Scholia in Iliadem

571. ὄφρʼ ἱρὸν ἑτοιμασ〈σ〉αίατο] ἀντὶ τοῦ ἑτοιμάσαιντο, ὡς [*](B–) “ἐμθίατο” (Il. 1. 251).

ὄφρ’ ἱρόν] ἀντὶ τοῦ ἕως. ὁ δὲ νοῦς, ἕως 〈ἄν) εὐπορήσαντες ἱερείων [*](B=) ἀναθῶσιν αὺτὰ τῇ θεῷ.

573. ἐσβάντες] βραχεῖα διαστολὴ εἰς τὸ “ἐσβάντες.” καὶ [*](ΑΒ=) κοινὸν τὸ “ἀμφί,” τὸν ἀμφὶ τὰς κνήμας ἱδρῶτα καὶ τὸν λόφον.

576. * ἔς ῥʼ ἀσαμίνθους βάντες ἐυξέστας] ἤλλακται ἡ τάξις.

577. τὼ δὲ λοεσσαμένω] διὰ τὸν κάματον θεραπείας αὐτοῖς τοῦ [*](B=) σώματος ἔδει, ἄλλως τε καὶ μέλλουσιν ἐπὶ τὸν πόλεμον ἐξιέναι.

578. δείπνῳ ἐφιζανέτην, ἀπὸ δὲ κρητῆρος Ἀθήνῃ] κατὰ τὸ σιωπώ- [*](B=) μενον τὸ ἱερεῖον σφάξαντες ἀνατιθέασι τὰ δῶρα, ὕστερον 〈δὲ εὐω- χοῦνται〉. §. τέως δὲ νῦν ἐκ τῶν παρόντων προσφέρουσιν.

579. *ἀφυσσάμενοι] διὰ τοῦ ο “ἀφυσσόμενοι.”

1. Ἠὼς δʼ ἐκ λεχέων παρʼ ἀγαυοῦ Τιθωνοῖο ὄρνυθ’] τὸ ὅλον τοῦτο νομιστέον, ὅτι ‘ἀπὸ τοῦ ἡλίου ἡμέρα γέγονεν.ʼ §. “Τιθωνοῖο” δέ, ἐσεὶ [*](AB=) ἔλεγε Τιτωνοῖο. Τιτὰν γὰρ ὁ Ἀπόλλων, ὅτι ἀπὸ Λητοῦς· τοῦτον δὲ [*](AB=) καὶ ἥλιον νενομίκαμεν. §. “ἐκ λεχέων” δέ, ὅτι σὺν αὐτῷ ἀεὶ θεω- ρεῖται· ἡμέρα γάρ ἐστι πεφωτισμένος ἀήρ, ἡλίου ὑπὲρ γῆν ὄντος. [*](A + B=) §. ερώνυμός φησι τὸν Τιθωνὸν αἰτήσασθαι ἀθανασίαν παρὰ τῆς Ἠοῦς, οὐ μέντοι καὶ ἀγηρασίαν· ὡς δὲ πολλῷ τῷ γήρᾳ χρώμενος ἐδυσφόρει, αἰτήσασθαι θάνατον· ἣ δὲ ἀδυνατοῦσα εἰς τέττιγα αὐτὸν μεταβάλλει, ὅπως ἥδοιτο διηνεκῶς τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούουσα.

παρʼ ἀγαυοῦ Τιθωνοῖο] φαίνεται ὅτι 〈μήτηρ) ἡ Τροία καλῶν ἀνδρῶν, Τιθωνοῦ Γανυμήδους λγχίσου Βουκολίωνος (Il. 6. 22)· Ἄλέξ- ανδρον δὲ καὶ Δηίφοβον θεοειδεῖς καλεῖ, καὶ Πρίαμον “εἰσορόων ὄψιν τʼ ἀγαθήν” (Il. 24. 632)· καὶ περὶ Ἕκτορος “οἳ καὶ θηήσαντο φυὴν καὶ εἶδος” (Il. 22. 370).

