Scholia in Iliadem

534. ψεύσομαι ἢ ἔτυμον ἐρέω] ἐν ἀμφιβόλῳ αὐτὸ ἐᾷ, ἵνα ἐπι- [*](B=) τυχῶν μὲν δοξασθῇ, ἀποτυχῶν δὲ μὴ ἐλεγχθῇ. §. παρὰ δὲ τῷ Ζηνο- δότῳ οὐκ ἦν ὁ στίχος.

536. αἲ γὰρ δὴ Ὀδυσεύς τε] διʼ εὐχῆς ἐσήμανε τὴν ἰδίαν ὑπό- [*](B=) [*](2. ἅφθη: corr. Bekker ‖ 5. νοήσει ‖ 10. ἐν ante ετ. add. B 18. δραθέν- των B ‖ 21. ὀδυσσεὺς ‖ 21, 22. suppievi cf. p. 373, 16 ‖ 26. ἐπιφερόμενος B 34. ὀδυσσεὺς)

537. ὧδʼ ἄφαρ ἐκ Τρώων] ἀντὶ τοῦ ἐσπευσμένως, ὅθεν καὶ ἀφάρτερος (Il. 23. 311).

538. ἀλλʼ αἰνῶς δείδοικα] ἀνθρωπίνως οὐκ ὥκνησε καὶ τῶν ἀπευκ- τῶν τι λαβεῖν, μεγαλοφυῶς δὲ προαναιρῶν τὴν αἰσχύνην φησὶν “ὑπὸ Τρώων ὀρυμαγδοῦ” (539).

* μετὰ φρεσί] γράφεται καὶ “κατὰ φρένα.”

539. *“ἄριστοι,” οῦτως ἡ γραφή.

542. δεξιῇ ἠσπάζοντο] καὶ Νέστωρ δηλονότι· ἄτοπον γὰρ τὸ μὴ ποιεῖν 〈αὐτὸν) τὸ πάντων.

544. εἶπʼ ἄγε μ’, ὦ πολύαινʼ Ὀδυσεῦ] Διομήδεα ἐάσας τὸν προη- γουμένως ἀποσταλέντα παρʼ Ὀδυσσέως πυνθάνεται ὡς συνετωτέρου.

545. * τινὲς στίζουσιν εἰς τὸ “λάβετον” §. τινὲς “ καταδύντε ” δυϊκῶς.

546. ἢ τις σφωὲ πόρεν] ἐγκλιτέον τὴν “ σφωέ” τρίτου προσώπου [*](Α+) οὗσαν. §. οὕτως Ἀρίσταρχος· Ζηνόδοτος δὲ “σφῶι.”

ἤ τις σφωὲ πόρεν] εὐφραντικὰ τοῦ ἀκροατοῦ. ἢ διὰ τὸ κάλλος, ἢ διὰ τὸ ἀμήχανον εἶναι δύο εἰς κατασκοπὴν ἀπελθόντας καὶ λάφυρα κομίσασθαι.

547. 〈ὅππως τούσδʼ ἵππους λάβετον — αἰνῶς ἀκτίνεσ〈σ〉ιν 〈ἐοικότες)] διὰ τῆς μεταβάσεως τῶν πτώσεων τὸ τοῦ θαυμάζειν ὁρᾶται μέγεθος, ὡς κἀκεῖ· “τοῦ δὴ καλλίστους ἵππους ἴδον ἤδὲ μεγίστους, 〈λευκότεροι χιόνος)” (436).

ἀκτίνε〈σ〉σιν ἐοικότες] λείπει τὸ εἰσίν.

548. * ἐπιμίσγομαι] ὁ Ἰξίων “ἀναμίσγομαι.”

552. σφωὲ φιλεῖ νεφεληγερέτα Ζεύς] κεχαρισμένα ταῦτα τοῖς ἀκούουσιν.

556. ῥεῖα θεός γʼ ἐθέλων] αἰδημόνως οὐκ ἀνασκευάζει τὴν ὑπόνοιαν τοῦ γέροντος, ἀλλʼ αὔξει μᾶλλον τὰ θεῶν εὐσεβῶς.

558. ἵπποι δʼ οἴδε-Θρηίκιοι] ἀπὸ τῶν ἵππων ἀρξάμενος δικαίως Ῥῆσον καὶ Θρᾷκας συνῆψεν, εἶτα Δόλωνα, ἀναστρέφων τὴν διήγησιν. ἅμα δὲ καὶ αὔξει· τὸ γὰρ λέγειν, ὅτι παρὰ Δόλωνος μαθόντες τὸ [*](5, 6. ἀπευκταίων B ‖ 16, 18, 27. σφῶε ‖ 19. εἰς σκοπήν B ‖ ἀπελθόντας B: ἀπελθόντων ‖ 22. θαυμάζοντος ut B ‖ 23. εἰδον ‖ 30. μᾶλλον B: μόνον)

559. τὸν δέ σφιν ἄνακτα— Διομήδης ἔκτανε] οὐδὲ ἐν τῇ ἀπε- [*](B=) λάσει τῶν ἵππων ἑαυτὸν 〈συμ〉περιλαμβάνει.

560. πάντας ἀρίστους] οὐ γὰρ ἂν συνεκοιμῶντο τῷ βασιλεῖ.

561. τὸν τρισκαιδέκατον] πῶς τοῦ Ῥήσου καὶ τῶν δώδεκα ἑταίρων [*](A + B=) συναριθμουμένων τρισκαιδέκατός ἐστιν ὁ Δόλων ; δῆλον οὖν, ὅτι τὸν Ῥῆσον κατʼ ἐξοχὴν ὑπεξεῖλεν.

σκοπὸν εἵλομεν] ἐκοινώνησε γὰρ τῷ φόνῳ τοῦ Δόλωνος. ἐπιεικὲς [*](Β=) δὲ κἀν τούτῳ ἐμφαίνει ἦθος Ὀδυσσεύς· οὐ γὰρ εἶπεν ἐκτείναμεν, διὰ τὸ ὑπὸ τοῦ Διομήδους πληγέντα θανεῖν τὸν Δόλωνα, ἀλρʼ “εἵλομεν,” ὅ ἐστιν ἐλάβομεν.

562. τόν ῥα διοπτῆρα στρατοῦ] ὑπόνοιαν δίδωσι καὶ περὶ τῶν [*](B=) ἄλλων ὧν μεμάθηκε παρὰ Δόλωνος, ἃ σιωπᾷ διὰ τὸν καιρόν.

564. ὣς εἰπὼν τάφροιο διήλασε] καλῶς ἀνεῖρξε τῶν πολλῶν τὰς [*](B=) ἐρωτήσεις, τῆς πρὸς τὰς ναῦς ἄρξας ἐπανόδου. §. 〈“καγχαλόων” [*](B=) (565)〉· οὐ γὰρ τοσαύτην κίνησιν ἔχει τὰ λυπηρά, ὅσην τὰ ἡδέα.

568. φάτνῃ ἐφʼ ἱππείῃ, ὅθι περ Διομήδεος ἵπποι] αὐτοῦ γὰρ τὸ [*](B-) κατόρθωμα, καὶ νησιώτης ὢν οὐκ οἶδεν ἵππους Ὀδυσσεύς. ὡς δὲ δεισι- δαίμων τὰ ἀφιερωμένα τῇ θεῷ λαμβάνει.