστιν ὅτε καὶ τὸν Ὅμηρον ἐτυμολογοῦντα προσθεῖναι ἑλεόθρεπτόν τε σέλινον. δυνάμει γὰρ τὸ τρέφεσθαι σημαίνει τὸ σεύεσθαι. διώκεται γὰρ ἀπὸ τῆς αὔξης τὰ τρεφόμενα. λύειν γὰρ τὴν στραγγουρίαν τῶν ἵππων τὴν ἐκ τάσεως πολλῆς ἢ ἀργίας γινομένην τὸ σέλινον. ὅθεν καὶ τὸν Ὅμηρον τεχνικῶς φῆσαι ἐπὶ τῶν Ἀχιλλέως ἵππων “λωτὸν ἐρεπτόμενοι ἑλεόθρεπτόν τε σέλινον ἕστασαν” (Il. β, 776.). B.

74. θηήσαιτο] ἀντὶ τοῦ θαυμάσειεν. ἐν δὲ τοῖς ἑξῆς ἡμῖν συνή- θως “ἔνθα στὰς θηεῖτο.” P.

75. θηεῖτο] ἐθεᾶτο. H.

76. θηήσατο] ἐθεᾶτο, ἐθαύμασεν· πρόσκειται γὰρ τῷ θυμῷ. H.

79. οὐ γάρ τʼ ἀγνῶτες] οὐ γὰρ τῷ προεωρακέναι, ἀλλὰ κατά τινα θείαν δύναμιν ἐγνώρισεν ἰδοῦσα ἡ Καλυψὼ τὸν Ἑρμῆν. ψεύδεται οὖν Ὀδυσσεὺς ὅταν λέγῃ “ταῦτα δʼ ἐγὼν ἤκουσα Καλυψοῦς ἠϋκόμοιο· ἡ δʼ ἔφη Ἑρμείαο διάκτορος αὐτὴ ἀκοῦσαι” (α, 389.). οὐδέπω γὰρ αὐτὸν ἑωράκει. τὸ δʼ “εὐδ᾿ εἴ τις ἀπόπροθι δώματα ναίει,” πρὸς τὰ περὶ τὼν θεῶν οἰκητήρια συμβάλλεται. ὡς γὰρ ἐπὶ ὑποκειμένων τό- πων τὰ τῶν διαστημάτων λαμβάνει. P.Q.

80. οὐδʼ εἴ τις] Ἀρίσταρχος, οὐδʼ ἥτις. H.P.

Ἀρίσταρχος, ναίει, ὁριστικῶς. H.P.

81. οὐδʼ ἄῥ Ὀδυσσῆα] ἑτέρα δὲ ἐπίτασις τῆς Ὀδυσσέως ἐγκρα- τείας, εἴ γε τὰ οὕτως ἐπαγωγὰ περιορᾷ. ἔοικε δὲ ὁ ποιητὴς ἐφʼ [*](sterius interpretamentum est, et 14. πρόσκειται γὰρ τῷ (fort. τὸ) quidem violæ tantum aptum, non θυμῷ] Hæc verba habet etiam P. prato. Sed mirum, hanc varieta- 15. προεωρακέναι] Recta scriptura tem μαλακοῦ pro μαλακοί, solo ac- προεορακέναι est, sed ω relinquen- centu indicari, τινὲς περιέσπασαν: ut dum scholiastis aliisque inferiorum dixeris derivatum hoc ex antiquio- temporum scriptoribus. ris grammatici libro, cui ante ocu- 23. ὁριστικῶς] Erant igitur qui los fuisset prisca scriptura ΜΑΛΑ- legerent ναίοι. PORSON. ΚΟΙΟ h. e. μαλακοῦ ἴου, vel μαλακοὶ ἑτέρα δὲ ἐπίτασις H. ἑτέρα δὲ om. ἴου. BUTTM. Probabilius Cobetus T. ἐτεὸν ἐπίτασις Q. ἄλλως. ἐπίτασις conjicit fuisse qui μαλακοῖʼ ἴου scri- P. in quo hoc scholion subjunc- berent, quod merito ut imperite tum est scholio ad v. 82. excogitatum notat scholiasta, quum 25. ἔοικε δὲ (καὶ add. H.Q.)—] litera ο genitivi illius elidi non pos- Inde ab his verbis hoc scholion sit. σίου var. lect. ap. Eustath. spectat potius ad v. 75. BUTTM. 3. σελίνῳ correxi pro σελίνου.)

Ἄλλως. τὸ μὲν εἰς τὸ περιπαθὲς, οἷος Ὀδυσσεὺς ἐν τῇ νήσῳ ἀπειλημμένος καὶ διημερεύων ἐπὶ τῇ ἀκτῇ. σιωπᾷ δὲ τοῦ εὐπρεποῦς χάριν· οὐ γὰρ ἔδει περὶ τοῦ παρόντος τοῦ ἀνδρὸς ἀπερικαλύπτως θεοὺς ἀλλήλοις διαλέγεσθαι. H.P.Q.

82. ἔνθα πάρος περ] τὸ “ἔνθα πάρος περ” μεταξὺ ἀναπεφώνηται. καὶ ἔστι πλήρης ὁ λόγος μέχρι τοῦ “θυμὸν ἐρέχθων,” ὡς μάτην προσ- κεῖσθαι τὸν μετʼ αὐτὸν ἑξῆς “πόντον ἐπʼ ἀτρύγετον δερκέσκετο δά- κρυα λείβων.” P.Q.

83. στοναχῇσι] διὰ τοῦ ε στεναχῇσιν αἱ Ἀριστοφάνους. H.P.

ἐρέχθων] μίμημα φωνῆς ἐπὶ στεναγμοῦ ἐξερχομένης. B.E.H. διασχίζων, κατατέμνων· ὅθεν καὶ ἐρεικτὰ ὄσπρια. ἢ ἐν αὐτῷ λυ- πούμενος καὶ στένων. B.E.H. τὸ δὲ ἐρέχθων, κατατέμνων, δια- σχίζων· ὅθεν καὶ ἐρικτὰ ὄσπρια. πλεονασμὸς δὲ τοῦ χῖ. P.T. ἐρέχθων, ὡς κατέσθων. δῆλον δὲ ἐκ τοῦ, “νῆα θοὴν ἰθύνει ἐρεχθομένην ἀνέ- μοισι” (Il. ψ, 317.). P. στένων, λυπούμενος βαρέως, δαμάζων τὴν ψυχήν. P. καταπίνων ἐν ἑαυτῷ, στένων, λυπούμενος βαρέως. Q.V.

84. ὁ στίχος οὗτος περιττός· ὁ γὰρ προκείμενος ἀρκεῖ. H.P.

85. Ἑρμείαν δʼ ἐρέεινε Καλυψὼ] ἐκ τοῦ Ἡρακλείτου. καὶ μὴν καὶ ἡ Καλυψὼ τὴν πειθὼ τῶν ποικίλων παῤ Ὀδυσσέως λόγων Ἑρμῆν προσηγόρευσε, μόγις μὲν, ἀλλʼ ὅμως καταθέλξαντος αὐτοῦ τὸν [*](1. χ. τῷ λόγῳ] τῷ λόγᾳ χ. H. et Aristoph. p. 21. Στεναχή per ε qui τὸ ante τοιοῦτον om. T. scriptum etiam Ζenodotus proba- 6. τῇ ἀκτῇ. σιωπᾷ δὲ Buttm. pro vit: vid. schol. Il. ω, 512. τῇ ἀκτησίω (in P. ἀκτησία, ut vide- 15. ἐρεικτὰ Buttm. ἐριεικτὰ B.E. tur) περὶ δὲ—. ἐρεχθὰ H. σιωπᾷ] Tacitus enim Mercurius 17. π. δὲ τοῦ χῖ om. P. Fuerunt antrum intrat neque Ulyssem sta- qui ἐρέχθων pro ἐρέθων dictum acci- tim requirit. Cf. schol. 96. BUTTM. perent: vid. Eustath. p. 1524,64. 9. In Pal. lemma habet πάρος γε, 21. ὁ στίχος—] Conf. schol. ad sed scholium περ. Porsonus: “Ἔνθε 82. et 158. πάρος γε scholiis præfigitur.” BUTT. 22. ἐκ τοῦ Ἡρακλείτου (Alleg. c. 11. δερκίσκετο P. δερδέσκετο Q. 67. p. 132. ed. Mehler.) addidi ex Quod v. 84. in textu habet H. T. 13. αἱ Ἀριστοφάνους] Sic etiam in καὶ μὴν T. ναὶ μὴν E. schol. Il. θ, 513. Sed una tantum 24. μόγις T. ut ap. Heraclitum. fuit Aristophanis editio: unde ἡ μόλις E. Ἀριστοφάνους utrobique Nauck. de καταθέλξαντος T. καταθέλγεται E.)

88. θαμίζεις] ἀντὶ τοῦ ἐθάμιζες, παρεγένου οὐδʼ ὅλως. B.P.Q. οὐ λέγει ὅτι παραγίνῃ μὲν, οὐ θαμὰ δὲ, ἀλλʼ ὅτι οὐδʼ ὅλως παραγίνῃ. ὡς ἐπὶ τοῦ “ἐπεὶ οὔτι κομιζόμενός γε θάμιζεν, ἐπειδὴ λίπε δῶμα Καλυψοῦς” (θ, 451.). B.P.Q.T.

90. εἰ δύναται] τοῦτο πρωθύστερον. ὤφειλε γὰρ πρῶτον εἰπεῖν τὸ “εἰ τετελεσμένον ἐστίν,” εἶτα “εἰ δύναμαι τελέσαι.” E.

εἰ τετελεσμένον ἐστί] εἰ φύσιν ἔχει τοῦ δύνασθαι τελειωθῆναι, ἢ δυνατόν ἐστι γενέσθαι. T.V.

93. κέρασσε δὲ νέκταρ ἐρυθρόν] ἀντὶ τοῦ ἔχεεν. οὐ γὰρ κιρνᾶται τὸ νέκταρ. B.E.Q.

κέρασσε δὲ νέκταρ ἐρυθρόν] εἰ μηδὲν ἄλλο πίνουσιν οἱ θεοὶ ἢ τὸ νέκταρ, διὰ τί αὐτὸ ἡ Καλυψὼ τῷ Ἑρμῇ κεράσασα δίδωσιν; εἰ γὰρ κεκέρασται σὺν ὕδατι, οὐ μόνον τὸ νέκταρ, ἀλλὰ καὶ τὸ ὕδωρ πίνου- σιν. καίτοι, φησὶ, ψιλὴν ἀμβροσίαν παρέθηκε, “κέρασσε δὲ νέκταρ ἐρυθρόν.” λύων οὖν ὁ Ἀριστοτέλης τὸ κέρασσε, φησὶν, ἤτοι τὸ μῖξαι ἄλλο ἄλλῳ ὑγρῷ δηλοῖ, ἢ τὸ ἐγχέαι· ἄμφω γὰρ δηλοῖ τὸ κερά- σαι. νῦν οὖν τὸ “κέρασσε δὲ νέκταρ ἐρυθρόν” οὐ τὸ μῖξαι δηλοῖ, ἀλλὰ ψιλῶς ἐγχέαι. T.

εἰ μηδὲν ἄλλο πίνουσιν οἱ θεοὶ ἢ νέκταρ, πῶς ἡ Καλυψὼ αὐτὸ κιρνᾷ ὕδατι; ἔστιν οὖν ψιλῶς ἀντὶ τοῦ ἐνέχεεν ἀπὸ τῆς ἀρχαίας συνηθείας. εἰς κέρας γὰρ ἐγχέοντες ἔπινον. ἢ ὅτι τὸ κέρασε κατὰ τὸν Ἀριστοτέλην, ὡς ὁ Πορφύριος λέγει, οὐ μόνον δηλοὶ τὸ ἄλλῳ ὑγρῷ, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐγχέαι ψιλῶς. B.E.Q.

94. 95. εὐτελεῖς κατὰ τὴν σύνθεσιν καὶ κατὰ τὴν διάνοιαν οἱ στί- χοι. H.P.

96. καὶ τότε δή μιν ἔπεσσιν] δαιμονίως οὐκ εὐθὺς ἀποκρίνεται τῆς παρουσίας τὴν αἰτίαν, ἀλλʼ ὡς ἀναγκαζόμενος ὑπʼ ἐκείνης ἧκεν [*](1. προπεμφθείη] πεμφθείη E. 22. εἰ μηδὲν— ἀντὶ τοῦ ἐνέχεεν] 2. προσωμοιωμένος] προσομοιούμενος T. Hæc etiam in P. Ἑρμῆς] ὁ ἑρμῆς E. 27. 28. Porsonus ob incertum 3. ἐν ἀνθρώποις λόγου T. λόγου πα- hujus scholii positum conjiciebat ρὰ τοῖς ἀνθρώποις E. pertinere illud ad 94. 95. In P. 19. ἄλλο—δηλοῖ, ἢ τὸ—ἄμφω γὰρ scriptum est interiori margine in- δ.] τὸ ἐγχέαι ἄλλο—δηλοῖ τὸ—ἄμφω cipiens ob angustiam a v. 96. et δ. T. desinens proxime ante 98. BUTT.)

99. οὐκ ἐθέλοντα] ἐκ τούτου ἐμφαίνεται ἀκουσίως ἀφῖχθαι. V.

100. τίς δʼ ἂν ἑκὼν] πρόσκειται καὶ τῆς ἀκουσίου παρουσίας ἡ αἰτία τὸ μῆκος τῆς ὁδοῦ. P.Q.

ἁλμυρὸν ὕδωρ] σαφῶς ἐδήλωσεν Ὅμηρος ὅτι ἔξω τῆς καθʼ ἡμᾶς θαλάσσης ἡ τῆς Καλυψοῦς νῆσος τυγχάνει. B.E.P.Q.T.

101. ἄσπετον] τοῦτο δύναται κομματικῶς ἀναπεφωνῆσθαι κατʼ εὐθεῖαν, ὡς ἐκεῖ “νήπιος, οὐδὲ τὰ ᾔδη” (Il. β, 38.). εἰ δὲ συνάπτοιτο τοῖς ἄνω, αἰτιατική ἐστιν. P.Q.

102. ἑκατόμβας] λείπει ἔξωθεν, ἵνα μεταλήψηταί τις βρώσεως τοσοῦτον τόπον ἐρχόμενος. B.

103. ἀλλὰ μάλʼ οὔπως] τῷ μὲν δοκεῖν ὑπὲρ ἑαυτοῦ ἀπολογεῖσθαι, ὅτι ἀναγκαῖον ἦν ἐπακοῦσαι Διὶ, ἔργῳ δὲ κἀκείνην παρασκευάζει δέξα- σθαι τὰ πράγματα. οὐ γὰρ δυνατὸν παρακούειν Διός. P.Q.

104. οὔτε παρεξελθεῖν οὔθʼ ἁλιῶσαι] οὔτε μάταιον ἡγήσασθαι, οὔτε παρεξελθεῖν καὶ ἀπειθῆσαι. Q.V. ἁλιῶσαι, ματαιῶσαι. P. ἐκ πλήρους ὁ τέ, οὔτε ἁλιῶσαι· ἢ ὑποστικτέον εἰς τὸ ἁλιῶσαι λείποντος τοῦ ἐρῶ· ἢ στικτέον, ἵνʼ ᾖ ἀπόδοσις τῶν ἀνωτέρων. P.

105–111. περιττοὶ οἱ στίχοι καὶ πρὸς τὴν ἱστορίαν μαχόμενοι. οὐ γὰρ καθʼ ὃν καιρὸν ὑπὸ τῆς Ἀθηνᾶς ὁ ἄνεμος ἐκινήθη καὶ οἱ ἄλλοι ἀπώλοντο, Ὀδυσσεὺς τῇ νήσῳ προσηνέχθη. οἱ δὲ τελευταῖοι δύο ἐκ τῶν μετὰ ταῦτά (133. 134.) εἰσι μετενηνεγμένοι. P.Q.

105. ἄνδρα] ἄνδρα τινὰ ἐξ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν οἳ ἐν Ἰλίῳ ἐμά- χοντο. Q.T.

φησί τοι ἄνδρα παρεῖναι ὀϊζυρώτερον] ἐξ ἀμφοῖν πρὸς πειθὼ παρα- [*](6. ἐδήλωσεν] δεδήλωκεν P. ad septem hos omnes versus. BUT. 9. ἐκεῖ—ᾔδη Buttm. pro ἐκενήϊος 23. μετενηνεγμένοι] μετηνεγμένοι P. οὐδὲ τὰ εἴδη. Q. 11. ἔξεθεν] ἑξῆς Maius. 26. φησί τοι (τὸν Maii editio) ἄν- 14. κἀκείνην Buttm. pro κἀκείνη. δρα—] His verbis lemma ὀϊζυρώτα- 20. Numeros 105—111. Maius τον praefixum in Maii editione. In posuit. In P. scholium hoc in an- P. lemma est φησὶ—ὀϊζυρότερον. Ap- gulo infimo paginæ, quæ desinit paret Majum hæc verba ipsi scho- in v. 110., et satis procul a textu lio tribuisse et lemma ὀϊζυρώτατον scriptum est. Porsonus ex H. superinduxisse ipsum. Porsonus: enotavit hoc tantum: “110. 111. “ὀϊζυρότερον semel schol. semel ὀϊζυ- περιττοὶ οἱ στίχοι.” Sed quicquid est, ρότατον:” nimirum illud in lem- hoc ex ipso scholio manifestum, mate, hoc in fine scholii: nam verba περιττοὶ οἱ στίχοι recte referri plane sic et bis quidem per ο in P.)

106. ἀναστρεπτέον· ἔστι γὰρ περὶ ἄστυ, ὡς “ἀμφὶ πόλιν Καλυ- δῶνα” (Il. ι, 530.). H.P.

110. ἀπέφθιθεν] ἐφθάρησαν. V. ἀπέφθιθεν] ὡς κόσμηθεν. H. P.Q.

δαιμονίως τὰ τοῦ ἔρωτος ἐσιώπησεν· οὐ γὰρ ὅτι τοῦτον τὸν μά- ταιον ἄκοντα φησὶν ἀγαπᾷς, ἀλλʼ ἁπλῶς τέθεικε τὴν παρουσίαν αὐτοῦ. P.Q.

112. ἠνώγει] ἠνώγειν ἀντὶ τοῦ ἠνώγεεν, ὡς τὸ “ἤσκειν εἴρια καλά” (Il. γ, 388.) P.

113. τῇδε] ἐν ταύτῃ τῇ νήσῳ. H.P.T.

114. ἀλλʼ ἔτι οἱ μοῖῤ ἐστὶ] καὶ τοῦτο πειστικὸν, ἵνα καὶ αὐτὴ εἴξῃ τῇ εἱμαρμένῃ. ὑπερφυῶς δὲ ἐξεῖλε τοῦ λόγου τὴν Πηνελόπην, οὐ βουλόμενος λυπεῖν τὴν ἀγαπῶσαν ἐκ τῆς ζηλοτυπίας. H.Q.

116. ῥίγησεν] ῥιγῶ ῥιγώσω ἐπὶ κρύους, ῥιγῶ ῥιγήσω ἐπὶ φόβου. E.

118. σχέτλιοί ἐστε, θεοὶ] παρεκτικοὶ κακῶν ἅτινα οὐ δύναταί τις σχέσθαι καὶ τλῆναι. B. μὴ κρατοῦντες ἑαυτοὺς τῆς ὁρμῆς τοῦ θυμοῦ. ἀπὸ τοῦ σχῶ τὸ κρατῶ. ἢ οἱ σχετλιάζειν ἡμᾶς ποιοῦντες. E.

