Scholia in Iliadem
Scholia in Homerum
Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.
86. διαστάντες τῶν ἵππων, ἢ ἑαυτῶν· ἀρτύναντες δὲ καταρτί- σαντες.
87. πένταχα κοσμηθέντες] τοσαῦται τῶν Τρώων ἡγεμονίαι, ἐπεὶ πέντε ἦσαν πύλαι. ἢ ἵνα ἀνὰ δύο μέσον δορυφοροῖεν Ἕκτορα, ὃ καὶ ἄμεινόν μοι δοκεῖ εἶναι.
92. ἄκρως ἐπεξειργάσατο τὴν προθυμίαν Ἕκτορος καὶ ὅτι τοῦ ἡνιόχου ἀπέσχετο καὶ τοῦτον παρέλαβεν ὡς ἐπὶ ἀναγκαίαν πρᾶ- ξιν.
93. κατὰ γαστρὸς ἔχουσα ἡ Ἕκάβη ὄναρ ἐθεάσατο, ὅτι ἔτεκε δαλὸν ὑφʼ οὗ κατεφλέχθη πᾶσα ἡ πόλις. τὸ οὖν τεχθὲν οὐ γνώμῃ τῶν μάντεων ἐξετέθη, ἀλλὰ γνώμῃ θεῶν, ὃ ὑπὸ τοῦ εὑρόντος ἐτράφη βουκόλου· ἄρκτον γὰρ αὐτῷ γάλα ἐπισχοῦσαν θεασάμενος ἀνέθρεψεν. ἐκλήθη οὖν Πάρις, οὐχ ὅτι, ὥς τινές φασιν, ἐν πήρᾳ ἐτράφη, ἀλλʼ ὅτι ἐτράφη καὶ παρῆλθε μόρον· ὕστερον δὲ Ἀλέξανδρος, ὅτι τῇ πατρίδι ἠλέξησεν, ὅ ἐστιν ἐβοήθησε, ἐπελθόντος πολέμου.
96. Ὑρτακίδης, ὃν Ἀρίσβηθεν φέρον ἵπποι] μέλλων αὐτοῦ θρα- σεῖαν διηγεῖσθαι πρᾶξιν, εἰκότως ἀπεσημειώσατο αὐτὸν διὰ τῶν ἵππων καὶ τοῦ πατρός.
103. * Πορφυρίου. πολλάκις ἀπὸ διαφόρων κλίσεων συνέμπτωσις γενομένη πλανῷ τοὺς πολλοὺς, ὡς ἑνὸς ὄντος τοῦ σημαινομένου, ὥσπερ ἔχει τὸ εἴσαντο. σημαίνει γὰρ καὶ τὸ ὑπέλαβον καὶ τὸ ἐπορεύθησαν, καὶ ἴσος καὶ ὅμοιος γενόμενος· ἀλλὰ τὸ μὲν ἀπὸ τοῦ εἴδω, τὸ δὲ ἐπορεύθη ἀπὸ τοῦ ἔω, τὸ δὲ ὡμοιώθη ἀπὸ τοῦ ἐίσκω. τὸ [*](7. Addit B a m. sec. (ad v. cum aliqua scripturae diversitate, 80) οὗτος ὁ Πολυδάμας—καὶ αὐτόθι quam notavit Bernhardyus. ἐτελεύτα ex Pausania (6, 5) apud 16. *τοῦτον] τὸν Suidam s. v. Πολυδάμας Σκοτουσαῖος, 28. *Πορφυρίου] om.)
105. ἄραρον] ἔφραξαν, ἐπύκνωσαν, ὥπλισαν. τὸ δὲ βόεσσιν ἀπὸ τοῦ πλεονάζοντος· τινὲς γάρ φασιν ὅτι περιχρύσους εἶχον ἀσπίδας.
107. ἐμπεσεῖσθαι ἔλεγον τοὺς Ἕλληνας ταῖς αὑτῶν νηυσί· πᾶν γὰρ τὸ βουλῇ καὶ δυνάμει προφέρον τῶν Τρώων ἦν ἐκεῖ.
108. ἔνθʼ ἄλλοι] πάντων ἄμα καὶ πολιτῶν καὶ ξένων πεισθέντων Πολυδάμαντι, Ἄσιος ἀποβῆναι οὐ θέλει. λέγονται μὲν οὖν ἐπίκουροι οἱ πολεμουμένοις ἥκοντες βοηθοὶ, σύμμαχοι δὲ οἱ σὺν αὐτοῖς ἐξελ- θόντες.
110. ἀλλʼ οὐχ Ὑρτακίδης] βαρβαρικὴ ἡ ἀπείθεια. μιμούμενος δὲ ὁ ποιητὴς τὴν ἀλήθειαν ἕνα γοῦν τὸν ἀπειθοῦντα εἰσάγει. διὰ τί δὲ ἔνα τοῦτον; ὅτι μάλιστα τοῖς ἵπποις ἠγάλλετο, καταστέλλει οὖν τὴν τῶν πολλῶν ἀλαζονείαν.
113. σημαντικωτάτῳ ὀνόματι κέχρηται τῷ νήπιος ἐν ταῖς ἀνα- φωνήσεσι, καὶ πάνυ ἁρμοδίῳ.
