Scholia in Iliadem

27. τὸ αὐτός τὸ τοιοῦτον ἐπὶ δεσπότου καὶ βασιλέως τίθεται. ἔστι δὲ καὶ Ποσειδῶν πάντων ἄρχων ὑδάτων.

*οἶμαι δʼ ἔγωγε καὶ τὸ Ἑλληνικὸν τεῖχος, ὃ πρὸς καιρὸν ἔρυμα τῆς ἰδίας ἀσφαλείας ἐπύργωσαν, οὐχ ὑπὸ τοῦ συμμάχου καθῃρῆ- σθαι Ποσειδῶνος, ἀλλʼ ὑπὸ ὑετοῦ δαψιλοῦς γενομένου καὶ τῶν ἀπʼ Ἴδης ποταμῶν πλημμυοάντων συνέβη καταρριφθῆναι· ὅθεν ἐπώνυμος τοῦ πάθους γέγονεν ὁ τῆς ὑγρᾶς φύσεως προσταίη, Ποσειδῶν, εἰκὸς δὲ καὶ σεισμοῖς διατιναχθὲν ὑπονοστῆσαι τὸ κατασκεύασμα· δοκεῖ δὲ ὁ Ποσειδῶν ἐννοσίγαιος καὶ σεισίχθων εἶναι, τοῖς τοιούτοις τῶν [*](7. *Πορφυρίου] om. 26. πρὸς καιρὸν ex Heraclito] 9. τὸ μέν Vill.] τὸ μἐν γὰρ πρύσκαιρον 10. ῥᾷον Bekk.] ῥᾀδιον 27. ὑπὸ] ὡς Heraclitus 26—p. 494, 11. Haec ex Hera- 29. καταρριφθῆναι] Apud Hera- clito cap. 38 p. 77 transcripta. clitum και ερειφθῆναι vel καταρριφῆναι)

*δοκεῖ μοι λεπτῶς ἐξετάζοντι μηδὲ τὸ κατὰ τὴν τρίαιναν ἀφιλο- σόφητον εἶναι, διʼ ἧς ὑφίσταται τοὺς λίθους ἀναμεμοχλεῦσθαι τοῦ τείχους· τὰ γάρ τοι σεισμῶν διαφέροντα τοῖς παθήμασιν οἱ φυ- σικοὶ λέγουσιν εἶναι, καί τινας ἰδίους χαρακτῆρας ἐπιγράφουσιν αὐτοῖς, βρασματίαν τινὰ καὶ χασματίαν καὶ κλιματίαν προσαγο- ρεύοντες. τριπλαῖς οὖν καθώπλισεν αἰχμαῖς τὸν τῶν σεισμῶν σἴτιον θεόν. ἀμέλει πρὸς βραχὺ κινηθέντων αὐτῶν τρέμε δʼ οὔρεα μακρὰ καὶ ὕλη” (Il. 13, 18), τὸ τῶν σεισμῶν ἰδίωμα τοῦ ποιητοῦ διαση- μήναντος ἡμῖν.

ἁλμυρὰ καὶ γλυκέα καὶ μικτὰ ὕδατά εἰσιν, ἅπερ ὑφʼ ἑαυτὸν ἔχων πάντοτε ἐκεῖσε ἤγαγεν.

29. τὰ θέσαν μογέοντες Ἀχαιοί] τοῦτο ἀνεφώνησεν ὡς συναλγῶν τῷ κόπῳ αὐτῶν. μογέοντες δὲ ἀντὶ τοῦ ἀτυχοῦντες.

36. στικτέον εἰς τὸ δούρατα, καὶ τὴν κατά ἐκδεκτέον.

37. μάστιγα Διὸς τὸν κεραυνόν φησι· προαναφωνεῖ δὲ ὅτι ἐκ Διὸς ἡ ἧσσα ἦν Ἑλλήνων.

