Scholia in Iliadem

48. ἐσύλευον θεράποντες] ἐν ἀκμῇ γὰρ τὰ τῆς συμβολῆς. Ἐλεφήνωρ δὲ παρὰ καιρὸν τοῦτο ποιῶν ἀναιρεῖται. σώζεται δὲ καὶ τὸ τοῦ βασιλέως ἀξίωμα.

49. Σκαμάνδριον] οἰκεῖον κυνηγῷ τὸ ὄνομα· ποταμοὶ γὰρ αὐτοῖς ἡ διαγωγὴ καὶ ὗλαι.

50. Ἀτρείδης Μενέλαος] καταπλήττει τοὺς πολεμίους καὶ θαρ- σύνει τοὺς Ἀχαιοὺς, ὑπογυίως τρωθεὶς καὶ μαχόμενος.

51. δίδαξε γὰρ Ἄρτεμις αὐτή] τὰς ἐν ταῖς τέχναις ἐξοχὰς προσάπτει θεοῖς.

53. ἀλλʼ οὔ οἱ] δείκνυται διὰ τούτου τὸ τοῦ μοιριδίου ἀπαρά- βατον.

55. ἀλλά μινʼ Ἀτρείδης] ἀσθενὴς γὰρ ἡ βολὴ Πανδά άρου ἣν ἐβλήθη Μενέλαος· ἐξῆπται δὲ τῇ προθυμίᾳ ἢ διὰ τὴν ἀσέβειαν τῶν Τρώων ἢ διὰ τὴν τῶν θεῶν ἐπικουρίαν.

58. πρηνής] ἀπὸ τῆς τοῦ δόρατος βίας ἀνατραπείς. ἔδειξε δὲ ἡμῖν ὅπλα κραδαινόμενα τῇ τοῦ τεθνεῶτος πτώσει.

59. Φέρεκλος ὁ κλόνον φέρων διὰ τῶν νέων.

61. ἐφίλατο Παλλὰς Ἀθήνη] ὡς ὀργανική. διδάσκει δὲ μὴ κα- κῶς κεχρῆσθαι τοῖς παρὰ θεῶν δώροις, μηδὲ συμπράττειν ἀδίκοις.

62. ὃς] ὁ Ἁρμονίδης, ἐπειδὴ ὁ Φέρεκλος πρὸς τὰ δεύτερα ὑπαντᾷ, ὡς καὶ Λυκόφρων (97) “τράμπις σʼ ὀχήσει καὶ Φερέκλειοι πόδες.” ὁ δὲ Ἁρμονίδης ὄνομά ἐστι κύριον. νῆας ἐΐσας] ἴσας φησὶ τὰς ναῦς, ὅτι ἀντιρρόπως πορεύονται. ἀντίρ- ροπος δέ ἐστι ναῦς ἡ ἔχουσα ἴσα τὰ πλεῦρα κατά τε μέγεθος καὶ σχῆμα καὶ βάρος.

64. Λακεδαιμονίους φασὶ λιμῷ πιεζομένους τὸ αἴτιον ἀνακρίνειν τὸν θεόν· τὸν δὲ εἰπεῖν ἐξιλάσκεσθαι τοὺς ἐν Τροίᾳ κρονίους δαίμονας, Χιμαιρέα τε καὶ Λύκον· τὸν δὲ Μενέλαον ἀπελθόντα εἰς Ἴλιον ἐπιτελεῖν τὰ προσταχθέντα· συμμίξαντα δὲ Ἀλεξάνδρῳ ἅμα αὐτῷ ἀπιέναι εἰς Δελφοὺς, ἐρησόμενον περὶ παίδων γονῆς· ἐρωτᾶν δὲ καὶ Ἀλέξανδρον ὅπως ἂν ἁρπάσοι τὴν Ἑλένην· τὸν δὲ θεὸν εἰπεῖν “τίπτε δύω βασιλῆες, ὁ μὲν Τρώων, ὁ δʼ Ἀχαιῶν, οὐκέθ᾿ ὁμὰ φρονέοντες ἐμὸν ποτὶ νηὸν ἔβητε, ἤτοι ὁ μὲν γενεὴν ἵππου διζήμενος εὑρεῖν, αὐτὰρ ὁ πῶλον ἑλεῖν; τί νυ μήσεαι, ὦ μάκαρ ὦ Ζεῦ;ʼʼ τοὺς δὲ μὴ νοήσαντας ὑποστρέψαι. τοῦτο οὖν φασὶ λέγειν τὸν ποιητὴν, ἐπεὶ οὔτι θεῶν ἐκ θέσφατα ᾔδει.