Ἄλλως. ἐπιλαμβάνονταί τινες τῆς Καλυψοῦς διαρρήδην ἀναι- σχυντούσης. ἀναισχύντου γὰρ χαλεπαίνειν μὴ ἐωμένην ἀνδράσιν εὐνάζεσθαι καὶ ἐπὶ τούτῳ αὐτῷ σχετλιάζειν. φαίνεται δὲ ὅτι οὐ διὰ τὸ κωλύεσθαι εὐνάζεσθαι σχετλιάζει, ἀλλὰ διὰ τὸ εὐλαβεῖσθαι μὴ ζήλῳ τῷ πρὸς αὐτὴν ἀποκτείνωσι τὸν Ὀδυσσέα. δηλοῖ δὲ τὰ παρα- δείγματα τὴν γνώμην αὐτῆς. ὑπομιμνήσκει δὲ ὅτι, ἐγὼ διὰ φιλαν- θρωπίαν σαώσασα κατεῖχον, εἰ καὶ ὁ Ζεὺς νῆα θοὴν ἀργῆτι κεραυνῷ βαλὼν ἐκέασεν ἐν μέσῳ πόντῳ. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ φράσαι, αὐτάρ οἱ πρόφρων ὑποθήσομαι, τὸ πρόθυμον αὐτῆς εἰς τὸ σώζεσθαι τὸν Ὀδυσ- σέα, καὶ οὐδαμῶς διὰ τὸ ἐρωτικὸν πάθος σχετλιάζειν. οὐδὲ γὰρ οὐδὲ [*](BUTTM. In T. lemma φησί τοι 6. ἀπέφθιθεν] Vide ad η, 251. ἄνδρα, præfixo ἄλλως. BUTTM. P. 252, 26. πειθὼ] πειστικὸν Q. 8. ἐσιώπησεν· οὐ γὰρ—φησὶν Buttm. P. 253, 2. οὐκ ἀριστέα om. Q. pro οὐ γὰρ ἐσιώπησεν—φασὶν. 3. ἀλλ᾿ ἄνδρα ὁϊζυρώτατον] ἀλλʼ ἄν- 9. ἀγαπᾳς] ἀγαπῶν Q. δρα ὀϊζυρώτερον Q. ἀλλὰ ὀϊζυρότατον P.T. 14. πειστικὸν] πιστικὸν H. 4. ἔστι γὰρ om. P. 16. λυπεῖν H. ζητεῖν Q.)

σχέτλιοί ἐστε, θεοὶ, ζηλήμονες] βραχὺ διασταλτέον ἐπὶ τὸ θεοί· ἐμφαντικώτερον γὰρ οὕτως. ἀμφίβολον δὲ τὸ ζηλήμονες, πότερον ὀρ- θῆς ἐστιν ἢ κλητικῆς. ἴσως δʼ ἄν τις καὶ μετὰ τὸ ἐστέ βραχὺ διαστέλλοι, συνάπτων οὕτως, θεοὶ ζηλήμονες, ὡς οὐ δεῖ θεοὺς ὄντας ζηλοτυπεῖν. H.P.Q. ζηλήμονες] ζηλότυποι· ἢ δηλήμονες, βλαπτι- κοί. V. γράφεται δηλήμονες. E.

ἄλλο ζηλωτής καὶ ἄλλο ζηλήμων. τὸ μὲν γὰρ ζηλωτής ἐπὶ καλοῦ. τὸ δὲ ζηλήμων ἐπὶ κακοῦ. E.

120. ἀμφαδίην] τὸ ἀμφαδίην ἑκατέροις δύναται προσδίδοσθαι. P. ἤν τις] γράφεται ἥτις, ἤτοι ὁποία. Q.

121. Οἰνεὺς τῆς Βοιωτίας ἦν βασιλεύς. οἱ οὖν θεοὶ βουληθέντες [*](9. τατακληθεὶς] κληθης (i. e. κλη- 28. Οἰνεὺς] Plane assentior Creu- θεὶς) T. zero (Melet. I. p. 51.) pro Οἰνεὺς 10. κεραυνοβολήσαντα correxi pro legendum esse Ὑριεύς. Vide eandem κεραυνοβλήσαντα. quam hic legimus historiam nar- 19. ἐμφαντικώτερον H. ἐμφαντι- rantes schol. Il. σ, 486. Palæphat. κοτέρως Q. ἐμφατικώτερον P. 5. Ovid. Fast. 5, 531. Quanquam 22. Ad ζηλήμονες etiam in M. ad- affini Œneo nomine Œnopionem scriptum ἢ δηλήμονες. Et Eustath. patrem Orionis dicunt Servius ad 9. 1527. 29. τὸ δὲ ζηλήμονες γράφεται Æn. 10, 763. et schol. Stat. 3, 27. καὶ δηλήμονες, ὅ ἐστι βλαπτικοί. Sed hæc manifesta est confusio, ut)

ἐὰν μετὰ τὸ * * βραχὺ διαστείλωμεν, μᾶλλον τὴν τάξιν τοῦ λόγου σώσομεν. P.

ὡς μὲν ὅτʼ Ὠρίωνα] πρὸς τὸ ξένον τῆς ἱστορίας. H. ὁ μέν ἀντὶ τοῦ δή. ὁ δὲ νοῦς, ὥσπερ δὴ ὅτε Ὠρίωνα ἔλαβεν ἡ Ἡμέρα. H.T. τούτου γὰρ ἐρασθεῖσα ἡ Ἡμέρα ἥρπασεν ἀπὸ Τανάγρας εἰς Δῆλον, ἔνθα τὴν ἀμαλλοφόρον Οὖπιν ἰδὼν ἠθέλησε βιάσασθαι. ἐφʼ ᾧ ὀργι- σθεῖσα ἡ θεὸς ἀναιρεῖ αὐτὸν, ὡς Εὐφορίων δηλοῖ. P.Q.T.

ἐκ τοῦ Ἡρακλείτου. δεῖ δὲ ἡμᾶς οὐδὲ τὰ μικρὰ παροδεύειν, ἀλλὰ καὶ διʼ ἐκείνων τὴν λεπτὴν ἐξετάζειν Ὁμήρου φροντίδα. τὸν γὰρ Ἡμέ- [*](patebit Servii scholium ipsum per- illud ad verba ὣς μέν. Possis au- legeni, in quo verus etiam Œno- tem referre etiam ad ἀμφαδίην. pion, Orionis inimicus, inducitur. Nam margo ita refertus est ut ex BUTTM. δινεὺς Maii editio. ordine et loco nulla certa conjec- 4. κειμένην] Sic liquido; non, ut tura sit. BUTTM. refert Creuzer., κείμενον. BUTTM. 12. δή — ὥσπερ δὴ] διὸ —ὥσπερ οὖνT. 5. ἠράσθη] ἐράσθη P.Q. 15. Εὐφορίων] Euphorionem auc- 6. καὶ] Vere quidem refert Creu- torem prodit in eadem historia zer. duplicatum in codice esse καί; schol. Il.σ,486. Pherecydem schol. sed manifesto scribæ errore id fac- Leid. Vid. Heyn. ad Iliadis l. c. et tum inter exitum et initium ver- ad Apollod. p. 23. Add. Pherecvd. suum. Memoro ista hoc loco, ne p. 65. Sturz et Müller ad schol. quis parum accurate me agere Lycophr. 328. Istrum laudat Hy- suspicetur, qui alias silentio talia ginus Poet. Astr. 2, 34. Cf. Istri transeo. BUTTM. fragm. ed. Lenz. et Siebelis p. 69. 7. ὑπεζωγράφησαν] Laudat Creu- Ceterum hanc fabulam etiam ex zer. ignotam lexicis formam ut ele- Nonni narrat. altera in Greg. Naz. gantissimam eique rei aptissimam. orat. in laud. Basilii exhibemus. Vide uberiorem ejus notam in Me- CREUZER. ὡς ἱστορεῖ εὐφορίων T. let. l. c. BUTTM. 16. Præfixi verba ἐκ τοῦ Ἡρα- 8. τοῦ om. P.Q. κλειτοῦ. Conf. schol. ad v. 85. Ex- 9. Hoc scholion in quo post ar- cerpta autem hæc sunt ex Hera- ticulum τὸ deest verbum designa- cliti Alleg. c. 68. p.133. ed. Mehl. tum, in codice Pal. positum erat δεῖ δὲ—Ἠώς habet T., om. E. inter hæc ipsa duo scholia ubi hic 17. τὸν —ἔρωτα] τὸ —ἐρωτικὸν T. posui. Unde conjicias, spectare Correxi ex Heraclito.)

οἱ πλείονες ὑπὸ σκορπίου φασὶν αὐτὸν ἀνῃρῆσθαι τὴν Ἄρτεμιν διώκοντα. E.

οἱ πλείονες ὑπὸ σκορπίου φασὶν αὐτὸν ἀνῃρῆσθαι βιαζόμενον τὴν Ἄρτεμιν. ὁ γὰρ Ἀπόλλων οὐκ ἀνεῖλεν, ἴσως μὴ παρὼν τότε. V.

123. εἵως μιν ἐν Ὀρτυγίῃ] ἡ ἐν τῇ Ὀρτυγίῃ τῇ νῦν Δήλῳ θεῖσα. Ὀρτυγίη δὲ ἐκαλεῖτο πρώην διὰ τὸ χθαμαλὸν καὶ οἷον χα- μαιπετὲς πρὸ τοῦ ἀναδοθῆναι καὶ φανῆναι. τοιοῦτον γὰρ καὶ τὸ ὄρνεον, οὐχ ὑψιπετὲς, ἀλλὰ πρόσγειον. E. τῇ Δήλῳ. νῆσος δὲ ἡ Δῆλός ἐστιν ἀνὰ μέσον τῶν Κυκλάδων. E.V.

χρυσόθρονος Ἄρτεμις ἁγνὴ] ἐπὶ κυνηγετικῆς θεοῦ ἄκαιρον τὸ ἐπί- θετον. Q. Ἀπίων τὸ ἁγνή περισπᾷ κατὰ δοτικὴν, ἀκούων ἐν Ὀρτυγίῃ ἁγνῇ. H.P.Q.

124. οἷς ἀγανοῖς] ἢ τοῖς ταχυτάτοις παρὰ τὸ ἄγαν, ἢ τοῖς μὴ γάνος ἐμποιοῦσιν. P.

τὸ ἑξῆς, βελέεσσι κατέπεφνεν αὐτὴ ἐποιχομένη. P.

οὐδέποτε παῤ Ὁμήρῳ ἡ Ἄρτεμις ἄρρενας φονεύει· διό τινες ἀθε- τοῦσι τοὺς στίχους, εἰ μὴ ἄρα τῆς ἱστορίας μέμνηται ὡς τὸν Ὠρίωνα πλημμελοῦντα εἰς αὐτὴν ἠμύνατο ἡ Ἄρτεμις. H.P.Q.

125. ὡς δʼ ὁπότʼ Ἰασίωνι] οὗτος Κρὴς τὸ γένος Κατρέος καὶ Φρο- νίας υἱός· ὡς δὲ Ἑλλάνικος, Ἠλέκτρας καὶ Διὸς υἱός· παῤ ᾧ μόνῳ μετὰ τὸν κατακλυσμὸν εὑρέθη σπέρματα, οὗ καὶ Δήμητρος ὁ Πλοῦ- τος κατὰ Ἡσίοδον. πάντα γὰρ ἰᾶται ὁ πλοῦτος. H.P.Q.

τούτου καὶ Δήμητρος ὁ Πλοῦτος. ἦν δὲ Κρὴς ὁ Ἰασίων. Ἑλ- λάνικος δὲ Ἠλέκτρας καὶ Διὸς αὐτὸν γενεαλογεῖ. ἔνιοι δέ φασιν αὐτὸν γεωργικώτατον ὄντα δόξαν ἔχειν ὅτι τῇ Δήμητρι συνῴκει. τινὲς δέ φασι μετὰ τὸν ἐπικλυσμὸν παρὰ μόνῳ Ἰασίωνι σπέρμα πυ- ρῶν εὑρεθῆναι ἐν Κρήτῃ, ὅθεν διαδοθῆναι φήμην ὅτι ἡ Δημήτηρ αὐτῷ συνῴκει καὶ ἐγέννησε Πλοῦτον. H.P.Q.V.

ὁ Ἰασίων γεωργὸς ἦν καὶ ἐδίδου αὐτῷ ἡ γῆ καρπὸν περιττὸν εἰσαεὶ ἐμφοροῦσα, καὶ ἦν πλούσιος. ἔλεγον οὖν αὐτὸν συνευνάζεσθαι τῇ γῇ, καὶ διὰ τοῦτο διδόναι αὐτῷ τὴν εὐφορίαν. E.

126. ᾧ θυμῷ εἴξασα] οὐκ ἀντιστᾶσα τῇ ἐπιθυμίᾳ, ἀλλὰ πεισθεῖσα καὶ ὑποχωρήσασα. B.P.T.

127. νειῷ] νενεασμένῃ γῇ, ἠρωμένῃ. V. τῇ νεωστὶ ἠροτριασμένῃ γῇ. P.Q.

τριπόλῳ] τρίτον ἐστραμμένῃ. B.V. τινὲς δὲ γράφουσι, νειῷ ἐνὶ τριπύλῳ, οὐκ εὖ. H.P.Q.

128. ἀργῆτι] ταχέως διικνουμένῳ διὰ λεπτότητα. E.

129. ἀγάασθε] ὡς δύνασθαι, τοῦ δευτέρου α συστελλομένου. δυνα- τὸν δὲ καὶ ὡς η * * *. οἶδε γὰρ αὐτοῦ καὶ τὸ κατὰ διαίρεσιν, ὡς τὸ “θεαῖς ἀγάασθαι” (119.), καὶ “τόφρα οἱ ἠγάασθε θεοί” (122.). P.

130. τὸν μὲν ἐγὼν ἐσάωσα] ὅρα τὴν δικαιολογίαν, ὅτι ὃν ἔσωσα, [*](5. τοὺς στίχους] Versus 123. 124. quorum loco statim continuantur μέμνηται] μέμνηνται Q. hæc, ἦν δὲ Κρὴς in schol. sq. usque 7. Κατρέος Cramerus. κρατρέος H. ad finem.” BUTTM. κράτεος P. “Hujus loco Minoëm 10. Ἡσίοδον] Theog. 969—970. prodit schol. Theocr. 3, 50. In 15. Δημήτηρ] δήμητρα P. cod. Q., certe in ed. Mediol., de- 28. ὡς η] In P. parva lacuna. ficiunt |verba Κράτεος— Ελλάνικος, Fort. ὡς τιμᾶσθε. BUTTM. item ultima inde a κατὰ Ἡσίοδον,)

περὶ τρόπιος βεβαῶτα] ὅτι καὶ γενικὴ ἀντὶ δοτικῆς, ἀντὶ τοῦ περιβεβηκότα τῇ τρόπιδι. B.E.P.Q.T.

132. Ζεὺς ἐλάσας] γράφεται, ἔλσας. E.

ἔλσας] Ζηνόδοτος “ἐλάσας” γράφει. οἱ δὲ “ἔλσας·” ποιητικώτε- ρον γάρ. ἔλσας μὲν τὸ συστρέψας, ἐλάσας δὲ τὸ ἐκ χειρὸς πλήξας. H.P.Q. ἔλσας] πλήξας, κεραυνώσας. V.

135. τὸν μὲν ἐγὼ φίλεον] οὐκ ἀλόγως οἴεται τὰς εἰς αὐτὸν ἐργα- σίας καταριθμεῖν, ἀποδεικνῦσα ὅτι δίκαιον τὸν εὐπαθοῦντα συνεῖναι αὐτῇ. P.Q.

136. ἀγήραον] Ἀρίσταρχος, ἀγήρων. H.

139. ἐρρέτω πόντον ἐπʼ ἀτρύγετον, εἰ ὁ Ζεὺς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει αὐτὸν διαφθαρῆναι. P.Q.T.

τὸ ἑξῆς, ἐρρέτω πόντον ἐπʼ ἀτρύγετον. τὰ δὲ ἄλλα ὡς διὰ μέσου διορθωτέον. P.

ἐρρέτω] ἀμφίβολον, πότερον εἰς Δία ἢ εἰς Ὀδυσσέα. V.

141. καὶ ἑταῖροι] ὅτι ἐπὶ τῶν συμπλεόντων τίθησι τοὺς ἑταίρους πολλάκις. P.Q.

143. πρόφρων ὑποθήσομαι] τὸ ἑξῆς, ὑποθήσομαι ὡς κε μάλʼ ἀσκη- θής· τὸ δὲ “οὐδ᾿ ἐπικεύσω” διὰ μέσου. δύναται καὶ ἀφʼἑτέρας ἀρχῆς ἀναγινώσκεσθαι, οὐδʼ ἐπικεύσω ὥς κε μάλʼ ἀσκηθής, οὐκ ἀποκρύψομαι πῶς ἂν σωθείη. P.Q.T.

144. ἀσκηθὴς] ἀβλαβὴς, ἀπὸ τοῦ σχῶ τὸ κρατῶ, ἤτοι ὁ μὴ κρα- τούμενος τῇ βλάβῃ, καὶ κλίνεται τοῦ ἀσκηθοῦς. B.

146. τὸ νῦν ἔφαμεν ἐκτείνεσθαι παρὰ τῷ ποιητῇ, εἰ μὴ μέτρον κωλύοι. P.

151. οὐδέ ποτʼ ὄσσε] ἐν ἄλλοις φησὶν “αἰψηρὸς δὲ κόρος πέλεται κρυεροῖο γόοιο” (Od. δ, 103.). εἰ τοίνυν οὕτως ἀδιαλείπτως κλαίει, ὅρα τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης. P.Q.T.

152. τέρσοντο] ἐξηραίνοντο· ἐξ οὗ καὶ ταρσός, ὁ καλαθίσκος. E.

κατείβετο] ἐν δάκρυσιν ἦν αὐτῷ ὁ τοῦ βίου χρόνος καὶ κατετή- κετο. V. κατέρρει, ἐφθείρετο, ἀνηλίσκετο. B. ἐν δάκρυσιν ἀνη- λίσκετο. T.

153. ἐπεὶ οὐκέτι ἥνδανε νύμφῃ] κατʼ οὐδὲν ἤρεσκεν ἀποπέμπειν ἔτι αὐτὸν, ἤτοι τὸ μὲν πρῶτον ὡς σώσασαν ἔστερξεν, τὸ δὲ μετὰ ταῦτα οὐκέτι. P.Q.V. δύναται δὲ κυρίως κεῖσθαι τὸ ἔτι, ἤρεσκε γὰρ αὐτῷ πρότερον ἀναλαβοῦσα αὐτὸν ἐκ τοῦ ναυαγίου, κατέχουσα δὲ οὐκέτι. P.Q.

θρηνοῦντι τὴν ἐπάνοδον τὴν μὴ γινομένην αὐτῷ. P.T.

154. ἰαύεσκεν] διενυκτέρευσεν, ἢ ἐκοιμᾶτο. Q.V.

155. παῤ οὐκ ἐθέλων ἐθελούσῃ] ἀντιστροφὴ Ἰωνική. P.

156. ἐν πέτρῃσι] ἀμπέτρῃσι, αἱ Ἀριστάρχου. H.P.

158. ἐντεῦθεν εἰς τὸ ὀλίγον ἀνωτέρω (84.) μετάκειται ὁ στίχος. H.

160. κάμμορε, μή μοι] δαιμονίως ἀποκρύπτει τὸ πρόσταγμα ἐξι- διοποιουμένη τὴν εὐεργεσίαν. P.Q.

κάμμορε] καταμεμορημένη, ταλαίπωρε, κακόμοιρε. P.

163. σχεδίην] τὴν εἰκαίως κατασκευασθεῖσαν ναῦν λέγει. V.

ἐν δʼ ἰκρία πῆξαι ἐν αὐτῇ] Super ἐν δ᾿ —γρ. αὐτάρ: et in marg. ἐπʼ αὐτῆς. H.

ἴκρια] τὰ ὀρθὰ ξύλα, ἐφʼ ὧν τὰ τῆς νεὼς καταστρώματα προσ- πήγνυται, τὰ ἐγκοίλια λεγόμενα. E.P.Q.V.

ἰκρία] ὡς ἴχνια. H.P. . . . . . . . . . διαφέρει. ὅτε μὲν δέξη τὸ ι βραχὺ, προπαροξύνεται, ὅτε δὲ μακρὸν, παροξύνεται. P.

164. ὑψοῦ] βέλτιον τὸ ὑψοῦ τοῖς ἄνω συνάπτειν. ἐπεὶ γὰρ περὶ [*](1. ἐξηραίνοντο] ἐξήραιντο P. 21. ἐγκοίλια] Sic et Eustath. In 4. νύμφῃ] Sic dativo casu Q. P. ἐγκόλλια, MS. Barnesii ἐγκύλια. Nam in P. et V. vox hæc non est Vulg. τὰ ἐγκύλα λεγόμενα παῤ ἡμῖν. addita. BUTTM. BUTTM. 5. σώσασαν ἔστερξεν V. στέρξασαν 22. ἰκρία] Sic H. P. in textu. ἔστεργεν Q. ἔστερξεν P., omisso par- Conf. schol. ad 236. 252. 254. ticipio. ὡς ἴχνια] Conf. Etym. M. v. ὅρκος. 13. ἐντεῦθεν] Cf. schol. ad v. 84. BUTTM. Præcedens versus 157. δάκρυσι— Litteræ evanidæ vix dubium ἐρέχθων in H. omissus, in P. ad mar- quin fuerint ἴκριον καὶ ἰκρίον, quorum ginem positus et signis inter 158. vocabulorum accentum a quanti- (πόντον) et 159. (ἀγχοῦ) relatus est. tate primi ι pendere vult gram- Illatus est ex 83. maticus, ut in μόριον et μηρίον. BUT. 14. ἐξιδιοποιουμένη I. G. Schneide- δέξη corruptum. δέξηται vel δόξῃ rus apud Buttm. pro ἐξειδοποιουμένη. Buttm. Sensus postulat ἔχει. Vid. η, 305.)

