Scholia in Odysseam

Συναγαγὼν ἐκκλησίαν Τηλέμαχος παραγγέλλει τοῖς μνηστῆρσιν ἐξιέναι τῆς οἰκίας τοῦ Ὀδυσσέως. καὶ λαβὼν παρὰ μὲν Εὐρυκλείας τὰ πρὸς τὴν ἀποδημίαν ἐπιτήδεια, παρὰ δὲ τῆς Ἀθηνᾶς ἑταίρους τε καὶ ναῦν, εἰς πλοῦν ἀνάγεται ἡλίου δύναντος. E.H.M.P.Q.S.V.

Ἅμα ἕω Τηλέμαχος συναγαγὼν εἰς ἐκκλησίαν τοὺς Ἰθακησίους κελεύει τοὺς μνηστῆρας ἀπαλλάττεσθαι τῆς οἰκίας, καὶ ναῦν αἰτή- σας παρʼ αὐτῶν, ὅπως εἰς Πύλον καὶ Σπάρτην πορευθῇ, ἀποτυγχάνει. παρὰ δὲ Nοήμονος λαβὼν καὶ ἐφόδια παρὰ Εὐρυκλείας τῆς τροφοῦ αὐτοῦ λάθρα τῆς μητρὸς ἀποπλεῖ. H.M.S. et MS. Barnes.

1. Τὸ ἦμος τροχαϊκόν ἐστι καὶ διὰ τοῦτο ψιλοῦται. ἀπὸ μέρους καλὴ ἠριγένεια, ἢ ἡ τῷ ἦρι γεννωμένη, τουτέστι τῷ ὄρθρῳ, ἢ ἡ τὸ ἦρ γεννῶσα, τουτέστι τὴν πρωΐαν. E.

ἠριγένεια] ἦρ γεννῶσα, τουτέστι τὴν πρωΐαν, ἢ ἐν τῷ ἦρι γεννω- μένη, ὅπερ ἐστὶν ὄρθρος. Q. V. ῥοδοδάκτυλος δὲ ἀπὸ τῆς πρωϊνῆς ἀνατολῆς καὶ τοῦ χρώματος τοῦ περὶ τὸ διάστημα τὸ πρωῖνὸν τὴν ἡμέραν διʼ ἐπιθέτου κεκσμηκεν. V.

ῥοδοδάκτυλος ἠὼς] ἤτοι ῥοδόχρους. ἀπὸ μέρους καλὴ, ἀπὸ τῆς πρωινῆς ἀνατολῆς. S. ἠὼς διάφορα σημαίνει· τήν τε σωματοειδῆ θεὸν διὰ τοῦ φάναι τὸν ποιητὴν “ἠὼς δʼ ἐκ λεχέων παρʼ ἀγαυοῦ Τι- θωνοῖο ὤρνυθ’, ἵν’ ἀθανάτοισι φόως φέροι ἠδὲ βροτοῖσι” (Il. λ,1.) καὶ τὸν ὄρθρον φερωνύμως κληθέντα ἀπὸ τοῦ ὀρθοῦσθαι ἡμᾶς ἀπὸ τῆς κοίτης καὶ περὶ τὰ οἰκεῖα τρέπεσθαι ἔργα, ὡς ὅταν φησὶν “ἠὼς μὲν κροκόπεπλος ἐκίδνατο πᾶσαν ἐπʼ αἶαν” (Il. θ, 1.)· καὶ τὸ ἀπὸ μέχρις ὥρας ἕκτης διάστημα, ὡς τὸ “ὄφρα μὲν ἠὼς ἦν καὶ ἀέξετο ἱερὸν ἤμαρʼ (Il. θ, 66.)· καὶ τὴν ὅλην ἡμέραν, καθʼ ὃ σημαινόμενον ἡμέρα νοεῖται ὁ ἀπὸ ἀνατολῆς τοῦ ἡλίου δρόμος μέχρι δύσεως, ὁπότε τὴν ὑπὲρ ἡμᾶς ποιεῖται φορὰν ὁ θεὸς οὗτος, τὸ παρʼ ἡμᾶς διεξιὼν ἡμισφαίριον, ὡς τὸ “οἵ ῥʼ ἐξ Ἀσκανίης ἐριβώλακος ἤλθον ἀμοιβοὶ ἠοῖ [*](γένεσιν κατὰ τοὺς ἄφρονας Ελληνας. 3. τοὺς μ. ἀ. τῆς οἰκίας M.8. τῆς καὶ αὐτὸς ὸ μέγιστος ποιητὴς αὐτῶν οἰκίας μ. ἀ. ceteri. Ὅμηρος μάρτυς. πεποίηται γὰρ οὕτως ἐν 6. αὐτοῦ addidi ex M.S. τοῖς ἔπεσιν αὐτοῦ ὁ Ζεὺς διαλεγόμενος ἀποπλεῖ M.S. ἐκπλεῖ ceteri. πρὸς τοὺς ὁμοίους αὐτῷ δαίμονας περὶ τῆς 8—9. ριγένεια] ἐστὶν, ἡ ἦρ γεν- Αἰγίσθου μοιχείας, καὶ τῆς ἐπὶ τῷδε νῶσα, τουτέστι τὴν πρωίαν, ἢ τὴν ἐν τῷ ποινῆς “ὦ πόποι, οἷον δή νυ θεοὺς αἰτιό- ἦρι γεννῶσαν, ἤτοι τῷ ὄρθρῳ S. ωνται, ἐξ ἡμέων γάρ φασι” καὶ τὰ 17. ὀρνυθ —βροτοῖσι addidi ex H. ἐξῆς. ἕως τοῦ··ἄλγεʼ ἔχουσιν”—quæ M. ad α, 32–35 spectant. CRAMER. 23. ὁπότε–ἠμισφαίριον habent M. 1. Ἄλλη ὑπόθεσις addidi ex H. In V., om ceteri. M.S. est Ἅλλως. 25. ἀμοιβοὶ] ἀμοιβὴ H. P.)

εἴπωμεν δὲ καὶ τί τὸ διάφορον τῆς ῥοδοδακτύλου πρὸς τὴν κροκό- πεπλον. διὰ μὲν τοῦ κρόκου τὸ πολὺ τῆς νυκτὸς, ὀλίγον δὲ τῆς ἡμέ- ρας δηλοῖ, ἐν οἷς καὶ μετὰ τὸν ἑωσφόρον αὐτὴν ἀνατέλλειν φησὶν, “ὅντε μέτα κροκόπεπλος (Il. ψ, 227.). διὰ δὲ τοῦ ῥόδου τὸ πολὺ τῆς ἡμέρας, ὀλίγον δὲ τῆς νυκτὸς δηλοῖ, ἐν οἷς τῷ ὄρθρῳ αὐτὴν ἐπά- γει, “ἤμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος ἠώς·” καὶ τὸ ἤμος δʼ ἑωσφόρος εἶσι φόως ἐρέων ἐπὶ γαῖαν, ὅντε μέτα κροκόπεπλος ὑπεὶρ ἅλα κίδνατο ἠώςʼ (Il. ψ, 226.)· γεννήσας δὲ ἐκ τῆς κροκοπέπλου τὸν ὄρθρον ἐπάγει τὴν ῥοδοδάκτυλον. ἐν δὲ τῷ “ἠὼς μὲν ἐκίδνατο πᾶσαν ἐπʼ α αν” τὸ ἐκίδνατο παράτασιν ἔχει, οὐ συντέλειαν. ἐπεὶ γὰρ σφαιροειδοῦς ὄντος τοῦ κόσμου καὶ τῆς γῆς οὐχ ἅμα πᾶσι κατὰ τὸ αὐτὸ ὁ ἥλιος ἀνατέλλει οὐδὲ κατὰ τὴν αὐτὴν ὥραν ἡμῖν ἐνί- σταται, εἰκότως τὸ ἐκίδνατο ἔφη, τὴν ἐν παρατάσει ἄλλοτε πρὸς ἄλλους ἐπιβολὴν παριστὰς τῆς πορείας. καὶ ὅτι σὺν τῷ [*](1. τότε—μάχεσθαι habent M. P., omittere, ex illis tarmen indiciis for- om. ceteri. tasse colligas lectum etiam olim δεἱο] ὁ ζεὺς T. fuisse ὐρσε M. ἤρχε T. ὦ φίλοι, οὐ γάρ πω ἴδμεν ζόφος οὐδʼ 3. παρὰ om. ed. Mediol. ὅπη ἠώς· 6. οὐ γάρ ποι ἴδμεν ὅπη ζόφος] Sic eo sensu formulæ οὔπω, qui est E.P.Q., nisi quod P. habet οὐ γάρ πη. μ, 208. ὦ φίλοι, οὐ γάρ πώ τι κακῶν Schol. vulg. integriori sermone οὐ ἀδαήμονές εἰμεν, et alibi. BUTTM. γάρ πῃ ἴδμεν ζόφος, οὐδʼ ὅπη ἠὼς, οὐδʼ Scripsi οὐ γὰρ ἴδμεν ex M., qui πη ὅπη ἠέλιος: quæ omnia fortasse non super γάρ scriptum habet. οὐ γάρ negligenda sunt, ob digamma læ- πη ἴδμεν H. sum in vulgata apud Homerum, οὐ 8. Κράτης] σωκράτης E.P.Q. σο- γάρ τʼ ἴδμεν, ὅπη ζόφος, οὐδʼ ὅπη ἠὼς. κράτης H. Quamvis enim facillimum sit τε 9. καὶ δύσεως] καὶ om. M.)

2. ὤρνυτ’ ἄρʼ] τὸ διὰ τῆς προτροπῆς τῆς θεοῦ πρόθυμον τοῦ νέουτα διὰ τοῦ ώρνυτο ἐσήμανε. M. Q.S. ὤρνυτο, ὡς τὸ “ώχθησαν δʼ ἀνὰ δῶμαʼ (Il. α, 570.). σπανίως γὰρ ὁ ποιητὴς αὔξει τὴν ἄρχουσαν, εἰ μή που διὰ τὸ μέτρον. M.S.

3. εἵματα ἑσσάμενος] λιτὴν τῆς προόδου τὴν ἀφήγησιν ἐκ τοῦ κοιτῶνος πεποίηται, οἰκείως τῇ ὀρφανίᾳ καὶ τῷ πένθει τοῦ πατρός· οὐχ οἷός ἐστιν Ἀγαμέμνων προὶὼν εἰς ἐκκλησίαν “μαλακὸν δʼ ἔν- δυνε χιτῶνα, περὶ δὲ μέγα βάλλετο φᾶροςʼ (Il. β. 42.). B.H.M.Q. περὶ δὲ ξίφος] σημαίνει ὅτι τὸ παλαιὸν ώμοις τὰ ξίφη περιεβάλ- λοντο καὶ ὡς ἐν Ἰλιάδι φησὶν ὁ ποιητὴς τῇ ῥα δύο τελαμῶνε περὶ στήθεσσι τετάσθην, ἤτοι ὁ μὲν σάκεος, ὁ δὲ φασγάνου ἀργυροήλου” (Il. ξ, 404.). E.

4. λιπαροῖσιν] λιπαροῖς καὶ πλουσίοις, μεταφορικῶς. S.

5. βῆ δʼ ἴαεν] διὰ τοῦτο φοβερὸς μέν ἐστι τοῖς ἐχθροῖς, προσφι- λὴς δὲ τοῖς πολίταις. H.

6. ἰψα] ταχέως. S.

αἶψα δὲ] ὁ δέ ποτὲ μὲν παραπληρωματικὸς, ἔστι δʼ ὅτε καὶ ἀντὶ τοῦ γάρ αἰτιολογικῶς λαμβάνεται. M S.

κηρύκεσσι] φύσει μακρὸν τὸ ρυ, κῆρυξ δὲ θέσει. S.

λιγυφθόγγοις] ἡδυφώνοις. S.

κέλευσε] παρεκελεύσατο. S.

7. κηρύσσειν] οὐδὲν μὲν ἀντιπράττουσιν οἱ στίχοι πρὸς τὴν παροῦσαν ὑποθεσιν, οἰκειότεροι δὲ μᾶλλόν εἰσιν ἐν Ἴμιάδι (β, 51.). M.Q.S.

8. οἱ μὲν ἐκήρυσσον] οὗτοι μὲν οἱ κήρυκες κηρύσσοντες ἐκάλουν, οἱ Ἀχαιοὶ δὲ συνηθροίζοντο πάντες ταχέως. S.

9. αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἤγερθεν] οὐ γὰρ ἔδει προφθάνειν αὐτὸν τὴν σύνοδον τῶν πολιτῶν, συνειλεγμένων δὲ αὐτῶν ἀπιέναι. E.M. μετὰ ταῦτα ἀφʼ οὗ δὴ συνήχθησαν, ὁμοῦ δὲ κατὰ ταυτὸν ἐγένοντο. S.

10. βῆ ῥʼ ἴμεν] τὸ ἑξῆς βῆ ῥʼ ἴμεν εἰς ἀγορὴν οὐκ οἶὸς· τὰ δὲ ἄλλα διὰ μέσου διορθωτέον. M.S. ὁρμήσας ἐπορεύθη εἰς δημηγο- ρίαν αὐτός. S.

παλάμῃ δʼ ἔχε χάλκεον ἔγχος] ὡς κυνηγὸς πρόεισιν ὁ νέος οὐκ ἄποθεν τῶν τοῦ πατρὸς ἐπιτηδευμάτων. καὶ γὰρ ἐκεῖνος περὶ τὸν Ἄργὸν ἐσπουδακώς φαίνεται (Od. ρ, 291.), καὶ τὸ σύμβολον τοῦ σώματος ἀπὸ κυνηγεσίων οὐλὴν ἔσχε καὶ ἐν τῇ χλανίδι αὐτοῦ “ἐν προτέροισι πόδεσσι κύων ἔχε ποικίλον ἑλλὸν ἀσπαίροντα λάων” (Od. τ, 228.). οὕτω γὰρ οἱ εὐγενεῖς τῶν νέων ἐπαιδεύοντο. καὶ ὁ Μέναν- δρος, “ἐλεύθερόν τι τολμήσει πονεῖν, θηρᾶν λέοντας, ὅπλα βαστά- ζειν.” ἢ ἀντὶ τοῦ μὲν σκήπτρου τὸ δόρυ κατέχει ὡς οὐ συγχυρούμε- νος εἶναι βασιλεὺς, κύνας δὲ ἔχει ἑπομένους, δηλονότι διὰ τὴν ἐπι- βουλὴν τῶν μνηστήρων, οὐδὲ ἀκολούθους ἔχει θεράποντας. E.H.M. Q. R.

11. ἅμα τῷγε δύω κύνες] τοῦτό τινες σημειοῦνται πρὸς τὸν ἄγροικον τῶν παλαιῶν βίον. ἢ ὡς φιλακόλουθον τὸ ζῷον ἕπεται οὐ κατὰ προαίρεσιν αὐτοῦ. E.M.Q. ἢ ἔθος ἦν τοῖς ἀρχαίοις ἔνα κύνα [*](1. μὲν om. Q. 18. τι] τε M. 2. οἰκειότεροι] οἰκειότερον M. τολμήσει Buttm. pro τόλμης εἷ εἰσὶν ἐν] εἰσὶ τῆ S. 7. σύνοδον—ἀπιέναι] σύνοδον, ἀλλὰ πονεῖν] ποιεῖν H. R. ποεῖν M. συνειλεγμένων τῶν πολιτῶν ἀπιέναι E. θηρᾶν λέοντας Buttm. pro θήραν 12. κυνηγὸς] κυναγὸς H. λέγοντας. 13. ἄποθεν] ἄπωθεν R. 20. κύνας δὲ] δὲ in libris post 14. σύμβολον] συμβάλλον R. συγχωρούμενος lectum huc transpo- 15. οὐλὴν additum ex Eustath. suit Buttm. In V. breve ex hoc P. 1430, 53. a quo ἡ ἀπὸ τοῦ κυνη- scholio excerptum est, Ἀντὶ σκήπτρου γεσίου οὐλὴ dicitur σύμβολον σώματος τὸ δόρυ κατεῖχεν ὡς οὐ συγχωρούμενος εἰς ἀναγνωρισμόν. εἷναι βασιλεύς. καὶ om. E.Q. In H. est δὲ, in- 23. σημειοῦνται addidit Cobetus. terpunctione ante ἔσχε posita. 24. τῶν παλαιῶν M. παλαιὸν E.Q.)

14. θώκῳ] τοῦτον οἱ Ἀττικοὶ θᾶκον καλοῦσιν. ἔστι δὲ καθέδρα. H.M.

γέροντες] γέροντας νῦν τοὺς πρεσβυτέρους ἀκουστέον, ὧν ἂν εἴη καὶ ὁ διαλεγόμενος νῦν. τοῦτο δὲ εἰς ἔλεγχον τῶν μνηστήρων. ἤτοι ὅν ἐτίμων οἱ γέροντες διὰ τὸ γένος, τοῦτον ὕβριζον αὐτοὶ καὶ ἀπηξίουν βασιλέα εἶναι ἑαυτῶν. E.H.M.Q.

15. τοῖσι δʼ ἔπειθ] εἰκότως δημηγορεῖ. δέδιε γὰρ ἄμφω τῶν παί- δων, τοῦ μὲν τῇ ἀπουσίᾳ, τοῦ δὲ τῇ ἀταξίῳ. ἅμα δὲ τῷ γέροντι τοῦ δημηγορεῖν ὁ Τηλέμαχος ἤρξατο. καὶ οὐκ ἐπαίρεται τῇ τιμῇ τῶν γερόντων ὁ νέος, ἀλλὰ μιμεῖται τὸ ἠθικὸν τοῦ πατρός. τοιοῦτος γὰρ καὶ ὁ Ὀδυσσεὺς ἐν τῷ λέγειν, οὐ ταχέως ἀρχόμενος, ἀλλὰ “στάσκεν, ὑπαὶ δὲ ἴδεσκε κατὰ χθονὸς ὄμματα πήξας” (Il. γ, 217.) E.H. M. Q.

16. καὶ μυρία ᾔδη] ἐπειδὴ ὑπὸ τοῦ γήρως κυφοὶ γίνονται καὶ οἱ τυχόντες, καὶ οὐ διὰ τὸ γῆρας δεῖ θρασύνεσθαι, πρόσκειται “καὶ μυρία ἤδη.” E.S.

18. εὔπωλον] καλοῖς ἵπποις χρωμένην· ἢ ἐν ἧ καλῶς ἀναστρέ- φεταί τις. P. Q. τὴν εὗ οἰκουμένην, τὴν καλοὺς ἵππους ἔχου- σαν. S.

20. ύματον] ἤτοι προφαγὼν ἄλλους ἐν πρώτοις ὕστατον ἔφαγεν αὐτόν. B.

ὅτι τάχα ἐτιμωρήθη ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέως καὶ οὐκέτι ἄνθρωπον ἔφαγεν. ἢ τὸν ἐν τάξει ἔσχατον. ἢ ἐπιφωνῶν τοῦτο εἴρηκεν. H.M.Q. ἤτοι τὸν ἐν τάξει ἔσχατον. ἢ ἐπιφωνῶν τοῦτο εἴρηκεν, ὄντως πύματον καὶ ἔσχατον, διὰ τὸ τιμωρηθῆναι αὐτὸν ὑπὸ Ὀδυσσέως. ἢ πύματον [*](1. σίοδος] Op. 602. 17. πρόσκειται Buttm. pro πρόκει- 3. καλοῦσιν] λέγουσιν H., qui hoc ται. scholion supra versum habet a m. 25. ἐπιφωνῶν τοῦτο] ἐπιφανῶν τοῦ- sec., omissis verbis ἔστι δὲ καθέδρα. τον Q. 5. γέροντας —διαλεγόμενος νῦν et δὲ 26. ἐπιφωνῶν] ἐπηφρωνέον V. In post τοῦτο om. E.Q. MSS. ἐπιφρονέων, ἐπὶ φονέων; unde 6. τοῦτο δὲ—ἑαυτῶν om. H. Barnesius fecit έπιφωνέων; rectius 8. ἑαυτῶν M. αὐτόν ceteri. ἐπιφωνῶν hic et in scholio Q. Con- 10. ἀταξία H. M. ἀξίᾳ E.Q. fer ἀναφωνεῖν et προαναφωνεῖν in schol. τοῦ δ.] τ δ. H. α. 54. β, 127. 284. 367. BUTT– 11. ἐπαίρεται] ἐπήρτηται H. Fort. MANN. ἐπῆρται.)

δόρπον] τὸ καθʼ ἡμᾶς δεῖπνον. τρισὶ δὲ τροφαῖς ἐχρῶντο. καὶ τὴν μὲν πρώτην ἐκάλουν ἄριστον, ἣν ἐλάμβανον πρωίας σχεδὸν ἔτι σκο- τίας οὕσης· καὶ ὠνομάσθη ἄριστον ἢ παρὰ τὸ τοὺς λαμβάνοντας εἰς ἀριστείαν ἔρχεσθαι, ἢ ἀπὸ τοῦ προσφέρεσθαι ταύτην πρώτην τροφὴν, παρὰ τὸ ἄειρε ὠνομασμένης τῆς λέξεως· “μή μοι οἶνον ἄειρε μελί- φρονα, πότνια μῆτερ” (Il. ζ, 264.) τὴν δὲ δευτέραν δεῖπνον, τὸ καθʼ ἡμᾶς λεγόμενον ἄριστον, καὶ ἔστι κατὰ τὸ ἔτυμον δείπονον, μεθʼ ὃ δεἵ πονεῖν, ὅπερ ἐστὶν ἐνεργεῖν· λαμβάνοντες γὰρ ταύτην τὴν τροφὴν πάλιν περὶ τὰ πολεμικὰ ἔργα ἐπόνουν. τὴν δὲ τρίτην δόρπον, τὸ καθʼ ἡμᾶς λεγόμενον δεῖπνον, καὶ ἔστι κατὰ τὸ ἔτυμον ἰαύερπον, ὅταν εἰς τὸ ἰαύειν πορευώμεθα, ὅπερ ἐστὶ κοιμᾶσθαι. Αἰσχύλος δὲ καὶ τῆς τάξεως τῶν ὀνομάτων μάρτυς ἐστὶ λέγων “ἄριστα, δεῖπνα, δόρπα θʼ αίρεῖσθαι τρίτα.ʼ E.H.M.T.V.

22. δύο δʼ αἰὲν ἔχον] διχῶς Ἀρίσταρχος, “δύο δʼ λλοι ἔχον καὶ δόρ δʼ αἰὲν ἔχον.ʼ H.

23. ἀλλʼ οὐδʼ ὣς] περισπαστέον τὸ ὧς. H.

ἅλλ’ οὐδʼ ὣς τοῦ λήθετο] τὸ συμβαῖνον εἰς τοὺς γονέας παρεφύ- λαξεν. οὐ γὰρ οὕτως ἡ τῶν ζώντων παρουσία εὐφραίνει ὡς ἡ τοῦ ἑνὸς ἀπώλεια λυπεῖ. οὗτος οὖν τρεῖς ἔχων οὐ παύεται τὸν ἀπολωλότα ὀδυρόμενος. E.H.M.Q.S.

24. τοῖς ὅγε] τινὲς, τοὺς ὅγε. H. τοῦ ὅγε] ὑπὲρ τούτου. M.

26. οὕτε ποθ’] Ἀρίσταρχος “οὔτε πω.” τοῦτο δὲ εἰς τὴν ἀναρχίαν, ὅθεν καὶ ἐθρασύνθη τὰ μειράκια, μηδενὸς ἐπιπλήσσοντος ἐκείνοις. H.M.S.

28. ῦν δὲ τίς] τὸ τίς πυσματικὸν ἐνθάδε τυγχάνον φυλάσσει τὸν ἴδιον τόνον. H.M.Q.S.

29. ἠὲ νέων ἀνδρῶν ἢ] οὗτοι μὲν ἐγκλίνονται διαζευκτικοὶ ὄντες, οἱ δὲ ἑξῆς περισπῶνται· ἐρωτηματικοὶ γάρ. H. S.

30. ἔκλυεν] τινὲς, πολεμίων στρατοῦ· ἄμεινον δὲ, τοῦ ἐπὶ Ἴλιον στρατεύσαντος. οὗτος γὰρ ἅμα μὲν ὡς περὶ δημοσίων πραγμάτων ἐρωτᾷ, ἄμα δὲ καὶ τὰ αὐτῷ διαφέροντα πολυπραγμονεῖ. H.Q.S.

31. ἡμῖν] ἀπολύτως ἡ ἀντωνυμία, διὸ τὴν προτέραν ὀξυντέον. H.S.

ὅτε] γρ. καὶ, ὅτι. ὅτε] ὅστις. ἐπίρρημα ἀντὶ τοῦ ἡνίκα. Ἄλ- λως. τὸ ὅτε ἀντὶ τοῦ ἡνίκα· κρεῖττον τὸ ὅστις. H.

32. ἠέ ἀντὶ τοῦ η. H. S.

33. ἐσθλός μοι δοκεῖ εἶναι] ἕως τοῦ εἶναι ἡ στιγμή. τὸ δὲ ὀνή- μενος ἠθικῶς ἀναπεφώνηται, ἄξιος ὀνήσεως. H. Q.S. εἰς τὸ ὀνήμε- νος λείπει τὸ εἴη, ἀντὶ τοῦ, εἴη ὀνηθησόμενος. ἡ δὲ στιγμὴ εἰς τὸ εἶναι. τὸ δὲ ὀνήμενος ἠθικῶς ἀναπεφώνηται. B. ἀντὶ τοῦ ὠφελῶν αὐτὸς ἑαυτὸν εἴη καὶ ὄνησιν αὑτοῦ λάβοι. E.

οἱ] ἀπολύτως ἡ οἱ. H.

34. μενοινᾷ] κατὰ διάνοιαν ἐνθυμεῖται, μεριμνᾷ, λογίζεται. H.

35. φήμῃ] τῇ κληδόνι, τῇ μαντείᾳ. λέγει δὲ τὸν λόγον τοῦ Αἰ- γυπτίου, ὃν ὡς μαντείαν ἐκδεξάμενος ὁ Τηλέμαχος ἐχάρη οἰωνιζόμενος ἐκ τούτου ὅτι τὰ κατὰ σκοπὸν αὐτῷ πάντα εἰς τέλος ἀχθήσε- ται. E.

37. μέσῃ ἀγορῇ] μέσον τῶν συνειλεγμένων. S.

στῆ δὲ μέσῃ ἀγορῇ] ὅτι διʼ ἑκατέρας τῆς ποιήσεως θμηρικὸν ὂν τὸ ἔθος τετήρηται. H. S.

39. ἔπειτα γέροντα καθαπτόμενος προσέειπε] ἤτοι τὸν λόγον πρὸς αὐτὸν ποιούμενος ἢ καταπραΰνων καὶ προσαγόμενος. H.S. τὴν ἀπό- τασιν τῶν λόγων ποιούμενος. S.

καθαπτόμενος] πρὸς ἐκεῖνον τὸν λόγον ἀποτεινόμενος. τὸ γὰρ καθάπτομαι ἐπὶ δύο λαμβάνεται, ἐπὶ καλοῦ τε καὶ κακοῦ, ἐπὶ καλοῦ μὲν ἀντὶ τοῦ πρὸς σὲ ποιοῦμαι τὸν λόγον· ἐπὶ κακοῦ δὲ ἀντὶ τοῦ ὑβριστικῶς διατίθεμαι, ὅπερ καὶ γενικῇ συντάσσεται. B.

40. ὦ γέρον] ἀπὸ τοῦ καιροῦ πεποίηται τὴν . . . . ὡς Ὀδυσσεὺς ἐν τῇ τ καὶ Διομήδης ἐν τῇ ξ. H.M.S.

τάχα εἴσεαι] γρ. τάχα μαθήσῃ. Η.

41. ἤγειρα] Ζηνόδοτος γρ. ἤγειρε. ἐλέγχεται δὲ διὰ τοῦ “μά- λιστα δʼ ἐμεέ” ἐχρῆν γὰρ εἶναι αὐτόν. Η.Μ.

42. ἔκλυον] γελοίως γράφει Ζηνέδοτος, ἤϊον, ἀπὸ τοῦ ἀίειν, ὅ ἐστιν ἀκούειν. Η.Μ. τηρητέον ὅτι πρὸς τὸ πρῶτον τῇ τάξει πρῶ- τον ἀπήντησεν, ὅπερ σπανίως ποιεῖ. Μ.

45. ὅ μοι κακὸν ἔμπεσεν οἵκῳ] μετὰ τοῦτο ὑποστικτέον. S. V. ὅ μοι κακὸν ἔμπεσεν] Ἀριστοφάνης, ὅ μοι κακὰ ἔμπεσε. τὸ δὲ, ὅ μοι, ἀντὶ τοῦ, ὅτι μοι. Β.Η.Μ. κῆδος λέγει οὕτως, ὅ μοι κακὸν ἔμπεσε κῆδος. Μ. ἐπειδὴ εἶπε κακὸν ἑνικῶς, ὡς λαμβανόμενος ἑαυτοῦ ἐπάγει, οὐχ ἓν κακὸν, ἀλλὰ δύο. Μ.

46. δοιά] ὁ μὲν Ἀριστοφάνης κακά πληθυντικῶς γράφει· ὁ δὲ Ἀρίσταρχος τὸ δοιά ἀντὶ τοῦ διχῶς ἀκούει. Ε.

Ἀρίσταρχος τὸ δοιά ἀντὶ τοῦ διχῶς. συναπτέον αὐτὸ τοῖς ἄνω καὶ στικτέον. Η.

47. πατὴρ δʼ ὣς ἤπιος ἧεν] οἱ ἀρχαῖοι τὴν βασιλείαν ἐμέριζον εἰς τρία ἐπίθετα. τὸν μὲν πρᾶον βασιλέα ὠνόμαζον πατέρα, τὸν ἀπη- νῆ καὶ θυμώδη, δεσπότην τὸν φειδωλὸν καὶ φιλόχρυσον κάπη- λον. Β.

48. νῦν δʼ αὖ] οὐχ ὡς προκρίνων τοῦ πατρὸς τὴν οὐσίαν, ἀλλὰ τὴν κατηγορίαν αὔξων τῶν νέων. ἄλλως τε τοῦτο μὲν ἀμφίβολον, ἐκεῖνο δὲ πρόδηλον. Μ.Q.

50. ἐπέχραον] Ἀριστοφάνης, ἐπέχρων. Η. ἐπῆλθον μετὰ βλά- βης καὶ ἐπηρείας ἐπηρεάζοντες. S. ὡς πολλάκις Τελχῖνες. Μ.

51. τῶν ἀνδρῶν φίλοι υἷες] τουτέστι τῶν ἐνθάδε ἀρίστων υἱοί. Β.Η. καὶ μὴν δώδεκα μόνοι ἦσαν ἀπὸ τῆς Ἰθάκης· ἀλλʼ ἐκείνων ἔδει μάλιστα κατηγορεῖν, σὓς ἔστι συλλαμβάνεσθαι τῷ πολίτῃ βια- ζομένῳ ἄλλως τε καὶ τῶν ἄλλων μείζονες ἦσαν, ὡς αὐτός φησιν

ἑκατὸν δέκα καὶ ὀκτὼ σχεδὸν τῶν ἀπάντων ὄντων μνηστήρων, ἀπὸ τούτων δὲ ἐκ τῆς Ἰθάκης “δυοκαίδεκα πάντες ἄριστοι” (π, 251.) ῥηθέντων, ζητεῖ Ἡροκλείδης πῶς ὁ Τηλέμαχος κατασμικρύνει ἐν τῇ δημηγορίᾳ συστέλλων τὸ πλῆθος εἰς μόνους τοὺς Πθακησίους. τί γὰρ ἔφη ῾œ“μητέρι μνηστῆρες ἐπέχραον οὐκ ἐθελούσῃ, τῶν ἀνδρῶν φί- λοι υἷες, οἳ ἐνθάδε γʼ εἰσὶν ἄριστοι;” τὸ γὰρ πολὺ φορτίον τῆς μνη- στείας περιῄρηκε συστείλας τὸ πλῆθος εἰς τοὺς ἐνθάδε, τοὺς ὄντας ἐλάχιστον μέρος τοῦ παντὸς πλήθους. φαίη δʼ ἄν τις ἐν Ἰθάκῃ δη- μηγοροῦντα τὸν Τηλέμαχον τῶν ἐξ Ἰθάκης εἰκότως κατηγορεῖν. ῥη- [*](2. ὡς πολλάκις] μητέρι μὲν ὡς πολ- 13. ἄλλοι—Ζακύνθῳ] Εx Od. α, λάκις Μ. Delevi μητέρι μὲν, quæ 245. ubi legitur ὅσσοι γὰρ νήσοισιν verba lemma scholii sunt ex μη- etc. τέρι μοι corruptum. 14. Δουλιχίῳ] δουλιχίῃ Μ. 3. ἀρίστων Η. ἄριστοι Β. Σάμῃ] σάμηῳ Η. 4. καὶ μὴν—βιαζομένῳ] Ηæc verba 15. μόνων] μόνον Μ. sunt etiam in Β. ἀπελάσας] ἀπώλεσας Μ. 5. ἔδει—σ. τῶ ποιητῇ] δεῖ—σ. μᾶλ- 16. τῶν λοιπῶν] τὸ λοιπόν Μ. λον τῷ ποιητῇ S. 17. τῶν ἁ. ὄνίων H. R. ὄντων τῶν 9. ἀριστέων] ἀρίστων Μ., sed su. ἁ. Q. perscripto εα. 19. ῥηθέντων Η. ῥηθεν R. ῥηθέντες παισίν Μ. πᾶσιν Η. 10. ὀλίγον Μ. ὀλιγοστὸν Η. In κατασμικρύνει] σμικρύνει Q. scholio proximo est ὀλίγιστον. 21. ἔφη] φησι R. 11. καὶ ἄλλως om. Μ. 24. μέρος R. Legebatur μετά.)

52. οἳ πατρὸς μὲν] διαβάλλει τὴν μνηστείαν ὡς πρόφασιν οὖσαν τῆς ἁρπαγῆς τῶν χρημάτων. ἐξὸν γὰρ κατὰ νόμους μνηστεύεσθαι παρανόμως ἡμῖν ἐνοχλοῦσιν. Η.Q. δῆλον ἐκ τούτων ὅτι ὁ Ἰκάριος θακήσιος ἦν. ἔφη γοῦν “εἰς οἶκον.” εἰ δὲ ἦν ξένος, ἔφη ἂν ποτὶ ἄστυ ἢ πρὸς τὴν γαῖαν. εἰ δὲ ἦν Σπαρτιάτης, πῶς εἰς Σπάρτην ἐλ- θὼν Τηλέμαχος οὐ συνέτυχεν αὐτῷ; πῶς τε ὁ φιλοδέσποτος Εὔμαιος κατηρᾶτο τῇ δεσποίνῃ λέγων “ ὡς ὤφελλʼ Ἑλένης ἀπὸ φῦλον ὀλέ- σθαι πρόχνυ” (ξ, 68.); Ἰκάριος γὰρ καὶ Τυνδάρεως ἀδελφοὶ, καὶ περιείχετο τῇ κατάρᾳ ἡ Πητελόπη, ὡς θυγάτηρ ἐκείνου τοῦ Ἰκαρίου. πῶς τε Ἀθηνἅ ἐν Σπάρτῃ ὄντι τῷ Τηλεμάχῳ φησὶν “ἤδη γάρ ῥα πατήρ τε κασίγνητοί τε κέλονται Εὐρυμάχῳ γήμασθαι” (ο, 16.); ὡς γὰρ ἐν Ἰθάκῃ οἰκούντων ποιεῖται τὸν λόγον. Η.Μ.Q.

53. ὥς κʼ αὐτὸς] γρ. ὅς. Ρ. ὅς] γρ. ὧς. Η.

ἐεδνώσαιτο] ἕδνα ἐπιδώσει, ἀποπροικίσει, χρήματα δώσει· καὶ κυρίως μὲν ἕδνα ἐστὶ τὰ διδόμενα ὑπὸ τοῦ γαμοῦντος τῇ γαμουμένῃ· [*](15. παρανόμως Η. παρανόμοι Q. quæstione vid. schol. ad δ, Ι. δῆλον ἐκ τούτων] ἐκ τούτου δῆλον S. 19. κατηρᾶτο correxi pro κατηγο- ὁ addidi ex Μ.S. ρᾶτο, quod est in Η. κατηγορεῖτο Q. 16. ἦν] μὲν Μ. διατερεῖτο Μ. ἔφη γοῦν] γοῦν Μ. i. e. φασὶ 25. ὡς θ. ἐνείνου τοῦ ἰκαρίου Μ. γοῦν, quod est in S. εἴπερ ἐκείνη τοῦ ἱκαρίου ἦν θ. Η.Q. εἰ δὲ—ποτὶ S. Legebatur εἰ γὰρ 26. ἀποπροικίσει, χρήματα δώσει ad- —πρὸς τό. Quæ post ἄστυ leguntur didi ex S. usque ad finem scholii non habet S. 27. ὑπὸ Ρ. ἀπὸ ceteri. 17. πῶς εἰς Σπάρτην—] De hac)

55. οἱ δʼ εἰς ἡμετέρου] ἀπὸ κοινοῦ τὸ πατρός· ἢ ἀντὶ τοῦ εἰς ἡμέτερον Ἀττικῶς, ὡς “ἀλλʼ ἄγʼ, ὀΐστευσον Μενελάου” (Ιl. δ, 100.) ἀντὶ τοῦ Μενέλαον. Μ. λείπει τοῦ πατρὸς οἶκον. Gl. Μ.

56. βοῦς ἱερεύοντες καὶ ὄῖς] πάντα πληθυντικῶς λέγει, αὔξων τὴν κατηγορίαν, καίτοι μίαν βοὕν ἔθυον. “ἵρευον δὲ σύας σιάλους καὶ βοῦν ἀγελαίην” (Od. ρ, 181.) Μ.S.

57. εἰλαπινάζουσι] κατὰ συστροφὰς πίνουσιν, ἐν ἀθροίσματι εὐωχοῦνται, ἑορτάζουσι. S.

58. τὰ δὲ] τὰ ἐπὶ συντριβῇ ἡμετέρᾳ θελήματα τούτων. Β. τὰ δὲ πολλὰ κατάνεται] ταῦτα δὲ πολλὰ ὄντα καταναλίσκε- ται. S.

κατάνεται] τελειοῦται. ἀπὸ τοῦ ἀνύω, ἄνω, ῥῆμα. Β.

59. οἷος Ὀδυσσεὺς] οὐκ ἐσμὲν τοιοῦτοι οἷος ἦν ὁ Ὀδυσσεύς. ἐπιχειρήσωμεν, ὀλοθρευθείημεν ἄν. Q.

ἔσκεν] ὑπῆρχεν. S.

ἀρὴν ἀπὸ οἴκου ἀμῦναι] βλάβην ἀποσοβῆσαι. S.

60. ἡμεῖς δʼ οὔ νύ τι] ἐλεγχθείημεν ἂν ἀσθενεῖς ὄντες καὶ ἄποροι δυνάμεως καὶ ἐπιχειρήσαντες ἀνελεῖν αὐτοὺς τάχα ἀναιρεθησό- μεθα. Q.

ἡμεῖς δʼ οὔ νύ τι] οὐχ οἷοί τε ἐσμέν. S.

ἀμυνέμεν] ὥστε βοηθεῖν. S.

ἦ καὶ ἔπειτα] οἱ μὲν γράφουσι περισπωμένως, οἱ δὲ ὀξυτόνως· καλῶς δὲ ἔχουσι καὶ τὰ δύο. Η. ὄντως γὰρ καὶ μετὰ τὸ ἐπιχει- ρῆσαι. S.

61. λευγαλέοι] ἀσθενεῖς, ἀδύνατοι, πικροὶ ἑαυτοῖς ὑπάρξομεν. S.

καὶ οὐ δεδαηκότες ἀλκὴν] καὶ εἰδότες, μεμαθηκότες, ἐπιστάμεθα τὸν τρόπον τῆς βοηθείας, τῆς δυνάμεως. S.

63. οὐ γὰρ ἔτʼ ἀνσχετὰ] εὔθετα, καὶ πλεονάζει ἡ ἀνά στέρησις,- ἴν᾿ ᾖ σχετά. S. αἰτιᾶται ὁ Ἡρακλείδης καὶ τὸ τῆς Τηλεμάχου δημηγορίας ἀνοικονόμητον. δέον γὰρ, φησὶν, ἀξιοῦν καὶ ἱκετεύειν συνάρασθαι αὐτῷ πρὸς τὴν τῶν μνηστήρων τοῦ οἴκου ἀπαλλαγὴν, ὁ δὲ ἐπιπλήσσει λέγων “οὐ γὰρ ἔτʼ ἀνσχετὰ ἔργα τετεύχαται, οὐδʼ ἔτι καλῶς οἶκὸς ἐμὸς διόλωλε.” καὶ τὸ ὅτι, εἰ μὴ πάρεστιν ὁ πατὴρ, ταῦτα πάσχειν ἐπανατεινόμενος, “οὐ γὰρ ἔπʼ ἀνὴρ οἷος Ὀδυσσεὺς ἔσκεν ἀρὴν ἀπὸ οἴκου ἀμῦναι· ἡμεῖς δʼ οὔ νύ τι τοῖοι ἀμυνέμεν” (58 —60.). καὶ ἔτι πικροτέρου πρὸς τοὺς Ἰθακησίους ὄντος τοῦ λόγου, καὶ τὴν ἀπειλὴν “ἄλλους τʼ αἰδέσθητε” φησὶ “περικτίονας ἀνθρώπους, θεῶν δʼ ὑποδείσατε μῆνιν.” ἀγνοεῖ δὲ ὁ κατήγορος τὴν δύναμιν τῆς δημηγορίας. συμπλέκεται γὰρ βασιλικὸν φρόνημα δεήσει καὶ ἱκεσίᾳ. καὶ ἔστιν οὐχ ἀπλῶς ὁ λόγος ἀτυχοῦντος, ἵνα δέησις ᾖ μόνη, ἀλλὰ βασιλέως ἀτυχοῦντός τε ἅμα καὶ ἀδικουμένου ὑφ’ ὧν ἥκιστα ἐχρῆν· ὁ δὲ λόγος πρὸς τοὺς ἀδικοῦντας. διὸ ἡ μὲν παρρησία τῆς ἐπιπλήξεως βασιλικὴ, ἡ δὲ δέησις (παραμέμικται γὰρ καὶ δέησις) οἰκεία τῷ δυστυχοῦντι, “λίσσομαι ἠμὲν Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἠδὲ Θέμιστος.” H.Q.R.

64. νεμεσσήθητε] μεμπτὸν ἡγήσασθε. S.

