Scholia in Iliadem

430. ἀδινοῦ] πυκνοῦ καὶ συνεχοῦς. ἢ οἰκτροῦ κατὰ Αἰτωλούς.

431. τέκνον] ἡ συνεχὴς τοῦ ὀνόματος ἀνάκλησις ἐπικουφίζει μικρόν. τὸ δὲ βείομαι Ἀρίσταρχος διὰ τοῦ ι γράφει, ἵνʼ ᾖ πῶς βιώσομαι καὶ ζήσομαι σοῦ θανόντος. τὸ δὲ αἰνὰ παθοῦσα τεκοῦσα γράφει, ἵνʼ ᾖ ὅμοιον τῷ δυσαριστοτόκεια. τινὲς δὲ ἀντὶ τοῦ πῶς ἀπο- βήσομαι, πῶς φροντισθήσομαι, ὡς τὸ “οὔτι βέομαι Διός” (Il. 15, 194) ἤτοι οὐ φροντίζω.

*Πορφυρίου. τί νυ βείομαι] τουτέστιν εἰς τί βιώσομαι. τὸ δὲ βείω παρὰ τὸ βαίνειν τὸν ζῶντα ἐπὶ τὴν γῆν· “ὄφρ’ ἂν ἐγὼ βείω προτὶ Ἵλιον” (Il. 6, 113). ὅτι γὰρ ζῶντα λέγει τὸ ἕκαστον ἐπὶ τῆς γῆς βαδίζειν “ὅσσα τε γαῖαν ἐπιπνείει τε καὶ ἕρπει” (Il. 17, 447). αἰῶνα δὲ λέγει τὸν ἑκάστου βίον· “ἐκ δʼ αἰὼν πέφαται” (Il. 19, 27)· ἔφθαρται δὲ αὐτοῦ ὁ βίος· καὶ “μινυνθάδιος δέ οἱ αἰών” (Il. 4, 478). ὅπερ ἐν ἄλλοις “ἆνερ ἀπʼ αἰῶνος νέος ὤλεο (Il. 24. 725), ἀπὸ τοῦ βίου νέος, οὐ γηράσας τὸν βίον οὐδὲ τὸν αἰῶνα καὶ βίον πολυχρόνιον ἔσχες. καὶ πάλιν “φίλης αἰῶνος ἀμερθῇς” (Il. 22, 58), ὅμοιον τῷ “γλυκὺς αἰών” (Od. 5, 152). καὶ τίς ὁ αἰὼν ἐξηγούμενος “τῆς περ ῥηΐστη βιοτή” (Od. 4, 565). τὰ δὲ. τῇ βιοτῇ ἀναγκαῖα βίοτος· “βίοτον δέ οἱ ἄλλοι ἔδουσι” (Od. 13, 419). καὶ ζωήν· “ἡ γάρ οἱ ζωὴ ἦν ἄσπετος, οὔ τινι τόσση” (Od. 14, 96).

433. εὐχωλή] ἐμοὶ, φησὶ, δόξα ᾖς, τοῖς δὲ πολίταις ὄφελος. καὶ καθʼ ἑκάστην ἡμέραν, ὡς θεῷ σωτῆρί σοι εὔχοντο, ἀλλʼ ὁ ζῶν ἰσόθεος νῦν οὐδὲ θανὼν εὐτυχής.

440. καλῶς τὸ μυχῷ προσέθηκε, πρὸς τὸ μὴ ῥᾳδίως αἴσθεσθαι.

441. δίπλακα] διπλοίδα, ἣν οἷόν τε διπλῆν περιβαλέσθαι. θρόα δὲ τὰ βαπτὰ ἔρια. ἡ δὲ ἐν πρὸς τὸ ἔπασσεν. δηλοῖ δὲ κατὰ Κυπρίους τὸ ποικίλλειν· ἀφʼ οὗ καὶ παστός.