41. ὡς δʼ ὅταν] πρὸς ἓν μόνον ἤνεγκε τὴν εἰκόνα, πρὸς τὸν Ἕκτορα τὸν ἐν τοῖς Τρωσὶν εἱλούμενον καὶ φοβοῦντα τοὺς ἀκοντι- στὰς καὶ πολεμικοὺς Ἕλληνας.

46. * ταρβεῖ] τρισὶ παραγωγαῖς ὁ Ἡρωδιανὸς τοῦτο ὑπέβαλεν· πρῶτον ἐκ τοῦ ταράσσω, τάραβος καὶ τάρβος· δεύτερον, ὅτι ἐκ τοῦ τρέπω ὁ δεύτερος ἀόριστος ἔταρπον, τάρπος, καὶ τροπῇ τοῦ π εἰς β τάρβος· τρίτον, ὅτι τείρω τὸ καταπονῶ, ὁ δεύτερος ἀόριστος ἔταρον, τόρος, καὶ πλεονασμῷ τοῦ β τάρβος, ἐξ οὗ καὶ ῥῆμα ταρβῶ. διδάσκει μέτρῳ χρῆσθαι ἐν τοῖς πλεονεκτήμασι· ταῦτα γὰρ εἰ μὴ ῥυθμίζοιτο, ἀναιρεῖ τοὺς ἔχοντας.

49. εἱλίσσεθʼ ἑταίρους] στικτέον εἰς τὸ ἑλίσσετο, καὶ ἔστιν ἀντὶ τοῦ εἱλεῖτο· οὐδέποτε γὰρ Ἕκτωρ ὡς ἀλαζὼν παρακαλεῖ. οἱ δὲ [*](1. ἐπιγραφόμενος ex Heraclito] ἐξετάζοντι] τὰ τοιαῦτα addit He- ἐπιγραψάμενος raclitus. καὶ et ὁ ποιητὴς om. Heraclitus. 4. ἀναμεμοχλεῦσθαι ex Hera- 2. Post τρίαιναν plura desunt clito] ἀναμοχλεὐσαι. ex Heraclito supplenda, abscissa 5. τἀ γάρ τοι] τρία γὰρ εἴδε Mehl. superiore folii parte. 6. εἶναι Mehlerus] ἶσ (ἴσα apud 3. δοκεὶ] δοκεῖ δέ Heraclitus. Heraclitum).)

52. ἀπὸ γὰρ δειδίσσετο τάφρος] ἄκρως τὰ περὶ τὴν τάφρον δεινοποιεῖ, ἀγῶνας κινῶν τῷ ἀκροατῇ καὶ ἀνελπιστίαν τῆς διαβάσεως καὶ προσοχὴν τοῦ ἐσομένου τολμήματος.

53. οὔτʼ ἄρʼ ὑπερθορέειν] θατέρῳ γὰρ τρόπῳ διελθεῖν ἦν ἀναγκαῖον, ἢ ὑπερθορόντας, εἴπερ ἦν σχεδὸν, ἢ διαπεράσαντας βάδην, εἴπερ ἦν εὐδιάβατος. ἀμφότερα οὖν παρέλαβε πρὸς τὸ ἀμήχανον· καὶ ἔστι τὸ οὕτʼ ἄρʼ ὑπερθορέειν ἐξήγησις τοῦ εὐρεῖα, τοῦ δὲ οὕτε περῆσαι τὸ ἐπιφερόμενον. ἀμφοτέρωθεν δὲ οἱ σκόλοπες, ὥστε μήτε τὴν κατά- βασιν ῥᾳδίαν εἶναι μήτε τὴν ἔκβασιν.

57. πυκνοὺς εἰς τὸ μὴ μεσάζεσθαι, μεγάλους εἰς τὸ μὴ ὑπερ- βαίνειν.

