Scholia in Iliadem

Scholia in Homerum

Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.

834. Κῆρες] οὐδὲν ἄρα μαντικὴ μοίρας ἀντιτασσομένης.

836. Σηστὸς ἐναντίον Ἀβύδου ἐν τῇ Θρᾳκῴῳ Χερσονήσῳ.

838. τῇ ἐπαναλήψει ἐσημειώσατο τὸν ἥρωα ὡς λέξων περὶ αὐτοῦ. καὶ ὅτι διὰ τοὺς ἵππους ὀλεῖται (II. 12, 110. 13, 384).

839. ποταμοῦ ἀπὸ Σελλήεντος. ἀναστρεπτέον τὴν πρόθεσιν.

841. Λάρισαν] ταύτην οἱ ἀπὸ τῶν Αἰολίδων μεταναστάντες ἔκτι- σαν· διὸ Πελασγούς φησιν, ὡς ἄνωθεν Ἕλληνας ὄντας· καὶ μετὰ τὸν κατακλυσμὸν σῶσαι τὰ στοιχεῖα μόνους Ἑλλήνων φασίν.

844. *Πορφυρίου. μάχεσθαι δοκεῖτὸ “αὐτὰρ Θρήικας ἦγ᾿ Ἀκάμας καὶ Πείροος ἥρως” τῷ “Ἰφιδάμας Ἀντηνορίδης ἠΰς τε μέγας τε, ὃς [*](2. Καλλίμαχος] Fr. 290, ubi v. ληΐζεται] οὐδὲν pro οὐδένα correxi ex Schneiler. p. 512. Stobaeo Flor. 8, 5. Est versus 6. * Πορφυρίου] om. Sophoclis, de quo dixi ad fragm. 23. Ἄρης γὰρ οὐδὲν τῶν κακῶν 649.)

154

τράφη ἐν Θρῄκῃ” (Il. 11, 221)· ἐκεῖ γὰρ ὑποτίθεται τὸν Ἰφιδά- μαντα βασιλέα τῶν Θρᾳκῶν. ἡ δὲ λύσις ἐκ τῆς λέξεως· οὐ γὰρ οἱ περὶ τὸν Ἀκάμαντα πάντας τοὺς Θρᾷκας ἄγουσιν, ἄλλως τε ἐπεὶ εἴρηκεν “ὅσους Ἑλλήσποντος ἀγάρροος ἐντὸς ἐέργει,” ὥστε τῶν ἐκτὸς Θρᾳκῶν καὶ τὸν Ῥῆσον καὶ τὸν Ἰφιδάμαντα δύνασθαι βασι- λεύοντας ὕστερον εἶναι βοηθούς. πάλιν δὲ τὸ “αὐτὰρ Πυραίχμες ἄγε Παίονας ἀγκυλοτόξους” (848) ἐναντίον τῷ τὸν Ἀστεροπαῖον αὖθις ὑποτίθεσθαι τῶν Παιόνων βασιλέα (Il. 21, 154). λύοιτο δʼ ἂν τῷ καιρῷ· τὸν γὰρ Ἀστεροπαῖον οὐκ ἀπεικὸς χρονίζοντος τοῦ πολέμου ἐλθεῖν ἄγοντα πάλιν τινὰς τῶν Παιόνων. τάχα δὲ καὶ τῇ λέξει διττὸν ἀποφαίνει γένος Παιόνων· τοὺς μὲν γὰρ εἴρηκεν ἀγκυ- λοτόξους, τοὺς δὲ δολιχεγχέας.

καὶ πῶς Ἰφιδάμαντα καὶ Ῥῆσόν φησιν ἄρχειν τῶν Θρμκῶν; ἀλλὰ προστέθεικεν “ὅσους Ἑλλήσποντος·” τῶν γὰρ Ἑλλησποντίων ἤτοι τῶν περὶ Μαρώνειαν ἦρχεν Ἀκάμας· ἑτέρων δὲ Ἰφιδάμας, ὃς ἦλθε σὺν δυοκαίδεκα νηυσίν· ἄλλων δὲ Ῥῆσος, ἤτοι τῶν περὶ Λυδίαν.

848. οὗτοι τοξόται, οἱ δὲ ὑπὸ Ἀστεροπαῖον δολιχεγχέες. εἰκὸς δὲ τὸν Ἀστεροπαῖον χρονίζοντος τοῦ πολέμου ὕστερον ἐλθεῖν, ὡς καὶ Ἰφιδάμαντα καὶ Ῥῆσον.