ὡς φιλέλλην ὁ ποιητὴς μέχρι τῶν νεῶν τοὺς Ἕλληνας συνελάσας καὶ ἐπαυλιζομένους ταῖς ναυσὶ ποιήσας τοὺς βαρβάρους οὐκ εὐθέως τειχομαχίαν ἐποίησεν οὐδὲ τὴν ἐπὶ ταῖς ναυσὶ μάχην, ὅπερ καὶ κατὰ δόξαν ἦν τοῖς ἀκροωμένοις, ἀλλὰ πρότερον τὴν Ἀγαμέμνονος ἀριστείαν διέγραψε, καὶ μετʼ αὐτὴν 〈τὴν) τῶν ἄλλων ἀριστέων, εἶτα ἐπειδὴ τοὺς ἀρίστους ἐπὶ τὰς ναῦς ἀπέστειλε τρωθέντας, τότε τοὺς Ἕλληνας ἐποίησεν ἡττωμένους. ἐπεὶ δὲ μεμονωμένους τοὺς Ἕλληνας ἀπίθανον ἦν παρεισάγειν ἀνδραγαθοῦντας ἕωθεν, εὐλόγως ἡ νὺξ παραμυθεῖται αὐτῶν τῆν τταν, καὶ τοσοῦτον ἀναλαμβάνει, ὡς συνωθῆσαι πάλιν μέχρι τείχους τοὺς Τρῶας, ἄχρις ὅτου 〈ἂν) πάλιν τῆς παρὰ τοῦ Διὸς τύχωσιν ἐπικουρίας· ἐπιδείκνυσι γάρ, ὅτι τύχαις, οὐ γνώμαις ἐλεί- ποντο Ἕλληνες. δικαίως μὲν οὖν Ἀγαμέμνων ἀριστεύει· θαρροῦντα μὲν γὰρ τοῖς πράγμασιν οὐκ εὔλογον ἦν αὐτὸν προπετῶς ἐπὶ τοὺς κινδύνους φέρεσθαι, ἀλλὰ διὰ τὴν ἡγεμονίαν ἀσφαλέστερον μᾶλλον ἢ φιλοκινδυνότερον ἀγωνίζεσθαι· ἐπὶ ξυροῦ δὲ νῦν, καὶ ταῦτα διʼ αὐτόν, ὄντων ἀναγκαίως κινδυνεύει. γέγονε δὲ ἀντίστροφα τὰ πράγματαʼ [*](1. addidi: ἀρχἡ ἰλιάδος τῆς λ textui inscriptum ‖ 3. Τιτωνοῖο etiam A B ‖ 11. ὅτιscripsi: ὅλῆ ‖ supplevi, cf. Eust. ἰστέον δέ ὅτι—ἡ Τροία νεγκε ‖ 20. αὐτὴν B: αὐτὸν ‖ suppl. Bekker ‖ 22. μεμονωμένους B: πεπονημένους ‖ 24. ἥτταν B: ἦσσαν ‖ 30, 31. διὰ τὸν νοῦν τῶν ἀναγκαίων κ., cf. B ‖ 31. ἀναγκαίως B: ἀναγκαίων)

2. ἀθανάτοισι φόως φέροι] ἀθανάτους νῦν οὐχὶ τὰ οὐράνια ἀκοῦ- [*](B=) στέον—ἀεὶ γὰρ ἐν φωτί εἰσιν—ἀλλʼ ἤτοι τὰ στοιχεῖα ἢ τὰ περὶ γῆν θειότερα ζῷα καὶ ἀέρια. ἤ, ἐπειδὴ ἐν τῷ Ὀλύμπῳ ὑποτίθεται ὁ ποιητὴς οἰκεῖν τοὺς θεούς, ὄρος δὲ ὁ Ὄλυμπος, ἁρμοδίως τῷ πλάσ- ματί φησιν αὐτοὺς καὶ ἐν σκότῳ ποτὲ εἶναι.

3. Ζεὺς δʼ Ἕριδα προίαλλε] ἀγῶνας πάλιν τῇ ποιήσει κινῶν Δία [*](B=) παρορμᾶν τὸ Ἕλληνικόν φησιν· οὐκ ἂν γὰρ καταπτήξαντες προῆλθον, εἰ μὴ παρώρμησεν. τοὺς δὲ Τρῶας ἐγεῖραι ἱκανὸν καὶ τὸ ἐκ τῆς προγενομένης νυκτὸς θάρσος.

5. ἐπʼ Ὀδυσσῆος μεγακήτει] καιρίως τοὺς τόπους ἐδήλωσεν· διὰ δὲ τὰς βουλὰς καὶ τὰ ἱερὰ ἐκεῖ νεωλκεῖ Ὀδυσσεύς. “βουλάς τʼ ἐξάρ- χων ἀγαθάς (Il. 2. 273)· “περὶ δʼ ίρὰ θεοῖσιν” (Od. 1. 66).

8. τοί ῥʼ ἔσχατα νῆας ἐίσας εἴρυσαν] τεῖχος τῶν ἄλλων νεῶν ἐποίησαν τὰς ἰδίας, ὡς καὶ αὐτοὶ τῶν Ἀχαιῶν ἤσαν.

