De Resurrectione

Methodius

Methodius, De Resurrectione, Bonwetsch, Hinrichs, 1917

καὶ μὴ μόνον τοῦτο, εἰ βούλει, ἀπὸ τοῦ καθεύδειν σκόπει καὶ ἀνί- στασθαι, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τῶν σπερμάτων καὶ φυτῶν, ὡς ἐν πᾶσιν αὐτοῖς ἡ ἀνάστασις καταγγέλλεται. καταμάθετε γὰρ τὰ σπέρματα, πῶς »γυμνά« φησι καὶ ἄσαρκα βάλλεται εἰς τὴν γῆν καὶ τελεσφορούμενα πάλιν <τὰ αὐτὰ> ἀποδίδοται. ἐπεὶ εἰ θνῄσκοι μὲν καὶ σήποιτο τὰ σπέρματα, ἐκ δὲ τῶν σπερμάτων μηκέτι τὸ ἀναζῆν κοὶ φύειν γένοιτο, τίς ἡ ἀποκλήρωσις μὴ οὐχὶ πάντα καταναλωθῆναι εἰς τὸ τεθνάναι;

Ἀλλὰ γὰρ περὶ τούτων πλείω λέγειν τὰ νῦν, ὦ »χράτιστε Θεόφιλε«, παρήσομεν, καὶ οἱ λοιποὶ κριταὶ τῶν λόγων. λάβωμεν δὲ καὶ τὰ τούτοις ἐφεξῆς ἀκόλουθα, ὡς ἀφέστηκε τοῦ δέοντος μακράν. ὁ θεὸς γὰρ αὐτῷ πάλιν τὰς ψυχὰς ἐν τῇ κατὰ τὸν ἑξηκοστὸν πέμπτον ψαλμὸν προφητείᾳ, βεβιασμένως αὐτὴν καὶ άνοικείως ἐκτιθεμένῳ, ὡς εἰς παγίδα τὴν σάρκα δίκην ὑφεξούσας τῶν ἡμαρ- τημένων ἐμβιβάζει, ὅπερ άτοπίας μᾶλλον ἢ όρθοδοξίας ἐστίν.

εἰ γὰρ πρὸ τῆς παραβάσεως, καθάπερ ἤδη καὶ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἐξεθέμεθα, σῶμα ἐκέκτηντο αἱ ψυχαί, πῶς <ὡς> εἰς παγίδα ὕστερον, μετὰ τὴν [*](5 vgl. I Kor. 15, 37. 38 — Plato Phaed. 72 CD — 10 vgl. S. 315, 3 — vgl. Luk. 1, 8; De res. I, 33, 3 S. 270, 15f — 11 vgl. De res. I, 1, 8. 33, 8 S. 220, 22. 270, 14f — 13 Psal. 65, 10—12 — 14 vgl. S. 812, 9 — 17 vgl. De res. 83, 8. 34, 4. 39, 1 S. 270. 272. 282) [*](8 Phot. Bibl. 234 S. 299a, 26) [*](1 τεθνεότων V | συμβαίνειν < S 2 τοῦτο < S | σκόπει S καταγγέλλεται] »klar erkannt wird« S (sdiwerlich καθαρῶς γινώσκεται od. μανθάνεται) | καταμάθετε VS: κατάμαθε U 5 γυμνά S 92v | φησι vor πῶς S: < V 6 τὰ αὐτὰ Bo: τοιαῦτα S: < VU | μὲν übersetzt nicht S 7 ἐκ δὲ — γένοιτο Ζ. 8] »aber nichts von ihnen auflebt oder emporsproßt« S 8 τίς ἡ ἀποκλήρωσις auch Fh. 8f εἰς τὸ τεθνάναι < S 11 παρήσωμεν VU | καὶ — λόγων < S 12 τὰ — ακόλουθα] »in betreff des Übrigen« S | τοῦ δέοντος: »der Wahrheit« S 13ff αὐτῷ . . ἐκτιθεμένῳ] »verstehen sie« S 13 πόλιν τὰς] πάλιν αὐτὰς τὰς U: πάντας V | τὴν ψυχὴν S | ἐν—προφητείᾳ φητείᾳ Z. 14] »in dem ünfundsechzigsten Psalm« S 13 f ἑξηκ. ψ. προφ. καὶ Πέμπτον U 14 αὐτὴν καὶ ἀνοικείως < S 15 ὡς] U fährt fort φησὶ τὴν ἀνάστασιν wie ob. c. 25, 3 S. 251, 11 | εἰς U 141 | εἰς τὴν σάρκα S | ὑφεξ. Dd: ὑφέξουσαν VUS 15 f τῶν ἡμαρτ.] αὐτῆς + 8 16 ἐνβιβίζει V | ἀτοπίας < U | ἐστίν] »voll« S | γὰρ < S 17 καθάπερ — ἐξεθέμεθα < S 18 σώματα U | ὡς S Jh: < VU 18 f μετὰ τὴν παράβασιν < S)

311
παρίαβασιν, εἰς <τὸ> σῶμα ἐμβιβάζονται, οὐκ ὄντος χρόνου, ἐν ᾧ πρὶν αὐτὰς τὸ σῶμα λαβεῖν ἐξημάρτοσαν; οὐ γὰρ ἔμφρονος, ὁτὲ μὲν ὡς διὰ τὸ σῶμα λέγειν τὰς ψυχὰς ἡμαρτηκέναι, ὁτὲ δέ, ἐπειδήπερ ἡμάρ- τοσαν, διὰ τοῦτο δεδμὸν αὐτὸ καὶ παγίδα πρὸς κατάκρισιν γεγονέναι.