65. ἄλλους τʼ αἰδέσθητε] ἐλέγχει τὸ πλῆθος, ὅτι ἐχρῆν καὶ αὐτὸ τῶν παρ᾿ αὐτοῦ λόγων πάσχοντος διακωλῦσαι τὰ τολμώμενα. πάντη δὲ προβάλλεται τὸν ἔλεον καὶ τὴν πρὸς τοὺς ἔξω αἰδῶ. Q. ἄμφω γὰρ ταῦτα συνίστησι τὸν βίον, ὡς Ἡσίοδος [*](5. φησὶν R. ἔφη ceteri. μένος H. Q. 7. ἀνσχετὰ] ἀνάσχετο R. ἔπ᾿·] ἕστʼ R. ἐστιν H. Q. οὐδʼ ἔτι καλῶς] οὐδέ τι καλὸς R. 10. οἴκου—τι] Legebatuιr τοῦ οὶκου 8. καὶ τὸ ὅτι, εῖ—] Deleta parti—τοι. cula εἰ scribendum videtur, καὶ τὸ, ἀμυνέμεν] ἀμύναιμεν Q. ὅτι μὴ πάρεστιν ὁ πατὴρ, ταῦτα πά- 12. ἀπειλὴν Cobetus pro πάλην. σχειν ἐπανατεινάμενος, quod partici- φησὶ R. ἕφη ceteri. pium pendet adhuc a verbo ἐπι- 15. ἀτυχοῦντος ButtIn. pro ἀδι- πλήσσει jungcndumque est ita : καὶ κοῦντος. ἐπανατεινάμενος τὸ ταῦτα πάσχειν ὅτι 18. βασιλικὴ R. Legebatur βασι- μὴ πάρεστιν ὁ πατήρ: h. e. illud ma- λικῆς. xime urgens atque ostendens se παραμέμικται] παραμεμίγνυται Q. hæc pati propter absentiam patris. 24. καὶ τὴν Buttm. Aberat καί. BUTTM. 25. Ἡσίοδος] Op.195. Conf. Eu- 9. ἐπανατεινόμενος R. ἐπανατεινά- stath. p. I 434, 33.)

περικτίονας] γείτονας· ἀπὸ τοῦ πέριξ, τὸ πλησίον, ἤτοι τοὺς περὶ ἐκείνους ὄντας, πλησιαστὰς, πέριξ κατοικοῦντας. B.E.

67. ἀγασσάμενοι] ἀπὸ τοῦ ἀγῶ γίνεται ἄγαμαι, ὃ σημαίνει δύο, τὸ θαυμάζω καὶ τὸ μέμφομαι. ὡσαύτως καὶ τὸ θαυμάζω δύο ση- μαίνει, τὸ κατηγορῶ καὶ τὸ ἐπαινῶ. Β.

τινὲς τὸ ἀγασσάμενοι ἀντὶ τοῦ μεμψάμενοι ἐκλαμβάνουσιν. οὐκ ἔστι δὲ, ἀλλὰ σημαίνει τὸ ἐκπλαγέντες, ὡς ἐπὶ τινὶ μεγάλῳ παρανο- μήματι δηλονότι. Ε.

ἀγασσάμενοι κακὰ ἔργα] θαυμάσαντες τὰ κακὰ ἔργα, τῶν ἀδικούν- των τὴν τόλμαν. ἢ νεμεσήσαντες ἐπὶ τοῖς κακῶς πραττομένοις, μὴ μεταβάλωσι τὰ πράγματα. S.

68. λίσσομαι ἠμὲν Ζηνὸς] ἱκετεύω ὑμᾶς καὶ διὰ τοῦ Διὸς νόν. S.

λίσσομαι] καὶ τοῦτο ἐκ τοῦ καιροῦ. τὴν γὰρ προεστηκυῖαν τῶν ἐκ- κλησιῶν θεὰν ἐπικαλεῖται. τινὲς δὲ ᾠήθησαν Θέμιδος ἄγαλμα εἰσφέ- ρεσθαι εἰς τὰς ἐκκλησίας. παρατηρητέον δὲ ὅτι καὶ ἐν Ἰλιάδι (υ, 4.) παρὰ Διὸς ἔχει γέρας τοῦτο Θέμις H.M.Q.

Θέμιστος] Αἰολικῶς, τῆς Θέμιδος. V.

69. λύει ἠδὲ καθίζει] διαλύει καὶ συνίστασθαι ποιεῖ. S.

70. σχέσθε, φίλοι] βαρύτης γὰρ ὀνειδίζειν μὲν ἃ πάσχει, ἱκε- τεύειν δὲ συγχωρεῖσθαι αὐτῷ τὸν πατέρα, ὃν πάντας μὲν ἔδει ποθοῦν- τας δακρύειν, αὐτὸς δὲ ἐν ἱκετηρίᾳ τίθεται τὸ κἂν μόνῳ αὐτῷ συτ χωρηθῆναι τὸ πένθος. καὶ εὐθὺς ἀπολογισμὸς περίδοξος ἐφʼ οἷς δρῶσι παράδοξα,

πρὸς τοὺς Ἰθακησίους ὅλους· ἐὰν ὁ πατήρ μου δυσμενέων καὶ ἐχθραινόμενος ὑμῖν ἦν, ἐάσατέ με πάσχειν. τὸ δὲ μή παρέλκον. Β.

72. δυσμενέων κάκʼ ἔρεζεν] ἐκακοποίει. Gl. Μ. τὸ ἔρεζεν διὰ τοῦ ζ καὶ τὸ δυσμενέων μετοχή. πεφεισμένως δὲ τῷ λόγῳ χρῆται οὐκ ἄντικρυς εὐεργέτην καλῶν τὸν πατέρα. Μ. Q.

73. τῶν μʼ ἀποτινύμενοι] ὑπὲρ ὧν καὶ ἕνεκα τούτων με τιμωρού- μενοι πράττονται, δυσχεραίνοντες, ἐχθρωδῶς διακείμενοι. S.

74. τούτους ὀτρύνοντες] οὐχ ὅτι ὤτρυνον αὐτοὺς εἰς τὸ φανερὸν ἐκεῖνοι, τοῦτο ἐγκαλεῖ Τηλέμαχος, ἀλλʼ ὅτι παῖδας ὄντας αὐτῶν τοὺς μνηστῆρας οὐκ ἐπεῖχον. οὓς γάρ τις κωλύειν δυνάμενος, διὰ τὸ εἶναι κύριος αὐτῶν, ἐᾷ πλημμελεῖν, οὗτος ἂν εἴη ἄντικρυς ὁ τὴν τῆς ἀδι-. κίας ἐξουσίαν αὐτοῖς δεδωκώς. Ε.

75. ὑμέας] ἀντικειμένου λύσις. τῷ γὰρ “τούτους ὀτρύνοντες” ῥᾴδιον ἀπαντῆσαι ὅτι οὐκ ὀτρύνομεν οὐδὲ κοινωνοῦμεν τῆς εὐωχίας. πολλῷ οὖν, φησὶν, αἱρετώτερον ὑμᾶς ἐσθίειν ἤπερ τοῖς μνηστῆρσιν ἐπι- τρέπειν. Q. οἱ γὰρ μὴ ἐνιστάμενοι τῇ βίᾳ τῶν μειρακίων σχεδὸν ἐπιτρέπουσι καὶ ἐπὶ τὰ ἁμαρτήματα προκαλοῦνται. Ρ. Q. πρόβασιν] τὴν κτῆσιν τῶν τετραπόδων, ἀφʼ ἧς προβαίνει ἡ οὐσία. τὰ κτήματα καὶ τὴν πρόσοδον. Ε. περιουσίαν, πρόσοδον, ἀπὸ τοῦ προβαίνειν ἐκ τούτου τὴν οὐσίαν. S.

77. ποτιπτυσσοίμεθα] προστερνιζοίμεθα, παραβάλοιμεν· ἢ ἀχώ- ριστοι γινοίμεθα φιλοφρονούμενοι καὶ προσπλεκόμενοι. Β. προσλα- λοίμεθα, φιλοφρόνως ἀπαιτοῖμεν, παρακαλοῖμεν, προσομιλοῖμεν. Ε.

προτιπτυσσοίμεθα, φιλοφρόνως ἀπαιτοῖμεν, μετὰ τοῦ ρ. δηλοῖ δὲ τὸ στερνιζοίμεθα, ἢ ἀχώριστοι γενοίμεθα. καὶ ἔδει μὲν ἡμᾶς ὑποστί- ζειν εἰς αὐτὸ, τὸ δὲ μύθῳ τοῖς ἑξῆς ἀποδιδόναι. ἀλλʼ οὐδέποτε ὁ εἰ- κοστὸς χρόνος τοῦ ἡρωῖκοῦ στιγμὴν ἐπιδέχεται. Η.Μ.Q.

79. ἀπρήκτους] πρὸς ἃς οὐδὲν ἔστι πράξασθαι. B.E.M.Q. ἀπράκτους ὀδύνας, ἢ πρὸς ἂς οὐκ ἔστι τι πρᾶξαι. S. νῦν δὲ ἐῶντες ἑτέρους φθείρειν ταῦτα ἐμβάλλετέ μοι ὀδύνας. οὐ γὰρ δυνήσομαι καταπρᾶξαι ἐπὶ τῷ ταῦτα ἀναλαβεῖν. Ε.

81. ἀναπρήσας] ἀντὶ τοῦ ἀνομβρήσας καὶ δακρύων πλῆθος προέ- μενος. Ζηνόδοτος δὲ γράφων “δάκρυα θερμὰ χέων” ἐκλέλυκε τὴν μεγαλειότητα τοῦ στίχου. Η.Μ.Q.R. δακρύων πλῆθος προέμενος, ἢ πληρώσας δακρύων τοὺς ὀφθαλμούς. S. δαιμονίως ἑαυτῷ ἐπιμαρ- τυρεῖ ὁ ποιητὴς ὅτι πρὸς τὸ οἰκτρότατον προῆκε τὸν λόγον. Μ.Q.R.

82. ἀκὴν ἔσαν] ἥσυχοι ἦσαν σιωπῶντες. S.

οὐδέ τις ἔτλη] οὐδεὶς δὲ ἐτόλμα. S.

85. Τηλέμαχʼ ὑψαγόρη] μεγάλῃ κατηγορίᾳ προδιαβάλλει τὸν λόγον ὡς συκοφάντην καὶ δεινὸν εἰπεῖν ἀποφαίνων τὸν Τηλέμαχον. Μ.Q.

μένος ἄσχετε] ἀκατάσχετε τῇ δυνάμει· εἰρωνικῶς ἀντὶ τοῦ ἀδύ- νατε. Β.Ε.Ρ.Q.V.

86. μῶμον ἀνάψαι] περιποιῆσαι, περιθεῖναι ἡμῖν. S.

87. μνηστῆρες Ἀχαιῶν] γρ. καὶ ἀχέων, ἤγουν τῶν θλίψεων. ἡ ὀξεῖα παρὰ τῷ ποιητῇ ἐκτείνει. Μ.

88. ἀλλὰ φίλη μήτηρ] τὸ μὲν πρῶτον ἔγκλημα “ μητέρι μοι μνηστἥρες ἐπέχραον οὐκ ἐθελούσῃ” ἑκὼν παρῆκεν· οὐ γὰρ ἦν τοῦτο λῦσαι· ὡς νομίμης δὲ γενομένης τῆς μνηστείας, τὴν ἐξαπατῶσαν αὐτοὺς αἰτίαν φησὶν εἶναι. λέληθε δὲ αὐτῶν ὁμολογῶν τὴν βίαν· ἀπὸ γὰρ τῆς ὑπερθέσεως φανερὰ ἡ τῆς γυναικὸς προαίρεσις. Η. Μ. Q.

περὶ κέρδεα] οὐκ ἀναστρεπτέον τὴν περί· ἔστι γὰρ περίοιδεν. Μ.

89. τάχα δʼ εἶσι τέταρτον] ἡ διπλῆ πρὸς τὸ ἑξῆς δοκοῦν ἀσυμφ- Φώνως λέγεσθαι “ὣς τρίετες μὲν ἔληθε δόλῳ, ἀλλʼ ὅτε τέτρατον ἧλθεν ἔτος” (106.)· διὸ καί τινες μετεποίησαν “ὣς δίετες μὲν ἔληθε δόλῳ· ἀλλʼ ὅτε δὴ τρίτον ἦλθεν ἔτος.” οὐδὲν δὲ ἐναντίον ἔχει τὰ ἔπη. τὸ γὰρ τάχα ἀντὶ τοῦ ταχέως, τὸ δὲ εἶσιν ἀντὶ τοῦ δίεισι καὶ τὸ τέταρτον. Η.Μ.

τάχα δʼ εἶσι] προπερισπαστέον τὸ εἶσι· σημαίνει γὰρ τὸ διελεύ- σεται, πληρωθήσεται. τὸ δὲ τάχα ἀντὶ τοῦ ταχέως. Μ. κυρίως τὸ τάχα. ἔστι γὰρ τοῦ ἀπεγνωκότος περιγενέσθαι τῆς Πηνελόπης. Μ.Q.

90. ἐξ οὗ ἀτέμβει] ἀφʼ οὗ στερίσκει, λυπεῖ, ξηραίνει ἐπιθυ- μίαν. S.

91. πάντας μέν ῥ ἔλπει] ὑπὲρ τοῦ διαφυγεῖν τὸν παρόντα ἔλεγχον τῆς μητρὸς κατηγορεῖ. Μ.S.

ἔλπει] ἐλπίζειν ποιεῖ, ἢ ἀντὶ τοῦ ἐλπίδας ὑπισχνεῖται, ὁμολο- γεῖ S.

92. ἀγγελίας προῖεῖσα] ἀπαγγελίας προπέμπουσα. S.

93. ἡ δὲ δόλον] διόλου σχεδὸν ὁμολογεῖ τὴν βίαν. S.

ἐνὶ φρεσὶ μερμήριξε] ἐμφαντικῶς τὸ ὅλον, ὡς καὶ τὰ πρῶτα δο- λίως ἀπατώσης αὐτούς. Μ.

94. μέγαν ἱστὸν ἐνὶ μεγάροισιν] οὐ ποιητικῶς κόσμον χάριν προσέρριπται τὸ μέγαν, ἀλλὰ πρὸς τὸ πολυχρόνιον τῆς τοῦ ἔργον κατασκευῆς. καὶ τὸ ἄφαρ νῦν ἀντὶ τοῦ ἐξαίφνης. Η.Μ.Q.S.

95. λεπτὸν καὶ περίμετρον] ὁ λεπτοϋφὴς καὶ ὑπέρμετρος, εἰκότως, ἵνα δυστήρητον ἔχῃ τὴν τοῦ ἔργου προκοπήν. Η.Μ.S. Ἄλλως. πολὺν, μέγαν, περισσὸν μέτρον ἔχοντα. S. V.

96. κοῦροι] διὰ τὸ κοῦροι ὀνειδίζει αὐτοὺς, ὡς οὐ δέον ταύτην τὴν ἡλικίαν τὴν μὴ προσήκουσαν μνᾶσθαι. Ἁλλως. Διονύσιος ὁ Θρᾷξ ἰδίᾳ μὲν τὸ κοῦροι, ἰδίὴ δὲ τὸ “ἐμοὶ μνηστῆρες” διαστέλλει. καὶ ἡμῖν δὲ οὕτω δοκεῖ, ἵνʼ ᾖ, ὦ νέοι, ἐμοὶ μνηστῆρες. Δημήτριος δὲ ὁ Ἰξίων μετὰ τὴν ἀντωνυμίαν ἔστιξεν, ἵνα, φησὶ, τὸ ἀπρεπὲς αὐτῶν ὀνειδίζη- ται. M.Q.R.

ἐπεὶ θάνε] τὸ μὴ διηγήσασθαι τὴν ἀπάτην, ἀλλὰ καὶ τὰς φωνὰς αὐτὰς θεῖναι ἐξ ὧν ἠπάτησεν, φαντασίαν ἔχει τῆς ἀλη- θείας. Η.

97. μίμνετʼ] τὸ ἑξῆς, μίμνετε εἰσόκε φᾶρος ἐκτελέσω Λαέρτῃ ἥρωϊ ταφήϊον. τὸ δὲ “μή μοι μεταμώλια νήματʼ ὄληται” διὰ μέ- σου. Μ. φησὶ δὲ μὴ ἐξεῖναι μνηστεύεσθαι ἱστοῦ ἑστῶτος. Ε. φᾶρος] ἱμάτιον. S.

98. μεταμάνια] γρ. μεταμώλια ἢ μεταμώνια. Ρ.

μεταμώνια] μή πώς μοι ἠμελημένα. S.

99. Λαέρτῃ ἥρωϊ] ἔμφυτόν πώς ἐστι ταῖς γυναιξὶ πρὸς τοὺς γο- νεῖς τῶν ἀνδρῶν ἀπεχθῶς ἔχειν. δείκνυσιν οὖν λεληθότως τὴν πρὸς Ὀδυσσέα φιλοστοργίαν, ὃς ταυτὸ παρῄνει μεμνῆσθαι πατρὸς καὶ μη- τρός. Μ.S.

100. μοἵρʼ ὀλοὴ καθέλῃσι] μερὶς ὀλεθρία καταλάβῃ. S.

τανηλεγέος θανάτοιο] μακροχρονίου, ἐκ τοῦ λέγω τὸ κοιμῶμαι. S. τοῦ μακρὰν ἀφροντισίαν παρέχοντος. ἢ τοῦ μακροκοιμήτου, ἀπὸ τοῦ ταναὸν τὸ μακρὸν καὶ τοῦ λέγω τὸ κοιμῶμαι. Β.Ε.

101. κτεατίσσας] προικοδοτήσας. S.

102. ἄτερ σπείρου] ὡς ἀξίου ἱματίου σπανίζοντος· οὐ γὰρ παν- [*](1. ὁ λεπτοῦφὴς καὶ ὑπέρμετρος] λεπ- ἱστοῦ δʼ ἑστῶτος μὴ μνηστεύεσθαι ἄμει- τοὔφῆ καὶ ὑπέρμετρον Η. νον. BUTTM. 3. πολὺν om. V. 17. μεταμάνια] Sic P. in textu. 4. διὰ τὸ—μνᾶσθαι] Hæc sunt 19. ἔμφυτον] καὶ μὴν ἔμφυτον Μ. etiam in S. πρὸς] ἀπὸ M. 7. νέοι addidi ex M. 21. ὁς—μητρός] ὅ—μητέρος M. 15. In V. hæc adjecta sunt scho- 25. ἀφροντισίαν] Hæc forma lege- lio ad 95. sic scripta, φασὶ δὲ μὴ μν. batur apud Themist. orat. p. 230, 2. ἱστοῦ ἑστῶτος. Gnomen hæc verba cui ἀφροντιστία restitui ex cod. Am- sapiunt sic fortasse conceptam: bros.)

103. ἀγήνωρ] ὁ ἄγαν ἀνδρεῖος. S.

104. ἠματίη] διʼ ὅλης τῆς ἡμέρας. S.

105. νύκτας] γρ. νύκτωρ. Η.Ρ.

ἀλλύεσκεν] ἀνέλυεν. S.

δαΐδας παραθεῖτο] δᾷδας, φῶτα παρατιθέμενος. S.

106. τρίετες] ὁ μὲν χρόνος βαρέως, τὸ δὲ μετεσχηκὸς τοῦ χρόνου ὀξυτόνως. E.V. τρίετες προπαροξυτόνως. Η.

107. ἀλλʼ ὅτε τέτρατον ἦλθεν ἔτος] πῶς οὖν ἄνωθεν ἔλεγεν “τάχα δʼ εἶσι τέταρτον” ; ταῦτα δὲ πρὸς τὰ μικρῷ πρόσθεν εἰρημένα περὶ τῆς ἀσυμφωνίας. εἶπε γὰρ ἔμπροσθεν “ἤδη γὰρ τρίτον ἐστίν” διὸ καί τινες μετεποίησαν “ὣς δίετες μὲν ἔληθε δόλῳ· ἀλλʼ ὅτε δὴ τρίτον ἦλθεν ἔτος.” οὐδὲν δὲ ἐναντίον ἔχει τὰ ἔπη. τὸ γὰρ τάχα ἐκεῖ ἀντὶ τοῦ ταχέως, τὸ δὲ εἶσιν ἀντὶ τοῦ διέρχεται καὶ τὸ τέταρτον. E.M.Q.

καὶ ἐπήλυθον ὧραι] αἱ ὧραι τοῦ τετάρτου ἔτους. πῶς οὖν ἔμπροσθεν ἔλεγε “τάχα δʼ εἶσι τέταρτον”; οἷον τελειωθήσεται. H. V.

108. καὶ τότε δή. . .] προοικονομία εἰς τὰ ἑξῆς, ἵνα καὶ τὴν τῶν θεραπαινῶν ἀναίρεσιν ἑτοίμως παραδεξώμεθα. Ε.Η.Μ.Q.V.

111. ὧδε] τὸ ὧδε ἀντὶ τοῦ οὕτως· τὸ δὲ ὑποκρίνονται ἀντὶ τοῦ ἀποκρίνονται. Β.

114. τῷ ὅτεῳ] περὶ τῆς γνώμης Ἰκαρίου δεδήλωται καὶ ἐν ἄλλοις “ἤδη γάρ ῥα πατήρ τε κασίγνητοί τε κέλονται Εὐρυμάχῳ γήμα- σθαι.” (Od. ο, 16.) H. M. ὅτεῳ] ὡς Πηνέλεῳ. τὸ γὰρ τῷ μετὰ τὸ γενέσθαι ὅτῳ διῃρέθη, ὡς τὸ ὅτου ὅτεο, καὶ ἐν πλεονασμῷ τοῦ τ “εἰρήσεται ὅττεό σε χρή” (Od. α,124.). Ε.Μ.Q.

καὶ ἁνδάνει] καὶ ἀρέσκει. S.

115. εἰ δʼ ἔτʼ ἀνιήσει] γράφεται καὶ, εἰ δέ τʼ ἀνίησιν, ἀντὶ τοῦ ἀναπείθει ἢ λυπεῖ. Ε.

εἰ δʼ ἴτ’ ἀνιήσει γε πολὺν χρόνον υἷας Ἀχαιῶν, ἡμεῖς δʼ οὔτʼ ἐπὶ ἔργα πάρος γʼ ἴμεν (127.). οὕτως τὸ ἑξῆς. τὰ δὲ λοιπὰ διὰ μέσου. δυνατὸν δὲ καὶ Ὁμηρικῷ ἔθει αὐτὸ ἀπολύσασθαι. εἴωθε γὰρ ὁ ποιη- τὴς τῷ εἰ μηδὲν ἀνταποδιδόναι, οἷον “ἀλλʼ εἰ μὲν δώσουσι γέρας” (II. α,135.). H.M.Q.

116. τὰ φρονέουσʼ ἀνὰ θυμὸν] ταῦτα λογιζομένη κατὰ τὴν ψυχήν. S. ἅ οἱ] τινὲς. οἱ αὐτῇ. Η.

118. κέρδεα] τὰ πανουργεύματα, οὐχ ὡς ἡμεῖς τὴν φιλοχρημα- τίαν. ἀπὸ κοινοῦ δὲ τὸ ἐπίστασθαι. H.M.S.

119. τάων αἳ πάρος ἦσαν] ἐπανέλαβε τὸν λόγον, ἐπεὶ μεταξυλογίᾳ ἐχρήσατο. “τάων,” ἐκείνων τῶν γυναικῶν. M.S.

αἳ πάρος ἦσαν] πρὸ ἡμῶν ὑπῆρχον. S.

ἐϋπλοκάμιδες Ἀχαιαὶ] εὔκομοι θυγατέρες τῶν Ἑλλήνων. S.

120. Τυρὼ] Σαλμωνέως θυγάτηρ. ἔσχε δὲ παῖδας ἐκ Ποσειδῶ- νος Νηλέα καὶ Πελίαν. Ἀλκμήνη Ἠλεκτρύωνος θυγάτηρ. Μυκήνη Ἰνάχου θυγάτηρ καὶ Μελίας τῆς Ὠκεανοῦ, ἧς καὶ Ἀρέστορος Ἄρ- γος, ὡς ἐν τῷ Κύκλῳ φέρεται. B.E.H.Q.

ἐϋπλόκαμος] γρ. ἐϋστέφανος. Η.Μ.

εὐστέφανος] καλὴν στεφάνην ἔχουσα. στεφάνη δὲ κόσμος γνναι- κεῖος. Ε.

121. ὁμοῖα] πικρῶς καθαψάμενος τῆς Πηνελόπης διαχέαι αὐτὴν βούλεται τοῖς ἐγκωμίοις. ἅμα δὲ καὶ τὴν μνηστείαν εὔλογόν φησι περὶ ἐναρέτου γυναικὸς γινομένην. Ε.

122. τοῦτό γʼ ἐναίσιμον οὐκ ἐνόησε] τοῦτο δὲ οὐ πρεπόντως οὐδὲ προσηκόντως ἐβουλεύσατο. S.

ᾔδη] πάντα μὲν ἠπίστατο, τοῦτο δὲ μόνον ἠγνόει, ὅτι μέλλομεν κατεσθίειν τὸν σὸν οἶκον. Β.

123. τόφρα] ἐπὶ τοσοῦτον. S. μέχρι τοσούτου. Q. Ἀριστοφά- νης, τε τε ἤοι μνηστῆρες ἔδονται. Μ. Ἀριστοφάνης, βίοτός τε τεὸς ἢ οἱ μνηστῆρες ἔδονται. Q.

124. ὄφρα κε κείνη] καὶ μὴν προτρέπεται ὁ λόγος ἐπὶ πλέον σω- φρονεῖν τὴν Πηνελόπην. ἀλλʼ οὐχ οὗτος ὁ νοῦς, ἀλλʼ ἐρεθίζει τὸν Τηλέμαχον ἀπώσασθαι τὴν μητέρα, εἰ διὰ τὸ ἰδίᾳ συμφέρον παρορᾷ τὰ τοῦ Τηλεμάχου. Ε.Μ.

ὅντινά οἱ νῦν] κατʼ εἰρωνείαν τοῦτο λέγει. S.

126. ποιεῖται] ἀντὶ τοῦ γίνεται. Β. περιποιεῖται. S.

ποθὴν] ἐπιθυμίαν. S.

127. ἡμεῖς δʼ οὔτʼ ἐπὶ ἔργα] τοῦτο πρὸς κακοῦ τοῖς μνηστῆρσιν. ἐξὸν σωθῆναι ἄλλην τραπομένους ὅμως πάνυ ὁμοῦ εὑρεθέντες πανωλε- [*](1. στεφάνην] κεφαλὴν Ε. ρες præcedentibus jungendum aut 10. Ἀριστοφάνης, τε—οἱ μνηστῆρες sic, βίοτον τεὸν οἱ μνηστῆρες, aut sic, ἔδονται] Exhibui corruptas codicum βίοτον τὸν σὸν μνηστῆρες.” Recte, ut scripturas, quarum altera sola usus videtur, conjicit lectionem pro- Buttm. hæc annotavit “Porsonus pterea mutatam esse quod sub- ex scholio Hart. sibi ut videtur non jectum verbi ἔδονται desideraretur, intellecto hoc tantum refert ῾Ari- sed in reliquis ab vero aberrat. stophanes videtur legisse μνηστῆρες quod in Μ. est τε ἤσι significat ἔδονται.ʼ Simul monet in textu co- τεὸς ἢ τεοί. Aristophanes fortasse dicis supra τεόν scriptum esse τὸν scripserat τόφρα γὰρ οὖν βιότοιο τεοῦ σόν. Hinc colligo grammaticos of- τμνηστῆρες ἔδονται (ut Aristoph. comi- fendisse in verbo ἔδονται sine sub cus Nub. 121. dixit οὐκ ἄρα—τῶν jecto posito, ejusque rei binas attu- ἐμῶν ἔδει). Alia tentavit Nauck. lisse medelas. Quarum lenissima Aristoph. p. 39. videbatur ut scriberetur βίοτός τε 13. ὅφρα—ἀλλʼ οὐχ Μ. τιθεῖσι τεός, et forma ἔδονται, lingua scilicet θεοί: φρονεῖν τὴν πηνελόπην φησίν. ἀλλ’ antiqua, passive acciperetur: altera οὐχ Ε. audacior, qua pro verbis καὶ κτήματʼ 15. εἰ διὰ τὸ—παρορᾷ τὰ τοῦ] εἰ δὲ propinabant nominativum μνηστῆ τὸ—προοᾷ τοῦ Μ.)

130. δόμων ἀέκουσαν ἀπῶσαι] καὶ οὗτος τεχνικῶς ἄγαν τὴν ἀν- τίρρησιν ποιεῖται. περὶ γὰρ τῆς ἀπάτης καὶ τῆς ὑποσχέσεως σιωπᾷ. παρατηρήσας δὲ ὅπη μάλιστα ἀπερυθριάσει Ἀντίνοος πρὸς τοῦτο τὴν ἀντίρρησιν ποιεῖται. ἔστι γὰρ πρόσφορον ἐν πλήθει τὸν ὑπὲρ τῆς φύσεως λόγον ἀντικαταστῆσαι. ὅρα δὲ καὶ τὴν ὑπαλλαγὴν τοῦ ῥή- ματος· ὁ μὲν γὰρ ψιλῶς εἶπεν ἀπόπεμψον, ὁ δὲ οὐκ ἄν φησιν ἀπώ- σασθαι. καὶ ὁ μὲν μητέρα, ὁ δὲ, ἥ μʼ ἔτεχ᾿, ἥ μʼ ἔθρεψε. καὶ ἐπὶ τούτοις τὸ μῦθον ἐνίψω. H.Q.V.

131. ἥ μʼ ἔτεχ᾿] διὰ τῶν ῥημάτων ἔδειξε τοὺς ἐν τῷ τίκτειν καὶ προσφέρειν κινδύνους. ἔστι δὲ κινητικὰ ταῦτα. ἐν γὰρ πρεσβυτέ- ροις καὶ γονεῦσιν ὁ λόγος. Ε.Η.Μ.

132. κακὸν δέ με πόλλʼ ἀποτίνειν] καὶ στικτέον. λέγει γὰρ ὅτι κακόν ἐστι πολλοῖς ὑπέχειν τιμωρίαν ἀποπέμψαντι τὴν θυγατέρα τῷ Ἰκαρίῳ. Q. Ms. Barnes.

133. Ἰκαρίῳ] κατʼ ἔνια τῶν ὑπομνημάτων ἡ τούτων ἐξήγησις ἡμάρτηται. φασὶ γὰρ, ἔθος ἦν, εἴ τις ἑκὼν ἐξ οἴκου γυναῖκα ἀπέπεμ- ψε, χρήματα ἀποτίνειν τοῖς ταύτης συγγενέσι καὶ τῷ πατρί. φησὶν οὖν ὅτι κακόν ἐστι καὶ οἷον ἀλυσιτελὲς ἐὰν ἐκδιώξω τῶν οἴκων τὴν μητέρα· πολλὰ γὰρ ἀποτίσω τῷ Ἰκαρίῳ. ἄμεινον δὲ οὕτω διαστέλ- λειν, κακὸν δέ με πόλλʼ ἀποτίνειν. καὶ οὐ περὶ χρημάτων φησὶν, ἀλλὰ περὶ τῶν ἐπαγομένων. ἐκ γὰρ τοῦ πατρὸς κακὰ πείσομαι, ἄλλα δὲ δαίμων δώσει. εἶτα καθʼ ὑπερβατὸν, αἴκʼ αὐτὸς ἑκὼν Ἰκαρίῳ ἀπο- πέμψω τὴν μητέρα. ἐπεὶ εἰ περὶ χρημάτων ἔλεγε, σμικρολόγος ἂν ἐφαίνετο. Β.Μ.V. ἑκών] γρ. ἐγών. Η.

134. ἐκ γὰρ τοῦ πατρὸς κακὰ πείσομαι] εἰ ἐπανέλθοι ὁ Ὀδυσ- σεύς. οὐ γὰρ ἀπεγνώκει αὐτὸν παντελῶς. τινὲς δὲ, ἐκ γὰρ τοῦ πα- τρὸς, τοῦ αὐτῆς πατρός· καὶ στίζουσι τῷ Ἰκαρίῳ. Β.Ε.Η.Q.

τοῦ πατρὸς] τὸ δὲ τοῦ πατρός οὐ περὶ Τυνδάρεω, ἀλλὰ περὶ Ὀδυσσέως· οὐ γὰρ ἀπεγνώκει αὐτὸν, ἐπειδή φησιν “ὀσσόμενος πατέρʼ ἐσθλὸν ἐνὶ φρεσίν” (α, 115.). ἄλλως τε κατὰ Καλλίμαχον “χαλεπὴ μῆνις ἐπιχθονίων.” διὸ Ἀρίσταρχος ἀθετεῖ τὸν “ἔσσεται, ὡς οὐ τοῦτον ἐγώ ποτε μῦθον ἐνίψω.” περισσὸς γάρ ἐστι πρὸς ταύ- την τὴν ἀπόδοσιν. M. V.

135. ἀρήσετʼ Ἐριννῦς] ἐπικαλέσεται. S.

137. ἔσσεται] ἀθετεῖται μὲν ὑπὸ Ἀριστάρχου, στικτέον δὲ ὅμως μετὰ τὸ ἔσσεται, ἵνα τὸ ὥς κέηται ἀντὶ τοῦ οὕτως. Η.Μ.

ἐγώ ποτε μῦθον ἐνίψω] μετὰ ἀπειλῆς ἐπιπλήξω, λοιδορήσω. εἴπω μετὰ ἐπιπλήξεως. ἐνιπὴ ἡ ἐπίπληξις. S.

139. ἔξιτε] ἐξέλθετε. ἐξέρχεσθε. S.

δαῖτας] ἀπὸ τοῦ δαῖς δαιτός προπερισπωμένως, εἴτε ἀπὸ τοῦ δαίτη δαίτης παροξυτόνως. S.

140. ὑμὰ κτήματα] τὴν ὑμετέραν κτῆσιν. S.

ἀμειβόμενοι] ἐξ ἀμοιβῆς εἰς ἑνὸς ἑκάστου οἶκον πορευόμενοι. Ε. ἐναλλάσσονται κατὰ διαδοχήν. S.

142. νήποινον] ἀνεκδίκητον. S.

143. κείρετʼ] φθείρετε. S.

ἐπιβώσομαι] ἐπιβοήσομαι, ἐπικαλέσομαι, ὡς τὸ ὀγδώκοντα τὰ ὀγδοήκοντα. S. ἐπικαλέσω. ἐπὶ κατάρας καὶ εὐχὰς τραπόμενος πρὸς τὰ ἑξῆς εὐκαταφρόνητος ἔσται πρὸς ἐπιβουλάς. Η.Q.

αἰὲν ἐόντας] ἐπὶ τὸ ἐόντας στικτέον. ἡ γὰρ ἑξῆς περίοδος καθʼ αὑτήν ἐστιν· αἴκε Ζεὺς δῷσι, νήποινοί κεν ἔπειτα. Q.

144. αἴ κε] ἢ ἀντὶ τοῦ εἴθε ἢ ἀντὶ τοῦ ἐάν. Μ. αἴκε ποτὲ Ζεὺς δῷσι] γρ. ποθί. Η.

παλίντιτα] παλιντιμώρητα. S.

145. νήποινοί κεν ἔπειτα] ἀνεκδίκητοι τὸ μετέπειτα. S.

146. τῷ δʼ αἰετὼ εὐρύοπα Ζεὺς] ἡ μὲν ἐξ ὅρους ἄφιξις τὴν ἐξ ἀγρῶν ἐπάνοδον Ὀδυσσέως καὶ τοῦ παιδὸς σημαίνει· καὶ ἡ μὲν ἐν ἀρχῇ ἠρεμαία πτῆσις τὴν μετὰ ἡσυχίας κάθοδον· ὁ δὲ κατὰ τὴν ἀγορὰν αὐτῶν θόρυβος τὴν κατὰ τὴν πόλιν γενομένην ταραχήν· ὁ δὲ τιναγμὸς τῶν πτερῶν τὴν ἀποβολὴν καὶ ἐλάττωσιν τῶν κρειττόνων· τὸ δὲ καταδρύψαι τὰς παρειὰς τὸν τῶν μνηστήρων ἐσήμανε φόνον. διὰ δὲ τὸ ἀνατολικοὺς ὁρμῆσαι, ὅτι οἱ μὲν δύο νικήσουσιν, οἱ δὲ μνη- στῆρες ἐν ζόφῳ γενήσονται. Ε.Η.Q.V.

τὼ δʼ αἰετὼ] τινὲς τὸ τώ περισπῶσιν ἐπὶ τοῦ Τηλεμάχου ἀκού- οντες. Η.Q.S.

147. ὑψόθεν ἐκ κορυφῆς] ἐξ ὕψους, ἐκ τοῦ ἀνωτέρου μέρους. S. προέηκε] ἔπεμψε. S.

148. τὼ δʼ εἵως] καὶ οὕτω οἱ δύο ἀετοί. S. τὸ εἵως ἀντὶ τοῦ τέως· διὸ οὐδὲ ὑποστιγμὴν ἀποτελεῖ, ἀλλὰ στιγμὴν τῷ “πτερύγεσσιν.” Η.Μ.S.

τὼ δʼ εἵως μέν] οἱ ἀετοὶ σημαντικοὶ δεξιῶν ἤτοι ἀγαθῶν. δεξιὰ γὰρ τὰ ἀγαθὰ οἶδεν Ὅμηρος. ἀετὸς δὲ παρὰ τὸ ἐτεὸν, τὸ ἀληθές. Ε.

μετὰ πνοιῇς ἀνέμοιο] ὡς ἡσυχῇ τὸ ἔργον τὰ πρῶτα διαχειριζόμε- νοι. V.

149. πλησίω ἀλλήλοισιν] ἐπεὶ οὐκ ἀποστατοῦσιν ἀλλήλων ταῖς βουλαῖς. V.

τιταινομένω] ἐξέτεινον. S.

πτερύγεσσιν] Ἀττικὸν ἰδίωμα. S.

150. ἀλλʼ ὅτε δὴ μέσην ἀγορὴν] ἀλλʼ ὁπόταν μέσον τοῦ ἀθροίσμα- τος, ἐν ᾧ πολλαὶ φῆμαί εἰσι, παρεγένοντο. S.

πολύφημον] ἐν ᾧ πολλαὶ φῆμαί εἰσιν, ἐν ᾗ πολλαὶ κληδόνες εἰσὶν, ἥτις πολλὰς φήμας περὶ τοῦ Ὀδυσσέως ἔχει. ἢ τὴν πολλὴν εὐφη- μίαν ἐν τοῖς λόγοις ἔχουσαν. S.

151. ἔνθʼ ἐπιδινηθέντες] ἐκεῖσε δὲ ἐνταῦθα συστραφέντες ἐν τῷ καταράσσειν τὰ συνεχῆ αὐτῶν πτερά. S.

152. ἐς δʼ ἱκέτην] ἀφίκοντο. Μ.S.

ὄσσοντο δʼ ὄλεθρον] προεμαντεύοντο, προεδήλουν αὐτοῖς ἀπώλειαν. S.

ὄσσοντο] ἐν τῇ Ῥιανοῦ, ἕσσατο, ἀντὶ τοῦ ὄσσαν καὶ κληδόνα ἐποί- ουν. H.

153. δρυψαμένω δʼ ὀνύχεσσι] κατασπαράξαντες, ἀποξύσαντες δὲ τοῖς ὄνυξι καὶ τοὺς αὐχένας. S.

154. δεξιῶ ἤϊξαν] ἀνατολικοί. δεξιὰ γὰρ τὰ ἀνατολικὰ λέγει ὁ Ὅμηρος· “εἶτʼ ἐπιδέξιʼ ἴωσι πρὸς ἠῶ τʼ ἠέλιόν τε, εἴτʼ ἐπʼ ἀριστερὰ ποτὶ ζόφον ἠερόεντα.” (Il. μ, 239.). E.Q.S.

αὐτῶν] Ἀριστοφάνης οὕτως γράφει, ἀντὶ τοῦ ὥσπερ ἦλθον καὶ ἀπέστησαν. H. M.

καὶ πόλιν αὐτῶν] πόλιν πλάττει ἰδίαν τοῖς ἀετοῖς ὁ Ὅμηρος. εἴποι δʼ ἄν τις καὶ πόλιν αὐτῶν τὰς τῶν ὀρῶν κορυφάς. B.

156. ὥρμηναν δʼ ἀνὰ θυμὸν ἅπερ τελέεσθαι ἔμελλον] οἱ γὰρ κακοὶ τὰς πράξεις κακὰς καὶ τὰς ἐλπίδας ἔχουσι. τὰ δὲ τοιαῦτα τῶν ση- μείων τοῖς μὲν ἀγαθοῖς τὸ θαρρεῖν, τοῖς δὲ πονηροῖς ἀποτροπὴν ποιεῖ τῶν τετολμημένων. E.H.Q.S.V. τὸ δὲ ὥρμηναν σημαίνει τὸ διενό- ησαν, διελογίζοντο. τὸ δὲ ἅπερ ἀντὶ τοῦ καθάπερ. H.

ἔμελλον διὰ τοῦ ο· τοῦτο γὰρ Ὁμήρῳ σύνηθες. H.M.S.

157. Ἀλιθέρσης] τὸ Ἀλιθέρσης ψιλωτέον, εἰ καὶ παρὰ τὸ ἅλς ἐγένετο, εἰς ἰδιότητα τοῦ ὀνόματος. E.M. ὁ διάπυρος ἐν τῇ ἁλί. μαρτυρεῖ δὲ αὐτῷ καὶ χρόνον καὶ φύσιν εἰς ἔπαινον. B.E.M.

158. Μαστορίδης] ὁ τοῦ Μάστορος υἱός. S.

ὁμηλικίην ἐκέκαστο] ἐκ τῶν ὁμηλίκων ἐκεκόσμητο. S.

159. ὄρνιθας γνῶναι] διὰ τῶν ὀρνίθων ἐπιγνῶναι. S.

ἐναίσιμα] μαντευτικὰ, τὰ ὑπὸ τῆς αἴσης πεπρωμένα, τὰ καθή- κοντα μαντεύσασθαι. S.

160. ὅ σφιν ἐϋφρονέων] τὸ ὅ προκαταρκτικόν ἐστιν ἀντὶ τοῦ ὑπο- τακτικοῦ. Η.Μ.S. ὅστις ἐν αὐτοῖς καλῶς ἐδημηγόρησε καὶ τὸ μετὰ ταῦτα εἶπε. S.

161. ὅττι κεν εἴπω] ὅπερ ἂν εἴπω καὶ λέξω. S.

162. πιφαυσκόμενος] προμηνύων, προλέγων, διαβεβαιούμενος. S.

163. τοῖσι γὰρ μέγα πῆμα κυλίνδεται] τούτοις μεγίστη βλάβη ἐπέρχεται. S.

164. δὴν ἀπάνευθε φίλων] ἐπὶ πολὺν χρόνον χωρὶς ἰδίων. S.