11. Ἀχαιοῖσιν δὲ μέγα σθένος ἔμβαλʼ ἑκάστῳ] Τρῶες γὰρ ὑπὸ τῆς εὐημερίας ἱκανῶς παρώρμηντο.

12. καρδίῃ] τινὲς ἐν αὐτῇ τὸ λογιστικόν 〈φασιν). §. ὀλίγη δὲ διαστολὴ εἰς τὸ “καρδίῃ.”

13. τοῖσι δʼ ἄφαρ πόλεμος γλυκίων] δεδήλωκε τὴν πρώην αὐτῶν [*](B=) ὁρμήν· κακωθεῖσι γὰρ οὐδὲν ἦν πρὸ ὀφθαλμῶν ἕτερον ἢ τὸ φεύγειν.

τοῖσι δʼ ἄφαρ πόλεμος] Ζηνόδοτος οὐκ οἶδεν Ἀριστοφάνης ἀθετεῖ.

15. Ἀτρείδης δʼ ἐβόησεν] προσκρούων Ἀχιλλεῖ· διό φησιν “οὐ- δέπω Ἀτρείδεω ὀπὸς ἔκλυον” (Il. 16. 76).

16. ἐν δʼ αὐτὸς ἐδύσατο νώροπα] ὃ γὰρ ἐπιτάσσει, ποιῶν προθύμους [*](B=) ἔχει τοὺς ὑπηκόους.

17. κνημῖδας μὲν πρῶτα] ὁπλίζει τοὺς ἀνδραγαθήσοντας προ- [*](A+) παρασκευάζων τὸν ἀκροατήν· ἐπὶ δὲ Ἀλεξάνδρου, ὅπως πλέον κατα- γέλαστος φαίνηται ἡττώμενος (Il. 3. 330).

20. τόν ποτέ οἱ Κινύρης] οὗτος Θείαντος μὲν ἦν παῖς, βασιλεὺς [*](B-) δὲ Κύπρου· ὃς ζάπλουτος ὡν παριόντας Ἕλληνας ἐξένισε, καὶ ὑπέ- σχετο αὐτοῖς ἐν Ἰλίῳ πέμψειν τὰ πρὸς τὸν βίον. φασὶ δὲ αὐτὸν [*](10. καταπτήξαντες B: καταπλήξαντες ‖ 15. ἱερὰ ‖ 19. παρωρμἡσαντο ‖ 20, 21. κραδίρ ‖ 29. πρῶτον ‖ 31. φαίνοιτο ‖ 32. Θείαντος etiam Eust., Βίαντος B)

τόν ποτέ οἱ Κινύρης] ἀφεστήκασι μὲν καὶ ὡς μὴ συντελοῦντες εἰς Ἕλληνας οὐ στρατεύουσιν, οἰκειοῦνται δὲ δώροις τὴν Ἑλλήνων φιλίαν· οὐ γὰρ ὑπὲρ ἀστρατείας ὡς Ἐχέπωλος ὁ Σικυώνιος τὴν Αἴθην 〈δέδωκεν) (Il. 23. 296)· ὅτι δὲ ἀφεστήκασιν Ἑλλήνων, φησὶ “Κύπρον Φοινίκην τε καὶ Αἰγυπτίους ἐπαληθείς” (Od. 4. 83)· φασὶ δὲ αὐτὸν ἐν Πάφῳ ὁμὁσαντα Μενελάῳ πέμψειν πεντηκόντα ναῦς μίαν ἀποστεῖλαι, τὰς δὲ λοιπὰς ἐκ γῆς, καὶ γηίνους ἄνδρας.

21. πεύθετο γὰρ Κύπρονδε] ἠκούετο εἰς Κύπρον τὸ κλέος, ἐπ〈ε〉ὶ τὲ 'Κύπρονδε” τὴν ἐς τόπον δηλοῖ σχέσιν.

24. οἴμοι] ὁδοί· νῦν ῥάβδοι ὀρθαί, ἢ ὡς ἐζωσμέναι, ὃ καὶ ἄμει- νον. παραλλήλους δὲ λάβωμεν τὰς ῥάβδους, ἵνʼ ᾖ ποικίλον καὶ βα- σιλικὸν τὸ φόρημα. ὑποστατέον οὖν τὰς μὲν ιβ΄ χρυσᾶς ἐν διαστάσει κεῖσθαι, μεταξὺ δὲ τετάχθαι τὰς κα〈σ〉σιτερίνας, ὡς πάλιν μεταξὺ τὰς κυανέας, τὰς δὲ περὶ τὸν τράχηλον δύο χρυσᾶς πρὸς κόσμον.