444. Ἕκτορι θερμὰ λοετρά] αὔξει τὸ πάθος· τοσοῦτον γὰρ ἀπέχει τοῦ ἐννοεῖν τι τῶν συμβεβηκότων ὡς καὶ λουτρὰ τῷ ἀνδρὶ παρασκευάζειν, μονονουχὶ ὁρῶσα αὐτόν· διὸ καὶ ἐπεφώνησεν ὁ ποιη- τὴς συμπαθῶς τὸ νηπίη οὐδὲ νόησεν, ὥσπερ ἐλεῶν τὴν ἄγνοιαν αὐτῆς.

447. *κωκυτοῦ δʼ ἤκουσε] ἐζήτηται πῶς τοσούτου γενομένου θορύβου μόλις Ἀνδρομάχη προῆλθεν; ῥητέον οὖν ὅτι ἡ προτέρα τοῦ ἀνδρὸς ἐπιζήτησις (Il. 6, 490). σωφρονεστέραν αὐτὴν ποιεῖ.

448. ἐλελίχθη] ἀνυπέρβλητον τὸ πάθος· ἐννοεῖν γὰρ χρὴ ποδαπὴ ἔσται ἐπιγνοῦσα τὴν συμφορὰν, ὁπότε ἐν ἀμφιβόλῳ τῇ ὑπονοίᾳ κατείληπται μὲν τρόμῳ, ὅπερ σημαίνει διὰ τοῦ τῆς δʼ ἐλελίχθη γυῖα, ἀκρατὴς δὲ γέγονε τῶν ἐν χερσίν. οὐ γὰρ ἀποβάλλει τὴν κερκίδα ὡς ἐγνωκυῖα τὸ κακὸν, ἀλλὰ χαλασθέντων αὐτῇ τῶν μελῶν ἐκπίπτει τῶν χειρῶν.

451. ἑκυρῆς ὀπὸς ἔκλυον] δι’ ἔθους μὲν γὰρ οἰμωγῆς ἤκουε, τὸ δὲ τῆς Ἑκάβης λίαν αὐτὴν ἐξένισεν.

452. πάλλεται ἦτορ ἀνὰ στόμα] ἐμφαντικῶς δηλοῖ τὴν ψυχὴν ἐκπηδῆσαι βιαζομένην. καὶ Καλλίμαχος “ἐκόλλησαν γὰρ ἀνίοι γούνατα” (Lau. Pllad. 83).

455. θρασὺν Ἕκτορα] οἶδε γὰρ αὐτοῦ τὸ φιλότιμον· φησὶ γοῦν “φθίσει σε τὸ σὸν μένος” (Il. 6, 407).

459. τὸ ὃν μένος οὐδενὶ εἴκων] προέτρεχε, φησὶν, οὐδενὶ παρα- χωρῶν τὴν ἑαυτοῦ ψυχικὴν δύναμιν.

463. ἔστη παπτήνασ’] εὖ τὸ μὴ πυθέσθαι παρʼ ἑτέρων· ψυχῆς γὰρ φιλάνδρου καὶ ταρασσομένης ἔργον τὸ αὐτόπτιν ἐθέλειν γενέσθαι τῶν τοιούτων.

465. ἀπὸ τῆς Ἀχιλλέως διαθέσεως ἀκηδέστως φησὶ καὶ τοὺς ἵππους ἕλκειν. οἶκτον δὲ ἔχει καὶ τὸ ἐν ὄψει τῶν φιλτάτων ἕλκεσθαι, οὐδενὸς ἀμύνειν δυναμένου.

466. τῆς μὲν τὸ πάθος ἐμάρανεν ἡ κατʼ ὀλίγον θέα, τὴν δὲ ἡ αἰφνίδιος ὄψις ἐπάταξεν.

467. ἀπὸ δὲ ψυχὴν ἐκάπυσσεν] ὑπερβολικῶς, ἀντὶ τοῦ ἐξέ- πνευσε.

