Scholia in Iliadem

542. ὅτι μῆλα πάντα τὰ ἀκρόδρυα ἔλεγον οἱ παλαιοὶ, οὐχ ὡς ἡμεῖς εἰδικῶς· καὶ ὅτι εἴωθεν ἡ σύν πρόθεσις ἐλλείπειν.

546. πυρῆς ἐπέβησ’] ἀντὶ τοῦ ἀποκτείνας καυθῆναι ἐποίησεν. ὅτι ἐκ τοῦ παρακολουθοῦντος σημαίνει ἀνεῖλεν. καὶ ὅτι διὰ πυρὸς ἔθαπτον.

548. ὡς καὶ τῆς κεφαλῆς τῷ δέρματι προσεχομένης. ταῦτα δὲ συνέκειτο δοθῆναι ἀριστεῖα τῷ πρῶτον βαλόντι τὸν σῦν. λαβὼν δὲ αὐτὰ ὁ Μελέαγρος ἐδωρήσατο Ἀταλάντῃ τῇ Ἰάσου, Ἀρκάδι τὸ γένος. λοχήσαντες δὲ αὐτὴν οἱ μήτρωες τοῦ Μελεάγρου ἀφείλαντο τὰ γέρα τῆς κόρης. ἐφʼ ᾧ ὀργισθεὶς ὁ Μελέαγρος διεχρήσατο αὐτούς. λυπηθεῖσα δὲ ἐπὶ τοῖς ἀδελφοῖς Ἀλθαία ἡ τοῦ Μελεάγρον μήτηρ κατέφλεξε τὸν ὑπὸ Μοιρῶν αὐτῇ δοθέντα δαλὸν, ὄντα συνεκ- τικὸν τῆς Μελεάγρου ζωῆς, ᾧ συνδιεφθάρη καὶ ὁ Μελέαγρος.

551. οὐδʼ ἐδύναντο] ἐν τῇ Ἀριστοφάνους οὐδʼ ἐθέλεσκον. καὶ ἔστιν Ὁμηρικόν· “οὐδʼ ἔθελε προρέειν” (Il. 21, 366).

554. οἰδάνει ἐν στήθεσσι] ὅτι ἀντὶ τοῦ οἰδάνειν ποιεῖ, ὅμοιον τῷ “πάντας μέν ῥʼ ἔλπει” (Od. 2, 91) ἀντὶ τοῦ ἐλπίζειν ποιεῖ.

οἰδαίνεσθαι ποιεῖ, ὡς τὸ μελάνει. καὶ ὅτι μὲν ἀνθρώπινον τὸ πάθος οἶδεν, ἀλλὰ περιγίνεσθαι παραινεῖ, καὶ ἡμᾶς μὲν αὐτῆς ἐκτρέπει, Ἀχιλλεῖ δὲ συγγινώσκει.

556. καλῇ Κλεοπάτρῃ] Κλεοπάτρα Ἴδα καὶ Μαρπήσσης τῆς Εὐηνοῦ θυγάτηρ, γυνὴ δὲ Μελεάγρου.

562. * ὅτι οὐ τὴν Μάρπησσαν, ἀλλὰ τὴν Κλεοπάτραν.

Κῆϋξ ὁ Φωσφόρου τοῦ ἀστέρος, γήμας Ἀλκυόνην τὴν Αἰόλου, μέγα φρονήσας ἐφʼ ἑαυτῷ θεὸς ἐβούλετο νομίζεσθαι διόπερ ἥ τε γαμετὴ διὰ παντὸς ἐκάλει Δία αὐτὸν, κἀκεῖνος Ἤραν τὴν γυναῖκα. [*](6. ἔδων Lehrsius] ἔδον. Conf. 14. ἀριστεῖα] ἀρίστια Eustatb. p. 774, 35. 25. *ὡς τὸ] τὸ om. 9. εἰδικῶς] ἰδικῶς)

ἐπώνυμον] ἀντὶ τοῦ φερώνυμον καὶ ἀπὸ συμβεβηκότος οἰκείως κείμενον. τὴν Κλεοπάτραν οὖν, φησὶ, παρωνύμως καὶ Ἁκυόνην ἐκάλουν διὰ τὸ τὴν μητέρα Μάρπησσαν δίκην ἁλκυόνος κλαῦσαι.· ὅτε ἀφῃρεῖτο αὐτὴν ὁ Ἀπόλλων.

564. * Ἀρίσταρχος κλαῖε ο μιν, ὅτι αὐτήν.

*οὕτω Ζηνόδοτος χρονικῶς.

*ἀφήρπασε] γρ. ἀνήρπασε.

567. κασιγνήτοιο ὡς Ἀδμήτοιο. τινὲς δὲ προπερισπῶσιν ὡς λευκοῖο, ἵνα γένηται κασιγνητικοῦ· ἡ γὰρ Ἀλθαία, φασὶν, οὐχ ἕνα εἶχεν ἀδελφόν. δύναται μέντοι καὶ τὸ βαρυνόμενον ἑνικὸν ἰσοδυνα- μεῖν τοῦ κασιγνητικοῦ. ἀδελφοὶ δὲ Ἀλθαίας Ἴφικλος, Πολυφάντης, Φάνης, Εὐρύπυλος, Πλήξιππος.

*οὕτως Ἀρίσταρχος, τοῦ ἀδελφικοῦ.

*ὅτι λείπει ἡ περί. δύναται δὲ καὶ ἑνὸς καὶ πλειόνων ἀδελφῶν.

