Scholia in Euripidis Rhesum
Scholia in Euripidem
Scholia in Euripidem. Scholia Graeca in Euripidis tragoedias, Volume 1. Dindorf, Wilhelm, editor. Oxford: Oxford University Press, 1863.
247. ἔστι Φρυγῶν τις: ἐπεὶ κεκωμῴδηνται οἱ Φρύγες ὡς δειλοὶ, φησὶν ὅτι οὐ δεῖ παντελῶς ἀποδοκιμάζειν τοὺς Φρύγας· ἔστι γὰρ ἐν αὐτοῖς θράσος καὶ ἰσχὺς, ὡς ἔδειξεν ὁ Δόλων.
248. ἔνι δὲ θράσος ἐν αἰχμᾷ: τῆς “ἔσχατος Μυσῶν” παροιμίας μέμνηται Φιλήμων ἐν Σικελικῷ
251. ὃς ἐμὰν συμμαχίαν: ὁ τὴν συμμαχίαν ἀτίζων, ὅ ἐστιν εὐτελίζων, πρὸς Μυσῶν, φησὶν, ἐστὶν ἢ ὡς εἰπεῖν ἔσχατος καὶ οὐδενὸς λόγου ἄξιος, οἷον Μυσός ἐστιν ὁ ἀτιμάζων ἡμᾶς, ὁ ἀδόκιμος παρὰ [*](1. ἐχόντων L. Dindorius. ἔχοντες 13. περιστῆναι correxi pro προστῆναι. A.) [*](7. ἐπανέρχεσθαι, ὑπὸ τοῦ L. Dindorfius. ib. γενέσθαι] Intelligendum φασὶ dorfius. ἐπανέρχεται τοῦ A. ex praecedentibus. De quo dixi ib. χρησμὸν] Hoc oraculum memorant ad schol. v. 28. morant Photius et Suidas s. v. ἔσχατος 17. ταῦτα] τότε A. Correxit Vaterus p.142. ex Photio et Suida Μυσῶν. 10. Μυσῶν] μυσοῦ A. (s v. ἔσχατος Μυσῶν), ubi est, νέμεσθαι 11. ἐχομένην—Πενθίλου L. Dindorfius. σθαι γὰρ ταῦτα τὰ χωρία Μυσοὺς, ἐπιτυχεῖν ἐρχομένην—πλινθίλ A. Lac τῇ μητρὶ αὐτοῦ· τάσσεται δὲ ἡ lacunam παροιμία ἐπὶ τῶν δυσχερῆ ἐπιτασσομένων. ante Πενθίλου indicavit Vate rus p. 111. qui connjicit Ἐχέλα τοῦ 21. ὁ ἀδόκιμος] Id est ὅ ἐστιν ἀδόκιμος. ενθίλου, collato Strabone 13. p. Duas autem scholiasta proponio 582., Pausania 3, 2, 1., Plutarch ponit explicationes, priorem eorum Mor. p. 163 A. Neque enim Penthilus post ἐν αἰχμᾷ interpungerent, post Cometen superstes fuisse et recte quidem, alteram eorum qui potest. Animadvertit errorem non interpungerent. etiam Clintonus l. c. p. 103.)
260. κακόγαμβρον: οὐκ ἀκριβῶς εἴρηκεν. οὐ γὰρ Ἀγαμέμνων τῇ Ἑλένῃ γαμβρός.
274. δόρη βαστάζομεν: ἀπὸ γενικῆς τῆς δόρεος καὶ δόρεα καὶ δόρη, ὡς βέλεα βέλη.
282. ὀργάδας: ὀργάδες κυρίως οἱ ἱεροὶ τῶν θεῶν τόποι. Flor. 1. 2.
294. πρὶν δὴ διʼ ὤτων: πρὶν ἠκούσαμεν αὐτῶν τὴν βαρβαρικὴν. φωνὴν καὶ ἔγνωμεν ὅτι βάρβαροι ἦσαν.
