Scholia in Iliadem

24. ἀεικέα μήδετο ἔργα] ἀπεοικότα διετίθει ἔργα—τοῦτο δέ ἐστι [*](B-) τὸ ἐπὶ στόμα ἐκτεῖναι τὸ σῶμα καὶ ἐνυβρίζειν τῷ οὐκ ἀντιλαμ- βανομένῳ· “κωφὴν γὰρ δὴ γαῖαν” (Il. 24. 54)—ἢ τοῦτο ἀεικὲς τὸν μείζω παρὰ τῇ τοῦ ἥσσονος ἐρρῖφθαι σκηνῇ.

μήδετο ἔργα] νῦν ἀντὶ τοῦ εἰργάζετο.

26. οἳ δὲ— ἕκαστοι] ἀντὶ τοῦ ‘τῶν δὲ ἕκαστος.’

28. παρὰ νηί] λείπει ‘καὶ σκηνῇ,’ ὡς “παρά τε κλισίῃ καὶ νηὶ μελαίνῃ” (Il. 1. 329)· φησὶ γοῦν “ὅς μοι ἐνὶ κλισίῃ δεδαϊγμένος ὀξέι χαλκῷ κεῖται” (Il. 19. 24).

29. τάφον] ἰδίως νῦν ἐπὶ τοῦ μὴ ταφέντος· φησὶ γοῦν “ χεύαντες [*](B~) δὲ τὸ σῆμα πάλιν κίον· αὐτὰρ ἔπειτα” (257) καὶ ἐπʼ Αἰγίσθου “ δαίνυ τάφον Ἀργείοισιν — αὐτῆμαρ δέ οἱ ἦλθεν” (Od. 3. 309,11)· εἰ δὲ εὑρήκει αὐτόν, οὐκ ἂν εἴασε ταφῆναι· φησὶ γοῦν “τῷ κέ οἱ οὐδὲ θανόντι χυτὴν ἐπὶ γαῖαν ἔχευαν” (ib. 258), εἰ μὴ τὸ “δαίνυ” ἀντὶ τοῦ παρεσκεύαζεν. Κύπριοι δὲ “τάφον” τὸν φόνον· “πολέων τάφῳ ἀνδρῶν ἀντεβόλησα⟨ς⟩” (Od. 24. 87). ὅ ἐστι φόνῳ.

30. πολλοί] ἡ ἐπανάληψις τοῦ “πολλοί” (31) τὸ πλῆθος ἐμφαίνει καὶ τὸ ἀόριστον.

βόες ἀργοί] ταχεῖς· ἀλλὰ εἰλίποδες. λευκοί· ἀλλʼ οὐ θύεται λευκὸν τοῖς τεθνεῶσιν· δῆλον ἐκ τοῦ “ἐνθ᾿ ὄιν ἀρνειὸν ῥέζειν θῆλύν τε μέλαιναν” (Od. 10. 527) καὶ “ὄιν ἱερευσέμεν οἴῳ παμμέλανα” (ib. 524). ἢ οὖν μετὰ τὸ ἐκδαρῆναι διὰ τὴν πιμελήν. ἢ ὅτι οὐ τῷ Πατρόκλῳ, ἀλλʼ εἰς τὸ δεῖπνον τῶν ζώντων τοὺς βόας ἔθυον. ἢ ἀργῶς, ὅ ἐστι ταχέως, ὡς “ταχέες δʼ ίππῆες ἄγερθεν” (287). τινὲς δὲ “ἀργοί” συνεχεῖς, ταχεῖς, ἀδιάλειπτοι· ἢ “ἀργῷ—σιδήρῳ” τῷ πολιῷ.

ἄλλως: ὀρέχθεον] κατὰ μίμησιν ἤχου τραχέος πεποίηται τὸ ῥῆμα, ἀντὶ τοῦ ἔστενον ἀναιρούμενοι. ἢ ἐξετείνοντο ἀποθνήσκοντες, ὡς τὸ “κεῖτο μέγας μεγαλωστί” (Il. 16. 776).

30, 1. σιδήρῳ σφαζόμενοι] τινὲς ἀθετοῦσιν ὡς οὐκ ὄντος σιδήρου τότε· τί οὖν φασι “πολιόν τε σίδηρον ” (Il. 9. 366).

