Scholia in Iliadem

492. βεβλήκει βουβῶνα] ἐμπεφύκασι μεγάλαι ἀρτηρίαι καὶ [*](B=) φλέβες τοῖς βουβῶσιν αἱμορραγίας ποιοῦσαι, αἳ βοηθούμεναι μὲν ἐπικίνδυνοι, ἀμελούμεναι δέ εἰσι θανατώδεις.

493. ἤριπε δʼ ἀμφʼ αὐτᾷ, νεκρὸς δέ οἱ ἔκπεσε] ὡς ἐκεῖ “μίνυνθα δέ οἱ γένεθʼ ὁρμή” (466). περὶ ὃ δὲ μάλιστα ἐσπούδαζον. τούτου στερῶν αὐτοὺς ὁ ποιητὴς κολάζει.

494. τοῦ δʼ Ὀδυσεὺς—ἀποκταμένοιο χολώθη, βῆ δὲ διὰ προ- μάχων] “ἀρνύμενος ἥν τε ψυχήν” (Od. 1. 5).

496. στῆ δὲ μάλʼ ἐγγὺς ἰών] “ἐγγὺς ἰών” τοῦ Λεύκου ὑπερασ- πίζων.

497. ἀμφί ἑ παπτήνας] οἰκεῖον τῷ προνοητικῷ Ὀδυσσεῖ, οὐχ ὡς ὁ Ἐλεφήνωρ· οὗτος δὲ περισκοπεῖ, μή τι γυμνὸν ᾖ τοῦ σώματος.

* κεκάδοντο] 〈διὰ⟩ τὴν τοῦ δόρατος ὁρμὴν οἳ μὲν ἔνθεν, οἳ δὲ ἐκεῖθεν ἐχωρίσθησαν.

499. Δημοκόωντα] πρῶτος οὗτος Πριαμιδῶν ἀναιρεῖται.

500. ὅς οἱ Ἀβυδόθεν ἦλθε] τῆς Ἑλλησποντίδος Ἀβύδου μέμ- νηται· τὰς γὰρ πλησίον τῆς Τροίας πόλεις ἀσφαλεστέρας ἔδει εἶναι ὡς τῶν ἐπιτηδείων χορηγούς· διὸ οὐ πεπόρθηται ὑπὸ Ἀχι- λέως.

παῤ ἵππων οἰκειάων] ἐκ τῶν ἵππων, ὡς ἐκεῖ ὄντων τῶν ἱππο- στασίων Πριάμου· οἳ δὲ ἀντὶ τοῦ ἐφʼ ἵππων.

502. κόρσην· ἢ δʼ ἑτέροιο] τὸν κρόταφον· ἐπὶ κόρσης γὰρ λέγουσιν Ἀττικοὶ τὴν γνάθον. καὶ “ἑτέροιο διὰ κροτάφοιο·” ὡς οὖν ἐλλὸς ἔλαφος, οὕτω κόρση κρόταφος.

505. χώρησαν δʼ ὑπό τε πρόμαχοι] πῶς νικῶσιν Ἕλληνες, οὓς ὁ Ζεὺς θέλει ἡττᾶσθαι; ἐροῦμεν ὅτι ἐᾷ Ζεὺς ποινὰς τίνειν τῶν πλημ- μελημάτων τοὺς Τρῶας, ἢ καθʼ ὅτι δείκνυσι διʼ ἀμφοτέρων τὴν δύναμιν, ἵνα καὶ συμμαχῶν Τρωσὶν ἐπιδείξηται τὴν χάριν, εἴγε ὃν ἔτρεψε μόνος Αἴας οὗτος ἅμα Διὶ καὶ τοὺς πάντας Ἕλληνας διώκει.