Scholia in Iliadem

19. ἔσκεν ὑφηνίοχος] ὅτι παρέλκει ἡ πρόθεσις ὡς ἐν τῷ “Ποσει- δάωνος ὑποδμώς” (Od. 4, 386).

24. σκότιον] ὅτι τοὺς μὴ ἐκ φανερᾶς συνουσίας, λαθραίας δὲ μίξεως γεγονότας σκοτίους κάλλει, τοὺς δὲ αὐτοὺς καὶ παρθενίους (.Il. 16, 180).

*σκότιον ὡς λόγιον· τὸ γὰρ κύριον πρὸ τέλους ἔχει τὴν ὀξεῖαν.

*ἑ] τὸν Βουκολίωνα.

25. ποιμαίνων ἐπʼ ὄεσσι] ὅτι ἀντὶ τοῦ παῤ ὄεσσι, καὶ ὅτι ἐν τῷ τόπῳ τῶν ὀΐων λέγει.

28. καὶ ἀπʼ ὤμων τεύχεʼ ἐσύλα] καὶ ἀπεγύμνου τῶν ὤμων τὰ ὅπλα. ἔστι δὲ ὑπερβατὸν καὶ συνεκδοχὴ ὅλου τοῦ σώματος.

31. ἔγχεϊ] τοῦτο δύναται καὶ τοῖς ἑξῆς συνάπτεσθαι· κοινὸν γὰρ τὸ ἐξενάριξεν.

*οἱ μὲν Ἀρετάονα ἐξεδέξαντο, οἱ δὲ ἄῤ, εἶτα Ἔτάονα.

34. ναῖε δὲ Σατνιόεντος] ὅτι Ζηνόδοτος γράφει “ὃς νάε Σατνιόεν- τος ὁ Ἔλατος. κακόφωνον δὲ γίνεται.

35. Ἀχιλλεὺς ὑπὸ τὸν Τρωϊκὸν πόλεμον πορθῶν τὰς περιοίκους τῆς Ἰλίου πόλεις, ἀφίκετο εἰς τὴν πάλαι μὲν Μουηνίαν, νῦν δὲ Πήδασον καλουμένην, καὶ αὐτὴν σὺν ταῖς ἄλλαις ἑλεῖν. ἀπογνόντος δὲ αὐτοῦ τὴν εἰς τὸ τέλος πολιορκίαν διὰ τὴν ὀχυρότητα τοῦ τόπου καὶ μέλλοντος ἀναχωρεῖν, φασὶν εἴσω τῶν τειχῶν οὖσάν τινα παρθένον ἐρασθῆναι τοῦ Ἀχιλλέως, καὶ λαβοῦσαν μῆλον εἰς τοῦτο ἐπιγράψαι, καὶ ῥῖψαι εἰς μέσον τῶν Ἀχαιῶν· ἦν δὲ ἐν αὐτῷ γεγραμμένον “μὴ σπεῦδ᾿, Ἀχιλλεῦ, πρὶν Μονηνίαν ἑλεῖν· ὕδωρ γὰρ οὐκ ἔνεστι· διψῶσιν κακῶς.” τὸν δὲ Ἀχιλλέα ἐπιμείναντα οὕτω λαβεῖν τὴν πόλιν τῇ τοῦ ὕδατος σπάνει. ἡ ἱστορία παρὰ Δημητρίῳ καὶ Ἡσιόδῳ.

36. φεύγοντʼ] καὶ τοῦτο δύναται τοῖς ἑξῆς συνάπτεσθαι, φεύγοντʼ Εὐρύπυλος δέ. ἐπὶ δὲ τῶν τοιούτων νοείσθω ὅτι οὐχ Ὁμηρικὸν τὸ2 τοῦ συνδέσμου ὑπερβατόν.

37. *κεδίοιο] ὅτι ἐλλείπει ἡ διά, καὶ ἵππω δυϊκῶς ὡς ἐπὶ ξυνωρίδος ἔφη.

38, 39. ἀναγκαῖαι διαστολαὶ ἐπὶ τὸ πεδίοιο, μυρικίνῳ, ῥυμῷ, πρὸς πόλιν, ἵνʼ ᾖ σαφέστερον.

39. ἐνί] οὐκ ἀναγκαῖον ἀναστρέφειν· δύναται γὰρ πρὸς τὸ μυρι- κίνῳ συντάσσεσθαι.

40. * ὅτι πρώτῳ ἀντὶ τοῦ ἄκρῳ, καὶ ὅτι εἴς ῥυμός.

41. ἀτυζόμενοι φοβέοντο] ἡ διπλῆ, ὅτι ἀντὶ τοῦ ἔφευγον· ἐπὶ τούτου γὰρ ἀεὶ τὴν λέξιν τίθησιν. τὸ δὲ ἀτυζόμενοι παρὰ τὸ ἀτῶ ἄττω ἀτύω καὶ ἀτύζω Αἰολικῶς.

43. ἐπὶ στόμα] ἡ διπλῆ, ὅτι ἐξηγήσατο τί ἐστι τὸ πρηνής, ὡς “μῆλ᾿, ὄϊές τε καὶ αἶγες” (Od. 9, 184). στόμα τὸ πρόσωπον· οὕτως Λάκωνες.

45. γούνων] ὡς ἀσθενούσης κατʼ ἐκεῖνο τὸ μέρος τῆς ψυχῆς.

50. *πεπύθοιτʼ] πρὸς τὸν ἀναδιπλασιασμὸν, ὅτι ὡς λελάχωσιν, ἀντὶ τοῦ πύθοιτο.

54. *ἀντίος] οὕτως Ἀρίσταρχος διὰ τοῦ σ, ἄλλοι δὲ διὰ τοῦ ν.

56. *ὁ ἦ περισπᾶται· διαπορητικὸς γάρ.

59. *ὑποστικτέον ἐπὶ τὸ φέροι, ἵνα στίζωμεν ἐπὶ τὸ ἡμε- τέρας.

61. *παρέπεισεν] γράφεται ἔτρεψεν.