303. πλάστιξ αὐχένα ζυγηφόρον: τινὲς τὸν ζυγόν φασι· περὶ δὲ τὸ μέσαβον συνέδησε τὸν αὐχένα τῶν ἵππων.
306. ἔλαμπε Γοργὼν δʼ ὡς: ὡς ἡ Γοργὼν ἐπεκτύπει τοῖς μετώποις τοῖς ἱππικοῖς προσδεδεμένη μετὰ κωδώνων, ψόφον ἀπὸτελοῦσα.
311. πολλὰ πελταστῶν τέλη: πέλτη ἀσπίς ἐστιν ἴτυν οὐκ ἔχουσα, καθάπερ φησὶν Ἀριστοτέλης ἐν Θεσσαλῶν πολιτείᾳ γράφων οὕτως “διελὼν δὲ τὴν πόλιν Ἀλεύας ἔταξε καὶ τὸν κλῆρον παρέχειν ἑκάστους, ἱππέας μὲν τεσσαράκοντα, ὁπλίτας δὲ ὀγδοήκοντα. ήκοντα. ἦν δὲ ἡ πέλτη ἀσπὶς ἴτυν οὐκ ἔχουσα οὐδʼ ἐπίχαλκος, αἰγὸς [*](5. 6. Hoc scholion est etiam in 905, 59. ἡ γὰρ πέλτη οὔτε ἴτυν ἔχει, Fl. 2., omisso utroque καί. καὶ αἰγὸς ἢ οἰὸς περιέσταλται δέρμα. 12. συνέδησε] συνέδησ... A. 18. Ἀλεόας Pflugk. ad Eurip. 13. ἐπεκτύπει Vaterus. ἐπεκτ... Alc. 498. ἀλόας A. Harpocratio s. v. Τετραρχία, Ἀριστοτέλης ἐν τῇ 14. ἀποτελοῦσα] ἀποτελοῦ... A. κοινῇ Θετταλῶν πολιτεία ἐπὶ Ἀλεύα τοῦ 16. πέλτη] De pelta pluribus Πύρρου διῃρῆσθαί φησιν εἰς δ΄ μοίρας τὴν dixit Vaterus p. 156. qui partem Θετταλίαν. loci Aristotelici apud scholiastam ib. καὶ] κατὰ Pflugkius. Platonis exstare monet ad Leg. 7. 19. Post ὁπλίτας δὲ ὀγδοήκοντα excidit p. 813. πέλτη ἐστὶν εἶδος ἀσπίδος, ὥς cidit cetratorum numerus, nisi forte φησιν Ἀριστοτέλης, ἥτις ἴτυν οὐκ ἔχει οὐδʼ scripsit Aristoteles ὁπλίτας δὲ ὀγδοήκοντα ἐστὶν ἐπίχαλκος, οὐδὲ βοὸς, ἀλλ᾿ αἰγὸς δέρματι πελταστάς vel simile, siquidem περιτεταμένη. et non nominato dem cetrati nonnunquam hoplitis Aristotele apud Photium, πελτασταί: annumerantur. v. Achill. Tat. 3 οἱ πέλτας ἔχοντες στρατιῶται. 13. VATER. p. 157. ὁπλίτας in πελταστάς πέλτη δὲ εἶδος ἀσπίδος οὐκ ἐχούσης ἴτυν, ταστάς mutat Pflugkius. οὐδʼ ἐπίχαλκον (ἐπίχαλκος Vaterus), 20. οὐδʼ addidi e locis grammaticorum οὐδὲ βοὸς, ἀλλʼ αἰγὸς δέρμα περιτεταμένη. corum supra allatis. Brevius et plenius Aristotelis ib. αἰγὸς] Scribendum saltem αἰγὸς locum exhibet Eustath. ad Il. p. γὸς δὲ, nisi Aristoteles scripsit ut est)
318. ἕρπει κατάντης: κατῆι --- οὐ ταλαιπορ --- καὶ εὐπετλ --- ὡσανεὶ ἔλεγεν, οὐ προσάντης οὐδὲ δύσβατος.
