Scholia in Iliadem

95. νείκει ὀνειδίζων] ἔν τισι τῶν ὑπομνημάτων νείκεʼ ὀνειδίζων ἔξω τοῦ ῑ, ὥστε κατὰ συναλοιφὴν νοεῖσθαι τὸ ὑγιὲς νείκεε.

*ἔν τισιν νείκεʼ ὀνειδίζων.

96. ἀπειλητῆρες] καυχηταὶ, ἀπειλεῖν εἰδότες καὶ ἐπαγγέλλεσθαι. τοὺς δὲ τοιούτους καὶ καυχηματίας λέγουσιν. ἐν ἄλλῳ, ὑβρισταί.

97. *αἰνόθεν αἰνῶς] ἐκ δεινοῦ δεινὰ, ἢ καὶ τῶν δεινῶν δεινότερα. τῶν δεινοτάτων δεινή ἐστιν ἡ λώβη.

99. ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε] ἀναλυθείητε εἰς ὕδωρ καὶ γῆν, δια- λυθείητε καὶ ἀποθάνοιτε. βέλτιον δὲ ἀκούειν, ἐξ ὧν ἐγένεσθε, εἰς ταῦτα πάλιν ἀναστοιχειωθείητε. τῶν στοιχείων ὕδωρ καὶ γῆ κατὰ φύσιν ἀκίνητα, τὰ δὲ ἄλλα κινητὰ διʼ ἑαυτῶν· ταῦτα οὖν φησὶ τὴν ἀκινησίαν ὀνειδίζων. καὶ Ξενοφάνης “πάντες γὰρ γαίης τε καὶ ὕδατος ἐκγενόμεσθα· ἐκ γῆς γὰρ πάντα καὶ εἰς γῆν τελευτᾷ.” ἢ ὅτι τὸ ὕδωρ τὰς ψυχὰς διαφθείρει.

102. ὅτι τῷ ἀπηρτισμένῳ κέχρηται, νίκης πείρατʼ ἔχονται, οὐκ ἔχεται.

104. βιότοιο τελευτή] γράφεται καὶ θανάτοιο τελευτή, οἷον θανάσιμον τέλος.

109. ἀφραίνεις] παραφρονεῖς, μωραίνεις, ἀσυνετεῖς· φιλοδόξως [*](1. κέλευσιν] *τὴν ἐκ τῶν βασι- αὐτόθεν. λέων κέλευσιν 6. ἔπος Bekkerus] ὑπο *ἀπὸ] ἐπὶ 15. καὶ addidit Bekkerus. 2. *πρὸ ὁλίγου—Ἄρης] om. 24. γῆς— γῆν] γαίης—γῆς πάντα 5. Epicharmi verba metro soluta recte ap. Sext. Emp. 10, 313. p. attulit Eustathius p. 667, 42, 685. omisso ὅ τοι et addito δέ post ἔπειτα. 28. γρ. καὶ—τέλος] Haec repe- Frustra Ahrensius ἄπωθεν pro tuntur in marg. inter.)

110. * Ἀρίσταρχος ἀνὰ δʼ ἄνσχεο, ἀνάσχου δέ.

ἀνὰ δὲ σχέο κηδόμενός περ] τὸ σχέο τὴν ὀξεῖαν ἴσχει ἐφʼ ἑαυτοῦ νῦν, ὅταν μέντοι ἀπολάβῃ τὴν πρόθεσιν, τὸ τηνικαῦτα ἀναπέμπει τὸν τόνον, ἀνάσχεο.

111. *μηδʼ ἔθε] ὅτι τὸ ἐθέλω ἀεὶ ἀνὸ τοῦ ε ἄρχεται.

113. *τούτῳ γε, τῷ Ἕκτορι.

*γρ. καὶ τοῦτόν γε.

114. * Ζηνόδοτος χωρὶς τοῦ ν ἀμείνω γράφει.

ἔρριγʼ ἀντιβολῆσαι] γράφεται καὶ διὰ τοῦ μ, ἀντιμολῆσαι. βέλτιον δʼ ἂν, φασὶν, εἴρητο Ὁμήρῳ, ὅπερ μέγα φέρτατός ἐστιν· ἐπʼ αὐτοῦ γὰρ ψιλῶς λεγόμενον τοῦ Μενελάου ἔχει τι ὀνειδιστικόν.

116. * ὅτι πρόμον τὸν πρόμαχον κοινῶς λέγει.

117. εἶπερ ἀδειής τʼ ἐστί] γράφεται καὶ διὰ τοῦ γ, ἀδειής γε. (sic etiam margo inter.) ἀφʼ ἑτέρας δὲ ἀρχῆς ταῦτα· διόπερ ὑπο- στικτέον ἀκόρητος· ὁ γὰρ λόγος, εἰ καὶ πάνυ ἄφοβος καὶ ἀπλή- ρωτος πολέμου ἐστὶν, ἀγαπητῶς ὑπολαμβάνω αὐτὸν φεύξεσθαι.