* Ἑλλάνικος δέ φησι χρησμὸν δοθῆναι τοῖς Τρωσὶν ἀπέχεσθαι μὲν ναυτιλίας, γεωργίᾳ δὲ προσέχειν, μὴ τῇ θαλάσσῃ χρώμενοι ἀπολέσωσιν ἑαυτούς τε καὶ τὴν πόλιν.

67. κατὰ κύστιν] αἰσχρὸν τὸ τραῦμα τοῦ τῆς πορνείας ναυπηγοῦ. δηλοῦται δὲ καὶ ἡ τῆς πληγῆς βία· ὀστέοις γὰρ ἡ κύστις σκέπεται, ἃ παρῆλθε τὸ δόρυ.

68. πιθανὸν σπασμοῦ γεγονότος καὶ τὸν τρωθέντα συννεῦσαι.

70. βάρβαρον ἔθος τὸ τῶν πολλῶν γυναικῶν· Λαέρτης γοῦν “χόλον ἀλέεινε γυναικός” (Od. 1, 433). τάχα γὰρ ἥγνευεν αὐτή. νόμον δὲ τοιοῦτον ὑπογράφει ταῖς γυναιξὶν ὁ ποιητής. σώφρονος γὰρ γυναικὸς τὸ γεγονὸς ἁμάρτημα τοῦ ἀνδρὸς σκέπειν. δείκνυσι δὲ διὰ Θεανοῦς [*](10. λιμῷ] *λοιμῷ 18. πῶλον ἑλεῖν in spatio vacuo 10. τοὺς—δαἱμονας] *τοὺς Τεύ- supplevit manus antiqua in Townl.: κρων δαίμονας in B est ἔκοιτιν ἄγειν 12. Χιμαιρέα] Ἱμερτώ 21. *Ἑλλάνικος] ἑλληνικὸν 14. *Δελφοὺς] θεοὺς 28. *ἔθος] ἦθος)

73. ἰνίον] τὸ κοῖλον τοῦ τένοντος. κέκληται δὲ οὕτως διὰ τὸ νευρῶδες εἶναι. ἢ πλατὺ καὶ παχὺ νεῦρον τὸ ἀπὸ κεφαλῆς καθῆκον ἐπὶ τὸν αὐχένα.

74. ἀντικρὺ δʼ ἀνʼ ὀδόντας] ὑπὸ τὴν γλῶσσαν διιὼν ὁ χαλκὸς τοὺς ὀδόντας ἀνέτεμεν. ὀξέως δὲ διὰ ἀναίμων ὀστέων διιόντος τοῦ σιδήρου ψυχρὸν αὐτὸν ὀνομάζει. ἀλλαχοῦ δὲ “πᾶν δʼ ὑπεθερμάνθη ξίφος” (Il. 16, 333).

75. εἰκότως τελευτᾷ· ἠνέχθη γὰρ τὸ δόρυ, καθὸ λήγει ὁ ἐγκέ- φαλος καὶ ὁ μυελὸς ἄρχεται ὁ νωτιαῖος. ἴσον δὲ τῇ τοῦ ἐγκεφάλου κοιλία δύναται τοῦτο τὸ μέρος.

*ψυχρὸν] ἢ διὰ τὸ ψυχρὸν καὶ ἄθερμον εἶναι τὸν σίδηρον, ἢ τὸν τοῦ ψύχους ποιητικὸν, διὰ τὸ ἀποψύχεσθαι τοὺς ἀναιρουμένους ὑπʼ αὐτοῦ· τὸν γοῦν ψυχροποιὸν σίδηρον τοῖς ὀδοῦσιν ἔλαβεν.

78. θεὸς δʼ ὣς τίετο δήμῳ] διδάσκει πῶς χρὴ πρὸς τοὺς ἱερεῖς διακεῖσθαι.

80, 81. τὸ ἑξῆς οὕτως, μεταδρομάδην ἀίξας ἤτοι ἐπιδιώξας τὸν φεύγοντα.

81. τὸ ῥᾴδιον τῆς ἐκτομῆς ἐδήλωσεν ἔξεσεν εἰπὼν, οὐκ ἀπέ- κοψεν.