Scholia in Iliadem

588. πτυόφιν πτύου. πτύον δέ ἐστιν ἐν τὰ ἠλοημένα γεννή- ματα ἀναβάλλουσι χωρίζοντες τοῦ ἀχύρου. ὁ δὲ τύπος παραγωγή. τῇ φι παραγωγῇ ὁ ποιητὴς κατὰ τριῶν κέχρηται πτώσεων, ἐπὶ γενικῆς, δοτικῆς, αἰτιατικῆς. “ἢ ἐπὶ δεξιόφιν” (308)· ἔστι γὰρ ἢ ἐπὶ τὰ δεξιά. ἢ ἐπʼ εὐθείας· Ἡσίοδος (0. 214) “ὁδὸς δʼ [*](5. *ὁ σκῶλος] ἡ σκῶλος et addit ἀπαντῶν post πρὸς τὸ δεύτερον) [*](7. *στερρότερον] στερεάώτερον.) [*](8. *αὐτῷ] αὐτὸ 25. ὁ—ὁ Vill.] οἱ—οἱ) [*](14. * μόνοι] μόνοις 26. ἠλοημένα Bastius ad Greg.) [*](15. *εἶχεν] ἔχειν p. 905] ἡλωμένα) [*](17. Δωριέας (δοριέας A)] *Δω- 27. *παραγωγή] παράγωγος) [*](28. κατὰ Vill.] μετὰ ριεῖς) [*](21. εἰπὼν delet Friedlaenderus)

πτυόφιν τινὲς τὰ μὲν σιδηρᾶ πτύα, τὰ δὲ ξύλινα καὶ τρόπον χειρὸς ἔχοντα, οἷς καὶ τὴν γῆν μεταβάλλουσι, θρίνακάς φασι. παρὰ δὲ Ἀττικοῖς πτύα.

589. θρῴσκωσιν κύαμοι περιφερεῖς γὰρ ὄντες ῥᾷον τῶν πυρῶν ἀφάλλονται.

594. τὴν βάλεν ἧ ῥʼ ἔχε οὕτως. ᾗ ῥʼ ἔχε τόξον μετὰ τοῦ ι. αἱ Ἀριστάρχου· ἔστι γὰρ, καθʼ ὃ μέρος κατεῖχεν, ὡς ἐπὶ τοῦ “ᾗ ῥ’ ἴδε γυμνωθέντα” (Π. 12, 389). τινὲς δὲ ἄνευ τοῦ ι γράφοντες ἐφʼ ὅλης τῆς χειρὸς δέχονται τὸ λεγόμενον, τὴν κατέχουσαν τὸ τόξον χεῖρα.

599. *ἐύστρόφῳ Ἀρίσταρχος ἐϋστρεφεῖ, ὡς ἀπὸ τοῦ ἐῦστρε- φής.

608. *ἔσχεθε γρ. ἔσχετο.

609. * Ζηνόδοτος μέγα δʼ ἤλπετο νίκην---

610. ξίφος ἀργυρόηλον ὅτι Ζηνόδοτος γράφει χείρεσσι μάχαιραν. ἀγνοεῖ δὲ ὅτι Ὅμηρος τὴν παραξιφίδα μάχαιραν καλεῖ, τὸ δὲ πολεμιστήριον ξίφος.

613. * ἐφίκοντο οὕτως Ἀρίσταρχος· ἄλλοι δὲ ἀφίκεσθον, Ἀριστοφάνης δὲ ἀφικέσθην.

617. οὕτως πέσον αἱ Ἀριστάρχου διὰ τοῦ ο, ὡς ἐκεῖ “ὣς τῶν ἐκ χειρῶν βέλεα ῥέον” (Π. 12, 159).

622. ἄλλης μὲν λώβης τοῖς εἰς ἐμὲ ὑμῖν πεπραγμένοις ἄλλο μὲν οὐδὲν ἐνδεῖ τῶν αἰσχρῶν.

*τοῦτο ἀπʼ ἄλλης ἀρχῆς ἀναγνωστέον· λείπει γὰρ τὸ ἐστέ ἢ τὸ ἐσμέν.

623. ὅτι πρὸς τὴν λώβην μόνην ἀπαντήσας ἐπήνεγκεν ἢν ἐμὲ λωβήσασθε.