165. ἐγγὺς ἐὼν] ἀλλὰ μὴν ἐν Ὠγυγίᾳ ἐστὶν, ὥστε οὐκ ἐγγύς ἐστιν. λύοιτο δʼ ἂν ἐκ τῆς λέξεως· τὸ γὰρ ἐγγύς καὶ ἐπὶ χρόνου καὶ ἐπὶ τόπου τάσσεται· νῦν οὖν ἐπὶ χρόνου παρείληπται. Β.Ε.Η.Q. τὸ ἐγγὺς οὐ τοπικῶς νῦν, ἀλλὰ χρονικῶς. ἐν Ὠγυγίᾳ γὰρ ἦν. Η.S.

τοίσδεσσι φόνον καὶ κἥρα φυτεύει] τούτοις τὸν διὰ τοῦ φόνου θάνατον κατασκευάζει. S.

166. πολέσιν] πολλοῖς τοῖς πατράσι τῶν Ἑλλήνων δηλονότι, ἤτοι τῶν μνηστήρων. S.

167. Ἰθάκην εὐδείελον] τὴν εὖ πρὸς δείλην κειμένην· ἢ εὔσημον, εὐπεριόριστον· τοιαῦται γὰρ αἱ νῆσοι ὡς πρὸς σύγκρισιν τῶν ἠπείρων τῷ ὕδατι περιγραφόμεναι· ἢ τὴν λαμπρὰν, ἀπὸ τοῦ εὖ καὶ τοῦ ἔλη, ἡ θερμασία. Β.Ε.Q. τὴν πρὸς δυτικὸν μέρος εὖ ἔχουσαν. ἀναλογεῖ γὰρ τὸ ἀνατολικὸν καὶ ἑῷον μέρος τοῦ κόσμου τῇ πρωΐᾳ τῆς ἡμέρας, τὸ δὲ δυτικὸν καὶ ἑσπερινὸν τῇ δείλῃ καὶ ἑσπέρ. ἢ εὐδείελον τὴν εὖ ἔχουσαν τοῦ ἀέρος κατὰ τὴν δείλην μᾶλλον τῆς ἡμέρας ἢ τὴν πρωΐαν. ἢ εὐδείελον τὴν πρὸς τὸ δυτικὸν μέρος κειμένην, παρὰ τὸ ἐνδεῆ εἶναι τῆς ἕλης ἤτοι τῆς θέρμης. Ε. εὐπεριόριστον ἢ εὔδηλον καὶ φανερὰν, καθὸ νῆσός ἐστιν. πᾶσαι δὲ αἱ νῆσοι συγκρινόμεναι ἠπείροις εὐδη- λότερα ἔχουσι τὰ ὅρια. ἢ τὴν πρὸς δύσιν καὶ δείλην κειμένην (δείλη γὰρ ἡ δύσις), τουτέστιν ἑσπερίαν. Η.Ρ.Q.S. MS. Barnes.

169. καὶ γάρ σφιν] καὶ γὰρ λώϊον αὐτοῖς ἐστι τὸ ἄφαρ παύσα- σθαι. Β.Q.S.

λωΐτερον] γρ. λώϊον. Η.

170. ἀπείρητος] ἄπειρος καὶ ἀμαθής. S.

μαντεύσομαι] αἱ χαριέστεραι μαντεύομαι, ὡς συνεχῶς, ἤγουν ἄπειρος αὐτὸς μαντεύομαι. Η. προλέξω. Gl.M.

172. ὥς οἱ ἐμυθεόμην] συναπτέον ἕως τοῦ “πολύμητις Ὀδυσ- σεύς.” δύναται δέ τις καὶ ἐπὶ τὸ ἐμυθεόμην στίζειν, τοῖς ἄνω αὐτὸ ἀποδιδοὺς, καὶ ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς ἀναγινώσκειν “ὅτε Ἴλιον ἐσανέβαι- νον,” ἵνα ὑποστίζωμεν μετὰ τὸ Ἀργεῖοι καὶ Ὀδυσσεὺς, ἡ δὲ ἀπόδο- σις, φῆν κακὰ πολλά. Ε.Q.S.V.

178. εἰ δʼ ἄγε] τὸ εἴα καὶ ἄγε καὶ φέρε ἐπιρρήματα παρακε- λευσματικά. τὸ εἰ ἀντὶ τοῦ εἴα. Β.

180. ἀμείνων] γράφεται, ἀμείνω, χυρὶς τοῦ ν, ὅπερ καὶ κάλ- λιον. Η.

182. φοιτῶσʼ] τινὲς πωτῶντʼ. ἀκυρότερον γὰρ ἐπὶ ὀρνίθων τὸ φοι- τᾶν. Μ.Q.S.

οὐδέ τε πάντες ἐναίσιμοι] μαντικοὶ, τὸ εἱμαρμένον σημαίνοντες· τοῦτο γὰρ τὸ ἐναίσιμοι. ὁ δὲ τε σύνδεσμος περισσός. ἐν δὲ τοῖς εἰκαιοτέροις γράφεται οὐδέ τι. Η.Μ.S.

183. ὤλετο τῆλʼ] τὸ τῆλε σημαίνει καὶ τὴν ἐν τόπῳ σχέσιν, ὥσπερ νῦν, καὶ τὴν ἐκ τόπου “τῆλʼ ἐξ Ἀσκανίης (Il. β, 863.), καὶ τὴν εἰς τόπον “τῆλέ με εἴργουσι ψυχαί” (Il. ψ, 72.). Q.

ὡς καὶ σὺ] τὸ ὡς ἀναφορικόν ἐστι, καὶ συναπτέον αὐτὸ τοῖς ἐπάνω. ἢ ἀντὶ τοῦ εἴθε, καὶ ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς αὐτὸ ἀναγνωστέον. Q.V.

184. θεοπροπέων] ἐκ θεῶν μαντευόμενος. κατʼ εἰρωνείαν τοῦτο. S.

185. ὧδ᾿ ἀνιείης] ἀπὸ τοῦ ἀνίημι, ὡς τιθείης. κυνηγετικὴ ἡ λέξις, ὅτε τις κύνα τοῦ δεσμοῦ ἀνεὶς ἀφήσει κατὰ θηρός. V. ἀνέπειθες, διήγειρες. ἡ μεταφορὰ τῆς λέξεως εἴληπται ἀπὸ τῶν κυνηγετῶν τοὺς ἱμάντας ἀφιέντων τοῖς κυσί. Ε.R.

ἀνιείης] δασυντέον. ἔστι γὰρ ἀντὶ τοῦ ἀναπείθοις, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν κυνηγῶν τῶν ἐφιέντων τοὺς ἱμάντας τοῖς κυσί. ψιλοῖ δὲ Ἑλ- λάνικος παρὰ τὴν ἀνίαν ἐκδεχόμενος τὸ λυποίης. εἰ δὲ τοῦτο, ἐχρῆν γράφειν ἀνιῴης. τοιαύτη γὰρ ἡ δευτέρα συζυγία. Η.Μ.Q.R.V.

186. ποτιδέγμενος] προσδεχόμενος. S.

πόρῃσιν] παράσχῃ. S.

189. παρφάμενος] παραπείσας, παραλογισάμενος, συμβουλεύσαςʼ ἐκ τοῦ παραινῶ καὶ τοῦ φημί, ἀπὸ τῆς παρά προθέσεως καὶ τοῦ αἶ- νος, ὁ λόγος. Ε. παραπείσας, ἀπατῶν. S.

190. ἀνιηρέστερον] λυπηρότερον. Ἀττικὸν. ὡς τὸ πτωχέστερον. S.

192. θωὴν ἐπιθήσομεν] ζημίαν, ἤγουν θάνατον ἐμβαλοῦμεν. S.

σοὶ δὲ, γέρον, θωὴν ἐπιθήσομεν] ἤτοι ἐπιβαλοῦμεν θωὴν, τουτέστι ζημίαν, ἥντινα τίνων, τουτέστιν ἀποτίνων καὶ ἀποδιδοὺς, ἀσχαλεῖς ἤτοι δυσχερανεῖς. Η.Q. γρ. ἐπιθήσομαι. Η.

195. μητέρα ἣν ἐς πατρὸς—οἱ δὲ γάμον τεύξουσι] τὸ σχῆμα περιττὸν, ἀπότομον. V.

μητέρα ἣν ἐς πατρὸς] ἡδέως τῷ σχήματι ἐχρήσατο· εἰπὼν γὰρ, “ἐς πατρός” μετέβη εἰς πληθυντικὸν “οἱ δὲ γάμον τεύξουσι,” δηλον- ότι οἱ μνηστῆρες, καὶ εὐτρεπίσουσιν ἔεδνα ὅσα δεῖ ἐπὶ τῇ τοιαύτῃ [*](5. κυνηγετικὴ—θηρός] Hæc ex Eu. 10. δὲ] δὲ καὶ Η.R. stathio compilata videntur p. 1441. Ἑλλάνικος] De Hellanico hoc 9. unde ἀφήσει correxi pro ἀφήση. grammatico, idemne sit an diver- 6. νέπειθες, διήγειρες om. Ε. sus ab historico, vide Sturzium 7. εἴληπται om. R. disputantem in Comm. de Hel- 8. ἀφιέντων ante τοὺς ἱμάντας ha- lanico §. 10. BUTTM. bet Ε., omisso τοῖς κυσί. 16. φημί Buttm. pro φῆς. 9. δασυντέον] Nempe in accuratis 21. ἀσχαλεῖς Buttm. pro ἀσχάλ- editionibus addiderant spiritum et- λεις (ἀσχάλεις Η.). iam in media voce, ut ἀνἱείς, φιλἵπ- 24. ἀπότομον Buttm. in Præfat. πους. PORSON. δασυνητέον V. Cf. p. xiii. pro ἄτομον. ad α, 27. BUTTM. δασυντέον δὲ 27. οἱ μνηστῆρες] Immo auctor pri- τοῦτο R.)

196. οἱ δὲ γάμον] οὗτοι οἱ μνηστῆρες, οἱ ἐν τῷ δώματι τοῦ πα- τρός. S.

ἀρτυνέουσιν] ἑτοιμάσουσιν. S.

ἔεδνα] τὰ παρὰ τοῦ νυμφίου, γαμήλια δὲ τὰ παρὰ τοῦ πατρὸς τῆς νύμφης διδόμενα. Μ.S.V.

197. πολλὰ μάλʼ ὅσσα ἔοικε φίλης] πλεῖστα πάνυ ὁπόσα καὶ ἅ ἐστι προσφιλεστάτῃ παιδὶ δίδοσθαι. S.

199. μνηστύος ἀργαλέης] ἔξωθεν ληπτέον, πρὸ τοῦ γῆμαι τὴν σὴν μητέρα. Β.

ἐπεὶ οὔτινα δείδιμεν] προειπὼν “ἐπεὶ οὔτινα δείδιμεν ἔμπης,” οὔτε Τηλέμαχον οὔτε τὸν μάντιν οὐκέτι ἐπήγαγεν οὔτε ἄλλον τινὰ, καίτοι ὁ λόγος ἀπῄτει, ἀλλʼ ἣν εἶχεν ἀπέχθειαν πρὸς τὸ πλῆθος. Η.Μ.Q.V.

206. εἵνεκα τῆς ἀρετῆς ἐριδαίνομεν] ἕνεκα τῶν ἀρετῶν αὐτῆς ἐρί- ζομεν. τὰ κοσμοῦντα αὐτὴν πάντως λέγει. S.

εἵνεκα τῆς ἀρετῆς] ὁ Ἀρίσταρχος λείπειν φησὶ τὸ ἄρθρον, ἵνʼ ᾖ, εἵνεκα τῆς ταύτης ἀρετῆς· Ἰακὸν δὲ τὸ ἔθος εἶναι. Ἀριστοφάνης δὲ ὑπώπτευε τὸν στίχον, νεωτερικὸν λέγων ὄνομα τὸ τῆς ἀρετῆς. πι- θανὸν δὲ συναθετεῖν αὐτῷ καὶ τὸν πρὸ αὐτοῦ καὶ τὸν μετʼ αὐτόν. Η.Μ.Q.R.

207. ἐπιεικὲς ὀπυιέμεν] πρέπει μνηστεύεσθαι, γαμεῖν. S.

209. ἀγαυοὶ] γρ. ἀγανοί. οἱ δὲ, Ἀχαιοί. Η.

210. ταῦτα μὲν] λείπει ἡ εἰς πρόθεσις, ἵνʼ ᾖ εἰς ταῦτα. παροξυ- τόνως δὲ ὑμέας ἀντωνυμία. ἔστι γὰρ ἀντιδιασταλτική. Μ.

ταῦτα μὲν οὐχ ὑμέας] περὶ τούτων οὐκέτι ὑμᾶς λιτανεύσω οὐδὲ δημηγορήσω. S.

212. ἀλλʼ ἄγε μοι δότε] τὴν ὑπόνοιαν ἀποτριβόμενος αἰτεῖται παρὰ τῶν μνηστήρων τὰ πρὸς τὴν πορείαν. πῶς γὰρ ἐδύνατο σκευω- ρεῖν κατʼ αὐτῶν πολίτας ὀπαδοὺς ἔχων; Ε.Η.V.

213. διαπρήσσωσι κέλευθον] τὸ πρήσσω, τὸ περῶ, γίνεται ἀπὸ τοῦ περάω περῶ, ὁ μέλλων περάσω καὶ κατὰ συγκοπὴν πράσω, καὶ πρήσω τροπῇ τοῦ α εἰς η. ἐπεὶ δὲ ὁ μέλλων θεματοποιεῖται προσ- λαμβάνει καὶ ἕτερον σ πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ ἀφʼ οὗ γέγονε μέλ- λοντος. Β.

214. εἶμι γὰρ εἰς Σπάρτην] πορεύσομαι εἰς τὴν Σπάρτην. S.

ἠμαθόεντα] ὡς τὸ “ὀλοόεντος ἐχίδνης,” ἀντὶ τοῦ ὀλοοέσσης. Ε.

215. νόστον πευσόμενος] τὴν ὑποστροφὴν ἀκουσόμενος τοῦ πατρὸς τοῦ ἐπὶ πολὺν χρόνον. S.

216. ἤν τίς μοι εἴπῃσι βροτῶν] λείπει τὸ ἰδών. S.

ὅσσαν] θείαν φήμην, ἢ ἀπὸ μαντείας ἀκούσω. S.

219. ἦτʼ ἂν τρυχόμενός περ] καταπονούμενος, δαμαζόμενος καρ- τερήσω, ὑπομείνω. S.

222. χεύω] Πτολεμαῖος ὁ τοῦ Ὀροάνδου χείω γράφει, καὶ Ἀρί- σταρχος, Ἡρωδιανὸς δὲ χεύω, ἵνʼ ᾖ ἐνεστὼς ἀντὶ τοῦ μέλλοντος. Η.Μ.

ἐπὶ κτέρεα] τὰ κάτω τῆς ἔρας νενομισμένα εἰς νεκρούς· ἢ ἀπὸ τοῦ ἱκετήριόν τι εἶναι. Ε.

226. ἐπέτρεπεν οἶκον] ἐπίτροπον, οἰκονόμον εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἐποίησε. Β.

229. κέκλυτε, Ἰθακήσιοι] ὁρῶν τοὺς μνηστῆρας ἀπηρυθριακότας οὐ πρὸς αὐτοὺς ἀποτείνεται, ἀλλὰ πρὸς τὸ κοινόν. E.Q.V.

232. καὶ αἴσυλα ῥέζοι] ἀπρεπῆ. βραχὺ διασταλτέον ἐπὶ τὸ ῥέζοι· τὸ γὰρ ὡς ἀντὶ τοῦ ὅτι ἐστίν. Q.

ἢ ῥέζων. H.

236. κακορραφίῃσι] κακοβουλίαις, κακομηχανίαις. τινὲς δὲ κακο- φραδίῃσι γράφουσι. H.M.S.

237. σφὰς γὰρ παρθέμενοι] τῶν οἰκείων καταφρονήσαντες, εἰς ἐχυρὸν θέμενοι, ἀντὶ τοῦ ὡς μὴ ἐπικείμενοι τὰς ἑαυτῶν κεφαλὰς, ἀλλὰ παραβαλόντες καὶ παρατιθέμενοι αὐτάς. S. εἰς τιμωρίαν ὑποθέμενοι τὰς ἰδίας κεφαλὰς, ἢ ὡς ἐνέχυρον τιθέμενοι, ὡς μὴ ἐπι- κείμενοι τὰς ἑαυτῶν κεφαλὰς, ἀλλὰ παρατιθέμενοι. ὀξυτονητέον δὲ τὴν σφάς· κτητικὴ γὰρ ἀντὶ τοῦ σφετέρας. B.M.Q.S.

238. οἶκον Ὀδυσσῆος] μετωνυμικῶς τὰ ἐν τῷ οἴκῳ· τὸ δὲ ἐναν- τίον “μετὰ δαίμονας ἄλλους” (Il. α, 222.), τὸν τόπον τῶν θεῶν. ὁμοίως καὶ τὸ “σύεσσι παρήμενον” (Od. ν, 407.). Q.S.

240. ἄνεῳ] σὺν τῷ ι τὸ ἄνεῳ. εὐθεῖά ἐστι πληθυντικὴ ἀπὸ τοῦ ἄνεως. H. M.

241. κατερύκετε] Ῥιανὸς γράφει καταπαύετε. καὶ λόγον ἔχει διὰ τὸ καὶ τὸν μάντιν εἰπεῖν “φραζώμεσθʼ ὥς κεν καταπαύσομεν, οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ παυέσθων” (168.), καὶ τὸ “ἡμέας ὀτρύνων καταπαυέ- μεν.” H.M.Q.S.

243. ἠλεὲ] ἠλίθιε καὶ ἀνόητε τὰς φρένας, μάταιε. S.

245. ἀνδράσι καὶ πλεόνεσσι] ἔδειξεν ὅτι γαστριμαργίας ἕνεκεν ἔπρασσε τὸ πᾶν. τινὲς γράφουσιν, ἀνδράσι καὶ παύροισιν. ἄμεινον δὲ καὶ πλεόνεσσι γράφειν, ἵνʼ ᾖ ἐπὶ τῶν κωλυόντων· εἰ δὲ καὶ πλείονες κωλύοιεν, φησὶ, περιέσονται εὐωχούμενοι. Η.Μ.Q.

247. κατὰ δῶμα ἔω] τινὲς τὸ ἕω ἀντὶ τοῦ αὐτοῦ λέγουσι κακῶς. M.S.

251. εἰ πλέονές οἱ ἕποιντο] εἰ πολλοὶ αὐτῷ ἕποιντο, ἢ εἰ πολλοὺς ὀπαδοὺς ἔχοι. τινὲς δὲ γελοίως γράφουσιν “εἰ πλεόνεσσι μάχοιτο.” δύναται καὶ οὕτως νοεῖσθαι, εἰ σὺν πολλοῖς μάχοιτο. Η.Μ.Q.

252. ἀλλʼ ἄγε, λαοὶ] καὶ τοῦτο τῆς προπετείας αὐτῶν, ἀλλʼ οὐ συναγαγόντως λύειν. S.

253. τούτῳ δʼ ὀτρυνέει] διασυρτικῶς, ἐπειδὴ οὗτοι ἦσαν οἱ ὑπὲρ Ὀδυσσέως εἰπόντες. Ε.Q.S.

254. πατρώϊοι] πάτριον τὸ τῆς πατρίδος, πατρῷοι ἐπὶ φίλων ἐμψύχων, πατρικοὶ δὲ οἶκοι, κτήματα. S.

255. δηθὰ] ἐπίρρημα. τὰ δὲ ἐπιρρήματα ἀπὸ πασῶν τῶν πτώσεων γίνονται. S.

256. τελέει δʼ ὁδὸν] τάχα ὡς μὴ δυναμένου τοῦ Μέντορος καὶ τοῦ Ἀλιθέρσου παρασχεῖν αὐτῷ τὰ ἐπιτήδεια πρὸς τὸ πλέειν. Q.

257. αἰψηρὴν] ἀντὶ τοῦ ταχέως, ὡς τὸ “τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χθών” (Il. δ, 182.), ἀντὶ τοῦ εὐρέως. Η.Μ.S. γρ. λαιψηρήν, τα- χεῖαν. Ρ.

260. ἰὼν ἐπὶ θινὶθαλάσσης] αἰγιαλῷ. Gl. Μ. εἰ κατὰ δοτικὴν γρά- [*](2. ἔδειξεν] οὖν add. Q. postulat explicatio scholiastæ. In 3. ἔπρασσε τὸ Μ. ἐπράσσετο ceteri. S. πλειόνεσσιν ἕποιτο: οἱ πολλοὶ αὐτῷ 4. δὲ καὶ π. Μ, καὶ om. ceteri. ἕποιντο. ἢ εἰ πολλοὺς ὁπαδοὺς ἔχοι. τί- εἰ δὲ καὶ] καὶ om. Η. νὲς δὲ γελοίως γράφουσι (excidit μά- 6. ἔω] Sic bis uterque codex χοιτο) δόναται καὶ οὕτω νοεῖσθαι. 9. γράφουσι hoc loco Μ., post pro ἐόν. ἀντὶ τοῦ αὐτοῦ (αὖ, i. e. αὐτῶν, Μ.) μάχοιτο Η.Q. ante τινὲς habet S. εἰ πλεόνεσσι ego addidi. κακῶς] Verba ab hoc loco aliena 10. καὶ Μ. δὲ καὶ Q. τὰ τῆς δευτέρας συζυγίας, εἰ μὲν καθα- 12. συναγαγόντως] Corruptum. ριεύει ἢ καὶ τὸ ῥῶ ἐπάγοιτο ἐκτείνεται. 13 ἐπειδὴ] ἐπειδὴ καὶ Ε. Q. εἰ δὲ τὸ λ ἐστὶ, ἕτερον τῶν συμφώνων 14. εἰπόντες] ἄπαντες Q. σιστέλλεται addit S. 21. αἰψηρὴν] λαιψηρὴν Η. in scho- 8. εἰ πλεόνεσσιν ἕποιτο lemma lio et ab correctore in textu. acholii habent Η.Μ., qui in textu 24. εὐ—γράφεται] ἐὰν—γράφηται εἰ πλεόνεσσι μάχοιτο. Scripsi cum H.Q.R. Buttmanno εἰ πλέονές οἱ ἕποιντο, quod)

262. κλῦθί μευ] ὁ μὲν Τηλέμαχος ἀπλῶς θεὸν ἐπικαλεὶται ἀγνοεῖ γὰρ τίς ἦν θεῶν ὁ φανεὶς αὐτῷ· ὁ δὲ ποιητὴς “εὔχετ’ Ἀθη- ναίῃ” φησίν. Β.Ρ.Q.S.V.

263. ἠεροειδέα πόντον] μέλανα, ἢ βαθὺν, ἢ ἀναπεπταμένον καὶ μέγαν. ἢ διὰ τὸ μόνον ἀέρα ὁρᾶσθαι τοῖς πλέουσιν· ἢ ἐπεὶ τὸν ἀέρα καθορᾶν ἔστιν ἐν τῷ ὕδατι. ἢ ὅτι ἀέρι ὁμοία ἡ θάλασσα τὴν χροιάν. Β.Ε.Η.Q.V.

265. διατρίβουσιν Ἀχαιοὶ] ἐκλύουσιν, ἀναβάλλονται, δαπανί- ζουσι. S.

267. ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος] εἰκότως ἄρα ᾗκεν ἐπὶ τὴν εὐχὴν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν ἔξοδον ἕτοιμα ἔχων ὁ νέος. Q.S.

270. Τηλέμαχε] προτρεπτικῶς, ὡς περὶ τὴν ἐκκλησίαν ἐμφρόνως διατεθειμένου· οὐδὲ ὕστερον κακὸς ἔσῃ, εἰ Ὀδυσσέως παῖς τυγχάνεις καὶ τῆς πατρῴας σπορᾶς ἔχεις τι σύμβολον. Q.V.

271. εἰ δή τοι σοῦ πατρὸς ἐνέστακται] ὁ στίχος καὶ τοῖς ἑπομέ- νοις καὶ τοῖς ἡγουμένοις δύναται συνάπτεσθαι. Μ.S. εἰ δή τοι] εἰ δὲ ἡ σὴ ψυχὴ δέδεκταί τι τῆς ἐκείνου προθυμίας δίκην σταλαγμοῦ· μέγας γὰρ ἦν ἐκεῖνος εἰπεῖν τε καὶ πρᾶξαι· τάχα καὶ τὴν προκειμένην ὁδὸν οὐχὶ ματαίως πορεύσῃ. τὸ “οἷος ἐκεῖνος” κατὰ ἀναφώνησιν εἴρηται εἰς ἔπαινον τοῦ Ὀδυσσέως τοῦ πατρὸς Τηλεμάχου. Β.Ε.Q.

273. ἁλίη] ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἀχρήστων καὶ ῥιπτομένων εἰς τὴν θάλασσαν. S.

275. οὔ σέ τʼ ἔπειτα] γρ. οὐ σέ γʼ ἔπειτα, χωρὶς τοῦ τέ. Η.Μ.

276. παῦροι γάρ τοι παῖδες] τὸ αἴτιον τοῦ διστασμοῦ. V.

278. οὐδʼ ἀνοήμων] ἐπὶ τὸ ἀνοήμων ὑποστικτέον, ἐπὶ δὲ τὸ προλέ- λοιπεν ἢ ὑποστικτέον ἢ στικτέον. Q.

279. μῆτις Ὀδυσσῆος] τὰ μὲν περὶ τοὺς λόγους εὐδοκίμως πέ- πρακται τῷ Τηλεμάχῳ. ἐπαινοῦσα τὸν Ὀδυσσέα λεληθότως τὸν νεανίαν ἐπὶ τὰ ἔργα προτρέπεται. Η.Q.S.

281. τῷ] γρ. καὶ τώ, μετὰ ὀξείας. Η.

282. οὔτι νοήμονες οὐδὲ δίκαιοι] συνετοὶ, προνοητικοί. ἄκρως δογματίζει Ὅμηρος ὅτι ὁ ἄδικος καὶ ἀσύνετος. Ε.Η.V.

287. στελέω] ἐκπλεῦσαι ἑτοιμάσω, εἰς πλοῦν εὐτρεπίσω. Η.

289. ὅπλισσόν τʼ ἤϊα] ἐν μὲν τῇ συνηθείᾳ ἐφόδια τὰ πρὸς τροφὴν ἐπιτήδεια ἀπὸ τῆς ὁδοῦ λέγεται, παρὰ δὲ Ὁμήρῳ ἤϊα τὰ ἐφόδια οἰκείως ἀπὸ τοῦ ἰέναι εἴρηται. ὅταν δὲ λέγῃ “θώων παρδαλίων τε λύκων τʼ ἤϊα πέλονται” (Il. ν, 103.), καταχρώμενος λέγει ἀντὶ τοῦ ἑλώρια. Ε.Η.Ρ.Q.

Ἄλλως. τὰ εἰς τὸ ἰέναι ἐπιτήδεια ἤτοι ἐφόδια, ἰήϊα, καὶ ἀπο- βολῇ τοῦ πρώτου ι, ἤϊα. Ε.Q. νῦν τὰ ἐφόδια, παρὰ τὸ ἰέναι. ση- μαίνει δὲ ἡ λέξις καὶ τὰ ἄχυρα, ἀπὸ τοῦ κινεῖσθαι τῷ ἀνέμῳ, “ἠΐων θημῶνα τινάξῃ” (Od. ε, 368.)· καὶ τὸ ἐπορευόμην “ἤϊα πολλὰ θεοὺς γουνούμενος” (Od. δ, 433.)· καὶ τὰ ἄλευρα “ἐν δὲ καὶ ἤϊα κωρύκῳ” (Od. ε, 266.). Ε.Η.Μ.Ρ.Q.S. στικτέον δὲ μετὰ τὸ ἤϊα, μετὰ δὲ τὸ πάντα βραχὺ διασταλτέον, καὶ μετὰ τὸ ἀμφιφο- ρεῦσιν. Μ.Q.S.

ἤϊα] ἀπὸ τοῦ ἀΐσσειν δύναμαι. οἱ γὰρ ἐσθίοντες καὶ πορεύεσθαι δύνανται. S.

290. ἀμφιφορεῦσι] τοῖς Μεγαρικοῖς. ἄλφιτα δὲ τὰ ἄλευρα παρὰ τὸ ἀλφῶ, τὸ ψηλαφῶ. μύελον δὲ, ὡς ἰσχυροποιοῦντα τοὺς ἄνδρας. Ε. πᾶν δίωτον τὸ ἀπὸ δύο μερῶν βασταζόμενον εἶδος κεράμου. S. ἄλφιτα] τὰ ἐκ κριθῶν ἄλευρα καὶ τὰ ἐκ σίτων. S.

291. πυκινοῖσι] τοῖς μὴ ἀπʼ ἀλλήλων ἀραιουμένοις. S.

294. ἐπιόψομαι] Ἀττικὸν λίαν φησὶν ὁ Ἀριστοφάνης τὸ ἐπιόψο- μαι ἀντὶ τοῦ ἐποπτεύσομαι, περιβλέψω. Μ.Q.

297. παρέμιμνεν] ἐχρόνισε, παρέμεινε. S.

298. φίλον τετιημένος ἦτορ] οὐκ ἐσκυθρωπακὼς, ἀλλὰ καὶ φρον- τίζων ὡς ἀποδημεῖν μέλλων. Ε.S.

300. ἀνιεμένους, δασέως ἀπὸ τοῦ ἵημι. σημαίνει δὲ ἐκδέροντας, γυμνοῦντας· “κόλπον ἀνιεμένη, ἑτέρῃφι δὲ μαζὸν ἀνέσχε” (Il. χ. 80.). παρατηρητέον δὲ διόλου ὅτι οὔτε σπένδοντας οὔτε εὐχομένους θεοῖς πεποίηκεν αὐτοὺς, ὁπότε οὐδὲ ὁ συβώτης παρῆκε τὸ πρὸς τοὺς θεοὺς εὐσεβές. τὸ δὲ ἀνιεμένους ἐκ τῶν κάτω μερῶν ἐπὶ τὰ ἄνω ἕλκοντας καὶ ἐκδέροντας κάτωθεν ἀρξαμένους. Ε.R.

ἀνασχίζοντας ἢ ἀνατείνοντας ἐκ τῶν κάτω μερῶν, ἔπειτα ἀνέλκον- τας καὶ ἐκδέροντας κάτω ἀρξαμένους· ἢ διὰ πυρὸς ἱερωμένους. Β.

ἀνιεμένους δασέως, ἀπὸ τοῦ ἵημι. Q.

σιάλους] λιπαροὺς καὶ εὐτραφεῖς χοίρους. σίαλος γὰρ ὁ σεσι- τισμένος χοῖρος. Β.

302. ἔν τʼ ἄρα] μεγάλην ὕβριν ἐμφαίνει τὸ δεξιοῦσθαι ἐπὶ κατα- γέλωτι. Μ.S.

304. ἐν στήθεσσι] τὸ ἀπενεγκεῖν αὐτὸν αὐτοὺς εἰς δημηγορίαν αἰνίττεται. S.

305. ἀλλὰ μάλʼ ἐσθιέμεν] ἄκρως ἀπομιμεῖται φωνὰς ἀσώτου μει- ρακίου. τὰ μὲν γὰρ ἄλλα πάντα ἀπορρῖψαι τῆς ψυχῆς παρακελεύεται, [*](1. τοῖς Μεγαρικοῖς] Sic recentiores 11. δασέως ἀπὸ τοῦ ἵημι. σημαίνει glossatores interpretari solent vo- δὲ om. Ε. cabulum ἀμφορεύς, velut apud Ari- 13 παρατηρητέον-] Conf. schol. stopb. Pl. S08. ubi videnda Hem- υ, 250. sterh. annotatio. διόλου om. Ε. 6. ἐποπτεύσομαι] ἐποπτεύσω Nauck. εὐχομένους R. et Eustath. p. 1446, Aristoph. p. 23. 36. εὐωχουμένους Ε. De impietate 9. ὐκ ἐσκυθρωπακὺς om. S. procorum vid. schol. υ, 250. καὶ et ὡς addidi ex S. 19. δασέως] Conf. schol. ad 185. 10. ἀποδημεῖν] ἐνδημεῖν S. 26. ἀπομιμεῖται] μεμίμηται Η.)

ἐσθιέμεν] ἀπαρέμφατον ἀντὶ τοῦ προστακτικοῦ. Β.Μ.S.

307. ἐξαίτους] ἐξαιρέτους, ἐκ τοῦ αἱρῶ τὸ βούλομαι καὶ προκρίνω. Β. τουτέστιν ἔξω τῆς αἰτίας· ἤτοι ἐπιθυμητοὺς, σὓς ἐξῄτησας. Q.

310. ὑπερφιάλοισι] ἔθος ἦν τοῖς παλαιοῖς ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ μὲν φιάλου ἢ ποτηρίου πίνειν ἐν συμποσίῳ τοὺς πάντας. τοὺς δὲ ἀναι- σχύντως καὶ ἀπαιδεύτως ἐν τῇ φιάλῃ προσκαθημένους ὑπερφιάλους ὠνόμαζον. S.

311. δαίνυσθαι] ἔθος ἦν τοῖς παλαιοῖς, ἐπεὶ μετὰ τῶν φίλων ἔφαγον, μὴ ἀδικεῖν αὐτοὺς, οἱ δὲ τοὐναντίον εἰργάσαντο. S.

ἀκέοντα] οὕτω γράφει Ῥιανός. γράφεται δὲ καὶ ἀέκοντα. Μ.

313. ἐγὼ δʼ ἔτι νήπιος ἦα] τοῦτο σημειοῦται Ἀριστοφάνης, ὅτι ἱκανὰ ἔτη ἐγεγόνει ἀφ’ οὗ οἱ μνηστῆρες συνήχθησαν. τοῦτο δὲ πρὸς τὸ ἐν τῇ Νεκυίᾳ (λ, 116.), ὅτι δεῖ εἶναι “οἵ τοι βίοτον κατέδοιεν,” οὐ “κατέδουσιν.” Ε.Η.Μ.Q.R.S.

314. νῦν δʼ ὅτε] τὸ ἑξῆς, νῦν δʼ ὅτε δὴ μέγας εἰμὶ, πειρήσω ὥς κʼ ὔμμι. Β.S.

315. πυνθάνομαι] ἀντιστροφή ἐστιν ἀντὶ τοῦ πυνθανόμενος ἀκούω. Β.

ὁ μὲν θυμὸς ἀπὸ τοῦ θύειν, ὁ δὲ χόλος ἀπὸ τῆς χολῆς. θυμὸς δὲ καὶ χόλος, λαβὼν τὴν ἐπὶ τὸ δρᾶσαι κακὸν ἀγανάκτησιν, χώεσθαι λέγεται, ὡς τὸ “σὺ δʼ ἔνδοθι θυμὸν ἀμύξεις χωόμενος” (Il. α, 243.), ἤγουν ἀμυχὰς ποιήσεις σπαράσσων τὴν ψυχήν· καὶ “ χωόμενος δʼ [*](3. τοῦ om. S. Ἀριστοφάνης] Dubium non est 5. ἐξῄτησας Buttm. pro ἐζῄτησας. quin pro Ἀριστοφάνης hic et fortasse 7. φιάλου] Scribendum φιαλίου, alibi Ἀρίσταρχος sit reponendum. aut, quod probabilius, τῆς αὐτῆς φιά- Nam tujus σημεῖα, non Aristopha- nis, in Homero sola a grammaticis 12. ἀκέοντα] Sic M. in textu. Ex cognoscebantur. COBET. quo sequitur quod in scholio scrip- 14. τοῦτο δὲ—κατέδουσιν om. E. tum est γράφεται δὲ καὶ ἀκέοντα mu- Q.R. tandum esse in γράφεται δὲ καὶ πρὸς] καὶ M.S. ἀέκοντα, ut ego feci cum Cobeto. 15. εἶναι H., si recte legit Cra- Eadem in H. annotatio esse vide- merus. εἰδέναι M.S., quod in γρά- tur, de quo sic refert Porsonus φειν mutabat Cobetus. “ἀκέοντα ῥιανὸς γρ. ἀέκοντα, sed ἀκέ- οἵ τοι] ἤτοι M.S. ἤτε H. οντα citaturetiam in scholiis(320.)” 17. ὥς κʼ ὔμμι om. Β. ὥςχʼ ὕμμι S. 13. ἐγὼ δ᾿ ἔτι νήπιος ἦα] Hoc lem- 19. ἀντὶ τοῦ π. (π. om. B.) ἀ.] ma est in M.S., in ceteris ὡς τὸ Hoc etiam in V. πάροιθεν. 21.Seholion Porphyrii. COBET.)

316. κακὰς ἐπὶ κῆρας] οὐκ ἀνέχεται τωθαζόμενος, ἀλλʼ εἰς ἄπειρον ὀργὴν ἦλθεν, ὥστε καὶ γυμνοῦν τὴν ἐπιβουλήν. Ε.S.

318. ἁλίη] θαλασσία, ἢ ματαία· οὕτω γάρ ἐστι καὶ βέλτιον. Η.

319. ἔμπορος] ἀντὶ ναυκλήρου διʼ ὑμᾶς ἐπιβάτης ἐσόμενος τοὺς [*](6. οὖν] γοῦν Ε. ἅπειρον ὀργῆς] ἄπειρον ὀργῆς τόσου- 13. τῆς] τῆσδʼ vulgo. τον S. 14. κατὰ κίνησιν Buttm. pro κατα- 23. γυμνοῦν] γυμνοῦναι (sic) S. κἱνησις. 25. Εx scholiis de voc. ἔμπορος 15. ἀ. καὶ, Buttm. Aberat καί. hæc sunt excerpta in S., τὸ ἐξῆς 16. ἀπόθετος—κότον] F. ἀπόθετος εἰμὶ μὲν ἔμπορος, ὅ ἐστιν ἐπιβάτης ἐπὶ μὲν χόος, μένος καὶ μῆνις· μῆνις δὲ τὸ νεὼς ἀλλοτρίας, μὴ ἔχων ἐμὴν ναῦν. ἔμ- ἀμύνεσθσι ἐπιτηροῦσα, κότος. Sed se- πορος ἤγουν ἐπιβάτης ἐπὶ νηὸς ἀλλοτρίας· quentia quoque laborant; in quibus μετὰ ναυκλήρου φησὶ καὶ ὑμᾶς ἐπιβάτης tamen μετὰ λύπης ἀρέξεως est idem ἐσόμενος τοὺς καταναλωκότας μου τὸν quod μετὰ ὀρέξευς τοῦ λυπεἵν. BUTTM. πλοῦτον, διὰ τὰ ἄνω οὐχ ἅλις ὡς τὸ 22. Exciderunt quæ de versibus πάροιθεν ἐκείρετε πολλά· ἔμπορον δὲ τὸν 316, 317. ἠθετημένοις hoc loco dicta ἐπʼ ἀλλοτρίας νηὸς πλέοντα ἐπιβάτην, ὡς fuisse apparet ex scholio v. 325. καὶ ἀλλαχοῦ, “ἔμπορος εἰλήλουθας νηὸς)

οὐ γὰρ νηὸς ἐπήβολος] Ἀττικὴν εἶναι τὴν λέξιν φησὶν ὁ Πορφύ- ριος· δηλοῖ δὲ τὸν ἐπιτυχῆ, ἀπὸ τοῦ βάλλειν, τουτέστι τοῦ σκοποῦ τυγχάνειν. ἐξ οὗ καὶ τὸ “σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι” (Il. α, 297.), τουτέστιν ἐπιτυχῶς λάμβανε. καὶ ἡ βουλὴ δὲ οἱονεὶ βολή τις οὖσα· ὅθεν ἔφη “σῇ δʼ ἥλω βουλῇ πόλις Πρίαμοιο ἄνακτος (Od. χ,230.), ὡς εἰ ἔφη τοῖς σοῖς ὅπλοις ἢ τοἵς σοῖς τόξοις ἢ βέλεσιν. ἐκ τούτου λύσεις καὶ τὸ “ἡ δὲ Φερὰς ἐπέβαλλεν ἐπειγομένη Διὸς οὔρῳ” (Od. ο, 297.)· μετῆκται γὰρ ἀπὸ τῶν πόρρω τὴν ἐπιβολὴν ποιουμένων· ἡ ναῦς οὖν ἐπιβολὴν ἐποιεῖτο ὥστε τυχεῖν τῶν Φερῶν. χρῶνται δὲ ταύτῃ τῇ λέξει καὶ οἱ μεθʼ Ὄμηρον. Ἄρχιππος “νῦν δʼ ὡς ἐγενόμην χρη- μάτων ἐπήβολος” ἀντὶ τοῦ ἐπιτυχὴς καὶ κύριος. τί οὖν αἱ λέξεις σημαίνουσι δεδήλωται. Ε.Q.R.

320. τὸ, ὥς νύ που ὔμμιν ἐείσατο κέρδιον εἶναι, σὺν βαρύτητι εἴρηται, λέγοντος τοῦ Τηλεμάχου ὅτι ἐν ἀλλοτρίῃ πλευσοῦμαι νηΐ· οὐ γάρ εἰμι, φησὶν, ἐπιτυχὴς ἰδίας νεὼς οὐδὲ κέκτημαι ἰδίους ἐρέτας· τοῦτο γὰρ ὑμῖν ὠφελιμώτατον εἶναι ἐφάνη, τουτέστι τὸ ἐμὲ μὴ ἔχειν ἰδίαν ναῦν, ἀλλʼ ἔμπορος πλεῖν. ἀναφέρει δὲ εἰς ἐκεῖνο ὅτι εἰς πενίαν αὐτὸν κατέστησαν. προεῖπε γὰρ “ Ἀντίνο᾿, οὔπως ἔστιν ὑπερφιάλοισι μεθ ὑμῖν δαίνυσθαί τʼ ἀκέοντα καὶ εὐφραίνεσθαι ἕκηλον. ἢ οὐχ ἅλις ὡς τὸ πάροιθεν ἐκείρετε πολλὰ καὶ ἐσθλὰ κτήματʼ ἐμὰ μνηστῆρες, ἐγω δʼ ἔτι νήπιος ἦα;” ἔστιν οὖν δυνάμει τὸ νόημα, ἀντὶ τοῦ ναυ- κλήρου διʼ ὑμᾶς ἐπιβάτης γέγονα τοὺς κατηναλωκότας μου τὸν πλοῦ τον. Η.Q.R.

321. σπάσεν] Ἀρίσταρχος, σπάσατο. Η.Q.R.

322. ῥεῖα—] ὁ στίχος οὗτος ἀθετεῖται ὡς περιττός. προηθέτει δὲ καὶ Ἀριστοφάνης. Μ.Q.R.

323. πιθανὸν, ἵνα ἀπιστούντων καὶ κραιπαλώντων λάθῃ ἡ ἔξο- δος. Μ.

