De Resurrectione

»οἴδαμεν γάρ«, φηςίν, »ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ τῦν. οὐ μόνον δέ ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ πνεύματος ἔχοντες, καὶ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν τὴν υἰοθεςίαν δέ· »ὃν τρόπον γὰρ ὁ οὐρανὸς καινὸς καὶ ἡ γῆ καινή, ἃ ἐγὼ (φηςί) ποιῶ, μένει ἐνώπιόν μου, λέγει κύριος, οὕτως ἔσται τὸ σπέρμα ὐμῶν καὶ τὸ ὄνομα ὑμῶν«. καὶ πάλιν· »οὕτως λέγει κύριος ὁ ποιήσας τὸν οὐρανόν, οὗτος θεὸς ὁ κατασκευάσας τὴν γῆν καὶ ποιήσας αὐτήν· αὐτὸς διώρισεν αὐτήν, οὐκ εἰς κενὸν ἐποίησεν αὐτήν, ἀλλὰ κατοικεῖσθαι «.

| ὄντως γὰρ οὐκ εἰς κενὸν οὐδὲ εἰς μάτην πρὸς ἀπώλειαν ἔκτισε, κατὰ τοὺς φρονοῦντας μάταια, τὸ πᾶν ὁ θεός, ἀλλὰ εἰς τὸ εἶναί τε καὶ οἰκεῖσθαι καὶ διαμένειν. διὸ ἀνάγκη δὴ καὶ τὴν γῆν αὖθις καὶ τὸν οὐρανὸν μετὰ τὴν ἐκφλόγωσιν ἔσεσθαι πάν- [*](4 Jes. 52, 2 – 7 Röm. 8, 22. 23 – 11 Jes. 66, 22 – 13 Jes. 45, 18 1 ἐν τῇ ἀναστάσει S | δι᾿ οὓς] δι᾿ οὖ V, διὸ Cr: ἐφ᾿ οἷς las schwerl. S (»über welche«) | καὶ συνωδίνει <S 1f ἀπολύ|τρωσιν Cc 103v 2 ἀπὸ — σώματος <S | ἀπὸ τῆς φθορᾶς <S | καὶ αὐτὴ <C | ἀπεκδεχομένη U 3 ὅπως] quoniam Syr: <S | ἐξεγερθέντων U: ἐλευθερωθέντων C |κ. ἀποτ.] ἀποτινάξομέν Syr 2f τῆς σαρκὸς <S 4 ἐκτείν. U | καὶ 2 <U 5 κάθ. Ἱερ.] sidi im: sudim (»gerichtet«) S | ἐλευθερώθη δὴ V: U 128 | τε: οὖν ἡμῖν S 6 αὐτὴ] ἡ κτίσις S, αὐτὴ ἡ κτίσις Syr | τῆς φθορᾶς <S |τῇ ματαιότητι: τῇ φθορᾷ S 7 οἴδαμεν – σώματος ἡμῶν Z. 10 <C | φηςίν <U S 8f αὐτὴν τὴν ἀπ. U 9 καὶ] »nämlich« S 10 τὴν 1<U 11 καἱ ὁ] αὐτὸς καὶ Syr: ὁ <V | δέ < VU: πάλιν S | καινὸς <Cr 12 ἃ—μένει <S | φηςίν, ἃ ἐγὼ C: φησι <Syr | μένειν V | οὕτως Cr 63 |ἔσται] στήσεται Syr mit LXX 13 ὄνομα . . σπέρμα S | ὑμῶν Cr | κ. τὸ ὄν. ὑμῶν <V | καὶ πάλιν — κατοικεῖσθαι Z. 16 <C: S 87 v | οὕτω U 14 οὖτος] αὐτὸς Syr | θεὸς <U | ὁ καὶ S 15 διώ|ρισεν V 365; διωρίσας w. e. sch. Syr (plastes) | ἐποίησεν αὐτήν <U 16 πρὸς] οὐδὲ S 17 τὸ πᾶς ὁ θεός <S 18 ἄλλ᾿ C | εἶναι . . κ. διαμένειν »ewiges Sein« S: ut perseverant Syr | vor διὸ + »Daß nach der Verbrennung der Himmel sein wird und die Erde und Winde sein warden« S | ἀνάγκη δὴ <Syr 18 f καὶ τὴν <C 19 τ. οὐρ. . . κ. τ. γῆν S | τὸν <V C | ἔσεσθαι nach βρασμόν S. 300, 1 Cr 19 f πάντων <S)

Ἐὰν δέ, Πῶς οὖν, εἰ μὴ ἀπόλλυται τὸ πᾶν, οἱ ἐξ ἐναντίας εἴπωσιν, ὀ μὲν Χριστὸς τὸν οὐρανὸν παρελεύσεσθαι ἔφη καὶ τὴν γῆν, ὁ δὲ προφήτης ἀπολεῖσθαι μὲν τὸν οὐρανὸν ὡς καπνόν, τὴν δὲ γῆν »ὡς ἱμάτιον« παλαιωθήσεσθαι; Ἐπειδήπερ ἔθος ταῖς ταῖς γραφαῖς, φαϊς} λεξομεν, τ ην εις το χρείττον χαι ενδοςοτερον απ ο ταύτης της χαταύτάϋεως τον χόομον μεταβολην άπώλειαν λέγειν, οίον τον πρό- ο&εν αγήματος άπολλνμένον χατίι την είς το φαιδρότερον απάντων εζαλλαγην' οτι μηδέ μία νπεναντίωοις η ατοπία ίν τοϊς ίϊείοις λογοις. λέξομεν, τὴν εἰς τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου«, καὶ οὐχ ὁ κόσμος εἴρηται.