De Resurrectione
Methodius
Methodius, De Resurrectione, Bonwetsch, Hinrichs, 1917
ΜΕΘ. Πότερον οὖν, ὦ Αὐξέντιε, ἦν δὲ ἐγώ.σὺ βούλει ταύτης ἡγεμονεύειν τῆς ὁδοῦ, ἤ ἐγὼ ἡγῶμαι;
[*](4 Plato Pol. X 600f — 10 Symp. 11 S. 129, 15f — 14 Plato Pol. IV, 432f — 16 Symp. 10, 5 S. 127, 27. De res. I, 27, 3 S. 255, 11f — 22 Plato Prot. 351 Epin 4—20 S. Parall. 413 S. 162 Holl — 6 vgl. Diall. A dam. V, 16 S. 204, 10f Bh 1 κρύπτ. V Holl; κρύπτουσι U 2 σὺ τ. τίθεσαι Gataker mit Pl Krat. 386 B πῶς τοῦτο τίθεσαι | δοκεῖ + Holl nach S. 259, 16 3ff ΑΥΞ., ΜΕΘ. u. ΑΓΑ + Bo, wie sonst S | ἀπεκρίνετο V 4 C Bl. 160, 12; Lemma περὶ ἀναστάσεως | πάντας V Jh: πάντως U 5 λέγομεν (auch U) εἶναι C | λέγ. V Jh Holl | μὴ U Holl: οὐ V 7 οὐ] μὴ U | γινώσκοντες] λεγόμενοι C 8 εἰ + Holl | θέλεις <C: ὅσα εἰς V | πείθομεν C | αὐτῶ V, αὐτοὺς C | τὰ θ.] θαυμάζοντας C 9 τοῦτο <U 11 κεκοσμιμένος V: κεκοσμημένα U 12 καὶ κυβ.: ἤ κυβ. C | δημιουρ|γήσαντες U 136 13 καὶ οὐ — ἄριστε Ζ. 15 <C | ἤ κυβ. + Kl 14 τῷ] τὸ U 15 ἀλλὰ U | ἔφη VU 16 γραμμάτων VC: γραφῶν U Jh mit II Tim. 3, 16 | ποικίλλουσιν] Ι, 27, 3 18 ἀληηθινῶς C | αὐτὴν ὀνομ.? Bo 19 ποσὸν V | οίη C l. Hd. | τοιούτων C 160v | ὀνομά|των V 351v 20 χλευασθήσεσθαι: es endet C 22 Pl πότερον οὖν, ἦν δ᾿ ἐγώ, σὺ βούλει ἡγεμονεύειν τῆς σκέψεως und ἤ bis λόγου S. 258, 1 23 ἡγ. Pl Kl: ἡγήσομαι Holl: ἤγήσομαι U)ΑΥΞ. Δίκαιος, ἔφη, σὺ ἡγεῖσθαι· σὺ γὰρ κατάρχεις τοῦ λόγου.
ΜΕΘ. Οὐκοῦν ἐλέγετο (φέρε γὰρ πρὸς μέρος ἐξ ἀρχῆς ἀκολούθως τὸν Ἀγλαοφῶντος ἐξετάσωμεν νοῦν) ἡ ψυχὴ τὸ σῶμα διὰ τὴν παράβασιν ὅ περικείμεθα τοῦτο ἀνειληφέναι, χρόνοις τοῖς ἄνω χωρὶς αὐτοῦ μακαρίως διάξασα; τοὺς γὰρ δερμαντίνους εἶναι χιτῶνας σώματα, εἰς ἅ ἐνεῖρχθαι συνέβη τὰς ψυχάς, δίκην ὅπως ὧν ἔδρασαν νεκροφοροῦσαι παράσχωσιν. ἤ οὐ ταῦτα πρῶτον ἦν ἐν ἀρχῇ τὰ λεχθέντα ὑπὸ σοῦ, ἰατρέ; ἀλλ᾿ ἴθι ὑπόμνησον, ἐάν τί σοι φαίνωμαι μὴ μεμνημένος.
ἈΓΛ. Οὐδὲν νῦν ὑπομνήσεως εἰς τοῦτο δέῃ· αὐτὰ ταπῦτα γὰρ ἦν ἐν ππρώτοις ἡμῖν τὰ εἰρημένα.