851. Παφλαγόνων] ἀπὸ τῶν Εὐρωπαίων ἐπὶ τοὺς Ἀσιανοὺς. ἔρχεται.

λάσιον] μεταληπτικῶς τὸ συνετόν.

852. ἐξ Ἐνετῶν] παρὰ Ἐνετοῖς πρῶτον ἡ ἡμιόνων καὶ ἵππων ἡ μῖξις ἐπενοήθη. ἀγροτεράων δὲ τῶν μάλιστα ἐν ἀγροῖς ἐπιτηδείων.

854. ὅτι ἡ παρθένος Ἄρτεμις ἀπολούεται ἐν αὐτῷ.

855. Ἐρυθίνους] ὡς Ἀκραγαντίνους. παραδηλοῖ δὲ τὴν ἣν ἔχουσι τόπου θέσιν.

856. οὗτοι γὰρ οἰκοῦσι γῆν ὑπὸ θαλάσσης ἐζωσμένην.

862. Φρύγας] τοὺς Φρύγας ὁ ποιητὴς διαστέλλει. ὁ δὲ Αἰσχύλος συνέχεεν. οὗτοι δὲ τῆς μικρᾶς εἰσὶ Φρυγίας· ἡ δὲ μεγάλη παρὰ τῷ Σαγγαρίῳ κεῖται.

864. Μέσθλης] μέδω μέστρης Μέσθλης, ὡς φύτρη φύτλη.

867. βαρβαροφώνων] ὅτι Κρητῶν ἄποικοι ὄντες ἐκρήτωσαν τὴν [*](6. * δὲ τὸ] δὲ τὸ αὐτό 34. ἐκρήτωσαν] Sic etiam codex 25. *ἐπενοήθη] om. Lips., quod ἐκρήτισαν scribendum)

155

Ἑλληνίδα φωνήν. ἢ βαρβαροφωνεῖν ἐστὶ τὸ τοὺς ἐπιμιγνυμένους Ἕλλησι βαρβάρους ἑλληνίζειν μὲν διδάσκεσθαι, τῇ φωνῇ δὲ μὴ καθαρεύειν. ἢ ὅτι μεγαλόφωνοι ὑπῆρχον.

868. Φθειρῶν ὄρος τὸ πιτυῶδές φησιν· φθείρ γὰρ ὁ τῆς πίτυος καρπός.

869. Μαιάνδρου] ὁ γὰρ Μαίανδρος σκολιός ἐστι καὶ πολλὰς ἐκροὰς ποιούμενος. Μυκάλη δὲ ὄρος ἀντικρὺ Σάμου. ἔστι δὲ καὶ ἐν μυχοῖς Καρίας ἕτερος.

872. ὃς καὶ χρυσὸν ἔχων] προανεφώνησεν, ἵνα μὴ ἔτι αὐτοῦ μνησθῇ. Εὔφορβος μέντοι καὶ Γλαῦκος χρυσᾶ ὅπλα ἔχουσιν, ἀλλ᾿ οὐ κωμῳδοῦνται, ἐπεὶ μὴ γυναικεῖα τὰ αὐτῶν ὡς τὰ τούτου.

876. Σαρπηδών] εἴασε νῦν τὸ γένος αὐτοῦ, ἵνʼ ἐν ἄλλῳ τόπῳ μνείαν τούτου ποιούμενος πρὸς πλείονα αὐτὸ ποικιλίαν ἔχῃ.

877. Ξάνθου ἄπο δινήεντος] πᾶσα πρόθεσις μεταξὺ κυρίου καὶ ἐπιθετικοῦ τῷ κυρίῳ ἕπεται κατὰ Ἀρίσταρχον, κατὰ δὲ Πτολεμαῖον τῷ προσηγορικῷ, κατὰ δὲ Ἀπολλώνιον πάντως ἀναστρέφεται. στικ- τέον δὲ ἐπὶ τὸ δινήεντος, ἐπειδὴ εἱρμός ἐστι τῶν ἑξῆς. ἐπὶ μέντοι τοῦ τέλους τῶν ἄλλων ποιημάτων οὐκέτι· σιωπὴ γὰρ ἐκδέχεται.