62. ἀφραδέως] οὐκ εἶπε θρασέως διʼ Ἕκτορα. καὶ τὸ ἐλαύνο- μεν δὲ τεχνικόν· καὶ ἑαυτὸν γὰρ ἐμπεριλαμβάνει ὡς πρόθυμος μὲν ὢν ὑπακούειν Ἔκτορι, διὰ δὲ τὸ ἀσύμφορον ἀποτρέπων τῆς ἐπιχειρήσεως.

64. ἀπὸ κοινοῦ μὲν τὸ ἑστᾶσιν· ἐπὶ δὲ τοῦ τείχους μεταβάλ- λεται ὁ ἀριθμὸς ἀντὶ τοῦ ἵσταται.

66. ἱππεῦσι] δῆλον ὅτι οὐδὲ πεζοῖς. ἵνα δὲ μὴ περὶ πάντων λέγων παροξύνῃ Ἕκτορα, περὶ μὲν τῶν πεζῶν οὐδὲν λέγει, περὶ μόνων δὲ τῶν ἱππέων προβάλλεται. ἑξῆς δέ φησιν, αὐτοὶ πρυλέες Ἕκτορι πάντες ἑπώμεθ’, οἱονεὶ ἂν οὗτος ἀγάγῃ ἡμᾶς, ὡς οὐκ αὐτὸς ἀρεσκό- μενος τῇ διόδῳ. στεῖνος δὲ ὀνομάζει ἀεὶ τὸν δυσχερῆ τόπον· προ- περισπᾶται δέ.

τρώσεσθαι] ἐλαττωθήσεσθαι καὶ τραπήσεσθαι· Ἴωνες γὰρ τὰς τροπὰς τρώματα καλοῦσι· καὶ “οἶνός σε τρώει” (Od. 21, 293) ἀντὶ τοῦ παρατρέπει.

69. ἡ τʼ ἂν ἔγωγʼ ἐθέλοιμι] ὡς ἔμφρων ταῦτά φησιν· οἶδε γὰρ ὅτι πρόσκαιρός ἐστιν ἡ εὐτυχία, καὶ τοῦ μέλλοντος προνοεῖ. εὔχο- μαι μὲν γὰρ, φησὶ, τοῦτο εἶναι· ἐννοῶ δὲ καὶ τὸ ἕτερον, ὅτι καὶ ἐν τῇ ὑποστροφῇ χείρονα πεισόμεθα. ἴσως οὖν καθόλου τῆς δια- βάσεως ἀποτρέπει, ἀλλʼ οὐ τολμᾷ τοῦτο πρὸς τὸν Ἕκτορα λέγειν.

70. νωνύμους] ἄνευ ὕμνων, ὅ ἐστιν εὐφημίας τῆς διὰ θρήνων, ἀποβολῇ τοῦ ν. ἢ ἀνωνύμους.

72. ἐνιπλήξωμεν] ἀκουσίως, μᾶλλον δὲ ἑκουσίως ἐμπέσωμεν.

73. ἐπίσταται τὸ μέγεθος τοῦ κινδύνου· ἐμφαντικῶς δὲ αὐτὸν παρέστησε διὰ τοῦ περὶ τὸν ἄγγελον διανοήματος.

74. ἑλιχθέντων ὑπʼ Ἀχαιῶν] ἡμῶν κυκλωθέντων ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν, ὥστε ὅλος ὁ σκοπὸς αὐτῷ μὴ διαβαίνειν τὴν τάφρον.

78. Ἕκτορι πάντες ἑπώμεθʼ ἀολλέες] προσαγωγῶς πάνυ ἐπαίρει αὐτόν· ἡρέμα δὲ ὑποδείκνυσι τὸν κίνδυνον, ὡς οὐκ αὐτὸς τῇ διαβάσει ἀρεσκόμενος.

81. αὐτίκα] εἰκότως οὐδὲ ἀποκρίνεται διὰ τὴν ἔπειξιν. τὸ δὲ αὐτίκα τῆς σπουδῆς σημαντικόν.