31. μηκάδες] οὐκέτι ὀρέχθεον, ἀλλʼ ‘ἐμήκαζον.’

33. εὑόμενοι τανύοντο] ἀντὶ τοῦ τὴν πιμελὴν ἐτήκοντο.

ἄλλως: εὑόμενοι 〈τανύοντο⟩] εὕειν τὸ τὰς τρίχας ἀποκαίειν. “εὗσε—μίστυ〈λ〉λέν τε ” (Od. 14. 75). ‘šἐκτεταμένοι ὠπτῶντο.’

34. ἀμφὶ νέκυν —ἔρρεεν] οὐχ ὅτι ἥπτετο τοῦ νεκροῦ —κεῖται γὰρ ἐν τοῖς λέχεσιν—ἀλλὰ περὶ αὐτόν.

κοτυλήρυτον] δαψιλές, κοτύλῃ ἀρυόμενον. καθόλου δὲ κοτύλας ἐκάλουν τὰ κοῖλα· καὶ Αἰσχύλος ἐν Ἡδωνοῖς (fr. 56 N.) τὰ κύμβαλα—“ὃ δὲ χαλκοδέτοις κοτύλαις ὀτοβεῖ.” ἔστι δὲ καὶ ὄνομα ποτηρίου ἡ κοτύλη—“κοτύλην τις τυτθὸν ἐπέσχεν” (Il. 22. 494) “κοτύλην καὶ πύρνον” (Od. 15. 312) —καὶ τὸ περὶ τὸν μηρὸν καὶ τὸ τῶν πολυπόδων καὶ τὸ κοῖλον τῆς χειρός· καὶ παιδιὰ δέ τις ἐν κοτύλῃ λέγεται, ἐπειδὰν τὰς χεῖρας κοιλάναντες εἰς τοὐπίσω δεχώμεθά τινα ἐπιβεβηκότα μὲν τοῖς γόνασιν αὑτοῦ, ταῖς δὲ χερσὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς κατειληφότα· ταύτην δὲ οἳ μὲν ἐπιδιφρισμὸν καλοῦσιν, οἳ δὲ κρικαδίαν, οἳ δὲ ἀπόρραξιν· καὶ κοτυλίσ- κον κρατῆρα, ὃν στέφοντες παρατιθέασι Διὶ ἐν ταῖς θυσίαις.

ἄλλως: κοτυλήρυτον] παρὰ τὸ ἀρύσω ἀρυτός κοτυλάρυτος.

36. εἰς Ἀγαμέμνονα δῖον] ἀντὶ τοῦ πρός.

37. σπουδῇ] μόγις. §. παροξυτόνως δὲ τὸ “ πεπιθόντες·” ἔστι γὰρ [*](B=) δευτέρου ἀορίστου.

χωόμενον] συγκεχυμένον.

39. κέλευσαν] “κέλευσαν ” πληθυντικῶς, οἱ βασιλεῖς ἐκέλευσαν· [*](A=B ~) οὕτως Ἀρίσταρχος.

40. ἀμφὶ πυρὶ στῆσαι] φιλικῶς ἄγαν· προειλήφασι μὲν γάρ, [*](B=) ὅτι οὐκ ἐθελήσει, παρασκευάζονται δὲ ὅμως. τοῦτο δὲ δηλοῖ διὰ τοῦ “ εἰ πεπίθοιεν.”

41. βρότον] τὸ ἀπὸ φόνου αἷμα· οἳ δὲ τὸν πηλόν.

42. ἠρνεῖτο] παρὰ τὸ αἴρειν τὰς χεῖρας.

στερεῶς] ἀνενδεῶς.

43. οὐ μὰ Ζῆν᾿] ὅτι τὴν ἄρνησιν καὶ ἀπόμοσιν ὁμοῦ ἔθηκεν.

ὕπατος καὶ ἄριστος] δυνάμει καὶ τιμῇ τῶν ἄλλων προὔχων θεῶν.

44. καρήατος] ἀπὸ τῆς καρῆαρ, ὡς ἥπατος.

ἄλλως: καρήατος] λείπει τὸ ἐμοῦ· ἀσεβεῖν γὰρ οἱ φιλόστοργοι [*](B=) νομίζουσι τὴν τοῦ σώματος ἐπιμέλειαν προτιθέντες τῆς κηδείας.