Scholia in Iliadem

367. καί κεν ἐγὼν ἐπέεσσι] εἰς τὰ ἔργα κελεύει ἀφορᾶν, οὐκ [*](B+) εἰς τὰς ἐπαγγελίας.

370. κολούει] ἀτελὲς ποιεῖ, ὡς τὸ “ἐνικλᾶν, ὅτ〈τ〉ι νοήσω” [*](B+) (Il. 8. 408).

372. εἰ πυρὶ χεῖρας ἔοικε] ποικίλον τὸ διανόημα, καὶ πολὺν ἐν [*](AB=) βραχεῖ νοῦν ἔχον καὶ διὰ τῆς ἀναλήψεως ἐμφαῖνον ὑπερβολὴν τῆς ἀμφοῖν δυνάμεως, πυρὸς μὲν ὀξύτητα, σιδήρου δὲ καρτερίαν παρα- λαβόν.

376. μηκέτι πάμπαν— προμάχιζε] μὴ προμάχει, ἀλλὰ σὺν τοῖς [*](B =) ἄλλοις αὐτὸν δέχου.

ἄλλως: μηκέτι πάμπαν] ταμιεύεται ὁ ποιητὴς τὸ πρόσωπον [*](B=) Ἕκτορος εἰς τὰ τελευταῖα.

378. 〈ἠὲ βάλῃ〉 ἠὲ σχεδὸν ἄορι τύψῃ] ἀντὶ τοῦ “σχέδην” [*](A+) ἀντέθηκε δὲ αὐτῷ τὸ “βάλῃ.”

383. ἐσθλὸν Ὀτρυντείδην] ἔθος μὲν αὐτῷ ποικίλλειν ἐν ταῖς [*](B=) ἐπιδιηγήσεσι τὸν λόγον, νυνὶ δὲ καιριώτατα χρῆται τῷ τοιούτῳ εἴδει· μετὰ γὰρ τοσαύτας μάχας καὶ ἀναιρέσεις ἔδει καλλωπίσμασι χρήσασθαι ἔξωθεν διὰ τὸ προσκορές, ἅμα δὲ καὶ περὶ τοῦ συστῆσαι τὸν πρῶτον ὑπʼ Ἀχιλλέως ἀνῃρημένον, ὅτι οὐκ ἦν τῶν τυχόντων.

384. * ὃν νύμφη τέκε] ἔν τισι τῶν φαύλων ἀντιγράφων μετὰ τοῦ [*](A=) τ “τὸν νύμφη τέκε.”

385. Ὕλης ἐν πίονι δήμῳ] Ὕδη διὰ τοῦ δ ἡ τῆς Λυδίας πόλις, [*](A-B=) Ὕλη δὲ τῆς Βοιωτίας διὰ τοῦ λ· “Ὕλῃ ἔνι οἰκία ναίων (Il. 7. 221).

386. τὸν δʼ ἰθὺς μεμαῶτα] σημειοῦνται τινές, ὅτι “εἰς εὐθὺ [*](A=B-) ὁρμῶντα.ʼ

387. πᾶσα κεάσθη] “πᾶσα” ἀντὶ τοῦ ὅλη· “πάντα νέκυν [*](AB-) καταείνυον” (Il. 23. 135).

388. δούπησεν] ἐκ τοῦ παρακολουθοῦντος, ἀντὶ τοῦ ἀπέθανεν.

390. ἐνθάδε] δεικτικῶς, ὡς “ἐνθάδε κʼ αὖθι μένων” (Od. 5. 208). [*](AB +) [*](4. lemmati supra add. sec. διὰ τῆς τάξεως ἔλθω ‖ 7. νοήσω etiam in textu ‖ 9. ποικίλον B: ἀγκύλον ‖ 10. ἐπαναλήψεως B ‖ 16. Ἔκτορος delet W ‖ 17. ἀέρι τύψει ‖ 23. πρώτως B ‖ 33. κʼ αὖθι μ. A: καθημ.)

391. ὅθι τοι τέμενος πατρῴιον] κώμη ἐστὶ Λυδίας Ἀλαδα, ἔνθα φησὶν Ἡροδοτος (? 93). . . . βωμὸν Ἰφιτίωνος καὶ ἄγαλμα λίθινον Κολοσσικὸν ἠκρωτηριασμένον ἀρχαίῳ τύπῳ εἰργασμένον· καὶ τοὺς περὶ τὴν λίμνην καλάμους συνδονεῖσθαι εἰλειδίοις, ὥς φησιν “ὅθι τοι τέμενος πατρῳιόν ἐστιν.”

392. Ὕλλῳ ἐπʼ ἰχθυόεντι] Ὕλλος νῦν Φρύγιος καλεῖται· ἐκ- βάλλει δὲ μεταξὺ Θυατείρων καὶ Σάρδεων.

ἄλλως: Ὕλλῳ ἐπʼ ἰχθυόεντι καὶ Ἕρμῳ δινήεντι] τὸ σχῆμα [*](B=)ὁμοιόπτωτον. §. ἐν βραχεῖ δὲ τό τε πλῆθος ἔδειξε τῶν ἰχθύων τοῦ τε Ἕρμου τὸ ταχὺ τῶν ῥευμάτων· καὶ γὰρ δύσπλωτός ἐστιν.

394. ἐπὶ σώτροις δατέοντο] ἐναργῶς ἔδειξεν αἰκισμὸν σώματος ὑπὸ τῶν παραθεόντων τροχῶν διαιρουμένου.

