Scholia in Iliadem

414. πρίν με καταπρηνὲς βαλέειν] ἄπληστος ἡ ὄρεξις τοῦ πρὸ [*](B=) τῆς τῶν φίλων σωτηρίας τὴν καταστροφὴν εὐχομένου· διὸ ἀνανεύει ὁ Ζεύς.

*καταπρηνὲς βαλέειν] ἔμφασιν ἔχει ἡ ἀπὸ τῶν ἐμψύχων μεταφορά.

415. αἰθαλόεν] κατὰ πρόληψιν τὸ αἰθαλωθησόμενον, ἢ τὸ ἀφανές. [*](B=) μικροῖς δὲ λόγοις μεγάλα αἰτεῖ· ἀντὶ γὰρ Ἰλίου οἰκίαν μίαν πρῆσαι. ὁ δὲ θυμὸς ἄκρως διὰ τῶν προσώπων παρίσταται Πριάμου καὶ Ἕκτορος.

416. Ἑκτόρεον δὲ χιτῶνα] προσυνίστησιν ἡμῖν καὶ νῦν τὸν [*](B=) Ἕκτορα.

417. χαλκῷ ῥωγαλέον] τῷ σιδήρῳ διακοφθησόμενον· ἢ παρὰ τὸ [*](A~B-) ῥήσσω, ἐξ οὗ καὶ τὸ κατερρωγότα ἱμάτια.

418. ὀδὰξ λαζοίατο] δάκω δάξω δάξ. τοῦτο δὲ συμβαίνει τοῖς [*](B=) ὀδυνωμένοις.

419. οὐδʼ ἄρα πώ οἱ ἐπεκραίαινε] διὰ τοῦ “πώ” ἐλπίδα ὑπολείπει [*](B=) τῆς εὐχῆς. ἐπὶ δὲ Θεανοῦς “ἀνένευε δέ” (Il. 6. 311). οὐδʼ ἄρα πω—ἀλλʼ ὅ γε δέκτο μὲν ἱρά] ὡς τῶν μάντεων λεγόντων, ὡς δέδεκται τὴν θυσίαν καὶ δώσει τὸ πέρας, οὐκ ἀκονιτὶ δέ.

420. πόνον δʼ ἀμέγαρτον] ἄφθονον, πολύν.

435. μηκέτι νῦν δήθʼ αὖθι λεγώμεθα] αἱ μὲν Ἀριστάρχου “μη- [*](A + B=) 〈κέ〉τι νῦν δήθʼ αὖθι λεγώμεθα,” ἡ δὲ Ζηνοδότου “μηκέτι νῦν 〈δὴ〉 ταῦτα·” τινὲς δὲ “δὴ αὖθι” χωρὶς τοῦ θ, Καλλίστρατος δὲ “μηκέτι δὴ νῦν αὖθι λεγώμεθα.”

μηκέτι νῦν—αὖθι λεγώμεθα] ἠθροισμένοι ὦμεν.

μηδʼ ἔτι δηρὸν ἀμβαλ〈λ〉ώμεθα ἔργον] στρατηγικὴ ἡ παραγγελία, [*](A = B -) χρόνου μὴ φείδεσθαι· οὔτε γὰρ παρελθόντα ἀνακαλεῖσθαι οὔτε αἰτή- [*](14. τὸ διαφανές)

436. ὃ δὴ θεὸς ἐγγυαλίξει] δώσει τὴν πόρθησιν, ἣν διὰ τοῦ [*](A +) ὀνείρου ἐπηγγείλατο. §. αἱ πᾶσαι δὲ διὰ τοῦ ζ εἶχον.

439. ἡμεῖς δʼ ἀθρόοι ὧδε] θαυμαστῶς τὴν τάξιν τοῦ Ἀχιλλέως ἀποπληροῖ· τὴν γὰρ στρατηγίαν πρώην εἶχεν.

444. τοὶ δʼ ἠγείροντο μάλʼ ὦκα] δύο αὐτοῖς τὰ μέγιστα μαρτυρεῖ, εὐταξίαν καὶ εὐψυχίαν.

446. θῦνον κρίνοντες, μετὰ δὲ γλαυκῶπις Ἀθήνη] ἵνα μὴ ἀπι- στοῖτο τὸ τάχος, τὴν θεὸν παρέλαβεν, καὶ ὡς ἄξια τῆς θεοῦ μελλόντων αὐτῶν κατορθοῦν.

*κρίνοντες] φυλοκρινοῦντες.

447. *ἐρίτιμον] μεγαλότιμον.

ἀγήραον] Ἀρίσταρχος “ἀγήρων” καὶ Ἀριστοφάνης, ὡς κἀκεῖ “ὑμεῖς δʼ ἐστὸν ἀγήρω τʼ ἀθανάτω τε” (Il. 17. 444). §. ἡ δὲ αἰγὶς ὅπλον Διός.

448. θύσανοι] οἱ κροσ〈σ〉οί. §. “θύσανοι” δὲ παρὰ τὸ θύεσθαι.

τῆς ἑκατὸν θύσανοι] ἀντὶ τοῦ πολλοί· ἢτῷ ἀριθμῷ πίστιν πεπόρισται.

450. παιφάσσουσα] πάντη τὰ φάη ἀίσ〈σ〉ουσα. §. φῶ τὸ φαίνω [*](A B-) ἀναδιπλασιασμὸς παφάσσω πλεονασμὸς παιφάσσω, οἱονεὶ φανερῶ, ὡς πιαίνω παπταίνω πάσ〈σ〉ω πάλη παιπάλη. καὶ ἐπὶ Τυδέως μὴ “ἐκπαιφάσσειν” (Il. 5. 803), φανεροῦν ἑαυτόν, ἀλλʼ ἐν ἀγγέλου σχήματι μένειν.

452. καρδίῃ. ἄληκτον] εἰς τὸ “καρδίῃ” στικτέον. §. τὸ δὲ [*](B=) “ἄληκτον” ἀντὶ τοῦ ἀλήκτως.

453, 454. τοῖσι δʼ ἄφαρ πόλεμος γλυκίων—] νῦν ἄμεινον κεῖνται ἤπερ ἐν τῇ Λ (13)· πρόσφατος γὰρ αὐτοῖς ἡ τοῦ νόστου μνήμη. καὶ ἡ αἰφνίδιος δὲ μεταβολὴ οὐκ ἄνευ θεῶν· πῶς γάρ;

455. ἠύτε πῦρ ἀίδηλον] νῦν μάλιστα ἡ δύναμις τοῦ ποιητοῦ, ὅτε καθʼ ἕκαστον πρᾶγμα διαφόρων εἰκόνων εὐπορεῖ. πρώτη δὲ εἰκὼν ἡ ἀπὸ τῆς τῶν ὅπλων λαμπηδόνος· μεγεθύνεται δὲ τῇ ἀσπέτῳ ὕλῃ καὶ τῷ ὄρει, ἔνθα καταιγίδες εἰσί, καὶ τῇ κορυφῇ. διὸ θαρρῶν ἐπάγει “ἕκαθεν δέ τε φαίνεται αὐγή.” §. “ἀίδηλον” δὲ παρὰ τὸ ἀιδνόν.

457. ὣς τῶν ἐρχομένον] ὧδε στικτέον.

458. αἴγλη παμφάνοωσα] “παμφανόωσα” τοῦ χαλκοῦ ἡ αἴγλη εἰς οὐρανὸν παρεγίνετο.