Historia Ecclesiastica

Ταῦτα μὲν οἰὶ Γρατιανοῦ περιόντος ἐγένετο. ἐπειδὴ δὲ ἐκεῖνος [*](16—S. S. 303, ὁ vgl. Rufin. H. Ε. XI 13—14 [Georg. Mon. 563, 25] — 16—S. vgl. Synops. 66, 1. Zonar. XIII 18, If S. 84, 18 Socrat. Y 11, 1—5. Sozomen. VII 13) [*](* 16—S. 305, 11 Sytneon. Vita Ambrosii B V F HN (nj + GS (s) = r AL (y) W [bis 15]) [*](1 θεὸν διὰ rtjv μίαν θεότητα Bry Cass. ΣΛ μίαν θεότητα ἐν τρισὶν ὑποστάσεσι VFW ι δυναστείαν Bry Cass. Λ μίαν δυναστείαν Σ ι 3 θεὸν ἵνα Bry Cass. Σ > VFW, iind? (unsicherer Text) Λ ι nach ἵνα + ἐν τρισὶν ὑποστάσεσιν ry, fehlt in Cass. ΣΛ; vgl. zu Ζ. 1. alter Randzusatz ι ὑπεξελόμενος δὲ] ὑφεξελόμενοσ δὲ B subtrahens uero Cass. subtrahens autem einige Codd. Λ subtrahens andere Codd. Λ = Σ ἡ πάλιν ὑφεξελόμενοσ ὑπεξελόμενοσ VHSW) VFryW W ι τὸ ἅγιον πνεῦμα n ι 3/4 ὡς μόνον ὑπονοήσει YnyW = Σ ὡς μόνον ὑπονοῆσαι BFs tanquam solum opinatus Cass. ita (ita > einige Codd.) solum existimet Λ 4 ἡ πιστεύεσθαι ἵνα θεὸν = Λ] ἧ μὴ πιστεύεσθαι ἵνα θεὸν sy ἡ πιστεύεσθαι Σ; λέγεσθαι ἧ — θεόν nicht übersetzt von Cass. ι 6 πᾶσιν = Cass ΣΛ > B ι πᾶσιν τοῖς ~ y I 7 ἐτέθη καὶ BYFW Cass. ΣΛ > ry ι περὶ] παρὰ V ι 9 ἡμῶν ilCass. nobis Λ »scribendum est ἡμῖν« Val. ι 9/10 πιστεύομεν Β ι 10 μόνον BYFsW Cass. ΣΛ > ny ι 11 καὶ ἀγγέλων > W ι καὶ B Cass. et (Yariante auf) Λ ἧ YFry.Z ι nach ὥς + οἱ ryW ι 14 βαπτιζόμενοι — 15 πιστεύομεν Π in ea baptixati, unam deitatem et potestatem et divinitatcm et substanliam in euni esse credimus Cass. Cod. L βάπτ’. εἰς αὐτὴν μίαν θεότητα καὶ μίαν δυναστείαν καὶ μίαν οὐσίαν εἰς αὐτὴν πιστεύομεν Σ, unsicherer und unbrauchbarer Text in Λ; ob οὐσίαν εἰς αὐτὴν oder οὐσίαν αὐτῆς? vgl. substantiatn eiusdem viele Codd. Λ s. oben S. 301, 9f ι 16 οβ(??) am Rand HSS ι οὑν > s Symeon ι ἐπειδὴ] ἐπε n)

Κατ’ ἐκεῖνον δὲ τὸν χρόνον Ἰουστίνα, ἡ Βαλεντινιανοῦ μὲν τοῦ μεγάλου γαμετή τοῦ δὲ νέου μήτηρ, ἃ πάλαι τῆς Ἀρειανικῆς διδασκαλίας ἐδέξατο σπέρματα δῆλα πεποίηκε τῷ παιδί. τοῦ μὲν γὰρ ὁμόζυγος τὸ θερμὸν ἐπισταμένη τῆς πίοτεως, λαθεῖν ἅπαντα τὸν χρόνον ἐσπούδαοε· τοῦ δὲ παιδὸς τὸ τῶν φρενῶν ἁπαλὸν καὶ εὔεικτον θεωμένη προσενεγκεῖν τὴν ἐξαπάτην ἐθάρρησεν.

ὁ δὲ τῆς μητρὸς τὰς ὑποθήκας ὀνησιφόρους ὑπολαβὼν (εἰς γὰρ τὸ τῆς φύσεως δέλεαρ ἀποβλέπων τὸ θανατηφόρον ἄγκιστρον οὐχ ἑώρα), Ἀμβροσίῳ πρώτῳ τοὺς περὶ τούτων προσενήνοχε λόγους, ἡγούμενος, εἰ τοῦτον μεταπείσοι, τῶν ἄλλων ῥᾳδίως ἂν περιέσεσθαι καὶ οὐδένα ἀντίπαλον ἔσεσθαι.

ὁ δὲ τῆς τε τοῦ πατρὸς ἀνεμίμνησκεν εὐσεβείας καὶ τὸν κλῆρον παρεκάλει φυλάττειν ὃν παρέλαβεν ἄσυλον· ἐδίδασκε δὲ καὶ τὴν τῶν δογμάτων διαφοράν, καὶ ὅπως τὰ μὲν τῇ τοῦ κυρίου διδασκαλίᾳ καὶ τοῖς τῶν ἀποστόλων συμβαίνει κηρύγμασι, τὰ δὲ ἄντικρύς ἐστιν ἐναντία καὶ τῇ πνευματικῇ νομοθεσίᾳ μαχόμενα.