Scholia in Iliadem

239. Ἥφαιστος δέ κʼ ὅτι οὐκ ἐκληπτέον κατὰ συναλοιφὴν τὸν [*](3. * τήν] om. 24. εἰδέω—εἰδείην] ἰδέω—ἰδείην) [*](8. * Χερσόνησον] Χερόννησον 26. κε Heynius] και) [*](9. * αὐτὸν] αὐτὸ 29. τοὺς δύο στίχους] Versum in) [*](19. * δʼ] om. lemmate positum dicit, cuius in) [*](20. * ἄγουσαι] φέρουσαι ine vulgo comma ponitur, proxi-) [*](* ὁ] om. mumque αὐτίκ᾿, ἐπεί κεν ἐγὼ—.)

241. τῷ κεν ἐπίσχοιες οὕτως τὴν γραφὴν παρατίθεται ὁ Ἡρωδιανὸς ἐν τῷ ιζ΄ τῆς καθόλου, καὶ λέγει ἀπὸ τοῦ ἐπίσχοις πλεονασμὸν εἶναι τοῦ ε, ἢ συστολὴν τοῦ ἐπισχοίης.

ἐπίσχοιες τῷ ἐπίσχοιμι ἀκόλουθόν ἐστι τὸ ἐπίσχοις, τῷ δὲ ἐπισχοίης τὸ ἐπισχοίην· καὶ ἴσως ἔδει οὕτως ἔχειν, παρεφθάρη δὲ ὑπὸ τῶν μεταχαρακτηρισάντων· τῷ δὲ χαρακτῆρι γενόμενον ὅμοιον τῷ ἰοίην καὶ ἀγαγοίην παρὰ Σαπφοῖ καὶ τῷ πεπαγοίην παρʼ Εὐπόλιδι, εἰκότως ἐβαρυτονήθη τὸ ἐπισχοίης, γενόμενον ἐπίσχοιες ὡς Αἰολικόν. οὕτω καὶ Ἀλέξανδρος ὁ Κοτιαεὺς ἐν τῷ ί τῶν παντοδαπῶν.

242. *ὅτι νήδυμος σὺν τῷ ν.

246. Ὠκεανοῦ, ὅσπερ γένεσις πάντεσσι ἐπεὶ ἐξ ὑδάτων αἱ αὐξήσεις ὑπάρχουσιν. πῶς Ἡσιοδου (Th. 216) πάντων πρῶτον εἰπόντος γεγενῆσθαι τὸ Χάος, Ὅμηρός φησιν Ὠκεανόν ῥητέον οὖν ὅτι ἕκαστος μὲν εἴρηκεν ὡς ἐβούλετο, Ὅμηρος δὲ φιλοσοφώτερον· τὸ γὰρ ὕδωρ πάντων ἡ ζωὴ, καὶ προέχει τῶν τεσσάρων στοιχείων, ὅθεν καὶ Πίνδαρος ἄριστον αὐτό φησιν.

249. *ἄλλο τεή οὕτως κατʼ εὐθεῖαν, ἄλλο τεή, καὶ Ἀρίσταρχος καὶ Ἡρωδιανός.