322. ἡνίκʼ ἐξώστης Ἄρης: ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἀνέμων τῶν ἐξωθούντων τὰ σκάφη· λέγει δὲ οὕτως τὸ βίαιον. τινὲς δὲ ἐξώστης ἀντὶ τοῦ πρὸ τοῦ ἄστεος καθήμενος.
329. σύ τʼ εὖ παραινεῖς: ἐπεὶ καλῶς παρῄνεσεν ὁ ἄγγελος τὸν Ῥῆσον εἰς συμμαχίαν δέχεσθαι, λοιπὸν ἥξει.
342. Ἀδράστεια μέν: ἰδικῶς τὴν Ἀδράστειαν Διός φησι παῖδα, ἄλλων τροφὸν τοῦ Διὸς φασκόντων. ἔστι δὲ καὶ ἐν τῇ Καρία Ἀδραστείας πεδίον ἀπὸ Ἀδράστου τοῦ βασιλέως, ἀφʼ οὗ καὶ ὁ δαίμων. ἄλλοι δὲ Μελισσέως μὲν τοῦ Κρητὸς, ἀδελφὴν Κυνοσούρας, Διὸς τροφόν. Καλλίμαχος “σὲ δʼ ἐκοίμισεν Ἀδρήστεια λίκνῳ ἐνὶ χρυσέῳ.” ἔνιοι ἑτέραν μὲν Ἀδράστειάν φασιν, ἑτέραν δὲ Νέμεσιν· οἱ μὲν Ὠκεανοῦ φασιν εἶναι θυγατέρα, οἱ δὲ Διὸς καὶ Δήμητρος, γεννηθῆναι δὲ ἐν Ῥαμνοῦντι τῆς Ἀττικῆς. —μὴ φθονήσειεν ἡ Ἀδράστεια ἐπὶ τοῖς λεχθεῖσι περὶ τοῦ Ἕκτορος ἢ ἐπὶ τοῖς μέλλουσι λεχθῆναι, ὃ καὶ ἄμεινον.
347. ἥκεις ὦ ποταμοῦ παῖ: οὐκ εἴρηκε τίνος Μουσῶν ὁ Ῥῆσος εἴη παῖς. Κλειοῦς μέντοι λέγουσιν αὐτὸν εἶναι, καθάπερ Μαρσύας ὁ νεώτερος ἐν τοῖς Μακεδονικοῖς --- τῶν κακοβρῖ γράφων οὕτως “εἰσὶ δὲ οἳ καὶ περὶ τούτου εἶπον τοῦτο· Κλειὼ τὴν θεὸν ὑπὸ τοῦ [*](apud scholiastam Platonis, οὐδὲ βοὸς, tatio inepta. ἀλλʼ αἰγὸς —, quod probabilius. 10. Ἀδράστεια] ἀδράστια A. et 1. ἄκοντα Pflugkius. τριακόντα A. infra ἀδραστία, ἀδραστίας et ἀδραστίαν. ex quo Muellerus in Fragm. Hist. vol. 4. 9. 656. τρία ἄκοντα fecit. 14. Καλλίμαχος] Hymno in Jovem ib. μικρὸν Pflugkius. μακρὸν A. 47. Σχέδιον δόρυ Hesychius exp. ὃ ἀκοντί. ib. Ἀδρήστεια] ἀδραστία A. ἐκ τοῦ σύνεγγυς. et σχέδια, ὅπλα 22. ἐν τοῖς Μακεδονικοῖς Hermannus τὰ ἐκ χειρὸς τιτρώσκοντα. Fuit igitur Opusc. vol. 5. p. 190. ἐν τ~... non μακρὸν, sed μικρὸν δόρυ. οἰκοδομ~.. A. 3. 4. Verborum corruptorum ib. ... τῶν κακοβρῖ] περὶ τῶν κακομόρων sensus esse videtur, fortunam adjuvare μόρων Hermannus parum probabili. non miseros (ταλαιπώρους) et ter. περὶ τῶν κατὰ Ῥῆσον Muellerus debiles (εὐτελεῖς), sed felices. VATER. in Appendice ad Arrian. ed. Duebner. p. 157. p. 45. 6. τινὲς δὲ—καθήμενος] Interpretatio 23. τοῦτο Hermannus. τοῦτον A.)
