Scholia in Iliadem

730. τελέεσσι] τοῖς τάγμασι. δείκνυσι δὲ ὅτι οὐδὲ κοιμώμενοι ἢ ἐσθίοντες διέλυον τὰς τάξεις.

731. κατεκοιμήθημεν ἐν ἔντεσι] στρατιωτικὸν καὶ τοῦτο παράγ- γελμα, τὸ ἅμα τοῖς ὅπλοις κοιμᾶσθαι.

734. πρὶν ἀπολέσαι, μέγας αὐτοῖς ὁ κίνδυνος ὤφθη.

738. κόμισσα δὲ μώνυχας ἵππους] ὅτι πάντα προθυμίᾳ κατορ- θοῦται, ὅπου γε καὶ ἃ εἶρξεν ὁ πατὴρ, ταῦτα ἑαυτῷ πεπόρισται.

741. ἢ τόσα φάρμακα] τοῦτο πρὸς αὔξησιν τῆς ἑαυτοῦ ἀρετῆς, εἴ γε μηδὲ ἡ γυνὴ ἔσωσεν αὐτὸν, φάρμακα εἰδυῖα πολλά.

754. ἀσπιδέος] κυκλοτεροῦς· ὅταν γὰρ ἐν ἀναπεπταμένῳ τόπῳ ὦμεν, κυκλοτερῆ αὐτὸν ὁρῶμεν. οἱ δὲ, τοῦ ἀσπίδας ἔχοντος διὰ τὸ πλῆθος.

* ἢ ἐν ᾧ αἱ τῶν ἀνῃρημένων ἀσπίδες ἔκειντο. ἢ ἐπιμήκους.

759. τοὺς μὲν Πυλίους Ἀχαιοὺς, τοὺς δὲ Πλείους Ἐπειοὺς διαι- ρῶν καλεῖ.

761. Νέστορί τʼ ἀνδρῶν] ὀνομαστὶ ἑαυτὸν λέγει, ἀναμιμούμενος τὴν φωνὴν τῶν ἐπαινούντων. ἅμα δὲ καὶ ἐμφαίνει Πατρόκλῳ ὡς καὶ αὐτὸς ἰσοθέου τεύξεται τιμῆς πολεμῶν.

763. λέγει ὅτι ἔχων ἀρετὴν οὐ μεταδίδωσιν, ἀλλὰ μόνος ὀνήσεται. ἢ οὐδὲ μόνος, τοῖς εἰς ἔπειτα μὴ λιπὼν ζῆλον.

ἦ τέ μιν οἴω] λέγει ὅτι καὶ ἡ αὐτοῦ ἀγριότης εἰς ἔλεον τραπήσε- ται τοῦ δεινοῦ γεγονότος. οὐ παρακαλεῖ δὲ, ὅτι νεωστὶ τὰς παρα- κλήσεις ἀπέβαλε.

763. ὦ πέπον, μὲν σοί γε] καὶ Ὀδυσσεὺς τοιαῦτα ἐν ταῖς Λιταῖς ἔλεγεν, ἀλλʼ ὁ μὲν κεφαλαίοις, ὁ δὲ καὶ τοῦ καιροῦ καὶ τοῦ τόπου ὑπομιμνήσκει.

767. ἀθετοῦνται στίχοι ιθ'. πῶς γὰρ ὧδὲ μὲν Πηλεὺς ἀριστεύειν ἐπιτάσσει, ἐν δὲ ταῖς Λιταῖς μεγαλήτορα θυμὸν ἴσχειν; ὅτι οὗ δέονται, τούτου ὑπομιμνήσκουσιν· ὁρῷ γὰρ ὁ Νέστωρ ὡς ἐλώφησε νυν τῆς ὀργῆς. καὶ διὰ τί Πηλεὺς τοὺς περὶ Νέστορα οὐ φιλοφρο- νεῖται, ἀλλʼ Ἀχιλλεύς; σπουδάζει ἀποδεῖξαι Ἀχιλλέα τότε μὲν προθύμως ὑποδεξάμενον, νῦν δὲ ἀποδοκιμάζοντα. αὔξει δὲ νῦν τὸν Πάτροκλον, ὡς δεόμενος αὐτοῦ, καὶ ἡρέμα διδάσκει ὅτι σύμμαχος τῷ Ἀγαμέμνονι πέμπεται, οὐχὶ προσθήκη τῆς συμμαχίας Ἀχιλ- λέως. ἐν καιρῷ δὲ ἐδήλωσε τὰ τῆς στρατολογίας, ὅτι οἱ ἀριστεῖς εἰς τὸ λαὸν ἀγείρειν ἐκπέμπονται.

