Scholia in Iliadem

100. ἀναθήσει] ἀντὶ τοῦ περιάψει. καὶ πάλιν ἐκ τοῦ ἐναντίου “ἀγάλματʼ ἀνῆψεν” (Od. 3, 274) ἀντὶ τοῦ ἀνατέθεικεν. Ἀττικοὶ δέ φασιν ἀναθεῖναι τὸ φορτίον ἀντὶ τοῦ ἐπιθεῖναι. οἱ δὲ ἀντὶ τοῦ αὐξήσει.

101. τὸ ἑξῆς, ὅς μʼ ἐκέλευε νύχθʼ ὕπο τήνδʼ ὀλοὴν Τρωσὶ ποτὶ πτόλιν ἡγήσεσθαι. στικτέον δὲ εἰς τὸ ὀλοήν· ἐὰν γὰρ συνάψωμεν, ἐναντίον φαίνεται· οὐ γὰρ νυκτὸς ωρμησεν Ἀχιλλεὺς, νυκτός μέντοι ὁ Πολυδάμας συνεβούλευσεν (Il. 18, 254).

105. καὶ Τρῳάδας] τὰ γὰρ τῶν γυναικῶν ὀνείδη χαλεπώτερα.

106. κακώτερος] ἀντὶ τοῦ ἥσσων· οὐ γὰρ κακὸς Ἕκτωρ. ἔθος δὲ τοῖς χείροσι ψέγειν τὰ τῶν κρεισσόνων ἔργα, καὶ τοῖς μείζοσιν ἀνιαρὸν τὸ ὑπὸ ἐλασσόνων κακολογεῖσθαι.

110. ἠέ κεν αὐτῷ ὀλέσθαι] οἰωνίζεται νῦν ἐν κινδύνῳ ὢν τῶν δυσ- χερῶν τι καὶ τῶν καλῶν.

πρὸ πόληος] ὑπὲρ τῆς πόλεως· ὑπὲρ αὐτῆς γὰρ ἀγωνίζεται.

111. εἰ δέ κεν] ἤρτηται μέχρι τοῦ (122) “ἀλλὰ τίη μοι ταῦτα,” καὶ οὐκ ἔχει ἀνταπόδοσιν. ἤτοι οὖν διαπορητικός ἐστιν ὁ λόγος· ἆρα τὴν ἀσπίδα κατάθωμαι καὶ τὴν περικεφαλαίαν καὶ τὰ καὶ τὰ ποιήσω· λέγει δὲ ἀποθέσθαι τὰ ὅπλα, ὅπως μὴ δοκῇ ὡς πολεμίῳ προσιέναι· ἢ ἵνα μὴ διὰ τῆς θέας τῶν ὅπλων ἐπʼ αὐτὸν ὁρμήσῃ. ὅσον δέ ἐστιν ἐν ταῖς νίκαις ἀφόρητος, τοσοῦτον ἐν ταῖς ἀτυχίαις ταπει- νός. ἄλλως τε τὸ μὲν ἀπόντα ἐνθυμεῖσθαι συνετοῦ, τὸ δὲ ἐκλέγεσθαι τὰ ἄριστα γενναίου.

118. ἅμα δʼ ἀμφὶς ἄλλʼ ἀποδάσεσθαι] ἅμα τῇ προτέρᾳ ὑπο- σχέσει καὶ ἕτερα, χωρὶς ὡν Ἀλέξανδρος ἥρπασεν. οἱ δὲ τὸ ἀμφίς ἀντὶ τοῦ δίχα, ὅ ἐστιν εἰς δύο· ταύτην δὲ τὴν ἀντέκτισιν ἴσως ποινὴν Ἀγαμέμνων καλεῖ.

119. μετόπισθε] μετὰ τὴν πρὸς Ἀχιλλέα ὑπόσχεσιν. γερού- σιον δὲ σεμνὸν, ἢ τὸν τοῖς γέρουσιν ὀφείλοντα προτείνεσθαι. τὸ δὲ Τρωσίν ἀντὶ τοῦ παρὰ Τρώων.

123. διὰ τοῦ ἰών ἐδήλωσεν ὅτι τὸ ἵκωμαι ἀντὶ τοῦ ἱκετεύσω, ὡς τὸ “τὴν ἱκόμην φεύγων.” ἀνάπαλιν δὲ ἐκεῖ “ἐς Πηλῆʼ ἱκέτευσεν” (Il. 16. 574) ῆτοι ἦλθεν.