οἱ δʼ ἐπελώβευον] ἐφύβριζον· ἀπὸ τοῦ λωβὸς ὁ τοῦ ὠτίου. οἱ γὰρ παλαιοὶ τοὺς λωβοὺς τῶν ὠτίων ἔκοπτον τοῖς ὑπʼ αὐτῶν τιμυρουμένοις εἰς ἀτιμίαν αὐτῶν· ὅθεν καὶ λώβη ἡ βλάβη καὶ λωβεύω τὸ βλάπτω διὰ ὕβρεως. Β.

ἐκερτόμεον] κερτομῶ τὸ ὑβρίζω, ἀπὸ τοῦ τέμνειν τὸ κῆρ. ὁ γὰρ ὑβριζόμενος λυπεῖται. Β.

325. ἦ μάλα Τηλέμαχος] ὁ μὲν πρῶτος περισπᾶται, οἱ δὲ ἑξῆς ἅπαντες ἐγκλίνονται, πλὴν τοῦ δευτέρου, ὃς ὀξύνεται διὰ τὸ τινάς. Μ.

ἦ μάλα] βεβαιωτικὰ ταῦτα τὰ ἔπη τοῦ μὴ εἰρῆσθαι ὑπὸ Τη- λεμάχου τοὺς προηθετημένους στίχους (316. 317.) “πειρήσω ὥς κʼ ὔμμι κακὰς ἐπὶ κῆρας ἰήλω ἠὲ Πύλονδʼ ἐλθὼν ἢ αὐτοῦ τῷδʼ ἐνὶ δή- μῳ.” ἀποροῦντες γὰρ λέγουσιν “ἦ μάλα Τηλέμαχος,” οὐκ ἂν ἀπο- ρήσαντες οἱ προακηκοότες. Ε.Μ.

326. Πύλου ἠμαθόεντος] ἄμαθον ἔχοντος. ἰστέον ὅτι ἄμαθος ἡ ἐν τῷ πεδίῳ κόνις, ψάμαθος δὲ ἡ περὶ θάλασσαν. Β.Ε.

328. ἠὲ καὶ εἰς Εφύρην] τὴν ἐν Θεσπρωτίᾳ, οὐχ, ὡς ἔνιοι, τὴν Κόρινθον· ἐκείνη γὰρ καὶ μετωνομάσθη Κίχυρος. Μ.

334. οὕτω κεν καὶ μᾶλλον ὀφέλλειεν πόνον] οὕτως ἂν ἡμῶν ηὔξη- σε τὸ κατὰ τὴν μνηστείαν ἔργον· ἢ ἐν εἰρωνείᾳ, οὕτως ἡμῖν μείζονα παρέξει κακά· μερισόμεθα γὰρ αὐτοῦ τὰ κτήματα. Μ. σημείωσαι ὅτι πόνον τὴν ἐνέργειαν καὶ κακοπάθειαν λέγει ὁ ποιητὴς, οὐδέποτε δὲ τὴν ἀλγηδόνα. ἢ πόνον τὴν περὶ τὸν γάμον σπουδήν. Μ.Q.

ὀφέλλειεν] γρ. ἐπαυξήσειε. Η.

337. ὡς ἔφαν] γράφεται καὶ φάν. ἔφασαν καὶ ἐν συγκοπῇ ἔφαν καὶ φάν. τὸ δὲ, θάλαμον κατεβήσατο, νόει ἐκ τῆς λέξεως τὸ κοῖ- λον. Ε.

338. ὅθι νητὸς] Ἀριστοφάνης ὅθιννητός γράφει διὰ δύο νν, ὡς τὸ ἐνιμμεγάροισιν (94.)· Ἀρίσταρχος δὲ διʼ ἑνὸς ν. Η.Μ.

340. ἐν δὲ πίθοι οἴνοιο] οὐ γὰρ ἦν τοσαύτη τῶν παλαιῶν περιεργία ὡς ἑκάστῳ τόπον ἀπονέμειν. Ε.Μ.Q.

341. ἄκρητον θεῖον] ἄκρατον, ἀπαραμιγὲς, διὰ τὸ φυλάττεσθαι ἀβλαβὲς καὶ ἀμετάβλητον. Ε.

344. κληισταὶ δʼ ἔπεσαν σανίδες] ἐξ ὕλης τὸ εἶδος. ἡ γὰρ σανὶς ὕλη, ἡ δὲ θύρα τὸ εἶδος. πᾶν γὰρ πρᾶγμα ἐκ τεσσάρων συνίσταται, ἐκ ποιητικοῦ ἢ αἰτίου καὶ ὑλικοῦ, ἐξ εἰδικοῦ καὶ τελικοῦ. Ε.

349. ἀμφιφορεῦσιν] ἀμφιφορεὺς καλεῖται τὸ παρὰ ἰδιώταις λε- γόμενον φλασκίον. Ρ.

350. μετὰ τὸν λαρώτατος] χρηστὸν ἦθος ὑποφαίνει. οὐ γὰρ τὸν κάλλιστον, ἀλλὰ τὸν μετʼ ἐκεῖνον δεύτερον αἰτεῖ, τὸν δὲ προτερεύοντα τῷ πατρὶ φυλάσσει. Μ.Q.V.

οἰκονομικὸν τὸ διανόημα, ὅτι οὐκ εἰς τὴν καθʼ ἡμέραν δαπάνην τῷ αὐτῷ χρῆσθαι προσήκει, ἀλλʼ ἀποκεῖσθαι τὰ τιμιώτερα εἰς ἐξαίρετον χρόνον. Ε.Q.

ὧν] γρ. καὶ μικρὸν, ἵνʼ ᾖ, ἐστὶν ἀπὸ τοῦ ὃν, ὡς τὸ “μετʼ ἀμύμονα Πλείωνα.” Μ.

351. ὀιομένη] ἐν οἰήσει ἔχουσα καὶ δοξάζουσιν ἐλεύσεσθαι τὸν δυστυχῆ. Ε.

355. εἴκοσι δʼ ἔστω μέτρα] εἴκοσι δὲ μοδίους ἀλεύρου ἀπὸ τῆς [*](4. Hinc liquet, jam olim in duas tioribus scriptoribus collecta vide sectas divisos esse grammaticos, in Thesauro vol. 6. p. 2061. An- quorum alteri in heroici versus cæ- tiquiores scriptores προτερεῖν dixe- sura semper liquidas duplicaverint, runt. alteri non. PORSON. 17. τῷ addidi ex Μ. γράφει διὰ δύν νν om. Η. 21. ὧν] ὧν σὺ φυλάσσεις in libris 5. ἐνιμμεγάροισιν] ἐνί (sine accen- quibusdam pro ὃν σὺ φ. scriptum tu) μεγάροισιν Μ. ἐνὶ μεγάροισιν Η. fuisse novimus ex Η. in quo ὧν 6. περιεργία] ἐργασία Μ. supra ὃν scriptum est. 12. ἢ addidit Buttm. ἵνʼ ἦ5, ἐστὶν ἀπὸ τοῦ ὃν] ἵνʼ ἐστὶν 14. φλασκίον] Vide exempla ab ἀπὸ τοῦτον Μ. Sic τοῦ ἀφʼ οὗ p. Ducangio allata s. h. v. p. 1683. 101, 7. 16. αὐτεῖ] καλεῖ Q. 25. μοδίους Buttm. μοδ. Ρ. μόδια προτερεύοντα Μ. πρωτεύοντα Q.V. Q. Verbi προτερεύειν exempla e recen-)

μυληφάτου] ἀλεύρου καθαροῦ ἀληλεσμένου ἀπὸ μύλης. Μ. τοῦ ἐν τῷ μύλῳ πεφαμένου, ὅ ἐστι κεκομμένου. λέγει δὲ τοῦ ἀλφίτου ἐπιθετικῶς. Β.Ε.

ἀλφίτου] ἄλφιτον λέγεται τὸ παχὺ ἄλευρον παρὰ τὸ ἀλφαίνειν· ἡ πρῶτον εὑρεθεῖσα τροφή· κατὰ περίφρασιν τοῦ ἀλφίτου ἐπικατασ- σομένου τῆς κριθῆς. Η.

358. κοίτου] οἱ κοῖτοι τὰ στρώματα, ὁ κοῖτος δὲ ἡ κοίμησις. Ε.

359. ὅτι οὐδὲ ἐνταῦθα μνήμη τίς ἐστι τῆς Κρήτης. Η.Μ.S.

360. νόστον πευσόμενος] περὶ τῆς ὑποστροφῆς ἐρωτήσων. S.

361. κώκυσεν] ὠλόλυξε, θρηνητικῶς ἐβόησε. S.

κώκυσεν δὲ φίλη τροφὸς] ἤτοι θρηνητικῶς ἀνεβόησεν. οἰκεῖον δὲ ἐστι τοῦτο γυναικὶ καὶ Τηλεμάχου τροφῷ καὶ ἐξαιρέτως εὐνοϊκῇ. Ε.

εἰκότως ἄρα ἀπολοφύρεται ἐν τούτῳ ὁρῶσα πᾶσαν τὴν τοῦ οἴκου διαδοχήν. Q.

362. καί ῥʼ ὀλοφυρομένη] καὶ πρὸς αὐτὸν ἀποκλαιομένη, ὀδυρο- μένη. S.

363. τίπτε δέ σοι] τίνος ἕνεκεν ἔπλετο, παρεγένετο. S.

365. μοῦνος ἐὼν ἀγαπητὸς] μονογενὴς ὢν καὶ ἀγαπώμενος. S.

366. ἀλλογνώστῳ ἐνὶ δήμῳ] ἐν τῷ ὑπὸ ἄλλων καὶ οὐχ ὑφʼ ἡμῶν γινωσκομένῳ πλήθει. S. ἀλλοδαπῶν, ἢ πολεμίων καὶ ἐχθρῶν, ἢ τῶν ἄλλοις καὶ οὐχ ἡμῖν γινωσκομένων. S. ἢ τῷ ἄλλα γινώσκοντι ἔθνη, ἢ τῷ μὴ γινωσκομένῳ ἡμῖν, ἢ τῷ τοῖς ἄλλοις γινωσκομένῳ. Ε.

367. οἱ δέ τοι αὐτίκʼ ἰόντι] ἀναφώνησις. τοῦτο γὰρ καὶ γέγονε. V. οὗτοί σοι εὐθέως πορευθέντι. S.

κακὰ φράσσονται ὀπίσσω] χαλεπὰ βουλεύσονται ἐν ὑστέρῳ. S.

368. ὥς κε δόλῳ] ὅπως δολίως διαφθαρείης. S.

ὥς κε δόλῳ φθείης] γράφεται καὶ διὰ τοῦ ι φθίῃς. Q. φθείης, ἀπὸ τοῦ φθαρείης κατὰ συγκοπήν. Β.

369. ἀλλὰ μένʼ αὖθι] τὸ αὐτὸ νόημα καὶ πρὸς τοῦ Ἀντινόου ἐλέχθη, δυσμενῶς μέντοι. V.

370. πόντον ἐπʼ ἀτρύγετον] ἐπὶ τὴν θάλασσαν τὴν ἄκαρπον, ἀκατα- [*](4. πεφαμένου] πεφονευμένου Ε. p. 1450, 62. 10. οὐδὲ ἐνταῦθα] Respicit schol. 25. ἀναφώνησις] Conf. ad β, 20 ad ea quæ dicta sunt ad α, 93. η, 270. BUTTM. 21. ἀλλογνώστῳ] Conf. Eustath. 29. φθίῃς] φθείης Q.)

οὐδʼ ἀλάλησθαι] προπαροξυτόνως· δηλοῖ γὰρ τὸ πλανᾶσθαι. M.S.

373. ἀλλʼ ὄμοσον] ὀμόσαι μὲν τὸ ὀνομάσαι θεὸν. τελευτῆσαι δὲ τὸν ὅρκον τὸ ἐπαγαγεῖν τὸ πρᾶγμα περὶ οὗ ὁ ὅρκος γίνεται. Ε.P.Q.S. ἀλλʼ ὄμοσόν μοι μὴ πρότερον τῇ προσφιλεῖ μου μητρὶ ἐξείπῃς. S.

μυθήσασθαι] γρ. διὰ τοῦ ε, μυθήσεσθαι. Η.

375. ἀφορμηθέντος] ἐξελθόντος, ἐκπορευθέντος. S.

376. ἰάπτῃ] διαφθείρῃ, καταδαπανᾷ, παρὰ τὸν ἰόν· ὅθεν καὶ τὸ “ Ἄϊδι προΐαψεν.” P.S.V.

378. ὄμοσέν τε] ὀμόσαι μὲν τὸ εἰπεῖν θεῖόν τι ὄνομα, οἷον νὴ τὸν Ἑρμῆν, μὰ τὰς Ἐλευσινίας θεὰς, τελευτῆσαι δὲ τὸν ὅρκον, τὸ ἀπο- δοῦναι τὸν ἔνορκον λόγον, οἷον ποιήσω τόδε, ἢ οὐ ποιήσω. V.

379. αὐτίκʼ ἔπειτα] εὐθέως μετὰ ταῦτα. S.

ἀμφιφορεῦσι] ἐν τοῖς κεραμίοις. S.

ἄφυσσεν] ἐπήντλησεν. S.

380. ἐν δέ οἱ ἄλφιτʼ] ἐπέλαβε δὲ καὶ τὰ ἄλευρα τοῖς καλῶς ἐρραμ- μένοις θυλάκοις. S.

ἄλφιτα χεῦεν] τὸ χέειν οὐ μόνον ἐπὶ τῶν ὑγρῶν λέγεται, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν μαλακῶν. Ε.

381. ἐς δώματʼ ἰὼν] ἰστέον ὅτι δῶμα Ὄμηρος οὐ πάντοτε τὴν ὅλην οἰκίαν λέγει, ἀλλʼ ἔστιν ὅτε καὶ τὸ ἐνδότερον αὐτῆς μέρος. S.

382. ἔνθʼ αὖτʼ ἄλλʼ ἐνόησε] τότε δὴ ἕτερα ἐβουλεύσατο. S.

383. κατὰ πτόλιν ᾤχετο πάντη] ἐπορεύθη πανταχοῦ ὅσα ἂν εἶπεν ἐκεῖνος. S.

385. ἀγέρεσθαι ἀνώγει] ἐνδεία τοῦ ἀγείρεσθαι. Η. συναθροίζε- σθαι παρακελεύει. S.

386. Φρονίοιο Νοήμονα] πεποίηκεν πλαστὰ ὀνόματα. S.

387. ὑπέδεκτο] ὑπέσχετο. S.

388. δύσετό τʼ ἠέλιος] εἴωθεν ὁ ποιητὴς τοὺς μέλλοντας πολλάκις εἰς ἐνεστῶτας μετάγειν. ἔστιν οὖν τὸ ἐδύσετο παρατατικὸν ἀπὸ ἐνε- στῶτος τοῦ δύσω. Ε.Μ.Q.S.

σκιόωντο] ἐσκιάζοντο, σκιὰν ἐποιοῦντο, ὑπεσκιάζοντο, ἢ αἱ ὁδοὶ ἐσκοτίζοντο. S. τὸ σκιόωντο δὲ, σκιὰς ἐποίουν, ἀπὸ τοῦ τὸν ἥλιον εἶναι πρὸς δύσιν. E.Q.

ἀγυιαί] τὰ ἄμφοδα, αἱ ὁδοί. στενωποὺς Ἀθηναῖοι, ἀγυιὰς Ἀρ- γεῖοι καλοῦσιν. MS. Barnes.

389. πάντα δʼ ἐν αὐτῇ] πάντα ἀσφαλῶς· τὸ μὲν γὰρ λαθεῖν δυνά- μενον καὶ μεθʼ ἡμέραν πέπρακται, τε ἔντευξις ἡ πρὸς τοὺς πλευσο- μένους καὶ ἡ πρὸς τὸν τὴν ναῦν παρέξοντα, τὰ δὲ τῆς καθολικῆς τοῦ σκότους ἐπεληλυθότος. E.Q.S.

390. εὔσελμοι φορέουσιν] αἱ εὔζυγοι, αἱ εὐτάβλωτοι, αἱ εὐκάθε- δροι. Ε. εὐσανίδωτοι. λέγει δὲ ἐπιθετικῶς τὰς ναῦς· σέλματα γὰρ τὰ τῶν νηῶν σανιδώματα. Ε.Η.S.

εἴρυσε] καθείλκυσε. S.

ὄπλ’ ἐτίθει] τὰ χρειώδη σχοινία ἀπετίθει. S.

391. στῆσε δʼ ἐπʼ ἐσχατιῇ] ἔστησε δὲ αὐτὴν τῷ τελευταίῳ μέρει περὶ δὲ αὐτὴν οἱ συμπλέοντες ἢ καὶ οἱ συνναῦται. S.

392. ἀθρόοι] γρ. αὐτήν. Η.

ἀθρόοι ἠγερέθοντο] ὁμοῦ ἐν τῷ αὐτῷ συνηθροίζοντο· ἡ θεὸς γὰρ παρώρμα τούτων ἕκαστον. S.

396. πλάζε] πλανᾶσθαι ἢ παραφρονεῖν ἐποίει. Η.

χειρῶν δʼ ἔκβαλλε κύκελλα] ἀδυνατουσῶν διὰ τὸν ὕπνον. V. εἰκό- τως. πολὺν γὰρ ἔπινον χρόνον ἐξ ὅτου τὴν ἐκκλησίαν διέλυσαν. Ε.Q.

397. οἱ δʼ εὕδειν ὤρνυντο] δεῖ νοεῖν ὅτι οἱ ξένοι τῶν μνηστήρων παρὰ φίλοις ἐκάθευδον. οὐ γὰρ ἐθάρρουν παρὰ τῶν Ἰθακησίων μνη- στήρων ἐν τῷ οἴκῳ Ὀδυσσέως καθεύδειν. οὕτως γὰρ αὐτῶν καὶ ἡ ἀπώλεια ἐγνώσθη. Ε.Ρ.Q.R.

401. Μέντορι εἰδομένη] ἐπεὶ τοῖς ἔμπροσθεν ὁμοιωθεῖσα τῷ Τη- λεμάχῳ ἡ θεὸς κατὰ πόλιν ᾤχετο πάντη, εὐλόγως νῦν μεταβάλλε- ται. Q.

402. ἐύκνήμιδες ἑταῖροι] ἔνοπλοι· ἐκ μέρους τὸ πᾶν. ἢ κατὰ μετάληψιν εὖ ὡπλισμένοι τὰ περὶ τὸν πλοῦν. Ε.Q.

404. διατρίβωμεν ὁδοῖο] Ἀττικῶς, μὴ ἀναβαλλώμεθα τῆς ὁδοῦ. Ε.Η.Μ. Ζηνόδοτος δὲ εὐήθως ἀθετεῖ αὐτόν. Μ.

410. Καλλίστρατος, δεῦτε φίλοι, ὄφρ’ ᾖα φερώμεθα. καὶ ἔστι τῆς νεωτέρας Ἀτθίδος τὸ οὕτως συναιρεῖν. Η.Μ.Q.

412. οὐδʼ ἄλλαι δωμαὶ] λεληθότως ἀπόρρητον αὐτοῖς ὑποτίθησι τὴν πρᾶξιν ἔσεσθαι, ἵνα μηδὲ αὐτοὶ ἐξείπωσί τισιν. Ε.Q.S.V.

414. βραχὺ διασταλτέον μετὰ τὸ φέροντες. Η.

417. νηῒ ἀντὶ τοῦ νηός. Β. ἀντὶ τοῦ, νεῶς πρύμνῃ· καὶ ἐν Ἰλιάδι “νηηῒ δʼ ἐνὶ πρύμνῃ ἔναρα βροτόεντα Δόλωνος” (Il. κ, 570.). V.

419. ἐπὶ κληϊσι] ταῖς ναυτικαῖς καθέδραις, ἐκ τοῦ συγκλᾶσθαι τὸν καθίσαντα. Ε.

420. ἴκμενον οὖρον] ἀπὸ τοῦ ἱκνοῦμαι, τὸ παραγίνομαι. Β.Q. τὸν ἱκνεῖσθαι καὶ φέρεσθαι ποιοῦντα· ἢ τὸν δίυγρον καὶ ἁπαλόν. καὶ ἀλλαχοῦ “ἀνέμων μένος ὑγρὸν ἀέντων” (Od. ε, 478.). ἢ τὸν ἐπιτή- δειον εἰς τὸ ἰέναι· ἢ τὸν ὑγρὸν ἀπὸ τῆς ἰκμάδος. Ε.

421. ἀκραῆ ζέφυρον] ἐπιτήδειον, ἄκρως πνέοντα πρὸς τὰς χρείας, οὐ πλέον οὐκ ἔλαττον. Β.Q.V.

τὸ “ἀκραῆ ζέφυρον κελάδοντα,” καὶ τὸ “ἐπλέομεν βορέῃ ἀνέμῳ ἀκραέϊ” (Od. ξ, 253.), οὐκ ἔστιν ἄκρως πνέοντι, ἀλλʼ ἀκεράστως πνέοντι. τῆς γὰρ κράσεως τῶν ἀνέμων κατηγορεῖ τὸ δεινόν· λέγει γὰρ “δεινὴ μισγομένων ἀνέμων ἐλθοῦσα θύελλα” (Od.ε,317.). ἐπαινεῖ ὡσαύτως καὶ ἐπὶ οἴνου τὸ ἀκέραστον· “ἐν δὲ πίθοι οἴνοιο παλαιοῦ ἡδυπό- τοιο ἕστασαν ἄκρητον θεῖον πότον ἐντὸς ἔχοντες” (340.). οὕτως ἀκου- στέον καὶ τὸ ἀκήρατον, καθαρὸν πόμα, καὶ ἀκέραστον, καὶ ἀκραιφνές. Ε.Q.R. ἢ τὸν ἐπιτήδειον, ἢ ἄμικτον ἑτέρῳ· ἢ ἄκρως ἄοντα, ἤτοι [*](2. εὖ ὡπλισμένοι Buttm. εὐοπλισμέ- ἔλαττον addit ἢ τὸν μὴ κεκραμένον, ἀλλʼ ἀκριβῶς ζέφυρον. τινὲς εὐκραῆ ex νοί Ε.Q. 3. Ἀττικῶς —ὁδοῦ] ἀναβαλώμεθα Eustathio compilata sunt p. 1452 ἀπὸ τῆς ὁδοῦ, ἀττικῶς Ε. 4. εὐήθως Cobetus. εὐηθέως Μ. 24. τὸ ἀ. R. τὸν ἀ. Ε.Q. - 5. ᾖα] libri ἤῖα. 25. οὕτως ἀκουστέον] οὕτως ἀκού R. 14. παραγίνομαι] ἐπιτήδειον addunt ὅπως ἀκούσῃς Ε.Q. Β.Q. ex scholio proximo illatum, 26. καθαρὸν—άκραιφνές om. Β. ut animadvertit Buttm. 27. ἄοντα] ἀέντα ἤτοι πνέοντα Εu- 18. 19. Hoc scholion integrius stath. l. c. est infra lin. 27. Quæ V. post)

422. ἐποτρύνας] γρ. καὶ “ἐποτρύνων” διχῶς. Η.

423. ὅπλων ἄπτεσθαι] τῶν σχοινίων κωπίων ἐπιλαμβάνεσθαι πα- γορμήσαντος ὑπήκουσαν. S.

424. μεσόδμης] ἱστοδόκης, ἐκ τοῦ μέσον δεδομῆσθαι. τῆς λίνου λέγει, εἰς ἢν ἐμβάλλεται ὁ ἱστός. ἔστι δὲ τοῦ πλοίου μέσος τόπος. Ε.Q.Τ.

426. εὐστρέπτοισι βοεῦσι] καλῶς ἡρμοσμένοις ἢ εἰργασμένοις ἱμᾶσι. ὕστερον δὲ οἱ κάλοι ἐπενοήθησαν. Ε.Q.

βοεῦσι] λώροις· τούτοις γὰρ ἐχρῶντο τὸ πρότερον, νῦν δὲ τοῖς ὀνο- μαζομένοις κάλοις. Β.

427. ἱστίον τὸ ἄρμενον, ἱστὸς δὲ τὸ κατάρτιον, ὡς τὸ μέσον ἱστά- μενον ξύλον. Β.

428. στείρῃ] τῇ τρόπιδι, διὰ τὸ στερεὰν εἶναι, καὶ διὰ τὸ στερε- οῦσθαι ἐν αὐτῇ τὴν ναῦν. Ε.

πορφύρεον] μέλαν· ἀφʼ οὗ λέγεται καὶ πορφύρεος θάνατος, ἤτοι μέλας. Ε.

430. δησάμενοι] γρ. δήσαντες. Ρ.

ὅπλα θοὴν ἀνὰ νῆα] τὰ σχοινία τὰ τείνοντα τὸ ἄρμενον. Q. βρα- χὺ διασταλτέον ἢ μετὰ τὰ ὅπλα, ἢ μετὰ τὸ νῆα μέλαιναν. Η.

431. ἐπιστεφέας] μέχρι τῆς στεφάνης μεστοὺς καὶ τοῦ χεί- λους. Q.

433. γλαυκώπιδι κούρῃ] ἢ τῷ ἀέρι. ἡ Ἀθηνᾶ στοιχειακῶς εἰς τὸν ἀέρα ἀλληγορεῖται. Ε.

434. ἠῶ πεῖρε] ἠῶ λέγει τὴν ὀρθρινὴν ὥραν τὴν μεταξὺ νυκτὸς καὶ ἡλίου ἀνατολῆς. τὸ δὲ πεῖρε ἀντὶ τοῦ ἐπέρα. ἔνθεν καὶ τὸ “ἀλε- γεινά τε κύματα πείρων” (Od. θ,183.). Ε.Β.Q.

Τηλέμαχος εἰς Πύλον καταχθεὶς ἅμα τῇ Ἀθηνᾷ ἐν Μέντορος μορφῇ καταλαμβάνει τοὺς Πυλίους θυσίαν ταύρων ἐπιτελοῦντας τῷ Ποσειδῶνι, καί τι περὶ τοῦ πατρὸς αὐτῷ πυθομένῳ ἐκτίθεταί τινα τῶν Ἰλιακῶν διηγημάτων. μετὰ τοῦτο ἡ μὲν Ἀθηνᾶ ἐν ὀρνέου μορφῇ ἀπαλλάττεται, ὁ δὲ Νέστωρ θυσίαν αὐτῇ συντελέσας τὸν Τηλέμα- χον ἅμα τῷ υἱῷ Πεισιστράτῳ εἰς Λακεδαίμονα ἀποπέμπει. Q.S.V.

Τηλέμαχον ἐλθόντα σὺν Ἀθηνῷ ξενίζει Νέστωρ, καὶ διηγεῖται αὐτῷ τὰ συμβεβηκότα τοῖς Ἐλλησι καὶ τὸν ἐκ Τροίας ἀπόπλουν. πυθόμενος δὲ τὰ περὶ τοὺς μνηστῆρας καὶ γνωρίσας τὴν Ἀθηνᾶν ἀπιοῦσαν θυσίαν αὐτῇ ἐπιτελεῖ. λαβὼν δὲ ὁ Τηλέμαχος ἅρμα σὺν Πεισιστράτῳ τῷ Νέστορος υἱεῖ εἰς Σπάρτην ἀπαίρει. νυκτὸς δὲ ἐπι- γενομένης ξενίζονται παρὰ Διοκλεῖ ἐν Φηραῖς. Ρ.S.V.

1. ἠέλιος δʼ ἀνόρουσε] ἅμα ἡμέρᾳ καταγόμενον ποιεῖ τὸν νεανίαν εἰς τὴν Πύλον, ὥστε μηδὲν αὐτῷ ἀργὸν τῆς ἡμέρας μέρος κατα- λείπεσθαι. τὸ δʼ αὐτὸ κατὰ τὴν ὑποστροφήν. “αἶψα γὰρ ἠὼς ἦλθεν ἐΰθρονος, οἱ δʼ ἐπὶ χέρσου Τηλεμάχου ἕταροι λύον ἱστία” (ο, 495.). καὶ ἐν Ἰλιάδι ἡ Θέτις ἕωθεν φέρει τῷ Ἀχιλλεῖ τὰ ὅπλα. Μ.Q.S.Τ.

λίμνην ὁ ποιητὴς πᾶν ὕδωρ φησὶ, νῦν δὲ τὸν ὠκεανόν. Β.Ε.Ρ. Q.S. τὸν ἀέρα καὶ γῆν καὶ θάλασσαν καὶ ἀπλῶς τὰ στοιχεῖα πάντα. S.

3. θνητοῖσι βροτοῖσιν] βροτοῖς ἀθανάτοισι καὶ θνητοῖς, τὸ μὲν διὰ τὴν ψυχὴν, τὸ δὲ διὰ τὸ σῶμα. Ε.

ζείδωρον] τὴν τὰ πάντα πρὸς τὸ ζῆν δωρουμένην. Ε.

4. οἱ δὲ Πύλον Νηλῆος] Νηλεὺς μαχεσάμενος μετὰ Πελίου ἐξ Ἰωλκοῦ ἧκεν εἰς Μεσσήνην καὶ τὴν Πύλον ἔκτισε, Μεσσηνίων χώραν παρασχόντων. ἱστορεῖ Ἑλλάνικος. Β.Ε.Η.Μ.Τ.

6. ταύρους παμμέλανας] ταύρους μὲν διὰ τὸ βίαιον τῆς θαλάσσης, μέλανας δὲ διὰ τὴν χρόαν τοῦ ὕδατος τὴν ἐκ τοῦ βάθους. Ρ.S.V.

διὰ τὴν ἐπιφάνειαν τῶν ὑδάτων μέλανας. πορφυροῦν γὰρ κῦμά (Il. φ, 326.) φησι, καὶ “μέλαν δέ ἑ κῦμʼ ἐκάλυψεν” (Il. ψ, 693, Od. ε, 353.), καὶ “ ἔνθορε μείλανι πόντῳ” (Il. ω, 79.)· καὶ “ἰοειδέα πόντονʼ (Il. λ, 298.) φησίν. Η.Q. ὅτι μέλαν τὸ ὕδωρ διὰ τὸ βάθος ἠχητικόν. Ε.

ἐνοσίχθονι κυανοχαίτῃ] ταύρῳ ἀπεικάζουσι τὸν Ποσειδῶνα διὰ τὸ δίκην ταύρου ὑπὸ τῶν κυμάτων ὠρύεσθαι. τῷ Ποσειδῶνι δὲ θύουσιν ἢ ὡς ἀπόγονοι αὐτοῦ διὰ Νηλέως, ἢ εὐχαριστοῦντες τούτῳ ἐπὶ τῷ νόστῳ. Ε.Μ.Η.Q.S.

ἐνοσίχθονι] τῷ Ποσειδῶνι τῷ κινοῦντι τὴν γῆν. ἔνοσις γὰρ ἡ κίνη- σις, χθὼν δὲ ἡ γῆ. δοκοῦσι γὰρ οἱ σεισμοὶ ἐξ αὐτοῦ εἶναι. V.

7. ἐννέα δʼ ἕδραι ἔσαν] ἐννέα συνέδρια ἦν διὰ τὸ ἐννεάπολιν εἶναι τὴν Πύλον. Ε.Ρ.S. ἢ ἐννέα πόλεων ἦρχε Νέστωρ, Πύλου, Ἀρήνης, Θρύου, Αἴπυος, Κυπαρισσήεντος, Ἀμφιγενείας, Πτελεοῦ, Ἕλους καὶ Δωρίου. Ε. ἐπεὶ ἐννέα πόλεων ἦρχεν ὁ Νέστωρ· “σἳ δὲ Πύλον τʼ ἐνέμοντο καὶ Ἀρήνην ἐρατεινὴν, καὶ Θρύον, Ἀλφειοῖο πόρον, καὶ ἐΰκτι- τον Αἶπυ, καὶ Κυπαρισσήεντα καὶ Ἀμφιγένειαν ἔναιον, καὶ Πτελεὸν καὶ Ἕλος καὶ Δώριον” (Il. β, 591.). καθʼ ἑκάστην οὖν πόλιν ἦν ἔδρα. τὸ δὲ “πεντηκόσιοι δʼ ἐν ἑκάστῃ” τὸ πλῆθος ὑποφαίνει τῶν ἐπὶ Ἴλιον συνεστρατευκότων Νέστορι. ἐνενήκοντα γὰρ αἱ νῆες ἦσαν τοῦ Νέστορος, τῶν δὲ ἑκάστη πεντήκοντʼ ἀνδρῶν. εἰσὶν οὖν οἱ πάντες δφ΄. πάντα οὖν μετὰ παρατάξεως καὶ εὐκοσμίας γίνεται ὡς ἂν Νέστορος ἡγουμένου. Η.Μ.Q. ἢ ἀπὸ τοῦ ἐννέα ἔτη ταλαιπωρεῖσθαι εἰς τὴν Τροίαν. S.

πεντακόσιοι δʼ ἐν ἑκάστῃ] οὕτω διὰ τοῦ α τὸ πεντακόσιοι Ἀρίσταρ- [*](8. ταύρῳ—ώρύεσθαι] Hæc verba et lato Eustathio et Il. π, 169. 170. τῷ et δὲ post Ποσειδῶνι addidi ex S. 27. πεντακόσιοι] Sic Μ. in textu 10. τούτῳ Μ. τοῦτον S. τῷ δαί- a pr. m., πεντηκόσιοι a correctore. μονι ceteri. In Η. πεντήκοντα δʼ ἐν ἑκάστη, super- ἐπὶ τῷ νόστῳ] ἐπὶ τοῖς νόστοις Η. scripto πεντηκόσιοι δʼ ἀνʼ ἑκάστη (vo- διὰ τὸν νόστον Μ.S. luit ἑκάστην, ut monet Porson.). 16. θρύου, Αἴπυος correxi pro Recte autem Aristarchus πεντακό- θρύου, Αἴσχυος. σιοι servavit, cujus syllaba secunda 18. Θρύον] θροῖον Μ. φρύον Η.Q. quum in arsi produci possit, nihil 22. αἱ addidi ex Η. caussæ est cur σεντηκόσιοι inferatur 23. τῶν δὲ ἑκάστη πεντήκοντʼ pro forma inaudita, nisi quod librarii τῶν δʼ ἐνενήκοντʼ correxit Buttm. col- apud Ηerodotum aliquoties πεντη-)

8. εἵατο καὶ προὔθεντο] γράφεται καὶ προὔχοντο. Ε.

προὔχοντο] ὁ μὲν Ἀρίσταρχος, προείχοντο τῷ θεῷ, οἷον παρεῖχον· οἱ δὲ, πρὸ αὐτῶν κατείχοντο ἐπὶ τὸ σφάξαι· τινὲς δὲ, προεβάλλοντο. Ε.Η.Μ.Q.S.

9. οἱ σπλάγχνʼ ἐπάσαντο] τινὲς σπλάγχνʼ ἐδάσαντο. ὅτε οὗτοι τῶν σπλάγχνων ἐπάσαντο καὶ οὗτοι ἰθὺς κατάγοντο. Ε.Η.Μ.Q.

10. κατάγοντο, ἰδʼ] Ἀρίσταρχος κάταγον· εἶτα, τοὶ δʼ ἱστία. ὁ δὲ Ἡρωδιανὸς κατάγοντο. τὸ ὅμοιον καὶ ἐπὶ τοῦ “νίζον καὶ προτίθεντο ἰδὲ κρέα πολλὰ δατεῦντοοʼ (α, 112.). Η.Μ.

11. στεῖλαν] οἱ περὶ Ζηνόδοτον, σεῖσαν ἀείραντες. τότε δὲ σείου- σιν ὅτε θέλουσι χαλάσαι τὸ ἄρμενον. Η.Μ.Q.R.Τ

14. χρὴ] γρ. χρεῖ᾿ . Η.

οὐ μέν σε χρὴ ἐτ’ αἰδοῦς] οὐ χρεία σε τῆς αἰδοῦς, Ἀττικῶς. εὐπρεπῶς δὲ ἡ μὲν ὡς ἀδαήμονι διαλέγεται ἀξιοῦσα νῦν ἀποθέσθαι διὰ τὸν καιρὸν τὸ τοιοῦτον ἦθος, ὁ δὲ οὐκ ἐπά άγει ὅτι ἀδαήμων εἰμί· οὐ γὰρ εὐπρεπὲς περὶ αὑτοῦ τοιαῦτα ἐκφέρειν· ἀλλὰ τἀληθές φησιν, οὐδέ τί πω μύθοισι πεπείρημαι. Ε.Η.Μ.Q.

οὐδʼ ἠβαιόν] ἄδηλον πότερον ἐκ συναλοιφῆς ἐστι τὸ ἡ ἢ τοῦ ἠβαιόν τρισυλλάβου· οἱ δὲ νεώτεροι βαιόν φασι. Η.Μ.Q.

15. ἐπέπλως] ὥσπερ ἀπὸ τοῦ διδόω διδῶ δίδωμι, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ πλόω πλῶ πλῶμι. Β. πλῶ, πλώσω, ἔπλωσας, καὶ κατὰ ἀπο- κοπὴν ἔπλως καὶ ἐπέπλως. Ε.

16. ἐπέσπεν] γρ. ἐπέσπα. Η.

17. ἀλλʼ ἄγε νῦν] γρ. ὄφρα τάχιστα. Η.

18. εἴδομεν] γρ. ἴδωμεν. Η.

ἐνὶ στήθεσσι κέκευθε] παρά τινων λέγεται τὸ λογιστικὸν ἐν τῇ κεφαλῇ, παρʼ ἑτέρων δὲ ἐν τῇ καρδίᾳ. Ε.

20. μάλα πεπνυμένος ἐστί] καὶ πῶς Ὀδυσσεὺς ὁ πεπνυμένος ἴσκε ψεύδεα πολλὰ λέγων (Od. τ. 203.); ἀλλὰ πρὸς τὸ μηδὲν κατεπεῖγον ψεύδεσθαι τοῦτο κομιδῆ νηπίου ἀνδρός. Ε.Μ.

21. τὴν δʼ αὖ] ἢ αὐτὸς πρὸς ἑαυτὸν, ἢ πρὸς φίλον τινὰ Μέν- τορα. Ε.

22. πῶς τʼ ἂρ προσπτύξομαι] προσεταιρίσομαι, προσαγορεύσω, φιλοφρονήσομαι, προσκαλέσομαι πρὸς τὸ ἀληθὲς εἰπεῖν. Μ.

23. οὐδέ τί πω] καὶ πῶς ἐν τοῖς Ἰθακησίοις οὕτως ἐπαρρησιά- σατο ; ἀλλʼ ἐκεῖνος μὲν οὖν ἀναστραφεὶς, ἔτι δὲ καὶ πρὸς ὀργὴν ἱκα- νῶς κινηθεὶς παρρησιάζεται, Νέστορα δὲ συνέσει πανταχοῦ κηρυσσό- μενον ἀκούων εἰκότως αὐτὸν εὐλαβεῖται. Μ.

24. αἰθὸς δʼ αὖ νέῳ ἀνδρὶ] οὕτω γράφουσιν οἱ κατὰ Ῥιανόν. Η.Μ.

28. γενέσθαι τε τραφέμεν τε] οὐκ ἔστιν ἀναδιπλασιασμὸς τὸ, τε τραφέμεν, ἀλλὰ σύνδεσμος συμπλεκτικός. Μ.Q.

31. ἄγυριν τε] γρ. ἀγορήν τε. ἄγυριν εἰπὼν τοὺς παρεστῶτας ὄχλους ἐδήλωσεν. Μ.

ἀγορήν τε] γρ. ἄγυρίν τε. Ρ.

32. ἀμφὶ δʼ ἑταῖροι] ἔννοιαν τῆς ἀρχῆς καὶ τοῦ οἴκου τὴν εὐδαι- μονίαν παρίστησι. Q.

33. ἄλλα δʼ ἔπειρον] περιέπειρον, ἐσούβλιζον, τοῖς ὀβελίσκοις ἐνήργουν, ὅ ἐστιν ἐπερόνησαν. Μ.

34. οἱ δʼ ὡς οὖν ξείνους] ὡς καὶ ἐν Ἰλιάδι (α, 534.) “ἐξ ἑδέων σφοῦ πατρὸς ἐναντίον.” μετὰ τὸ ἴδον ἡ ὑποστιγμὴ παράσημος· οὐδέποτε γὰρ τὸ ἔπος εἰς δύο διαιρεῖται τῇ στιγμῇ, ὅ ἐστιν εἰς τὸν ιβ΄ χρο΄- νον. Η.Μ.

οἱ δ᾿ ὡς] λους γὰρ ἰδόντες οὐκ ἐνόμισαν ἐχθροὺς εἶναι. Ε.

ἀθρόοι] τὸ ἀθρόοι Ἀρίσταρχος ὡς ἄχροοι τῇ προσῳδίᾳ ἀναγινώ- σκει. Η.Μ.

35. ἑδριάασθαι] τὸ δεύτερον συνέσταλται α ἐν τῷ ἑδριάασθαι. Η.

36. πρῶτος] παρέπεται γὰρ τοῖς ἀγαθοῖς τῶν νέων προλαμβάνειν τοὺς λοιποὺς ταῖς ἀγαθοεργίαις καὶ προπετεύεσθαι τὴν φιλοτιμίαν. Μ.Q. πρῶτος δʼ ὁ Πεισίστρατος διὰ τὸ ἰδεῖν τὸν Τηλέμαχον ἰσή- λικα αὐτῷ ὄντα. εἴωθε γὰρ ἡ νεότης ἐπὶ νεότητι χαίρειν. Μ.

διὰ τί πρῶτος ὁ Πεισίστρατος; παροιμία ἐστὶν ἡ λέγουσα, ἧλιξ ἥλικα τέρπει. Ε.

37. ἀμφοτέρων ἕλε χεῖρα] εἶχε μὲν εἰπεῖν δυικῶς χεῖρε, ἀλλὰ διὰ τὸ καινότερον οὕτως εἶπε, καὶ νοητέον ὡς ἰδίᾳ τὴν ἑκατέρου ἔλαβε χεῖρα ἑκατέραις ταῖς ἑαυτοῦ χερσὶν ὡς ἔν τινι τύπῳ χοροῦ, ἢ μίαν καὶ μίαν ἐξ ἑκατέρων τὰς δεξιὰς, τῇ ἑαυτοῦ δεξιᾷ δηλαδή. λαιᾷ γὰρ οὐκ ἦν ἅπτεσθαι, ὡς προγέγραπται. Μ.

38. κώεσιν] ἀπὸ τοῦ κῶος μεταπλασμός ἐστι τοῦ κώασι. Η.Μ.

39. πάρ τε κασιγνήτῳ Θρασυμήδεϊ] καθηκόντως ὁ πρεσβύτερος τῶν παίδων πλησίον τοῦ Νέστορος καθῆστο. οὗτός ἐστιν ὁ καὶ στρατείας αὐτῷ τῆς ἐπὶ Ἴλιον κοινωνήσας. M.Q.

