Scholia in Iliadem

686. τὸ νήπιος καθʼ ἑαυτό. οὕτως γὰρ μᾶλλον ἐμφαίνει τὸν ἐπισχετλιάζοντα. ἁμαρτάνουσι δὲ οἱ συνάπτοντες.

688. ἀλλʼ αἰεί τε Διός ὅτι τινὲς χωρὶς τοῦ ν γράφουσι κρείσσω. τὰ δὲ τοιαῦτα συγκριτικὰ ἐπὶ τῆς ὀρθῆς σὺν τῷ ν λέγεται. καὶ τὸ κρεῖσσον ἐπὶ τοῦ κατὰ δύναμιν τίθησιν ὁ ποιητής.

*ἀνδρός γράφεται ἀνδρῶν.

697. τοὺς ἕλεν, οἱ δʼ ἄλλοι ὅτι Ζηνόδοτος γράφει τοὺς ἕλες. ἀγνοεῖ δὲ ὅτι ἀπέστροφε τὸν λόγον ἐκ τοῦ πρὸς αὐτὸν ἐπὶ τὸν περὶ αὐτοῦ, καὶ πολλάκις ἀποστροφὰς ποιεῖται.

φύγαδε τοῦτο οὐκ ἰσοδυναμεῖ τῷ εἰς φυγὴν, ὡς τὸ “ἦ καὶ ὁ μὲν φύγαδʼ αὖθις ὑποστρέψας” (Il. 11, 446)· ἀντὶ γὰρ αἰτιατικῆς, οὐ μετὰ τῆς εἰς. διὸ καί τινες ὑπέλαβον μὴ καὶ δύο μέρη λόγου ἐστὶν, ἤτοι κατὰ μεταπλασμὸν γενομένης τῆς αἰτιατικῆς ποιητικῶς, ὡς σκέπην σκέπα, φυγήν φύγα, ἢ ὡς οἴεται ὁ Ἀσκαλωνίτης ἀπʼ εὐθείας τῆς φύξ, ὡς Στύξ Στύγα, τοῦ δε ἐνθάδε παρέλκοντος. ἢ ἐπίρρημά ἐστι ταὐτὸ σημαῖνον τῇ αἰτιατικῆ, ὡς καὶ ἄλλα παραγωγὰ ἐπιρρήματα ἰσοδυναμοῦντα τοῖς πρωτοτύποις. “Ἴδηθεν μεδέων” (Il. 3, 276) “δόρυ δʼ ἔκβαλεν ἔκτοσε χειρόςʼ (Od. 14, 277). ἀλλʼ οὖν γε ὡς ἂν ἔχῃ, οὐκ ἐναντιοῦται τὸ τοῦ τόνου· ἤτοι γὰρ δύο τόνοι ἔσονται φύγαδέ, ὡς Οὔλυμπόνδε, ἢ εἴς, ὡς ἄγραδε. τὸ γοῦν “ἅλαδʼ [*](5. θῦεν] θυῖεν) [*](33. ἢ εἶς, ὡς ἄγραδε] ἡ ει Ἥὡς άγρε) [*](10. οἱ] *πάντες οἱ δὲ (sic). ἄγραδε Callmachus fr.) [*](21. ἀπέστροφε Friedl.] ἀπέστρεφε 26, ubi v. Schneider. p. 130.) [*](23. καὶ] om.)

702. *ὅτι ἀγκῶνος τῆς γωνίας λέγει.

704. * βέλτιον τοῖς ἑξῆς τοῦτο συνάπτειν.

706, *ἔπεα πτερόεντα προσηύδα γράφεται προσέφη ἑκάεργος Ἀπόλλων.

707. *οὔ νύ τοι Ἀρίσταρχος οὔ νύ πω.

710. πολλόν ὅτι Ζηνόδοτος γράφει τυτθόν. ὁ δὲ αὐτὸς στίχος καὶ ἐπὶ τοῦ Διομήδους κεῖται (Il. 5, 443). καὶ εὐλόγως ἐκεῖ μὲν γράφεται τυτθόν· συμπάρεστι γὰρ ἡ Ἀθηνᾶ προτρεπομένη θεομαχεῖν· ἐνθάδε δὲ πολλόν· προεντέταλται γὰρ ὁ Ἀχιλλεὺς “μάλα τόν γε φιλεῖ ἑκάεργος Ἀπόλλων.”