468. καὶ πῶς ἀποψύξασα ἐνεργεῖ; ἔστι δὲ σύνηθες Ὁμήρῳ τὸ ὀφειλόμενον ἁπλῶς ἑρμηνεύεσθαι ἐν δυσὶ περικοπαῖς ἐκφέρειν· “αὐ- τὰρ ἐπὴν πάντα τελευτήσῃς τε καὶ ἔρξῃς” (Od. 1, 293) ἀντὶ τοῦ ἔρξας τελευτήσῃς· “ἄνεσάν τε πύλας καὶ ἀπῶσαν ὀχῆας” (Il. 21, 537) ἀπώσαντες ἄνεσαν· “τιμήσῃ, ὀλέσῃ δὲ πολέας” (Il. 2, 4) ἀντὶ τοῦ ὀλέσας τιμήσῃ· “φθέγγεο καὶ ἐγρήγορθαι ἄνωχθι” (Il. 10, 67) ἀντὶ τοῦ φθεγγόμενος ἄνωχθι γρηγορεῖν. οὕτως “ἐκάπυσσε, τῆλε δʼ ἔχεεν” ἀντὶ τοῦ χέασα τῆλε ἐκάπυσσε. τινὲς δὲ ὡς τὸ “θρέψασα τεκοῦσά τε” (Od. 12, 134).

δέσματα σιγαλόεντα] εἰς μνήμην ἄγει τῆς παλαιᾶς εὐδαιμονίας, ὅπως τῇ μεταβολῇ αὐξήσῃ τὸν οἶκτον. μὴ ἐῶν δὲ ἡμᾶς ἄσχημόν τι σκοπεῖν περὶ τὸ πτῶμα τῆς γυναικὸς, ἠσχόληκέ τε ἡμᾶς περὶ τὴν κεφαλὴν αὐτῆς καὶ περιέστησε τὰς συγγενεῖς. ὅρα δὲ καὶ ἐν τοῖς λεπτοτάτοις τὴν παρατήρησιν τοῦ ποιητοῦ. ἐπὶ μὲν γὰρ τῆς Ἑκά. βης διὰ συντόμων εἶπεν “ἀπὸ δὲ λιπαρὴν ἔρριψε καλύπτρην” (406)· ἑνὸς γὰρ ἔδει καλύμματος τῇ προσβύτιδι· ἐπὶ δὲ ταύτης ὡς ἂν νέας καὶ μάλιστα γυναικὸς τοῦ μᾶλλον εὐδοκιμοῦντος ἐπεξεργασίᾳ χρῆται.

469. ἄμπυξ ἀρσενικῶς τὸ διάδημα τὸ πρὸς ἀνάδησιν τῶν τριχῶν, ἃς περιστέλλοντες οἱ παλαιοὶ ὑπὸ τοῦτον περιήγοντο. καὶ νῦν ἀμ- πυκίζειν τὸ τὰς ἐμπροσθίους τρίχας ἀναδεῖσθαι. καὶ “χρυσάμπυκες ἵπποι” διὰ τὸ δεῖσθαι στροφίῳ τὰς κορνφαίας τῶν τριχῶν. ἀνα- δέσμη δὲ σειρὰ ἣν κύκλῳ περὶ τοὺς κροτάφους ἀναδοῦνται. κρή- δεμνον δὲ τὸ ὠμοφόριον, ὡς τὸ σχομένη λιπαρὰ κρήδεμνα” (Od. 1, 334)

473. γαλόῳ] μετὰ τοῦ ι γραπτέον· ἔστι γὰρ πληθυντικὴ εὐθεῖα Ἀττικὴ, ὡς τὸ οἱ Μενέλεῳ. σημαίνει δὲ τὰς τοῦ ἀνδρὸς ἀδελφάς. εἰνατέρες δὲ αἱ γυναῖκες τῶν τοῦ ἀνδρὸς ἀδελφῶν.

474. ἀτυζομένην] ταρασσομένην, ἄτῃ συνεχομένην. ἢ ἑαυτὴν ἀπορρῖψαι τοῦ τείχους θέλουσαν· ἔλεγε γὰρ “ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἴη σεῦ ἀφαμαρτούσῃ χθόνα δύμεναι” (Il. 6, 410). ἔστι δὲ ἰδεῖν- 9, 10. ἐκάπυσσε] ἐκάππυσσε 23. * ἀναδεῖσθαι] ἀναδεῖν [*](21. διάδημα Bekk.] διάδεμα 26. ὠμοφόριον] μαφόριον (voca- 22. *περιήγοντο] παρῆγον bolum Graecobarbarum))