41. χρυσέῳ ἐν δέπαϊ] χωρὶς τοῦ ἐν αἱ Ἀριστάρχου καὶ σχεδὸν ἄπασαι, χρυσείῳ δέπαϊ. Η.Μ.

δειδισκόμενος] δέχω τὸ δεξιοῦμαι, καὶ πλεονασμῷ τοῦ σ καὶ [*](1. ἄλλα δ᾿ M., non ἄλλα τʼ. 18. ἰδία] ἢ ἰδίᾳ Eust. p.1456, 17. ἐσοόβλιζον] Verbum Græcobar- 22. In Β. ἀπὸ τοῦ κῶας. μετέπλα- barum, de quo vid. Ducang. σται δὲ τὸ κῶος ἀπὸ τοῦ κῶας, ὃ κη- 8. ἀθρόοι] Aristarchum ἁθρόοι cum μαίνει τὸ δέρμα. Conf. Eustath. p. spiritu aspero scripsisse annota- 1456, 22. tum in schol. ad Il. ξ, 38. κώασι] κῶας Η. έ 16. ᾔλικα correxi pro ἥλικι. 26. χρυσέῳ ἐν] χρυσείῳ ἐν Μ. 17. ἀμφοτέρων] τὸ δʼ ἀμφοτέρων αἱ Ἀριστάρχυυ] ὡς ἀρίσταρχος Μ. Μ. in quo hoc scholion legitur 27. χρυσείῳ] χρυσέῳ Η. Μ. infra ad v. 45. post verbum εὔξεαι.)

43. εὔχεο νῦν, ὦ ξεῖνε] πῶς ὁ μὲν Τηλέμαχός φησιν, “ αἰδως δʼ αὗ νέον ἄνδρα γεραίτερον ἐξερέεσθαι,” ὁ δὲ οὕτως ἀόκνως διαλέγεται τῇ Ἀθηνᾷ ; ὑποφαίνει οὖν ὁ ποιητὴς ὅτι “ ἔχει γε μέντοι καὶ τὸ θρεφθῆναι καλῶς δίδαξιν ἐσθλοῦ.” ἦν δὲ καὶ τοῦτο γενναίου τρόπου, ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἰδίων ἐλαττωμάτων. Η.Μ.Q.R.T.

44. τοῦ γὰρ καὶ δαίτης ἠντήσατε] ἐπετύχετε, τοῦ Ποσειδῶνος. αὐτῷ γὰρ θύσαντες εὐωχοῦνται. Ρ.

45. ὑποστικτέον κατὰ τὸ ᾖ θέμις ἐστί. δύναται δὲ καὶ τοῖς ἑξῆς συνάπτεσθαι τὸ ᾖ θέμις ἐστίν, ὑποστιζόντων ἐπὶ τοῦ εὔξεαι. Η.Μ.

46. δασυντέον τὸ μελιηδέος. Η.

48. θεῶν χατέουσʼ ἄνθρωποι] τὸ γὰρ βρότειον γένος τῶν θεῶν χῥῄζει μάλα. Μ.

49. ὁμηλικίην δʼ ἐμοὶ αὐτῷ] ὅτι ὁ Τηλέμαχος δαιμονίως καὶ τὸν νέον ἐθεράπευσε τῇ τῆς ἡλικίας ὁμοιότητι, ἐπιδεικνὺς ὡς οὐδʼ αὐτὸς ἐσκυθρώπασεν ἐπὶ τῇ πρεσβυτέρου προτιμήσει. Μ.Q.

50. τοῦνεκά σοι] ἐχρῆν ὀρθοτονεῖν τὴν σοί. Ζηνίδοτος δὲ, τοὔνεκά τοι, γράφει, νοῶν ὅτι ἐπὶ τῆς διαστολῆς παραλαμβάνεται ἡ τοι. Η.Μ.Q.

ἄλεισον] τὸ πλατὺ, ὅθεν ἐστὶν ἅλις πιεῖν. ἄλεισον δὲ ἀπὸ τοῦ λεῖον. Β. λέγεται τὸ ποτήριον τὸ ἐξεσμένον καὶ λεῖον, κατʼ ἐπίτα- σιν τοῦ α, τὸ δὲ σ κατὰ προσθήκην. Ε. ἔκπωμα ἐκτετορνευμένον, οἱονεὶ λεῖον ὑπάρχον· ἢ πλατὺ, ὅθεν ἐστὶν ἅ λίς πιεῖν. H.M.Q.V.

52. χαῖρε δʼ Ἄθηναίη] διὰ τὴν διάκρισιν τοῦ διδόντος· οὐ γὰρ τὸ θεῖον δέεταί τινος. Μ.Q.

55. κλῦθι] διὰ τὸ γινώσκειν τὸν Ποσειδῶνα κωλύειν τὸν Ὀδυσσέα, τούτου χάριν λέγει. Μ.

57. Νέστορι μὲν πρώτιστα] οὐδενὸς γὰρ ἄλλου ἐδεῖτο ἢ χρυσῶν ἢ κτημάτων ἢ πλούτου ἤ τινος ἄλλου ὁμοίου ἀλλʼ ἢ δόξης, καίτοι βασιλεὺς ὤν. ἡ γὰρ δόξα περὶ τιμῶντι καὶ οὐ περὶ τῷ τιμωμένῳ κεῖται. Μ. Ἄλλως. Πλοῦτος γὰρ σύμμετρος ἦν τῷ Νέστορι, χρόνου μῆκος, εὐπαιδία, μεγάλων πράξεων ἐπιτυχία, φρόνησις, ἀκμὴ λόγου. ὡς οὖν ἠθληκότι ἤδη κατὰ τὸν βίον, τὴν ἐπὶ τούτοις ἀγαθὴν δόξαν εὔχεται. Μ.Q.

59. σύμπασιν] σύνθετον τὸ σύμπασι· διὸ προπαροξύνεται. Η.

63. δέπας ἀμφικύπελλον] τὸ ἀμφοτέρωθεν κυπτόμενον. Β.

65. ὑπέρτερα] ὑπέρθετα καὶ μείζονα· ἢ νωτιαῖα· ταῦτα γὰρ ὑπερέχει. ὡς πρὸς τὰ ἐμπρόσθια δὲ ἡ σύγκρισις. ἢ τὰ ὑπεράνω τοῦ πυρός. Β.Η.Q. τὰ ὑπέρθετα καὶ μείζονα ἔξωθεν τῶν ἔνδον. ἔστιν οὖν νωτιαῖα, ταῦτα γὰρ ὑπερέχει τῶν λοιπῶν κρεῶν. V. ἐπεὶ ἐξείλ- κυσαν τὰ ὀπτηθέντα ὑπεράνω τοῦ πυρός. Ε.

68. Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ] κατὰ μὲν Ἡσίοδον ὁ ἐν Γερήνοις ἀνατραφείς. κρεῖσσον δὲ ἀποδιδόναι ὁ ἔντιμος κατὰ τὸ γέρας. Μ. ἱππότα] Εὐδαίμων ὁ Πηλουσιώτης εἶναι λέγει Μακεδονικὸν, οἱ δὲ Αἰολικόν. Ρ.

69. νῦν δὴ κάλλιον] ὅτι ἐννέα ἡμέρας ἐφιλοξένουν καὶ οὕτως ἠρώ- των. αὐτῶν δὲ ἐν τῇ οἰκείᾳ μὴ πορευθέντων λέγει τὸ νῦν κάλλιόν ἐστι. Μ. τοῖς φίλοις ὁ γέρων ταῦτά φησιν εἰς φιλοξενίαν ἐκφερό- μενος, ἵνα γνωρίμους καὶ τοῖς ἄλλοις καταστήσῃ τοὺς ξένους. Μ.Q. μεταλλῆσαι] ἐρευνῆσαι. Q.

71. ὦ ξεῖνοι τίνες ἐστέ] τοὺς μετʼ αὐτὸν τρεῖς στίχους ὁ μὲν Ἀριστοφάνης ἐνθάδε σημειοῦται τοῖς ἀστερίσκοις, ὅτε δὲ ὑπὸ τοῦ [*](4. ἤ τινος] τε τινος Μ. pra post ὑπερέχει habet. 6. Ἄλλως om. Q. 17. Ἡσίδον] Vid. Ruhnk. Εp. 7. ἐπιτυχία] εὐτυχία Εustath. p. Cr. p. 112. schol. Ven. ad Il. β, 336. BUTTM. κατὰ μὲν Ἡσίοδον 10. τὸ σύμπασι] τὸ πᾶσι Η. om. Q. 13. ὡς πρὸς τὰ] ὑπέρτερα ὡς πρὸς τὰ Γερήνοις] γερήνῃ Q. 18. γέρας Q. γῆρας M.V. Η. ἐπὶ τὰ B.Q. δὲ ἡ Buttm. διὰ ἡ B.Q. διὰ ἡ Η. 20. Hæc ex Εustathio trans- Conf. schol. ad v. 470. scripta videntur p. 1457, 19., unde ἢ τὰ] καὶ τὰ B.Q. Correxi ex Η. εἷναι λέγει post Πηλουσιώτης supplevi. qui verba ἢ τὰ ὑπεράνω τοῦ πυρός su- 23. οἰκείᾳ] οἰκίᾳ Μ.)

72. ἤ τι κατὰ πρῆξιν] ὁ πρῶτος ῇ σύνδεσμως ὀξύνεται, ὁ δὲ [*](1. λέγονται] Infra ι, 253—255. ἀλάλησθε, οἷά τε ληιστῆρες ὑπεὶρ ἄλα, τοί τʼ ἀλόωνται ψυχὰς παρθέμενοι.” παρατίθησιν] πτίθησιν Μ. 3. Μ. ἢ Q.R. De Η. non con- αῦτα γὰρ ἥρμοζεν ὑπὸ τοῦ Κύκλωπος Ὀδυσσεῖ εἰρῆσθαι, οὐχ ὑπὸ Νέστορος stat. στωμυλλομένῳ] στωμυλομένῳ Η.R. τηλεμάχῳ. 4. ὁ δὲ Ἀρίσταρχος] Aristarchi ju- 7. ναῦν Cobetus pro νῦν. dicium memorat grammaticus in 9. Θουκυδίδου (1, 5.) Ἀρίσταρχος] Excerptis quam codici Marciano A. Sic M., nisi quod θουκυδίδους. In Q. Iliadis præfixa sunt, ubi de obelis R. θουκυδίδης ἀριστάρχου. Aristarchi Aristarchi agitur, ἔστι δὲ καὶ ἕτερος reprehensionem memorat Eustath. τρόπος τῆς ἀθετήσεως, ὅταν τοῖς αὐτοῖς P. 1458, 2. Thucydidem defen- στίχοις πολλάκις χρῆται, ὁτὲ μὲν οἰκείοις dens. περιτιθεὶς προσώποις τὰ λεγόμενα, ὁτὲ δὲ 10. σῦς Μ. ἅς R. ὥς Η.Q. οὔ, ὡς ἔχει τὰ τοῦ Κύκλωπος τοῦ ἀνημε- 11. ληῖσσατο] ληῖσατο Η.Μ.R. ρωτάτου ῥήματα ὑπὸ τοῦ συνετωτάτου 14. οὐδὲ ἐκὶ Μ. ἢ ἐπὶ ceteri. Νέστορος λεγόμενα πρὸς Τηλέμαχον· “ὧ 16. κἀκ τῶν Η.R. καὶ ἐκ τῶν Μ. ξεῖνοι, τίνες ἐστέ; πόθεν πλεῖθʼ ὑγρὰ κέ- καὐτῶν Q. λευθα; ᾖ τι κατὰ πρῆξιν, ἢ μαψιδίως)

κατὰ πρῆξιν] ἢ κατʼ ἐμπορίαν ἐπὶ τῷ ἰδίῳ κέρδει, ἢ ματαίως τῇδε κἀκεῖσε πλανᾶσθε μὴ ἔχοντες σκοπὸν ὑποστρέψαι εἰς τὰ ἴδια ὅθεν ἐξήλθετε. Ε.

ἢ μαψιδίως ἀλάλησθε] ματαίως, οὐκ ἔχοντες σκοπὸν εἰς τήνδε τὴν πόλιν καὶ εἰς τήνδε ἀπελθεῖν, ἀλλʼ ἀπλῶς φερόμενοι. Ρ.Q.

73. οἷά τε- ληϊστῆρες] ἀπρεπὲς τὸ τὸν φρόνιμον Νέστορα ὑπονοεῖν λῃστείαν. λύεται δὲ τῷ ἔθει. φαίνεται γὰρ οὐκ αἰσχρὸν τοῖς ἀρ- χαίοις ἂν τὸ λῃστεύειν, καὶ Θουκυδίδης εἴρηκεν. Η.Q.Τ.

ληϊστὴρ καὶ κατὰ θάλαττάν ἐστι καὶ κατὰ γῆν· πειρατὴς δὲ μό- νος ὁ κατὰ θάλασσαν λῃστὴς, ἀπὸ τοῦ περῶ. Ε.

74. ψυχὰς παρθέμενοι] ἀφειδήσαντες, εἰς κίνδυνον παραβαλόντες τὰς ἑαυτῶν ψυχάς. Μ.

79. μέγα κῦδος] ἄξια τῆς διαδεδομένης φήμης τοῦ Νέστορος εἰς ἅπασαν Ἕλλάδα τὰ τῆς εἰσβολῆς πρὸς τὴν φράσιν. Μ.Ρ.

80. καταλέξω] τὸ καταλέξω οὐκ ἔστιν ἀπλῶς ἀντὶ τοῦ εἴπω, ἀλλʼ εἰς τέλος τοῦ λόγου ἀφίξομαι. Ε.

εἴρεαι] εὐλαβῶς λίαν, ὡς αὐτὸς μὴ προκατάρξας λόγων, ἀλλὰ πρὸς πεῦσιν ἀποκρινόμενος. Ρ.Q.

81. Ἰθάκης ὑπονηίου] τῆς ὑπὸ τὸ Νήϊον ὄρος κειμένης, ὡς “Θήβῃ ὑποπλακίῃ” (Il. ζ, 379.). τῇ ὑπὸ τὸ Πλά ἀκίον ὄρος κειμένῃ. Β.Μ. Ρ.Q. ὑπὸ τὸ Νήϊον κειμένης. Νήϊον δὲ ὄνομα ὄρους πρὸς ὑποδοχὴν νεῶν εὔθετον. Ε. Νῆον, ὄνομα ὄρους. Ρ. τῆς πλεῖσθαι δυναμένης καὶ μὴ πεζῇ βαδίζεσθαι. Μ.

ὑπονηΐου] ὤφειλε γὰρ εἰπεῖν ἢ ἀπὸ πηΐου, ἢ ὑπὸ Νήϊον, τὸ δέ ἐστι τῆς μεγαλονοίας τοῦ ποιητοῦ. θέλων γὰρ παραδηλῶσαι ὅτι ἀπὸ τοῦ Νηΐου ὄρους εἰσὶ, καὶ ὑπʼ αὐτὸ κεῖνται, τὴν ὑπό συνέταξε μετὰ γενικῆς, ἵνα καὶ ἀμφότερα νοοῦνται, ἀπὸ μὲν τῆς ὑπό προθέσεως τὸ Νήϊον, ἀπὸ δὲ τῆς γενικῆς ἡ ἀπό. Β.

82. οὐ δήμιος] Ἀριστοφάνης, ἐκδήμιος, ἀντὶ τοῦ ἔξω τοῦ δήμου. Η.Μ.

ἀγορεύω] ὁ ἐνεστὼς ἀντὶ τοῦ μέλλοντος ἀγορεύσω. Μ.

83. ἤν που ἀκούσω] ἔρχομαι, φησὶν, ἤν πως φήμην ἀκούσω περὶ τοῦ ἐμοῦ πατρός. Β.Μ.Q.

85. σὺν σοὶ μαρνάμενον] τοῦτό φησι θεραπεύων τὸν γέροντα λίαν. ὑπασπιστὴν γὰρ αὐτοῦ τὸν πατέρα ὑποδείκνυσιν, ὡς εἴ τις Μηριόνην Ἰδομενέως λέγοι ὑπασπιστήν. Β Μ.Q.

87. πευθόμεθʼ] καὶ ταῦτα δηλοῖ τὴν σπουδὴν τὴν περὶ τὸν πα- τέρα. τὸ δὲ τὰ περὶ τῶν ἄλλων ἀκούσαντα ἀγνοεῖν τὰ περὶ τοῦ πατρὸς ἄγαν περιπαθές. Β.Μ.Q. οἴδαμεν· οὐ γάρ ἐστιν ἀντὶ τοῦ ἐρωτῶμεν. Ἀρίσταρχος δὲ τὸ ἧχι ἄνευ τοῦ ι φησὶ, καθάπερ καὶ τὸ ἧφι βίηφι. Η.Μ.

90. εἴδ’ ὅγε] προαγωγὰ ταῦτα τοῦ μὴ ψεύσασθαι τὸν Νέστορα. Μ.Q.

91. κύμασιν Ἀμφιτρίτης] τῆς θαλάσσης. λέγεται δὲ οὕτω καὶ ἡ Ποσειδῶνος γυνή. Η.Μ. Ἄλλως. Ἐν Νάξῳ τὴν Ἀμφιτρίτην χορεύουσαν ἰδὼν Ποσειδῶν ἥρπασεν· ὅθεν ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων Ποσει- δωνία ὠνομάσθη ἡ θεὸς, ὡς καὶ ἡ Ἥρα Διώνη παρὰ Δωδωναίοις, ὡς Ἀπολλόδωρος. Η.Μ.Q.

Ἀμφιτρίτης] Ἀμφιτρίτη λέγεται ἡ θάλασσα ὅτι τρίτη ἐστιν ἀμ- φοτέρωθεν, ἐκ τοῦ ἄνω μέρους καὶ ἐκ τοῦ κάτω· ἐκ τοῦ ἄνω μὲν ὡς πρωτεύοντος τοῦ αἰθέρος, δευτέρου δὲ τοῦ ἀέρος, τρίτης αὐτῆς· ἐκ τοῦ κάτω δὲ, ὡς τῆς ἀβύσσου καὶ τοῦ ταρτάρου προκειμένων, τρίτης οὔσης αὐτῆς. Ε.

92. γούναθʼ ἱκάνομαι] ἢ ἅπτομαι τῶν σῶν γονάτων μετὰ ἱκε- τείας. Ε.

96. μειλίσσεο] ἢ χαρίζου, μειλιχίους λέγε λόγους. Ε. μείλιχα καὶ προσηνῆ λέγε, ἢ χαρίζου, καταπράϋνε τὸν θρῆνον. Ρ. ταῦτα πρὸς τὸ μέγεθος προβάλλεται τῆς οἰκείας χρείας. μεγάλως γὰρ αὐτῷ διέφερε μαθεῖν περὶ τοῦ πατρός. Q.

97. κατάλεξον] οὐκ ἔστιν ἀπλῶς εἰπέ, ἀλλʼ εἰς τέλος τοῦ λόγου ἐλθὲ καὶ πάντα εἰπέ. ταῦτα γάρ ἐστι τὸ “ἀτὰρ οὐ τέλος ἵκεο μύθων” (Il. ι, 56.). τὸ διελθεῖν οὖν τὸν λόγον ὃν ὁρξατο λέγειν ἢ μέλλει εἰπεῖν δηλοῖ τὸ κατάλεξον, μέχρι οὗ δεῖ ἀπολῆξαι. Q.

ὀπωπῆς] γράφεται, ἀκοῆς. Β. καὶ θέας. ἐξ ἀκοῆς ὁ Τηλέμαχος πολλὰ ᾔδει. Ε. ὅπως μετέλαβες τῆς περὶ αὐτὸν θέας, παρὰ τὴν ὄπα. Q. ὀπωπῆς, θέας, παρὰ τοὺς ὦπας· ἢ φωνῆς παρὰ τὴν ὄπα. M.V. πῶς μετέλαβες τῆς περὶ αὐτὸν θέας. γρ. δὲ τῆς ἀκοῆς παρὰ τὴν ὄπα. H.M. ὅπως ἤντησας ὀπωπῆς, ἤγουν πῶς εἴτε ἐπὶ καλῷ οὔσης ἢ ἐπὶ κακῷ ἔτυχες τῆς περὶ ἐκείνου ἀκοῆς εἴτε τῆς θέας, ἤγουν ὅθεν ἐνέτυχες αὐτοῦ θεωρίας. Μ.

100. πήματ᾿] γρ. ἄλγεα. Μ.

101. ἐνίσπες] ἐπίσχες, εἰπέ. Η.

103. γεροντικῶς ὁ Νέστωρ μακροτέραν ποιεῖται τὴν ἀπόκρισινʼ ἄλλως τε ὁ ποιητὴς εὐκαίρως προσαναπληροῖ τὰ λελειμμένα τῇ Ἰλιακῇ ὑποθέσει. H.M.

ὦ φίλʼ, ἐπεί] οὐκ ἀποδίδωσι τὸ ἐπεί. καὶ ἐπὶ τοῦ Μενελάου [*](15. γρ.] Fortasse η (i. e. ἤγουν) Harl. manus antiqua ἔνισπες et hic pro γρ. Nimirum est altera inter- et aliis locis. Hic scholion supra- pretatio, quasi ὀπωπή idem sonaret scriptum: ἐπίσχες εἰπέ. Nempe hoc quod ἀκοή. PORS. Sane addita. voluit: ut ab obsoleto aoristo ἔσχην mentum παρὰ τὴν ὅπα tale quid in- imperativus σχές formatur, cujus dicare videtur: et cf. schol. Vulg. compositum est ἐπίσχες, sic ab ἔσπην Sed cum e codice Β. quoque Ma- provenire σπές et ἐνίσπες. PORS. jus diserte protulerit γράφεται, In Vulg. (ed. ant.) est corruptum ἀκοῆς: veram etiam varietatem, ne- scholium HNIIIEΣ. εἶπες. BUTTM. que spernendam illam, fuisse puto 23. τὸ ἐπεί. καὶ ἐπὶ τοῦ] τὸ ἐπεὶ ἀκουης. Vid. β, 308. BUTTM. δὲ καὶ ἐξ ἐπὶ τοῦ Η. τὸ ἐπεὶ καὶ ἓξ, ἐπὶ post γρ. addidi ex Μ. Recte autem καὶ ἓξ ἐπὶ τοῦ Μ. illatis, sed depra- judicavit Porsonus glossema hic, vatis verbis ἐπὶ ε΄ καὶ ἓξ ἔτη ex scho- ut alibi non raro, pro diversa lio ad v. 115. Non recte autem scriptura acceptum esse. ἐπὶ τοῦ Μενελάου dictum est. Nam 19. ἐνίσπες] Pro ἔνισπε in textu verba allata δ, 204. (ubi vid. schol.))

ἐπεί] τὸ ἐπεί ἐνταῦθα βεβαιωτικὸν καὶ ἀργόν. οὐ γὰρ ἀποδίδοται Ὁμηρείῳ ἔθει. B.

ἴσως κενοδοξῶν ὁ Νέστωρ ἑαυτὸν τοῖς πολεμοῦσι συναριθμεῖ ; πλὴν κοινοποιεῖται τὰ πάθη τῶν φίλων. E.

104. μένος ἄσχετοι] τὴν δύναμιν ἀκατάσχετοι. P.

106. πλαζόμενοι] οὐκ ἂν γὰρ τοσοῦτον ὑπέμειναν τοὺς πόνους. ἀπὸ κοινοῦ δὲ τὸ “ἀνέτλημεν” καὶ τὸ “ἐπεί μʼ ἔμνησας.” σαφῶς δὲ [*](non de Menelao dicuntur, sed ip- ἕπι δέος, ἀπὸ κοινοῦ excerpta sunt e sius sunt Menelai ad Pisistratum scholio aliquo pleniori spectante ad verba: ut dicendum potius fuerit 564. in quo versu post Aaec, ἀλλὰ καὶ Μενέλαος ἐπὶ τοῦ Πεισιστράτου. τόδʼ, illa, ἔπι δέος, iterum cogitanda 2. ἔθος] ᾖθος M. sunt. Eodemque modo sero ani- 9. ἀπὸ κοινοῦ] Usus formulae ἀπὸ madverti dispiciendum esse scho- κοινοῦ non hic tantum, sed alibi lium ad η, 2. ubi quod versui Κσύ- etiam dificultatem aliquam affert, ρην δὲ προτὶ ἄστυ φέρεν μένος ἡμιόνοιιν cujus causa aliquot horum scho- ascriptum est, Ἀπὸ κοινοῦ τὸ, μένος liorum locos componere visum est. ἡμιόνοιιν, sensu destitutum est, per- Atque hoc quidem satis constat, spicuum futurum si ascribas verbo usurpari hanc formulam, ubi vox Στῆσεν in versu 4. Diversa est dif- aliqua vel phrasis uni sermonis ficultas acholii ad ζ, 187. ubi ad parti addita, docetur communis imperfectam Nausicaæ orationem, esse alii. Sic ad δ, 247. Αλλῳ δ᾿ Ξεῖν᾿, ἐπεὶ οὔτε κακῷ ὤτʼ ἄφρονι φωτὶ αὐτὸν φωτὶ κατακρύπτων ἤϊσκεν, scho. ἕοικας, notatur: Ἀπὸ κσινοῦ τὸ, τλῆθι, liastes: Ἀπὸ κοινοῦ τὸ αὐτόν: sta- τοῦ γὰρ Ζεύς. Quæ verba etiam timque disertius monet jungendum mutilatione laborant; re ipsa ta- esse non solum κατακρύπτων ἑαυτόν men satis patet, scholiasten docere sed etiam ἤἴσκεν ἑαυτόν. Ibid. 555. intelligendum esse: τλῆθι, τούτων ad responsionem Υἰὸς Λαέρτεω κ. τ. ε. γὰρ Ζεὺς αἴτιος. Atqui hæc ita con- verbo suo carentem monetur: Ἀπὸ cepta nusquam in proximis legun- κοινοῦ τὸ, κατερύκεται εὐρέῖ πόντῳ, h. e. tur: nisi forte dicas formulam ἀπὸ hæc verba ex antecedente interro- κοινοῦ spectare ad ejusdem sensus gatione esse repetenda. Et sic fa- verba alio nexu paulo interius sub- cile quivis intelliget scholia ad ε, jecta sic, καί πού σοι τάγ’ ἔδωκε (Ζεὺς), 236. θ, 246, λ, 26. μ, 178. Qui- σὲ δὲ χρὴ τετλάμεν ἔμπης. Sed ρ. busdam autem locis obscuritas inde 354. ubi ad Ulyssis exclamatio- nascitur quod acholium ejusmodi nem, Ζεῦ ἄνα, Τηλέμαχόν μοι ἐν ἀν- perverse additum est ei versui in δράσιν ὄλβιον εἶναι, scholiastes adno- quo ipsa communis vox legitur, lat, ἀπὸ κσινοῦ, ποίησον, quæ vox ne- non ubi desideratur: quod ubi que ipsa neque ejus simile quid- evenit circumspicienda est alia quam in proximis comparet; ma- sermonis pars cui ex repetitione nifestum est, ἀπὸ κοινοῦ eodem sensu tali lux affulgeat. Exemplum ha- usurpari, quo alias ἔξωθεν: quem bes ad ν, 149. ut in nota ibi do- tamen abusum potius esse censeo. cui: quod facere debebam etiam Jam igitur redeamus ad locum ad θ, 563. Ibi enim verba Τὸ γὰρ, unde deversi sumus, ad γ, 104.)

108. κατέκταθεν ὅσσοι ἄριστοι] ὑπέρβατον· τίς κεν ἐκεῖνα πάντα γε μυθήσαιτο ἀπὸ τῶν θνητῶν ἀνθρώπων; εἶτα τὰ ἄλλα διὰ μέσου, ἔνθα μὲν Αἴας, καὶ τὰ ἑξῆς. B.

109. ἔνθα μὲν Αἴας κεῖται] πρόδηλον ἐντεῦθεν ὅτι ὅπου ἐτελεύτη- σαν, ἐκεῖ ἐθάπτοντο, καὶ οὐκ ὀστέα παισὶν ἕκαστος ἤγετο (Il. η, 334.). E.M.Q

Αἴας κεῖται πελώριος] ὁ μέγας πρὸς τὸν Λοκρόν. E.

110. Πάτροκλος θεόφιν μήστωρ ἀτάλαντος] δικαίως ἐπέτεινε ἔπαινον τοῦ Πατρόκλου ὅτι πείσας αὐτὸν εἰς τὸν πόλεμον ἐξήγαγεν. E.Q.

111. ἔνθα δʼ ἐμὸς φίλος υἱὸς ἅμα κρατερὸς καὶ ἀμύμων] περιπα- θῶς λίαν. οὐ μόνον γὰρ ὡς υἱὸν, ἀλλὰ καὶ ὡς ἄριστον ἐπιποθεῖ. E.Q.

ἀταρβής] γράφεται καὶ ἀμύμων. E.P.

113. ἄλλα τε πολλά] καὶ ταῦτα εἰς παραμυθίαν τοῦ νεανίσκου. πιθανὸς γάρ ἐστιν ὁ σύμβουλος ὅταν καὶ ἑαυτὸν ἐπιδεικνύῃ τὰ ὅμοια δυστυχήματα γενναίως φέροντα. E.M.Q.

γρ. ἀλλά γε πόλλʼ. H.

τίς κεν ἐκεῖνα] ἀποδίδοται τὸ “ἐπεί μʼ ἔμνησας” (103.) καὶ τὸ [*](ubi bonum factum quod de eva- ad verbum ἀνέτλημεν, ita: ἔμνησάς nida scriptura monui: codicem ip- με τῆς ὁϊζύος, et ἔμνησας ὡς ἀνέτλημεν sum enim ante oculos nunc non αὐτήν. BUTTM. jam habeo. Sed cum fieri plane P. 129. l. 9. ἀπὸ—ἔμνησας habet non possit ut duo ista. ἐπεί μʼ ἔμνη- M., om. Q. σας, et ἀνέτλημεν, simul dicantur ἀνέτλημεν καὶ τὸ] ἀνέτλη μετὰ τὸ M. esse ἀπὸ κοινοῦ; non jam dubium Correxi ex P. in quo literis partim quin pro καὶ scriptum fuerit κατά, evanidis scriptum ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἐπειδή atque hæc sit scholiastæ paulo ar- μʼ ἔμνησας καὶ τὸ ἀνέτλημεν. gutior observatio: Ἀπὸ κοινοῦτὸ, I. παρίστησι] συνίστησι M. ἐπεί μʼ ἔμνησας, κατὰ τὸ, ἀνέτλημεν 21. ἀταρβής ex glossemate illa- h. e. verbum ἔμνησας spectare non tum. solum ad nomen ὀϊζύος, sed etiam 22. εἰς] τὰ εἰς E.Q.)

115. οὐδʼ εἰ πεντάετές γε] τινὲς οὕτως· οὐδὲ εἰ ἐπὶ πέντε καὶ ἓξ ἔτη παραμένων ἐρωτῴης ὑπὲρ τῶν συμβεβηκότων τοῖς Ἀχαιοῖς ἀνια- θείης ἂν καὶ ἀπέλθοις εἰς τὴν πατρίδα, ἀλλὰ παραμένοις ἂν δηλονότι ψυχαγωγούμενος ὑπὸ τῆς ποικιλίας τῶν διηγημάτων. ἐμοὶ δὲ οὐ δοκεῖ τοιαύτη εἶναι ἡ ἀπόδοσις, ἀλλʼ οὕτως ἔχει ὁ λόγος· τίς ἂν ἐκεῖνα πάντα διηγήσαιτο; οὐδʼ εἰ ἐπὶ πέντε ἔτη καὶ ἓξ ἔτη παραμένων ἐξερέοις ὅσα κεῖθι πάθομεν, δύναιτό τις πάντα μυθήσασθαι. εἶτα ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς “πρίν κεν ἀνιαθεὶς σὴν πατρίδα γαἵαν ἵκοιο,” καταλι- πὼν τὴν διήγησιν διὰ τὸ μῆκος. H.M.Q.

117. πρίν κεν ἀνιηθεὶς] πρὶν ἀκούσαις. ὁμοία δὲ ἡ φράσις ἐκείνῃ “πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισι” (Il. α, 29.). M.

121. ἤθελε] ἀντὶ τοῦ ἠδύνατο· “οὐδʼ ἔθελε προρέειν” (Il. φ, 366.). B.Q. ἐδυνήθη· ὡς τὸ “οὐ θέλει τὰ δένδρα διδάσκειν με.” E.

124. ἤτοι γὰρ μῦθοί γε] πρεσβύτεροι, φησὶ, τῆς ἡλικίας οἱ λόγοι, καὶ πάνυ τὸ εἰκὸς ἐν αὐτοῖς σώζεται. E.

125. ἄνδρα νεώτερον] τὸ συγκριτικὸν ἀντὶ ἁπλοῦ. E.

ὧδε] ἀεὶ παρὰ τῷ Ὁμήρῳ τὸ ὧδε ἀντὶ τοῦ κατὰ τοῦτον τὸν τρό- πον. B.

126. εἵως μὲν] τὸ ἀναφορικὸν ἀντὶ τοῦ ἀνταποδοτικοῦ τοῦ τέως. M.P.Q.

127. δίχʼ ἐβάζομεν] ἀντὶ τοῦ, οὐκ ἐδιχονοοῦμεν, οὐκ ἐν τῷ δημη- γορεῖν, οὐκ ἐν τῷ βουλεύεσθαι, ἀλλʼ ἕνα θυμὸν, καὶ τὰ ἑξῆς. B.E.

128. ἀλλʼ ἕνα θυμὸν ἔχοντε] λεληθότως παιδεύει ὁ ποιητὴς ὅτι ὁμόνοια τῶν ἀρίστων καὶ πόλεις ὅλας χειροῦσθαι πέφυκεν, ἐκ δὲ δι- χονοίας καὶ ὅλος ὁ στρατὸς διαφθείρεται. ἐκ μὲν γὰρ ὁμονοίας καὶ συμφωνίας Ὀδυσσέως καὶ Νέστορος πάντα τοῖς Ἀχαιοῖς ἀγαθὰ γενέσθαι, ἐκ δὲ διχονοίας τῶν ἡγεμόνων ἀπολέσθαι περὶ τοὺς νόστους [*](2. γε om. E.Q. 9. ἐξερέοις M. ἐξερέεις H.E.Q. 3. εἰ om. Q. δόναιτο H. M. δυνήσαιτο E.Q. 4. ἐρωτῴῆς] ἐρωτοίης H. M. καὶ ἐρω- 15. οὐ θέλεν—] Plato Phædr. p. τῶν Q. 230 d. Conf. Greg. Cor. de dial. 5. ἀπέλθοις] ἀπέλθῃς Q. Attica § 67. BUTTM. 7. εἶναι ἡ ἀπόδοσις] εἶναι ἀνταπόδο- 21. τοῦ om. P. Q. σις Q. 23. ἐδιχονοοῦμεν] ἐδιχογνωμονσῦμεν E. 8. οὐδ᾿ εἰ—τὸ μῆκος] Hæc sunt 27. ὅλος ὁ στρατὸς δ.] ὅλον δ. Q. etiam in E. 29. τοὺς νόστους] τοῦ νόστου Q. ἐπὶ om. E.Q.)

νόῳ καὶ ἐπίφρονι βουλῇ] διαφέρει νοῦς καὶ βουλή. ὁ μὲν γὰρ νοῦς γεννητικός ἐστιν, ἡ δὲ βουλὴ τελεστική. E.

129. ὄχʼ ἄριστα γένηται] λείπει τὸ, πάντα εἶχε καλῶς τοῖς Eλ- λησιν. E.

134. τῷ σφεων πολέες] ἐγκλιτικὴ μὲν ἡ σφεων. ὅμως τὸ τῷ πάλιν περισπασθήσεται. M. διὰ τοῦτο ἐξ ἑαυτῶν πολλοὶ, ἤτοι διʼ οἰκείας γνώμης, καὶ ἐκ τῆς μήνιδος τῆς Ἀθηνᾶς ἐπεσπάσαντο θάνατον. B.

135. μήνιος ἐξ ὀλοῆς] ἐπεὶ Αἴαντα τὸν Λοκρὸν οὐκ ἐκόλασαν βια- σάμενον ἐν τῷ ἱερῷ αὐτῆς τὴν Κασάνδραν. H.E.V. νῦν μὲν κοινῶς εἰς ἅπαντας τὴν μῆνιν, ἑξῆς δὲ σαφέστερον τὴν αἰτίαν τῆς ὀργῆς δηλοῖ ἐπὶ τοῦ Αἴαντος. Q.

γλαυκώπιδος ὀβριμοπάτρης] διὰ τὸ ἀνδρικὸν τῆς φρονήσεως. τὰ γὰρ ἀνδρικώτατα τῶν ζῴων γλαυκά. E.

137. ἐς πάντας Ἀχαιοὺς] βούλονται τῆς ἐς προθέσεως ῥωννύναι τὸν τόνον τινὲς, ἵνα δυνάμει ἀναστροφὴ γένηται κατὰ τὸ “ὄρνιθες ὥς.” E.H.

138. οὐ κατὰ κόσμον] οὐ κατὰ καιρὸν ἐνδεχόμενον. E.

ἐς ἠέλιον καταδύντα] δύναντος τοῦ ἡλίου μῦθον μυθείσθην. B.

139. οἱ δʼ ἦλθον] οὗτος ὁ στίχος διὰ μέσου. B.

σἱ δʼ ἧλθον οἴνῳ βεβαρηκότες] οὕτω τὸ ἑξῆς· τὼ δὲ καλεσσαμένω ἀγορὴν ἐς πάντας Ἀχαιοὺς μῦθον μυθείσθην τοῦ εἵνεκα λαὸν ἄγειραν μὰψ, ἀτὰρ οὐ κατὰ κόσμον ἐς ἠέλιον καταδύντα. οἱ γὰρ ἦλθον οἴνῳ βεβαρηκότες. Ἄλλως. τὼ δὲ καλεσσαμένω ἀγορὴν ἐς ἠέλιον κατα- δύντα μὰψ, ἀτὰρ οὐ κατὰ κόσμον· (οἱ γὰρ ἦλθον οἴνῳ βεβαρηκότες) μῦθον μυθείσθην. Q.

βεβαρηότες] βαρῶ, βαρήσω, βεβάρηκα, βεβάρηα. E.

146. ὃ οὐ] τὸ ὅ ἀντὶ τοῦ ὅτι. ἔστι δὲ ἀποκοπή. Q.

147. οὐ γὰρ αἶψα θεῶν τρέπεται νόος] ἐναντίον τοῦτο τῷ ἐν Ἰλιάδι “στρεπτοὶ δέ τε καὶ θεοὶ αὐτοί” (ι, 497.). λύοιτο δʼ ἄν ἐκ τοῦ [*](1. πάλιν] Respicit schol. ad ea 17. ἀναστροφὴ (νῦν addit H.)] quæ dixit ad v. 103. In E.Q. infra Nimirum ἀγορὴν ἔς. BUTTM. Dixit ad v. 132. scholion adscriptum de hac anastrophe Lehrs. Quaest. περὶ τοῦ νόστου φησὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ. Epic. p. 98. 23. μῦθον—κόσμον om. M. ὅρα δὲ—ὑποθέσει. 10. ἐκόλασαν] ἐκάλεσαν H.)

149. ἕστασαν] δασύνεται· οὐ γὰρ ἀντὶ τοῦ ἑστήκεισαν ἐκεῖ. M.

151. νύκτα μὲν ἀέσαμεν] διετελέσαμεν, διηλλάξαμεν. H. Καὶ ἄλλως Πορφυρίου. τὸ ἀέσαμεν, οὐκ, ἐκοιμήθημεν, ἀλλʼ ἐπνεύσαμεν, ἀπὸ τοῦ ἄειν, ὅ ἐστι πνεῖν. λέγει δὲ καὶ ἀνάπνευσιν τὴν μικρὰν τῶν κακῶν παραμυθίαν, “ ὀλίγη δέ τʼ ἀνάπνευσις πολέμοιο” (Il. λ, 801.), ἀπὸ τῶν ἐκ πολέμου ἐπʼ ὀλίγον ἀναπνεόντων· καὶ “ἀσπασίως φεύ- γοντες ἀνέπνεον Ἕκτορα δἵον” (Il. λ, 327.)· “ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν στῆθι καὶ ἄμπνυε” (Il. χ, 222.)· “αὖτις δʼ ἀμπνύνθη” (Il. ε, 697.). ἀφʼ οὗ καὶ τὸν εὑρίσκοντα πόρους εἰς ἀνάπνευσιν τῶν κακῶν, ὅπερ ἐστὶν ὁ φρόνιμος, πεπνυμένον φησίν. τὸ δὲ “χαλεπὰ φρεσὶν νοντες ἀλλήλοις” ἀντὶ τοῦ ἀγρυπνοῦντες καὶ χαλεπὰ μεριμνῶντες εἰς ἀλλήλους. E.H.M.Q. τινὲς δὲ τὸ ἀέσαμεν ἀντὶ τοῦ ἀνεπαυσά- μεθα, ἐκοιμήθημεν, ἢ διενυκτερεύσαμεν, ἐμείναμεν. M. Ἄλλως. ἀνεπνεύσαμεν τῆς στάσεως, ἀπὸ τοῦ ἄω. εἰ γὰρ, ἐκοιμήθημεν, πῶς ὁρμαίνοντες; ἐν δὲ ταῖς χαριεστέραις γέγραπται εἰάσαμεν, ὅπερ ἐστὶν ἄπρακτον ἀφήκαμεν, ἠῶθεν δὲ οἱ μὲν νέας. ἀνοίκειον γὰρ τὸ κοιμᾶσθαι αὐτοὺς ἐν τοσούτῳ κινδύνῳ, εἴ τις τὸ ἀέσαμεν ἀντὶ τοῦ ἐκοιμήθημεν ἐκδέξαιτο. E.H.M.Q.R.

153. εἰς ἅλα δἵαν] γρ. ἀμφιελίσσας. H.

154. βαθυζώνους τε γυναῖκας] τοῖς γὰρ ὑποδύταις αἱ βάρβαροι γυναῖκες μέχρι βάθους ἐπισύρουσαι χρῶνται. E.M.P.

156. αὖθι] ἀπὸ τοῦ αὐτόθι κατὰ συγκοπήν. B.

158. ἐστόρεσεν] ἔστρωσεν, γαλήνην ἐποίησεν, ἐγαληνοποίησε τὸν πόντον τὸν μεγάλα κήτεα ἔχοντα. Gl. H.

161. σχέτλιος] ἀπὸ τοῦ σχῶ τὸ κρατῶ· ὁ κατέχων ἐπιπολὺ τοὕ θυμοῦ καὶ σχετλιάζειν ἡμἅς ποιῶν. E.