769. Πηλῆος δʼ ἱκόμεσθα] ὁ δέ ἀντὶ τοῦ γάρ. εἰπὼν δὲ ὅτι τῶν παραινέσεων ἠκούσαμεν ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ἀνατρέχει, δηλῶν πῶς ἄρα καὶ ἤκουσαν.

773. ἐπὶ τῶν θεῶν μαρτύρων συμμάχους ὑμᾶς παρειλήφαμεν, σὓς καὶ νῦν ἀδικεῖτε, φησὶ, τῆς συμμαχίας ἀφιστάμενοι.

778. ἐς δʼ ἄγε] οὐκ ἐκ προπετείας τοῦτο ποιεῖ Ἀχιλλεὺς, ἀλλʼ ἐκ φιλοξενίας.

779. ξείνια] ἔλεγχός ἐστι τῆς Ἀχιλλέως ὠμότητος, ὅτι φιλο- φρονησάμενος καὶ μεταδοὺς ξενίων περιορᾷ νῦν τοὺς ξένους ἀναιρου- μένους.

785. σοὶ δʼ αὖθ] ὅσα ἐβούλετο Πατρόκλῳ παραινεῖν, ταῦτα ποιεῖ τὸν Μενοίτιον ὑποτιθέμενον, ὡς καὶ τῷ Ἀχιλλεῖ Ὀδυσσεύς. καὶ ἀμφότεροι δεόντως, ἵνα μὴ δόξωσιν οἱ ἀκούοντες Ὀδυσσέα ἢ [*](34. μὴ addidit Bekkerus.)

786. *Πορφυρίου εἰς τὸ γενεῇ μὲν ὑπέρτερός ἐστιν Ἀχιλλεύς. οὐ λέγει ὅτι τῇ γεννήσει σοῦ ἐστὶν ὑπερέχων, ἵνʼ ᾖ πρεσβύτερος. ὥς τινες τῶν τραγικῶν ἤκουσαν· πῶς γὰρ ἂν ἐπήγαγε “πρεσβύτερος δὲ σύ ἐσσι·” ἀλλʼ ὑπερτέραν γενεὰν λέγει οὐ τὴν χρόνῳ ὑπερέχουσαν, ἀλλὰ γένους ἀξίῳ, ὥς που ἔφη “τὸν μὲν ἀρείω καλλείπειν, σὺ δὲ· χείρονʼ ὀπάσσεαι αἰδοῖ εἴκων, ἐς γενεὴν ὁρόων,” καὶ ἐπάγει “μηδʼ εἰ βασιλεύτερός ἐστι (Il. 10, 237). τὸ γενεῇ ὑπέρτερος ἔφη ἐν ἄλλοις “Τρώων εὐηγενέων” (Il. 23, 81) καὶ “εὐηγενέος Σώκοιο” (427), καὶ τὸ ἐναντίον “τῷ οὐκ ἄν με γένος γε κακὸν καὶ ἀνάλκιδα φάντες (Il. 14, 126).

788. τουτέστιν, σὲ ἐκείνῳ οὐ δεῖ πείθεσθαι φησὶν, νῦν δὲ τὸ ἐναντίον ποιεῖς. διδάσκει δὲ ἡμᾶς διδαχῆς καὶ ὑποθήκης ἀνέ- χεσθαι.

790. λήθεαι] εὐπρεπῶς τὴν ἀπείθειαν λήθην ὠνόμασεν, ἐπαγό- μενος αὐτόν.

792. τίς δʼ οἶδ’ εἴ κεν] περιεῖλε τὸν ὄκνον αὐτοῦ, ἄδηλον εἶναι τὴν ἀπείθειαν Ἀχιλλέως ὑπογράφων. ἅμα δὲ καὶ εὔελπιν ποιεῖ τῇ παρὰ τοῦ δαίμονος ἐπικουρίᾳ· ἴσως γὰρ, φησὶ, καὶ τὸ δαιμόνιον συμβαλεῖταί σοι.