De Resurrectione
Methodius
Methodius, De Resurrectione, Bonwetsch, Hinrichs, 1917
Ἀλλ᾿ οὔτε ὡς φαῦλον τεκτηνάμενος ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ἢ διαμαρτήσας αὐτοῦ περὶ τὴν διάπλασιν, ἄγγελον αὐτὸν ὕστερον ἐπενόησε ποιῆσαι, μεταγνούς, ὥσπερ οἱ φαυλότατοι τῶν δημιουργῶν, [*](12 vgl. Jes. 6, 2 1 καὶ ὅ U 129v | ἐξ<C 3 διακοσμήσεως <Cr 4 τὴν τ. ἑτέρ.] 2 καταστ.] ταχθεὶς C | ἐξ<C 3 διακοσμήσεως <Cr 4 τὴν τ. ἑτέρ.] ἑτέραν τινὰ übersetzt, aber las schwerl. S 5 τῶν <U | τῆς—μετακοσμ. Z. 5 f] τάγμα S | εἰδέας VU 5f μετακοσμουμένην Cr 6 ὁ γὰρ Cc 81 v | ἧκεν] ἦλθεν Cr | οὐκ Cr 90 7 μετακοσμουμένην Cr 6 ὁ γὰρ U C | πλασθῆναι . . ἢ <S 7f τὴν ἀνθρ. φύσιν] τὸν ἄνθρωπον φύσιν C: τὸν ἄνθρωπον S 8 ἀλλ᾿ C | εἰς <S | ἐξ ἀρχῆς <S | ὤν <S |χρῆναι V C 9 ἕξεως U C: τάξεως V, viell. auch S | ἑαυτοῦ U: αὐτῶν Cr | τύπῳ] τόπω C S | γεννητῶν Cr 10 εἰσὶ V | οἱ οὐρανοὶ C 11 f τὰ ἀκρ. . . φῶτα = vsevelicii světi: vsilicii snjatii S 12 οὐρανοὶ C 11 f τὰ V, ἀκρα Cc: ἀκρατ. καὶ <U | καὶ ἀκραιφνῆ <S: αιφ auf Rasur Cc ἀκρεφνῆ U | ἃ παρεστ.] ἅπερ ἑστήκασι V Cr: ἃ παρετήκασιν Cc 13 διακρατοῦντα Cr: S 89v 14 εἰς ἀγγ.] ἰσαγγέλους V 15 λέγειν] δοῦναι καὶ + Cr | κίνδ.: »Sünde« S | πέση V C, ἐκπέσῃ S 17 ἀλλὰ V | ὡς φαᾶλόν τινα S | ὁ θεὸς <S 18 ἢ διαμαρτ. — μεταγνούς Ζ. 19] »und e unvollkommene Creatur« S | πλάσιν Cr 19 μεταγν. ποιῆσαι Cr | φαυλότατοι] »unzureichenden und ungeschickten« S | δημ.] ποιήσας τὸν ἄνθρωπον τινα S | ὁ θεὸς <S 18 ἢ διαμαρτ. — μεταγνούς Ζ. 19] »und e. unvolkommene Creatur« S | πλάσιν Cr 19 μεταγν. ποιῆσαι Cr φαυλότατοι] »unzureichenden und ungeschickten« S | δημ.] ποιήσας τὸν ἄνθρωπον εἰς τὸ τῶν ἀγγέλων τάγμα μεταβάλλειν + S)
τί δήποτε οὖν τὸν ἄνθρωπον ἄνθρωπον ἐποίει καὶ οὐκ ἄγγελον, εἴ γε ἄγγελον τὸν ἄνθρωπον καὶ οὐκ ἄνθρωπον γενέσθαι ἤθελεν; ὡς οὐ δυνάμενος; βλάσφημον. ἀλλὰ ἀνεβάλλετο περὶ τοῦ κρείττονος τὸ χεῖρον ποιῶν; καὶ τοῦτο ἄτοπον. οὔτε γὰρ διασφάλλεται περὶ τὸ ποιεῖν τὸ καλὸν οὔτε ἀναβάλλεται οὔτε ἀδυνατεῖ, ἀλλὰ καὶ ὡς θέλει καὶ ὅε θέλει τὸ δύνασθαι ἔχει, δύναμις ὤν.
οὐκοῦν εἶναι τὸν ἄνθρωον ἄνθρωπονθέλων ἐξ ἀρχῆς ἔκτισεν. εἰ δὲ θέλων, θέλει δὲ τὸ καλόν, καλὸν δὲ ὁ ἄνθρωπος, ἄνθρωπος δὲ τὸ ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος, λέγεται συντεθέν, οὐκ ἔσται ἄρα ἐκτὸς σώματος ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ μετὰ σώματος, ἵνα μὴ ἄλλος ἄνδρωπος παρὰ τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ μετὰ σώματος, ἴνα μὴ ἄλλος ἄνθρωπος παρὰ τὸνἄνθρωπον γενηθῇ.