164. ἦρα φέροντες] ἐπιθυμητά· ἀπὸ τοῦ ἀρῶ τὸ ἁρμόζω, ἦρα, ἐπίηρα, ἐπέραστα. P. Q.

165. ἀολλέσιν] ἐκ τοῦ ἁ τὸ ὁμοῦ, καὶ τοῦ εἱλῶ τὸ συστρέφω. ἢ ταχείαις, ἀπὸ τῆς ἀέλλης. E.

168. μετὰ νῶϊ] πρὸς ἡμἅς, μεθʼ ἡμἅς, ἐφʼ ἡμῖν Διομήδης καὶ Νέστωρ. εἴρηται δὲ ἐπὶ δυϊκῶν. M.

169. ἐν Λέσβῳ] ἐν τῇ Λέσβῳ δὲ κατέλαβεν ἡμᾶς μόλις ὁ ξανθὸς Μενέλαος, διαλογιζομένους ἡμᾶς ἢ ἵνα πλεύσωμεν ὑπεράνωθεν τῆς Χίου ἐπὶ τῆς νήσου τῆς ψυρίης, ἔχοντες αὐτὴν τὴν νῆσον ἐπὶ τὰ ἀριστερά· ἢ ὑποκάτωθεν τῆς Χίου παρὰ τὸν Μίμαντα. ἔστι δὲ τὸ μὲν ὄνομα ὄρους οὕτω πως καλουμένου. Μίμας ὄρος ἐρυθρὸν κατέ- ναντι Χίου, ἀπὸ Μίμαντος ἑνὸς τῶν γιγάντων ὀνομασθέν. B.

Λέσβος νῆσος Τροίας ἔχουσα πόλεις πέντε, Πύρραν, Ἕρεσσον, Μιτυλήνην, Μήθυμναν, Ἄντισσαν. E.Q V.

170. ἢ καθύπερθε Χίοιο] ὑπεράνω, ἀντὶ τοῦ εἰς τὰ δεξιά. ὑπερέ- χειν γὰρ λέγομεν τὴν δεξιὰν τῆς ἀριστερᾶς. E.M.Q.

171. νήσου ἐπὶ ψυρίης] ἀντὶ τοῦ παρὰ νἥσον ψυρίαν, ὡς “ Ὄσ- σαν ἐπʼ Οὐλύμπῳ μέμασαν” (Od. λ, 314.). H.Q.R. νησίδιον μι- κρὸν πρὸ τῆς Χίου ἐστὶ τὰ ψύρα, ἀπέχον Χίου σταδίους ὀγδοήκοντα, ἔχον λιμένα νεῶν εἴκοσι. Ἀλκμὰν “πάρ θʼ ἱερὸν σκόπελον παρά [*](13. ἐρυθρὸν] Facile tentari possis 17. ἢ καθύπερθε —εἰς M. τὸ δὲ ad mutandam hanc vocem. Atque καθύπερθε χίοιο ἀντὶ τοῦ ὑπεράνω, ἤτοι ἐρυμνὸν quidem dixeris talem mon- εἰς τὰ E.Q. in quibus hoc scholion tem: et εὔθηρον hunc appellat legitur post annotationem de Mi- Strabo cujus verba Eustathius mante, quam vide ad v. 172. etiam huic loco apposuit. Verum 19. Ὄσσαν—Οὐλύμπῳ Cramerus reputans Erythras urbem sub hoc pro οὖσαν— ὁλύμπῳ. ipso monte sitam fuisse, et fre- 20. μέμασαν om. Q. R. quentissime a tali colore telluris νησίδιον— οἶον ἐν] νησίδιον μικρὸν et rupium oppida apud nostrates ἔχον λιμένα νηῶν εἴκοσι. Ἀλκμὰν παρά etiam nomen traxisse, ab omni τε—διόνυσσον ἄγοντες, ἤτοι ἐν Q. mutatione destiti: præsertim cum 21. ψύρα] ψυρὰ R. et sic idem bis præterea in scholiis sqq. idem cum H.M.Q. in verbis Alcmanis. epitheton compareat, quod male in Et sic rursus ad ο, 403. altero (ad 172.) Barnesius muta- ὀγδοήκοντα] πεντήκοντα in scholio bat in Ἐρυθρῶν. BUTTM. Stra- proximo et ap. Strabonem. bonis verba sunt 14. p. 645. με- 22. πάρ θʼ Buttmannus. παρά τε ταξὺ τῶν Ἐρυθρῶν καὶ τοῦ ῾ γποκρήμνου codices et Eustathius. Alemanis Μίμας ἐστὶν ὅρος ὑψηλὸν, εὔθηρον, πο- fragmentum finitur verbis παρά τε λύδενδρον. ψύρα, post quæ hæc fere olim lecta)

ψυρία νησίδιόν ἐστιν ἀπέχον τε σταδίους ν΄ τῆς Χίου, ὃ καὶ αἰ- γιαλὸν ἔχει, ἐν ᾧ ἐστι λιμὴν ἐκδεχόμενος ἀπὸ τοῦ Αἰγαίου πελάγους ταρασσομένας τὰς ναῦς. μέμνηται Δημοσθένης. κεῖται δὲ ἡ Χίος νῆσος μέση τῶν ψυρίων καὶ τοῦ Μίμαντος. H.Q.V. Vind. 56.

αὐτὴν ἐπʼ ἀριστέρʼ ἔχοντες] τὴν Χίον ἐπʼ ἀριστερά. ἀντὶ τοῦ περὶ νῆσον ψυρίαν. M.

172. ἢ καθύπερθε] ὁ ἢ σύνδεσμος δύο τόνω ἐπιδέχεται, ἢ περισπω- μένην ἢ βαρεῖαν, ὅπερ κάλλιον. E. ὑπένερθεν] ὑποκάτωθεν. V.

παρ᾿ ἠνεμόεντα Μίμαντα] ἀνέμοις καταπνεόμενον, ἢ κατήνεμον, ὑψηλόν. H. Μίμας δὲ ὄρος ὑψηλὸν καὶ ἐρυθρὸν Ἰωνίας ἀντικρὺ Χίου τῆς νήσου, ἀπὸ Μίμαντος ἑνὸς τῶν γιγάντων ὀνομασθέν. E.H.Q.V.

174. πέλαγος μέσον εἰς Εὔβοιαν] τὴν τούτων μέσην ὁδόν. μέσον τὸ μέσον ψύρων καὶ τῆς Χίου. Εὔβοιαν νῆσον ἐγγὺς Ἀθηνῶν. M.

177. ἐς δὲ Γεραιστόν] ὄνομα λιμένος. Q.

178. ἐννύχιαι] αἱ Ῥιανοῦ γράφουσιν ἐννύχιοι. H. ἐννύχιοι] γρ. ἐννύχιαι. P.

Ποσειδάωνι ταύρων] τὸ μὲν ὡς ἐγχωρίῳ θεῷ· ἐτιμᾶτο γὰρ ὁ Πο- σειδῶν ἐν Γεραιστῷ· τὸ δὲ ὡς θαλαττίῳ διὰ τὸν πλοῦν. E.Q.

179. μῆρʼ] μῆρα ὡς μῆλα. τὸ δὲ μετρήσαντες ἀντὶ τοῦ οὐριο- δρομήσαντες. H. Q.

180. τέτρατον ἦμαρ] ἀφʼ οὗ ἐκ Λέσβου ἀνήχθησαν ἀριθμουμένων τῶν ἡμερῶν. τέτρατον, ἀφʼ οὗ καὶ τὸ τέτρασι. B.

μετάθεσις Ἰωνική. διαφέρει γὰρ μετάθεσις ὑπερθέσεως· ἡ μὲν γὰρ ἐν τῇ αὐτῇ συλλαβῇ γίνεται, ἡ δὲ ὑπέρθεσις ἐν ἑτέρᾳ, ὡς τὸ ὀθνεῖος. ἦν γὰρ νόθος νοθεῖος καὶ καθʼ ὑπέρθεσιν ὀθνεῖος. καὶ πάλιν γόνυ γόνυος καὶ δόρυ δόρυος, καὶ καθʼ ὑπέρθεσιν γουνός καὶ δουρός. E.Q.

184. ὡς ἦλθον, φίλε τέκνον] δαιμονίως ὁ ποιητὴς, ἐμβαλὼν εἰς ἐπιθυμίαν τῶν νόστων τὸν ἀκροατὴν ἀναρτᾷ πάλιν, ἵνα τὰ λοιπὰ διʼ ἄλλου χωρίου δηλώσῃ. τὸ γὰρ ἑνὶ πάντων τῶν κατὰ τοὺς νόστους πραγμάτων ἐμπειρίαν περιθεῖναι οὐ πιθανόν· ἐν μέρει δὲ δηλουμένων τῶν συμβεβηκότων ἀξιόπιστον γίνεται τὸ πᾶν. οὐκ ἄλογος οὖν οὐδʼ ἡ πρὸς Μενέλαον ἐκπομπὴ, ἀλλʼ ἵνα τὰ περὶ Ἑλένην ἐνταῦθα διατυ- πώσῃ ὄντα ἐν ἡδονῇ τῷ ἀκροατῇ. E.H.M.Q.

φίλε τέκνον] ἀντὶ τοῦ φίλον τέκνον. B.

ἤτοι πρὸς τὸ σημαινόμενον ἀπήντησε· φίλος γὰρ τὸ τέκνον οὐδέτε- ρον. ἢ πρὸς τὸ συνώνυμον, τὸ παῖς. V.

ἀπευθής] μὴ μαθών τι περὶ τοῦ σοῦ πατρὸς ἢ τῶν ἄλλων. B.

188. εὖ μὲν Μυρμιδόνας] Νεοπτόλεμος κατὰ κέλευσιν Θέτιδος ἐμπρήσας τὰ ἴδια σκάφη πεζὸς ἄνεισι. χρησθεὶς δὲ ὑπὸ Ἑλένου, ἔνθα ἂν ἴδοι οἶκον ἐκ σιδηρῶν θεμελίων, τοίχων δὲ ξυλίνων καὶ ὀρόφου ἐρεοῦ, ἐκεῖ μένειν, ἐλθὼν εἰς τὴν Παμβῶτιν λίμνην τῆς Ἠπείρου, καὶ τοὺς ἐγχωρίους εὑρὼν δόρατα πήξαντας καὶ χλαίνας ἄνωθεν καταπε- τάσαντας καὶ οὕτω σκηνοῦντας, συμβάλλει τὸν χρησμόν. καὶ πορ- [*](11. δηλώση H.M.Q. et Eustath. vol. 2. p. 290. p. 1463, 18. ἀνασώσῃ E. 22. σιδηρῶν M. σιδηρίων H. σιδη- 13. οὖν] δὲ E.Q. ρείων E.Q. σιδήρου T. θεμελίους στδη- 17. Corrigerem φίλος γὰρ τὸ τέκ- ροῦς etiam Eustath. dixit p. 1463 νον, καίπερ οὐδέτερον (conf. schol. ad 35. α,238.), nisi Barnes. ex Ms. Aloy- ὀρόφου ἐρεοῦ] ὀρόφου σερεοῦ (σερίου sii edidisset: — ἀπήντησε φίλος· τὸ Q.) E.Q. et fortasse H. R. ὀρόφους γὰρ τέκνον οὐδέτερον: quod tamen ἐξ ἐρέου M. In T. est τοῖχον δʼ ἐκ meæ rationi ægre præpono. BUT. ξυλίνων καὶ ὀρόφου ἐξερεοῦ. τοίχους ξυ- 18. πρὸς τὸ συνώνυμον] Eodem mo- λίνους καὶ ὄροφον ἐρεοῦν dixit Eustath. do pronomen generis neutrius ad 23. Παμβῶτιν Eustathius. παμβῶ νεφέλη pro νέφος dictum referri opi- (vel παμβὼ) τὴν H.M.Q. et fortasse natur schol. ad μ, 75. R. T. παραβῶτιν E. 21. Ἑλένου] De Heleni oraculo 24. καταπετάσαντας καὶ οὕτω σκη- v. Lobeck. Aglaoph. p. 260. et νοῦντας] Legebatur κατασκηνοῦντας. Welcker. in libro de Cyclo epico Explevi defectum ex Eustathio.)

οἱ νεώτεροι τὸν Νεοπτόλεμον εἰς τὴν Ηπειρον ἐλθεῖν λέγουσι. V.

ἐγχεσιμώρους] τοὺς περὶ τὰ ἔγχη κακοπαθοῦντας. B. τοὺς με- μωραμένους, ὅ ἐστι κάμνοντας, τοῖς ἔγχεσι. E.

189. 190. Ἀχιλλῆος . . . υἱὸς] μετὰ θάνατον αὐτοῦ. εὐκαίρως ἐνεφάνισεν ὅτι ὁ Νεοπτόλεμος καὶ Φιλοκτήτης ἧκον σύμμμαχοι. E.Q.

192. πόντος δέ οἱ οὔτινʼ ἀπηύρα] οὐκ ἀπήλαυσεν ὁ πόντος ὣστε οὐ κατεπόντισέν τινα. V.

193. ἀκούετε νόσφιν] διὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ παθόντος καὶ διὰ τὴν τόλμαν τῶν ἀδικησάντων. E.M.Q.

195. ἐπισμυγερῶς] περισσὴ ἡ ἐπί, ὡς ἐν τῷ “βοῶν ἐπιβούκολος.” σμύχεσθαι δέ ἐστι τὸ ὑπὸ πυρὸς ἀναλίσκεσθαι. μετῆκται δὲ ἐπίρ- ρημα ἀπὸ τῶν ἐπισμυχομένων· καὶ “ἐπισμύξαι πυρὶ νῆας” (Il. ι, 653.). δηλοῖ δὲ τὸ ἐπισμυγερῶς τὸ ἐπιπόνως, ἀξίως. B.E.H.Q. σμυγερῶς] ἐπιπόνως· τὸ μέτρον μετήλειπται. Αἰολικῶς δέ ἐστιν ἐπιπόνως. V.

199. 200. καὶ σὺ. . . εὖ εἴπῃ] καὶ παρὰ Ἀριστοφάνει προηθε- [*](P. 136. l. 25. τὸν χρησμὸν] καὶ οἰ- γερή indubitatum ap. Hesiodum Sc. κεῖ ἐκεῖ addit Eustathius. 624.—In ipso scholio Barnesius 1. τόλμαν M. Scribebatur τόλ- reposuit μετείληπται, quod notius μην. sane verbum est, sed mihi quidem 13. μετῆκται δὲ ἐπίρρημα (sic Cra- hic perinde obscurum. Neque ta- merus correxit pro ἐπιχείρημα) ἀπὸ men leniorem invenio medicinam H. λέγεται δὲ ἀπὸ ceteri. ea quam Boeckhius porrrigit, ut 15. καὶ “ἐπισμύξαι] καὶ om. H. scribatur scilicet, διὰ τὸ μέτρον πα- Apud Hom. legitur κατά τε σμῦξαι. ρείληπται. Nimirum Σμυγερῶς, ἐπι- 17. ἀξίως] Corruptum. οἰζυρῶς πόνως est glossula quæ, ut sæpe in Buttm. parum probabiliter. Facil. hac congerie factum (e. g. β, 350. limum foret ἀναξίως. Per ἐπιπόνως, 363.), coaluit cum justo scholio. ὀδυνηρῶς, καυστικῶς exp. Eustathius. Istud autem sic habuit: Σμυγερῶς] 18. σμυγερῶς] Ex hoc lemmate, διὰ τὸ μέτρον παρείληπται. Αἰολικῶς δέ et ex eo quod Eustathius quoque ἐστιν ἐπιπόνως. hoc dicit: pro ver- formam σμυγερῶς solam explicat, bo μογερῶς ob metrum admisisse apparet fuisse qui ἐπί separarent; poetam Æolicam ejus formam σμυ- ut aut sit pro ἔπειτα aut jungatur γερῶς. BUTTM. ἐπαπέτισεν. Sed non ita facile dis- 20. καὶ addidi ex M. Eo sig- jungas praepositionem in altero ex- nificatur non solum ab Aristarcho, emplo infra δ, 672. (ubi vide tamen sed etiam, qui ei præiverat, Ari- schol.); et extat adjectivum ἐπισμυ- stophane hos versus ejectos esse.)

ἄλκιμος ἔσσʼ] ἐν συντόμοις ἡ προτροπή. μάλιστα γὰρ τῶν εὐφυῶν ἅπτεται ἡ ἐπὶ ταῖς καλαῖς πράξεσιν ἐσομένη δόξα. M. Q.

203. καὶ λίην κεῖνος μὲν] οὕτως ἥψατο ὁ λόγος τοῦ Τηλεμάχου, ὡς τὰ περὶ τὸν πατέρα ἀφεὶς μακαρίζειν Ὀρέστην. E.Q.

206. ὑπερβασίης ἀλεγεινῆς] ὕβρεως, ὑπερηφανίας, ἀδικίας. αὕτη γὰρ ὑπέρβασίς ἐστι τῆς δικαιοσύνης μεσότητος οὔσης. E.

209. πατρί τʼ ἐμῷ] περιττός· ἀρκεῖ γὰρ ὁ πρὸ αὐτοῦ. H.

πατρί] προσληπτέον τὸ δυνηθῆναι βοηθῆσαι. E.

τετλάμεν] τλῆναι καὶ προσθήκῃ τῆς μεν τλήμεναι, τροπῇ δὲ τοῦ η εἰς α καὶ ἀποκοπῇ τῆς αι διφθόγγου τλάμεν καὶ πλεονασμῷ τοῦ τε τετλάμεν. E.

213. μητιάασθαι] γρ. μηχανάασθαι. M.

214. ὁ μὲν πρῶτος ἢ ὀξύνεται, ὁ δὲ δεύτερος περισπᾶται. H.

ἐχθαίρουσ᾿] τοῦτο ἐξηγητέον ἐκεῖθεν. ἔφη γάρ που “δεινὸν δὲ γένος βασιλήϊον κτείνειν” (π, 401.), καὶ ἐπάγει, “ἀλλὰ πρῶτα θεῶν εἰρώ- μεθα βουλάς,” εἰ χρὴ αὐτὸν ἀναιρεῖν· τὸ οὖν ἐχθαίρουσʼ ἀνὰ δῆμον, μισοῦσί σε, βουλεύονται ἀνελεῖν ἔκ τινος θεοπροπίας. τὸ δὲ ἑκών οὕτω νοητέον, ἑκουσίως ἀνέχει μὴ βουλόμενος ἐπεξελθεῖν τὴν ὕβριν. E.Q.

215. ἀνὰ δῆμον] οἱ κατὰ τὸν δῆμον ὄχλοι, τουτέστιν αὐτὸς ὁ δῆ- μος μισεῖ σε ἔκ τινος θεοπροπίου. B.

ἐπισπόμενοι θεοῦ ὀμφῇ] πολλάκις γὰρ μεθίστασαν τοὺς βασιλεῖς μαντείαις ἐπισπόμενοι. ἱστορεῖ Ἔφορος ἐν τῇ ις΄ περὶ τοὺς θεούς. τούτῳ συνῳδόν ἐστι τὸ “δεινὸν δὲ γένος βασιλήϊόν ἐστι κτείνειν· ἀλλὰ πρῶτα θεῶν εἰρώμεθα βουλάς.” E.H.M.

216. σφι βίας ἀποτίσεται ἐλθών] ἀπορεῖ ὁ Ζηνόδοτος πότερόν ἐστιν ὁ λόγος, βίας αὐτοῖς, ἀντὶ τοῦ τὰς βίας αὐτῶν, ἢ, ἐλθών σφιν, [*](1. οὖτοι οἱ om. Q. πολλάκις— βουλάς H. M. (nisi 2. μετηνέχθησαν Cobetus. quod in H. κλεοφόρος) ἐν τῇ ἑξακαι- 3. εὐφυῶν] εὐχῶν Q. δεκάτῃ ἱστορεῖ κλεοφόρος περὶ τ. θ. πολ- 5. οὕτως Buttm. pro οὖτος. λάκις μ. τοὺς βασιλεῖς μαντεῖα E. 6. ὡς—μακαρίζειν] ὃς —μακαρίζει μαντεῖα etiam H. τὰ περὶ τὸν Q. 24. ἐν τῆ] ἐν M. ἐν τῷ H. 17. πρῶτα θ. εἰρώμεθα βουλάς] πρῶ- περὶ τοὺς θεοὺς a m .sec. habet M. τον εἰσόμεθα βουλὰς θεῶν E. 26. πρῶτα] πρῶτον M. 19. ἑκὼν Buttm. pro ἀέκητι. 27. πότερον Cobetus pro πῶς. 23. πολλάκις— ἐπισπόμενοι] Hæc 28. ἐστιν ὁ] ἐστὶ καὶ ὁ Q. verhabet etiam B. qui μεθίστασι.)

Ζηνόδοτος γράφει, ἀποτίσεαι, καὶ τὸ ἑξῆς, ἢ σύγε μοῦνος. H.

217. ἢ ὅγε μοῦνος ἐὼν] ὁ μὲν ὡς ἀδύνατος μόνος κολάσαι τοὺς ἐχθροὺς ἀπωλοφύρετο “εἰ γὰρ ἐμοὶ τοσήνδε θεοὶ δύναμιν παραθεῖεν” (205.), ὁ δὲ ἠρέμα ἐνδείκνυται αὐτῷ ὅτι ἐν τοῖς τοιούτοις οὐκ ὄχλου δεῖ, ἀλλὰ δύναιτο ἂν καὶ μόνος τιμωρήσασθαι τοὺς μνηστῆρας. E.

M. Q. καὶ αὐτὸς Ζηνόδοτος, σύ γε. E.Q.

219. περικήδετο] ὑφʼ ἓν τὸ περικήδετο ἀντὶ τοῦ ὑπερεκήδετο. οὕ- τως Ἀρίσταρχος καὶ Ἡρωδιανός. H. M.

224. τῷ] τούτου ἕνεκεν. M.

226. ὦ γέρον] τὸ, ὦ γέρον, μέσως λαμβάνεται, καὶ ἐπὶ ὕβρεως καὶ ἐπὶ τιμῆς, τὸ δὲ, ὦ γέροντες, τὸ πληθυντικὸν ἐπὶ μόνης τιμῆς. B.

οὕπω τοῦτο ἔπος] οὐ τὸ φιληθήσεσθαι ὑπὸ Ἀθηνᾶς, ἀλλὰ πρὸς ἐκεῖνο ἀπήντησεν “τίς δʼ οἶδ᾿ εἴ κέ ποτέ σφι βίας ἀποτίσεται ἐλθὼν, ἢ ὅγε μοῦνος.” M. Q. τὸ τοὺς μνηστῆρας ἀναιρεθῆναι ὑπὸ Ὀδυσ- σέως. M.P.Q.

228. οὐδʼ εἰ θεοὶ ὣς ἐθέλοιεν] ὑπερβολικῶς τοῦτο εἴρηκεν ἐν ἤθει· ὅπερ οὐ συνεὶς ὁ Ζηνόδοτος γράφει, εἰ μὴ θεοὶ ὣς ἐθέλοιεν. H. M. Q.R. τοῦτο οἰκονομίαν λέγουσιν εἶναι τοῦ ποιητοῦ. ἐπεὶ γὰρ μετὰ Νέστορος διαλεγόμενον εἰσάγει τὸν Τηλέμαχον, ἄνδρα δὲ μήπω στε- ρεόφρονα ὄντα, οἰκείους καὶ τοὺς λόγους αὐτῷ ἀνατίθησιν. M.

230. Τηλέμαχε] οὗτος ὁ στίχος, λαγαρός ἐστι· διὸ Ζηνόδοτος ἴσως μετέγραφε, “Τηλέμαχʼ ὑψαγόρη μέγα νήπιε, ποῖον ἔειπες;” τὸν δὲ δεύτερον περιῄρει τελέως διὰ τὸ μαχόμενον αὐτῷ “εἰ μὴ θεοὶ ὣς ἐθέλοιεν.” (228.) H. M.

231. οὐ χρή σε ἐπὶ τῇ βραδύτητι δυσχεραίνειν. οὐδὲ γὰρ Ἀγα- [*](1. σοι M. σου Q. T. ὑπὸ Ὀδυσσέως om. Q. 5. παραθεῖεν M. περιθεῖεν E.Q. 19. συνεὶς] συνιεὶς Q. R. 6. τοῖς om. E.Q. 21. δὲ fortasse delendum. 8. σύ γε] Huic scripturæ conve- 23. οὗτος —μετέγραφε M. λαγαρός nit scholion præcedens. ἐστιν ὁ στίχος δὲ ἴσως με γέγραφε H. 10. Ἡρωδιανός] ἠρόδοτος H. 24. ἴσως] ϊσ M. οὕτως Cobetus. 11. τούτου ἕνεκεν] Hoc gl. huc 25. περιήρει] περιείρη (η a corr. in retuli. In M. est lemma ὦ γέρον ει mutato) M. περιείρει H. τούτου ἕνεκεν. τὸ τοὺς—ὑπὸ ὀδυσσέως 27. οὐ χρή—συνήνεγκεν ad v. 234. (ex scholio ad 226.). 16. τὸ τοὺς] τούτους Q. habet E.Q.)

ῥεῖα θεός γʼ ἐθέλων] σημείωσαι τὸν στίχον, ὅτι καὶ ἀνωτέρω οὐ περὶ Τηλεμάχου, ἀλλὰ περὶ Ὀδυσσέως εἴρηται, “τίς δʼ οἶδʼ εἴ κέ ποτέ σφι βίας ἀποτίσεται ἐλθών;” (216.) H.M.Q.

σαώσαι] γρ. σαώσειεν. H.

232. βουλοίμην δʼ ἂν ἔγωγε] ἀθετοῦνται στίχοι ἑπτὰ ἀπὸ τοῦ· “βουλοίμην δʼ ἂν ἔγωγε” μέχρι τοῦ “μοῖρʼ ὀλοή,” οἱ μὲν πρῶτοι τέσ- σαρες ὡς οὐκ ἀκολούθως τοῖς προκειμένοις ἐπενεχθέντες, οἱ δὲ ἑξῆς τρεῖς διὰ τὸ ἀσύμφωνον· ἐναντίοι γάρ εἰσι τῷ “ῥεἵα θεός γʼ ἐθέλων καὶ τηλόθεν ἄνδρα σαώσαι.” E.H.M.Q.R.

236. ἀλλʼ ἤτοι θάνατον] ἀποροῦσι τινὲς διὰ τί ὁ Ὅμηρος παρεισ- άγει τὸ αὐτὸ καὶ ἓν πρόσωπον, τὸν δῆθεν Μέντορα, ἀνωτέρω μὲν λέγοντα ὅτι “ῥεῖα θεός γʼ ἐθέλων καὶ τηλόθεν ἄνδρα σαώσαι,” πάλιν δʼ ἐν τῷ παρακατιέναι λέγοντα ὅτι οὐδὲ θεοὶ δύνανται τὸν ὁμοίϊον θά- νατον οὐδὲ ἀπὸ τοῦ φίλου αὐτοῖς ἀνδρὸς ἀποσοβῆσαι. καὶ πρὸς τοῦτο φαμὲν ὅτι ὃ μὲν ἀνωτέρω λέγει τοιοῦτόν ἐστιν, ὡς εὐκόλως ἂν σώσαιεν καὶ ἀπὸ μακρόθεν οἱ θεοὶ ὃν ἄν βούλοιντο, κἂν ἐν ἀφύκτοις δεσμοῖς περιέχηται, μηδὲ πεπρωμένης οὔσης τῆς αὐτόθι τελευτῆς ἐκείνου καὶ ἴσως καὶ τὴν ζωὴν αὐτῷ παρατείνουσιν· ὃ δὲ παρακατιὼν λέγει τοι- οῦτόν ἐστιν, ἀλλὰ τὸν ὁμοίϊον θάνατον, ἤγουν τὸν πᾶσιν ὁμοίως διδό. μενον, οὐδʼ οἱ θεοὶ ἂν ἀποσοβήσειαν ἀφʼ οὗ βούλοιντο, ἀλλὰ τότε ὁπόταν ᾖ πεπρωμένον τὸ τελευτῆσαι αὐτόν. M.

θάνατον μὲν ὁμοίϊον] κοινὸν, φυσικὸν, τὸν πᾶσιν ὁμοίως ἐπερχόμε- νον. ἢ καὶ ἄλλως. τὸ τισὶ μὲν κακὸν, τισὶ δὲ καλὸν, ὅπερ ἐστὶ καὶ [*](1. ὁ λόγος δὲ καὶ ὁ νοῦς T. ὅλος ὁ μέχρι M. ἕως ceteri. τοῦ om. R. 11. ὡς om. Ε. Q., nisi fallit Maii νοῦς Ε. Q. οὕτως, ἄνδρα om. T. editio. 5. σημείωσαι] σημειωτέον Q. 17. δʼ ἐν τῷ correxi pro δὲ τό. 6. ἀλλὰ περὶ] περὶ δὲ H. Q. 21. περιέχηται] περιέχεται M. 8. γρ. σαώσειεν] Est glossema. 22. παρατείνουσιν correxi pro πα- Vid. ad β, 334. BUTTM. ρατείνωσιν. 9. ἑπτὰ] His septem versibus 24. Addidi ἂν post θεοί. obeli sunt adscripti in M. ἀλλὰ τότε] Oratio non integra. ἀπὸ τοῦ] ἐν τῶ M. Excidit τελευτᾷ vel τελευτήσει, vel 10. δʼ ἂν ἔγωγε et τοῦ om. R. τελευτῆσαι ἀνάγκη.)

237. ἀλαλκέμεν] ἀλκεῖν. καὶ ἐγένετο ἀλκέν κατὰ συστολὴν, καὶ ἐκβολῇ τοῦ ν καὶ προσθέσει τῆς μεν, ἀλκέμεν, καὶ ἐξ αὐτοῦ ἀλκέμε- ναι, καὶ πλεονασμῷ τῆς αλ, ἀλαλκέμεναι. E.

241. 242. κείνῳ δʼ οὐκ ἔτι νόστος] ὀβελίζονται δύο. τί γὰρ ὄφε- λος λέγεσθαι, τῆς Ἀθηνᾶς εἰπούσης “ποἵόν σε ἔπος φύγεν; ῥεῖα θεός γʼ ἐθέλων.” ἄλλως τε, εἰ οὕτως πέπεισται, τί ζητεῖ περὶ τῶν νόστων; H.M.Q.R.

244. ἠδὲ φρόνιν] φρονῶ φρόνις, ὡς κλονῶ κλόνις. ὁ δὲ Ἀριστοφάνης τὸ φρόνιν νῦν μεν ἐπὶ τῆς φρονήσεως, ἐν δὲ τῷ “κατὰ δὲ φρόνιν ἤγαγε” (Od. δ, 258.), τὴν καταφρόνησιν. E.M.Q.R.T.

245. τρὶς γὰρ δή μιν] παρὰ τὸ ἐν Ἰλιάδι πεποίηται, “μετὰ δὲ τριτάτοισιν ἄνασσεν (Ιl. α, 252.). ἀλλὰ νῦν μὲν βασιλεῦσαι αὐ- τόν φησι τρὶς, ἐκεῖ δὲ ἅπαξ, βιῶναι δὲ ἐπὶ τρίτην γενεάν. περιγρα- φομένων οὖν τῶν τριῶν στίχων τὰ τῆς διανοίας χαρίεντα. E.M.Q.R.

Ἄλλως. Πορφυρίου. ἐν γὰρ τῷ γένει τῶν ἀνδρῶν, ἤτοι τῷ πλή- θει, φασὶν ἐκ τρίτου ἀνάξαι τὸν Νέστορα, ἤτοι ἐπὶ τρισὶ γενεαῖς. οἱ γὰρ παλαιοὶ τὰς γενεὰς ἐψήφιζον ἕως ἐτῶν τριάκοντα. γενεὰ δὲ λέ- γεται ἡ τοῦ τίκτειν καὶ γεννᾶν τελείωσις, ἥτις τὴν τριακονταετῆ περίοδον ἔχει. ὁ γοῦν ἐν τῷ ἄρχειν δύο τριακονταετίας παραδραμών καὶ τὴν τρίτην ἐλαύνων εἰκότως λέγεται τρὶς ἀνάξαι. E.

φασιν ἀνάξασθαι] διὰ τοῦ α τὸ ἀνάξασθαι ἀντὶ τοῦ βασιλεῦσαι. γένεα δὲ τὰς γενεάς. ἀθετοῦνται δὲ οἱ τρεῖς στίχοι οὗτοι ὡς περιτ- τοὶ “Νέστορʼ ἐπεὶ περίοιδε” καὶ “τρὶς γὰρ δή μίν φασιν ἀνάξασθαι” καὶ “ὥστε μοι ἀθανάτοις.” τὸ δὲ ἀθανάτοις Ἀριστοφάνης ἀθάνατος λέγει ἑνικῶς. H. M.

247. μέγα κῦδος Ἀχαιῶν] γρ. σὺ δʼ ἀληθὲς ἔνισπε. P.

248. πῶς ἔθανʼ Ἀτρείδης] καλῶς ἀναπλήρωσις τῆς Ἰλιάδος ἡ Ὀδύσσεια λέγεται. ἃ γὰρ κατέλειψεν ἐκεῖ, ἐνταῦθα λέγει. E.

250. Αἴγισθος δολόμητις] κυρίως ἐνθάδε τέτακται τὸ ἐπίθετον, ἵν᾿ [*](3. Similis de τετλάμεν annotatio 15. φησι addidi ex M. hujus scholiastæ est ad v. 209. 22. ἀνάξαι Buttm. pro ἀνάξειν. 6. δύο. τί] διότι H. R. 24. ἀθετοῦνται] Versibus 244 10. φρονῶ—ὁ δὲ addidi ex M. T. 246. obelos apposuit in M. manus 11. φρονήσεως —καταφρόνησιν] Hanc recentior. interpretationes posuit etiam He- 26. ἀθάνατος] Sic Ιl. ψ, 460. ἄλ- sych. s. v. φρόνιν. λος δʼ ἡνίοχος ἰνδάλλεται. PORSON.)

Ἄλλως. ἐκ τούτου συνετὸς ὁ Τηλέμαχος, συνιεὶς καὶ ἀφʼ ἑαυτοῦ, μὴ ἂν ἐκ φανερᾶς ἐπιθέσεως τὸν ἐλάττονα περιγενέσθαι τοῦ κρείττο- νος εἰ μὴ μετὰ δόλου. οὐκ ἐντεῦθεν δὲ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐκ τοῦ, “ἢ οὐκ Ἄργεος ἦεν Ἀχαϊκοῦ.” διὸ καὶ ὁ Νέστωρ ἀποδεξάμενος αὐτόν φησιν, ἤτοι μὲν καὶ αὐτὸς ὀΐεαι ὥς κεν ἐτύχθη, εἰ ζώοντʼ Αἴγισθον, καὶ τὰ ἐξῆς. E.

251. ἢ οὐκ Ἄργεος ἦεν Ἀχαϊκοῦ] Ἀττικῶς κατʼ ἔλλειψιν, ἐν τῷ τόπῳ τοῦ Ἄργους. B.

τινὲς δὲ, ἢ οὐκ Ἄργει ἔην ἐν Ἀχαιικῷ. H. Q.

252. εἰς τὸν φιλάδελφον· τοιούτους γὰρ ἐν Ἰλιάδι παρέδωκεν αὐ- τούς. H.

255. ἤτοι μὲν τόδε] προσαγωγῶς πάνυ τὴν εὐφυΐαν αὐτοῦ καὶ προσοχὴν ἐπαινεῖ, ὅτι εὐφυῶς, ἐπύθετο περὶ Μενελάου, ἢ οὐκ Ἄργεος ἦεν Ἀχαϊκοῦ. E.Q.

κʼ αὐτὸς] τὸ πλῆρές ἐστι τῆς συναλοιφῆς κεν ἀντὶ τοῦ δή. τὸ δὲ ὅμοιον ἐν Ἰλιάδι (ζ, 260.) “ἔπειτα δέ κʼ αὐτὸς ὀνήσεαι.ʼ H. M. αὐτὸς ὀΐεαι] ὑπολαμβάνεις ὃν τρόπον γεγόνασιν ἂν τὰ περὶ τοῦ Αἰγίσθου. B. τόδε κʼ αὐτὸς ὀΐεαι ὥσπερ ἐτύχθη] γρ. τάδε κʼ αὐτός. γρ. ὥσπερ. P.

258. ἔχευαν] τινὲς, ἔχευεν, ἵνα λείπῃ τὸ τίς· ἐὰν δὲ ἔχευαν, οἱ προσήκοντες τῷ Αἰγίσθῳ ἅμα δηλονότι ἐκώλυσεν αὐτὸς ὁ Μενέλαος. E.M.Q.

260. ἑκὰς ἄστεος] γρ. ἑκὰς Ἄργεος. H.

262. πολέας] γρ. πολλάς. H.

263. μυχῷ Ἄργεος] οὐ μυχῷ Ἀργεός φησιν ὡς εἴ τις λέγοι ἐν Κορίνθῳ, ἀλλʼ ἐν μυχῷ τοῦ οἴκου, ὃς ἦν ἐνι Ἄργει. E.M.Q.

266. κέχρητʼ ἀγαθῇσιν] γρ. κέκρητο. P.

267. πὰρ γὰρ ἔην καὶ ἀοιδὸς] τὸ ἀρχαῖον οἱ ἀοιδοὶ φιλοσόφου τάξιν ἐπέσχον καὶ πάντες αὐτοῖς προσεῖχον ὡς σοφοῖς, καὶ παιδευ- θῆναι τούτοις παρεδίδοσαν τοὺς ἀναγκαίους· ἔν τε ταῖς ἑορταῖς ἔν τε [*](11. ἔην ἐν Ἀχαιιῷ] ἦεν ἐν ἀχαῖκῷQ. ἐτύχθη desuper inserto περ. BUTT. 17. συναλοιφῆς] συναλιφῆς H. 23. ἐκώλυσεν—Μενέλαος] κωλυθέν- 21. γρ. ὥσπερ] Respicit hoc alte- τες ὑπὸ μενελάου E.Q. ram lectionem ὥς κεν, quanquam ea 27. λέγοι] λέγει E.Q. in textu cod. Pal. non est, sed ὡς)

ἀοιδὸς] οἱ μὲν ἀοιδοὺς λέγουσι τοὺς τραγῳδούς. διὰ τιμῆς γὰρ οἱ παλαιοὶ τούτους ἦγον· οἱ δὲ. . . . φασὶν εἶναι εὐνοῦχον λέγοντα τὸν ἀοιδὸν εἶναι τῆς Κλυταιμνήστρας. P.

πὰρ γὰρ ἔην καὶ ἀοιδὸς] οὕτω Δημήτριος ὁ Φαληρεύς· Μενέλαος ἅμα τῷ Ὀδυσσεῖ ἐλθὼν εἰς Δελφοὺς τὸν θεὸν ἤρετο περὶ τῆς μελ- λούσης ἔσεσθαι εἰς Ἴλιον στρατείας. τότε δὴ καὶ τὸν ἐνναετηρικὸν τῶν Πυθίων ἀγῶνα ἀγωνοθετεῖ Κρέων, ἐνίκα δὲ Δημόδοκος Λάκων μαθητὴς Αὐτομήδους τοῦ Μυκηναίου, ὃς ἦν πρῶτος διʼ ἐπῶν γράψας τὴν Ἀμφιτρύωνος πρὸς Τηλεβόας μάχην καὶ τὴν ἔριν Κιθαιρῶνός τε καὶ Ἑλικῶνος, ἀφʼ ὧν δὴ καὶ τὰ ἐν Βοιωτίᾳ ὄρη προσαγορεύεται· ἦν δὲ καὶ αὐτὸς μαθητὴς Περιμήδους Ἀργείου, ὃς ἐδίδαξεν αὐτόν τε τὸν Μυκηναῖον Αὐτομήδην, καὶ Λικύμνιον τὸν Βουπράσιον καὶ Σίνιν, καὶ τὸν Δωριέα, καὶ Φαρίδαν τὸν Λάκωνα, καὶ Πρόβολον τὸν Σπαρτιά- την. τότε δὴ Μενέλαος τῇ προνοίᾳ τῆς Ἑλένης ἀνέθηκεν ὅρμον [*](2. παρὰ Heinrichius apud Butt- τοῦ om. E.Q.R. ἦν πρῶτος] πρῶτος ἦν H. R. mann. pro περί. 6. Χαριάδην M. cum Eustathio, 22. αὐτόν τε τὸν M. αὐτόν τε καὶ quod etiam ex H. annotatum. Χα- τὸν ceteri. αὐτόν τε καὶ τὸν ῥηθέντα ρίδημον E. Vid. schol. ad α, 325. Eustathius. 14. τῆς Buttm. pro τοῖς. 23. Αὐτομήδην] αὐτομήδη H. 15. Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς] In libro Βουπράσιον M. βουπρασίδην E.H. deperdito de poetis. Vid. Suidam, Q. R. Βουπρασιέα Eustath. et cf. Tzetz. in Proleg. ad Ly- Σίνιν M. σίπια E.Q.R. σίκι H. cophr. BUTTM. Est hoc scho- Hunc Eustath. omisit. lion etiam in T., sed minus plene. 24. Φαρίδαν R. et Eustath. φαρί- 16. ἤρετο correxi pro εἴρετο. δα E.H.Q. φαλάριδα M. 17. ἐνναετηρικὸν] ἐνναέτη M. 25. δὴ H. R. et Eustath. δὲ ce- 18. ἀγωνοθετεῖ] Fort. ἠγωνοθέτει. teri. 19. Αὐτομήδους] αὐτοῦ μὴ δὲ H. R. ἀνέθηκεν] ἀνατέθεικεν M.)

268. εἴρυσθαι] ὥσπερ γίνεται ἀπὸ τοῦ εἱλίσσω τὸ εἱλίξας, οὕτως καὶ ἀπὸ τοῦ εἰρύω εἴρυμι τὸ εἴρυσθαι. B.

269. ἀλλ᾿ ὅτε δή μιν] τὸν ἀοιδὸν, ἢ τὴν Κλυταιμνήστραν, ἢ τὸν Αἴγισθον, ἢ τὸν Ἀγαμέμνονα. E. τὴν Κλυταιμνήστραν. δαμῆναι] ὑποταγῆναι τῷ Αἰγίσθῳ. P.

270. ἄγων ἐς νῆσον ἐρήμην] ὁ Αἴγισθος. E. εἰς Κάρφην. E.H.

271. κύρμα] ἐπιτυχίαν, ἀπὸ τοῦ κυρῶ τὸ ἐπιτυγχάνω. B.

272. ἐθέλων] Ὅμηρος τρισυλλάβως. H.