568. χερσὶν ἀλοία] ταῖς χερσὶν ἔπληττεν· ὅθεν καὶ πατρα- λοίας ὁ τὸν πατέρα τύπτων. εὔχονται δὲ οἱ ἥρωες τοῖς μὲν οὐρανίοις θεοῖς ἄνω τὰς χεῖρας ἀνίσχοντες ʼμεγάλʼ εὐχετόωντο ἕκαστος” (Il. 8. 347)· τοῖς δὲ θαλασσίοις “πολλὰ δὲ μητρὶ φίλῃ ἠρήσατο [*](3. *συνέβη] συμβαίνει marg. interiore lecta in unum *πὰ ἔγγονα] τὰ δὲ ἔγγονα recte coniungit Schmidtius Did. 5. *τίκτει — αὐξανομένου] om., p. 138 ὅτε Ζηνόδοτος χρομικῶς. sed addit πορὰ τὸ ἐν ἁλὶ κύειν. Ἀρίσταρχος δἐ ὅ μιν, ὅτι αὐτήν. 7. *αὐτῇ] αὐτοῖς 20. φασὶν Lehrsius] φησὶν 8. *καὶ Ὀδυσσέα] καὶ om. 22. Πολυφάντης] Fort. Πολυφόν- 9. * ἡ Μάρπησσα καλοῦσα] om. της. 10. *ὅτε] ὅτι *ὁ] om. 26. χερσὶν] Huic lemmati prae- 16, 17. Haec duo scholia in fixus est asteriscus.)

πολλὰ δὲ γαῖαν] ὅτι οἱ τοὺς χθονίους θεοὺς ἐπικαλούμενοι ταῖς χερσὶ τὴν γῆν ἐπέκρονον.

569. κικλήσκουσʼ Ἀϊην] ὅτι ἐπικαλεῖται μὲν τὸν Ἅιθην καὶ τὴν Περσεφόνην, ὑπακούουσι δὲ αἱ Ἐρινύες ὡς ὑπηρέτιδες.

571. ἱεροφοῖτις Ἐρινύς] ὅτι αἱ Ἐρινύες ὥσπερ ὑπηρέτιδες ὑπα- κούουσι, καὶ οὐ μάχεται τὸ “κικλήσκουσʼ Ἀΐδην καὶ ἐπαινὴν Περ- σεφόνειανʼ ἠεροφοῖτις δὲ ἡ ἐν τῷ σκότῳ φοιτῶσα· αἱ ποιναὶ γὰρ ἀπροοράτως ἔρχονται.

Ἐρινύς παρὰ τὸ ἐν τῇ ἔρᾳ ναίειν καὶ οἰκεῖν, ο ἐστι τῇ γῇ· κατα- χθονία γὰρ ἡ δαίμων ἢ οἱονεὶ ἀρανύς τις οὖσα, ἡ τὰ αἴσια ἀνύουσα καὶ ἐκτελέουσα.

τὰ εἰς ις παρώνυμα θηλυκὰ, παρακείμενα τοῖς εἰς ἦς ἀρσενικοῖς βαρυνομένοις, προπερισπᾶται, εἰ φύσει μακρά παραλήγοιτο, πρω- θῆβις πολιῆτις ἀλεῖτις πλανῆτις πρεσβῦτις. οὕτως δὲ καὶ ἱερο- φοῖτις. ὅσα δὲ παρὰ τὸ πωλεῖν ἐστὶν, ἀνεβίβασε τὸν τόνον, ἀρτό- πωλις ἀλφιτόπωλις· ἀλλ’ οὖν καὶ ὅσα παρὰ τὸ κοῖτος, παράκοιτις ἄκοιτις. τὸ μέντοι δολόμητις οὐκ ἔστι θηλυκὸν, ἀλλὰ καὶ ἀρσενικόν· καὶ ἴσως τὸ μῆτις ἔγκειται, ὡς τὸ πολύμητις δολόμητις. καὶ ἔστισύνθετον.

573. *δοῦπος παρὰ τὸ δέος ἐμποιεῖν.

574. *τόν δὲ λίσσοντο] οὕτως Ἀρίσταρχος, ἐλίσσοντο, δι’ ἑνὸς λ.

575. ἱερῆας] ὅτι ἐντεῦθεν Σοφοκλῆς ἐν τῷ Μελεάγρῳ τὸν χορὸν ἀπὸ ἱερέων παρήγαγεν.

576. ἐξελθεῖν καὶ ἀμῦναι] βραχὺ διασταλτέον ἐπὶ τὸ ἀμῦναι, στικτέον δὲ κατὰ τὸ τέλος τοῦ στίχου. ἀπʼ ἄλλης δὲ ἀρχῆς ὁππόθι πιότατον, καὶ ὑποστικτέον ἐπὶ τὸ ἐραννῆς.

578. *ὅτι συντελικῶς ἑλέσθαι.

579. πεντηκοντόγυον] πεντήκοντα πλέθρων· γύη γὰρ μέτρον γῆς. οἱ δὲ πεντήκοντα ζευγῶν.

580. ἥμισυ δὲ ψιλὴν ἄροσιν] διὰ τοῦ σ, ψιλῆς γῆς. οὕτως αἱ Ἀριστάρχου. δῆλον δὲ ὅτι ἐλλείπει ἡ εἰς, ἵνʼ ᾖ εἰς ἄροσιν.

581. ἐπʼ ἐμβεβαὼς] εἴτε ἓν μέρος λόγου ἐπεμβεβαώς, ὡς ἐμμε- μαώς, εἴτε τῇ ὁδοῦ γενικῇ συνάπτεται, οὐ δύναται ἀναστρέφεσθαι· συνήλειπται γάρ.