δεῖ γὰρ τῷ θεῷ τὰ ἀθάνατα γένη πάντα σῴζεσθαι, ἀθάνατον δὲ καὶ ὁ ἄνθρωπος· »ἔκτισε« γάρ φησιν ἡ Σοφία »τὸν ἄνθρωπον ὁ θεὸς ἐπὶ ἀφθαρςίᾳ, καὶ εἰκόνα τῆς ἰδίας ἀϊδιότητος ἐπίησεν αὐτόν«. οὐκ ἄρα ἀπόλλυται τὸ σῶμα· ὁ γὰρ ἄνθρωπος ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος.
Διὸ ἐπίστησον ὡς καὶ ὁ κύριος τὰ αὐτὰ ταῦτα διδάσκειν θέλων, μὴ πιστευόντων Σαδδουκαίων εἰς τὴν ἀνάστασιν τῆς σαρχός· δόγμα γὰρ τοῦτο Σαδδουκαίων· ὅθεν συσκευαςάμενοι τὴν κατὰ τὴν [*](4 vgl. De autex. 11, 8 S. 175, 4f – 10 vgl. Plato Epin. 981 A De res. I, 34, 4. Justin De res. 8 (S. Parall. 107, 285 ff S. 45 f Holl). Tert. De res. 40 – 13 Weish. Sal. 2, 23 – 18 vgl. Orig. In Matth. Tom. 17, 29. 33. IV, 144. 159 Lomm. 9 Justnian Ad Men. PGr 86, 953 1 οὐτ᾿ ἂν C: »oder« S | θελήσας] αὐτὸν + S | μὴ δυνηθεὶς] οὐκ ἐδύνατο w. e. sch. S | ἄνθρ. ἔ. <S 2 ἀσθενὲς (U 130) τοῦτο γάρ] »den böse ist diese Rede« S | οὖν] οὐχὶ C 2f ἄνθρωπον vor γεν. C 4 ἠθέλησεν U | οὐ <C | ἀλλ᾿ C 5 κρείτ|τον V 366v | χείρω V 6 τὸ] τοῦ Cr 7 καὶ ὄτε θέλει <V 8 ein ἄνθρωπον <S 9 ὁ <C 10 ἄνθρ. δὲ] é beginnt auch C k Bl. 26. Lemma ἑκ τοῦ αὐτοῦ λόγου (nach I, 35, 2) | λέγεται vor τὸ Cr | ἔσται S 90 11 ἐκτὸς τοῦ σ. und μετὰ τοῦ σ. C 11f ἄλλος παρὰ τὸν ἄνθρ., ὁ (CK 26v: <Cc) ἄνθρωπος C 11 ἀλλο Ck 12 γεν. V Holl: γεννηθῆ U Cr | δεῖ Cc 82 13 πάντα γένη C | σῴζεσθαι] αὔξεσθαι Cc Cr | ἀθάν. δὲ ὀ ἄνθρ. <U | καὶ +V 14 ὁ θεὸς nach γὰρ Ζ. 13 Cc Cr 15 ἐποίησεν αὐτόν <S 16 σώματος] Ck endet 17 ἐπίστησον ὡς<S |καὶ <U C | τὰ αὐτὰ <S | ταῦτα <C: τοῦτο übersetzt S 18 εἰς—Σαδδουκαίων Z. 19 <C 19 συσκευαςάμενον las schwerl. S (sŭvěŠtano [slono] wohl aus sŭvěŠtany [slovo]), aber + τὸν λόγον)
ὁ οὖν χριστός, εἰ μὴ ἦν ἀνάστασις σαρκός, ἀλλὰ μόνον ἐσῴζετο ἡ ψυχή, συνέθετο ἂν αὐτοῖς ὡς καλῶς καὶ ὀρθ][ως φρονοῦσι. νυνὶ δὲ ἀποδρούεται λέγων »ἐν τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίσκονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ εἰσιν«, οὐ τῷ σάρκα μὴ ἔχειν, ἀλλὰ τῷ μὴ γεμεῖν καὶ γαμεῖσθαι, | ἀλλ᾿ εἶνα λοιπὸν ἐν ἐφθαρςίᾶ καὶ φωτί· ἀγγέλοις κατὰ τοῦτο παραπλησιάζοντες, ἵν᾿ ὥσπερ οἱ ἄγγελοι ἐν τῷ οὐρανῷ, οὕτως καὶ ἡμεῖς ἐν τῷ παραδείσῳ, μὴ γάμοις ἢ εἰλαπίναις ἔτι σχολάζοντες, ἀλλὰ τῷ βλέπειν τὸν θεὸν καὶ γεωργεῖν τὴν ζωὴν πρυτανεύοντος ἡμῖν τοῦ Χριστοῦ.
