Scholia in Iliadem

107. κραιπνὰ μάλʼ ἔνθα καὶ ἔνθα διωκέμεν ἠδὲ φέβεσθαι] ὅτι ἀντὶ τοῦ φεύγειν ἀεὶ τὸ φέβεσθαι παρʼ αὐτῷ, καὶ ὅτι ἐντεῦθεν τὸ “φόβον Ἄρηος φορεούσας” (Il. 2, 767).

108. οὕς ποτʼ ἀπʼ Αἰνείαν ἑλόμην] ἀθετεῖται, ὅτι ἄτοπον προστι- [*](1. ἐζήτηται] ἐξηγεῖται A. Cor- 19. *δι᾿] δὲ rectum ex scholio proximo. 21. τὸ Bekk.] τῷ 5. παρεπέμψατο] γὰρ ἐπαρεπέμ- 24. τοιοῦτο καὶ τὸ ἐν τῷ ἕκτῳ ψατο A. Correctum ex scholio “οτολλά] τοιούτῳ καὶ τὸ ἑβδόμῳ πολλὰ A. Bekkerus scripserat τοι- proximo. 7. *ἐζήτηται] ἐξηγεῖται οῦτο καὶ τὸ πολλά. 8. *ῥητέον—ἐπείσθη] om.)

109. * Ἀρίσταρχος κομείτων.

τούτω μὲν θεράποντε] ὅτι τετήρηται παρʼ αὐτῷ καθαρῶς τὰ δυϊκὰ, καὶ νῦν ὡς ἐπὶ δύο ἵππων διαλέγεται.

τώδε] παροξύνεται τὸ τώδε παραλόγως· ἀληθὲς γὰρ ὡς ὅτι τὰ διὰ τοῦ δε ἐπεκτεταμένα, εἰ ἔχοι πρὸ τέλους φύσει μακρὰν, προπερι- σπᾶται. ὅπερ ὤφειλε κἀπὶ τοῦ τώδε δὲ νῶϊ εἶναι, ἀλλʼ ὅμως πάλιν ἐπεκράτει καὶ ἐπὶ τούτου πρὸ τέλους ἡ ὀξεῖα. ταῦτα ὁ Ἡρωδιανὸς ἐν τῇ ζ΄, ὅπου περὶ τοῦ ἰῷ διαλαμβάνει.

114. * Εὐρυμέδων] ὅτι ὁμώνυμος οὗτος τῷ Ἀγαμέμνονος ἡνιόχω (Il. 4, 228).

116. *φοινικόεντα] ἐν ἄλλῳ σιγαλόεντα.

118. *ἰθὺς μεμαῶτος] ἄντικρυς βουλευομένου ὁρμᾶν.

124. *ὅτι ἐλλείπει ἡ περί, καὶ ὅτι ἀντὶ τοῦ Ἕκτορος φρένας.

125. καὶ ἀχνύμενός περ ἑταίρου] οὐκ ἔστιν ἡ περί πρόθεσις, ἀλλʼ ὁ πέρ σύνδεσμος ἐναντιωματικὸς καὶ ἐγκλιτικός· διὸ τὸ τέλος τῆς μετοχῆς ὀξυτονητέον.

*ἑταίρου] ὅτι καὶ ἐνθάδε λείπει ἡ περί.

128. Ἀρχεπτόλεμον] ὅτι Ζηνόδοτος ἐνθάδε μὲν γράφει Ἐρασι- πτόλεμον, ἐν δὲ τοῖς μετὰ ταῦτα εἴασεν Ἀρχεπτόλεμον.

130. * ἔργα γένοντο] ὅτι κατὰ τοῦ οὐδετέρου τὸ πληθυντικὸν, ὡς “σπάρτα λέλυνται” (Il. 2, 135).

131. σήκασθεν] εἰς σηκὸν κατεκλείσθησαν. σηκὸς δὲ εἴρηται οἱονεὶ στηκός τις ὢν, ἀπὸ τοῦ ἵστασθαι ἐν αὐτῷ τὰ θρέμματα. ἔνθεν καὶ οἱ νεώτεροι τῶν ποιητῶν σηκὸν λέγουσι τὸν ναὸν, ἀπὸ τοῦ ἵστασθαι ἐν αὐτῷ τὰ ἀγάλματα.

ὅτι τὸ σήκασθεν αὐτὸς ἐπεξηγεῖται εἰπὼν ἠ ΰτε ἄρνες.

133. βραχὺ διασταλτέον ἐπὶ τὸ δεινόν· κεῖται γὰρ ἀντὶ μεσό- τητος, δεινῶς βροντήσας. ἐπὶ δὲ τοῦ κεραυνοῦ ἓν ἀρκεῖ ἐπίθετον τὸ ἀργῆτα.

135. *θεείου καιομένοιο] τοῦ κεραυνίου πυρός.

θεείου] θείου. προσληπτίον δὲ κεραυνοῦ· ὅπου γὰρ ἂν κεραυνὸς πέσῃ, ὡς θεῖον ὄζει ἐν ἐκείνῳ τῷ τόπῳ.

137. * Ἀρίσταρχος φύγον, ἄλλοι δὲ φύγεν. ἐν ἄλλῳ δὲ τὸ φοινικόεντα.

139. φόβονδʼ ἔχε] ὅτι πάλιν φόβον τὴν φυγήν· καὶ ὅτι Ζηνό- δοτος γράφει ἄγε νῶϊ φόβονδε, ὅ ἐστιν ἡμεῖς ἢ ἡμᾶς, ὧν οὐδέτερον ἁρμόζει.

143. ὁ λόγος· οὐδεὶς ἀνὴρ τὸν τοῦ Διὸς νόον ἐπισπάσαιτο ἢ φυ- λάξαιτο, ὥστε τὰ συμφέροντα αὐτῷ γενέσθαι.

149. *φοβούμενος] ὅτι σαφῶς ἀντὶ τοῦ φεύγων.

150. ἀπειλήσει] καυχήσεται, κομπάσει. σημαίνει δὲ ἡ λέξις πλείονα· ἐπὶ κανχήσεως μὲν, ὡς νῦν· ἐπὶ δʼ εὐχῆς, ὡς ἐν ἐκείνοις οὐδʼ ἠπείλησεν ἄνακτι” (Il. 23, 863)· ἐπὶ δʼ ὀργῆς, ὡς ἐν τῷ “ἠπείλει κἀκεῖνος ἐναντίον πολεμίζων ἐνθάδʼ ἐλεύσεσθαι” (Il. 15, 179).

*τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χθών] τότε ἡ γῆ χανοῦσα εὐρέως δέ- ξαιτό με.

ὅτι οὐκ ἐν τῷ καθόλου εὐρεῖαν λέγει, ἀλλʼ ἐμοὶ εὐρεῖα ἡ γῆ γένοιτο, ἀντὶ τοῦ εὐρὺ χάσμα ποιήσειεν.

152. * ἐπὶ τὸ δαΐφρονος στικτέον· μᾶλλον γὰρ ἐμφαίνει.

157. φύγαδε] ὡς ἄλαδε· καὶ ἤτοι τὴν φυγὴν φύγα εἶπεν, ὡς τὴν σκέπην σκέπα· ἢ ὡς τὸ οἶκόνδε οἴκαδε, οὕτως φυγήνδε φύγαδε.

*τράπε] οὕτως διὰ τοῦ α τράπε αἱ Ἀριστάρχου.