395. Δημολέοντα] ἐν ὀλίγοις ὅλα δεδήλωκε, τὸ ὄνομα, τὸν τρόπον, τὸν πατέρα, τὸν τόπον ἐφʼ ὃν ἡ πληγή, ὅτι ἐπὶ τὴν κεφαλὴν καὶ ὅτι διὰ τῆς κυνέης, καὶ κατὰ ποῖον μέρος τῆς κεφαλῆς, καὶ μέχρι ποῦ διῆλθεν. ὅτι “ῥῆξʼ ὀστέον (390).

* Δημολεόντα] Ἀρίσταρχος· 〈τινὲς δὲ〉 “Δηιλέοντα.”

396. ἐσθλὸν ἀλεξητῆρα μάχης] ἓν ἐκ τῶν τριῶν λέξεων ση- μαίνεται, ἐν πολέμῳ ἀγαθόν· δυνατὸν δὲ καὶ ἐν τῷ “ἐσθλόν” στίζειν.

397. κατὰ κρόταφον] καὶ ἡ περὶ τὰς πληγὰς ποικιλία θαυμασία. ἄμφω γὰρ κατὰ τῆς κεφαλῆς τέτρωνται· ἀλλʼ ὃ μὲν πρόσω ἱέμενος κατὰ μέσην τὴν κεφαλὴν πλήσσεται, ὃ δὲ ἤδη παρατρέχων, ὡς ἔοικε, καὶ εἰς φυγὴν ὁρμώμενος διὰ τοῦ κροτάφου, ὁ δὲ τρίτος κατὰ τὸ μετάφρενον ἀπεστραμμένος τιτρώσκεται.

403. θυμὸν ἄισθε] ἀπέπνεεν.

404. ἤρυγεν ἑλκόμενος] Νηλεύς, φασίν, ἐ. Μιλήτῳ ἱερὸν Πο- σειδῶνος Ἑλικωνίου ἱδρύσατο κατὰ μίμησιν τοῦ ἐν Ἑλίκῃ τῆς Ἀχαΐας. σύνηθες δὲ τοῖς αὐτόσε καθʼ ἕκαστον ἔτος ἐπιτελεῖν τὰς [*](2. suppl. Bekker ‖ 3. Τάλα Isigonus Paradox. ed. West. p. 191 ‖ 4. lacunam indicavi ‖ Ἰφιτίονος ‖ 6. cf. Strabo XIII 626 φασὶ δʼ ἐνταῦθα χορεύειν τοὺς καλάθους (corr. καλάμους) κατὰ τὰς ἑορτάς cf. Gaede, de Dem. Scepsio p. 40 ‖ εἰλειδίοις corruptum ‖ 7. ἦεν ‖ 8. φρύγιος Strabo: Ὀρρύγιος ‖ 13. ἐν σώτροις αἰκισμὸν B: ἀλισμὸν ‖ 14. διαιρουμένου B: -ον ‖ 19. supplevi ex A ‖ 25. διὰ B: κατὰ ‖ 28. ἤραγεν ‖ Νηλεὺς A D Eust.: Ἁπλεὺς ‖ 30. τοῖς ἐκεῖ B ‖ ἐπιτελεῖν W, ἐκτελεῖν ego conieceram: ἐγ- κυκλεῖν ut B)

ἄλλως: ἤρυγεν] εἰκότως ἀνερυγγάνων τὸ αἷμα καὶ ὀξέως ἀπο- [*](B-) θνήσκει· τὴν γὰρ τραχεῖαν ἀρτηρίαν διεκόπη 〈καὶ〉 τὸν στόμαχον διήρηται, ὅ ἐστι τὸν οἰσοφάγον, καὶ μέχρι τοῦ θυμοῦ φθάνει τὸ δόρυ. θυμὸς δέ ἐστιν ὑμὴν μεταξὺ τῶν κλειδῶν κείμενος πρὸς τὸ μὴ πλήττεσθαι ὑπὸ τοῦ ὀστοῦ τὴν τραχεῖαν ἀρτηρίαν.

Ἑλικώνιον] Αἰολεῖς παρὰ τὰς γενικὰς τῶν πρωτοτύπων ποιοῦσι [*](B-) κτητικοὺς τύπους, ἑτέρων ἑτερώνιος, ἄλ〈λ〉ων ἀλ〈λ〉ώνιος, ἐτυμώ- νιος, ἀνεμώνιος καὶ διὰ τὴν εὐφωνίαν ἀνεμώλιος, Ἑλικῶν Ἑλικώνιος· φησὶν οὖν τὸν ἐν Ἑλίκῃ τῆς Ἀχαίας τιμώμενον. τὰ δὲ διὰ τοῦ ιος, εἰ μὲν τὸ πρωτότυπον εἰς ος, διὰ τοῦ ησιος, Ἰθακήσιος ἀπὸ τοῦ Ἴθακος, Ὀχήσιος, βροτήσιος, ἐτήσιος, μεθοδήσιος, εἰ δὲ τρέποιτο τὸ η τοῦ πρωτοτύπου εἰς ᾱ παρὰ Δωριεῦσι, διὰ τοῦ ᾱ, Πρυμνάσιον, Κορυφάσιον. οὕτως ἔχει καὶ τὸ κοράσιον, ὃ μᾶλλόν ἐστι Μακεδονικόν.