Scholia in Iliadem

851. πελέκεας] διστόμους πελέκεις, δίχα τῶν στελεῶν· οἳ δὲ ὄνομα σταθμοῦ ἑξάμνουν παρὰ τοῖς Βοιωτοῖς οὕτω λεγόμενον· οἳ δὲ κατά τινας τάλαντον σιδήρου, κατὰ δὲ ἐνίους ἑκατὸν μνᾶς· οἳ δὲ ἃ τιθέντες δι᾿ αὐτῶν ἐτόξευον. καὶ ἔστι χαρίεν· ὡς γὰρ τοῖς μονο- μάχοις ἆθλον τέθεικε πανοπλίαν καὶ τοῖς δισκεύουσιν αὐτὸν τὸν δίσκον, οὕτω τοῖς τοξεύουσι πελέκεας, οἷς εἰώθασι χρῆσθαι. δύο δὲ τίθησι διὰ τὸ μὴ εἶναι πολλοὺς ἀρίστους τοξότας τοῖς Ἀχαιοῖς.

ἡμιπέλεκ〈κ〉α] μονοστόμους πελέκεας.

854. μηρίνθῳ] τῇ σπάρτῳ· παρὰ τὸ μὴ ῥύεσθαι. 〈δῆσεν ποδός〉· ὣς 〈ἄῤ〉 ἀνώγει] “ἧς γάρ” καὶ “ὣς γάρ” [*](A=) διχῶ.· ἔνιοι δὲ “δῆσεν ποδα.”

855. ὃς μέν κε βάλῃ] λείπει τὸ ‘τάδε λέγων.’ εἴωθε δὲ μεταβαίνειν [*](Α~B=) ἀπὸ τοῦ διηγηματικοῦ ἐπὶ τὸ μιμητικόν. §. ἔστι δὲ δυσχερέστερον [*](Β-) τὸ τῆς περιστερᾶς· τοῦ ἑνὸς γὰρ δέδεται ποδὸς καὶ πτερυσσομένη δυσχερής ἐστι πρὸς τὴν βολήν. ἔδει δὲ μὴ προειπεῖν τὸ τῆς μηρίνθου ἀλλ᾿ ὕστερον ὡς ἐναγώνιον συμβεβηκὸς εἰπεῖν.

858. ἥσσων γὰρ δὴ κεῖνος] τοῦτο μεταξὺ κείμενον ἦθος ἔχει. ὃ δ᾿ οἴσεται] β΄ μέρη λόγου τὸ “ὃ δέ,” ἵν᾿ ᾖ ‘οἴσεται δέ’ [*](Α+) ὡς “ἣ δὲ χιτῶν’ ἐνδῦσα” (II. 5. 736, 8. 387) ἐνδῦσα δέ.

859. βίη Τεύκροιο] καὶ πῶς φησιν “οἶος δή με Φιλοκτήτης [*](B=) ἀπεκαίνυτο τόξῳ” (Od. 8. 219): καυχᾶται δέ, ὡς καὶ τὸ “δουρὶ δ᾿ ἀκοντίζω ὅσον οὐκ ἄλλος τις ὀιστῷ” (ib. 229).

861. κλήρους δ᾿ ἐν κυνέῃ] ἴσως γὰρ ὁ πρῶτος φθάσας βαλεῖ τὴν [*](B=) ὄρνιν καὶ νικήσει.

862. Τεῦκρος δὲ πρῶτος] ἔδει πρότερος.

863. ἐπικρατέως] ἰσχυρῶς ὥστε κρατῆσαι.

οὐδ᾿ ἠπείλησεν] 〈οὐδ᾿ 〉 ηὔξατο.

865. μέγηρε γάρ Ἀπόλλων] ἐπὶ εὐσέβειαν τοῦτο προτρέπει.

868. ἣ. μὲν ἔπειτ᾿ ἤιξε πρὸς οὐρανόν] ἄνωθεν καὶ κάτωθεν ἐκίνησε τὴν ἐνέργειαν.

