Scholia in Iliadem

628. * ἐγκλιτέον τὴν “σφωίν·” τρίτου γάρ ἐστι προσώπου. [*](B=) *ἐπιπροΐηλε τράπεζαν] “ἐπίηλε” ἐξέτεινε—πτυκτα〈ὶ〉 γὰρ ἦσαν —“πρό” δὲ ἔμπροσθεν.

629. κυανόπεζαν] πέζαν εἴωθε τὸ ἄκρον καλεῖν, οὐ τὸν πόδα. “πέζῃ ἐπὶ πρώτῃ” (Il. 24. 272) καὶ “ἀργυρόπεζα·” οὐκ ἔστιν οὖν κυανόποδα, ἀλλὰ τὴν ἀπὸ κυανοῦ ἔχουσαν τὸν κύκλον τὸν ἔξωθεν.

630. * κάνεον] ἴδιος ὁ σχηματισμός· οὐ γὰρ ἀπὸ τοῦ κανοῦν.

〈κρόμυον ποτῷ ὄψον] θερμόν, ὥστε ποτοῦ δεῖσθαι· “ὄψον” δὲ πλν τὸ σὺν σιτίοις ἐσθιόμενον· ὀψὲ γὰρ ταύτην προσήγοντο τὴν τροφήν, ἔωθεν δὲ ἀκράτισμά τι.

631. *χλωρόν] τρόφιμον ἢ νέον. ἀλφίτου ἱεροῦ] παρὰ γὰρ θεοῦ εἰλήφαμεν αὐτό· καὶ “ἱερὰς κατʼ ἀλωάς” (Il. 5. 499).

633. οὔατα δʼ αὐτοῦ τέσσαρʼ ἔσαν] συνηρτημένα μὲν ἀλλήλοις τὰ ὦτα, διάστασιν δὲ ἔχοντα, 〈ὥστε〉 πρὸς τὸ βαθύτερον τοῦ ποτηρίου τὰς λαβὰς εἶναι. τὸ σχῆμα οὖν τῶν ὥτων γίνεται διπλοῦν ω.

634. δοιαὶδὲ πελειάδες ἀμφὶς ἕκαστον] καὶ 〈τὴν〉 τορευτικὴν οἶδεν. ὀκτὼ δὲ ἦσαν αἱ πελειάδες, δύο καθʼ ἕκαστον οὖς· σἳ δὲ δʼ αὐτάς φασιν· λέγοι δʼ ἂν μικράς τινας, οἵας εἰκὸς ἐπὶ ἐκπώματος τετορεῦσθαι.

635. δύω δʼ ὑποπυθμένες ἦσαν] διπλοῦς ἦν ὁ πυθμήν, ἥσσων ὑπὸ μείζονος περιεχόμενος. ἐκτύπωμα δὲ τοῦ πόλου αὐτὸν εἶναι λέγουσιν. [*](A+ B=) §. Ἀρίσταρχος δὲ τὴν “ὑπό” πρὸς τὸ “ἦσαν” συντάσσει.

δύω δʼ ὑποπυθμένες] τινὲς ὑφ᾿ ἔν, ἵνʼ ᾖ τὸ “ὑποπυθμένες” ἐπίθετον τῶν πελειάδων, ὡς “ἐριαύχενες ἵπποι” (159).

* νεμέθοντο] νέμεσθαι τὰς περιστερὰς εἶπεν, ἐμφαντικῇ χρη- σάμενος τῇ μεταφορᾷ.

636. ἄλλος μέν]ψιλωτέοντὸ “ἄλλος·” οὐ γάρ, ὥς τινες, κατὰ κρᾶσίν [*](A + B-) ἐστι τοῦ 〈ὁ⟩ ἄλλος, ἵν᾿ ᾖ ἐπὶ τοῦ Μαχάονος· ἐχρῆν γὰρ εἶναι ὥλ〈λ〉ος, ὡς τὸ ἄριστος “ὥριστος ” (288) 〈καὶ τὰ〉 ἄλλα 〈ἃ〉 διὰ τῶν ἄρθρων ὁ ποιητής· τινὲς δὲ “ἀλλʼ ὃς μέν,” δασύνοντες τὴν “ὅς” καὶ πάλινἐπὶ τοῦ Μαχάονος ἐκδεχόμενοι· ἀλλʼ οὐδέποτε τῷ ὅς ἀντὶ τοῦ ὅ χρῆται, τὸ δὲ ἐναντίον, οὐ〈δὲ⟩ δεῖται αὐτὸν τραυματίᾳ παρεικάζειν· ἄμεινον οὖν ἀορίστως δέχεσθαι τὸ “ἄλλος” πρὸς ἔπαινον τοῦ γέροντος· θέλει γὰρ εἰπεῖν, ὅτι παντὸς νέου σωφρονέστερον ἐβάσταζε τὸ ποτ〈ήρι〉ον ὁ Νέστωρ· ἔνιοι δὲ ἀπὸ κοινοῦ τὸ “γέρων” (637), ἵνʼ ᾖ, ἄλλος μὲν γέρων μογέων ἐκίνει, ὁ δὲ γέρων Νέστωρ ἀμογητί· καὶ ἀλλαχοῦ περὶ αὐτοῦ φησιν “ἐπεὶ οὐ μὲν ἐπέτραπε γήραῖ λυγρῷ” (Il. 10. 79)· ἢ διὰ τὸ κατὰ διάμετρον αἴρεσθαι τὸ δέπας· οἱ γὰρ περὶ Ἀρίσταρχον ω εἶναι τὸ ποτήριον· διὸ καὶ δ΄ 〈τὰ〉 ὦτα· τὰ γὰρ ἀπλᾶ ἄμφωτα καλεῖ (Od. 22. 10). τινὲς δέ· αἱ “ὑποπυθμένες” (635) ὑποβάσεις αὐτῷ δύο ἦσαν πελειάδες· διὸ καὶ “μογέων.” διπλοῦ γὰρ ὄντος κατὰ διάμετρον ἔδει αἴρειν· καὶ ἴσως πρὸς τὸ ἀμερίμνως καὶ ἀθροῦν πίνειν.

637. *ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν] τὰ γὰρ ἄχθη οὐχ οἱ ἰσχυροί, ἀλλ᾿ [*](B +) οἱ ἔμπειροι φέρουσιν.

639. οἴνῳ Πραμνείῳ] οἳ μὲν μέλανι, οἳ δὲ ⌈πρ⌋αΰνοντι τὸ μένος, οἳ [*](AB +) δὲ μονίμῳ· οἳ δὲ ἐν Ἰκάρῳ πέτραν Πράμνην, ἐν ᾗ πρῶτον ἔφυ ἄμπελος.

640. * πάλυνεν] ἐπέπασσεν.

642. * πολυκαγκέα] πολλὴν ξηρότητα ἔχουσαν· ὅθεν καὶ κάγκανα [*](B=) ξύλα (Il. 21. 364) τὰ ἄγαν ξηρά.

643. μύθοισιν τέρποντο] πρὸς παραμυθίαν τοῦ τραυματίου.

645. τὸν δὲ ἰδὼν ὁ γεραιὸς ἀπὸ θρόνου ὦρτο] διὰ τὸν καιρόν — [*](B-) διδάσκει οὖν καὶ γέροντας εἴκειν νέοις πρὸς ὄφελος—καὶ ὅτι ἤλπιζεν ἐξ Ἀχιλλέως αὐτὸν ἥκοντα χρηστόν τι ἐρεῖν.