Scholia in Iliadem

483. * κόλπῳ] ἐν τὰ βρέφη κομίζεται.

484. δακρυόεν γελάσασα] δυνατῶς ῥηθὲν ἀνερμήνευτόν ἐστιν· οὐ γὰρ ἁπλοῦν τὸ πάθος ἀλλὰ σύνθετον ἐξ ἐναντίων παθῶν, ἡδονῆς καὶ λύπης· εἰς γέλωτα μὲν γὰρ αὐτὴν προήγαγε τὸ βρέφος, εἰς δάκρυον δὲ ἡ περὶ τοῦ Ἕκτορος ἀγωνία. οὐκ ἐνόησεν οὖν Καλλίμαχος τὸν στίχον εἰπὼν “ἐπεὶ θεὸς οὐδὲ γελάσσαι ἀκλαυτί” (fr. 418. Schn.)· ᾠήθη γὰρ ὑπὸ τῆς διαχύσεως τοῦ γέλωτος τὰ δάκρυα γενέσθαι.

487. * ὑποθεὶς αὑτὸν τῇ εἱμαρμένῃ ἴσον ἐποίησε τό τε κινδυ- νεύειν καὶ τὸ ἀσφαλῶς ζῆν.

489. ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται] τινὲς “πρωτά” ὡς γνωστά, ἵνʼ ᾖ [*](AB =) τὰ πεπρωμένα, οὐχʼ ὑγιῶς. §. φαίνεται δὲ καὶ τὴν μαθηματικὴν πρῶτος εἰδὼς Ὅμηρος, ἐν οἷς τὴν ἐπὶ γενέσεως ὥραν περιέχειν τὰ ἀποτελέσματα λέγει.

491. ἱστόν τʼ ἠλακάτην τε] διὰ βραχέων βίον καὶ οἰκονομίαν ὑπογράφει σώφρονος γυναικός. οἰκονομικῶς δὲ ἐποίησε τὸν Ἕκτορα ἐπιτρέποντα αὐτῇ οἰκουρεῖν, ἵνα μὴ κατὰ τὴν πρὸς τὸν Ἀχιλλέα μάχην ὀφθεῖσα ἐπὶ τοῦ τείχους πείσῃ αὐτὸν μὴ πολεμεῖν Ἀχιλλεῖ.

492. πόλεμος δʼ ἄνδρε〈σ〉σι μελήσει] “ἄνδρε〈σ〉σι” διὰ τὰς παραινέσεις αὐτῆς. ἔστι δὲ ἤθη σκοπεῖν διάφορα Ἀλεξάνδρου καὶ Εκτορος· ὃ μὲν γάρ φησι “πόλεμος δʼ ἄνδρεσσι μελήσει,” ὁ δὲ Ἀλέξανδρος “νῦν δέ με παρειποῦσʼ ἄλοχος” (337).

495. οἶκόνδε βεβήκει ἐντροπαλιζομένη] ἀπῆγε μὲν ἡ ἐπίπληξις, [*](B=) ἐπέστρεφε δὲ ἡ εὔνοια· ποία γὰρ ἂν ἦν, τοιοῦτον ἄνδρα τοιούτῳ κινδύνῳ προπέμπουσα; §. τὸ δὲ “ἐντροπαλιζομένη” ἀντὶ τοῦ μεταστρεφο- μένη.

499. γόον πάσῃσιν ἐνῶρσεν] ἢ διηγησαμένη, ἢ ἀπὸ τῶν ἰδίων [*](B=) δακρύων. ηὔξησε δὲ τὸ συμπαθὲς διὰ τοῦ παρανόμου· θρηνοῦσι γὰρ ζῶντα. ἅμα δὲ καὶ ἐνδείκνυται, ὡς δεῖ οὕτω δεσπόζειν, ἵνα καὶ εὐνοῶνται.

500. γόον Ἕκτορα] γόαον, καὶ κατὰ συγκοπήν· ἢ ἀπὸ βαρυτόνου.

503. οὐδὲ Πάρις δήθυνεν] δῆλον οὖν, ὡς διὰ τοῦτον ἐνδιέτριβεν [*](B-) ὁμιλῶν τῇ γυναικὶ ὁ Ἕκτωρ καὶ οὐ ταχέως διῆλθεν, ἵνα μετʼ αὐτοῦ προελθὼν παραθαρσύνῃ τοὺς Τρῶας ἰδόντας αὐτὸν παραδόξως σεσωσμέ- νον, ὡς τῶν θεῶν εὐνοϊκῶς ἐχόντων πρὸς αὐτούς.

