Scholia in Iliadem

502. κόρσην· ἢ δʼ ἑτέροιο] τὸν κρόταφον· ἐπὶ κόρσης γὰρ λέγουσιν Ἀττικοὶ τὴν γνάθον. καὶ “ἑτέροιο διὰ κροτάφοιο·” ὡς οὖν ἐλλὸς ἔλαφος, οὕτω κόρση κρόταφος.

505. χώρησαν δʼ ὑπό τε πρόμαχοι] πῶς νικῶσιν Ἕλληνες, οὓς ὁ Ζεὺς θέλει ἡττᾶσθαι; ἐροῦμεν ὅτι ἐᾷ Ζεὺς ποινὰς τίνειν τῶν πλημ- μελημάτων τοὺς Τρῶας, ἢ καθʼ ὅτι δείκνυσι διʼ ἀμφοτέρων τὴν δύναμιν, ἵνα καὶ συμμαχῶν Τρωσὶν ἐπιδείξηται τὴν χάριν, εἴγε ὃν ἔτρεψε μόνος Αἴας οὗτος ἅμα Διὶ καὶ τοὺς πάντας Ἕλληνας διώκει.

506. ἐρύσαντο δὲ νεκρούς] τοὺς ἰδίους· φιλάλληλοι γάρ, καὶ ὑπὲρ Ἐλεφήνορος πόλεμος γίνεται, καὶ Ὀδυσσεὺς ὑπερασπίζει Λεύκου.

507. νεμέσησε δʼ ἀπέλλων] φθονεῖ μὲν τῇ τῶν Ἀχαιῶν εὐπρα- γίᾳ, συνάχθεται δὲ Τρωσίν· καλῶς δὲ πρῶτοι βοηθοῦνται, ἵνα καὶ Ἀθηνᾶ παραστῇ τούτοις.

510. οὔ σφι λίθος χρώς] καὶ Ἀγησίλαος παρατασσόμενος ὑπε- [*](1. αὑτῶν ‖ 9. εἴη ‖ 19. ἠδʼ ἑτάροιο ‖ 24. δείκνυσι καθότι)

511. ταμεσίχροα] ὡς ἐμῶ ἐμέσω, οὕτω τομῶ ταμέσω.

512. οὐδʼ Ἀχιλεὺς—μάρναται] εἰδότας ὑπομιμνήσκει θρασυτέρους [*](B=) ποιῶν καὶ ἡμᾶς εἰς ἐπιπόθησιν ἄγει τῆς Ἀχιλλέως ἐξόδου· ἅμα δὲ καὶ αὔξει τὸ πρόσωπον.

513. χόλον —πέσσει] ἐπὶ πολὺ κατέχει. πολὺ γὰρ τὸ διάστημα [*](B=) ἄχρι πέψεως τῶν καρπῶν· ἐδηλώθη οὖν ἡ μῆνις Ἀχιλλέως.

515. Τριτογένεια] ὅτι γεννηθεῖσαν ἔτρεσαν αὐτὴν οἱ θεοί.

516. ὅθι μεθιέντας ἴδοιτο] οὐχ ὡς Ἀπόλλων τοὺς πάντας, ἀλλὰ [*](B=) τοὺς ἀμελεῖς. τοῦτο γὰρ διορθώσεως δύναται τυχεῖν, ἑκούσιον ὂν πταῖσμα· τὸ δὲ φυσικόν.

517. ἔνθʼ Ἀμαρυγκείδην] νῦν ἀπὸ τῶν Ἑλλήνων ἤρξατο, ἐπεὶ [*](B=) τότε ἀπὸ τῶν Τρώων. μοιρίδιον δὲ τὸν θάνατόν φησιν. §. καὶ “ἐπέ- [*](B=) δησε” καλῶς ἐπὶ τοῦ κατὰ τὸν πόδα βληθέντος.

519. βάλε δὲ Θρῃκῶν ἀγός] ἐν γὰρ τῷ καταλόγῳ (Il. 2. 844) [*](B+) φησὶ μόνον ὅτι Θρᾷκας ἦγε σὺν Ἀκάμαντι, “αὐτὰρ Θρήικας ἦγ᾿ Ἀκάμας καὶ Πείροος ἥρως, ὅσσους Ἑλλήσποντος ἀγάρροος ἐντὸς ἐέργει·” δύναται οὖν ἐν Αἴνῳ τὰ βασίλεια εἶναι.

521. λᾶος ἀναιδής] ὁ σκληρός, μεταφορικῶς, εἴγε ἀμφότερα τὰ [*](A-) νεῦρα καὶ τὰ ὀστᾶ διαρρήγνυσιν.

522. ὃ δʼ ὕπτιος] εἰκότως· σφοδρὰ γὰρ ἡ πληγή, εἴγε τὰ ὀστᾶ [*](B=) καὶ ἄμφω τὼ τένοντε συνηλοίησεν ὁ λᾶας.

523. χεῖρε—πετάσσας] συμμαχίαν αἰτῶν.

526. χύντο χαμαὶ χολάδες] μαλθακὰ γὰρ καὶ ὀλισθηρά εἰσι τὰ [*](A+ B=) ἔντερα. “χολάδες” δὲ τὰ παχέα ἔντερα, ὅθεν καὶ χόλιξ.

527. ἀπεσσύμενον βάλε δουρί] “ἀπεσσύμενον” διὰ τοῦ α.

535. ὦσαν ἀπὸ σφείων, ὃ δὲ χασ〈σ〉άμενος πελεμίχθη] ἄμεινον [*](B=) οὕτως· οὐ γὰρ ἐπὶ αὐτῶν, μὴ καὶ γυμνωθῇ τῆς ἀσπίδος.

539. οὐκέτι ἔργον ἀνήρ] πλεονασμὸς τὸ “ἔτι·” “μηκέτι πάμπαν [*](A+ B=) Ἀχιλλῆι προμάχιζε” (Il. 20. 376)· “ἥν μοι δῶκε πατὴρ ἔτι” (Od. 23. 228). §. παντοδαπὰς δὲ πληγὰς καὶ πτώματα διελθὼν [*](B=) ἐπαναπαύει τὸν ἀκροατήν.

541. ἄγοι δέ ἑ Παλλὰς Ἀθήνη] θεατὴν ἑαυτῷ ἀνέπλασε τῆς μάχης ὑπὸ θεῶν ὁδηγούμενον, ἵνα ἀθορύβως σκοποίη, καὶ ἐν μέσοις τοῖς μαχομένοις, ἵνα ἀκριβῶς θεῷτο.