Scholia in Iliadem
Scholia in Homerum
Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.
108. ἔνθʼ ἄλλοι] πάντων ἄμα καὶ πολιτῶν καὶ ξένων πεισθέντων Πολυδάμαντι, Ἄσιος ἀποβῆναι οὐ θέλει. λέγονται μὲν οὖν ἐπίκουροι οἱ πολεμουμένοις ἥκοντες βοηθοὶ, σύμμαχοι δὲ οἱ σὺν αὐτοῖς ἐξελ- θόντες.
110. ἀλλʼ οὐχ Ὑρτακίδης] βαρβαρικὴ ἡ ἀπείθεια. μιμούμενος δὲ ὁ ποιητὴς τὴν ἀλήθειαν ἕνα γοῦν τὸν ἀπειθοῦντα εἰσάγει. διὰ τί δὲ ἔνα τοῦτον; ὅτι μάλιστα τοῖς ἵπποις ἠγάλλετο, καταστέλλει οὖν τὴν τῶν πολλῶν ἀλαζονείαν.
113. σημαντικωτάτῳ ὀνόματι κέχρηται τῷ νήπιος ἐν ταῖς ἀνα- φωνήσεσι, καὶ πάνυ ἁρμοδίῳ.
114. τὸ παιδαριῶδες αὐτοῦ ἐσήμανεν ἐν τοιούτῳ καιρῷ καὶ τόπῳ [*](18. εἵ κε] Recte αἴ κε infra p. 22. *αὑφιῶν] αὐτῶν 498, 10. 33. ἁρμοδίῳ] “ἁρμοδίως)
116. πρόσθεν γάρ] τεχνικὸν καὶ τὸ τὴν ἀναίρεσιν προειπεῖν, καὶ ὑφʼ ὅτου γενήσεται· οὕτως γὰρ ὁ ἀκροατὴς πολυπραγμονοίη καὶ τοῖς ἔμπροσθεν ἐντυχεῖν.
118. αἰτίαν ἐπάγει τῆς ὑπὸ τοῦ Ἰδομενέως ἀναιρέσεως Ἀσίου, ὅτι ἐπὶ τὰ ἀριστερὰ τῶν νεῶν ὥρμησεν ὅπου ἐκεῖνος ἦν, ἔνθα ἡ ἱππή- λατος πύλη. τὸ δὲ εἴσατο ἀπὸ τοῦ εἶμι· διὸ καὶ ψιλοῦται. δηλοῖ δὲ ἡ λέξις τρία, τὸ ὥρμησεν, ὡς ἐνταῦθα· τὸ ἐφάνη, ὡς τὸ “εἴσατο δʼ ὡς ὅτε ῥινόντ·” τὸ ἔγνω, ἐξ οὖ καὶ τὸ “εἴσομαι αἴ κέ μʼ ὁ Τυδείδης.”
121. ὀχῆα] τὸν ἐξ ἑκατέρου μέρους ἐπιβαλλόμενον μοχλόν· φησὶ γὰρ “δοιοὶ δʼ ἔντοσθεν ὀχῆες” (455).
122. * τὸ ἀναπεπταμένας εἶχον ἀνέρες οὐκ ἔστιν ἀντὶ τοῦ ἠνεῳγ- μένας μόνον, ἀλλʼ ἠνεῳγμένας κατεῖχον αὐτὰς, ὅπως τοὺς μὲν φίλους εἰσδέχωνται, τῶν δʼ ἐχθρῶν βιαζομένων ἐπικλείωσιν. αὐτὸς δὲ τὴν λύσιν δέδωκε σαφέστερον ἐπὶ τοῦ Πριάμου παραστήσας, ἔνθα φησὶ “πεπταμένας ἐν χερσὶ πύλας ἔχετʼ εἰσόκε λαοὶ ἔλθωσιν προτὶ ἄστυ πεφυζότες· αὐτὰρ ἐπεί κʼ ἐς τεῖχος ἀναπνεύσωσιν ἀλέντες, αὖθις ἐπιθέμεναι σανίδας πυκινῶς ἀραρυίας” (Il. 21, 531).
124. ἰθύς] κατʼ εὐθὺ τῶν πυλῶν. φρονέων δὲ, ἐπὶ φρονήματι ἐπαιρόμενος.
τοὶ δʼ ἅμʼ ἕποντο] ὅμοιοι τούτῳ καὶ οἱ ἑπόμενοι· διὸ ἐπʼ αὐτῶν τῷ ἐπιφθέγματι ἐχρήσατο, εὐήθη αὐτῶν τὴν εἰσβολὴν ἐλέγχων.
