De Resurrectione

Εἰ πᾶν τὸ γεννώμενον νοσεῖ — προτείνει γὰρ οὕτως ὁ ἐξ ἐναντίας — καὶ κατὰ τὴν γένεσιν καὶ κατὰ τὴν τροφὴν (ἀπὸ τῶν προσιόντων γάρ, φησίν, αὔξεται, καὶ ἀπὸ τῶν ἀπιόντων ἐλαττοῦται), τὰ δὲ μὴ γεννώμενα ὑγιαίνει, ὅτι μὴ νοσεῖ μηδὲ προσδεῖται ἢ ἐπιθυμεῖ, ἐπιθυμεῖ δὲ τὰ γεννώμενα καὶ συνουσίας καὶ τροφῆς, τὸ δὲ ἐπιθυμεῖν νοσεῖν ἐστι, τὸ δὲ μὴ δεῖσθαι μηδὲ ἐπιθυμεῖν ὑγιαίνειν, νοσεῖ δὲ τὰ γεννώμενα, ὅτι ἐπιθυμεῖ, τὰ δὲ μὴ γεννώμενα οὐ νοσεῖ, πάσχει δὲ τὰ νοσοῦντα ἢ κατὰ πλῆθος ἢ ἔνδειαν τῶν προσγινομένων [*](4 Röm. 8,35—37 — 5 vgl. De creates 9. Iren. Adv. haer. III, 21,10 V,5,2.6,1. Hipp. In Dan. II,33, 4. III, 14, 6—10 Deut. 32,39—11 Röm. 8,39 —12 Röm. 8,36 —13 Röm. 6, 10—14 De res. I, 26, 1 S. 253, 3 —17 De res. I, 9.10 5 vgl. Prokop. PGr 87, 1,133 A 1 πατάσσ...καὶ θραύεται: »wird vernichtet ..und zermalmt« S | σῶον] σῶν Jh nach Pl Tim. 82B | αὖθις σῶον U 3 αὐτοῦ] ἐκείνου las schwerl. S | ἀπώλειαν S 85v | καὶ ὄλεθρον <S 4 οὐ σκότος<VS | οὐ γάος <S | χωρήσει V 5 χριστοῦ US: κυρίου V 7 ὅτι <V 8 ὅλην τὴν ἡμέραν <S | ἀλλὰ V 9 τὸν ἀγ. S 10 ἔφη S | πατάξω—ἐξελεῖται ἡμᾶς Z. 11: »usw.« S 11 κἀγὼ ἰάσομαι U | ἡμᾶς] τουτέστιν s | ἀπὸ] ἐκ U 12 χριστῶ ἰησοῦ U 13 σφαγῆς: » zur Schlachtung« S 14 μὲν <V 15 ὧδε<S 16 γεννόμενον U 17 τροφὴν] φύσιν S 18 γάρ <U | φησίν<S 19 ὑγιαίνει, ὅτι <S: U 127 | ὅτι μὴ] μηδὲ U | μηδὲ] ὅτι μὴ S | προσδ. V 364 | ἢ] μηδέ τι S 86 20 καὶ τροφῆς<S 21 νοσεῖν ἐστι] μὴ ἐῶντα S | μὴ ἐπιθυμεῖν μηδὲ δεῖσθαι S | ὑγιαίνει U: ἐστί +S 23 προσγιν.] προσαχθέντων καὶ προσγιν. S (schwerlich προσγιν. καὶ διαμενόντων, indem statt pribyvaemych vielmehr prebyvaemych zu lessen wäre))