ΜΕΘ. Τί δέ; οὐχὶ καὶ τοῦτο ἐν τοῖς ἑξῆς ἐλέγετο πολλαχῶς ὑπὸ σοῦ, ὡς ἐμπόδιον πρὸς τὴν κατάληψιν ἡμῖν τὸ σῶμα τῶν ὄντως ὄντων καὶ γνῶσιν διὰ τὰς πρὸς τὸ κοσμεῖν ἀσχολίας αὐτὸ καὶ θεραπεύειν γίγνεται ικαὶ τὰς ἄλλας τὰς περὶ τὴν ἐπθυμίαν τῆς γαστρὸς προσβολάς, ἔτι τε βλασφημιῶν καὶ παντοίων αἴτιον ἁμαρτημάτων, διὰ τὸ μὴ δύνασθαι καθ᾿ ἑαυτὴν δίχα σώματος ὅλως ἁμαρτῆσαι ψυχήν· καὶ διὰ τοῦτο μετὰ τὴν ἐντεῦθεν ἀποδημίαν ἐκτὸς ἁμαρτήματος [*](4 vgl. Plato phaedr. 250 C — 5 De res. I, 4, 2f. 5, 6 S. 224, 1ff. 227, 6ff; vgl. Symp. 2, 7 S. 24, 9. Tert. Adv. Valent. 24. De res. 7 — 8 vgl. I, 3, 1 S. 222, 2 — Plato Phgaed. 91 C — 13 vgl. De res. I, 4, 7. 30, 5 S. 225, 6ff. 263, 11ff. Plato Phaed. 65 A 2 vgl. Anast. Sin. In Hexaem. B. Xl (latein. PL 89, 1044 C—1046 A, griech. Jh I, 68. Bo Meth. v. Ol. I, 107) — 5 Greg. Naz. Or. 38. Carm. I, 1, 8 v. 115f PGr 37, 324 C. 455. Greg. Nyss. De an. et res. III, 253 B 1 δίκαιον U | σὺ1: σοι? V 2 über Anastasius vgl. die Einleitung 3f vgl. Pl ὅ νῦν δὴ σῶμα περιφέροντες ὀνομ. 5f τὸν χιτῶνα τῆς ψυχῆς τὸν σάρκινον Symp. S. 24, 9; τοὺς δερματίνους ἀμφιέννυται χιτῶνας, ἴσως τὴν παχυτέραν σάρκα καὶ θνητήν Greg. Or., δερματίνους δὲ χιτῶνας ἐφέσσατο σάρκα βαρεῖαν νεκροφόρος Greg. Carm., δέρμα . . τὸ σχῆμα τῆς ἀλόγου φύσεως νοεῖν μοι δοκῶ Greg. Nyss. Vgl. sonstige STellen bei Holl, Amphilochius S. 202. Hilt, D. h. Gr. v. Nyssa Lehre v. Menschen (1890) S. 112ff 6 σώμ.] ἔφη + Holl | ὅπόσων V 7 παράσχουσιν V: δίκην ὁπόσων . . παρασχούσας empfilehlt Dd 8 ἴθι ὑπόμνησον V: εἰς ὑπόμνησιν U 8f Pl ὑπομνήσατε ἅ ἐλέγετε, ἐὰν μὴ φαίνωμαι μεμνημένος 8 τίς σοι φαίνομαι U | μὴ vor φαίν. V 10 οὐδὲν Gataker für οὐδὲ 13 ἐμπόδιον Dd, vgl. Symp. S. 61, 2, Pl ἐμπόδιον τὸ σῶμα: ἔμποδον V, ἐμποδῶν U: Jh gegen Dd »ἐμποδὼν γίγνεσθαι i. q. ἐμποδίζειν p. 567 D« (30, 5) 14 ἀσχολίας U: 136v 15 γίνεται VU 16 ἔτι τε] εἴ τε V 17 διὰ τὸ μὴ] ὧν οὐ V 17f τὴν ψυχὴν U 18 ἁμαρτημάτων U)
ἈΓΛ. Ἀλλ᾿ ἐλέχθη καὶ τοῦτο.