505. σεύατʼ ἔπειτʼ ἀνὰ ἄστυ] ἑαυτῷ πρόεισιν ἀρέσκων, τὴν ἧτταν [*](B=) οὐδʼ ὅλως ἐνθυμούμενος.

506. ὡς δʼ ὅτε τις στατὸς ἵππος] ὁ τῆς ἀγέλης ἀποσπασθεὶς [*](B=) καὶ ἐπὶ φάτνης ἑστώς· οὕτω γὰρ ποθεῖ τὴν συνήθη δίαιταν.

ἀκοστήσας ἐπὶ φάτνῃ —εἰωθὼς λούεσθαι] οὐ πονεῖν ἐθελήσας ἀλλὰ [*](A + B -) ⌈ἀπο⌋βολὴν τῆς στάσεως εὑρών. “ἀκοστήσας” δὲ ἡσυχάσας παρὰ τὴν ἀκήν. οἳ δὲ παρὰ Θεσσαλοῖς ἀκοστὰς τὰς κριθάς, ὡς καὶ Νίκανδρος (Alexiph. 106)· οἳ δὲ “ἀγοστή⌈σας⌋” 〈ὁ ῥυπανθείς〉· ἀγοστὸς γὰρ ὁ ῥύπος. §. εὐρρεῖος δὲ ἀπὸ τοῦ εὐρρεής.

507. *δεσμόν] δεσμὸς Ἀλεξάνδρου ἡ Ἑλένη.

κροαίνων] κυμβαλίζων· καὶ ἐρίγδουποι καὶ ὑψηχέες ἵπποι· Στησί- [*](A ~ B -) χορος κοιλωνύχων ἵππων πρύτανιν τὸν Ποσειδῶνά φησιν (fr. 49. B.).

508. *εἰωθὼς λούεσθαι] φιλόλουτρον γὰρ τὸ ζῷον· ἐν ποταμῷ δέ, [*](B +) ἐπεὶ τοῖς θολεροῖς ἥδεται ὁ ἵππος· τὰ δὲ στάδια διαυγῆ.

509. ἀμφὶ δὲ χαῖται] δοκεῖ ἡ κόμη μεγαλοπρεπείας αἰτία εἶναι [*](A - B =) τοῖς ἵπποις. καὶ Πάρις δὲ εὔκομος.

510. ὃ δʼ ἀγλαΐηφι πεποιθώς] πρεπόντως ἐπὶ τοῦ καλλωπιστοῦ· [*](B +) ὡσαύτως καὶ τὸ “ἀμφὶ δὲ χαῖται ὤμοις ἀίσσονται.”

ὃ δʼ ἀγλαΐηφι] ἀντὶ τοῦ τοῦτον, καὶ τὸ “ἕ” ἐντὶ τοῦ αὐτόν, φημὶ τὸ [*](AB =) “ῥίμφα ἑ”. §. Ποσειδώνιος δὲ ψιλῶς τὸ “ἕ” προφέρεται καί φησιν [*](A +) αὐτὸ πλεονάζειν ὡς ἐν τῷ “ἠὲ σύ” (Il. 5. 228).

513. ὡς τʼ ἠλέκτωρ] διαστολὴ εἰς τὸ “ἠλέκτωρ.” δύο δὲ παρα- βολὰς ἔμιξεν.

514. καγχαλόων] ὡς ἠγαπημένος τῇ Ἀφροδίτῃ γαυριᾷ ἐν μέσαις ταῖς Τρῳάσιν. ὁ δὲ Ἀχιλλεὺς Κυνὶ εἴκασται (Il. 22. 26), ἅμα τῷ λαμπρῷ καὶ τὸ φθοροποιὸν ἔχων.

515. εὖτʼ ἄῤ ἔμελλε στρέψασθαι] οἰκονομικῶς· τί γὰρ ἂν ἔδρα- σεν ὁ γυναικώδης ἀκούσας Ἕκτορος “ἀλλ᾿ οὔ μοι Τρώων τόσ〈σ〉ον μέλει”; καταλιπὼν γὰρ ἂν τὴν μάχην πάλιν οἴκοι ἐκαθέζετο παρὰ τῇ Ἑλένῃ.

516. * ὀάριζε] διελέγετο.