716. *οὕτως εἰσάμενος· ἐπιφέρει γοῦν “τῷ μιν ἐεισάμενος” (720).

718. ὅτι Όμηρος τὴν Ἑκάβην Δύμαντος, ὁ δὲ Εὐριπίδης Κισσέως (Hec. 3).

719. *ὅτι Ὅμηρος ἑτέραν τὴν Φρυγίαν τῆς Τροίας οἶδεν.

725. διαστολὴ μέν ἐστι βραχεῖα ἐπὶ τὸ ἕλῃς· κοινὸς γὰρ ὁ αἴκεν σύνδεσμος καὶ ἐπὶ τοῦ ἑξῆς, ἐάν πως αὐτὸν ἕλῃς καί σοι δῷ τὴν νίκην ὁ Ἀπόλλων. δύναται δὲ στίζεσθαι ἐπὶ τὸ ἕλῃς, καὶ ἔχει ἦθος.

732 *ἔφεπε ἐν ἄλλῳ ἔπεχε.

736. *ἅζετο ηὐλαβήθη, ἀντὶ τοῦ οὐδὲ ὅλως ηὐλαβήθη αὐτόν.

747. ὅτι ἅπαξ εἴρηκε τήθεα. ἔστι δὲ εἶδος τῶν θαλασσίων ὀστρέων. πρὸς τοὺς χωρίζοντας· φασὶ γὰρ ὅτι ὁ τῆς Ἰλιάδος ποιητὴς οὐ παρεισάγει τοὺς ἥρωας χρωμένους ἰχθύσιν, ὁ δὲ τῆς Ὀδυσσείας. φανερὸν δὲ ὅτι εἰ καὶ μὴ παράγει χρωμένους, ἴσασιν, ἐκ τοῦ τὸν Πάτροκλον ὀνομάζειν τήθεα. νοητέον δὲ τὸν ποιητὴν διὰ τὸ μικροπρεπὲς παρῃτῆσθαι. καὶ μὴν οὐδὲ λαχάνοις παρεισάγει χρωμένους· ἀλλʼ ὅμως φησὶ “δμῶες Ὀδυσσῆος τέμενος μέγα κοπρήσοντες” (Od. 17, 299).

748. ὅτι Ζηνόδοτος γράφει εἰ καὶ δυσπέμφελοι εἶεν, ὥστε ἐπὶ τῶν ἀνδρῶν εἶναι, οἷον εἰ καὶ δυσάρεστοι εἶεν οἱ συνεσθίοντες, [*](2. οἶκόνδε] οἶκον δὲ 3. ἄγραδε, ἅλαδε] άγρα δὲ ὅλα δὲ) [*](21. δύναται] σὐ δύναται Lehrsius, deleto καὶ ἔχει ἦθος)

765. ὡς δʼ εὖρός τε νότος τʼ ἡ παραβολὴ πρὸς τὸ συρράσσειν καὶ συμπλέκεσθαι ἀλλήλοις. ἔστιν οὖν ἰδεῖν διὰ τῶν ἐπῶν δύο ἀνέμων μάχην, ἑκατέρου κρατεῖν βιαζομένου. ὅμοιον δέ ἐστι τὸ “Βορέης καὶ Ζέφυρος (Il. 9, 5).

768. αἵ τε πρὸς ἀλλήλας ὅτι οὐκ ἐντέτακται ἡ ἀκή, καθάπερ ἐπὶ τοῦ ξίφους “τανύηκες ἄορ,” ἀλλὰ κατὰ παραγωγὴν, τανυήκεας ὄζους, οἷον ταναοὺς, ὡς κελαινεφὲς αἷμα. τὸ δὲ τανυήκεας ὡς εὐμήκεας. οὕτως ἀνεγνώσθη. εἴπομεν δὲ ἐν ἑτέροις καὶ τὴν ἀφορμήν.

769. *λείπει γίνεται.

774. *βραχὺ διασταλτέον ἐπὶ τὸ μεγάλʼ.

*Ἀρίσταρχος διὰ τοῦ ᾱ ἐστυφέλιξαν.

775. * Ἀρίσταρχος ὁ δʼ ἐν στροφάλιγγι, σὺν τῷ ν.