Scholia in Iliadem

625. *δοίης ἐν ἄλλῳ δῴης.

633. ἡ διπλῆ, ὅτι ἀμφιβόλως κεῖται τὸ ὀρώρει, πότερον ἐπὶ τῶν μαχομένων λέγεται, τούτων ὀρώρει ὀρυμαγδὸς ὡς δρυτόμων, ἢ ἐπὶ τῶν δρυτόμων, ὡς δρυτόμων ἀνδρῶν ὀρυμαγδὸς, οὕτως καὶ τῶν μαχομένων, ὅπερ καὶ βούλεται, ὥστε τὸ ὄρωρε τὸν ἐνεστῶτα χρόνον σημαίνει.

ἐὰν γράφωμεν ὀρώρει, πάντα στίζομεν, βήσσῆς καὶ ἀκουή, καὶ δὶς ἔσται ἡ ἀνταπόδοσις λεγομένη· κοινὸν γὰρ νοεῖται τὸ ὀρώρει κατά τε τῶν δρυτόμων καὶ τῶν ἡρώων. βέλτιον δὲ γράφεσθαι μὲν ὄρωρεν, ὑποστίζεσθαι δὲ βήσ σῃς καὶ ἀκουή, τὸ δὲ τῶν ἐπανειλῆφθαι, τῶνδʼ ὥστε.

*οὕτως ὀρώρει Ἀρίσταρχος.

*ἔν τισιν ὄρωρεν.

634. *ἀκουή Ἀριστοφάνης ἀϋτή.

635. εὐρυοδείης παραγωγὸν ἡγοῦνται τὴν λέξιν, τουτέστι παρολκὴν τῆς ἐπὶ τέλους λέξεως· διὸ ἐψίλωσαν. βραχὺ δὲ διασταλτέον εὐρυοδείης· διχόθεν γάρ φησι τὸν ἦχον φέρεσθαι, ἀπό τε τῆς γῆς καὶ τῶν ὅπλων.

636. *ἄμεινον εἶχε, φησὶν ὁ Ἀρίσταρχος, εἰ ἐγέγραπτο βοῶν εὐποιητάων, ἔξω τοῦ τε συνδέσμου.

χαλκοῦ τε ῥινοῦ τε ὅτι προειπὼν ῥινοῦ τε, ὡς ἕτερόν τι διάφορον συμπλέκει βοῶν τε· καὶ ἤτοι ἐξ ἐπαναλήψεως νοητέον λέγεσθαι τὸ αὐτὸ, ὡς “πυκνοὶ καὶ θαμέες” (Od. 12, 92) καὶ “πόλεμόν τε μάχην τε” (251)· ἢ τὸν τε σύνδεσμον περιττὸν νομιστέον, ἵν’ ᾖ ῥινοῦ βοῶν, τουτέστι τῶν ἀσπίδων.

βοῶν τʼ εὐποιητάων τὸ εὖ οὐ θέλουσι κατʼ ἰδίαν προφέρεσθαι, ἀλλʼ ἓν ποιεῖν εὐποιητάων, ἐπεὶ καὶ ἐν ἑτέροις φησὶ τὴν δοτικὴν “εὐποιήτῃσι πύλῃσι” (Il. 5, 466) παρωνύμως. κἀγὼ δὲ συγκατατίθεμαι. ἐν δέ τισιν εὕρομεν ῥινῶν τε βοῶν τε κατὰ τὸ πληθυντικόν.

638. * Ἀρίσταρχος κατὰ δοτικὴν, Σαρπηδόνι δίῳ.

οὐδʼ ἂν ἔτι φράδμων αἱ μὲν κοιναὶ κατʼ αἰτιατικὴν Σαρπηδόνα, αἷς ἀκόλουθόν ἐστι τὸ συνάπτειν Σαρπηδόνα δῖον ἔγνω, ἵνʼ ὁ φράδμων τὸν συνετὸν καὶ λελογισμένον δηλοῖ. ἐὰν δὲ ὡς Ἀρίσταρχος γράφει, Σαρπηδόνι δίῳ κατὰ δοτικὴν, βραχὺ διασταλτέον ἐπὶ τὸ δίῳ· τὸ γὰρ λεγόμενον, οὐδὲ ὁ πάνυ γνώριμος, φησὶ, καὶ συνήθης τῷ Σαρπηδόνι ἠδύνατο γνωρίσαι αὐτὸν διὰ τὸ αἵματι καὶ κόνει πεφύρθαι.

648. * ἐκ πλήρους καὶ κεῖνον αἱ Ἀριστάρχου.

660. *βασιλῆα βεβλαμμένον τὸ ἦτορ, νεκρόν.

*γράφεται δεδαϊγμένον ἦτορ.

666. Ἀπόλλωνα ὅτι Ζηνόδοτος καὶ ἐνταῦθα διεσκεύακε γράφων “καὶ τότʼ ἄρʼ ἐξ Ἴδης προσέφη Σεὺς ὃν φίλον υἱοό,” ἵνʼ ἐκ τῆς Ἴδης προσφωνῇ τὸν ἐν τῷ πεδίῳ Ἀπόλλωνα. γελοῖον δὲ τὸ κραυγάζειν ἀπὸ τῆς Ἴδης τὸν Δία. οὐ νενόηκεν οὖν ὅτι τὰ τοιαῦτα κατὰ τὸ σιωπώ- μενον ἐνεργούμενα δεῖ παραδέχεσθαι, καθάπερ καὶ ἐν τοῖς ἐπάνω περὶ τῆς Ἥρας.

668. οὕτως Ἀρίσταρχος, Σαρπηδόνι, κατὰ δοτικήν· Σαρπηδόνι κάθηρον τὸ αἷμα. μήποτε δὲ Ζηνόδοτος ὀρθῶς ἠθέτηκε τούτους. παράλογον γὰρ τὸν ἀπενθῆ τοιαῦτα διακονεῖσθαι.

669. πολλὸν ἀποπροφέρων τινὲς τὴν ἀπό ἀναστρέφουσιν, ἵνα σημαίνῃ τὸ ἄπωθεν, ὥσπερ καὶ ὁ Ἀσκαλωνίτης. εἰσὶ μέντοι οἳ [*](16. τὸν συνετὸν Bekk.] τῶν συνε- 29. Ἀρίσταρχος Σαρπηδόνα κατὰ δοτικὴν etiam in marg. inter. τῶν γράφει Bekk.] γράφη 30. κάθηρον Bekkerus] καθʼ ὅμηρον )