Scholia in Iliadem

773. ἐπὶ τῶν θεῶν μαρτύρων συμμάχους ὑμᾶς παρειλήφαμεν, σὓς καὶ νῦν ἀδικεῖτε, φησὶ, τῆς συμμαχίας ἀφιστάμενοι.

778. ἐς δʼ ἄγε] οὐκ ἐκ προπετείας τοῦτο ποιεῖ Ἀχιλλεὺς, ἀλλʼ ἐκ φιλοξενίας.

779. ξείνια] ἔλεγχός ἐστι τῆς Ἀχιλλέως ὠμότητος, ὅτι φιλο- φρονησάμενος καὶ μεταδοὺς ξενίων περιορᾷ νῦν τοὺς ξένους ἀναιρου- μένους.

785. σοὶ δʼ αὖθ] ὅσα ἐβούλετο Πατρόκλῳ παραινεῖν, ταῦτα ποιεῖ τὸν Μενοίτιον ὑποτιθέμενον, ὡς καὶ τῷ Ἀχιλλεῖ Ὀδυσσεύς. καὶ ἀμφότεροι δεόντως, ἵνα μὴ δόξωσιν οἱ ἀκούοντες Ὀδυσσέα ἢ [*](34. μὴ addidit Bekkerus.)

786. *Πορφυρίου εἰς τὸ γενεῇ μὲν ὑπέρτερός ἐστιν Ἀχιλλεύς. οὐ λέγει ὅτι τῇ γεννήσει σοῦ ἐστὶν ὑπερέχων, ἵνʼ ᾖ πρεσβύτερος. ὥς τινες τῶν τραγικῶν ἤκουσαν· πῶς γὰρ ἂν ἐπήγαγε “πρεσβύτερος δὲ σύ ἐσσι·” ἀλλʼ ὑπερτέραν γενεὰν λέγει οὐ τὴν χρόνῳ ὑπερέχουσαν, ἀλλὰ γένους ἀξίῳ, ὥς που ἔφη “τὸν μὲν ἀρείω καλλείπειν, σὺ δὲ· χείρονʼ ὀπάσσεαι αἰδοῖ εἴκων, ἐς γενεὴν ὁρόων,” καὶ ἐπάγει “μηδʼ εἰ βασιλεύτερός ἐστι (Il. 10, 237). τὸ γενεῇ ὑπέρτερος ἔφη ἐν ἄλλοις “Τρώων εὐηγενέων” (Il. 23, 81) καὶ “εὐηγενέος Σώκοιο” (427), καὶ τὸ ἐναντίον “τῷ οὐκ ἄν με γένος γε κακὸν καὶ ἀνάλκιδα φάντες (Il. 14, 126).

788. τουτέστιν, σὲ ἐκείνῳ οὐ δεῖ πείθεσθαι φησὶν, νῦν δὲ τὸ ἐναντίον ποιεῖς. διδάσκει δὲ ἡμᾶς διδαχῆς καὶ ὑποθήκης ἀνέ- χεσθαι.

790. λήθεαι] εὐπρεπῶς τὴν ἀπείθειαν λήθην ὠνόμασεν, ἐπαγό- μενος αὐτόν.

792. τίς δʼ οἶδ’ εἴ κεν] περιεῖλε τὸν ὄκνον αὐτοῦ, ἄδηλον εἶναι τὴν ἀπείθειαν Ἀχιλλέως ὑπογράφων. ἅμα δὲ καὶ εὔελπιν ποιεῖ τῇ παρὰ τοῦ δαίμονος ἐπικουρίᾳ· ἴσως γὰρ, φησὶ, καὶ τὸ δαιμόνιον συμβαλεῖταί σοι.

793. * ἑταίρου] τουτέστιν ἀγαθοῦ ἑταίρου.