166. μενοεικέα] ἢ ἐντιθέντα μένος, ἢ πρέποντα τῷ μένει· ἢ ἀρκε- τόν. B.

ὅτι καὶ ἐπὶ δίψης ὁ λιμός. P.

168. ἵκηαι] Ἀριστοφάνης ἵκοιο. H.P.

171. ῥίγησεν δὲ πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς] κινεῖ αὐτὸν πρὸς τὸ δεδιέναι καὶ ἡ ὥρα τοῦ ἔτους καὶ ὁ τρόπος τῆς πορείας. ὅτι γὰρ τοιοῦτον ἦν τὸ κατάστημα δῆλον κἀκ τοῦ παρὰ Καλυψοῖ πῦρ καί- εσθαι ἐπὶ τῆς ἐσχάρας καὶ παρὰ Φαίαξι καὶ παρὰ Εὐμαίῳ. P.Q.T.

173. ἄλλο τι βουλεύῃ, καὶ οὐ τὴν πομπήν. P.T.`

μήδεα] βουλεύματα. V.

175. ἐϊσαι] πλεονασμός ἐστι τοῦ ε, οὐ διαίρεσις. P.

179. ἄλλο] Ἀριστοφάνης ἄλλοις γράφει. οἷον σώζειν μὲν ἐμὲ, ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις κακόν μοι τὶ βουλεύειν. H.P.Q.

182. ἦ δὴ] περισπαστέον τὸ η· ἔστι γὰρ βεβαιωτικός. P.

ἦ δὴ ἀλιτρός γʼ ἐσσὶ καὶ οὐκ ἀποφώλια εἰδώς] ἀλιτήριος καὶ ἁμαρ- τωλός. ἀποφώλια δὲ τὰ ἀπαίδευτα. πῶς οὖν ἁμαρτωλός τε εἶ καὶ οὐκ ἀπαίδευτος, φησίν. οὐκ ἔστιν οὕτως, ἀλλὰ λέγει, πάνυ ἥμαρ- τες, καίπερ οὐκ ὢν ἀπαίδευτος. καίτοι οὐκ ἀποφώλια εἰδὼς οὐδὲ ἀπαίδευτος ὢν ἀλιτρὸς γέγονας καὶ ἥμαρτες τοῦτο εἰπών. H.P.Q. ἀλιτρὸς ὁ μὴ ἀπηλλαγμένος πανουργίας, ὁ ἁμαρτωλός. V. ἀλι- τρὸς λέγεται ὁ κατὰ ψυχὴν ἁμαρτωλός. λέγεται δὲ καὶ ὁ τῆς ἀλη- θείας ἀποτυχῶν καὶ ἁμαρτὼν, ὡς καὶ νῦν Ὀδυσσεύς. τὸ ἑξῆς δὲ οὕτως, ἦ δὴ ἀλιτρός γʼ ἐσσὶ, καίτοι οὐκ ἀποφώλια εἰδώς. ἤτοι ὄντως ἁμαρτάνεις τῆς ἀληθείας, καίτοι οὐκ εἰδὼς ἀπαίδευτα. εἰ μὴ γὰρ συννοοῖτο τὸ καίτοι, ἄλλως οὐκ ἂν ἀκολουθήσαι. ἢ ἀλιτρὸς ἀντὶ τοῦ πολύπειρος, πολλὰ προσκρούσας· καίτοι μὴ εἰδὼς ἀποφώλια, ἀλλʼ ὅμως ἀπαίδευτα ἥμαρτες. φωλεὸν δὲ λέγεται τὸ σχολεῖον. ὁ γοῦν μὴ φοιτῶν εἰς τὸ ᾠδεῖον λέγεται ἀποφώλιος. E.

ἦ δὴ ἀλιτρός γʼ ἐσσὶ] τῷ Ὀδυσεῖ Ἀθηνᾶ μὲν ἐμαρτύρησε φι- [*](1. ἀναγκαῖον post βάθους P. que sit τ᾿. BUTTM. 14. ἄλλοις] ἄλλως Aristophanem 18. τε εἶ καὶ οὐκ] τε εἶ . . . οὐκ H. scripsisse conjicit Nauck. Aristoph. τις εἶ οὐκ P.Q. p. 39. 19. φησί] Sic P.Q. Vid. ad α, 17. γ᾿] Sic P. et H. in lemmate 263. BUTTM. scholii, quamvis in textu utrius- 21. ἀλιτρὸς—εἰπών om. Q.)

ἀποφώλια] ἀπαίδευτα. φωλεοὶ γὰρ τὰ παιδευτήρια. ἢ ἃ οὐκ ἄν τις ἀποφήναιτο ὡς ἄρρητα ἢ ἀσύνετα. P.V.

φωλεοὺς ἔλεγον οἱ παλαιοὶ τὰ παιδευτήρια. ἀποφώλια οὖν τὰ ἀπαίδευτα. καίτοι οὐκ ἀποφώλια εἰδὼς οὐδʼ ἀπαίδευτος ὢν, γέγονας καὶ ἥμαρτες τοῦτο εἰπών. B.

183. ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς ἀναγινώσκειν βέλτιον, ἵνα θαυμασμὸν μᾶλ- λον παραστήσωμεν. P.

184. ἴστω νῦν τόδε γαῖα καὶ οὐρανὸς] ἡ γῆ μετέχει ἀέρος, ὕδατος [*](32. Ad hunc versum manifesto cod. statim subjunctum est scholio referendum hoc scholium, quod in ad 179. BUTTM.)

185. γράφεται καὶ, ὕδατος, πρὸς ὃ ἐσημειοῦτο Ἀριστοφάνης. H.

188. ἀλλὰ τὰ μὲν νοέω καὶ φράσσομαι] ἀλλὰ ταῦτά σοι εἴπω, ὅσα φρονῶ καὶ ὅσα ἂν ἐμαυτῇ συνεβούλευσα ἐν τοσούτῳ τῆς χρείας κα- θεστῶσα. B.E.V. ὅτε με, φησὶ, τοσοῦτον χρεία καταλάβοι ὅσον καὶ σέ. B.E.P. ἀλλὰ τοσαῦτά σοι νοῶ καὶ συμβουλεύω, ὅσα ἂν καὶ ἐμαυτῇ συνεβούλευσα ἐν τούτῳ τῆς χρείας καθεστηκυίᾳ. ὁ δὲ περ παρέλκει. P.Q.

190. ἐναίσιμος] δίκαιος, ἀγαθός. B.

193> καρπαλίμως] οὐχ ὅτι ταχέως βαδίζει. ποίαν γὰρ εἶχεν αἰ- τίαν ἐπείξεως; ἀλλὰ μετὰ τὰ εἰρημένα καρπαλίμως ἐτράπετο. P.Q.

194> ἷξον] δύο θέματά εἰσιν, ἥκω διὰ τοῦ η, καὶ ἵκω διὰ τοῦ ι, σεσιγημένον δέ. εἰ γὰρ διὰ τοῦ ι, οὐκ ἂν ὁ| δεύτερος ἀόριστος ἦν, ᾧ προστεθέντος τοῦ σ ἷξον γίνεται. τὸ γὰρ ξ ἐκ τοῦ κ καὶ σ σύγκει- ται. B.

γλαφυρὸν] κοῖλον διὰ τὸ γλύφεσθαι. H.

196. ἐτίθει πάρα πᾶσαν] ἀναστρεπτέον τὴν πρόθεσιν. P.

198. αὐτὴ δʼ ἀντίον ἷζεν] ἥδιστον τοῖς ἐρῶσιν ἡ καταντικρὺ καθέ- δρα. P.Q.

199. πιθανῶς καὶ περὶ τροφῶν διέστειλεν, ἵνα μὴ ἐπιζητῶμεν εἰ ταὐτὰ προσεφέροντο. P.

202. τοῖς] ὅτι ἑνὸς πρὸς ἕνα διαλεγομένου φησὶ, τοῖς ἄρα μύθων ἦρχεν. P.

204. οὕτω δὴ οἶκόνδε] ἤγουν ἐν καιρῷ χειμῶνος. προσῆκται δὲ ὁ λόγος ἐν ἐπερωτήσει. B.E. οὕτω δὴ, ἐν ἐπερωτήσει. P.

205. ἔμπης] τὸ ἔμπης, ὃ καὶ ἔμπα λέγεται, ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ ὅμως σημαίνει, ποτὲ δὲ ὁμοίως καὶ ἐπίσης, ὡς τὸ “ἔμπης εἰς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετʼ ἀϋτμή.” (Il. ξ, 174.). MS. Barnes.

206. εἴ γε μὲν εἰδείης] ἂν δὲ ἐγίνωσκες. ἠθικῶς ἐκτρέπει αὐτὸν ταῖς φιλοφρονήσεσι. P.

208. τὸ, σὺν ἐμοί, τοῖς ἑξῆς συναπτέον, ἐπὶ δὲ τὸ φυλάσσοις βραχὺ διασταλτέον. P. σὺν ἐμοὶ δὲ, οὐ παῤ ἐμοί. M.

209. ἀθάνατός τʼ εἴης] ὅρα ποῦ τὴν τῆς ἀθανασίας ὑπόσχεσιν παρέλαβεν, ὅτι οὐ τῆς Πηνελόπης μνημονεύειν ἔμελλεν, εἰ μὴ ἀντι- θεῖσα τῷ μεγέθει τῆς ὑποσχέσεως τὴν περὶ τὴν γυναῖκα σπουδήν. P.Q.

211. οὐ μέν θην κείνης γε χερείων] Ἀντισθένης φησὶν εἰδέναι σο- φὸν ὄντα τὸν Ὀδυσσέα ὅτι οἱ ἐρῶντες πολλὰ ψεύδονται καὶ τὰ ἀδύ- νατα ἐπαγγέλλονται. ἐπισημαίνεται δὲ καὶ τὴν παραίτησιν διʼ ἣν πεποίηται τῆς θεοῦ. ἐκείνης μὲν γὰρ ἐπὶ σώματος εὐμορφίᾳ καὶ μεγέθει μεγαλαυχούσης καὶ τὰ καθʼ ἑαυτὴν προκρινούσης τῆς Πε- νελόπης, συγχωρήσας μὲν τοῦτο καὶ τῷ ἀδήλῳ εἴξας, ἄδηλον μὲν γὰρ αὐτῷ εἰ ἀθάνατος καὶ ἀγήρως, ἐπισημήνασθαι ὅτι τὴν γαμετὴν ζητεῖ διὰ τὸ εἶναι περίφρονα, ὡς κἀκείνης ἂν ἀμελήσας, εἰ τῷ σώματι καὶ μόνῳ κάλλει κεκόσμητο. τοῦτο γὰρ καὶ τοὺς μνηστῆρας εἰρηκέναι πολλάκις λέγοντας “οὐδʼ ἐπὶ ἄλλας ἐρχόμεθʼ ἃς ἐπιεικὲς ὀπυιέμεν ἐστὶν ἑκάστῳ” (β, 207.), ταύτης δὲ ἕνεκα τῆς ἀρετῆς ἐπιδικαζόμεθα. τὰ δὲ τῆς Καλυψοῦς ἐστι τοιαῦτα· οὐ μὲν ἐγὼ κείνης χερείων εὔχομαι εἶναι, οὐ δέμας, οὐ φυὴν, οὐδὲ ἔοικε θνητὰς ἀθανάτῃσι δέμας ἐρίζειν καὶ εἶδος, τὰ σωματικὰ μόνον παραβαλλούσης. τοῦ δὲ οἶδα καὶ αὐτὸς πάντα μάλʼ οὕνεκα σεῖο περίφρων Πηνελόπεια εἶδος ἀκιδνοτέρη μέγεθός τʼ εἰς ἄντα ἰδέσθαι· ἡ μὲν γὰρ βροτός ἐστι, σὺ δʼ ἀθάνατος καὶ ἀγήρως. τὸ γὰρ περίφρων Πηνελόπεια ἔμφασιν ἔχει τῆς κατʼ ὄρεξιν προκρίσεως. E.

212. οὐ δέμας] ἐν ἄλλοις μὲν ὁ ποιητὴς ὅταν ἐγκωμιάζειν γυναῖκα [*](1. Conf. schol. λ, 565. π, 143. 8. ὑπόσχεσιν παρέλαβεν (παρέβαλεν σ. 354. BUTTM. Buttm.)] ἰσχὺν πῶς κατέλαβεν Q. 4. εἰ γέμεν] E textu P. hoc lemma 9. εἰ μὴ addidit Buttm. sumo; simulque observo hanc sol- 12. Ἀντισθένης] Conf. schol. η, lemnem esse in cod. (etiam Arati) 257. scripturam formula: γὲ μὲν quoties 20. κεκόσμητο Buttm. pro κεκόσμη- vicem gerit particulæ δέ. BUTT. ται.)

213. θνητὰς ἀθανάτῃσιν] ἄκρως αὐτὸ συνέλαβεν ἐπὶ τῇ γνωμο- λογίᾳ. τὸ γὰρ καταβαίνειν εἰς ἔριν εὐμορφίας οὐκ εὐχερῶς τὴν θεάν. P.Q.

215. πότνα θεὰ] ἄριστον τὸ περὶ πρώτης ἀπολογήσασθαι τῆς περὶ τὴν Πηνελόπην φιλοστοργίας. οὐδὲν γὰρ οὕτως ἥπτετο τῆς Καλυ- ψοῦς ὡς ἡ παρευδοκίμησις. H.P.Q. ὥσπερ γὰρ τὸ πόντα ἀπὸ τοῦ πότνια κατὰ συγκοπὴν, καὶ τὸ πρέσβα ἀπὸ τοῦ πρέσβειρα, οὕτω καὶ τὸ αὐγούστα ἀπὸ τοῦ αὐγούστηρα. διὰ τοῦτο γὰρ καὶ ἐπὶ τῆς γενι- κῆς οὐ τρέπουσι τὸ α εἰς η, ἀλλὰ κλίνονται ἄτρεπτα. B. πότνα] σεβασμία, τιμία. V.

216. περίφρων Πηνελόπεια] διὰ τοῦ περίφρων δηλοῖ ὡς εἰ καὶ σώματι, ἀλλὰ φρονήσει οὐκ ἔστιν ἐλάττων αὐτῆς. P.Q.

217. εἶδος ἀκιδνοτέρη] ἐπιμελῶς τὸ ἀκιδνὸν ἐπὶ τοῦ κατὰ εἶδος τίθησιν. P.Q.

οἱ μὲν γλωσσογράφοι, ἀσθενεστέρα, οἱ δὲ, εὐτελεστέρα. καὶ γὰρ ἐν ἄλλοις “οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώπο” (Od. σ, 130.), ἀντὶ τοῦ εὐτελέστερον. νῦν δὲ οἱ γλωσσογράφοι ἀπέδοσαν αὐτὸ ἀσθε- νεστέραν. M.V.

Ἀρίσταρχος, εἰς ἄντα, αἱ κοινότεραι, εἰς σῶμα. H.P.

220. οἴκαδέ τʼ ἐλθέμεναι] ἐπʼ ἄλλα τρέπει τὸν πόθον. ἡ μὲν γὰρ ἔφη, ἱμειρόμενός περ ἰδέσθαι σὴν ἄλοχον, ὁ δὲ ὁμολογῶν τὴν ἐπιθυ- μίαν, οὐκ ἐπὶ τὴν Πηνελόπην πεποίηται τὴν ἀπόστασιν, ἀλλʼ ἐπὶ τὰ οἴκοι. H.P.Q.

222. ταλαπενθέα] ὑπομονητικὸν πένθους καὶ κακοπαθείας. B.E.Q.

δαιμονίως σύλληψιν τῶν κινδύνων πεποίηται. P.

230. ἐνήλλαξε τὴν τάξιν ὅτι κοινότερον νῦν τὸν πέπλον φάρος εἴρηκεν. P.

231. περὶ δὲ ζώνην βάλετʼ ἰξυῖ] ῥάχει ὅλῃ. ἰξὺς δὲ τὸ ἄνω, ὀσφὺς τὸ κάτω. ἰξὺς οἷον ἄξυστις οὖσα, ἣν οὐχ οἷόν τε ξύσαι καὶ κνήσασθαι τῇ χειρὶ, ἣν ἀλλαχοῦ λέγει ἄκνηστιν. καὶ ἑρμηνεύων τὴν λέξιν φησὶ, κατ᾿ ἄκνηστιν μέσα νῶτα. ῥάχις δὲ καλεῖται ἡ σύμπηξις τῶν τριά- κοντα τεσσάρων σπονδύλων, ὧν οἱ πρῶτοι ἑπτὰ συμπληροῦσι τὸν τρά- χηλον, οἱ δὲ τελευταῖοι δεκαπέντε τὴν ὀσφὺν, οἱ δὲ μέσοι δώδεκα ὄντες τὸν νῶτον, ὃν νῦν ἰξὺν ἐκάλεσεν ὁ ποιητής. B.E.Q.

232. καλύπτρην] τὸ κάλυμμα τῆς κεφαλῆς. E.Q.V.

αἱ Ἀριστάρχου, ἐφύπερθε· αἱ εἰκαιότεραι, ἐπέθηκεν. H.

236. στειλειὸν] στειλειὸς ἡ λαβὴ τοῦ πελέκεως. V. ὀξυτονητέον τὸν στειλειόν. λείπει δὲ τὸ ἦν. ἢ ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἔδωκεν. P.Q. Ἄλ- λως. στελεὰ ἡ τρύπη τοῦ πελέκεως, στειλεὸν δὲ τὸ ξύλον. B.E. P.Q. ἰκρίον δὲ τὸ περὶ τὴν πρύμναν κατάστρωμα, ὡς αὐτὸς ἑτέρωθι ἐξηγεῖται αὐτά. ἰκρίον δὲ ἀπὸ τοῦ ἱκνεῖσθαι εἰς τὸν ἀέρα. B.E.Q.

238. νήσου ἐπʼ ἐσχατιῆς] οὐχ ὅτι ἠγνόει τοσοῦτον χρόνον διατρί- βων ἐν τῇ νήσῳ, ἀλλʼ ὅτι διὰ τὸν ἔρωτα ἑτοίμως ὑπουργεῖ. ἑξῆς γοῦν μυρίας ἀφορμὰς εὑρίσκει τοῦ συνεῖναι καὶ ἐντυγχάνειν αὐτῷ. ἐξὸν γὰρ ἅμα πάντα δοῦναι, ἡ δὲ ἕκαστον πρὸς τὴν χρείαν κομίζει. Ἄλ- λως. τὸ πρὸς τοῖς ἐσχάτοις τῆς νήσου εἶναι τὰ ξηρὰ πιθανὸν, ὧν κατεφρόνει ἡ θεός. ἀμελούμενα οὖν τοιαῦτα ἦν. ἅμα δὲ καὶ ὑπὲρ τοῦ μὴ ἀχθοφόρον τὸν ἥρωα φαίνεσθαι μακρόθεν φέροντα τὰ ξύλα εἰς θάλασσαν. P.Q.

240. αὖα πάλαι] κατάξηρα καὶ ἐξαυλισμένα. E.Q.V. ἢ διʼ εὐ- φωνίαν ἔγκειται τὸ α. V.

περίκηλα] Ἀρίσταρχος ὥσπερ ξηρὰ ἐκδεχόμενος, τὰ περικεκαυ- μένα ὑπὸ ἡλίου. Χρύσιππος δὲ διῄρει, περὶ κῆλα, περισσῶς ξηρά. P. [*](1–7. ἰξύς, ῥάχις. ῥάχις δὲ καλεῖται 9. αἱ ante Ἀριστάρχου addidit Por- ἡ σύνταξις τῶν εἴκοσι τεσσάρων σπον- Son. δύλων ὧν οἱ π. ε. σ. τ. τ. οἱ δὲ τελευταῖοι 11. ἦν Buttm. pro ῆ. πέντε τ. ο. οἱ δὲ μέσοι δώδεκα ὄντες— κοινοῦ] τοῦ κοινοῦ P. —ὁ ποιητής B.H.P.Q. alio scholio. 13. ἑτέρωθι] Vid. ad 254. Et ἰξύϊ] οἷον ἄκνηστίς τις οὖσα ἣν οὐχ 23. ἐξαυλισμένα] ἐξηυλημένα emen- οἷόν τε ξύσαι καὶ κνήθεσθαι τῇ χειρὶ— do Hesychii et Etym. M. auctori- (ut supra)—μέσα νῶτα P.Q. iterum tate. BARNES. alio scholio. Excerpsit hæc Eu- ἢ διʼ εὐφωνίαν] Nescio quid hoc stath. p. 1531, 1. inficetiarum: nam in ed. ant. lem- 5. τεσσάρων σπονδύλων] τριῶν σφον- ma scriptum est ita ΑΥΑΠΑΛΑΙ. δύλων E. BUTTM. 6. δώδεκα] ἕνδεκα E.)