274. πολλὰ δʼ ἀγάλματα] Ὅμηρος ὁπόταν τὸ γένος προείπῃ τὸ [*](1. Ἀθηνᾷ H.M.R. τῇ ἀθηνᾷ E.Q. ἀκολούθως καὶ τὴν πηνελόπην H. R. Apud Eust. τότε δὴ Μενέλαος μὲν τῇ 7. πρὸς παραφυλακὴν αὐτῆς] Vid. Προνοίᾳ Ἀθηνᾷ τὸν τῆς Ἑλένης ὅρμον ad α, 325. BUTTM. ἀνέθηκεν ἐν Δελφοῖς, Ἀγαμέμνων δὲ 8. ᾄδει M. ἀείδει ceteri. 15. Cavet acholium ne quis in Δημόδοκον] Scribebatur Δημοδόκον syllaba ει augmentum agnoscat et hic et alibi interdum, qui accentus εἰρύσθαι scribat: quod apte fit com- frequens est in M. etiam in textu paratione participii εἱλίξας. BUTT. Homeri. 22. Ὅμηρος ὁπόταν . . .] Ex hoc Ἀγαμέμνων] ἀγαμέμνονι M. scholio excerpta sunt quæ in E.Q. 2. ἐτίμων δὲ λίαν] ἐτίμα γὰρ λίαν leguntur, ὅταν Ὅμηρος προσείπῃ (sic) φησὶ (Demetrius) Eustath. τὸ γένος ἐπάγει καὶ τὸ εἶδος διὰ τοῦ 4. πλέον] τέλεον H. R. τέ συνδεσμοῦ συμπλεκτικοῦ. ἀγάλματα 5. εἰς αὐτὸν H.M.R. τὴν αὐτῶν E. γὰρ τὸ γένος, ὑφάσματά τε χρυσόν τε τὸ εἶδος. τοιοῦτον καὶ τὸ, νηῶν δʼ ἔκφερʼ φονεύειν] κτείνειν R. ἄεθλα, λέβητάς τε τρὶποδάς τε, ἵππους ἐκέλευσε] ἀφῆκε Eustath. θʼ ἡμιόνους τε βοῶν τʼ ἴφθιμα κάρηνα, 6. ἀκολουθῆσαι τῇ πηνελόπῃ M. ἀκο- ἠδὲ γυναῖκας ἐΰζώνους, πολιόν τε σίδηρον. λούθως ἔταξαν καὶ τῇ πηνελόπη Ε. Q. πάλιν εἰπὼν μῆλα ἐπάγει τὸ εἶδος, ὄῖές)

ἄγαλμα λέγει ὁ ποιητὴς πᾶν ἐφʼ τις ἀγάλλεται, καὶ οὐ τὸ ξόανον. M. Q. ἀγάλματα παρὰ τοῖς νεωτέροις αἱ στῆλαι, ἐνταῦθα δὲ τὰ ἀναθήματα. M.

275. ἐκτελέσας μέγα ἔργον] τὸ τοῦ γάμου καὶ τῆς βασιλείας κρατῆσαι. B.

ἔλπετο] Ἰακῶς τὸ ἔλπετο, οὐκ ἤλπετο. M.

276. ἅμα πλέομεν] Ζηνόδοτος ἀναπλέομεν, κακῶς· Ὅμηρος γὰρ τὸν εἰς Τροίαν πλοῦν ἀνάπλουν φησίν. M.

278. Σούνιον] ἀκρωτήριον τῆς Ἀττικῆς. ἱερὸν δὲ εἴρηται παρὰ τὸ ἀνατεθεῖσθαι τῷ Ποσειδῶνι. M. ἀκρωτήριον Ἀττικῆς. τὸ δὲ ἑξῆς, ἱερὸν ἄκρον. Q.

279. ἔνθα κυβερνήτην] δαιμονίως προῳκονόμηται πρὸ τοῦ μεσοῦν- τος χειμῶνος τελευτᾶν τὸν κυβερνήτην. H.

Φοῖβος Ἀπόλλων] ὁ φοιβάζων καὶ μαντευόμενος καὶ τὰ τῶν θεῶν ἄδηλα δηλοποιῶν· ἢ ὁ ἐκ Φοίβης γυναικὸς γεννηθεὶς Ἀπόλλων. λέ- γει δὲ τὸν ἥλιον Ἀπόλλωνα ἀπὸ τοῦ μὴ πολλοὺς ἡλίους εἶναι· τὸ γὰρ α στερητικόν. ἀγανοῖς δὲ, τοῖς λαμπροῖς· ἢ τοῖς ἄγαν ὀξυτάτοις, ἀπὸ τοῦ ἄγαν ἵεσθαι καὶ πέμπεσθαι· ἢ τοῖς γλυκυτάτοις διὰ τὴν συντομίαν τοῦ θανάτου. ἐκ γὰρ τῆς τοῦ ἡλίου κινήσεως γίνονται πολλάκις θάνατοι αἰφνίδιοι. E.

280. οἷς ἀγανοῖς] ἢ ταχυτάτοις, ἄγαν ἱεμένοις. καὶ ἀγανός ἐτυ- μολογεῖται ἀπὸ τοῦ ἄγαν νέειν εἰς αὐτὸν πάντας, ὡς καὶ ἀγαθός ἀπὸ τοῦ ἄγαν θέειν περὶ αὐτόν· τὸν γὰρ ἀγαθὸν πάντες φιλοῦντες εἰς αὐ- τὸν τρέχομεν· ὁμοίως καὶ εἰς τὸν ἀγανὸν ἤτοι λαμπρὸν καὶ ἐνάρετον πάντες πορευόμεθα. B.

ἤγουν λοιμικῇ νόσῳ τετελεύτηκεν. P.

282. Φρόντιν Ὀνητορίδην] παρὰ τὸ φροντίζειν καὶ ὄνησιν εἶναι ἔπλασε τὸ ὄνομα. H.

ἐκαίνυτο] τὸ δὲ ἐκαίνυτο, ἐνίκα. κυρίως δὲ ἀπὸ τοῦ καίνειν, ὅ ἐστι κόπτειν. πᾶς γὰρ καίνων ἤτοι τιτρώσκων τὸν ἐναντίον νικᾷ. ὅθεν καὶ καίνω ῥῆμα τὸ νικῶ καὶ καίνυμι. B. ἐνίκα. κυρίως δὲ καίνυσθαι τὸ κτείναντα νικῆσαι. καίνειν γὰρ τὸ φονεύειν. E.V.

286. ταῦτα ἐπίσταται ὁ Νέστωρ, ἢ τοῖς ἐκ τοῦ ναυαγίου τοῦ περὶ τὴν Κρήτην διασεσωσμένοις. H.

287. Μαλειάων] ὅτι ὡς Κρητάων (Od. ξ, 199.) καὶ Μαλειάων ἔφη. καὶ ὡς “Κρήτη τις γαῖά ἐστι” (Od. τ, 172.), καὶ “περι- γνάμπτοντα Μάλειαν” (Od. ι, 80.). H.M.Q.

289. λιγέων τε] διχῶς Ἀρίσταρχος, λιγέων δέ, καὶ, λιγέων τε. H. ἐπʼ ἀϋτμένα] ἀρσενικῶς τὸν ἀυτμένα, ἀπὸ ὀρθῆς τῆς ἀϋτμήν, τουτέστι τὴν σφοδρὰν πνοήν. H. Q.

290. τροφέοντο] γρ. τροφόεντα. Q. τροφόεντα] γρ. τρεφό- [*](20. ἐνίκα] ὑπερενίκα E. ad τ, 172, de quo tacet Cramerus. 21. κτείναντα] κτεῖναι, τὸ E. καὶ περιγνάμπτοντα] εἴκων (εἰπών ?) 24. ὅτι om. Q. καὶ περιγνάπτοντα H. 25. Κρήτη] κρήτης H. in quo et- 28. τὸν ἀῦτμένα om. Q. iam Λήμνου γαῖαν ex θ, 301. citari 30. γρ. (i. e. γράφεται)] γράφε annotavit Porsonus in Addendis Maii editio hic et p. 159, 8.)

292. κύδωνες] ἔθνος Κρήτης· καὶ Κυδωνὶς πόλις Κρήτης, ποτα- μὸν ἔχουσα Ἰάρδανον. Q. V.

Ἰαρδάνου] ἀπὸ τῆς Ἰαρδάνης εὐθείας, ὅς ἐστι ποταμὸς Κρήτης. M.

293. Λισσὴ] τινὲς μὲν ὄνομα κύριον τὴν νῦν Βλισσὴν καλουμένην, οἷον λεία. ὁ δὲ Κράτης σὺν τῷ ν γράφει Λισσήν. τὸ δὲ ἐξῆς, ἔστι τέ τις ἐπὶ τοῖς ἐσχάτοις μέρεσι τῆς Γορτυνίας ὑψηλὴ πέτρα. H. M. Q. λεία πέτρα. ἢ κατὰ μεταπλασμὸν εἶπε τὸ νῦν καλούμενον παρὰ τοῖς Κρησὶ σὺν τῷ β Βλίσση. ἔστι δὲ ἀκρωτήριον τῆς Γορ- τυνίας. ὁ δὲ Κράτης σὺν τῷ ν γράφει Λισσήν. M. V.

Λισσὴ αἰπεῖα] ἔοικεν Ὅμηρος ἐναντιοῦσθαι αὑτῷ. P.

295. ῥίον] τὸ ῥίον λέγει μικρὸν ὂν μέγα κῦμα τὸ προσπῖπτον ἀπείργειν. μικρὸν δὲ λίθον εἶπεν ὡς πρὸς σύγκρισιν τῶν ἐκεῖ γινομέ- νων λίθων. B.

σκαιὸν] οἱ μὲν τὸ δυτικὸν, οἱ δὲ τὸ δεινὸν καὶ ἄγριον. Q. δεινὸν, χαλεπόν. V.

296. ἐς Φαιστὸν] ἀκρωτήριον τῆς Γόρτυνος πόλεως Κρήτης ἀπὸ μὲν τῶν πολλῶν μερῶν λίαν περικλυζόμενον καὶ εἰ βραχεῖά τις αὔρα γένηται, ἀπὸ δὲ μεσημβρίας οὐδʼ ὅλως, καίτοι τοῦ νότου μέγιστα ἐγείροντος κύματα, διὰ τὸ κατὰ τοῦτο τὸ μέρος προηκούσαις εἰς θά- λασσαν πέτραις περιαράσσεσθαι τὰ κύματα. τινὲς δὲ τὴν Φαιστὸν πόλιν λέγουσι τῆς Κρήτης. E.H.Q.

μικρὸς δὲ λίθος] τὸ γὰρ ὑπὸ τοῦ νότου κῦμα τὴν Φαιστὸν ἂν ἐποίει ἀλίμενον, εἰ μὴ προκείμενος ὁ λίθος ἐκώλυεν ἐντὸς μέγα γίνε- σθαι κῦμα, προκαταγνυμένων περὶ αὐτὸν τῶν κυμάτων. γράφει δὲ Ζηνόδοτος “Μαλέου δὲ λίθος·” Μάλειον γὰρ ὀνομάζεται τὸ πρὸ τοῦ Φαιστίων λιμένος ἀκρωτήριον. E.M.Q.V.

μικρὸς δὲ λίθος] μικρὸν λίθον εἶπεν ὡς πρὸς σύγκρισιν τῶν ἐκεῖ γινομένων κυμάτων· ὅλον δὲ οἰκονομημένως, ἵνα τοῖς περὶ τὸ χωρίον αὐτῶν ἀσινὴς ἡ ἔκβασις γένηται προεκλυομένου τοῦ κύματος. H.

Ἄλλως. Πορφυρίου. διὰ τί ὁ μὲν βορέας μέγα κῦμα κυλίνδει, ὁ δὲ νότος μέγα κῦμα ποτὶ σκαιὸν ῥίον ὠθεῖ; ἔστι δὲ τὸ μὲν κυλίνδειν τὸ ἐξ ὕψους τι καταφέρειν, τὸ δὲ ὠθεῖν τὸ ἐκ ταπεινοτέρων εἰς ὕψος ἀνάγειν βεβιασμένως. καὶ φαμὲν ὡς εἰδὼς Ὅμηρος ὅτι ἡ ἡμετέρα οἰκουμένη βορειοτέρα ἐστὶ καὶ ὑψηλὴ, ἡ δὲ ἀντοικουμένη νοτιωτέρα καὶ ταπεινὴ ὡς πρὸς ἡμᾶς, εἰκότως ὡς ἂν τοῦ βορέου ἐκ τοῦ ὑψηλοῦ πνέοντος κυλίνδειν αὐτὸν ἔφη τὰ κύματα· τοῦ δὲ νότου ἐκ τοῦ ταπει- νοτέρου πνέοντος ἀνωθεῖν ἔφη τοῦτον τὰ κύματα. ὅθεν καὶ τῆς Ἰλίου καὶ τοῦ Ἑλλησπόντου βορειοτέρων ὄντων τῆς Ἑλλάδος ἀνάπλουν καὶ [*](1. Γόρτυνος] γορτύνης V. γράφεται δὲ, φασὶ, καὶ Μαλείου δὲ λί- 2. μερῶν ex Eustathio correctum θος. Μάλειον γὰρ ὀνομάζεται etc. 10. μαλέου E.Q. μαλίου M. V. pro κυμάτον. περικλυζόμενον] ἐπικλυζόμενον H. δὲ om. M. 5. περιαράσσεσθαι correxi. περι- Μάλειον] μάλιον M. V. ράσσεσθαι V. περιβάσσασθαι H. Q. ὀνομάζεται] ὠνομάζετο E.Q. ἐπιρρήγνυσθαι E. Verbo προσαράσ- τὸ addidit Buttm. σεσθαι utitur Eustath. p. 1469, 18. 11. Φαιστίων— ἀκρωτήριον om. E.Q. 8. ἐντὸς μ. γ. κῦμα] μ. κῦμα ἐντὸς 15. Πορφυρὶου] ἐκ τοῦ πορφυρίου H. γ. H. qui primam acholii partem Comparandum schol. ad ε, 295 usque ad τῶν κυμάτων habet. 16. δὲ τὸ μὲν] μὲν γὰρ τὸ H. R. 9. προκαταγνυμένων] προκαταγνύμε- 17. τὸ ἐξ—τὸ ἐς H R. τὸ utrum- que om. E.Q. νον H. γράφει δὲ Ζηνόδοτος] γράφει δὲ ζηνό- 18. βεβιασμένως] ἀναβιαζομένως E. δοτος καὶ M. γράφεται δὲ (δὲ om. V.) καὶ φαμὲν H. R. ῥητέον δὲ E.Q. καὶ E.Q.V., omisso Ζenodoti no- ὡς H. ὅτι E.Q.R. mine. Apud Eustath. p. 1469, 20. 21. ταπεινοτέρου] ταπεινοῦ H. R.)

298. σπιλάδεσσιν] Ὁμηρικὸν τοῦτο. σπιλάδεσσι δὲ ταῖς παρα- λίαις πέτραις, παρὰ τὸ ἐσπιλῶσθαι· ἢ ταῖς κατὰ θάλασσαν περιει- λημμέναις ἐν ὀλίγῳ ὕδατι. E.Q.V.

301. πολὺν βίοτον] κατὰ τὸ εἰκὸς τοῦ Μενελάου ἥκοντος διηγ- γέλθη περὶ τοῦ πλήθους τῶν χρημάτων ἅπερ ἀπʼ Αἰγύπτου ἤγαγεν. οὐ κατʼ ἀδολεσχίαν δὲ ἐπὶ ταῦτα ἧκεν ὁ Νέστωρ, ἀλλʼ ἀποπληρῶν τὴν ζήτησιν τοῦ νεανίσκου, ὡς οὐκ ἦν ἐπὶ τῆς οἰκίας ὁ Μενέλαος, οὐδὲ αὐτὸς ἐτιμωρήσατο τὸν Αἴγισθον. αὐτὸ δὲ τὸ κεφάλαιον φράζει· τὸ δὲ κατὰ μέρος περὶ Εἰδοθέας καὶ Πρωτέως καὶ τῆς ἐνταῦθα διατριβῆς αὐτὸς ὁ παθὼν διηγήσεται. πιθανῶς δὲ συμμεμέρισται τὰ τῆς διη- γήσεως. Q.

304. δέδμητο] Ἀρίσταρχος δέδμηντο, ὡς “ἡ πληθὺς ἀπονέοντο” (Il. ο, 305.). H.M.Q.R.

307. ἄψ ἀπʼ Ἀθηναίων] Ζηνόδοτος μὲν, ἄψ ἀπὸ Φωκήων. ἐκεῖ γὰρ κατῴκει ὁ Στρόφιος, εἰς ὃν ἀνετρέφετο Ὀρέστης κατὰ νεωτέρους, Ἀρίσταρχος δὲ, ἂψ ἀπʼ Ἀθηναίης. ὡς ἐκεῖ “ἵτετο δʼ ἐς Μαραθῶνα καὶ εὐρυάγυιαν Ἀθήνην” (Od. η, 80.). H.M.Q.

ἐπαιδεύετο ἴσως ἐκεῖ. οἱ δὲ νεώτεροι παρὰ Στροφίῳ αὐτὸν τετρά- φθαι φασίν. ὅθεν καὶ, ἄψ ἀπὸ Φωκήων, γράφεται. E.T.

309. 310. ἤτοι ὁ τὸν κτείνας] ἔν τισι τῶν ἐκδόσεων οὐκ ἤσαν. ὁ [*](3. Ἰθάκης] En ignoratas geogra- 22. νεωτέρους] ἐπαιδεύετο δὲ ἐν Ἀθή- phicas rationes Porphyrii etiam ναις addit Q., qui partem hujus tempore, qui Thessaliae urbes Ho- scholii habet ἐκεῖ γὰρ—Ἀθήναις. mero nominatas nescit magis bo- 23. Ἀθηναίης] ἀθηναίοις M. reales longe esse Ithaca. BUTT. 25. ἴσως ἐκεῖ] διὰ τὸ τοὺς φιλοσό- 8. Ὀμηρικὸν—δὲ ταῖς om. E.V. φους καὶ ῥήτορας κατοικεῖν ἐν Ἀθήναις 19. ἡ πληθὺς ἀπονέοντο] Hoc ex. addit T. empto nihil probatur. Nam hic 27. ἔν τισι—] Recte hoc scho- pluralem requirebat metrum, quod lion ad v. 309. refertur in M. T.; non cadit in Odysseæ versum, ubi male in aliis ad v. 303. Prima nihil caussæ erat cur δέδμηντο dice- scholii verba ἔν τισι—ἦσαν (εἰσὶν T.) retur potius quam δέδμητο. afferuntur etiam ex H.)

τάφον] κατεσκεύασε δεῖπνον. τάφος γὰρ τὸ ἐπὶ νεκροῖς δεῖπνον. B.

δαίνυ τάφον Ἀργείοισιν] κατεσκεύασε δεινὴν ἔκπληξιν ἢ κρίσιν ἐν τῷ Ἀργει. E.

τάφος σημαίνει πέντε· τὴν νῆσον, ὡς τὸ “Ταφίοισι φιληρέτμοισιν ἄνασσε” (Od. α, 419.)· τὴν ἔκπληξιν, ὡς τὸ “ταφὼν δʼ ἀνόρουσεν Ὀδυσσεύς,” ἢ Ἀχιλλεύς· τάφος ὁ ἐπιτάφιος δεῖπνος, ὡς τὸ “ὧδε δαίνυ τάφον Ἀργείοισι·” τὸ μνημεῖον, καὶ τὸ σῆμα. E.

Ἄλλως. ἢ εὐτρέπισεν αὐτῷ τάφον ἐκ τῶν Ἑλλήνων, ἢ εὐωχίαν ἐποίησεν ἐπιτήδειον. ἔθος γὰρ ἦν τοῖς παλαιοῖς τινὸς τελευτήσαντος λαμπράν τινι εὐωχίαν ἑτοιμάζειν ἐπʼ αὐτῷ, ὅπερ καὶ τάφος παρʼ ἐκεί- νοις ἐκέκλητο. E.

310. μητρός τε στυγερῆς] φείδεται διὰ τούτων τοῦ Ὀρέστου. τὸ μὲν γὰρ εὐφημότερον εἶπεν ὅτι ἔθαψε τὴν μητέρα, τὸν δὲ θάνατον παρεσιώπησεν. E.Q.V.

311. βοὴν] μάχην. ἔνθα γὰρ μάχη ἐκεῖ καὶ βοή. E.

313. καὶ σὺ φίλος] οὗτος ὁ τόπος ἀνέπεισε Ζηνόδοτον ἐν τοῖς περὶ τῆς ἀποδημίας Τηλεμάχου διόλου τὴν Κρήτην ἔναντι τῆς Σπάρτης ποιεῖν. οἴεται γὰρ ἐκ τούτων τῶν λόγων κατὰ τὸ σιωπώμενον ἀκη- κοέναι τὸν Νέστορα παρὰ τοῦ Τηλεμάχου ὅτι καὶ ἀλλαχόσε περὶ τοῦ πατρὸς πευσόμενος παρεσκεύαστο πλεῖν. διὸ καὶ ἐν τῇ ά ῥαψωδίᾳ (93.) ἔγραψε “πέμψω δʼ ἐς Κρήτην τε καὶ ἐς Πύλον ἠμαθόεντα,” [*](1. φησιν ὅτι διὰ M. T. φησὶ διὰ Q. quidem sileat. Add. schol. 310. BUΤTM. παρυποφαίνεται] παρεμφαίνει T. 8. τάφος] Conf. schol. ad α, 417. 2. εἰ καὶ om. M. 10. Ἀχιλλεύς] De Achille Il. ι, 193. et bis præterea; tum Od. π, ὑπὸ] ἀπὸ Q. ἄδηλον] εὔδηλον Q. 12. ταφὼν δʼ ἀνόρουσε συβώτης. De 3. τὴν om. R. Ulysse nusquam. BUTTM. Verba οὐκ εἰδέναι significant non 11. σῆμα Maius pro σῶμα. memorare: vid. ad α, 300. Hoc 20. Ζηνόδοτος] Ζenodoti senten- igitur volebat Aristarchus: Ho- tiæ adversatur schol. ad β, 359. et merum de parricidio ipso Orestis δ, 702. BUTTM. disertis verbis nihil dicere; sicut ἐν τοῖς] ἐν τῷ M. etiam in loco λ, 326. Eriphyles 22. οἴεται] νοεῖται M. scelus quidem memoret, sed quod 24. διὸ καὶ] καὶ om. M. manu filii Alcmæonis perierit, hoc 25. ἔγραψε] εἴρηκεν R.)

ἄπο τῆλʼ ἀλάλησο] ἀναστρεπτέον τὴν πρόθεσιν. Q.

316. τηϋσίην] ἀπὸ τοῦ δεύω, τὸ βρέχω, δευσίη, καὶ τροπῇ τοῦ δ εἰς τ καὶ διαλύσει τοῦ ευ τεῦσίη, καὶ τροπῇ τοῦ ε εἰς η, τηῦ- σίην. E.

ἐμοὶ οὕτω δοκεῖ, σὺ δὲ τηῦσίην ὁδὸν ἔλθῃς. P.

ἀντεστραμμένως γὰρ πάνυ ἔπραττε βραδύνων ὁ Τηλέμαχος. ὁ μὲν γὰρ ἔκδοτον κατέλιπε τὸν ἀδελφὸν τοῖς ἐχθροῖς, ἦκε δὲ μετὰ χρημάτων, ὁ δὲ ἐπὶ μὲν τῇ μητρὶ ἐθάρρει, ἐκινδύνευε δὲ τὰ ὑπάρχοντα ἀπολέσαι, ὑποχείρια τοῖς ἐχθροῖς ἀφείς. H. Q.

317. κέλομαι καὶ ἄνωγα] σημείωσαι ὅτι τὸ κέλομαι καὶ τὸ ἄνωγα λαμβάνονται ἐπὶ τοῦ παραινεῖν καὶ συμβουλεύειν. E.

ἀλλʼ ἐς Μενέλαον] συνεμπέπτωκε τῷ τῆς Ἀθηνᾶς βουλήματι ὁ Νέστωρ πρὸς Μενέλαον αὐτὸν στέλλων, οὐχ ὅτι προήκουσέ τι, ἀλλʼ ὅτι νεωστὶ ὁ ἥρως ἐπανεληλύθει. εἰς Μενέλαον δὲ ἀντὶ τοῦ πρὸς Με- νέλαον, ὡς “εἰς Ἀγαμέμνονα δῖον ἄγον.” M. εἰώθασιν οἱ πολλοὶ ὅταν μηδὲν ἔχωσιν ὠφελῆσαι, καὶ παρʼ ἄλλων μαθεῖν κωλύειν. ὁ δὲ Νέστωρ οὐ τοιοῦτος. δεῖ γὰρ τὸν συνετὸν ἄλλοις ἄλλων μαθημάτων παραχωρεῖν. H.Q.R.

319. ὅθεν οὐκ ἔλποιτό γε θυμῷ] ὅθεν οὐκ ἄν τις προσδοκήσαι σω- θῆναι, ἐκεῖνος δηλονότι, ὅντινα πρῶτον ἀποσφήλωσιν ἄελλαι. Q.

320. ἀποσφήλωσιν] ἀποσφαλῆναι καὶ ἀποκρουσθῆναι ποιήσουσιν ἐν αὐτῷ τῷ ἔτει. E.

321. ὅθεν τέ περ οὐδʼ οἰωνοί] ὑπερβολικῶς τοῦτό φησιν. ἐπάγει οὖν “πεμπταῖοι δʼ Αἶγυπτον” (ξ, 257.) H. M. τῇ ταχυτῆτι δὲ τοῦ ζῷου πρόσεστι καὶ μῆκος χρόνου ὑπὲρ τοῦ ἐμφῆναι τὸ διάστημα. τὸ δὲ ὅλον ἐν ὑπερβολῇ, καὶ ὅτι ἀκμὴν ξενικὰ ταῦτα τὰ χωρία τοῖς Ἕλλησιν. H.M.Q.

322. αἰτόετες] διʼ ὅλου τοῦ ἔτους διὰ τὸ πολὺ τὴν ὁδοιπορίαν ἀναβαλλόμενοι. E.

324. πάρα τοι δίφρος τε] δίφρος λέγεται παρὰ τὸ δύο φέρειν, ὧν ὁ ἕτερος παραβάτης, ὁ δὲ ἕτερος ἡνίοχος, τραπέντος τοῦ υ εἰς ι. παρὰ δʼ Αἰγυπτίοις τρεῖς ἵσταντο, διὸ καὶ τριστάται ἐλέγοντο. E.

325. ἔσονται] γράφεται καὶ, ἕπονται. B.

327. αὐτὸν] Ἀρίσταρχος, αὐτός, οὐκ αὐτόν. H.

328. ψεῦδος] ἐναντίον ἐστὶ τοῦτο τῷ “ ἴσκε ψεύδεα πολλὰ λέγειν ἐτύμοισιν ὅμοια·” καὶ γὰρ πεπνυμένος ὑπόκειται· ἡ δὲ λύσις ἐκ τοῦ καιροῦ. τὸ γὰρ κατὰ καιρὸν κατεπείγοντα ψεύδεσθαι, τοῦτο φρόνησιν εἶναι φασίν. H.

329. κνέφας] ἀπὸ τοῦ κενὸν φάους εἶναι νέφας καὶ κνέφας. E.

332. τάμνετε μὲν γλώσσας] ἔθος ἦν τρεπομένοις πρὸς τὸ καθεύ- δειν τῶν ἱερείων τὰς γλώσσας ἀποτέμνειν καὶ καίειν τοῖς θεοῖς τοῖς λόγου ἐπιμελομένοις. διὸ καὶ ἐπὶ μόνης τῆς Νέστορος θυσίας εἴρη- ται τὸ ἔθος. εὔηθες γὰρ τὸ λέγειν, σύντεμε τοὺς λόγους. λέγεται δὲ Ἀττικὸν εἶναι τὸ ἔθος λαβὸν τὴν ἀρχὴν ἐντεῦθεν. V.

Ἀπορία. διὰ τί τοῖς θεοἵς ἀπένεμον τὰς γλώσσας; Λύσις. οἱ μὲν ὅτι κράτιστον τῶν μελῶν ἡ γλῶσσα, οἱ δὲ ὅτι δεῖ τὰ ἐν συμποσίοις λεχθέντα τηρεῖν. ὅθεν καὶ παροιμία “ μισῶ μνάμονα συμπόταν.” B.

ἵνα ἄλαλος φανῇ ὁ Τηλέμαχος τῷ Μενελάῳ. ἔθος ἦν τοῖς Ἕλλησι τὰς γλώσσας τῶν ἱερείων ἀποτέμνειν καὶ καίειν τοῖς θεοῖς αὐτῶν. E.

Ἄλλως. τετραχῶς λέγεται. τὰς γλώσσας γὰρ τῷ Ἑρμῇ ἀνετί- θουν ὡς ἐφόρῳ τοῦ λόγου. καὶ ὅτε ἔμελλον κοιμηθῆναι, ἔθυον γλώσ- σας δεικνύντες ὅτι τῆς ἡμέρας παρελθούσης οὐ χρὴ ἔτι λαλεῖν, ἀλλὰ [*](5. τριστάται] Vide Hesychii in- Buttmanno scribendum esse, mon- terpretes s. h. v. BUTTM. strat quod præcedit εὔηθες γὰρ τὸ 6. ἕπονται] Sic est in M. λέγειν. Erant qui sic dicerent : συν- 13. τοῖς λόγου Buttm. pro τοὺς έτεμε ὁ Νέστωρ τοὺς λόγους. Quodsi λόγους. “Verba τοῖς λόγου ἐπιμελομέ- referre voluisset scholiastes, quam νοις non ad deos pertinere, sed co- absurde imperativam sententiam hærere Ἔθος ἦν τοῖς λόγου ἐπιμελομέ- τάμνετε γλώσσας quidam eœponerent νοις, certissimum est tum ex sen- alio verbo hoc dixisset quam λέ- tentia, tum ex eo quod sequitur. γειν: quin istos ipsos puto dicturos διὸ καὶ etc.: ut sane melius, quam- fuisse συντέμνετε. Postremum, ἐν- vis vel sic non optime, struerentur τεῦθεν est hinc, e?? hoc ritu Nesto- sic verba : Ἔθος ἦν τοῖς λ. ἐπιμελομέ- ris.ʼʼ HEINRICH. ap. Buttm. νοις, τρεπομένοις—. Deinde ex cor- 17—19. Conf. schol. ad v. 341. rupto σύντεμε quam facile rectum 17. λαβὸν] λαβόντων V. fit συνέτεμε, sic non συντέμετε cum 24. ὅτε] ὅταν E.)

Ἄλλως. ἀλληγορικῶς, τάμνετε, ἀντὶ τοῦ παιδεύετε τὰς γλώσσας ὥστε μὴ κακολογεῖν. ἢ παραθήγετε εἰς τὸ τοὺς θεοὺς ὑμνεῖν. πρὸ γὰρ τοῦ κοιμηθῆναι δεῖ ψάλλειν. Ἀντίπατρος δὲ ὅτι χρὴ αὐτὴν παύειν πρὸς κοίτην ἰόντας. Πορφύριος δὲ, ὡς ἐπὶ μαρτύρων τῶν θεῶν διελέγοντο. ὥσπερ κατὰ τὸ οὖς τῶν ἐκπωμάτων ἔσπενδον ὀττευό- μενοι τὰς ἀκοὰς τῶν θεῶν, οὕτω καὶ τὰς γλώσσας ἔβαλλον ὀτ- τευόμενοι τὰ ῥηθέντα πρὸς θεούς. οἱ δὲ ὅτι τοῖς χθονίοις τὰς γλώσ- σας ἀπήρχοντο, τοὺς βλασφήμους λόγους καὶ τὰς λοιδορίας ἐξ αὐτῶν διὰ τούτων ἐκκαθαίροντες. E.

334. κοίτοιο] ἀρσενικῶς εἶπε τὴν κοίτην. Q.

335. ἤδη γὰρ φάος οἴχεθʼ ὑπὸ ζόφον] ἡρωϊκὸν πρόσωπόν ἐστι τὸ λέγον. ὁ δὲ ποιητὴς εἰς ὠκεανὸν τὴν δύσιν καὶ ἐξ ὠκεανοῦ τὴν ἀνα- τολήν φησι γίνεσθαι. M.Q.R. Ζηνόδοτος, ᾤχετο. H.

336. οὐδὲ ἔοικε . . . . . θαασσέμεν] τοῖς γὰρ ἐπουρανίοις θεοῖς μεθ᾿ ἡμέραν θύειν καλόν. διόπερ καὶ τὰς δειλινὰς θυσίας οἱ μάντεις παραιτοῦνται, ἡλίου δʼ ἀνίσχοντος ἐπιτελοῦσιν. M.Q.R.

ἐν μὲν ταῖς ἑορταῖς καὶ παννυχίζειν εἴθιστο, ἐν δὲ θυσίαις οὐχ ἁρμόττον ἐδόκει ἐπιδιατρίβειν νύκτωρ πίνοντας μή τι καὶ τοῦ πότου προκόπτοντος συμβαίη ἄτοπον. H.M.Q.

νέεσθαι] εἰς ὕπνον, ἢ εἰς τὸ θῦσαι. E.

337. ἔκλυον] ὑπήκουσαν. κλύειν γὰρ τὸ ἁπλῶς ἀκούειν καὶ τὸ ὑπα- κούειν. E. ἡ ἐκ καί ἡ εἰς ἐπὶ ἀψύχου, εἰς πόλιν καὶ ἐκ πόλεως· ἡ δὲ ἀπό καὶ ἡ πρός ἐπὶ ἐμψύχου· ἡ δὲ παρά δηλοῖ καὶ τὴν πρός κοί την ἀπό. E.

341. γλώσσας δʼ ἐν πυρὶ βάλλον] ἐζήτησαν διὰ τί τοῖς θεοῖς ἀπένεμον τὰς γλώσσας. οἱ μὲν ἐνόμισαν, ὧν ἐστι Λέανδρος ἢ Ἀρητά- δης, κατὰ πατρῷον ἔθος Ἰώνων. ἔστι γὰρ πάτριον ἔθος Ἰώνων. Ἀπίων δὲ ὅτι κράτιστον τῶν μελῶν ἡ γλῶσσα, τὰ δὲ κράτιστα τοῖς θεοῖς ἀπένεμον. οἱ δὲ ὅτι δέ’ παύειν αὐτὴν εἰς κοίτην ἰόντας· ὅθεν καὶ τῷ Ἑρμῇ πυμάτῳ σπένδεσκον (Od. η, 138.). οἱ δὲ ὅτι δεῖ τὰ ἐν συμ- ποσίοις λεχθέντα τηρεῖν ἐχεμυθοῦντας· ὅθεν καὶ παροιμία “ μισῶ μνάμονα συμπόταν.” ἢ ὅτι τὰ ῥηθέντα τοῖς θεοῖς ἀνετίθεσαν· ὡς ἐπὶ μαρτύρων γὰρ θεῶν διελέγοντο. ἀμέλει καὶ κατὰ τὸ οὖς τῶν ἐκπω- μάτων ἔσπενδον τὴν ἀκοὴν τῶν θεῶν οἰωνιζόμενοι· οἱ δὲ διὰ τοῦ καίειν τὰς γλώσσας ἐδόκουν αὐτὰς καθαίρειν τῶν βλασφημιῶν. οὕτω καὶ τὰς γλώσσας ἔθυον ὀττευόμενοι τὰ ῥηθέντα εἰρῆσθαι πρὸς θεούς. καὶ γὰρ τοῖς χθονίοις θεοῖς ταύτας ἀπήρχοντο, τοὺς βλασφήμους λόγους καὶ τὰς λοιδορίας ἐξ ἑαυτῶν διὰ τούτων ἐκκαθαίροντες. H.M.Q.R.

345. καθαπτόμενος] παρακαλῶν, φιλοφρονούμενος. σημείωσαι τὸ καθαπτόμενος ἐπὶ καλοῦ. E.

346. Ζεὺς τόγʼ ἀλεξήσειε] τὸ ὑμᾶς χωρισθῆναι ἀπʼ ἐμοῦ ὡς πε- νιχροῦ ἢ ἀνελευθέρου. V. τὸ ὑμᾶς χωρισθῆναι ἀπʼ ἐμοῦ. ἰδίως δὲ πέφρακε. βούλεται γὰρ εἰπεῖν, ἀλεξήσαι ὁ Ζεὺς τὸ ἐπὶ νεὼς αὐ- λισθῆναι ἐᾶσαι ὑμᾶς. H. Q. ὑπερβατόν· ἵνα ὑμεῖς παρʼ ἐμεῖο θοὴν ἐπὶ νῆα κίοιτε, Ζεὺς τό γʼ ἀλεξήσειε. H.

347. παρʼ ἐμεῖο] λείπει τὸ ἐαθέντες. B.

348. ἀνείμονος ἠὲ πενιχροῦ] ἄλλο πενιχροῦ καὶ ἄλλο ἀνείμονος. πενιχροῦ μὲν τοῦ εὐτελῆ τινα ἔχοντος, ἀνείμονος δὲ τοῦ κἂν ἱματίων ἀποροῦντος. E.

πενιχροῦ] ὥστε παρά τινος πτωχοῦ, ἵνα ἐαθῆτε ἀπελθεῖν ἐπὶ τὴν νῆα. B.

349. οὔτε χλαῖναι] αἱ Ἀριστάρχου “ᾧ οὔτι,” αἱ δὲ φαυλότε- ραι “ᾧ οὔτε.” Ζηνόδοτος δὲ “ οὔπερ χλαῖναι καὶ κτήματα πόλλ᾿ ἐνὶ οἴκῳ,” ἀκαίρως. M.

ῥήγεα] οὐχ ἁπλῶς τὰ ἱμάτια, ἀλλὰ τὰ βαπτὰ ἱμάτια καὶ περι- βόλαια. ῥῆξαι γὰρ οἱ παλαιοὶ ἔλεγον τὸ βάψαι. E.M.Q.V.

352. οὔ θην δὴ τοῦδʼ ἀνδρὸς] δεικτικῶς τὸ τοῦδε· ὁ φίλος τοῦδε δεικτικῶς ἀντὶ τοῦ, ἐμοῦ· ἢ ἀναφορικῶς τὸ τοῦδε ἐπὶ Ὀδυσσέως ἀκουστέον. Q. ἤτοι ἀναφορικῶς, τοῦ Ὀδυσσέως, ἢ δεικτικῶς τοῦδε τοῦ ἀνδρὸς, ἀντὶ τοῦ, ἐμοῦ. M. V.

353. νηὸς ἐπʼ ἰκριόφιν] ἐπὶ τῶν καταστρωμάτων καὶ σανιδωμάτων τῆς νεώς. B. V.

ἰκρίον λέγεται ὁ ἱστός. λέγεται ἰκρία καὶ τὰ κεκυρτωμένα ξύλα ἐν τοῖς πλευροῖς ὄντα τοῦ πλοίου, ἐν οἷς προσήλωνται αἱ σανίδες. ἰκρία λέγεται καὶ τὰ κατεστρωμένα σανίδια ἐν τῷ σανδαλίῳ, οἷά εἰσι τὰ τῶν ἰχθυβόλων. ἐπίκριον δὲ λέγεται τὸ κερατάριον ἀπὸ τοῦ ἐπὶ τῷ ἰκρίῳ ἤγουν τῷ ἱστῷ εἶναι. E.

360. ἐγὼ δʼ ἐπὶ νῆα μέλαιναν εἶμι] οἰκονομικῶς. ἑώρα γὰρ ὁ ποιητὴς ὅτι οὐκ ἦν πιθανὸν οὐδὲ εὐσεβὲς διόλου παρεῖναι τὴν Ἀθηνᾶν [*](5. ὁ Ζεὺς H. ὅτι Q. 21. δεικτικῶς τοῦδε τοῦ ἀνδρὸς] τοῦδε 17. οὐχ ἁπλῶς —ἀλλὰ om. E.Q.V. ἀνδρὸς δεικτικῶς V. 25. ἰκρίον—ὁ ἱστός] Conf. schol. Conf. schol. ζ, 38. βαπτὰ M. βεβαμμένα ceteri. ο, 283. BUTTM. 18. ἔλεγον post βάψαι E.Q.V. 30. ἑώρα addidi ex M.)

361. ἀλλʼ ἄλλοι] γρ. καὶ, οἱ δʼ ἄλλοι. P.

362. οἶος γὰρ] οἰκειοτάτη ἡ πρόφασις, ὅτι νέοι πάντες οἱ συνε- σταλμένοι Τηλεμάχῳ, παραθαρσῦναι δὲ χρὴ τούτους. M.

οἶοσι] ἀντὶ τοῦ οἶος. τὸ δὲ ι ἐπέκτασις. B.

γεραίτερος] ἀντὶ τοῦ ἁπλοῦ τοῦ γεραιός. κακῶς δὲ Ζηνόδοτος γεραίτερος γρ. M.

363. φιλότητι] φιλίας τρόπῳ ἕπονται τῷ Τηλεμάχῳ ἐν ὁμη- λικίῃ. B.

364. ὁμηλικίη] ἀντὶ τοῦ ὁμήλικες. H.

366. μετὰ Καύκωνας] νῦν τῶν ἐν Ἀρκαδίᾳ μέμνηται. οὐκέτι δὲ ἡ Ἀθηνᾶ πρὸς τὸν Μενέλαον σὺν τῷ Τηλεμάχῳ ἀφικνεῖται διότι γάμοι ἐπετελοῦντο υἱοῦ καὶ θυγατρὸς Μενελάου. ἀλλοτρία δὲ τούτων ἡ Ἀθηνᾶ. E.V.

παραιτεῖται τὴν εἰς Λακεδαίμονα ἄφιξιν, διότι γάμους οἶδεν αὐ- τόσε γινομένους, ὧν ἀλλότριός ἐστιν ὁ δαίμων. Q.

Ἄλλως. μεταξὺ τῆς Ἠλείας καὶ Πύλου οἱ Καύκωνες οἰκοῦσιν ἐν τῇ Τριφυλίᾳ ἀπὸ Καύκωνος τοῦ Ἀρκάδος ὠνομασμένοι. εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλοι ἐν Παφλαγονίᾳ οἱ τοῖς Τρωσὶ συμμαχίαν πέμψαντες. “καὶ Λέλεγες καὶ Καύκωνες (Ιl. κ, 429.). E.Q.

