Scholia in Iliadem

402. *σίλναντο ἔν τισι πίμπλαντο.

403. *δυσμενέεσσι ἐν ἄλλῳ τερπικέραυνος.

410. ὡσεὶ ἅπασα τινὲς περιέργως διὰ μόνου τοῦ ι γράφοντες ἀποδιδόασιν ὡς αὐτὴ ἅποσα. οὐκ οἷδε δὲ ὁ ποιητὴς οὔτε τὴν ι οὔτε τὴν σφεῖς. ἔστιν οὖν ὅμοιον τῷ ἐν Ὀδυσσείᾳ (10, 419) “σοὶ μὲν νοστήσαντι, διοτρεφὲς, ὧθ᾿ ἐχάρημεν, ὡς εἴ τʼ εἰς Ἰθάκην ἀφικοίμεθα.”

411. * ὅτι θηλυκῶς ἡ Ἴλιος.

σμύχοιτο καταφλέγοιτο. ὁ δὲ λόγος, τοιοῦτος δέ φησι θρῆνος διεγήγερτο ὡσπερεὶ τῆς Ἰλίου πάσης ὑπὸ πυρὸς καταφλεγομένης.

*οὕτως Ἀρίσταρχος σμύχοιτο.

416. κηδόμενοί περ οὕτως πληθυντικῶς αἱ Ἀριστάρχου, καίπερ ὀδυνώμενοι καὶ αὐτοί.

* Ἀρίσταρχος πληθυντικῶς κηδόμενοί περ.

428. τὸ δυσάμμμορος ἐπίθετον ἑκατέρωθι δύναται προσδίδοσθαι· βέλτιον δὲ ἴσως τοῖς ἑξῆς.

429. *πολῖται γρ. γέροντες.

430. ἀδινοῦ πυκνοῦ καὶ συνεχοῦς.

431. στικτέον καὶ μετὰ τὸ τέκνον καὶ μετὰ τὸ δειλή. βέλτιον δέ ἐστι συνάπτειν μετὰ τὸ τέκνον πάντα, ἵνʼ ᾖ τὸ ἑξῆς τί νυ βείομαι ἐγὼ δειλὴ, αἰνὰ παθοῦσα;

τέκνον, ἐγὼ δειλὴ τί νυ βείομαι ἀντὶ τοῦ ἐς τί ἔτι βιώσω, ὅ ἐστι ζήσω.

* Ἀρίσταρχος διὰ τοῦ ι βίομαι βιώσομαι.

πῶς Ἑκάβη μὲν οὐ πίπτει, Ἀνδρομάχη δὲ τοῦτο πάσχει: ῥητέον οὖν ὅτι ἐκείνη μὲν ἐκ τοῦ κατʼ ὀλίγον καὶ ἐκ προσαγωγῆς δεξαμένη τὸ πάθος οὐχ ἡττήθη τῷ κακῷ τοσοῦτον, Ἀνδρομάχῃ δὲ ἀπροσδοκήτως ἐμπεσὸν εἰκότως ἐπεκράτησεν (467).

433. εὐχωλή ἐμοὶ μὲν, φησὶ, δόξα, τοῖς δὲ πολίταις ὄφελος.