244. εἴκοσι δʼ ἔκβαλε πάντα] παρέλκει τὸ πάντα, ὡς ἐν τῷ “τριχθὰ δὲ πάντα δέδασται” (Il. ο, 189.). P. Q. ἐπιφέρει γὰρ “γαῖα δʼ ἔτι ξυνὴ πάντων καὶ μακρὸς Ὄλυμπος” (ib. 193.) Q.

245. στάθμην] κανόνα, ὑπομεμιλτωμένον σχοινίον. P.Q.V. τεκτο- νικὴν σπάρτον. P.V.

246. τόφρα δʼ ἔνεικε τέρετρα] “τόφρα δὲ φάρεʼ ἔνεικε Καλυψὼ δῖα θεάων” (258.). Q.

τέρετρα] τρυπάνους. P. πάντα τὰ τρῆσαι δυνάμενα. B.P. ἀπὸ τοῦ τορῶ τὸ τρυπῶ. B. πάντα τὰ διατρῆσαι δυνάμενα, γομφωτήρια καὶ τρύπανα. V. τὰ ὀρθὰ ξύλα, οἷον στήμονος τάξιν ἐπέχοντα. T.

247. 248. τέτρηνεν—ἁρμονιῇσιν ἄρασσεν] Ἀριστοφάνης τὸ αὐτὸ ᾤετο περιέχειν ἄμφω. διὸ τῷ μὲν σίγμα, τῷ δὲ ἀντίσιγμα ἐπιτίθησιν. B.P.Q. Vind. ὁ δὲ Ἀρίσταρχός φησι διὰ τοῦ πρώ- του τὸ μὲν τέλειον τῆς ἁρμογῆς μὴ εἶναι, ἀλλʼ, ὡς ἄν τις εἴποι, ἁρμόζοντα κατεσκεύασε, καὶ πρὸς ἄλληλα συγκαταγαγὼν ἐσκέψατο εἰ ἁομόζει ἀλλήλοις. τῷ δὲ ἑξῆς συνέκλεισε καὶ κατεγόμφωσε. διὰ γὰρ τοῦ ἄρασσε τὸ τέλος τῆς ἁρμογῆς παρέστησε. B.H.M.P. Q.T.

248. γόμφοισιν] οἷς ἁρμόζεται τὰ ξύλα πρὸς ἄλληλα. ἢ πασ- σάλοις, ἢ πλατέσιν ἐπιούροις, ἢ σφήναις. V.

γόμφοισιν δʼ ἄρασσεν, ἀντὶ τοῦ κατεγόμφωσεν. ἁρμονιῇσιν ἄρασ- σεν ἀντὶ τοῦ συνήρμοσε καὶ συνέκλεισε. B.H.M.P.Q.T.

ἄραρεν] ἥρμοσεν. γράφεται καὶ ἄρηρεν. V.

ἁρμονιῇσιν] προπερισπωμένως. ἐστὶ γὰρ Ἰώνων ὁ καταβιβασμός. H.P.

249. ἔδαφος νηὸς] ἀλλαχοῦ γαστέρα λέγει τὴν τρόπιν τῆς νηός. E. τὸ κατώτατον κύτος τῆς νηὸς, ἣν νῦν καλοῦσι γάστραν. H.Q. T.V.

τορνώσεται] περιγράψηται καὶ περιορίσηται, ὡς ἐπὶ τοῦ “τορνώ- σαντο δὲ σῆμα” (Il. ψ, 255.). B.E.P.Q.T.

250. φορτίδος] φορταγωγοῦ, τῆς καὶ ὁλκάδος καλουμένης. P.V.

251. ποιήσατʼ Ὀδυσσεύς] ἔνιοι, τορνώσατʼ Ὀδυσσεύς. B.E.H.Q.

252. ἴκρια] τὰ ἐπιτεταμένα ξύλα ἀπὸ πρύμνης ἕως πρῴρας. E.

τὰ σανιδώματα, παρὰ τὸ διʼ αὐτῶν ἱκνεῖσθαι καὶ διαβαίνειν τὸν κυβερνήτην. B.P.Q.T. ἴκριον ἐκάλεσε διὰ τὸ ἐπʼ αὐτοῦ ἱκνεῖσθαι καὶ διαβαίνειν τὸν κυβερνήτην. P.T. ad

σταμίνεσσι δὲ τοῖς ἐπιμήκεσι ξύλοις καὶ στήμονος τάξιν ἐπέχου- σιν, ἃ παρατίθεται τοῖς ἰκρίοις ἐξ ἑκατέρων τῶν μερῶν πρὸς τὸ ἑστά- ναι· ἢ τοῖς ὀρθοῖς ξύλοις, οἷς τὰ πηδάλια πήσσεται. B.E.H.Q.V.

253. ἐπηγκενίδεσσι] ταῖς διατεταμέναις σανίσι, κατὰ μετάθε- σιν τοῦ ν, οἷον ἐπενδοκίδεσσι, ταῖς ἐπικειμέναις δοκοῖς. B.E.H.P.Q.

τὸ δʼ ἐπηγκενίς οὕτω σχηματίζει ὁ Ἀπολλώνιος· ἐνέγκω, ἐπε- [*](1. καταβιβασμός] ὑπερβιβασμός H. 15. παρατίθεται] περιτίθεται E. Sed huic voci, de cujus sensu 16. πήσσεται] ἐμπήσσεται E.V. grammatico vid. Schaef. ad Greg. 17. ἐπηγκενίδεσσι] Scribebatur ἐ- Cor. p. 649. locus hic non est. πηγκενίδεσι. Καταβιβασμός autem est, cum to- 18. τοῦ ν] τοῦ γ V. nus descendit versus finem vocis, ἐπενδοκίδεσσι] ἐπενδοκίδεσι P. ἐπινε- ut in ἁρμονία, ἁρμονιά. BUTTM. κίδεσσι H. ἐπινεκήδεσι ceteri, nisi 3. τὴν τρόπιν τῆς νηός] Hoc nus- quod ἐπηνακήδεσι V. in edd. vet. quam quod sciam ita reperitur. In δοκοῖς] τοῖς δοκοῖς B.E.Q. P. inter lineas scriptum τὸ κοῖλον, 19. Ἀπολλώνιος] Apollon. Lex. ἣ γάστρα λέγεται. Cf. Il. σ, 348. et Hom. ἐπηγκενίδεσσι: τῆς σχεδίας τὰ Od. θ, 437. ubi γάστρη dicitur cavi- διηνεκῆ ξόλα. Sic etiam Hesyct., tas sive fundus tripodis. BUTTM. qui addit, αἱ εἰς μῆκος λαθηλούμεναι 4. τὸ κ.] ἤτοι τὸ κ. V. σανίδες. οἱ δὲ τὰ παραθέματα, ἢ πλά- για. Explicatius Etym. M. p. 357. νηὸς] νεὼς H. ἣν—γάστραν om. Q.V. 3. ἐπηγκενίς: τὸ ἐπὶ μῆκος παρατετα- νῦν om. H. μένον μακρὸν ξύλον, ἤγουν ἡ μακρὰ σα- γάστραν] γαστέρα T. νίς. παρὰ τὸ ἐνέκω ἢ ἐνέγκω γίνεται 6. περιγράψηται καὶ περιορίσηται P. ἐνεγκίς, καὶ ἐκτάσει ἐνηγκὶς, καὶ καθʼ περιγράψεται καὶ περιορίσεται B.E.Q. ὑπερβιβασμὸν καὶ μεταθέσει τοῦ ν εἰς γ T. ἐπηγκενὶς ἐπηγκενίδος. Eust. p. 1533. 11. τὸν κυβερνήτην om. B.P.Q. 39. ἐπηγκενίδες δὲ σανίδες ἐκ πρῴρας εἰς 14. δὲ om. E. πρύμναν τεταμέναι καὶ ἐπενηνεγμέναι, 14. τάξιν] τρόπον E. ὅθεν καὶ ἐτυμολογεῖται. παρὰ γὰρ τὸ ἐπέχουσιν H. ἔχουσιν ceteri. ἐπενεγκεῖν ἐπενεγκὶς γίνεται, καὶ κατὰ)

Ἄλλως. ἐπηγκενίδεσσι. οὕτως Ἀρίσταρχος. Ῥιανὸς δὲ ἐπητανί- δεσσι· ἤγουν ταῖς μακραῖς καὶ ἐπεκτεταμέναις. P.

254. ἐπίκριον] τὸ κερατάριον. καὶ ἑξῆς γοῦν φησι “τηλοῦ δὲ σπεῖρον καὶ ἐπίκριον ἔμπεσε πόντῳ” (318.). B.E.P.Q.T. τὴν κεραίαν, τὸ πλάγιον ξύλον τοῦ ἱστοῦ, ᾧ προσδέδεται τὸ ἄρμενον. P.Q.V.

Ἄλλως. ἴκριον, τὸ περὶ τὴν πρύμναν κατάστρωμα, ὡς αὐτὸ ἑτέ- ρωθι ἐξηγήσατο· “ἱστὸς δʼ ὀπίσω πέσεν, ὅπλα τε πάντα εἰς ἄντλον κατέχυνθ᾿, ὁ δʼ ἄρα πρύμνῃ ἐνὶ νηῒ πλῆξε κυβερνήτεω κεφαλήν” (Od. μ, 410.)· εἶτα ἑξῆς “κάππεσʼ ἀπʼ ἰκριόφιν” καὶ ὃ πρύμναν ὠνόμασεν ὑποκατιών. P.T.

256. ῥίπεσσι] πλέγμασι ψιαθώδεσιν οὖσι πεπλεγμένοις. οἰσυί- νῃσι δὲ, τοῖς τῆς ἰτέας κλάδοις, ἢ ἀπὸ τοῦ οἰσυΐνου. ἔστι δὲ ἱμαν- τῶδες φυτόν. H.P.Q. ψιαθώδεσι πλέγμασι. ἱμαντῶδες δὲ φυτὸν ἡ οἰσυΐα, θρύῳ ὁμοία. γίνεται δὲ ἀπὸ τοῦ ῥίπτω. B.E.Q.T.

257. κύματος εἶλαρ] κώλυμα, ἀσφάλειαν καὶ φυλακήν. E.Q.V.

ἐπεχεύατο ὕλην] ἔρεισμα τῆς σχεδίας. V. ξύλα, λίθους, ψάμ- μον, πρὸς τὸ μὴ εὐρίπιστον εἶναι τοῖς πνεύμασιν ἐλαφρὰν οὖσαν. B.E.P.Q.T.

260. ὑπέρας] τοὺς ἐκ τοῦ ἄκρου τῆς ὀθόνης ἐξημμένους κάλους. [*](μετάθεσιν ἐπεγκενὶς καὶ κατὰ ἔκτασιν ἐπιπτύγματα. Idem grammaticus ἐπηγκενίς. ἔστι δὲ ἐπεγκενὶς ἢ καθʼ ἣν paullo post ἐπηγκενίδες· τὰ διηνεκῆ τῆς οἱ σκαλμοὶ πήγνυνται, ἢ ὅπερ κοινῶς σχεδίας ξύλα, αἱ εἰς μῆκος καθηλούμεναι περίτονον λέγεται παρὰ τὸ διόλου τείνε- σανίδες· οἱ δὲ τὰ παραθέματα ἢ πλάγια. σθαι. παρὰ δὲ τοῖς παλαιοῖς φέρεται 6. κερατήριον B.E.Q. Quod κερα- καὶ ὅτι ἐπηγκενίδες μακρὰ ξύλα τῆς τάριον scribendum, ut est in T. et σχεδίας, ἢ τὰ παραθέματα. schol. ad 315. De quo voc. vid. Du- 3. παρατεταμένα correxi ex Etym. cangii Glossarium. κεράτιον P. M. περιτεταγμένα P. et fortasse H. 8. τὸ ἄρμενον] τὰ ἄρμενα V. ἐπιτετμημένα ceteri. 9. Hæc potius referenda ad v. 4. ἐπηγκενίδεσσι] Scribebatur ἐ- 252. BUTTM. πηγκενίδεσι. 12. ἰκριόφιν] Addi poterat ν, 75. ἐπητανίδεσσι] ἐπιτανίδες P. quod ubi post ἰκριόφιν infertur πρύμνης. in ἐπεκτανίδες mutabat Buttm., in Sed eodem modo μ, 230. post ἐπητανίδες Lobeck. Pathol. Elem. ἴκρια additur πρῴρης. BUTTM. vol. 1. p. 508. (cui ego ἐπητανί- 14. πλέγμασι] πλάσμασι Q. δεσσι prætuli) collata Hesychii οἰσυΐνησι] οἰσυίνεσσι H. glossa ἐπηγανίδες· ἐπηνύγματα, quod 15. τοῦ om. Q. scribendum videri, quatmquam con- οἰσυίνου] οἰσυίνων V. οἰσυῶν Barnes tra seriem literarum, ἐπητανίδες· 18. καὶ φυλακήν om. E.Q.)

κάλους] οἷς ἀνίεται τὸ ἱστίον. Q.

ὑπέρας, τὰ ὑπεράνω σχοινία. P.

κάλωας, σχοινία διʼ ὧν ἀνάγεται καὶ κατάγεται ἡ κεραία. V.

ὑπέρας] οἷς μετάγεται τὸ κέρας. P. πόδας] οἷς μετάγεται τὸ ἱστίον. P.Q. κάλους] οἷς συσπᾶται καὶ ἀνίεται τὸ ἱστίον. P.

πέδας λέγει τοὺς σχοίνους τοὺς κάτωθεν συνέχοντας τὴν ὀθόνην, ἢ τοὺς μεταγωγοὺς τοῦ κέρατος. ἕτεροι δέ φασι σχοινία οἷς συνέχε- ται ἀπὸ πρῴρας καὶ πρύμνης ὁ ἱστός· ἢ τὰ ἑκατέρωθεν δεδεμένα τοῖς ἀρμένοις σχοινία. P.Q.V.

266. μέγαν] διὰ τὸ τριπλάσιον τοῦ οἴνου δεῖν εἶναι. P.T.

267. κωρύκῳ] οἱονεὶ χώρυκός τις ὢν παρὰ τὸ χωρεῖν, καὶ κώρυκος. σημαίνει δὲ τὸν θύλακον. B.E. κώρυκος κυρίως λέγεται ὁ θύλακος, οἱονεὶ (P. δηλαδὴ) ὁ ἀσκὸς, οἷον χώρυκός τις ὤν. καταχρηστικῶς δὲ λέγεται καὶ πᾶν εἶδος σακκίου. P.Q.

268. οὖρον] οὖρος ὁ ἄνεμος παρὰ τὸ ὀρούειν καὶ ὁρμῆς αἴτιον εἶναι. T. λιαρόν τε] ἢ χλιαρὸν, ἢ ὁμαλὸν, ἀπὸ τοῦ λεῖον τὸ ὁμαλόν. B.

272. Πληϊάδας τʼ ἐσορῶντι] ὅτι οὐδὲ τῶν κατὰ τὸν οὐρανὸν ἄστρων ἀπείρως Ὅμηρος εἶχε φανερόν ἐστιν ἐξ ὧν πεποίηκε “Πληϊά- δας θ᾿ Ὑάδας τε τό τε σθένος Ὠρίωνος” (Il. σ. 486.), καὶ τὴν Ἄρκτον τὴν ἀεὶ στρεφομένην περὶ ἀειφανῆ πόλον τὸν βόρειον καὶ διὰ τὸ μετέωρον μὴ ἁπτομένην τοῦ ὁρίζοντος, ὅτι ἐν ἴσῳ χρόνῳ ὅ τε σμικρότατος κύκλος, ἐν ᾧ ἐστιν ἡ Ἄρκτος, καὶ ὁ μέγιστος, ἐν ᾧ ὁ Ὠρίων, στρέφεται ἐν τῇ τοῦ κόσμου περιφορᾷ. καὶ τὸν βραδέως δυόμενον Βοώτην, ὅτι πολυχρόνιον ποιεῖται τὴν κατάδυσιν οὕτω πεπτω- κότα τῇ θέσει ὥστε ὀρθὸν καταφέρεσθαι καὶ συγκαταδύεσθαι τέτ- ταρσι ζῴοις τῶν πάντων εἰς ὅλην τὴν νύκτα μεριζομένων ἓξ ζωδίων. E.

ἐσορῶντι] γρ. καὶ, εἰσορόωντα. διχῶς αἱ Ἀριστάρχου. H.

Πληϊάδας] Πληϊάδες Πληϊόνης τῆς Ὠκεανοῦ καὶ Ἄτλαντος θυ- γατέρες. P.

Ἄλλως. Πληϊάδας ἑπτὰ ἀστέρας συνεχεῖς κατʼ οὐρὰν τοῦ Ταύρου κειμένους, ὧν οἱ ἓξ μόνοι φαίνονται. E.P.V.

καὶ ὀψὲ δύοντα Βοώτην] σημειοῦνταί τινες ὅτι ὁ αὐτὸς καὶ Ἀρκτοῦρος λέγεται. E.P.Q.T.

Ἄλλως. ὀψὲ δύοντα] μετὰ πολὺν χρόνον τῶν συνανατειλάντων δύνοντα. κατὰ γὰρ τὸν Ἄρατον “τέτρασι γὰρ μοίραις ἄμυδις κα- τιόντα Βοώτην ὠκεανὸς δέχεται.” συγκαταφέρεται δὲ τέτρασι ζω- δίοις, σκορπίῳ, ἀφʼ οὗ ἄρχεται δύεσθαι, τοξότῃ, αἰγοκέρωτι, καὶ ὑδροχόῳ, ἐφʼ οὗ λήγει. E.H.P.Q.V.

ὀψὲ δύοντα] τότε γὰρ μάλιστα τοῦ ἔργου ἀπολύονται οἱ βόες. B.V.

ὀψὲ δὲ δύοντα τὸν Ὠρίωνα εἶπεν ὡς πρὸς τὰς Πλειάδας, μετὰ γὰρ τὸ δῦσαι ταύτας καιροῦ παραρρυέντος ἐπιδύεται καὶ οὗτος. B

Βοώτην δὲ αὐτὸν ἐκάλεσε διὰ τὸ πλησίον φέρεσθαι τῶν Ἄρκτων τῶν ἐοικυιῶν βουσὶ φευγούσαις διὰ φόβον τὸν βουκόλον, ὡς αἱ αὐταὶ τὸν Ὠρίωνα φεύγειν δοκοῦσι διὰ τὴν ἀπόστασιν. B.

Βοώτην ἀστέρα λέγει, οὗ φαινομένου περὶ τὴν ἑσπέραν οἱ ἐλευθεροῦνται τῆς ζεύγλης καὶ πρὸς μονὰς ἀπολύονται. P.Q.

ὁ Βοώτης καὶ Ἀρκτοφύλαξ καλεῖται. καὶ δοκεῖ εἶναι ὁ Ἰκάριος. Βοώτης δὲ λέγεται ὅτι κατὰ τὴν ἐπιτολὴν αὐτοῦ βοηλατοῦσι καὶ ἀροτριῶσιν. ἢ ἐπεὶ ὁ Ἰκάριος ἐπὶ ἀμαξῶν παρεκόμιζε τὸν οἶνον. E.H.P.Q.V.

ὁ ἀρκτικὸς κύκλος περιέχει τὰς Ἄρκτους καὶ τὸν Δράκοντα, περὶ ὧν φέρεται ἡ ἱστορία ἥδε. τὸν Δία ἐν Κρήτῃ τεχθέντα δύο νύμφαι ἐκεῖσε ἀνέτρεφον, καὶ ἡ μὲν Ἑλίκη ὠνομάζετο, ἡ δὲ Κυνόσουρα. [*](1. Nempe duæ lectiones com- 10. συγκαταφέρεται—λήγει] Haec mixtæ erant, ἐσορῶντα et ὁρόωντα, E. repetit infra ad v. 275. vel ἐσορῶντι et ὁρόωντι. PORSON. ζωδίοις] ζώοις E.Q. 2. Πληἰόνης] πληόνης P. 11. δύεσθαι addidi ex Eustathio θυγατέρες Buttm. θυγατρός P. 9. 1535, 32. 4. οὐρὰν] οὐνον (i. e. οὐρανὸν) MS. 12. ἐφ᾿ οὖ] Male ἀφʼ οὗ ap. Eu- Barnes. Ex H. annotatum πληϊά- stath. δας λέγει τοὺς κατʼ οὐρανὸν ὄντας πλανή- 18. αἱ addidit Buttm. τας. 24. παρεκόμιζε] ἐκόμιζε H. In illo 9. Ἄρατον] 581. consentit Eustath. p. 1535, 39.)

