Scholia in Iliadem

799. ἱππείου δὲ θεὰ ζυγοῦ ἥψατο] ἄκρως τὸ ἀνθρώπινον ἦθος [*](B=) μεμίμηται· τοῦτο γὰρ γίνεται καὶ νῦν.

801. Τυδεύς τοι] τῇ ἐπαναλήψει τοῦ ὀνόματος ηὔξησε τὸν Τυδέα.

802. ὅτε πέρ μιν —πολεμίζειν οὐκ εἴασκον] καὶ ὅτε ἐγὼ αὐτὸν [*](B=) ἀπετρεπόμην, ἐκεῖνος ὅμως μαχητὴς ἦν, ἡνίκα ἦλθεν ἄγγελος εἰς Θήβας· τὸ δὲ ἑξῆς ἀσύνδετον.

803. οὐδʼ ἐκπαιφάσσειν] 〈οὐ〉 φανεροῦν ἑαυτόν, ἀλλʼ ἐν ἀγγέλου [*](B=) σχήματι μένειν. §. δύναται δὲ εἰς τὸ “ἐκπαιφάσσειν” εἶναι στιγμή, [*](B=) εἶτα ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς· “ὅτε τʼ ἤλυθεν—ἐς Θήβας,” ἐκέλευον μὲν ἐγὼ δαίνυσθαι, ὃ δὲ ἐπολέμει. §. τὸ δὲ “ἐκπαιφάσσειν” γίνεται παρὰ [*](B=) τὸ φῶ τὸ φαίνω Φάσσω, ἀναδιπλασιασμὸς παφάσσω, πλεονασμὸς παιφάσσω, οἱονεὶ φανερῶ, ὡς πτῶ πιαίνω παπταίνω.

806. αὐτὰρ ὃ θυμὸν ἔχων κρατερόν] ὑπερβολή, εἴγε καὶ ὑπὸ τῆς [*](B=) πολεμικωτάτης θεοῦ κελεύεται ἡσυχάζειν, ὃ δὲ οὐκ εἴκει ἀλλὰ πολεμεῖ, ὡσὰν ἄμετρον ἔχων ὁρμήν.

807. πάντα δʼ ἐνίκα] πάντα κοῦρον, ἢ τὰ ἀγωνίσματα. §. οὐ [*](A+B=) καθόλου δὲ εὑρέθη ἐν ταῖς Ἀριστάρχου τὸ “ῥηιδίως· τοίη τοι ἐγὼν ἐπιτάρ〈ρ〉οθος ἦα·” ἐναντίον γάρ ἐστι τοῖς προκειμένοις.

809. σοὶ δʼ ἦ τοι μὲν ἐγὼ παρά θʼ ἵσταμαι] ἐκ τῆς ἀντιπαραθέ- σεως ἤλεγξεν αὐτόν. φησὶ γὰρ “καί σε προφρονέως κέλομαι Τρώεσσι μάχεσθαι” (810).

811. κάματος πολυᾶιξ] ἐκ γὰρ πολλῆς κινήσεως ὁ κάματος. §. τὸ δὲ “δέδυκτν” ἀντὶ τοῦ ἐκάκωσεν.

812. ἀκήριον] ἄψυχον ἀσθενές· σημαίνει δὲ καὶ ὑγιὲς καὶ ἄνοσον καὶ ἀθάνατον, νῦν δὲ εἰς ἀψυχίαν ἄγον.

818. ἀλλʼ ἔτι σῶν μέμνημαι] Ἀρίσταρχος “σέων” γράφει.

824. μάχην ἀνὰ κοιρανέοντα] αἱ προθέσεις ἀντιπαραλαμβανόμε- ναι ἀλλήλων τοὺς οἰκείους τόνους τηροῦσιν.

827. μήτε σύ γʼ Ἄρηα τό γε δείδιθι μήτε τινʼ ἄλλον] οὐ καθο- λική, ἀλλὰ πρὸς τὸ παρὸν προτρεπτικὴ ἡ παραίνεσις.

831. τυκτὸν κακόν] οὐ φυσικόν, ἀλλὰ κατʼ ἐπιτήδευσιν.

836. ἐμμαπέως] συντόμως παρὰ τὸ μάρψαι, ἢ ἐρρωμένως.

838. μέγα δʼ ἔβραχε —ἄξων] ἐμψύχως, ὡς καὶ ἐπὶ τοῦ “ἔκλαγ- ξαν δʼ ἄρʼ ὀιστοί” (Il. 1. 46).

843. Ὀχησίου] Ὀχήσιος υἱὸς Οἰνέως, ὡς Νίκανδρος ἐν τοῖς Αἰτωλικοῖς ( p. 130 Schn.). κατὰ Διομήδους οὖν ἡ τοῦ Ἄρεως πρᾶξις.

845. δῦν᾿ Ἄιδος κυνέην] ἐπὶ τῷ πρὸ τῆς πληγῆς λαθεῖν· ἀμέλει μετὰ τὴν πληγὴν ὁρᾶται, ὡς καὶ τὸν Ἄρεα λέγειν κατʼ αὐτῆς πρὸς τὸν Δία.

849. ἰθὺς Διομήδεος] ὡς “εὐθὺ τῆς σωτηρίας.”

850. οἳ δʼ ὄτε δὴ σχεδόν] δύναται μὲν Ἄρει μονομαχεῖν Ἀθηνᾶ, φυλάσσει δὲ τὸν πόλεμον εἰς ἄλλον καιρὸν ὁ ποιητής.

851. ὠρέξαθʼ ὑπὲρ ζυγόν] τινὲς ἀντὶ τῆς ὑπό, ἵνα λαθὼν αὐτὸν τρώσῃ.