351. μελῳδοῦ Μούσας: τὸ ὄνομα τῆς Μούσης οὐκ εἴρηκε, φησὶ δὲ ὅτι διαβαίνουσαν διὰ τοῦ Στρυμόνος ὁ ποταμὸς ἔγκυον ἐποίησε. μήποτε δὲ ἐπ --- τὴν ἱστορίαν.
[*](1. χοροῦ Hermannus. χρόνου A. praesertim quum in ipsa bibliotheca ib. τεκνῶσαι Hermannus. τεκν multa insint pugnantia. De Mu. sarum vero filiis apud grammaticos 5. ποιημάτων Hermannus. πάντων tanta est dissensio ut omnino haec A. nequeant componi. VATER. p. ib. συνοικήσασα Οἰάγρῳ Hermannus. 163. συνοικήσαντα ἀγρῷ A. 11. γράφεται Amatius. γράφει A. 7. συγκρεματικώτατον] συγκρεματικώτερον ib. δὲ εἶναι Οὐρανίας μὲν Λίνον Hermannus. A. Correxi terminationem, mannus. δὲ οὐνίας μέλινον A. sed intactum reliqui vitium alterum, 12. δὲ post Καλλιόπης addidit quod non sanavit Herman. Hermannus. nus, qui συγκριματικώτατον scripsit. 13. Σειρῆνας Vaterus collatis scholiis Requiritur adjectivum ἐμπειρότατον liis Apollon. Rh. 4,896. et Lycophr. significans. 671. 712. σειρῆνα A. 9. ἐντεκνοῖ Hermannus. ἐντεκνῶ A. 14. δὲ post Ἐρατὼ (ἐρατῶ A.) 10. Ἀπολλόδωρος] Quae hic leguntur, addidit Hermannus. iis contraria prorsus sunt 16. μηδʼ υἱδν Hermannus. κίνδυνον quae de Musarum filiis idem narravit A. τὸν υἱὸν Vaterus. Apollodorus Biblioth. 1, 3, 2. ib. αὐτῶν] αὐτῆς Vaterus. seqq.: ut ex alio Apollodori libro 18. ὁ ποταμὸς L. Dindorfius. ὁπότε haec hausta esse minime dubitem. τε A. Apollodorum vero aliis locis alia ib. ἐπ...] ἐποίησε Kampmannus. tradidisse nemo erit qui miretur, ἕπεται τῇ ἱστορίᾳ Vaterus.)356. βαλιαῖσιν: οὐ κυρίως νῦν τῇ λέξει κέχρηται, λευκὰς γὰρ εἶχεν, ὡς καὶ ἀνωτέρω αὐτὰς ἔφη. δύναται δὲ ἀντὶ τοῦ ταχείαις.
360. ἆρά ποτʼ αὗθις: ἆρά ποτε, φησὶν, ὑποστρεψάντων τῶν Ἑλλήνων ἡμεῖς μετὰ εὐφροσύνης διάξομεν καὶ διʼ ὅλης ἡμέρας ἄξει καὶ τελέσει ἡ πόλις τοὺς ἐν τοῖς συμποσίοις χοροὺς ταῖς τῶν κυλίκων φιλονεικίαις. λέγει δὲ τὰς προπόσεις ἀπὸ τῆς συνεκδοχῆς· οἰνοπλανήτοις δὲ ταῖς διὰ τοῦ οἴνου παραγούσαις τὸν νοῦν.