273. Ἄρκτον θ᾿, ἣν καὶ ἅμαξαν] ἅμαξα καλεῖται ἡ Ἄρκτος ἐπεὶ ἐκ τεσσάρων ἀστέρων σύγκειται τρόπον ἐχόντων πλινθίου, καὶ ἄλλων τριῶν δίκην ἐχόντων ῥυμοῦ. E.P.Q. ἐξ ἀμφοτέρων δὲ ὥσπερ ἐκ τρο- χῶν καὶ ῥυμοῦ ἁμάξης σχῆμα ἀποτελεῖται. E.P.Q.T.

ὅτι καὶ ἐν Ἰλιάδι (α, 487.) τὰ αὐτὰ περὶ τῆς Ἄρκτου καὶ τῶν ἄλλων ἀστέρων φησίν. P.

275. οἴη δʼ ἄμμορός ἐστι] μόνη δὲ, φησὶν, ἡ ἅμαξα τῶν λοιπῶν ἀστέρων ἐστὶν ἄμοιρος τῶν λοετρῶν τοῦ ὠκεανοῦ. λοετρῶν λέγει τού- των, ἐπειδὴ γὰρ, ὡς οἶμαι, ὁ περὶ τὸν ὠκεανὸν τόπος οὐκ ἀναδίδωσιν ἀτμοὺς παχεῖς, ὡς ἐπισκοτίζεσθαι τοὺς ἐπανατέλλοντας φωστῆρας ἐκεῖσε τούτοις, ἀλλὰ μένειν αὐτοὺς εἰλικρινεῖς καὶ φαιδροὺς, λέγει πως τούτους λούεσθαι καὶ καθαίρεσθαι ἐν τοῖς τοῦ ὠκεανοῦ λουτροῖς, τῇ τούτου καθαρότητι. ταύτην οὖν μοι λέγειν δοκεῖ ἔννοιαν λουτροῦ. P.Q. λοετρῶν] τοῦ λουτροῦ. H.

277. πρὸς τὸ περὶ τῆς πλάνης, ὅτι ὡς ἀπὸ τῶν περὶ τὸ Ἀτλαν- τικὸν πέλαγος φέρεται ἐπʼ ἀνατολάς. H. νοητέον ὅτι εἰκὸς ἦς τότε πλημμυρῆσαι τὸν ὠκεανόν. H.

χειρὸς] γρ. νηός. H.M.

280. ὅθι τʼ ἄγχιστον] τὸ ὅθι χρονικῶς οἱ Ἀριστάρχου, ἀντὶ τοῦ ὅτι, ἵνʼ ᾖ, ὅτι ἐγγὺς γέγονεν. Ἄλλως. ὅθι τʼ ἄγχιστον ἀντὶ ὅτι, ὡς “τότε με σχεδίης ἀποβῆναι ἀνώγει” (357.). ἄγχιστον δέ φησι καθὸ τούτους ὑφίσταται τῆς γῆς ἐσχάτους οἰκοῦντας. καὶ ἡ [*](3. ἀνεστήριξε φημὶ] Hæc cor- versu allegato, in quo diversa aber- rupta. κατηστέρισε, φασὶ Buttm. ratione τότε scriptum pro ὅτε, sive 7. σύγκειται] συνάγεται E.Q. potius ὡς τὸ ὅτε—. Ex eadem au- 15. φωστῆρας] ἀστέρας P. tem allegatione colligas Aristar- 17. πως] περὶ P. chum vocem ὅθι hic, ut alias alte- 18. καθαρότητι] καθαρειότητι P. ram ὅτε, cepisse sensu Latini quan- 24. οἱ Ἀριστάρχου] οἱ Ἀριστάρχειοι doquidem. BUTTM. Buttm. 26. Verba ἄγχιστον φασὶ δὲ καθὸ ἀντὶ τοῦ ὅτι —] Pro ὅτε mirum in P. (nam sic scriptum) —πόντῳ habet quoque ter continuo hic legi ὅτι. etiam T., omisso ἐσχάτους. Sed mendum manifestum vel e)

281. εἴσατο δʼ ὡς ὅτε ῥινὸν] εἰ μὲν ῥινόν ἀναγνωστέον, ἔσται, ἐφάνη ὡς ἀσπὶς, ὅ ἐστι βύρσα· εἰ δὲ ἐρινόν, ἔσται συκέα. οἱ δὲ λέγουσιν Ἰλλυριοὺς ῥινόν λέγειν τὴν ἀχλύν. ἐφάνη οὖν ὡς ἀχλὺς ἡ γῆ. V. ῥινὸν λέγει τὴν ἀχλύν. P. ἐφάνη ὡς ἀχλὺς ἡ γῆ. P.Q.

εἴσατο δʼ ὡς ὅτε ῥινὸν] ἀντὶ τοῦ βύρσαν, ὡς καὶ ἐν Ἰλιάδι (κ, 155.) “ὑπὸ δʼ ἔστρωτο ῥινὸν βοὸς ἀγραύλοιο· αὐτὰρ ἐπὶ κράτεσφι τάπης τετάνυστο φαεινός.” ἢ ἐρινὸν τὴν ἐρινεὸν εἴρηκεν. Ἄλλως. ὡσανεὶ δέρμα βοὸς ἐφηπλωμένον τοῖς ὕδασιν οὕτως εἶδε τὰ ὄρη. τινὲς δὲ κακῶς ῥινόν φασιν ἀντὶ τοῦ τὴν ἀσπίδα. οἱ δὲ ἐρινὸν τὸν καρπὸν τῆς ἀγρίας συκῆς. ὁ μέντοι Ἀρίσταρχος ἐρινὸν αὐτὴν τὴν συκῆν κατὰ μεταβολὴν γένους, ὡς ὁ δίφρος τὸ δίφρον. ἔνιοι δὲ ῥινὸν κατὰ Οἰνωτροὺς τὸ νέφος. οὐ μέντοι Ἡρωδιανὸς Ἀριστάρχῳ συγκατατί- θεται. Ἄλλως. ἐρινὸν οὐδετέρως ὁ καρπὸς, τὸ δὲ ἀρσενικῶς μένον ἐρινὸς τὸ δένδρον σημαίνει, ὥσπερ ἡ κέδρος θηλυκῶς τὸ φυτὸν τὸ δὲ κέδρον οὐδετέρως τὸν καρπόν. Ἀρίσταρχος δὲ ἐρινὸν αὐτὴν τὴν συκῆν κατὰ μεταβολὴν γένους. τὸν γὰρ καρπὸν μὴ νοεῖσθαι, ἐπεὶ βραχύς ἐστι πάνυ. P.Q.T.

ὥστε ῥινὸν] ἵνʼ ᾖ, ὡς δέρμα ὑπέλαβε τὰ ὄρη τῶν Φαιάκων. Ἀρί- σταρχος ἀποδίδωσι σύκινον δένδρον. καὶ ἔστι μεταβολὴ γένους, ὡς δίφρος δίφρον, κύκλος κύκλον, ἐρινός ἐρινόν. E.

πολλάκις ἀπὸ διαφόρων πτώσεων συνέμπτωσις γινομένη πλανᾷ [*](4. ἐρινόν] ἐρινεὸν V. Correctum ῥινὸν τὰς βύρσας, ὡς τὸ, ὑπὸ δʼ ἔ. ῥ. ex scholio proximo. βοὸς, ὡσανεὶ δ. β. ἔφη πλωμένον—τινὲς 5. ἔρινον λέγειν Barnes. pro ῥινὸν δὲ ῥινόν φασι τὴν ἀσπίδα κακῶς. λέγειν, collato Hesych. qui ἔρινος per εἷδεν T. οἶδε P.Q. νέφος explicat. Sed ῥινὸν etiam in ὄρη—ἀσπίδα] ὄρνεα. τινὲς δὲ ῥινόν scholio proximo et ap. Eustath. p. φασὶ τὴν ἀσπίδα κακῶι T. 1536, 15. 11. ἐρινὸν T. ἐρινεὸν P.Q. 7. ὥς ὅτε] ὥστε P. ter in lem- 13. γένους] τοῦ γένους T. mate repetito; sed semel in con- ἔνιοι—Ἄλλως om. T. textu scholii, et in textu poetæ, ὡς 14. Οἰνωτροὺς] Supra lin. 5. et ὅτε. BUTTM. ap. Eustath. p. 1536, 27. Ἰλλυριούς. ἀντὶ τοῦ] τὴν T. τοῦ om. Q. 15. ἐρινὸν—ὥσπερ] οὐδετέρως δὲ λέ- ὡς] ὡς τὸ T., omisso καὶ ἐν Ἰλιάδι. γεται ὁ καρπὸς, ἀρσενικῶς δὲ τὸ δένδρον 8. ἀγραύλοιο—εἴρηκεν. Ἄλλως om. ἐρινὸς. ὥσπερ T. T. 17. δὲ om. P.Q. 10. ἐφηπλωμένον] ἔφη πλώϊμον Q. 18. γένους] τοῦ γένους T. ἐφηπλφθη T. In B. hoc scholion,)

282. τὸν δʼ ἐξ Αἰθιόπων] ἀπὸ τῶν πρὸς ἀνατολὰς Αἰθιόπων ἀνιὼν τὸν ἀπὸ δυσμῶν ἀντίον προσιόντα ὁρᾷ Ὀδυσσέα. P.Q. Ἄλλως. ποίων; τῶν ἀνατολικῶν. ἐκεῖθεν γὰρ τὸν ἀπὸ δυσμῶν ἐρχόμενον εὐχερῶς ὁρᾷ. P.Q.T. ἐξ Αἰθιόπων ἀνιὼν καὶ γενόμενος ἐν Σολύμοις. P.T.

283. ἐκ Σολύμων] τῆς Κιλικίας εἰσί. ὅθεν καὶ οἱ Σόλυμοι ὠνο- μάσθησαν ἀπὸ Σολύμου τοῦ Διὸς καὶ Καλχηδονίας, ὡς Ἀντίμαχος δηλοῖ. P.T. Σόλυμα ὄρη τῆς Πισιδίας. T.V.

285. κινήσας δὲ] ὅτι μὴ ἀντιμηχανώμενον τῇ αὐτοῦ βουλήσει ἑώρα τὸν Ὀδυσσέα. P. κάρην] κεφαλήν. V.

286. μετεβούλευσαν θεοὶ ἄλλως] εἰς τὸ νοστῆσαι δηλονότι, ἐπεὶ συνέθεντό μοι τοῦτον ἐκτοπίσαι. B. μετεμελήθησαν, μετέγνωσαν. πρώην γὰρ οἱ θεοὶ ἠμέλουν αὐτοῦ. P.Q.

289. πεῖραρ] τὸ πέρας ἢ τὸ τέλος· ἢ τὸ λιπαρὸν καὶ ἀκμάζον. E.P.V.

290. φημὶ ἅδην ἐλάαν κακότητος] δασέως τὸ ἅδην ἀντὶ τοῦ λίαν ἀθρόως. τὸ δὲ ἐλάαν κακότητος δηλοῖ τὸ κόρον σχεῖν τῆς κακίας. ὁ δὲ νοῦς, οἶμαι αὐτὸν ἐμφορηθήσεσθαι δυστυχίας ἑτέρας. B.P.Q.

292. τρίαιναν ἑλὼν] εὐτρεπίσας πρὸς τὸ κινῆσαι. φόρημα γὰρ αὐτῷ ἐστιν ἀχώριστον ἡ τρίαινα. H.P.Q.V.

293. σὺν δὲ νεφέεσσι] εἰκαίως. οὐ νεφεληγερέτης ἐστὶν ὁ Πο- σειδῶν. ἀλλʼ οὖν γε πρὸς ἀνθρώπους πάντως οἱ θεοὶ πάντων ἐξουσίαν ἔχουσιν. ὁ δὲ Ὀδυσσεὺς ἐν τοῖς ἑξῆς κατὰ τὴν τῶν πολλῶν δόξαν εἰς Δία ἀναφέρει τὴν αἰτίαν. Q.

294. ὀρώρει δʼ οὐρανόθεν νὺξ] σκότος ἐγένετο ὡς νύξ· οὐκ εἶπε δὲ ὀρώρει Ὀλυμπόθεν. H.T. τοῦτό ἐστιν ἐπιφώνημα. ἴδιον δὲ τοῦ ἐπι- φωνήματος τὸ ἔχεσθαι μὲν τῶν ἀνωτέρω προσεχῶς ῥηθέντων κατά τι, ἀφίστασθαι δὲ τούτων τῷ κατά τι καὶ δοκεῖν ἀλλότριον εἶναι, ὡς καὶ ἐνταῦθα. σκότος μὲν γὰρ ἐγένετο ἀπὸ τῆς συναγωγῆς νεφελῶν καὶ τοῦ ταραγμοῦ τοῦ πόντου καὶ τῶν ἀελλῶν, οὐ μὴν καθόλου· ἡ δὲ σκότος ἐστὶ καθόλου. καὶ ἔχεται μὲν ἡ νὺξ τοῦ μερικοῦ σκότους, ἐπεὶ καὶ αὐτὴ σκότος· ἀφίσταται δὲ τούτου, εἰ οὖν οὐ συγκρίνεται πρὸς τοῦτο οὐ σκότος οὖσα καθόλου. αὕτη ἡ φύσις τοῦ ἐπιφωνήμα- τος. B.

οὐχὶ ἐν τῷ καθόλου, ἀλλὰ τότε γενόμενος. H.P.Q.T. τὸ δʼ αἰ- θρηγενέτης, Ῥιανὸς καὶ Ἀριστοφάνης αἰθρηγενεής λέγουσιν. H.P.Q.

295. σὺν δʼ εὖρός τε νότος τε] τὴν τάξιν αὐτῶν ὁ ποιητὴς ὡς ἔχει διέθηκε. τούτων γὰρ ὁ μὲν ἀπὸ ἀνατολῆς ὁρμᾶται, ὁ δὲ ἀπὸ με- σημβρίας, ὁ δὲ ζέφυρος ἀπὸ δύσεως, ὁ δὲ ἀπὸ ἄρκτου. καὶ ὁ μὲν ἀπηλιώτης ὑγρὸς ὢν μεταβάλλει εἰς νότον [ὑγρὸς ὢν] θερμὸν ὄντα, δὲ νότος λεπτυνόμενος εἰς ζέφυρον, ὁ δὲ ζέφυρος ἔτι μᾶλλον λεπτυνό- μενος εἰς βορέαν ἀποκαθαίρεται. διὸ “ἐπὶ κραιπνὸν βορέην, τὰ δὲ κύματα ἄξε” (385.). κατὰ τὴν ἀντίθεσιν δὲ αὐτῶν φυσικῶς ἐξηγή- σατο “ἄλλοτέ μέν τε νότος ἐπέεικε φέρεσθαι, ἄλλοτε δʼ εὖρος ζε- φύρῳ εἴξασκε διώκειν” (331.) ἠπίστατο δὲ ὁ ποιητὴς ὅτι ὁ βόρειος πόλος ὑπὲρ γῆν ἐστι μετέωρος, ὡς πρὸς ἡμᾶς τοὺς ἐν τῷ κλίματι τούτῳ κατοικοῦντας, ὁ δὲ νότος ἐκ τοῦ ἐναντίου βαθύς. ὅθεν ἐπὶ μὲν τοῦ βορείου φησὶ “καὶ βορέης αἰθρηγενέτης μέγα πῆμα κυλίνδων,” τὴν ἄνωθεν ἐμπίπτουσαν φορὰν τοῦ ἀνέμου σημαίνων, τὸ δὲ ὠθεῖ τὴν ἀπὸ τοῦ κοιλοτέρου πρὸς τὸ ἄναντες βίαν. E.

ζέφυρός τε δυσαὴς] ζέφυρος ὁ ἀπὸ δυσμῶν πνέων. ἀλλαχοῦ φησι “ζεφύροιο λιγὺ πνείοντας ἀήτας” (Od. δ, 567.). δυσαὴς δὲ ἤτοι δύσπνους, ἢ ἀπὸ δυσμῶν πνέων· ἢ διπλοῦς κατὰ τὸ πνεῖν. καὶ γὰρ ἀναψύχει τοὺς ἀνθρώπους. P.Q.

296. καὶ βορέης αἰθρηγενέτης] αἰθρίαν καὶ εὐδίαν ποιῶν, ἢ αἶθρον ποιῶν, τουτέστι πάγον. P.Q.V.

299. δειλὸς] δυστυχὴς, κατὰ συγκοπὴν τοῦ δείλαιος. E.

τί νύ μοι] τί μεῖζον ἔσται τούτων, οἷον ἐπὶ τί προκόψει τὰ κακά τίνα μοι τούτων δύναται γενέσθαι μείζονα κακά; τινὲς δὲ διὰ τοῦ χ μήχιστα, ἵνʼ ᾖ, τίς μοι γένηται μηχανή; οἱ δὲ τὸ τί νυ πῶς ἀντὶ τοῦ, πῶς μοι τούτων δύναται μείζω γενέσθαι; ὡς κἀκεῖ “τί νύ βίο- μαι” (Il. χ, 431.). P.Q. τινὲς μήχιστα, ἵνʼ ᾖ ἀνύσματα. H.

302. ἀναπλήσειν] γράφεται ἀναπλῆσαι. T.V.

304. Ζεὺς, ἐτάραξε δὲ πόντον] κατὰ τὴν κοινὴν δόξαν εἰς Δία ἀναφέρει τὴν αἰτίαν τοῦ χειμῶνος. P.Q.T.

ἐπισπέρχουσι] ἐπισπεύδουσιν, ἐπείγονται. B.

305. σῶς] τέλειος, ἀναμφίβολος. B.Q. ὁλόκληρος, οὐκέτι ὁρῶν ἐλπίδα σωτηρίας. E.

310. περὶ Πηλείωνι] ὅτι ὑπερεμάχησαν τοῦ σώματος Ἀχιλλέως Ὀδυσσεὺς καὶ Αἴας. καὶ ὁ μὲν ἐβάστασεν, ὁ δʼ Αἴας ὑπερήσπισεν, ὡς καὶ ἐπὶ Πατρόκλῳ. B.P.Q.

διὰ τί Ἀχιλλέως ἀποθανόντος μάλιστα τοῦ νεκροῦ προὔστησαν Ὀδυσσεὺς καὶ Αἴας; φαίνονται οὗτοι φίλτατοι γεγονότες Ἀχιλλεῖ. διὰ τοῦτο ὑβρίζων Ἀγαμέμνων τὸν Ἀχιλλέα καὶ τούτους ὑβρίζει [*](1. δυσμῶν] δυσμικῶν Q. In B. est —μηχανή; οἱ δὲ, τί νυ πῶς, omisso scholion ζέφυρος ὁ ἀπὸ δυσμῶν πνέων. τό, festinantius credo aut per cor- et in E. δύσ πνους, ἀπὸ δυσμοῦ πνέων. rectionem. Sed veriorem emen- 3. δύσπνους—ἀνθρώπους habet V. dationem ipse verborum contextus διπλοῦς κατὰ τὸ πνεῖν] Hoc ad ministrat hanc: οἱ δὲ τὸ, τί, νῦν aliam lectionem, δισαής, pertinere πῶς: h. e. τί hic valere πῶς. BUTT. conjicit Eustath. p. 1538, 25. 11. βίομαι] Sic in V. pro βείομαι; 8. In Mediol. magna confusio ceteri corruptius, Q. τί νυ βῶσθαι Hoc enim lemma corruptum in εἰ P. τί νύ μοι βῶσθαι. BUTTM. νύ μοι contextui adhæsit sic: εἰ νό 13. γράφεται] γράφε V. μοι τὸ μεῖζον: quo facto novum 14. κοινὴν] ἰδίαν Q. lemma superinductum: τί—γένη- 19. ὅτι] Sic in P. cum signo ται. BUTTM. relato ad verba quæ pro lemmate τί μεῖζον Buttm. pro τὸ μεῖζον. posui. Nam in Mediol. minus 10. τὸ τί νυ πῶς] Ex Harl. Por- bene ὅτε, cum lemmate ὅτε μοι— sonus hæc tantum excerpsit τινὲς—δοῦρα. BUTTM.)

311. τῷ κ᾿ ἔλαχον κτερέων] οὕτως ἂν ἠξιώθην ἐνταφίων. E.