πῶς ψευδῶς εἶπεν ἡ Ἀθηνᾶ; οὐκ ἔστι τοῦτο μεμπτὸν, ἀλλʼ οἰκο- νομικόν. εἰ μὴ γὰρ οὕτω εἶπεν, οὐκ ἂν εἰάθη παρὰ τοῦ Νέστορος ὑποχωρῆσαι, καὶ οὕτως οὐδὲ ἐφάνη τίς ἦν, εἰ μὴ ὑπεχώρησεν. ἔλεγε γὰρ ὄπισθεν ὁ Νέστωρ τῷ Τηλεμάχῳ “εἴ σʼ οὕτως φιλέει” (218.), τῷ Τηλεμάχῳ ὡς πατρὶ αὐτοῦ. καὶ νῦν μέλλει δεῖξαι αὐτὴ ὅτι προ- φανῶς αὐτῷ συνέπεται ὡς τῷ πατρί. καὶ ἅμα ποιῆσαι θέλει πλείονα τὸν Τηλέμαχον προσφιλῆ τῷ Νέστορι. εἰ γὰρ ὡς ἄνθρωπος ὑπέχώ- [*](1. παρθένον M. Legebatur παρ- (οἶος γὰρ μετὰ τοῖσι:) quod ipsum θένων. tamen mirarer. BUTTM. 2. γάμων addidit Cobetus. Conf. 9. γεραίτερνς] Aliud quid scripse- schol. ad v. 366. rat Ζenodotus, fortasse γεραίτατος. 7. οἶοσι] Nescio unde natum quod etiam Cobetus conjecit. monstrum hoc lectionis, nisi est 26. φιλέει] Deesse hic aliquid vi- corruptum e scholio ad vocem τοῖσι detur. BUTTM.)

367. ἔνθα χρέος] ὅσον γὰρ παρέρχεται ὁ καιρὸς αὐξάνει τὸ χρέος. E.

ἔνθα χρεῖός μοι] Ἀρίσταρχος χρείως. δύναται δὲ καὶ χρεῖος διὰ τοῦ δ μικροῦ. αἰσχρὸν γὰρ τὸ δοκεῖν διὰ βραχὺ ἀργύριον ἀπαλλάτ- τεσθαι. H. M.

368. ἐπεὶ τεὸν ἵκετο δῶμα] Ζηνόδοτος, ἐπεὶ τὰ σὰ γούναθʼ ἱκάνει. H.Q.V.

369. δὸς δέ οἱ ἵππους] ὑπὲρ τοῦ θᾶττον διανυσθῆναι τὴν ὁδόν· ἐν μεσογείῳ γὰρ ἡ Λακεδαίμων. H.

372. φήνῃ εἰδομένη] εἶδος ὀρνέου ὅμοιον ἀετῷ. θαυμάζει δὲ ὁ γε- ραιὸς ὅτι νέῳ ὄντι τῷ Τηλεμάχῳ συνηκολούθησεν ἡ Ἀθηνᾶ. H. εἶδος ὀρνέου ἀετῷ ὅμοιον ὀξυπετεῖ φαιδρῷ προσαρμόζοντι τῇ Ἀθηνᾷ. φαεινὸν γὰρ ὡς ἀπὸ τοῦ φαίνω γινόμενον· καὶ ἡ Ἀθηνᾶ ἤγουν ἡ φρόνησις φαεινοτάτη καὶ λαμπροτάτη ἐστίν. ὥσπερ καὶ τῷ Ἀπόλ- λωνι ἤτοι τῷ ἡλίῳ ἀνετέθη ὁ κύκνος διὰ τὸ μουσικὸν καὶ λαμπρὸν καὶ λευκόν. ἐνταῦθα δὲ μυθικῶς λεκτέον. Ε.

ἕλε πάντας Ἀχαιούς] Ἀχαιοὺς, ἤτοι τοὺς Πυλίους, οὐ τὸν Νέ- στορα. οἱ μὲν γὰρ Πύλιοι ἐξεπλάγησαν, Νέστωρ δὲ οὐ τοῦτο θαυ- μάζει, ἅτε δὴ πολλὰς ἐπιφανείας θεῶν ἑωρακὼς, ἀλλʼ ὅτι νεωτέρῳ τῷ Τηλεμάχῳ συνηκολούθησεν Αθηνᾶ. E.M.Q. ὑπὲρ τοῦ πιστεῦσαι τοῖς λεγομένοις τοὺς ἀκούοντας ἐκφανῆ ποιοῦσαν ἑαυτὴν παρεισάγει τὴν θεόν. M.

πάντας ἰδόντας] γράφεται Αχαιούς. E.H.

375. οὔτις ἔολπα] γρ. οὔ σε ἔολπα. P.

378. ἀλλὰ Διὸς θυγάτηρ] στοχάζεται ἀφʼ ὧν καὶ ἐν Ἰλιάδι παρηκολούθησεν. ἀναγκαία δὲ νῦν ἡ περὶ τὸν θεὸν ἐπιφάνεια, ἵνα καὶ ὅταν Ὀδυσσεὺς ἐν τῷ πρὸς Τηλέμαχον ἀναγνωρισμῷ λέγῃ “αὐτάρ τοι τόδε ἔργον Ἀθηναίης ἀγελείης” (π, 207,), πιστεύοι ὁ νέος προ- κατηχημένος ὑπὸ τοῦ Νέστορος ὅτι φιλεῖ τὸν Ὀδυσσέα ἡ Ἀθηνᾶ. Q.

κυδίστη Τριτογένεια] Τριτογένεια ἡ φρόνησις, καθὸ τρίτον γένος ἤτοι καθόλου τῆς ψυχῆς, τριμερὴς γὰρ ἡ ψυχή. ἢ ἀπὸ τοῦ τρεῖν καὶ φοβεῖσθαι τοῖς ἐναντίοις παρέχουσα· ἢ διὰ τρία ταῦτα, διὰ τὸ εὐλο- γίζεσθαι, διὰ τὸ λέγειν καλῶς, καὶ διὰ τὸ πράττειν ἃ δεῖ. ἢ ὡς ἐκ τριῶν συναυξηθεῖσα, βροντῆς, Διὸς καὶ Τρίτωνος. ἢ ὅτι λέγεται ἡ τριτὼ κεφαλὴ κατʼ ἐγχώριον διάλεκτον ὡς ἐκ τριτοῦς, ἤτοι κεφαλῆς, τοῦ Διὸς γεννηθεῖσα. E.

ἀγελείη] ὁ δὲ Ζηνόδοτος, κυδίστη. H. M.

380. ἵληθι] ἀπὸ τοῦ ἵλημι. διὰ δὲ τὸ μέτρον ἐκτέταται ἡ παρα- λήγουσα, ὡς ἐν τῷ “δίδωθι δέ μοι κλέος ἐσθλόν.” ὑγιῶς οὖν Καλλί- μαχος ἔκλινεν “ἵλαθί μοι, φαλαρῖτι πυλαιμάχε.” H.M.Q.R.

Ζηνοδότος ἀλλὰ ἄνασσʼ ἐλέαιρε. H. M.

382. βοῦν ἦνιν] ἑνὸς χρόνου. παρακολούθημα τοῦτο πᾶσι βουσὶ, βοῦν ἦνιν. τὰ ἄλογα μέρη τῆς ψυχῆς λέγει. E.

ἦνιν] ἐνιαύσιον. Q.

383. ἀδμήτην] ἐφερμηνευτικὸν καὶ διασαφητικόν. E.

390. τοῖς δʼ ὁ γέρων] ἀπηλλάττοντο μὲν ὡς ἐπὶ κοίτην· διὰ δὲ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς θεᾶς ἐδέησεν αὐτὸν κρατῆρα στῆσαι. M. Q.

ἀνὰ κρητῆρα κέρασσεν] ἤτοι ἐκ δευτέρου ἐκέρασεν. ἐκέρασε γὰρ ἤδη αὐτοῖς καὶ πρῶτον. B.

391. ἑνδεκάτῳ ἐνιαυτῷ] ἀμφίβολον, κἄν τε δεκάτῳ, κἄν τε ἑνδε- κάτῳ E.

392. τὸ σχῆμα σεμνοπρεπές. P.

ὤϊξεν ταμίη] ἡ ὑπηρέτις ἤνοιξεν οὐ διὰ τοῦ πώματος, ἀλλὰ διὰ τῆς ὀπῆς, ἥτις ἐν ἑκάστου πίθου πώματι ὑπάρχει. M.

ὤϊξε] τὸ ι προσγεγραμμένον· ἐξεφωνήθη δὲ καὶ τὸ ι. E.

κρήδεμνον] τοῦ πίθου τὸ πῶμα μεταφορικῶς· λέγεται γὰρ καὶ ἐπὶ τειχῶν πόλεων. B.E.Q.

393. πολλὰ δʼ Ἀθήνῃ] ἐνταῦθα διὰ τὴν ἐπιφάνειαν καὶ ἐπίκλησιν τῆς Ἀθηνᾶς αὖθις μετὰ τὸ καὶ τὰς γλώσσας ἐκτεμεῖν παριστᾷ ὁ ποιητὴς τοὺς περὶ τὸν Νέστορα πίνοντας, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν, ἐπεὶ οὐδέ- ποτε μετὰ τὸ τὰς γλώσσας θῦσαι ἤσθιον ἢ ἔπινον, ἀλλʼ εὐθὺς εἰς ὕπνον ἐτρέποντο. M.

394. ἀποσπένδων] γρ. ἐπισπένδων. Q.

395. ὅσον ἤθελε θυμὸς] οὐ κατὰ κόρον, ὕβρις γὰρ τοῦτο, ἀλλʼ ὅσον ἤθελεν ὁ θυμὸς, ἤτοι ἤρκει αὐτοῖς. Ε.

396. κακκείοντες] κοιμηθησόμενοι· ἐνεστὼς δὲ ἀντὶ μέλλοντος· κείω γὰρ τὸν μέλλοντα οὐκ ἔχει, ὥσπερ καὶ τὰ ἄλλα ὅμοια, καὶ χρῆται τῷ ἐνεστῶτι ἀντὶ μέλλοντος. E.

399. ὑπʼ αἰθούσῃ ἐριδούπῳ] αἴθριος, ἄστεγος· καὶ αἴθουσα, ὁ ἐξ ἀέρος τόπος καὶ ὑψηλός· διὸ καὶ ἐρίδουπος λέγεται. B. τῇ πρὸς ἥλιον τετραμμένῃ στοᾷ, παρὰ τὸ αἴθεσθαι ἐν αὐτῇ φῶς, ὅ ἐστι καί- εσθαι. ἐριδούπῳ δὲ μεγάλους ἤχους ἀποτελούσῃ, ὑπὸ ἀνέμων κατα- κρουομένῃ καὶ ἠχούσῃ· ἢ τῇ μεγάλως ἠχούσῃ, ἐάν τις ἐντὸς ταύτης· φωνήσῃ. E.Q.V. ὑπὸ τῇ ἐξωτάτω ἐν μεγάροις οἰκήσει. P.

400. 401. οἱ ἄλλοι γυναῖκας ἔχουσι. διόπερ οὐ συνιδὼν ὁ Ζηνό- δοτος τὸ φιλότεκνον τοῦ ποιητοῦ τοὺς δύο στίχους περιέγραψεν. H.M.Q.R.

401. ὅς οἱ ἔτʼ ἠΐθεος] νέος, ἄζυξ. Gl. H. ὁ ἀπὸ ιε΄ ἐτῶν ἕως ιη΄ ἠΐθεος λέγεται. ἔστι δὲ ὁ ἄγαμος. H. ἠΐθεος ὁ μὴ ἐλθὼν εἰς γάμον. λέγεται δὲ ὁ ἀπὸ τεσσαρεσκαίδεκα ἐτῶν ἄχρι τῶν ὀκτωκαί- δεκα φθάσας ἠΐθεος, διὸ καὶ τοὺς θεοὺς μὴ εἰς γάμον ἔρχεσθαι· οἱ δὲ τὸ ἠΐθεος ἀπὸ τοῦ αἴθω τὸ καίω, οἱ γὰρ νέοι αἴθονται ὑπὸ τῆς θέρμης τῆς ἐκ νεότητος. E.

402. γρ. αὐτὸς δʼ ἐκάθευδε. ὁ Νέστωρ. H.

408. ἀλείφατος] λείπει τὸ ὡς· ἔστι γὰρ ὡς ἐλαίου. M. λείπει τὸ ὡς, ὡς ἀπὸ ἀλείμματος. ἀντίστροφον τὸ σχῆμα, ἵνα ᾖ ἐφʼ οἷς. B.

ἡ εὐθεῖα τὸ ἄλειφαρ. ὡς ἀπὸ τοῦ ἐλαίου. γλίσχρον δὲ ἂν τὸ ἔλαιον στιλπνὸν ποιεῖ τὸ χριόμενον, οἷον τὸ μάρμαρον. E.

411. Νέστωρ αὖ τότʼ ἔφιζε] διὰ τί ὁ Νέστωρ βασιλεὺς ὢν, τοῖς αὐτοῦ παισὶν ἐπιτέλλει τὰ τῶν δούλων καὶ τῶν ὑπὸ χεῖρα; φασὶν οὖν ὅτι ἁπλοϊκῶς καὶ ἀκενοδόξως τότε διέκειντο καὶ οὐκ ἔχοντες ἔπαρσιν. ἀλλαχοῦ δὲ καὶ θυγατέρες τῶν τοιούτων βασιλέων μετὰ οἰκείων χειρῶν ἔπλυναν τὰ ἱμάτια. ὥστε οὐκ ἦν αὐτοῖς εἰς ἀτιμίαν τὸ οὕτω ποιεῖν διὰ τὴν ἁπλότητα. E.

οὖρος Ἀχαιῶν] φύλαξ, ἐκ τοῦ ὅρος ὁ περιορισμός. εὐτυχία, βοή- θεια, ἢ τερπνότης. E.Q.

412. σκῆπτρον] ἀπὸ τοῦ σκηρίπτω τὸ ἐπακουμβίζω. E.

υἷες ἀολλέες] εἰς τὸ εὔδαιμον τοῦ οἴκου· οὐ γὰρ ὠνητοὶ οἱ περὶ τὸν Νέστορα, ἀλλʼ ὑπὸ τῶν παίδων ὑπηρετεῖται· εἰ δὲ μακαρίζομεν τοὺς ἐν ὑπηρεσίαις ἀνδραπόδων ὑπερέχοντας, ὅρα πῶς εὐδαιμονέστερος ὁ ὑπὸ τῶν υἱῶν θεραπευόμενος. Q.

ἀολλέες] ἐκ τοῦ α, ὃ δηλοῖ τὸ ὁμοῦ, καὶ τοῦ εἱλῶ τὸ συστρέφω, εἱλέες· καὶ τροπῇ τοῦ ε εἰς ο, τοῦ ι εἰς λ· ἢ τροπῇ τοῦ ι εἰς ν, τοῦ δὲ ν εἰς λ διὰ τοῦ ἑτέρου λ. E.

416. 417. Inter hos versus in marg. P. insertus est hic: Αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἤγερθεν ὁμηγερέες τε γένοντο.

418. καρπαλίμως] κραιπνὸς, κραιπνάλιμος, καὶ ἐξ αὐτοῦ καρπα- λίμως. E. ἡδέως ἄγαν. εὐφραίνεται γὰρ ὁ πρεσβύτης ἐπιτάττων ἕκαστα τοῖς παισίν. Q.

ἐέλδωρ] ἀπὸ τοῦ ἕλω τὸ προκρίνω, ἕλωρ, καὶ κατὰ πλεονασμὸν τοῦ δ, ἐέλδωρ. E.

420. θεοῦ ἐς δαῖτα] τοῦ Ποσειδῶνος. Q.

θάλειαν] τὴν ποιοῦσαν θάλλειν τὸν θύοντα καὶ χαίρειν. οὐ γὰρ μάτην θύει, ἀλλὰ ὥστε βοηθεῖσθαι καὶ φυλάττεσθαι παρὰ τοῦ ᾧ θύει. E.

422. ἔλθῃσιν ἐπιβουκόλος ἀνήρ] ἐπὶ τούτῳ, ἤτοι σὺν τῷ ἀποστελ- [*](jicit scripturæ diversitatem ad οὐ. hæc scribenda αὐτὸς δʼ αὖτε καθεῦδε] τὸς δʼ αὖτε καθεῦδε spectare ab aliis γρ. αὐτὸς δʼ αὖτʼ ἐκάθευδε. Tum se- αὐτὸς δʼ αὖτʼ ἐκάθευδε scriptum: quitur glossema ad αὐτὸς adscrip- quam Ζenodoti scripturam fuisse tum, ὁ Νέστωρ. videri dicetur ad ζ, 1. Sic igitur 1. τὸ ὡς Buttm. Aberat ὡς.)

424. πάντας ἰὼν ἑτάρους] Ἑλληνικώτατα, ἵνα κἀκεῖνοι τῶν ἱερῶν μετασχῶσι. M. Q.

425. χρυσοχόον Λαέρκεα] τινὲς τὸ λαέρκεά φασιν ὄνομα κύριον, τινὲς δὲ ἐπίθετον παρὰ τὸ ἐπαρκεῖν τοῖς λαοῖς. E.

427. εἴπατε δʼ εἴσω] Ἀριστοφάνης τὸ “εἴπατε δʼ εἴσω” ἀντὶ τοῦ εἰσαγγείλατε. H. Q.

430. ἐποίπνυον] μετὰ σπουδῆς ἤρχοντο· πονύω, ποπνύω, καὶ ποιπνύω. E. ἐνήργουν καὶ ἐπόνουν. παρὰ τὸ πονῶ ποπνύω καὶ ποιπνύω. T.

431. νηὸς ἐΐσῃς] ἰσοτοίχου, ἰσοπλεύρου, οὐχ ἑτερορρεποῦς. E.

432. ἦλθε δὲ χαλκεὺς] ἤτοι χρυσοχόος. τοῦτο δʼ εἴρηκεν, ὅτι τοῖς αὐτοῖς χρῆται ἐργαλείοις ὅ τε χαλκεὺς καὶ ὁ χρυσοχόος. E.

ὁ χρυσοχόος· ἀπὸ γὰρ τοῦ πρώτου φανέντος μετάλλου πάντας τοὺς δημιουργοὺς οὕτως ἐκάλουν, ὡς καὶ τὸν Ἥφαιστον, “ἣν ἄρα χαλκεὺς Ἥφαιστος ποίησεν” (Ιl. ο, 309.). M. Q.

433. ὅπλʼ ἐν χερσὶν ἔχων] οὐδὲν γὰρ ὄφελος ἐπίστασθαι μὲν, μὴ ἔχειν δʼ ἐργαλεῖα. Q.

ἔργα (sic pro ὅπλα)] τὰ ἐργαλεῖα. V.

435. οἷσίν τε χρυσὸν εἰργάζετο] τίνα δὲ ἦν ταῦτα; δηλονότι οἷς ἐχώνευον. Q. ἤτοι τοῖς προειρημένοις, ἄκμονι, σφύρᾳ, πυράγρᾳ· ἢ καὶ οἷς τὸν χρυσὸν εἰργάζετο. Q.

438. ἵνʼ ἄγαλμα θεὰ] ἡμεῖς μὲν ἄγαλμα τὸ ξόανον, Ὅμηρος δὲ πᾶν δῶρον ὃ βλέπει τις καὶ χαίρει καὶ ἐφʼ ᾧ ἀγάλλεται ἄγαλμά φησιν. E.

440. ἀνθεμόεντι] τῷ ἀνθηρῷ, ἐν ᾧ τις ἥδεται διὰ τῆς θέας· ἢ ἀνθε- μόεντι τῷ ποικίλῳ, λαμπροτάτῳ διὰ τὰ ἐντετορευμένα αὐτῷ ἐπιτερπῆ· ἢ ἀνθεμόεντι τῷ ἀναθεματικῷ, τῷ ὡς ἀνάθημα κειμένῳ. E.M.Q.

λέβητι] λέβης γὰρ ὁ ξέστης ἀφʼ οὗ λείβεται τὸ ὕδωρ· λέγεται καὶ τὸ χέρνιβον εἰς ὃ λείβεται τὸ ὕδωρ. E. λέβης μὲν νῦν τὸ καθʼ [*](2. βοῶν scripsi ex Eustathio p. 23. σφύρᾳ, πυράγρᾳ] σφυρᾷ, πυρά- 1475, 11. In H. συν esse dici- γρῃ Q. 29. ποικίλῳ—ἐπιτερπῆ] Hæc tan- 4. Ἑλληνικώτατα] ἑλληνικωτέρως Q. tum verba habet M. λαμπροτάτῳ 10. ἤρχοντο Buttm. pro ἦρχον. om. E.Q. 17. ἣν—ποίησεν] ὃν—ἐποίησεν Q. ἐντετορευμένα M. ἐντετορνευμένα E.Q.)

441. ἑτέρῃ δʼ ἔχεν οὐλὰς] οὐλαὶ καὶ οὐλοχύται τὸ αὐτό. λέγονται δὲ τὰ προθύματα· ἐμίγνυον γὰρ κριθὰς καὶ ἅλατα χυτῷ ἢ ὕδατι ἢ οἴνῳ, καὶ ἔθυον αὐτὰ πρὸ τοῦ ἱερείου, εἶτα τὸ ἱερεῖον. τινὲς δὲ οὐλο- χύτας λέγουσι τὰ ἀγγεῖα ἐν οἷς εἰσιν αἱ κριθαὶ, αἵτινες οὐλαὶ ἐκα- λοῦντο. κριθὰς δὲ ἐνέβαλον τοῖς θύμασι χάριν εὐφορίας καρπῶν τῶν ἐκ γῆς, ἢ πρὸς ἀνάμνησιν τῆς ἀρχαίας τροφῆς· λέγουσι γὰρ, δίκην ἀγρίων ζῴων καὶ ἀλόγων ἔζων τὸ παλαιὸν οἱ ἄνθρωποι, διὰ τὸ σῖτον μὴ εἶναι μηδʼ ἄλλο τι οἰκεῖον τοῖς ἀνθρώποις, βοτάνας δὲ καὶ ἄκρα δένδρων ἤσθιον. εἶτα ἐφάνη ἡ κριθὴ, ἐξ ἧς διεκρίθησαν καὶ διεχω- ρίσθησαν οἱ ἄνθρωποι τῶν ἀλόγων ζῴων κατὰ τὴν τροφήν. E. κριθὰς ἐλαιοβρόχους. E.H.V.

442. μενεπτόλεμος Θρασυμήδης] οἰκείως τῶν μὲν ἄλλων τὰ ὀνό- ματα ψιλῶς ἐξήνεγκεν, ἐπὶ δὲ τοῦ Θρασυμήδους ἐπιθέτῳ κέχρηται. ὡς καὶ ἔμπροσθεν “Περσεύς τʼ Ἀρητός τε καὶ ἀντίθεος Θρασυμή- δης” (414.). ἐστράτευται γὰρ ἤδη τῷ πατρί. διὰ τοῦτο καὶ τὸ ἀν- δρειότατον αὐτῷ μέρος τῆς διακονίας προστέτακται. H.M.Q.

443. χερσὶ] ἑνικῶς χειρί αἱ Ἀριστάρχου. H.

444. Περσεὺς δʼ ἀμνίον εἶχε] τὸ αἱματοδόχον ἀγγεῖον. καὶ γίνε- ται ἀπὸ τοῦ αἷμα αἱμνίον καὶ ἀμνίον· ἢ ἀπὸ τοῦ α στερητικοῦ μο- ρίου καὶ τοῦ μένος ἡ ψυχικὴ προθυμία, ἤτοι ἀμένιον, τὸ στερίσκον τοῦ μένους τὸ ζῷον καὶ τὸ αἷμα αὐτοῦ δεχόμενον ἤτοι τὴν ζωτικὴν δύναμιν. ἔστι δὲ τῶν ἅπαξ εἰρημένων ἡ λέξις. ἄλλοι δὲ μικρὸν μα- χοιρίδιον, ὃ καὶ σφάγιον καλοῦσιν οἱ Ἀττικοί. E.

ἀμνίον ὡς πηνίον. Κρῆτες δὲ αἱμνίον αὐτό φασι. H. M. Ἄλλως.

ἀμνίον. ἀγγεῖον εἰς ὃ τὸ αἷμα τοῦ ἱερείου ἐδέχοντο. Ζηνόδοτος δὲ ἐν ταῖς ἀπὸ τοῦ δ γλώσσαις τίθησι τὴν λέξιν. ἅπαξ δὲ ἐνταῦθα παρʼ Ὁμήρῳ ἡ λέξις. M.

ἀμνίον εἶχε] ἔστι μὲν τῶν ἅπαξ εἰρημένων ἡ λέξις σημαίνει δὲ τὸ ἀγγεῖον, ὅπου τὸ τοῦ σφαττομένου ἱερείου αἷμα ἐδέχοντο. καὶ ἔστι κατὰ τὸ ἔτυμον ἀμένιον, ὅ ἐστι στερητικὸν τοῦ μένους ἤτοι τῆς ψυχῆς. οἱ Ἀττικοὶ σφάγιον αὐτὸ καλοῦσιν. M. V. Ἄλλως. ἀμνίον τὸ ἀγγεῖον τοῦ ὑποσφάγματος. Νίκανδρος δὲ καὶ Θεοδωρίδας ἀπὸ τοῦ δάμνασθαι προφέρονται ἀσυνδέτως δαμνίον. Πορσίλος δὲ ὁ Ἱεραπύτνιος παρὰ Ἱεραπυτνίοις ἔτι σώζεσθαι τὴν φωνὴν αἱμνίον, δα- σέως μετὰ τοῦ ι κατʼ ἀρχὴν προφερομένην παρὰ τὸ αἷμα. καὶ Ἀπολ- λόδωρός φησιν ὡς εἰκὸς ἦν καὶ παρὰ τῷ ποιητῇ οὕτως αὐτὸ προφέ- ρεσθαι, ὑπὸ δέ τινων περιῃρῆσθαι τὸ ι. Ἀττικοὶ δὲ σφάγιον αὐτὸ καλοῦσιν. εἰς τοῦτο δὲ πρῶτον αἷμα δεχόμενοι τοῖς βωμοῖς ἐπιχέου- σιν. ἐτυμολογεῖται ἀμένιόν τι ὂν, ὅ ἐστι στερητικὸν τοῦ μένους, ἤτοι τῆς ψυχῆς. H.M.Q.R.

445. χέρνιβά τʼ οὐλοχύτας τε κατήρχετο] ἀντίπτωσις, τῶν ὀλο- χυτῶν. Gl. ἢ ἀπὸ τῶν χερνίβων εἰς τὰς οὐλοχύτας. P.

ἀντὶ τοῦ χερνίβων καὶ οὐλοχυτῶν πρῶτος ἦρχε. τὸ δὲ ἀπὸ τῶν χερνίβων περιρραίνειν τῷ ἱερείῳ καὶ τὰς κριθὰς προβάλλειν κατάρ- χεσθαι ἐκάλουν οἱ παλαιοί. E.H.M.P.Q.

450. αὐχενίους λῦσεν] αὐχενίους προσέθετο διὰ τὸ καὶ εἰς τοὺς [*](P. 162, 27. φασι] Sequuntur πορσίαλος Q. Nomen suspectum, in M. verba τὸ ἀπὸ—παλαιοί ex aliunde non cognitum. scholio v. 445. huc illata, ubi ite- 10. Ἱεραπύτνιος—Ἱεραπυτνίοις] ἱε- rum habet M. - ραπύγνιος—ἱεραπυγνίοις H. M. P.163,1. ἐν ταῖς ἀπὸ τοῦ δγλώσσαις] αἱμνίον R. αἵμνιον ceteri et Eu- In glossis ab litera ὃ incipientibus, stath. quo referri debebat, quum Ζeno- 12. καὶ addidi ex Eustathio. dotus non δʼ ἀμνίον, sed δαμνίον scri- αὐτὸ] αὐτῷ R. beret. Ex hac scriptura Hesychii προφέρεσθαι ex Eustathio scripsi glossam δάμνια: θύματα, σφάγια, ex- pro φέρεσθαι. plicandam esse vidit Albertus. 13. Ἀττικοὶ—καλοῦσιν infra post 4. μὲν scripsi pro μέντοι. ψυχῆς habet Q. Utrobique H. 8. ὑποσφάγματος] ἀποσφάγματος 15. ἐτυμολογεῖται addidi ex H. 19. ἀντὶ τοῦ M. τῶν E.P.Q. Eustath. 9. δαμνίον] δάμνιον H. Q. et Eu- Verba χερνίβων καὶ οὐλ. π. ἦρχε sunt etiam in V. stath. Πορσίλος ex Eustathio, apud quem πρῶτος ἦρχε et δὲ om. E.P.Q. Πόρσιλος, scripsi. πορσίλλος H. M. 21. περιρραίνειν] περιραίνειν E.P.Q.)

ὀλόλυξαν] μετὰ βοῆς ηὔξαντο. εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν γυναικῶν μό- νων. M. μετὰ βοῆς ηὔξαντο· τὸν γὰρ ὀλολυγμὸν Ὅμηρος γυναι- κείαν εὐχὴν λέγει. E.

453. τὸ ἀνελόντες δηλοῖ τὸ ἄνω ἑλόντες. ἐκ τούτου δὲ τὸ αὖ ἐρύ- σαντες δηλοῦται. B.H.M.Q. ἡ ἑτέρα τῶν Ἀριστάρχου ἀνίσχοντες, ἀντὶ τοῦ μετεωρίσαντες· διὸ σημειοῦνται ὡς διάφορα τὰ τῆς ἱερουρ- γίας. H. M.

εὐρυοδείης] διὰ τί μικρὸν μέρος τῆς γῆς φησιν ἀπὸ χθονὸς εὐρυο- δείης; οὐκ ἂν τὴν ὅλην γῆν λέγοι εὐρυοδείην, ἀλλὰ τὸ κοινὸν τῆς γῆς ὄνομα μᾶλλον καὶ ἐπίθετον χαρίζει τῷ μικρῷ αὐτῆς μέρει. E.

454. σφάξεν Πεισίστρατος] ὁ μὲν Θρασυμήδης μετὰ πελέκυος ἔκοψε τὰ νεῦρα καὶ τὸ ὀστοῦν, Πεισίστρατος δὲ παντελῶς ἀπέκοψε τὴν κεφαλήν. E.

455. λίπε δʼ ὀστέα θυμὸς] ἡ ζωτικὴ δύναμις. ἐν τοῖς ὀστέοις ἔστι γὰρ δύναμις ζωτική. E.

456. διέχευαν] ὅλα διεμέλισαν τὰ μηρία, ὡς τὸ “πᾶσαι δʼ ὠΐγνυντο πύλαι” (Ιl. β, 809.). H. M. διέκοψαν ἢ ἀνέπτυξαν, ὅλα διεμέλισαν τὰ μηρία. τῇ κνίσσῃ διπλᾶ ἐπὶ τοῖς μηρίοις θέντες, ἓν ἄνωθεν καὶ ἓν κάτωθεν, τῶν λοιπῶν μερῶν ἀπήρχοντο. B. εἰς μέρη καὶ μέρη διέτμαγον διασχίσαντες τὴν συνέχειαν. E.

457. κατὰ μοῖραν] πρεπόντως. B. ἐνδεχομένως. E. κατὰ μέρη διεῖλον. Q.

κατά τε κνίσσῃ ἐκάλυψαν] πιμελῇ τῇ τὴν κνίσσαν ἐκπεμπούσῃ· κνίσσα γὰρ ἡ ὀσμὴ τῆς πιμελῆς ἡ συνανερχομένη τῷ καπνῷ. E.

458. ἐπʼ αὐτῶν δʼ ὠμοθέτησαν] ἐπὶ τῶν βωμῶν ὠμὰ ἔθηκαν μὴ εἰς πῦρ βληθέντα. E.

460. πεμπώβολα] πεμπώβολα τὰ ἐκ μιᾶς λαβῆς πέντε ὀβε- λίσκους ἔχοντα, ὡς ἡ τρίαινα τοῦ Ποσειδῶνος. B.E.Q.

462. μίστυλλον] ἀπὸ τοῦ μεῖον, τὸ ἔλαττον, γίνεται μιστύλλω ῥῆμα, τὸ κατὰ μικρὸν τέμνω τι. ἐνταῦθα τὴν κατὰ λεπτὸν διατομὴν μιμεῖται ὁ ποιητὴς τῇ κατακεκομμένῃ φράσει τῶν λέξεων. B. Q.

463. ἀκροπόρους] ὀξεῖς, ὧν τὸ ἄκρον διαπερονούμενον εὐχερῶς δίεισιν διὰ τὴν ὀξύτητα. H. V. τοὺς κατὰ ἄκρον πείροντας καὶ κεν- τῶντας. B. Q. τοὺς ἄκρως ἢ λίαν ὀξεῖς πόρους ἔχοντας, ἢ τοὺς ἄκρως πείροντας. E.

464. τόφρα δὲ Τηλέμαχον λοῦσεν καλὴ Πολυκάστη] λουθῆναι αὐτὸν ἐποίησεν· οὐ γὰρ αὐτὴ ἔλουσεν. ἢ ὅτι ὑπὸ παρθένων ἔθος ἦν τοὺς ἥρωας λούεσθαι. πρὸς τὰ περὶ τῆς Ἥβης· λούει γὰρ καὶ αὐτὴ τὸν Ἄρεα ὡς παρθένος. πῶς οὖν διὰ τῶν ἀθετουμένων Ἡροκλεῖ συνοι- κεῖ ; H.M.Q. ἀδύνατον γὰρ τῷ Νέστορι . . . . παρθένον εἶναι θυ- γατέρα. λύεται δʼ ἐκ τοῦ ἔθους. ἔφαμεν γὰρ μὴ εἶναι παρθένου ἔργον τὸ λούειν, ὡς Ἀρίσταρχος οἴεται. T.

466. ἔχρισεν λίπʼ ἐλαίῳ] ἐχρίοντο ἐλαίῳ μετὰ τὸ λουθῆναι, διότι τὸ ἀνθρώπινον σῶμα σομφόν ἐστι καὶ ἠραιωμένον, καὶ ποτὲ μὲν ὑγραίνεται, ποτὲ δὲ ξηραίνεται, ὡς τοῦ ὑγροῦ ἐξερχομένου δι᾿ ἱδρώτων· ὑγραίνεται δὲ πάλιν ἐν τῇ θέρμῃ τοῦ λουτροῦ καὶ ἀνοίγεται· τότε δὲ ἐχρίοντο τῷ ἐλαίῳ ὡς γλίσχρῳ ὄντι καὶ κωλύοντι τὸ ὑγρὸν ἐξέρ- χεσθαι. ἐμφράττει γὰρ τὰς ὀπὰς τὰς τοῦ σώματος καὶ συνίστησιν αὐτό. E.

467. ἀμφὶ δέ μιν φᾶρος] ὑπερβιβασμὸς, ὡς τὸ “εἵματ᾿ ἀμ- φιέσασα καὶ λούσασα” (Od. ε, 264.). M. σημειοῦνται τινὲς ὅτι ἐν τῇ πυέλῳ ὄντες περιεβάλλοντο διὰ τὸ αἰδεῖσθαι. H. M. τὸ δεύ- τερον πρῶτον εἶπεν, ὡς τὸ “οὐδʼ ἀπέλυσε θύγατρα καὶ οὐκ ἀπεδέξατʼ ἄποινα” (Ιl. α, 95.). H. M. ἐν τῇ λεκάνῃ ἐνεδύοντο διὰ τὸ αἰδεῖ- [*](6. διαπερονούμενον H. διὰ τῶν περω- 12. πρὸς (ὡς M.) τὰ περὶ τῆς Ἥβης] μένων V. Scribendum autem δια- Ιl. ε, 905. περονώμενον, nisi illud recentioris lin- περὶ Μ. (qui π). Legebatur παρά. guæ vitium est ut διαπερονούμενα in αὐτὴ H. M. ἀθηνᾶ Q. αὕτη Butt- scholia rec. ad Æschyli Sept. 205. mann. 13. τῶν ἀθετουμένων] οἱ ἀθετούμενοι 10. λουθῆναι —ἔλουσεν. ἢ om. Q. sunt aut versus aliquot aut totus In H. verba λουθῆναι—ἔλουσεν versui locus de Hercule in inferis λ, 601. superscripta sunt. sqq. ubi vid. Eust et nostra schol. 11. παρθένων] Conf. schol. ad ζ. ad λ, 568. 601. 604. BUTTM. 215. 221. τοῦ (sic) ἀθεατουμένων M.)

468. ἔκ ῥʼ ἀσαμίνθου] ἀσάμινθος σημαίνει καὶ τὴν πύελον καὶ τὴν λεκάνην καὶ τὸν λουτρῶνα, περὶ οὗ νῦν λέγει. B.

ἀσαμίνθου] ἀπὸ τοῦ ἄσις ὁ ῥύπος, ἥτις μινύθει καὶ ἀφανίζει αὐ- τόν. E.

469. ποιμένα λαῶν] γρ. ποιμένι. P.

470. οἱ δʼ ἐπεὶ ὤπτησαν] καλῶς ἀπὸ πάντων τῶν μερῶν τοῦ ζῴου κόπτοντες ἐκάλυπτον τὰ κεκομμένα ἐν πιμελαῖς, μιᾶς κειμένης ἄνω- θεν, ἄλλης δὲ κάτωθεν· ἃ καὶ δίπτυχα ὠνόμασαν, καὶ ἔθυον αὐτὰ, ἐπεὶ οὐκ ἦν ὅλον παντελῶς θύειν διὰ τὸ καὶ αὐτοὺς μέλλειν εὐωχεῖ- σθαι ἐκ τοῦ θυομένου. ἔκοπτον γοῦν ἐξ ὅλων τῶν μερῶν, ἵνα δοκῇ τὸ ὅλον θύεσθαι καὶ μὴ νομίζηται ἡ θυσία κολοβή. τὰ δὲ σπλάγχνα ἤσθιον δεικνύντες ὅτι ἐξ αὐτῶν ἐγκάτων ἐκ μέσης καρδίας θύουσι τὸ θῦμα τοὺς θεοὺς τιμῶντες καὶ μετὰ προαιρέσεως. E.

κρέʼ ὑπέρτερα] τὰ ὑπεράνω τῶν ἀνθράκων. B. ἢ τὰ νωτιαῖα ἢ τὰ ὑπεράνω πάντων ὡς μείζονα κείμενα· ἢ τὰ ἔξω τοῦ ἱερείου πρὸς ἀντι- διαστολὴν τῶν τυθέντων. E.

472. οἶνον ἐνοινοχοεῦντες] περίφρασις ὁ τρόπος καλεῖται. Q. οἰνοχοεῦντες] κιρνῶντες. V.

475. παῖδες ἐμοὶ, ἄγε] σημείωσαι τὸ ἄγε πληθυντικὸν πρὸς τὸ ζεύξατε. E.

476. ἵνα πρήσσῃσιν ὁδοῖο] πορεύηται εἰς τὴν ὁδόν. Gl. M. ἐκ μεταφορᾶς τοῦ θαλασσίου πόρου· ἐπὶ γὰρ τῆς ξηρᾶς οὐ μετέχει. ἀλλʼ ἐπεὶ ὁ ἐν ξηρᾷ ὁδεύων πέρας ἔχει τῆς ὁδοῦ, διὰ τὸ πέρας τῆς ὁδοῦ φησι τὸ πρήσσῃσιν, ἤτοι διέλθῃ, καὶ εἰς πέρας ἔλθῃ τῆς ὁδοῦ καὶ περατώσῃ αὐτήν. E. Ἀττικῶς, ἔξωθεν τὸ μῆκος τῆς ὁδοῦ. B.

479. ἐν] γρ. ἄν. H. ἔθηκεν] γρ. ἔχευεν. H.

485. γρ. δʼ ἵππους εἰς τὸ ἐλαύνειν. M.

486. οἱ δὲ πανημέριοι] ἐκ τοῦ παρακολουθοῦντος τὸ προηγούμενον ἐδήλωσεν, ὡς ἐπὶ τοῦ “ἑζόμενοι λεύκαινον ὕδωρ” (Od. μ, 171.). M.Q.R.

σεῖον ζυγὸν] ἀντὶ τοῦ ὥδευον. Q. R. παρεκδοχικῶς εἷλκον· ἀπὸ τοῦ παρεπομένου τὸ προηγούμενον, ἀντὶ τοῦ ὥδευον. M. V.

σεῖον] ἤλαυνον, ἔθεον, συνεκδοχικῶς. E.

οἱ δὲ πανημέριοι σεῖον ζυγὸν] Ἀριστοφάνης γράφει, θεῖον, ἀντὶ τοῦ ἔτρεχον· εἶτα, ζυγὸν ἀμφὶς ἔχοντες. ὁ δὲ Καλλίστρατός φησιν, ὥσπερ ἐπὶ τῆς οὐριοδρομούσης νηὸς τὸ τῆς εὐπλοίας ἐμφαίνεται διὰ τοῦ “τῆς δὲ πανημερίης τέταθʼ ἱστία ποντοπορούσης” (Od. λ, 11.), οὕτω καὶ ἐπὶ τοῦ συνεχοῦς δρόμου τῶν ἵππων τὴν ἀδιάλειπτον ἄνυσιν τῆς ὁδοῦ σημαίνει τὸ “σεῖον ζυγόν.” H.M.Q.R.T.

488. ἐς Φηρὰς] Φηραὶ μὲν τῆς Λακωνικῆς, Φεραὶ δὲ τῆς Θεσ- σαλίας, Φειαὶ δὲ τῆς Ἥλιδος. H. Q. τόπος Λακωνικῆς ἢ τῆς Mε- σηνίας. E.

489. υἱέος Ὀρτιλόχοιο] ἐντεῦθεν Ζηνόδοτος ἐν Ἰλιάδι (ε, 549.) ἔγραφε “Κρήθων Ὀρτίλοχός τε.” ἔστι γὰρ Ὀρτίλοχος μὲν Ἀλφειοῦ. τούτου δὲ Διοκλῆς, Διοκλέους δὲ Κρήθων καὶ Ὀρτίλοχος. H. M. Q. R.

τὸν Ἀλφειὸς τέκε] Ἀλφειὸς ὁ διερχόμενος μέσον τῆς θαλάσσης ποταμὸς Ἤλιδος καὶ ἀπερχόμενος εἰς τὴν Ἀρέθουσαν πηγὴν τῆς Σι- κελίας καὶ εἰσβάλλων εἰς αὐτήν. ἰᾶται δʼ οὗτος τοὺς κατʼ ἐγχώριον διάλεκτον ἀλφοὺς, ἤτοι λελωβημένους, ἣν νόσον ἱερὰν ἡμεῖς καλοῖ- μεν. E.

490. νύκτʼ ἄεσαν] συνέσταλται τὸ α· ἀλλαχοῦ δὲ “νύκτα μὲν ἀέσαμεν” (γ,151.). H. Q.

νύκτα ἔσαν] γρ. ἄεσαν, ἀντὶ τοῦ ἀνεπαύσαντο, ἐκοιμήθησαν. Vind.

ὁ δʼ ἄρα ξεινήϊα δῶκε] γρ. ὁ δὲ τοῖς πὰρ ξείνια θῆκεν. H. M.

496. ἦνον] ἀντὶ τοῦ ἤνυον. B. Q.

γρ. ἤνυον ἀντὶ τοῦ διήρχοντο. Vind.

τοῖον] ἀντὶ τοῦ τοίως, ὅ ἐστι σφόδρα· οὕτω γὰρ μετὰ τάχους ἔτρεχον. M.P.Q.