794. εἰ δέ τινα] εἰδὼς τὸ φιλόδοξον αὐτοῦ ἐρεθίζει, φιλοψυχίαν καὶ φόβον κινδύνων ὀνειδίζων. δύο δὲ προβέβληται, καὶ ἀμφοτέρων ἐπέτυχεν. ἔστι δὲ ἀπάσης ἀντιλογίας στερητικόν· βοηθείτω γὰρ, φησὶ, μὴ κινδυνεύων αὐτός.

798. καί τοι τεύχεα καλὰ δότω] οἶδε τὸ φιλότιμον Ἀχιλλέως, ὅπως ἡ δόξα τῆς μάχης πάλιν εἰς αὐτὸν ἀναθράμῃ. ἅμα δὲ καὶ θεραπείαν ἔχει Ἀχιλλέως, εἰ τὰ ἐκείνου ὅπλα ὀφθέντα καὶ ἄλλος τις δόξας εἶναι Ἀχιλλεὺς ἀριστεύει.

800. ἀρήῖοι] εὗ τὸ ἐπίθετον· πολεμικοὶ μὲν ὄντες, τὸ δὲ νῦν δυστυχοῦντες.

801. πρὸς τὴν ἀνάγκην μόνον, φησί, μικρόν συμμαχῆσαι δεῖ· ἐν βραχεῖ γὰρ καὶ συντόμῳ δύναται αὐτοῖς τὰ τῆς ἐπικουρίας γενέσθαι. [*](3. *Πορφυρίου εἰς] om. 7. ἀξίᾳ Vili.] ἀξίεν 16. ἐπαγόμενος Bekkerus] ἀπαγόμενος)

802. κεκμηότας ἄνδρας ἀῦτῇ] ἢ τοὺς κεκοπωμένους τῇ μάχῃ· ἢ τοῦτό φησιν, ὅτι οἱ ἀναπαυόμενοι τοὺς κεκοπωμένους ἀῦτῇ μόνῃ ἤτοι βοῇ ὤσεσθε. τοῦτο γὰρ οἰκειότερον εἰπεῖν τῷ ῥᾳδίαν ἀποφαίνοντι τὴν νίκην.

805. βῆ δὲ θέειν] διὰ τοῦ θέειν ἐδήλωσεν ὅσην εἶχε προθυμίαν· ὅθεν καὶ ἐπαναλαμβάνεται πάλιν τὴν λέξιν.

809. ἔνθα οἱ Εὐρύπυλος] οἰκονομικῶς, ἵνα καὶ τῇ θέᾳ τοῦ τρω- θέντος καὶ τοῖς λόγοις πλέον ὀρινθῇ καὶ τῷ ἐσομένῳ πτώματι τοῦ τείχους.

811. σκάζων] διὰ βραχέων πολλὰ δεδήλωκε· τοῦ μὲν γὰρ καμάτου σημεῖον ὁ ἱδρὼς, τοῦ τραύματος τὸ αἷμα, τῆς ἀλγηδόνος δὲ τὸ σκάζειν.

νότιος] ὁ ἐκ τοῦ νοσεῖν τὸ σῶμα γινόμενος.

813. νόος γε μὲν ἔμπεδος ἦεν] οἰκονομικῶς αὐτῷ τὸν νοῦν ἐφύ- λαξεν ὁ ποιητὴς, ἵνα Πατρόκλῳ εὐσταθῶς ὁμιλῇ.

816. δειλοὶ Δαναῶν ἡγήτορες] εὗ τὸ μὴ πρὸς Εὐρύπυλον ποιή- σασθαι τὸν λόγον, μηδὲ τὴν τούτου συμφορὰν ἀπολοφύρεσθαι, ἀλλὰ τοὺς σύμπαντας ἡγεμόνας ἀνακαλεῖν, καὶ τούτων θρηνεῖν τὰ παθή- ματα, ὡς ἐν τῷ Εὐρυπύλῳ αὐτὰ θεώμενον.

820. ἦ ῥʼ ἔτι που σχήσουσι] ὅρα πῶς παντελῶς ἀπεγνώκει τὰ Ἑλληνικὰ ὑπὸ τῶν Νέστορος λόγων καμφθείς.