127. δύʼ ἀνέρας] ὑπερβάλλων ὁ ἔπαινος, ὅτι τὴν τοσούτων ἐπι- φορὰν δύο ἀπεκρούσαντο. ἐνίους μὲν γὰρ διʼ ὅλου ἐξέχοντας προάγει, ἐνίους δὲ ἐν τοῖς κατὰ μέρος συνίστησιν. ἄριστοι οὖν οἱ ἐν τῷ ἐπι- σφαλεστάτῳ κινδύνῳ ἀνδρισάμενοι, ἐν ᾧ καὶ τοὺς λοιποὺς Ἕλληνας φεύγειν συνέβαινεν.
127— 154. * Πορφυρίου. ἐν τῇ τειχομαχίᾳ τεταράχθαι δοκεῖ τὰ ἔπη ταῦτα. Ἀσίου ἐπελθόντος κατὰ τὰς πύλας τῷ τείχει ἐπιλέγει ὁ ποιητὴς περὶ αὐτοῦ τε καὶ τῶν μετʼ αὐτοῦ “νήπιοι, ἐν δὲ —οὔρε- σιν ὑψικάρηνοι” (127—132). διὰ γὰρ τούτων εἰπὼν τὸν Λεοντέα καὶ Πολυποίτην πυλάων προπάροιθεν ἑστάναι ὡς δρῦς, ἀναμένοντας ἐπερχόμενον μέγαν Ἄσιον, οὐδὲ φέβοντο, εἶτα ἐπαγαγὼν περὶ τῶν [*](23. ἐχρήσατο] *ἐχρήσατο νήπιοι 25. *προάγει] προσάγει 29. *Πορφυρίου] om.)
132. δρύες] μάλιστα γὰρ βαθύρριζοι καὶ οὐχ ὑπείκουσαι ἀνέμοις οὐδὲ τοῖς τῶν ὄμβρων κατακλυσμοῖς. ἢ ἐξ ἑνὸς τὸ πᾶν.
134. διηνεκέεσσʼ] εἰς πλάτος καὶ μῆκος διηκούσαις. τῷ δὲ ψόφῳ τῶν ὀνομάτων τὸ μέγεθος ἐμφαίνει.
144. ἀτὰρ Δαναῶν] ἐν τῷ περὶ Λαπιθῶν λόγῳ κατέθηκε καὶ τὰ ὑπὸ τῶν ἄλλων πραττόμενα, ὅτι πρότερον μὲν ἔβαλον ἄνωθεν, ὕστερον δὲ ἐφόδου γενομένης σφοδροτέρας ἐξέλιπον τὸ τεῖχος.
146. σύεσσιν ἐοικότε] ἡ προκειμένη ἀπὸ τῶν δρυῶν εἰκὼν πρὸς τὴν στάσιν, ἡ δὲ τῶν συῶν πρὸς τὴν καρτερίαν τῶν βελῶν· καὶ τὸ δύο ὄντας ἀνθίστασθαι πολλοῖς ἀτάκτως βάλλουσιν εἴκασε συσὶ πρὸς πολλῶν κυνηγετῶν ἔφοδον ἀνθισταμένοις.
148. δοχμώ] ὀξυτονητέον τὸ δοχμώ· δυικὸν γάρ ἐστιν. ἔστι δὲ ἀντὶ τοῦ δόχμιοι ἤτοι πλάγιοι· παρʼ ἑκάτερα γὰρ αὐτοῖς πεφύκασιν οἱ ὀδόντες. ἐκτάμνοντε δὲ τὴν ὕλην ἐν τῷ παραθήγειν δηλονότι τοὺς ὀδόντας.
149. πρυμνήν] ἄκραν, πρόρριζον. τὸ ὑπαὶ δέ τε δὲ τῷ ὀδόντων συντακτέον,
152. ἄντην βαλλομένων] ἤτοι ἀμεταστρέπτως μαχομένων· οἱ γὰρ γενναῖοι ἐξ ἐναντίας μαχόμενοι τρώσεις δέχονται.
153. δῆλον ὡς οὐ πάντες τοῦ τείχους κατῆλθον, ἀλλὰ μέρη τινὰ ἐκεῖ ἐλέλειπτο.
157. ἅς τʼ ἄνεμος] πρὸς τὸ σύντονον καὶ πληκτικὸν τῶν λίθων.
[*](13. βαθύρριζοι] βαθύριζοι 15. * μῆκος] μέγεθος)εἰς ἐπίτασιν δὲ τὸν ἄνεμον παρέλαβε πρὸς τὸ σφοδροτέραν γενέσθαι τὴν καταφοράν.