Ἀρίσταρχος ἐλλείπειν φησὶ τὴν κατά, καὶ ἐκδέχεται τὴν ἀντωνυμίαν εὐθείας πτώσεως, καὶ κατʼ ἄλλο ἡ σὴ ἐσωφρόνισεν ἐντολὴ, ὥστε εἶναι ἡ τεή. Παρμενίσκος δὲ ἐκδέχεται ἐπίρρημα τὸ ἄλλοτε, καὶ δασύνει τὸ η, καὶ περισπᾷ ἐπὶ δοτικῆς πτώσεως, ἵνα ὑπάρχη, ὁ Ζεὺς τῇ ᾖ με ἐσωφρόνισεν ἐντολῇ. Ἀλεξίων δὲ προκρίνει τὴν Ἀριστάρχου· φησὶ γὰρ ἀπὸ τοῦ τ ἀρκτέον. καὶ ἡμῖν δὲ δοκεῖ· πρὸς γὰρ τὴν Ἥραν ἡ ἀπότασίς ἐστιν. αὐτὸς γοῦν ἐπεξηγεῖται αὐτό· [*](3. ἐπίσχοιες] Sic A in lemmate 4. ἐπίσχοις—ὲ Bekkerus] ἐπί- scholii: in marg. interiore οὗ σχοι—σ. ἠρωδιανὸς ἐπίσχυες. Antiqua scrip- 6 et 10. ἐπίσχοιες] Sic hic tura fuit ΕΠΙΣΧΟΙΕΣ. qua ἐπισχοίης quoque A. significari intellexit Alexander 9. καὶ τῷ Bekkerus] καὶ τὸ Cotiaensis: non intellexerant alii 12. ὅτι addidit Villoisonus quum ἐπίσχιες scriberent, ab- 19. καὶ et καὶ Ἡρωδιανός delet surdam commenti literae ε ἐπένθε- Schmidt. Did. p. 153. σιν. De quo errorum genere post 24. ἴνα ὑπάρχῃ, ὁ Ζεὺς Vili.] ἴνα alios dixit Cobetus Mnem. novae ὁ Ζεὺς ὑπάρχει (ὑπάρχῃ Bekkerus))

255. Κόωνδʼ εἰς τὴν Κῶν νῆσον. γράφεται δὲ σὺν τῷ ν κατʼ αἰτιατικήν.

καί μιν ἔπειτα Κόωνδʼ ἔνιοι διὰ τῶν δύο οο γράφουσι Κόον· καὶ Καλλίστρατος ἐν τοῖς διορθωτικοῖς.

Ἡρακλῆς ἀνακομιζόμενος μετὰ τὸ πορθῆσαι Τροίαν γενόμενός τε κατὰ τὸ Αἰγαῖον πέλαγος, βουλήσει Ἥρας σφοδρῷ συνεσχέθη χειμῶνι· κατασυρεὶς δὲ εἰς Κῶ τὴν Μεροπίδα ἐκωλύθη ἐπιβῆναι τῆς νήσου ὑπὸ Εὐρυπύλου τοῦ Ποσειδῶνος, βασιλεύοντος αὐτῆς. βιασάμενος δὲ καὶ ὡς λῃστὴς ἐπιβὰς ἀνεῖλε τὸν Εὐρύπυλον καὶ τοὺς παῖδας αὐτοῦ, μιγεὶς δὲ τῇ θυγατρὶ αὐτοῦ Χαλκιόπῃ Θεσσαλὸν ἐγέννησεν. ἡ ἱστορία παρὰ Φερεκύδει.

256. χαλέπαινεν ῥιπτάζων ἀντιστροφή ἐστιν ἀντὶ τοῦ χαλεπαίνων ἐρρίπταζε. συναπτέον οὖν, καὶ μή τις ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς ἀναγινώσκοι τὸ ῥιπτάζων.

258. καί κέ μʼ ἄῖστον καὶ ἂν ἰδών με ἀνιστόρητον καὶ ἀφανῆ ἐποίησεν, βαλὼν ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ εἰς τὴν θάλασσαν.

259. *οὕτως ἐν πάσαις, δμήτειρα. Ἀριστοφάνης καὶ Ζηνόδοτος μήτειρα.

265, 266. ὁ Ἀσκαλωνίτης βαρύνει τὸν η· ἄμεινον δὲ περισπᾶν. καὶ γὰρ εἰ διαπορεῖ, οὐκ ἀναγκαῖον ἐγκλίνειν αὐτόν· οὐ γὰρ ἕτερος αὐτῷ ἐπιφέρεται περισπώμενος ὡς ἐπὶ τοῦ “ἡ δολιχὴ νοῦσος ἦ Ἄρτεμις ἰοχέαιρα” (Od. 11, 172).

267. Χαρίτων μίαν ὁπλοτεράων ὅτι δύο γενέσεις Χαρίτων ὑποτίθεται, πρεσβυτέρας καὶ νεωτέρας· διὸ συγκριτικῶς λέγει ὁπλοτεράων.

