Scholia in Iliadem

13. Γλαῦκος δʼ Ἱππολόχοιο] καλῶς τρίτος ἀριστεύει μὴ σβέσας τὴν εἰς Διομήδην ὁρμήν. ὁρμήσας γὰρ ἐπὶ ἀνδραγαθίαν τῷ ἀνα- γνωρισμῷ τῶν προγόνων ἐκεκώλυτο.

15. * Δεξιάδην, ἵππων ἐπιάλμενον] τινὲς “δεξιάδην ἐπιάλμενον,” ἀπὸ τῶν δεξιῶν μερῶν ἁλλόμενον.

17. τοὺς δʼ ὡς οὖν ἐνόησε θεά] ἀγωνιστικὸν τὸν πόλεμον τῇ ὁρμῇ τῶν θεῶν ποιεῖ καὶ διαναπαύει τὸ ὁμοειδές. ὡς φιλέλλην δὲ καὶ τοὺς τρεῖς τοὺς ἀπολωλότας πολλοὺς εἶναι δοκεῖ.

*τοὺς δʼ ὡς οὖν ἐνόησε] τὴν ὁρμὴν ἑωρακυῖα.

21. Περγάμου ἐκκατιδών] διὰ τὸ “αὐτὸς μὲν ἐφέζετο Περγάμῳ ἄκρῃ” (Il. 5. 460). παρατηρεῖ γάρ, μή τις θεῶν ἐπίθηται Τρωσίν. Πέργαμα δέ φασιν οἱ νεώτεροι.

22. συναντέ〈σ〉θην παρὰ φηγῷ] ἀξιοπίστως ἔθηκε καὶ τὸν τόπον. ἔστι δὲ τὸ δένδρον τοῦτο καὶ ἰσχυρὸν καὶ πολυχρόνιον. φηγὸς δὲ παρὰ τὸ φαγῶ, ὅ ἐστι τὸ ⌈τρώγω⌋· τὰ γὰρ ἔσω τῶν βαλάνων ἐσθίοντες τὰ ἔξω ἔκαιον πρὸς θέρμην· ὅθεν καὶ βαλανεῖα. καὶ οἱ ἑταῖροι Ὀδυσσέως ἐγκαθειρχθέντες εἰς συφεὸν αὐτῇ ἐκέχρηντο 〈τῇ τροφῇ〉 (Od. 10. 242).

24. τίπτε 〈σὺ〉 δʼ αὖ μεμαυῖα] τί πάλιν ἐθέλουσα ποιεῖν, ἐπειδὴ ἡ πρώτη αὐτῆς ὁρμὴ μέγιστα τοῖς Ἀχαιοῖς συνεβάλετο.

26. ἢ ἵνα 〈δὴ〉 Δαναοῖσι—δῷς] οὐ γὰρ λεκτέον ‘ἵνα δώσεις’ ἐπὶ πρώτου ἀορίστου καὶ μέλλοντος. §. “ἑτεραλκέα” δὲ ἐπίθετον τῆς [*](AB=) νίκης· καὶ γὰρ ἑτεραλκὴς λέγεται νίκη, ὅταν οἱ νικηθέντες πρώην πάλιν νικήσωσιν.

28. ἀλλʼ εἴ μοι τι πίθοιο] ὑποστικτέον εἰς τὸ “πίθοιο” καὶ εἰς [*](A - B=) τὸ “πολυκέρδιον εἴη.” τινὲς δὲ τῷ στίχῳ 〈τελείαν〉 νέμουσιν.

29. νῦν μὲν παύσωμεν] ὁ μὲν ἀκροατὴς δεινὰ ἐλπίζει ἐπὶ τῇ παρό- [*](B=) δῳ τῶν θεῶν, οἷα καὶ πρώην γέγονεν, ὃ δὲ ἀνακόπτει τὸ προσδοκώμενον, θέαμα δὲ ἀντεισάγει τὴν ἀλαζονείαν Ἕκτορος, τὴν αἰδῶ, Ἑλλήνων, τὴν σπουδὴν Μενελάου καὶ Ἀγαμέμνονος, τὴν Νέστορος δημηγορίαν.