οὐ γὰρ εἶπεν Ἔσονται ἄγγελοι, ἀλλ᾿ »Ὡς ἄγγελοι«, οἷον »δόξῃ« μὲν »καὶ τιμῇ«, κατὰ τὸ γεγραμμένον, »ἐστεφανωμένοι, βραχὺ δέ τι παρὰ τοὺς ἀγγέλους« διαλλάσσοντες καὶ ἐγγὺς ὄντες τοῦ εἶναι ἄγγελοι. καθάπερ εἰ ἔλεγεν, οὔσης εὐταξίας κατὰ τὸν ἀέρα καὶ γα- [*](3 Mt. 22, 23 – 6 Mt. 22, 30 – 11 vgl. Plato Axioch. 371 D – 14 Psal. 8, 6 – 16 vgl. Symp. S. 85, 12f 1 παραβ.] ἐποίησαν w. e. sch. + S 1 f τὸν . . . λόγον <S 2τῆς <C | ἀπορησωςι U C (vgl. Orig. In Mt. 17, 29f), wohl verderbt: ἀποκηρύσσουσι V, ἐπερῶσι S, ἀπολέσωσι Md, schwerl. ἁποκρούωσι |προςῆλθον – αὐτὸς] ὅθεν καὶ S | ἀμέλει — αὐτῷ Ζ. 3 <U 2f ἀμ. ὁ αὐτὸς εὐαγγ. C 3 ἐπεσημ. — αὐτῷ <S | δὲ <C | vor εἰπὼν + ἀμέλει Cr | εἰπὼν] φησι U S (εἶπεν? S) | καὶ <SC 3f Σαδδ. γὰρ λέγουσι S 4 ἀνάστ. μὴ εἶναι U Cr | ὁ δὲ Χρ.? S 4 f ἀνάστασις τῆς σαρκὸς ἧν C 5 ἀλλὰ U 130v | μόνον] »nur allein« S | ἡ <U Cc | αὐτοῖς <Sb 6 καὶ ὀρθῶς <S 6 άποκρ. C S (»weist ab«): ἀποκρίνεται V U Cr 7 ἀναστ.] τῶν νεκρῶν + Cr | γαμίσκονται V U: ἐκγαμίσκονται C, »geben zu freien« S | ἐν οὐρανοῖς las schwerl. hier stets S 8 τῷ . . τῷ] τὸ . . τὸ C | τῷ 2] τὸ V | μὴ τῶ(v. sp. Hd. aus τὸ) γαμεῖν Cr | κ. γαμίσκεσθαι C: <S | ἀλλὰ U: S 90v 9 καὶ φωτί S: κ. φῶς ἴν᾿ V, καὶ φηςὶν U: <C | κατὰ τοῦτο <V 9f παραπλ Md: παραπλησιασθέντας VU: πλησιασθέντες Cc, πλησιάζοντας Cr 10 ἵνα Cr | ἐν οὐρανῷ C | οὕτω Cc 10 f ἐν τ. παρ. καὶ ἠμεῖς C 11 μὴ γάμοις <C | μὴ] μήτε VU | ἢ εἰλαπίναις — Χριστοῦ Z. 13 <SCr | ἢ εἰσιλαπίνες V, ἢ εἰλαπίναις C: μήτε εἰλαπ. Dd: <S | ἔτι <S | σχολάζωμεν Jh | τῷ Pet] τὸ V Cc, τοῦ U 12 τὸν θ. V 367a | γεωργεῖν — χριστοῦ Ζ. 13] »zu leben in Ewigkeit« S | ἡμῶν VC 13 οἷον—ἄγγελοι Ζ. 16<C 14 μὲν <S |κατὰ τὸ γεγρ. <S 16 εἰ ἔλεγεν] γὰρ S 16f κ. γαλ. καὶ νυκτὸς U Dd Methodius. 20)
ἀναστάσει, οὐκ αὐτὸ τοῦτο ἀγγέλους αὐτὸν ἐπαγγέλλεσθαι ἀκούομεν τοὺς ἁγίους ἔσεσθαι ἐν τῇ ἀναστάσει, ἀλλὰ ἐγγὺς τοῦ εἶναι ἀγγέλους. ὥστε ἀλογώτατον λέγειν, ἐπειδὴ ὁ Χριστὸς ἀπεφήνατο τοὺς ἁγίους ὀφθῆναι ὠς ἀγγέλους ἐν τῇ ἀναστάσει, τὰ σώματα διὰ τοῦτο ταῦτα μὴ ἀνίστασθαι, καίτοι τὴς λέξεως αὐτὴν τὴν τάξιν δηλούσης σαφῶς τοῦ συμβαίνοντος.