271. * τὸ ἑξῆς ἐστὶν ὄμοσον ἦ μὲν ἐμοί· τὰ δὲ ἄλλα διὰ μέσου.

272. χειρὶ δὲ τῇ ἑτέρῃ ὅτι ἐπὶ δύο τῷ ἑτέρῳ χρῆται κατὰ δίαστολὴν, [*](5 et 7. Κόωνδʼ] κόων 21. ἐν πάσαις] Ἀρίσταρχος Co-) [*](5. σὺν τῷ ν] I. e. Κῶν, non Κῶ. betus.) [*](8. Καλλίστρατος] *Καλλίμαχος 22. μήτειρα] Memorat etiam Eu-) [*](11. Κῶ] *Κῶν stath. p. 983, 57, sed addit, ἀρέ-) [*](13. * καὶ ὡς] καὶ om. σκονται δὲ οἱ πλείους τῆ προτέρᾳ) [*](17. ἐρρίπταζε] ἐρίπταζεν γραφῇ.) [*](20. *βαλὼν] λαβὼν)

274. μάρτυροι ὅτι Ζηνόδοτος μάρτυρες γράφει, ἀγνοῶν ὅτι μάρτυροι λέγειν δεῖ ἀκολούθως τῷ μάρτυρος. θεοὶ Κρόνον ἀμφὶς ἐόντες οἱ περὶ τὸν Κρόνον θεοί. λέγει δὲ τοὺς Τιτᾶνας· οὗτοι δέ εἰσιν οἱ Οὐρανοῦ παῖδες, Κρόνος, Κρεῖος, Ὑπερίων, Ἰαπετὸς, Κοῖος.

276. *Ζηνόδοτος καὶ Ἀριστοφάνης ἔξω τοῦ τε, ἧς αὐτὸς ἐέλδομαι.

279. οἳ Τιτῆνες καλέονται ὅτι τοὺς περὶ Κρόνον θεοὺς ὑποταρταρίους προσαγορεύει. πρὸς τὸ “ὁππότε μιν ξυνδῆσαι Ὀλύμπιοι” (Il. 1, 399), ὅτι οὐ τοὺς περὶ Κρόνον λέγει Ὀλυμπίους.

284. οὕτως Λεκτόν ὀξυτόνως, ὡς φυτόν· οὕτως γὰρ ὁ τόπος καλεῖται. ἡ διπλῆ δὲ ὅτι ἰδίως εἴρηκεν, ἀντὶ τοῦ Ἴδης εἰς Λεκτόν· καὶ “Ἴδην δʼ ἵκανε πολυπίδακα Γάργαρον” (Il. 8, 47)· καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ (8, 363) τὸ ὅμοιον· “ἡ δʼ ἄρα Κύπρον ἵκανε φιλομμειδὴς Ἀφροδίτη ἐς Πάφον.” ἡ γὰρ Κύπρος εἰς Πάφον.

Λεκτὸν ἀκρωτήριον τῆς Ἴδης, κεκλημένον ἀπὸ τοῦ ἐν αὐτῷ κατακλιθῆναι Δία καὶ Ἥραν. τρία δὲ τὰ πάντα ἀκρωτήρια τῆς Ἴδης, Λεκτὸν, Γάργαρον, Φαλάκρη. ἀφορᾷ δὲ τὸ Λεκτὸν ἐπὶ τὸ Αἰγαῖον πέλαγος.

285. * ὑπεσείετο Ἀρίσταρχος ὑπό, εἶτα σείετο, Ἰακῶς. οὕτως καὶ Ζηνόδοτος καὶ Ἀριστοφάνης.

288. ἠέρος αἰθέῤ ἵκανεν ὅτι καθʼ Ὅμηρον ἀὴρ ὁ ἀπὸ γῆς μέχρι νεφῶν τόπος· ὁ δὲ ὑπὲρ τὰ νέφη τόπος αἰθὴρ, καὶ ὁμωνύμως τῷ στερεμνίῳ οὐρανός. διὸ τὰ νέφη λέγει πύλας οὐρανοῦ.

290. ἐναλίγκιος κατὰ τὴν καθέδραν· ὁ γὰρ ὄρνις οὐ καθέζεται.