870. σπερχόμενος] ἐπειγόμενος ἀπέσπασε τῆς χειρὸς τοῦ Τεύκρου [*](A+B-) τὸ τόξον· ἑνὶ γὰρ ἠγωνίζοντο τόξῳ ὡς ἑνὶ δίσκῳ. ὀιστὸν γὰρ ἐξ ὅτου ἐκεῖνος ἴθυνεν ἐπὶ τὸν σκοπὸν καὶ οὗτος εἶχεν· οὕτως Ἀρίσταρχος’ ἡ δὲ Μασσαλιωτικὴ οὕτω “σπερχόμενος δ᾿ ἄρα Μηριόνης ἐπεθήκατ᾿ ὀιστὸν τόξῳ· ἐν γὰρ χερσὶν ἔχεν πάλαι, ὡς ἴθυνεν·” Ἄντίμαχος δὲ “σπερχόμενος δ᾿ ἄρα Μηριόνης ἐξείρυσε Τεύκρου τόξον· χερσὶ δ᾿ ὀιστὸν ἔχε〈ν〉 πάλαι, ὡς ἴθυνεν.”

871. ὀιστὸν ἔχεν] ἐν ὅσῳ ἐκεῖνος ἐτόξευεν, καὶ οὗτος κατεῖχε τὸν ὀιστόν.

876. ἀντικρὺ〈ς〉 δὲ διῆλθεν] τὰ πάντα θεματικῶς εἶπεν.

877. πρόσθεν Μηριόναο 〈πάγη ποδός〉] τὸ εὔστοχον ἐδήλωσε τῆς βολῆς διὰ τοῦ ‘πρόσθε τοῦ βαλόντος ἠνέχθη τὸ βέλος’

879. πτερὰ —λίασθεν] οὕτως Ἀρίσταρχος· ἡ Μασσαλιωτικὴ “λιάσθη.”

λιάσθη] ἀπέκλινεν, ὡς “ὃ δὲ νόσφι λιασθείς” (Il. 11. 80).

880. ὠκὺς δ᾿ ἐκ μελέων θυμὸς πτάτο] “ὠκύς” ἀντὶ τοῦ ταχέως. [*](Β=)§. ἐπειδὴ ἐν τῇ ποιήσει πολλὰ κεχάρισται Τεύκρῳ, νῦν τοῦτο πορίζεται Μηριόνῃ.

885. λέβητα —ἀνθεμόεντα] ἀναθεματιαῖον ἢ ποικίλον, ἀπὸ τῶν ἐντετορευμένων ἀνθῶν, ἅπερ ἄνθεμα καλοῦσιν· καὶ Πίνδαρος “ἄνθεμα δὲ χρυσοῦ” (Ol. 2. 72).

886. ἀγῶνα] ὡς οἱ δισκευταὶ ‘τίς πλέον ἥσει·’ “δουρὶ δ᾿ ὑπειρέβαλον Φυλῆά τε” (637). §. καλῶς δὲ τοῦτο ἀγωνί- [*](Β-)ζεται Ἀγαμέμνων, ἔνθα μὴ ἤμελλε γυμνωθῆναι τῆς βασιλικῆς στολῆς καὶ χρεωστῶν τῷ θανόντι— τιμὴν γὰρ ἀρνύμενος Μενελάῳ (cf. Il. 1. 159) ἀπώλετο— καὶ ἀνακτώμενος Ἀχιλλέα· πανταχοῦ δὲ εὔστοχός ἐστιν ἀκοντιστής (cf. Il. 3. 179).

καί ῥ᾿ ἥμονες] τινὲς “ῥήμονες ” ἀλλὰ εἶπεν “καὶ ἥμασιν ἔπλευ ἄριστος” (891). ἔστιν οὖν παρὰ τὸ ἥσω· διὸ καὶ δασύνεται.

892. τόδ᾿ ἄεθλον ἔχων] ὡς βασιλέα ἀκονιτὶ στεφανοῖ, καὶ οὐ πρότερον, εἰ μὴ ἐκέλευσεν ὁ βασιλεύς.

897. Ταλθυβίῳ— δίδου] δῶρον δηλονότι· οὐ γὰρ ἐπὶ τῷ ἀπαγαγεῖν εἰς τὴν σκηνήν.