312. λευγαλέῳ θανάτῳ] ὅτι λευγαλέον θάνατον οἱ γλωσσογράφοι ἀποδεδώκασι τὸν ἐν ὑγρῷ, ἔκ τε τούτων καὶ ἐκ τῶν ὑπʼ Ἀχιλλέως ἐν τῇ πρὸς τὸν ποταμὸν μάχῃ λεγομένων. ἄμεινον δὲ ὀλέθριον, παρὰ τὸν λοιγόν. Q. ἀδόξῳ, ἢ ἀδυνάτῳ, ἢ τῷ διʼ ὕδατος. V.

ἁλῶναι] Ἰξίων. ἀλέσθαι. H.

313. μέγα κῦμα κατʼ ἄκρης] ὡς φαμὲν κατάκρας πόλιν ἑλεῖν. B.P.Q. Ἄλλως. κατὰ παράλειψιν τῆς κεφαλῆς, ὡς τὸ “νῦν ὤλετο πᾶσα κατʼ ἄκρης” (Il. ν, 772.). ἑκατέροις δὲ δύναται προσδίδοσθαι. P.Q. κατὰ παράλειψιν τοῦ, κεφαλῆς· ἢ ἀντὶ τοῦ ὅλως συνέστρεψεν· ἢ νηός. E. κατὰ κεφαλῆς. ἢ ἀντὶ τοῦ ὅλον. καὶ γὰρ κατʼ ἄκρας πόλιν ἑλεῖν φαμέν. V. κατάκρης] κατὰ κεφαλήν. P.

314. ἐπεσσύμενον] Ἀρίσταρχος ἐπισσύμενον διὰ τοῦ ι. H.P.

315. αὐτὸς πέσε] Ῥιανὸς, αὐτὸν βάλε. τὸ κῦμα δηλονότι· ὃ καὶ ἄμεινον. ἀντιστρόφως δὲ ἡρμήνευσεν. οὐ γὰρ πρότερον ἔπεσεν, εἶτα ἀφῆκε τὸ πηδάλιον. B.H.P.Q.

317. δεινὴ μισγομένων] τινὲς οὕτως, σὺν τῇ δίνῃ τῶν ὑδάτων ἐλ- θοῦσα ἡ τῆς συμμίξεως τῶν ἀνέμων θύελλα. B.P.Q.T. δεινὴ] γράφεται, δίνη. B.H.

318. σπεῖρον τὸ ἱστίον, ἐπίκριον δὲ τὸ κερατάριον. B.P.T.

319. ὑπόβρυχα] εἴτε ἐπίρρημα εἴτε ἀπὸ τοῦ βρύξ προπαροξυνθή- σεται. τὸ δʼ ἐδυνάσθη ἀπὸ τοῦ δυνάζω, ὡς πελάζω. B.E.P.Q. ὑπόβρυχα] ὑποβρύχιον. βούλεται δὲ λέγειν τὸν καταδεδυκότα εἰς τὸ ὕδωρ. B.E.P.Q.V.

324. ἀλλʼ οὐδʼ ὣς σχεδίης] μεγάλη τῆς συνέσεως ὑπερβολὴ τὸ ἐν τοιούτῳ καιρῷ μνημονεῦσαι καὶ τῶν δεινῶν κρείσσω γενέσθαι καὶ ἐπὶ τὴν μόνην ἐλπίδα τῆς σωτηρίας καταφυγεῖν. P.Q.

328. ὡς δʼ ὅτʼ ὀπωρινὸς βορέης] ὥσπερ ὁ βορέας φέρει τὰς ἀκάν- θας, φέρονται δὲ συνεχόμεναι ἀλλήλαις, οὕτω καὶ τὴν σχεδίαν ἔφε- ρεν ὁ ἄνεμος συγκεκολλημένην. B.P. σφοδρότατοι δὲ οἱ ἐτήσιοι. ἡ δὲ ἄκανθα ὑπεξηραμμένη ὑπὸ τοῦ θέρους ἐλαφροτάτη γίνεται. B.P. ὅτι ἅμα, ἔτι δὲ καὶ πρὸς τὸ εὔκολον τῆς κινήσεως ἡ εἰκών. H.P.

ὀπώρα τὸ θέρος, ἐν ᾧ πεπαίνονται αἱ ὀπῶραι, καὶ ὀπωρινὸς βορέας ὁ θερινός. B. ὀπωρινὸς ὁ ἐν τῷ καιρῷ τῆς ὀπώρας, ὅ ἐστιν ἐν τῷ θέρει, πνέων. V.

329. 330. καὶ τὸ ἀμπεδίον καὶ τὸ ἀμπέλαγος διὰ τοῦ μ γραπτέον. P.

333. Κάδμου θυγάτηρ] διὰ τί αὕτη μόνη οἰκτείρει τὸν Ὀδυσσέα; λύεται δὲ ἐκ τῆς λέξεως. φησὶ γὰρ αὐτὴν ἄνθρωπον εἶναι πρότε- ρον. ὡς ὁμοιοπαθὴς οὖν ἄνθρωπος εἰκότως οἰκτείρει τὸν Ὀδυσσέα. οὐκ ἐναντιοῦται οὖν Ποσειδῶνι. κἀκεῖνος γὰρ οἶδεν ὅτι δεῖ σωθῆναι αὐτόν. Q. ἐλεεῖ αὐτὸν ὡς ἄνθρωπος γενομένη Ἰνώ. ἢ ὅτι ἦν φιλο- γύνης ὁ Ὀδυσσεὺς, ἡ δὲ διὰ τὸν Ἀθάμαντα ἐδυστύχησεν. V. Λευκοθέη] Λευκοθέα ἐκλήθη ἡ Ἰνὼ ἀπὸ τοῦ θεῦσαι, ὅ ἐστι δραμεῖν, διὰ τοῦ Λευκοῦ λεγομένου πεδίου τῆς Μεγαρίδος. E.V. τὴν αἰτίαν τῆς διωνυμίας ἀπέδωκεν, Ἰνὼ μὲν ὅτε ἄνθρωπος ἦν, ὅτε δὲ ἀπεθεώθη, Λευκοθέα. B.E.P.Q.T.

τὰ δὲ περὶ τὴν Λευκοθέαν οὕτως ἔχει. Ἀθάμαντι συνῴκει ἡ Ἰνὼ, καὶ παῖδες αὐτῇ γίνονται Λέαρχος καὶ Μελικέρτης. μανεὶς δὲ Ἀθά- μας διὰ τὴν μῆνιν Ἥρας, ὅτι ἔθρεψε τὸν Διόνυσον ἡ Ἰνὼ, τὸν μὲν Λέαρ- χον ἀναιρεῖ, ἔμελλε δὲ καὶ τὸν ἕτερον. ἀναλαβοῦσα δὲ αὐτὸν ἡ Ἰνὼ [*](1. κερατάριον] Vid. schol. ad 254. fra post ἐδυστύχησεν. 12. ὑπεξηραμμένη] ὑπεξηραμένη P. 29. ἡ Ἰνὼ] Nomen hic et l. 32. 22. οὖν] δὲ V. ubi verba οὐκ ἐναν- om. P.T. τιοῦται—σωθῆναι αὐτὸν leguntur in- 31. μὲν om. B.P.Q.)

βροτὸς αὐδήεσσα] ἤτοι διαβόητος διὰ τὰ συμβάντα, ἢ ἐπεὶ οἱ ἄνθρωποι φωνήεντες πρὸς τὰ ἄλλα ζῷα. οὐδήεσσα ἡ ἐπίγειός ποτε. V.

ὁ μὲν Ἀριστοφάνης τὰς ἀνθρωποειδεῖς θεὰς αὐδηέσσας φησὶν οἱονεὶ φωνὴν μετειληφυίας, ὁ δὲ Ἀριστοτέλης οὐδήεσσαν λέγει οἱονεὶ ἐπίγειον. οὕτως καὶ Χαμαιλέων. H.P.Q.

φωνῇ ἀνθρωπίνῃ χρωμένη, ἀλλʼ οὐχὶ θείᾳ. διὰ σημείων γὰρ καὶ οἰωνῶν καὶ ἱερείων καὶ θυσιῶν καὶ διʼ ὀνείρων, οὐκ αὐδῆς, φθέγγονται οἱ θεοί. καὶ ἐφετμαὶ αὗται. “οἱ δʼ αἰεὶ βούλοντο θεοὶ μεμνῆσθαι ἐφετμέων” (Od. δ, 353.), τῶν θεοπροπιῶν λέγει. E.

ζητεῖ Ἀριστοτέλης, διὰ τί τὴν Καλυψὼ καὶ τὴν Κίρκην καὶ τὴν [*](7. αὐδήεσσα] Sic omnes ante Nos observamus Inonem quidem Barnes. qui, nullum codicem (quod revera eo epitheto, qualecunque il- alias facit) laudans reposuit οὐδή- lud est, hic non appellari. Immo εσσα. Vera autem est emendatio cum dicitur eam olim fuisse βροτὸν (vid. not. sq.) nisi quod, ut obser- αὐδήεσσαν, manifestum est, nunc, vat Ern., scribendum ἢ οὐδήεσσα. ubi dea est, hoc epitheton non BUTTM. Restitui οὐδήεσσα. amplius cadere in illam. Deinde 9. οὐδήεσσαν] Libri αὐδήεσσαν, de non tacebo parum sollertes fuisse quo Buttm. “Mirum in mendosa interdum in grammaticis his minu- hac scriptura conspirare codices tiis antiquiores; qui hic quidem H.P.Q. hic et mox in alio scho- naturam formationis in εις εντος lio p. 279, 4.; item Etymol. M. non perspexerunt, quæ nunquam p. 169, 11 Veram autem scriptu- usurpatur nisi de iis quæ referta ram, in his scholiis nimirum, esse sunt aliqua re aut naturam ejus οὐδήεσσαν tum re ipsa patet; nam induerunt ut vel per lingua: ra- explicatio ἐπίγειος, ἐπὶ γῆς vocem tionem fieri plane non possit ut spectat ab οὖδας formatam; tum οὐδήεσσα, αὐλήεσσα dicatur ea quæ testimonio Eustathii et schol. H. sit in terra, in aula. Manifestum ad κ, 136.” Ineptam autem illam est itaque hunc quidem de Inone correctionem οὐδήεσσα merito no- locum referendum esse ad eum tavit Lehrs. Arist. p. 50. usum qui est ζ, 125. ubi hominum 13. αὗται Buttm. pro αὐταί. epitheton est αὐδήεις, h. e. μέροψ. 14. λέγει] Cf. ad ζ. 125. BUTT. cf. Il. τ, 407. de equo loquente. 15. Turbatum esse aliquid in Tamen illa etiam de Circa et Ca- hoc scholio vel ex eo apparet quod lypso explicatio, dici eas ita, quod non satis clara inde emergit Ari- hæ quidem deæ solæ humana et stotelis et ratio et argumentatio; natura et voce utantur, non satis- quæ ut conjectando elici possit fa- facit; neque dubito quin in his ciant fortasse varietates codicis E. quidem epitheton hoc spectet vo-)

335. ἐξέμμορε] δύναται πρὸς ἀμφοτέρας χωρεῖν ἡ λέξις. H.

336. ἥ ῥʼ Ὀδυσῆʼ ἐλέησε] δαιμονίως τῷ ἐπεισοδίῳ. ἅμα γὰρ ἀρχαίαν ἱστορίαν ἐνδέδεικται ἔξω τῆς ὑποθέσεως, καὶ τόπῳ ἁρμόζον πρόσωπον παρέλαβεν. ἔθος τε Ὁμήρῳ ἐν τοῖς ἐσχάτοις κινδύνοις θεῶν βοήθειαν εἰσάγειν. H. Q.

337. αἰθυίῃ δʼ εἰκυῖα ποτῇ ἀνεδύσατο λίμνης] οὐκ ἐφέρετο ἐν τοῖς πλείοσι. Ἀρίσταρχος δὲ περὶ μὲν τῆς ἀθετήσεως διστάζει, γράφει δὲ διὰ τοῦ ὑπεδύσατο. ἐν δέ τισιν ἀνεδύσατο. ἔοικε δὲ ὁ στίχος ἐκ τῶν ὕστερον (352.) εἰρημένων ὑπό τινος παρεμβεβλῆσθαι “αὐτὴ δʼ ἂψ ἐς πόντον ἐδύσατο κυμαίνοντα αἰθυίῃ εἰκυῖα.” H.P.Q. τινὲς εἰς τὸ εἰκυῖα στίζουσιν, ἵνʼ ᾖ, πετομένη ἀνῆλθεν ἐκ τῆς λίμνης. [*](cem canoram, qua utraque καλὸν χρῆσθαι E. ἀοιδιάει (ε, 61. κ. 227.). BUTTM. 8. καὶ ἐπίφημος ἐν πᾶσιν ἐτύγχατεν] P. 278, 15. ζητεῖ A.] Ἄλλως. προσ- ἐν πᾶσι καὶ ἐπίφημος ἡ πρὶν μὲν ἔην βρο- κείσθω δὲ καὶ τὸ, ἢ πρὶν μὲν ἔην βροτὸς τὸς αὐδήεσσα T. αὐδήεσσα. ζητεῖ γὰρ ὁ ὰ. T. in quo 11. τῷ ἐπεισοδίῳ Buttm. correxit hoc scholion adjunctum est ei quod pro τὸ ἐπισοδίῳ. Idem post δαιμε- v. 337. apponetur. Ἄλλως etiam νίως addidit κέχρηται, quo non opus in E.Q. præfixum. esse ostendi ad δ, 720. P. 279, 1. καὶ αἱ om. T. 14. βοήθειαν εἰσάγειν H. βοηθείας 2. βεβοόληται] βούλεται E.Q. τυγχάνειν Q. 3. μονώδεις] In P. μονώδεις: sed 17. διὰ τοῦ ῦ] Cum solum υ me- illud sine dubio verum, quaquam moret scholiastes, et mox ἐν δέ τισι hæc vox de eo qui est solitarius, tantum dicat, non ἐν τοῖς λοιποῖς, aliunde mihi nota non est. BUTT. dixeris fuisse tertiam etiam scrip- Usitatum est μονήρεις. turam ἐπεθύσατο. Et sane dea ne- 4. οὐδήεσσα] Libri αὐδήεσσα. que ἀναδύεσθαι, cui pugnat illud τοῦτο] ἐκεῖνο E. ποτῇ, neque ὑποδύεσθαι poterat. An 5. ἐπὶ γῆς] ἐπʼ αὐλὰς E. igitur ἐπιδύεσθαι mergorum motum δὲ E.T. οὖν Q. δ᾿ οὖν P. illum significabat quo advolantes οὐ τὸ] οὐ τῇ T. aquam attingunt et innatant ei ? φωνῇ μόνῃ χρῆσθαι T. φωνῇ μόνῃ BUTTM. κεχρῆσθαι P. Q. ἀνθρωπίνῃ φωνῇ μόνον 19. κυμαίνοντα] κὠδίνοντα H. P.)

αἰθυίῃ δʼ εἰκυῖα ποτὴν ἀνεδύσατο λίμνης] σὺν τῷ ν γραπτέον, ἵνʼ ᾖ πτῆσιν καὶ τὴν ὁρμήν. ἀπαλλασσομένη δὲ — — θαλασσίου. V. ποτὴν ἢ ποτῇ, τὴν πτῆσιν, τῇ πτήσει. V.

γράφεται καὶ ποτὴν, πτῆσιν. ἄμεινον δὲ χωρὶς τοῦ ν ἐν δοτικῇ. H.P.Q. δύναται δὲ καὶ τοῦτο ὑπὸ τὴν συγκοπὴν εἶναι καὶ ἀπὸ τοῦ πετῶ γεγενῆσθαι ὡς νέμω νομή, στρέφω στροφή, σκέπω σκοπή· P.Q.

ἀνεδύσατο λίμνης] πῶς τὸ τεταραγμένον πέλαγος λίμνην φησί; ὅτι πρὸς τιμὴν τῆς θεοῦ πρὸς τὸ παρὸν ἐγαληνίασε. P. Q.

341. μενεαίνων] προθυμούμενος· σημαίνει γὰρ ἑκάτερον ἡ λέξις. τὸ δὲ ὧδʼ ἔρξαι ἀντὶ τοῦ οὕτως ἔρδε. H.

342. ἔρξαι] πρᾶξον. ἀπαρέμφατον ἀντὶ προστακτικοῦ. V.

ἀπινύσσειν] μωραίνειν, ἀπὸ τοῦ πινυτός ὁ φρόνιμος. πινύσσω ῥῆμα, καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ α, ἀπινύσσω τὸ μωραίνω. B.E.

344. ἐπιμαίεο] ἐφίεσο τοῦ νόστου τῆς γῆς τῶν Φαιάκων. H. T.

346. τῆ δὲ, τόδε κρήδεμνον] τὸ μὲν ἵνα ἀξιόπιστος ὁ λόγος γένη- [*](11. Ἄλλως om. T., qui post σώ- 17. καὶ τὴν correctum ex schol. ματι addit δέ. præcedente pro ὡς τήν. τῇ αἰθυία εἰκυῖα om. P. Q. 21. σκοπή] σκεπή P. οὐ μ. T. ἀλλʼ οὐ μ P. Q. 26. ἀντὶ τοῦ] τοῦ om. H. 12. εἰσιθμὴν Buttm. pro ἰθμήν. 28. πινύσσω Buttm. pro πινυέω.)

347. κακὸν] γρ. δέος. H.

349. ἂψ ἀπολυσάμενος] μακρὸν ἀπὸ τῆς γῆς. P.

βαλέειν] πάλιν τοῖς ἀπαρεμφάτοις ἀντὶ προστακτικῶν χρῆται. λέγει δὲ ὅτι ῥίπτων τὸ ἱμάτιον ἀποστραφήσεται. H.P.Q.

350. πολλὸν ἀπʼ ἠπείρου] ἵνα μὴ τὸ κῦμα ἐκβράσῃ αὐτὸ εἰς τὴν γῆν. B.P.Q.T.

352. ἄψ] γρ. καὶ, αἶ ψα. H.M.P.

354. αὐτὰρ ὁ μερμήριζε] οἱ μὲν δειλοὶ καὶ τὰ εὐηθέστατα προσίεν- ται ὑπὸ φιλοψυχίας, ὁ δὲ χαίρειν ἐάσας τὰς ὑποθήκας τῆς θεᾶς τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ προσέχει, πείρᾳ μαθὼν ἐκ τῶν ἔμπροσθεν συμπτωμάτων καὶ τὰ φιλανθρωπότατα ὑποπτεύειν. P. Q.T.

356. αὖτε] γρ. καὶ ἄλλον. M.

357. ὅτε με] ἐπειδή. Gl. M. γρ. ὅ τε με. χωρίζει Ἀριστοφάνης διὰ τὸ ὅτε. H. P.

358. ἀλλὰ μάλʼ οὔπω πείσομʼ] οὐκ εἰς ἅπαντα καταφρονεῖ τῆς ὑποθήκης, ἀλλʼ εἰς δευτέραν ἐλπίδα αὐτῷ χρήσασθαι τῷ κρηδέμνῳ. P.Q.

364. ἀναστρεπτέον τὴν πάρα. δηλοῖ γὰρ τὸ πάρεστιν, ἐπεὶ οὐδέν μοι πάρεστιν ἄμεινον προνοήσασθαι. H.M.T.

367. κατηρεφὲς] ὑψηλὸς ὥστε σκεπάσαι αὐτόν. B.P.T.

ὅρα δὴ πῶς ἑαυτῷ ἐπαγωνίζεται ἐν τῇ ἐπαγγελίᾳ ὁ ποιητής. ἄνω γὰρ εἰπὼν “ἔλασεν μέγα κῦμα κατάκρης” ἤγουν ὁλοκλήρως, νῦν κατηρεφὲς τὸ κῦμα εἶπεν, οἱονεὶ τὸ καταστεγάζον αὐτοῦ τὴν κεφαλήν. P.Q.

368. ὡς δʼ ἄνεμος ζαὴς ἠΐων] μεγάλως. H. ὀξυτόνως τὸ ζαής. B.H.PT.

ἤϊα δὲ τὰ ἄχυρα παρὰ τὸ πανταχόθεν ἰέναι διὰ τὴν ἀσθένειαν. B.P.T. ἀχύρων, παρὰ τὸ ἰέναι ταχέως τὸ ἄχυρον. δηλοῖ δὲ καὶ τὰ βρώματα καὶ ἐφόδια. V.

ἠΐων θημῶνα] πάντα κοινῶς τὰ σιτία τινῶν ἤϊα Ὄμηρος καλεῖ. οὕτως γοῦν καὶ τὰς ἐλάφους εἴρηκεν “αἵτε καθʼ ὕλην θώων πορδα- λίων τε λύκων τʼ ἤϊα πέλονται” (Il. ν, 103.). καὶ τὰ ἄχυρα δὲ σιτία ζῴων τινῶν εἴη. P. Q. παρὰ τὸ ἰέναι καὶ φέρεσθαι ταχέως. B.