ἡ μὲν συνήθεια πάλιν συνάπτει ἕως τοῦ κύνες· δύναται δὲ καθʼ ἑαυτὸ λέγεσθαι μόνον τὸ κακαὶ κύνες, καὶ μᾶλλόν γε τὸν σχετλιασμὸν ἐμφαίνει.

626. οἵ μευ κουριδίην πρὸς τὴν κουριδίαν, ὡς ἐκ παρθενίας αὐτὴν ἔσχεν ὁ Μενέλαος, καὶ οὐκ οἶδε τὰ περὶ τῆς Θησέως ἁρπαγῆς. *καὶ κτήματα πάντα ἐν ἄλλῳ καὶ κτήμαθʼ ἅμʼ αὐτῇ.

627. μὰψ οἴχεσθʼ ἀνάγοντες ἡ διπλῆ, ὅτι Ζηνόδοτος γράφει μὰψ οἴχεσθον ἄγοντες. καὶ τὸ δυϊκὸν συγχεῖται ἐπὶ πολλῶν τασσόμενον· καὶ ἠγνόηκεν ὅτι ἀναγωγὴν καλεῖ τὸν ἐκ Πελοποννήσου· εἰς Τροίαν πλοῦν.

φιλέεσθε παρʼ αὐτῇ διχῶς αἱ Ἀριστάρχου, καὶ διὰ τοῦ ε.

629. ἥρωας Ἀχαιούς ὅτι σαφῶς πάντας τοὺς Ἕλληνας ἥρωας καλεῖ, πρὸς Ἵστρον λέγοντα μόνους τοὺς βασιλεῖς ἥρωας λέγεσθαι ὑφ᾿ Ὁμήρου.

638. ὁ νοῦς· πᾶς τις, φησὶ, τῶν τερπνῶν βούλεται κορεσθῆναι ἢ τοῦ πολέμου, οἱ δὲ Τρῶες οὐχ οὕτως.

643. *πρὸς τὴν περὶ τοῦ Πυλαιμένους ζήτησιν.

649. *ὅτι πτῶσις ἤλλακται, χρόα ἀντὶ τοῦ χρωτός.

653. *κατʼ αὖθι βραχὺ διασταλτέον πρὸς τὸ σαφές.

657. ἐς δίφρον ἀνέσαντες Ἀπολλώνιος ὁ Ῥόδιος ἐν τῷ πρὸς Ζηνόδοτον ἐς δίφρον ἀναθέντες.

*ὅτι θηλυκῶς τὴν Ἴλιον·

658, 659. ἀχνύμενοι, μετὰ δέ σφι—ποινὴ δʼ οὔτις παιδός ἀθετοῦνται ἀμφότεροι, ὅτι πλανηθείς τις ἐκ τοῦ “ὅς ῥα πατρὶ φίλῳ ἕπετο” ἔταξεν αὐτοὺς, ἵνα καὶ ὁ πατὴρ τὸν υἱὸν ὀδύρηται. οὐ λέγει δὲ νῦν ἔπετο, ἀλλʼ ὅτε τὸ πρῶτον ἐκ τῆς πατρίδος παρεγίνετο. διὸ καὶ πρόσκειται τὸ “ἐς Τροίην, οὐδʼ αὖτις ἀφίκετ.” εἰ δὲ μένοιεν οἱ στίχοι οὗτοι, νοητέον ὁμωνυμίαν εἶναι.

ζητεῖται πῶς ἀνωτέρω (Π. 5, 576) ἀνῃρημένος ὑπὸ Μενελάου ὁ Πυλαιμένης τὰ νῦν δύναται ἀκολουθεῖν τῷ παιδὶ καὶ κλαίειν. ἔστι [*](5. Post hoc scholion legitur ὡς] ὅτι Friedlaenderus. lemma (v. 625) ξεινίου ὅς τε ποτʼ 13. παρʼ] περ. Duplex fuit ὔμμι διαφθέρσει πόλιν αἰπήν, sed scriptura, παρʼ vel περ. scholion ipsum excidit. 19. περὶ τοῦ Πυλαιμμένους] V. ad) [*](6. πρὸς Bekk.] ὅτι πρὸς vol. 1 p. 1, 7. 133, 11. 184, 2.)