124. αἰδέσεται] μετὰ αἰδοῦς ἀποδέξεται.

γυμνὸν ἐόντα] τοῦτο γὰρ αἰσχρὸν ἡγεῖται, εἰ δίχα τῶν ὅπλων ἀποθανεῖται.

126. * οὐκ ἔστι, φησίν, ἄντικρυς Ἀχιλλέως μύθους διηγεῖσθαι, ὁποίους ἂν παρθένοι καὶ ἠΐθεοι. οἱ γὰρ ἀρχαῖοι νομαδικῷ βίῳ χρώ- μενοι μηδέπω οἰκίας κεκτημένος ἀναίδην ἀλλήλοις ἐπιπλεκόμενοι εἰς κοῖλα τῶν δρυῶν καὶ τῶν λίθων ἐξετίθεσαν τὰ γεννώμενα βρέφη. εὑρίσκοντες δέ τινες ταῦτα ἐνόμιζον ἐκ τούτων γεγεννῆσθαι, αἱ τί- κτουσαι γυναῖκες ἀνέτρεφον τὰ ἐκτιθέμενα παρὰ τούτων βρέφη ἐν τοῖς κοιλώμασι τῶν δρυῶν καὶ πετρῶν. τοῦτο δὲ καὶ κατὰ τὴν Ὀδύσ- σειαν ἐμφαίνει· “οὐ γὰρ ἀπὸ δρυός ἐσσι παλαιφάτου” (Od. 19, 163) καὶ τὰ ἑξῆς.

127. ληρῶδες ἀρχαιολογίας διηγεῖσθαι, ἀπὸ τοῦ τὸ παλαιὸν ὀρει- νόμων ὄντων τῶν ἀνθρώπων ἐκεῖσε τίκτεσθαι· ἢ χρησμοὺς διηγεῖσθαι· [*](23. ἄντικρυς Bekk.] ἀντικρὺ fuit: v. Valcken. p. 73. 30. παλαιφιάτου] *παλαιφάγου, 32. ληρῶδες Cobetus] ληρώδεις quae aliorum librorum scriptura)

129. ἔριδι ξυνελαυνέμεν] εἰς ἔριν ἢ μετʼ ἔριδος συμβαλεῖν.

130. εἴδομεν] λείπει τὸ ἵνα. καίτοι δὲ προλογισάμενος οὐ μένει τὴν θέαν Ἀχιλλέως, ἀλλὰ νικᾶται τῷ πάθει.

131. ὁ δέ οἱ σχεδὸν ἦλθεν] ὑφʼ ἓν πάντα πράττεται. οἱ μὲν δέονται, ὁ δὲ διαλογίζεται, ὁ δὲ ἔπεισιν. ἅμα δὲ πάντα λέγειν ἀδύνατον.

132. κορυθάῖκι] τῷ κινοῦντι ἐν τοῖς πολέμοις τὴν περικεφαλαίαν· “ἀμφὶ δὲ πήληξ σμερδαλέον κροτάφοισι τινάσσετο” (Il. 15, 609).

135. ἠελίου ἀνιόντος] πρὶν διασκεδάσει τὰς αὐγὰς, ὅτε καὶ ὁρα- θῆναι δύναται.

136. ὑπερβατῶς, Ἕκτορα δʼ ἕλε τρόμος.

137. ὀπίσω δὲ πύλας λίπε] φεύγει γὰρ ἐπὶ τὸν ἐρινεὸν καὶ τὸ τοῦ Ἴλου σῆμα εἰς τὰ δεξιὰ τῆς πόλεως· ὁ γὰρ Ἀχιλλεὺς ἀπὸ τοῦ Σκαμάνδρου καὶ τῶν ἀριστερῶν μερῶν ἀναστρέφει. ἢ ὀπίσω ἀντὶ τοῦ κατὰ νώτου, καὶ πυλῶν ἐφʼ ὧν ὁ Πρίαμος εἱστήκει.

φοβηθείς γὰρ βῆ ἀντὶ τοῦ φεύγων ἀπέβη.

139. κίρκος ὄρεσφιν] ὄρειος γάρ ἐστι καὶ ὀξύπτερος καλεῖται διὰ τὸ τάχος τῆς οἰκείας πτήσεως.