369. καρφαλέων—μακρὰ] ἑκάτερον τῷ ἐπιθέτῳ ἐπέτεινεν. P.

371. κέληθʼ ὡς ἵππον ἐλαύνων] οἶδε μὲν ὁ ποιητὴς τὸν κέλητα, οὐκ εἰσάγει δὲ τοὺς ἥρωας αὐτῷ χρωμένους, εἰ μὴ ἐξ ἀνάγκης ἐν τῇ Δο- λωνείᾳ τὸν Διομήδην. P. Q.T. κέλητα ἵππον λέγει τὸν ἄζυγον τὸν κατὰ μόνας ἐλαυνόμενον. T. μονοκάβαλλον. Gl. P. ὡς κέλης, ὅ ἐστιν ὁ ἄζευκτος ἵππος. V.

377. ἀλόω] πλανῶ σύ. Gl. M. διαίρεσίς ἐστι τοῦ ἀλῶ, διὸ βα- ρυτόνως ἀναγνωστέον. P. T.

378. διοτρεφέεσσι] γράφεται, Φαιήκεσσι. B.

379. ἀλλʼ οὐδʼ ὥς σε ἔολπα] πάλιν ἄλλων δεινῶν προσδοκίαν ὑπο- βάλλει ἀνακινῶν ἀγῶνα τῷ ἀκροατῇ. B.P.Q.

ὀνόσσεσθαι] διχῶς νοεῖται, ἢ ὀνόσσεσθαι καὶ μέμψασθαί σε τῆς κακότητος ἤτοι τῆς ταλαιπωρίας, ἧς ἔπαθες, ἢ ὀνόσσεσθαι καὶ ἀπό- νασθαί σε, ἤτοι ὠφεληθῆναί σε τῆς κακότητος τῆς σῆς ἕνεκα, ἤτοι τῆς κακουργίας, ὅτι ἐφόνευσας τὸν ἐμὸν υἱόν. B. ἐκφυγεῖν ἢ ἐξευ- τελίζειν τὴν κάκωσιν. E.

381. Αἰγὰς] τόπος, ἐξ οὗ καὶ Αἰγαῖον πέλαγος. B. Αἰγαὶ πό- [*](1. δὴ] Præstat δέ. 22. Φαιήκεσσι] Aut est var. lect. 2. ἤγουν ὁλοκλήρως om. R. pro ἀνθρώποισι, aut, quod verosimi- 11. πορδαλίων] παρδαλίων P. lius, glossa ad ἀνθρ. διοτρ. Cf. not. 14. Scholion ad ἐσκέδασε rela- ad α, 361. BUTTM. Nisi ortum tum in P. ex varia lect. ὅππως Φαιήκεσσι anno- 17. ἄζυγον] ἄζυγα Eustath. p. tata ad v. 386. 1539, 20. 23. π. ὑ. ἀνακινῶν] ὑ. π. κινῶν P.)

383. ἀνέμων κατέδησε κελεύθους] κατέπαυσε τὰς πνοάς. E. τῶν ἄλλων ἀνέμων δηλονότι. B.P.Q.T.

385. πρὸ δὲ κύματʼ ἔαξεν] κατέαξε τὰ τῶν ἄλλων κύματα. ἐπι- φέρει γὰρ, μεγάλου ὑπὸ κύματος ἀρθείς. V.

καὶ πῶς κύματι πηγῷ ἐπλάζετο; δῆλον οὖν ὅτι τὰ τῶν ἄλλων ἀνέμων κύματα ἔπαυσε, μόνον δὲ βορρᾶν ἀφῆκε πνεῖν. B.P.Q.T. τοῦτο δοκεῖ μάχεσθαι τῷ ἐπιφερομένῳ “ἔνθα δύο νύκτας, δύο δʼ ἤματα κύ- ματι πηγῷ πλάζετο.” λύοιτο δʼ ἂν ἐκ τῆς λέξεως· τὰ γὰρ πρότερα, φησὶ, κύματα κατέαξε τὰ ἐκ τῶν ἄλλων ἀνέμων, μόνον δὲ τὸν βορέαν εἴασε πνεῖν. τινὲς δὲ μεταγράφουσιν “πρὸ δὲ κύματʼ ἔαγεν.” E.T.

386. τὸ ἕως ἀντὶ τοῦ ἵνα, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ “εἵως χυτλώσαιτο σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξί” (Od. ζ, 80.). τινὲς δὲ γράφουσιν, ὅπως Φαιήκεσσιν. B.H.P.Q.

388. κύματι πηγῷ] οἱ μὲν γλωσσογράφοι μέλανι καὶ ἰσχυρῷ, ψνχρῷ, ἀδιαλύτῳ. τινὲς δὲ γαληναίῳ. κρεῖσσον δὲ εὐπαγεῖ, εὐτραφεῖ καὶ εὐμεγέθει. E.P.Q.V.

389. προτιόσσετʼ ὄλεθρον] προεμαντεύετο, προέβλεπε. B.

ἐπιστροφὴν ἐποίει καὶ ἔβλεπε. E. ἐν ὀφθαλμοῖς καὶ φανερῶς ἑώρα τὴν ἑαυτοῦ ἀπώλειαν. P.Q.V.

πλάζετο] ὁ μὲν Ἀρίσταρχος τὸ πλάζετο, Αἰολικῶς ἐκτείνων τὸ α, ἐπὶ τοῦ ἐπλήσσετο λαμβάνει, ἔνιοι δὲ ἐπὶ τοῦ ἐπλανᾶτο. P. Q.

391. ἠδὲ γαλήνη ἔπλετο] γαλήνη ἀνέμων, οὐ κύματος. ἐπάγει οὖν “μεγάλου ὑπὸ κύματος ἀρθείς.” πολλάκις δὲ μετὰ τὴν τῶν ἀνέμων λῆξιν τὸ ἐνδόσιμον τοῦ πνεύματος ἔτι ἐπεγείρει κύματα. B.E.H. P.Q.T. ἡ γαλήνη οὖν οὐ τῶν κυμάτων ἦν, ἀλλὰ τῶν ἀνέμων. πολ- [*](1. et 2. ἱερὰν et ἱερὰ scripsi pro 13. τινὲς—ἔαγεν] Hæc sunt etiam ἱερόν, quo servato Buttmannus νῆσον in P. et νῆσος in νησιον mutari volebat, πρὸ] πρὸς E. P. quod non convenit loco alteri ubi κύματʼ] κύματος E. sequitur ἥτις. τόπον ἱερὸν τῷ Ποσειδῶνι 14. τὸ ἕως—χυτλώσαιτο est in T. dixit Eustath. p. 1544. 31. 15. ὅπως] Immo ὅππως. 5. πρὸ δὲ κύματʼ ἔαξεν] Cf. schol. 17. οἱ μὲν γλωσσογράφοι om. E.P. ad 293. BUTTM. Q. 8. πηγῷ] κωφῷ P. 18. ψυχρῷ, ἀδιαλύτῳ om. P. V. 9. τοῦτο om. T. 27. ἐπεγείρει] ἐγείρει H.)

ἠδὲ γαλήνη] Ἀρίσταρχος ἡ δέ, ἄρθρον δεχόμενος τὸ η. οἱ δὲ ἀντὶ τοῦ καί. H.

393. ὑπὸ κύματος] ἐν τῇ Ἀριστοφάνους καὶ Ῥιανοῦ, ἐπὶ κύμα- τος. H.

394. ὡς δʼ ὅταν ἀσπάσιος] κάλλιστα παραδείγματα παρὰ γονέων χρηστῶς ἐκτίθεται ὁ ποιητὴς παιδεύων, πῶς ἔχειν πρὸς γονέας δί- καιον· καὶ “ζώειν μὰν ἔτι φασὶ Μενοίτιον, ζώει δʼ Αἰακίδης Πηλεὺς μετὰ Μυρμιδόνεσσι, τῶν κε μάλʼ ἀμφοτέρων ἀκαχοίμεθα” (Il. π, 14.). P. Q.

οὐ μόνον πρὸς τὴν χαρὰν καὶ τὸ ἀνέλπιστον ἡ παραβολὴ, ἀλλὰ καὶ τὸ χρόνιον τῶν πρόσθεν δεινῶν. P. T.

396. ἔχραε] ἐπέσκηψε, μετὰ βλάβης ἐπῆλθεν, ἢ ἐπεβάρησε καὶ ἐπέθετο. H.P.V.

397. ἀσπάσιον δʼ ἄρα τόν γε] ἀσπασίως θέλοντα ἐκεῖνον. B.

398. ἀσπαστὸν ἐείσατο γαῖα] παρὰ Καλυψοῖ μὲν διατρίβων Ἰθά- κην ποθεῖ, ἐν θαλάττῃ δʼ ὢν οὑχ ὅπως πόλιν, ἀλλʼ αὐτὴν μόνην τὴν ξηρὰν οὐσίαν. P. Q.

400. γέγωνε βοήσας] ὅστις γεγωνὼς ἐβόησε. τὸ δὲ ἐγεγώνει ἀντὶ τοῦ εἰς ἀκοὰς ἐγένετο βοήσας τις. B. ὥστε ἐξακουστὸν γενέσθαι βοήσαντά τινά. E.V. ἐγνώσθη, ἠκούσθη. P.

401. ὅτι πᾶσι καλῶς ἐδόκει ἔχειν τὰ πεπονημένα Ὀδυσσεῖ, ἕτερα ὑπεκκαύματα καὶ φιλοτιμίας ἀρχὴν κενῆς ἐξεῦρεν ὁ ποιητὴς ἐπαγω- νιζόμενος ἑαυτῷ. H. P.

402. ῥόχθει γὰρ μέγα κῦμα] τὴν πρὸς τὰς πέτρας ἀντίκρουσιν τοῦ κύματος διὰ τοῦ ῥήματος παρεστήσατο. οὐ γὰρ ἐκχεῖται ἐπʼ αἰγιαλὸν, ἀλλʼ ἔστιν ἀγχιβαθὴς ἡ ἐκβολὴ, ὥστε προσπελάζον τὸ κῦμα τοιοῦτόν τινα ἀποτελεῖν ἦχον διὰ τῶν πετρῶν. P. Q.T. ποιὸν ἦχον ἀπετέλει. τῶν δὲ πεποιημένων ἡ λέξις. τραχὺ γὰρ τὸ ρ, τὸ θ, τὸ χ. τὸ δὲ ἄχνη ἀπὸ τοῦ α στερητικοῦ μορίου καὶ τοῦ ἔχω, ἀέχνη καὶ ἄχνη. E.

ποτὶ ξερὸν ἠπείροιο] πρὸς τὸ ξηρὸν τῆς γῆς. λέγει δὲ τὸ πετρῶδες τῆς ἀκτῆς. V. ξερὸν] συστολὴ τοῦ η εἰς ε. E.

403. ἁλὸς ἄχνη] τῷ λεπτομερεστάτῳ τοῦ ἀφροῦ τῆς ἁλὸς πάντα ἐκεκάλυπτο, ἢ τῇ ἀκαθαρσίᾳ. P. V.

404. νηῶν ὀχοὶ] οἱ συνέχοντες τὰς ναῦς. ἢ ἐφʼ ὧν ὀχοῦνται καὶ ἀναπαύονται αἱ νῆες. V. διὰ τὸ ὀχεῖσθαι ἐν αὐτοῖς τὰς ναῦς. ἢ οἱ ἔχοντες καὶ φυλάσσοντες τὰς ναῦς. E.P.

ἐπιωγαὶ δὲ τόποι σκέπην ἀνέμων ἔχοντες, παρὰ τὴν ἰωὴν καὶ τὸ ἄγνυσθαι, ἔνθα κλῶνται τὰ κύματα ἢ ὁ ἄνεμος διὰ τὸ μὴ εὑρίσκειν δίοδον. E.P.T. οἱ ἀνέμου σκέπην ἔχοντες τόποι, ἢ αἱ ἐξοχαὶ καὶ οἱ πλατεῖς αἰγιαλοί. V. καταδύσεις. διενηνόχασι δὲ τῶν λιμένων, ὅτι τόποι εἰσὶν ἀλίμενες μὲν, δυνάμενοι δὲ διὰ τὴν ἀπὸ τῶν ἀνέμων σκέ- πην δέξασθαι νῆας. γίνεται δὲ ἀπὸ τοῦ ἰωὴ ἡ κραυγὴ καὶ ἡ πνοὴ καὶ τοῦ ἄγω τὸ κλῶ, ἐν ἡ κλῶνται τὰ κύματα. E.

τίνι διενηνόχασιν αἱ ἐπιωγαὶ τῶν λιμένων, φημὶ οὖν ὅτι ἰωὴν τὴν πνοὴν λέγει, ὥς που εἴρηκεν “ἐξ ἀνέμοιο πολυπλάγκτοιο ἰωῆς” (Il. λ, 308.) ποιήσας ἐκ τοῦ ἄειν, ὃ σημαίνει τὸ πνεῖν. ὅθεν ἐπειδἡ καὶ ἀντὶ τοῦ φωνεῖν καταχρηστικῶς εἶπεν “αὖε δʼ ἑταίρους” (Il. λ, 461.), ἰωὴν καὶ τὴν φωνὴν κέκληκε “τὸν δʼ αἶψα περὶ φρένας ἤλυθʼ ἰωή” (Il. κ, 139.), καὶ τὸ ἤϋσε παρὰ τὸ ἄειν. καὶ μεταφορικῶς “λεύσσω δὴ παρὰ νηυσὶ πυρὸς δηίοιο ἰωήν” (Il. π, 127.). κυρίως οὖν τῆς πνοῆς ἰωῆς οὔσης, ἐκ ταύτης καὶ τοῦ ἄγνυσθαι τοῦ σημαίνοντος τὸ κλᾶ- σθαι εἴρηται “βορέω ἐπιωγὴ” (Od. ξ, 533.), ὅπου ἄγνυται ἡ πνοὴ τοῦ βορέου. ἐπιωγαὶ οὖν ῥηθήσονται τόποι ἀλίμενες μὲν, δυνάμενοι δὲ διὰ τὴν ἐκ τῶν ἀνέμων σκέπην δέξασθαι νῆας. P.Q.T.

405. ἀλλʼ ἀκταὶ προβλῆτες] πέτραι αἱ ἐν αἰγιαλῷ πεπηγμέναι ἐν ὕψει. E. Ἄλλως. προβεβλημέναι καὶ ἐξέχουσαι τῆς θαλάσσης, λεπιδωταὶ πέτραι ὀξυβελεῖς, τὰ λεγόμενα βράχη. E. ἐξοχαί. H. οἱ προνενευκότες εἰς θάλασσαν πετρώδεις τόποι. H.P.T. αἱ προβε- βλημέναι τῆς θαλάσσης πέτραι. ἀκταὶ, ἐξοχαί. V.

σπιλάδες δὲ αἱ διεσχισμέναι καὶ κεκοιλωμέναι πέτραι ὑπὸ τῆς συν- [*](8. τὴν ἰωὴν P. τὸ ἰὼ, E. 21. κυρίως—ἰωῆς οὔσης] πόθεν—ἰού- 9. κλῶνται] κλᾶται P. T., omisso σης Q. 23. ἐπιωγή] Legitur ὑπ᾿ ἰωγῇ. 15. τίνι] τί T. 26. ἐν ὕψει] Spectat hoc ad πά- 16. πολυπλάγκτοιο] πολυπλάτοιο P. γους. BUTTM. 17. ἄειν P. T. αὕειν Q. 31. καὶ κεκοιλωμένοι om. E.P.Q.T.)

πάγοι] αἱ εἰς ὕψος διήκουσαι πέτραι, ἢ πετρώδεις ἐξοχαί. Q. T. οἱ ὀξεῖς τόποι, αἱ πετρώδεις ἐξοχαί. ἢ ὀξεῖαι πέτραι, ἢ εἰς ὕψος ἀνέ- χουσαι πέτραι. ἀνατεταμένοι τόποι. V.

409. ὑποστικτέον εἰς τὸ Ζεύς, καὶ ἐπέρασα· ἡ γὰρ ἀνταπόδοσις εἰς τὸ “ἔκβασις οὔ πη φαίνεται.” H.

ἐτέλεσσα] γρ. ἐπέρασα. H. P.

410. πρὸ πολλοῦ τὸ δεινὸν σκοπεῖ. οὐχ ἄμα τῷ πλησιάσαι. P.

αὐτός ἐστιν ἑαυτοῦ συναισθανόμενος Ὄμηρος εἰς ὅσον ἀγωνίας προήγαγε τὸν λόγον. P.

412. ῥόθιον] τὸ μετὰ πολλοῦ ῥοίζου φερόμενον καὶ ὁρμητικόν. ἐκ τοῦ γινομένου ἤχου τὸ σημαινόμενον. B.E.P.V.

413. ἀγχιβαθὴς] ἡ ἐγγὺς τῆς γῆς βάθος ἔχουσα. P. V.

415. ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς ἀναγνωστέον. μάλα γὰρ αὐτοῦ τὴν εὐλά- βειαν κομματικῶς λεγόμενον παρίστησι. P.

λίθακι ποτὶ πέτρῃ] ἐφερμηνευτικὸν πρὸς τῇ τραχείᾳ πέτρᾳ. H. P. πέτρᾳ λιθώθει, ὅ ἐστι τὸ αὐτό. B. τῇ μικροὺς λίθους ἐχούσῃ ἐξέ- χοντας, τουτέστι τῇ τραχείᾳ πέτρᾳ ὑποπεπτωκυίᾳ τῇ θαλάσσῃ. E.

417. εἰ δέ κʼ ἔτι προτέρω] ἀντὶ τοῦ, εἴ που ἔμπροσθεν. καὶ περισ- σὸς ὁ κέ. P. T. προσωτέρω καὶ ἐκβολῇ τῆς σω προτέρω. B.

418. ἠϊόνας τε παραπλῆγας] τοὺς αἰγιαλούς. H. ὀξυτόνως τὸ παραπλήξ. παραπλῆγας δὲ τὰς μὴ ῥᾳδίως ἢ οὐ σφοδρῶς πλησσο- μένας ὑπὸ τῶν κυμάτων, διὰ τὸ μὴ ἀντικρὺς διαιρεῖν τῷ κύματι. ἢ τὰς μὴ κατὰ τὸ ἐναντίον, ἀλλʼ ἐκ πλαγίου πλησσομένας. E.P.Q. T. τοὺς ἐκ πλαγίου καὶ οὐχὶ ἀντικρὺ ἢ ὁμαλοὺς τόπους. τινὲς δὲ τοὺς ἀπὸ κυμάτων παραπλησσομένους λιμένας, ἐπιθετικῶς. V.

421. ἢ ἔτι μοι] διὰ γὰρ τὴν τοῦ θεοῦ ἐπήρειαν πάντα δεινὰ προσ- δοκᾷ. P.Q.T.

422. ἐξ ἁλὸς, οἷά τε πολλὰ] Ἀρίσταρχος γράφει, εἰν ἁλὶ, οἷά τε πολλά. H.

κλυτὸςʼ Ἀμφιτρίτη] ὡς τὸ “κλυτὸς Ἰπποδάμεια,” ἀντὶ τοῦ κλυ- τή. E. ἀπὸ τῆς δαίμονος ἡ θάλασσα. E.V.

Ἀμφιτρίτη] ἡ μεγάλη θάλασσα. ἡ δὲ διπλῆ πρὸς τὸ σχῆμα· καὶ ὅτι ἐν θαλάττῃ ὢν λέγει ἐξ ἁλός. H.P.Q.

Ἀμφιτρίτη λέγεται ἡ θάλασσα. ἀδελφὰ γάρ εἰσι τὰ στοιχεῖα ὁ Ποσειδῶν, ὁ Ζεὺς, καὶ ὁ Πλούτων. τῷ μὲν Διὶ ἔλαχεν ἡ τρίτη μοῖρα, ἤγουν τὰ οὐράνια, τῷ δὲ Ποσειδῶνι ὡσαύτως ἡ θάλασσα, τῷ δὲ Πλούτωνι ὡσαύτως ἡ τρίτη, ἤγουν τὰ καταχθόνια. ἡ γῆ δέ ἐστι καὶ τῶν τριῶν. E.

κλυτὸς Ἀμφιτρίτη] πῶς οὖν ἀλλαχοῦ φησι “κῆτος ἃ μυρία βόσκει ἀγάστονος Ἀμφιτρίτη;” (Od. μ, 97.) ἀλλὰ τὸ μὲν ἐπὶ τοῦ ὕδατος, τὸ δὲ ἐπὶ τοῦ στοιχείου. P.Q.T.

423. ὀδώδυσται] τὸ θέμα ὀδύω ὡς τανύω, ὤδυσται καὶ Ἀττικῶς ὀδώδυσται. B.P.T.