114. τὸ παιδαριῶδες αὐτοῦ ἐσήμανεν ἐν τοιούτῳ καιρῷ καὶ τόπῳ [*](18. εἵ κε] Recte αἴ κε infra p. 22. *αὑφιῶν] αὐτῶν 498, 10. 33. ἁρμοδίῳ] “ἁρμοδίως)
116. πρόσθεν γάρ] τεχνικὸν καὶ τὸ τὴν ἀναίρεσιν προειπεῖν, καὶ ὑφʼ ὅτου γενήσεται· οὕτως γὰρ ὁ ἀκροατὴς πολυπραγμονοίη καὶ τοῖς ἔμπροσθεν ἐντυχεῖν.
118. αἰτίαν ἐπάγει τῆς ὑπὸ τοῦ Ἰδομενέως ἀναιρέσεως Ἀσίου, ὅτι ἐπὶ τὰ ἀριστερὰ τῶν νεῶν ὥρμησεν ὅπου ἐκεῖνος ἦν, ἔνθα ἡ ἱππή- λατος πύλη. τὸ δὲ εἴσατο ἀπὸ τοῦ εἶμι· διὸ καὶ ψιλοῦται. δηλοῖ δὲ ἡ λέξις τρία, τὸ ὥρμησεν, ὡς ἐνταῦθα· τὸ ἐφάνη, ὡς τὸ “εἴσατο δʼ ὡς ὅτε ῥινόντ·” τὸ ἔγνω, ἐξ οὖ καὶ τὸ “εἴσομαι αἴ κέ μʼ ὁ Τυδείδης.”
121. ὀχῆα] τὸν ἐξ ἑκατέρου μέρους ἐπιβαλλόμενον μοχλόν· φησὶ γὰρ “δοιοὶ δʼ ἔντοσθεν ὀχῆες” (455).
122. * τὸ ἀναπεπταμένας εἶχον ἀνέρες οὐκ ἔστιν ἀντὶ τοῦ ἠνεῳγ- μένας μόνον, ἀλλʼ ἠνεῳγμένας κατεῖχον αὐτὰς, ὅπως τοὺς μὲν φίλους εἰσδέχωνται, τῶν δʼ ἐχθρῶν βιαζομένων ἐπικλείωσιν. αὐτὸς δὲ τὴν λύσιν δέδωκε σαφέστερον ἐπὶ τοῦ Πριάμου παραστήσας, ἔνθα φησὶ “πεπταμένας ἐν χερσὶ πύλας ἔχετʼ εἰσόκε λαοὶ ἔλθωσιν προτὶ ἄστυ πεφυζότες· αὐτὰρ ἐπεί κʼ ἐς τεῖχος ἀναπνεύσωσιν ἀλέντες, αὖθις ἐπιθέμεναι σανίδας πυκινῶς ἀραρυίας” (Il. 21, 531).
124. ἰθύς] κατʼ εὐθὺ τῶν πυλῶν. φρονέων δὲ, ἐπὶ φρονήματι ἐπαιρόμενος.
τοὶ δʼ ἅμʼ ἕποντο] ὅμοιοι τούτῳ καὶ οἱ ἑπόμενοι· διὸ ἐπʼ αὐτῶν τῷ ἐπιφθέγματι ἐχρήσατο, εὐήθη αὐτῶν τὴν εἰσβολὴν ἐλέγχων.
127. δύʼ ἀνέρας] ὑπερβάλλων ὁ ἔπαινος, ὅτι τὴν τοσούτων ἐπι- φορὰν δύο ἀπεκρούσαντο. ἐνίους μὲν γὰρ διʼ ὅλου ἐξέχοντας προάγει, ἐνίους δὲ ἐν τοῖς κατὰ μέρος συνίστησιν. ἄριστοι οὖν οἱ ἐν τῷ ἐπι- σφαλεστάτῳ κινδύνῳ ἀνδρισάμενοι, ἐν ᾧ καὶ τοὺς λοιποὺς Ἕλληνας φεύγειν συνέβαινεν.
127— 154. * Πορφυρίου. ἐν τῇ τειχομαχίᾳ τεταράχθαι δοκεῖ τὰ ἔπη ταῦτα. Ἀσίου ἐπελθόντος κατὰ τὰς πύλας τῷ τείχει ἐπιλέγει ὁ ποιητὴς περὶ αὐτοῦ τε καὶ τῶν μετʼ αὐτοῦ “νήπιοι, ἐν δὲ —οὔρε- σιν ὑψικάρηνοι” (127—132). διὰ γὰρ τούτων εἰπὼν τὸν Λεοντέα καὶ Πολυποίτην πυλάων προπάροιθεν ἑστάναι ὡς δρῦς, ἀναμένοντας ἐπερχόμενον μέγαν Ἄσιον, οὐδὲ φέβοντο, εἶτα ἐπαγαγὼν περὶ τῶν [*](23. ἐχρήσατο] *ἐχρήσατο νήπιοι 25. *προάγει] προσάγει 29. *Πορφυρίου] om.)
132. δρύες] μάλιστα γὰρ βαθύρριζοι καὶ οὐχ ὑπείκουσαι ἀνέμοις οὐδὲ τοῖς τῶν ὄμβρων κατακλυσμοῖς. ἢ ἐξ ἑνὸς τὸ πᾶν.