32. ὑμῖν ἀθανάτῃσι] ἐμφαντικῶς, Ἥρᾳ καὶ Ἀθηνᾷ. Ζηνόδοτος [*](A +) “ἀθανάτοισι,” Ἀριστοφάνης “ἀμφοτέρῃσι.”

34. τὰ γὰρ φρονέουσα καὶ αὐτή] ἧκε γὰρ πρὸς τὸ μηδὲν βλα- [*](B=) βῆναι τὸ Ἑλληνικόν· ἡ οὖν ἡσυχία οὐδὲν ἔβλαπτεν.

36. ἀλλʼ ἄγε, πῶς] οὐκ ἔδει γὰρ ἀλόγως ἐν τοιαύτῃ ἀκμῇ γίνεσθαι [*](B=) τὴν παῦσιν.

38. Ἕκτορος ὄρσωμεν] ἵνα ὀλίγην ἀνακωχὴν δῷ Τρωσίν· εἶπε [*](B=) γὰρ “ὡς δὲ θεὸς ναύτῃσιν” (4). καὶ Ἀθηνᾶ δὲ συναινεῖ, πρὸς τὸ κεχαρισμένον ταῖς Τρῳάδων εὐχαῖς ποιοῦσα.

39. οἰόθεν] “οἰόθεν” ἐστὶ μὲν ‘ἐξ οἴου,’ ὡς οὐρανόθεν· ἰδίως [*](B=) δὲ ὁ ποιητὴς αὐτῷ χρῆται ἀντὶ τοῦ οἴως.

40. ἐν αἰνῇ δηιοτῆτι] ἄμεινον τελείαν δοῦναι εἰς τὸ “δηιοτῆτι,” [*](B=) καὶ τὸν ἑξῆς δέ ἀντὶ τοῦ γάρ 〈λέγειν〉. §. δηιοτής δὲ παρὰ τὸ δῃοῦν, ὅθεν καὶ “δηίου〈ἐκ πολέμοιο〉” (119)· πόλεμος δὲ παρὰ τὸ πελεμίζειν.

41. ἀγασσάμενοι] φθονήσαντες ἢ θαυμάσαντες.

44. τῶν δʼ Ἕλενος—σύνθετο βουλήν] διὰ τί γὰρ οὐχ ὁ Ἀπόλλων [*](B=) ὑπέθετο Ἕκτορι προκαλέσασθαι; ὅτι ἡττηθεὶς ἔμελλεν ἀπιέναι. §. φασὶ δὲ Ἕλενον καὶ Κασάνδραν διδύμους εἶναι, λαθόντας δὲ τοὺς [*](A + B=) γονεῖς ποτε νυκτὸς καταδραθεῖν τὸν μὲν εἰς τὸν τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ Θυμβραίου ναόν, τὴν δὲ εἰς τὸν τῆς Ἀρτέμιδος, ἕωθεν δὲ εὑρεθῆναι κεκαθαρισμένους τὰς ἀκοάς.

47. Ἕκτορ, υἱὲ Πριάμοιο]τινὲς οὕτω ποδίζουσιν, “Ἕκτορ Πριάμου υἱέ.”

Διὶ μῆτιν ἀτάλαντε] διδάσκει ὅτι δεῖ τὸν ἄρχοντα μὴ μόνον μιᾶς πόλεως, ἅπαντος δὲ κόσμου προνοεῖν δύνασθαι.

48. κασίγνητος δέ τοι εἰμί] βραχεῖ προοιμίῳ τῆς φύσεως ὑπο- μιμνῄσκων προτρέπεται.

52. οὐ γάρ πω τοι μοῖρα θανεῖν] πάντοθεν θαρσύνει αὐτόν· ἐπʼ οὐδε- μιᾷ γὰρ χρείᾳ ὡς Ἀλέξανδρος μέγιστον αἱρεῖται〈τὸν〉 κίνδυνον. ἄλλως τε προεμφαίνει τὴν ἀρετὴν Αἴαντος, ὡς, εἰ μὴ τὸ μοιρίδιον ἐπεῖχε, κἂν ἀπώλετο ὑπὸ Αἴαντος.

* ἐπισπεῖν] ὡς πλεῖν, οὕτω καὶ ἐπισπεῖν· πᾶν δὲ ἀπαρέμφατον ἐν τῇ συνθέσει φυλάσσει τὸν τόνον.