426. ῥινοὺς] ῥινὸς τὸ δέρμα, ὡς ἀλλαχοῦ ὁ ποιητὴς “ὑπὲ δʼ ἔστρωτο ῥινὸς βοὸς ἀγραύλοιο.” (Il. κ, 155.) M. ἐτυμολογεῖται ἀπὸ τοῦ ῥέω ῥινόν. B.

δρύφθη] συνετρίβη, ἐρράγη. H. ἀπεδρύφθη, ἀπεξύσθη. ἀπὸ τοῦ δέρας δρύπτω. B. ἐμφαντικῶς διέτεμε τὰς λέξεις. H. P.

439. ὣς] τινὲς περιέσπασαν τὸ ὧς, ἵνα σημαίνῃ τὸ ὅμως, ἔνιοι δὲ ὤξυναν. B.P.T.

παλιρρόθιον] παλινόρμητον, εἰς τοὐπίσω φερόμενον, ἐκ τοῦ ἀντικρὺ ῥέοντος. V. παλινορμήτως ὑποστρέψαν τὸ κῦμα πάλιν ἀπήνεγκεν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ αἰγιαλοῦ εἰς τὸ πέλαγος. B.P.T.

431. ἐπεσσύμενον] ὁ Ἰξίων, ἀπεσσύμενον, καὶ μᾶλλον τὸ παλιρ- ρόθιον. H. P.

432. ὡς δʼ ὅτε πουλύποδος] ὥσπερ οἱ πολύποδες ἀποσπώμενοι τῶν πετρῶν ἀντιλαμβάνεσθαι εἰώθασι ταῖς κοτυληδόσι καρτερῶς, οὕτως ἀντείχετο ταῖς χερσὶ καὶ προσεπεφύκει ὁ Ὀδυσσεὺς, ὥστε καὶ ἀπο- ξέσαι αὐτοῦ μέρος τι τοῦ δέρματος, καὶ προσείχετο τῇ πέτρᾳ. E. οὐκ ἔξωθεν ἡ εἰκὼν, ἀλλʼ ἐκ τῶν ἐνύδρων. δύσριγον δὲ ὃν τὸ ζῷον ἀντέχεται τῆς πέτρας θερμαῖνον αὐτὴν καὶ ἀντιθαλπόμενον ὑπʼ αὐ- τῆς. H.P.Q.T. καθὼς δὲ ἐκ θαλάσσης πολύποδος ἑλκομένου πυκνοὶ καὶ συνεχεῖς λίθοι πρὸς τὰς κοτύλας συνέχονται. T.

τοῦ ὀκτάποδος. εἶδος δὲ ἰχθύος ὁ ὀκτάπους. V.

433. πρὸς κοτυληδονόφιν] ὡς χαλκόφιν. λάιγγες τὰ μικρὰ λιθά- ρια, ἢ μικρὰ ψηφίδια. P. Q. πρὸς ταῖς κοτυληδόσι. κοτυληδόνες δέ εἰσιν αἱ τοῦ πολύποδος πλεκτάναι. ἐναντίως δὲ παραβέβληνται. V.

434. ὣς τοῦ πρὸς πέτρῃσι] σημειοῦνταί τινες ὅτι οὐ κατὰ πᾶν ὡμοίωται τὰ τῆς παραβολῆς. ἐκεῖ μὲν γὰρ τὸ σῶμα λίθακας ἀπο- σπᾷ, ὧδε δὲ πρὸς ταῖς πέτραις ἐναπομένει μέρος τοῦ δέρματος. Q.

436. ὑπὲρ μόρον] δύο εἰσὶ μέρη λόγου. P.

437. εἰ μὴ ἐπιφροσύνην δῶκε] σύνεσιν, ἐπίνοιαν. H. γρ. εἰ μὴ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε. H. P.

438. κύματος ἐξαναδὺς] ὁ ἀναδύνων ἐκ τοῦ κύματος, τῶν κυμάτων ἐκείνων ἅτινα ἀποπτύονται καὶ ἐξερεύγονται εἰς τὴν ἤπειρον. B. τό τʼ] ὅπερ. Gl. P. ὅπερ ἐρεύγεται καὶ προσρήγνυται μετὰ ἤχου. P.

439. νῆχε παρὲξ] ὀξύτονον τὸ παρέξ, μεθʼ ὃ βραχὺ διασταλ- τέον. δηλοῖ τὸ παρενήχετο. P. οὔτε πλησίον πάνυ, ὅπερ δηλοῖ ἡ παρά, οὔτε πόρρω, ὅπερ δηλοῖ τὸ ἐξ. E.

ἄμφω εἰς τὴν καρτερίαν Ὀδυσσέως. ὡς νηχόμενος γὰρ τῆς παρα- τηρήσεως οὐκ ἠμέλει. P. Q.

440. ἠϊόνας τε παραπλῆγας] παραπλαγιαζομένας τῇ πληγῇ, οὐκ [*](6. θερμαῖνον] θερμαίνων H. 5. ἐνύδρων] ἐνύγρων Q. T. χονται. 6. θερμαῖνον] θερμαίνων H. 28. Hoc scholion in T. adscri- 6. θερμαῖνον] θερμαίνων H. ptum versui 418. ubi eadem verba ἀντιθαλπόμενον T. quod legit Eu- poetæ. stath. p. 1541, 9. ἀντιθερμαινόμενον πραπλαγιαζομένας] παραπλησιαζο- ceteri. μένας T. 12. παραθέβλνται Buttm. pro προ- τῇ πληγῇ H. τῇ γῇ T. ταῖς πληγαῖς βέβληνται, collato scholio proximo. B.E.T. 19. ἀναδὺνων Buttm. pro ὀδύων. οὐκ H. T. οὐδ᾿ P., om. B.E. 20. ἐξερεύγονται Buttm. pro ἐξέο-)

441. ἀλλʼ ὅτε δὴ ποταμοῖο] Σώσωνά φασι τοῦτον λέγεσθαι τὸν ποταμόν. P. Q.

443. λεῖος πετράων] ἢ ὅτι πέτρας οὐκ εἶχεν, ἢ ὅτι εἶχε μὲν, λείας δὲ ὅμως αὐτὰς εἶχεν. B.P.Q.T.

444. ἡ ἀνταπόδοσις εἰς τὸ “ἔγνω δὲ προρέοντα,” ἵνα περιττεύῃ ὁ σύνδεσμος. P.

καὶ εὔξατο ὃν κατὰ θυμόν] οἰκεῖον γὰρ τῷ νηχομένῳ μὴ φθέγγε- σθαι, ἀλλὰ τῷ λογισμῷ τὴν εὐχὴν ἐκφέρειν. B.P.Q. εἶτά φησιν ὁ ποιητὴς ηὔξατο. P.

445. πολύλλιστον] πολυλιτάνευτον, ἀπὸ τοῦ λιτή ἡ παράκλησις. B.E. οὕτω πολύλλιστον κατʼ αἰτιατικὴν ἀντὶ τοῦ πολυλίστως. P. T. εὔχεται τῷ ποταμῷ ὡς ἂν ἑκάστου ἔχοντος δαίμονα. ὁ δὲ καὶ ἐν ταῖς κρήναις οἶδεν θεὰς, ἂς Νύμφας καλεῖ “Νύμφαι κρηναῖαι, κοῦραι Διός” (Od. ρ, 240.), καὶ ἄλλαι “Νύμφαι ὀρεστιάδες, κοῦραι Διός” (Il. ζ, 240.). οὕτω πεπληρῶσθαι θείων δυνάμεων Ὅμηρος ἡγεῖται πάντα. T.

447. αἰδοῖος μέν τʼ ἐστί] οἶμαι διὰ τὸν ἱκέσιον Δία, ὅς ἐστι πα- τὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε. E. ὁ μέν παρέλκει. ὁ δὲ νοῦς, ἀνδρῶν ὅστις ἵκηται ἀλώμενος, αἰδοῖός ἐστι καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσι. B.P.Q. καὶ παρὰ τοῖς θεοῖς, φησὶν, ὁ ἱκέτης αἰδέσιμος καὶ προσδεκτός ἐστι. B. P. Q.

449. σόν τε ῥόον σά τε γούναθʼ ἱκάνω] μιᾷ δεήσει καὶ τὴν φύσιν τοῦ ῥεύματος καὶ τὸ σῶμα συνέπλεξεν. P.Q.T.

451. παῦσεν ἑὸν ῥόον, ἔσχε δὲ κῦμα] μιᾷ δεήσει τὸ ἴδιον κῦμα καὶ τὸν ἴδιον ῥοῦν ἐπέσχεν. Q. T.

453. ἐς ποταμοῦ προχοάς] ἀντὶ ἀντωνυμίας τὸ ὄνομα. οὐ γὰρ εἶπεν εἰς τὰς ἑαυτοῦ προχοάς. ἡ διπλῆ οὖν παράκειται πρὸς τὸ τῆς ἑρμηνείας ἴδιον. B.E.P.Q.

ὁ δʼ ἄρʼ ἄμφω γούνατʼ ἔκαμψε] τὰ γὰρ νεῦρα ἀπὸ πολλοῦ κρύους ἀκινητοῦσιν. ἵνα γοῦν μὴ κρατηθῶσιν αὐτῷ ταῦτα ἔκαμψεν. E.

οἱ γὰρ ἐπὶ πλέον ἐν ὑγρῷ διατρίψαντες ἀπορθοῦνται τὰ νεῦρα, καὶ δέονται μαλάξεώς τινος εἰς τὸ καταπεσεῖν. P.Q.T.

454. ἁλὶ γὰρ δέδμητο] τῇ θαλάσσῃ καταπεπονημένος ἦν. V.

455. ὤδεε] εἰ μὲν ἄνευ τοῦ ι, ὦζεν, εἰ δὲ σὺν τῷ ι, ᾠδήκει. H. P. ἔνιοι ᾤδησεν ὄγκῳ. V.·

κήκιε] ἀπὸ τοῦ κίω τὸ παραγίνομαι. ἀνηκοντίζετο πολλὴ καὶ ἐβρώμει, ἀφʼ οὗ καὶ καπνός. B.

457. ὀλιγηπελέων] ὀλίγον ἔχων τοῦ πέλειν. B.E.P.T. ὁ δὲ λό- γος, ὡς ὀλιγοδρανέων. P. T. ἤγουν ὀλιγοψυχῶν. B.E.

458. ἄμπνυτο] ἔμπνυτο, διὰ τοῦ ε. H.

459. καὶ τότε δὴ κρήδεμνον] ἐν πρώτοις μέμνηται τῶν ἐντολῶν τῆς εὐεργέτιδος. P.Q.T.

Ζηνόδοτος, ἀπὸ ἕο. ἡ κοινὴ, ἀπὸ ἕθεν. H. P.

460. ἁλιμυρηέντα] τὸν τῇ ἁλὶ ὁμοῦ ῥέοντα, ἤγουν ἀναμεμιγμένον τῇ θαλάσσῃ. ἢ τὸν εἰς ἅλα μυρόμενον. E. ἐπιθετικῶς τὸν εἰς τὴν θάλασσαν ἐρευγόμενον, τουτέστιν εἰς θάλασσαν ῥέοντα. P. Q.

461. κατάρροον διὰ τοῦ ἑτέρου ρ. H. P.

463. ὑπεκλίνθη] ἐφίλησε, ἠσπάσατο. H. τῇ σχοίνῳ ὑπέκλινεν ἑαυτόν. H. T.

σχοίνῳ ὑπεκλίνθη] τῇ λεγομένῃ βρούλῳ ὑπέπεσε. E.

465. τί νύ μοι μήκιστα γένηται] τί πλέον μοι τούτων γενήσε- ται; B. T. τὸ τέλειον, τί μοι τούτων γενήσεται; P.

466. δυσκηδέα νύκτα] δυσφρόντιστον, κακὰς φροντίδας ἐμποιοῦ- σαν. B.P.Q.T. ἀμφότερα δὲ ἄπορα, τὸ κοιμηθῆναι, διὰ τὸ κρύος, καὶ τὸ πόρρω ἀπιέναι, διὰ τὰ θηρία. B.P.Q.

φυλάξω] Ἀρίσταρχος, φυλάσσω, ἐν παρατάσει, καὶ προσυπα- κούει τὸ ἐμαυτόν. τὸ ἑξῆς, μή με δαμάσῃ. H. P.

467. στίβη τε] ἡ ἑωθινὴ ψύχρα. B. T. ἡ πάχνη, ἀπὸ τοῦ στι- βάζεσθαι. B. τὸ ἐξ αἰθρίας κρύος γενόμενον μάλιστα παρὰ τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας ἅμα ἡμέρᾳ, ὅπερ ἔνιοι λέγουσι μάλκην. E. ἡ ἑωθινὴ ψύχρα, ἡ πάχνη. τῶν ἅπαξ δὲ εἰρημένων ἡ λέξις. P. Q. ἡ πάχνη κατὰ ἀντίφρασιν, ἢ τὸ ἑωθινὸν ψῦχος. V.

θῆλυς ἐέρση] ἡ τρόφιμος δρόσος. τρόφιμον γὰρ τὸ θῆλυ. οὐκ εἶπε δὲ θήλεια, ἀλλὰ θῆλυς ἀρσενικῶς, ὡς ποιητικώτερον. εἰ γὰρ καὶ ἀρσενικῶς λέγεται ὁ θῆλυς, ἀλλʼ ἔχει τὸ σημαινόμενον θῆλυ. B. Q. ἡ πάχνη ἡ θάλλουσα ἐκ τοῦ πυκνοῦσθαι. εἰ γὰρ μὴ πυκνωθῇ ἡ ἀναθυμίασις ἐκ τοῦ ὕδατος καὶ ἐκ τοῦ κρύους, πάγος ἄλλως οὐ πήγνυται. E. θῆλυς] θάλλουσα. ἐέρση] δρόσος. V.

468. κεκαφηότα θυμόν] ἐκπεπνευκότα· κάπος γὰρ τὸ πνεῦμα. E.

469. αὔρη δʼ ἐκ] γρ. αὔρη γάρ. H. P.

ψυχρὴ πνέει] ἐντεῦθεν παρίσταται ὅτι καὶ ἀνέμων φύσιν ἀκριβῶς κατενόησεν Ὅμηρος, ὧν ἡ γένεσις ἐκ τῶν ὑγρῶν ἐστι. τοῦ μὲν γὰρ ὕδατος ἡ μεταβολὴ εἰς ἀέρα γίνεται, ὁ δʼ ἄνεμός ἐστιν ἀὴρ ῥέων. E.

470. ἐς κλιτὺν ἀναβὰς] τὴν ὑψηλὴν πρόσβασιν τοῦ ὄρους, τὴν ἀκρώρειαν, ἢ τὴν ἀπόκλισιν. E.P.Q.V.

471. θάμνοις] ἐκ τοῦ θαμινοῦ τὸ συχνὸν γίνεται θάμνος. B.

474. δοάσσατο] οὕτως ἔδοξεν αὐτῷ κέρδιον, οὕτω πως ὡς κατιὼν ὁ λόγος δηλώσει, “βῆ ῥʼ ἴμεν εἰς ὕλην.” B. τὸ καθʼ ἑαυτό. P.

475. βῆ ῥʼ ἴμεν] γράφεται, βῆ δʼ ἴλεν. E.

476. περιφαινομένῳ] πάντοθεν κατοπτευομένῳ. T. περιορωμένῳ, περὶ ὃν τόπον οὐκ ἔστιν ὕλη, ἀλλὰ μόνον θάμνος, τὸ δὲ περὶ αὐτὸν ψιλόν. V.

477. ἐξ ὁμόθεν πεφυῶτας] ἐν τοῖς ὑπομνήμασι, γεγαῶτας. H. Q. τὸ δὲ σχῆμα ἀντίπτωσις, ἵνʼ ᾖ, τὸν μὲν φυλίης, τὸν δʼ ἐλαίης. ἢ στικτέον μετὰ τὸ πεφυῶτας, ἵνα ἐν τοῖς ἑξῆς λείπῃ τὸ ἦν ῥῆμα, ὁ μὲν φυλίης ἦν, ὁ δὲ ἐλαίης. P. Q.

πλεονάζει ἡ ἐξ πρόθεσις. P.

φυλίης] φυλία εἶδος ἐλαίας, μυρρίνης ὅμοια φύλλα ἐχούσης. οἱ δὲ τὸ ἀγριέλαιον λέγουσιν. B.P.Q.T.

478. τοὺς μὲν ἄρʼ οὔτʼ ἀνέμων διάει μένος ὑγρὸν ἀέντων] ἐξ οὗ ἔλαβε τὸν στίχον ὁ Ἡσίοδος. E.

τοὺς μὲν] ἀντὶ τοῦ δή· ἢ συνέσταλται Ἰακῶς. P.

ἀμφίβολον· ὑγρὸν μένος, ἢ ὑγρὸν ἀέντων, ἀντὶ τοῦ ὑγρῶς ῥεόν- των. τῆς ἀμφιβόλου διαστολὴ ἡμᾶς ἀπαλλάττει. P. Q.

481. τὸ ἔφυν συσταλτέον. P.

ἐπαμοιβαδίς] ἐπαλλακτικῶς. P. ἐπιπεπλεγμένοι ἐναλλάξ. V.

483. φλλων γὰρ ἔην χύσις] ἐὰν ἀφ᾿ ἑτέρας ἀρχῆς ἀναγνῶμεν τοῖς ἑξῆς συνάπτοντες, ἔσται καθολικὸς ὁ λόγος, ὅτι τοσαῦτα ἦν τὰ φύλλα ὥστε καὶ δύο καὶ τρεῖς καλύψασθαι. ἐὰν δὲ ὡς διὰ μέσου κείμενον διορθῶμεν, ἔσται τοσαῦτα φύλλα ἐπιβεβλημένος ὅσον δύο ἢ τρεῖς καλύψαι, πλεῖον τῶν δεόντων δηλονότι. P. Q. ἤλιθα πολλὴ] ἀπὸ τοῦ ἅλις καὶ τοῦ θα ἐπιτατικοῦ μορίου. E.

484. ἔρυσθαι] προπαροξυτόνως, ἵνα σημαίνῃ παρατατικόν. P.

485. εἰ καὶ μάλα περ χαλεπαίνοι] ἡ ὥρα. ἤτοι χαλεπῶς ὑπὸ ῥίγους διατεθείη. B.E.Q.T.

488. δαλὸν] κεκαυμένον ξύλον. H. T. σποδιῇ] σποδῷ, κονίᾳ. H.

489. ἀγροῦ ἐπʼ ἐσχατιῆς] ἄκρως τῇ ἐπεξεργασίᾳ. οὐ γὰρ ἐν τῇ πόλει χρεία ταύτης τῆς προνοίας. Q.

490. σπέρμα πυρὸς] πᾶσα οὐσία μείωσιν πάσχει. τὸ δὲ πῦρ ἐν ὅσῳ κἂν τὸ τυχὸν ἔχῃ, πάλιν αὔξεται. ὃ εἰδὼς πρῶτος ὁ ποιητὴς εἶπε σπέρμα πυρός. καὶ τὸ σπέρμα γὰρ ἐξ ἐλαχίστου αὔξεται. ἔστι δὲ ὁ τρόπος μεταφορά. πρὸς τοῦτο καὶ ὁ Αἰσχύλος ἀντεμηχα- νήσατο εἰπὼν πηγὴν πυρὸς ἐν Προμηθεῖ δεσμώτῃ ἐν οἷς φησι “ναρ- [*](2. μυρρίνης] μυρίνης P.Q.T. pro ἔθεν. ἔβαν. Pronuntiandum igi- 2. 3. Cf. Apollon. Lex. s. v. φυλίης. tur ἔφυν ἐπαμοιβαδὶς, plane ut βέλος 8. ἀπαλλάττει] Majus defectus ἐχεπευκές. BUTTM. signum hic posuit, nimirum pro 10. ἐπαλλακτικῶς Buttm. pro ἀ- διαστολή ipse habens διαστολῆς. παλλακτικῶς. Nunc ad τῆς ἀμφιβόλου intelligen- 14. διορθῶμεν] Vid. ad p. 258, 15. dum est λέξεως. BUTTM. Fort. τοῦ. ὅσον] Exspectes ὥστε ut supra: 9. Hoc vult: syllabam υν bre- sed ὅσον sumpsit ex v. 484. vem esse pronuntiandam, ut sola 15. δεόντων Friedlaender. de Ni. cæsura metrum fulciat. Recte. cam. p. 79. pro ὄντων. Nam ἔφῦν pro tertia plurali æque 26. ἔστι—μεταφορά om. T. mendosum foret atque ἔθην, ἔβην 27. Προμηθεῖ] 109.)

490. αὔοι] ἐξάπτοι. P. V. ὁ Ἰξίων, αὔῃ. H. P.