καταπίπτει μὲν οὖν καὶ ἐπὶ τούτοις αὐτοῖς ὁ λόγος. εἰ γὰρ πᾶν τὸ γιγνόμενον ἢ γεννώμενον ἀπόλλυται (διαφέρει γὰρ οὐδὲν οὕτως εἰπεῖν, ἐπειδὴ καὶ οἱ πρωτόπλαστοι οὐκ ἐγεννήθησαν, ἀλλ᾿ ἐγενήθησαν), γενητοὶ δὲ καὶ οἱ ἄγγελοι καὶ αἱ ψυχαί (ὁ »ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα«), ἀπόλλυνται ἄρα οἱ ἄγγελοι κατ᾿ αὐτοὺς καὶ αἱ ψυχαί. ἀλλ᾿ οὔτε οἱ ἄγγελοι οὔτε αἰ ψυχαὶ ἀπόλλυνται· ἀθάνατα γὰρ ταῦτα καὶ ἀδάμαστα, καθὼς ὁ ποιήσας εἶναι βεβούλευται. ἀθάνατος ἄρα καὶ ὁ ἄνθρωπος.

οὐκ ἀρεστὸν δὲ <οὐδ᾿> ἐκεῖνο, τὸ λέγειν εἰς ἄρδην ἀπολεῖσθαι τὸ πᾶν, καὶ γῆν καὶ ἀέρα καὶ οὐρανὸν μὴ ἔσεσθαι. ἐκπυρωθήσεται μὲν γὰρ πρὸς [*](11—S. 298, 12 Andrean Caes. In Apok. PGr 106, 420 C — 11 —S. 301, 15 u. 302, 2 S. Parall. 423 S. 170 Holl. Syr. Pitra Anal. Sacra IV, 203 u. 436 f 1 ἀπὸ γιγν. U 2 δὲ<S 3 ὁ<V 4 τὸ γεννώμ. εἰς γιγνόμενον S | ἤ ili: na S | γενώμενον S 5 διαφ...οὕτως] συμφέρει...ἄλλως las schwerl. S (διαφ.—οὕτως: »den es ist nicht anders möglich« S | καὶ<S b 6 ἀλλὰ V | οἱ u. αἱ<V 7 ποιῶν] γὰρ...φησίν +S | πνεύματα] »(sprach er,) und die Seelen ebenso« + S | ἆρα VS 8 αἱ ψυχαί; S | ἀλλὰ U 9 καὶ ἀδάμαστα <S 10 εἶναι<S | βεβούληται U: »weiß« S | ἀθάνατος S 86v 11 vor οὐκ ἀρεστὸν+»von der Welt« S | οὐκ ἀρεστὸν—φθορὰν S.298,2 und Παῦλος S.298,8 —ἐλπίδι Z. 11 bei Andreas In Apok., eingeleitet ὁ δὲ [μέγας] Μεθόδιος ἐν τῷ περὶ ἀναστάσεως λόγῳ [αὐτοῦ] ἐξέθετο οὕτως. Es beginnt auch C in C Bl. 103 u. R B1. 62v, Lemma τοῦ ἁγίου Μεθοδίου ἐκ τοῦ περὶ ἀναστάσεως, und Syr bei Pitra aus B Bl. 53v u. C Bl. 50. überschrieben Demonstratur transire huius mundi figuram, quin unquam destruatur creation et ad nihilum redigatur; liberandam vero esse a servitude corruptionis in libertatem gloriae filiorum Dei, ut divinus Paulus et reliquum sanctorum divinorumque doctorum agmen dixerunt, illum qui non confitetur resurrectionem corporis, vel eos qui asserunt, Deum non promisisse a se suscitanda fore omnium hominum corpora, anathemate plectentes. Sancti Methodii, episcopi Lyciae, Philosophi et martyris, ex libro illo de resurrection qui dicitur Aglaophon | οὐκ—ἐκεῖνο: neque enim iustum syr | οὐδ᾿ Jh mit Andreas, w.e.sch. S: <VUC | ἐκείνω Cr | εἰς ursprünglich auch C r | ἄρδειν U | απωλεῖται C c, ἀπολεῖται C r 12 ἀέρα] καὶ πῦρ +S καὶ οὐρανὸν nor καὶ Ζ. 11 C r | μηκέτι C r | ἐκπυρωθήσεται μὲν γὰρ: »at docendum est ab igne…comburendum esse« Syr)