De Resurrectione

Εἰσὶ γάρ, εἰσὶν οἱ λόγων τραγικῶς κεκοσμηημένοι προβολαῖς καθάπερ γυναῖκες ἔξωθεν ὡραϊζόμεναι πρὸς ἀπάτην ἐντέχνως, ἐὰν μή τις πεφυλαγμένως αὐτοῖς τῶν ἔτι νεωτέρων προσβλέψῃ τῇ πίστει καὶ νηπτικῶς. ὅθεν εὐλαβητέον πρὸ τοῦ καταμαθεῖν ἀσφαλῶς εἰς τὴν καρδίαν εἰσδέξξασθαι τὸν τοιούτων λόγον. καὶ γὰρ φθάνουσιν οἱ ἐξαπατῶντες πολλάκις τοὺς διδάσκοντας, καθάπερ δὴ καὶ αἱ Σει- [*](1 Plato Pol. VI, 490 B. Symp. 8, 14 S. 102,, 17f — 2 Symp. S. 4, 1 — 10 Plato Lach. 188 D. Klaem. Alex. paed. I, 2 — 14 Symp. 3, 2. 5, 4 S. 29, 12. 57, 1 — Plato Epin. 981 A — 15 Plato Pol. II, 365 C — 18 Symp. 7, 2 S. 73, 6f — 22 Symp. 8, 1 S. 81, 16f. De autex. 1, 1f S. 145, 3ff 1 καὶ tilgt Holl | μὲν vor εἰς V | ἠμβλύνθησαν] C. Porph. 3.Pl 4 φιλ. Bo: φιλονεικίαν V, φιλονεικεῖν U | οἱ tilgt Holl 5 Lücke vor θρασ. Holl 6 ὡς] ὧν U | τὸ πιστεύειν U 7 καινὰς V | μὴ] οὐ V 9 ἐπ᾿ + Holl | δι᾿ ἧς Holl | δεῖ σώζεσθαι U | δεῖν U 10 κυρουμένης vermuutet Jh »verbo κυροῦσθαι vi media non passiva posito« unter Vergleichung von Pl Gorg. 451 C ὅτι καὶ αὕτη λόγῳ κκυυροῦτα τὰ πάντα | Klem. ἡμᾶς ἁρμοσαμένους . . σύμφω νον τὸ λόγον ποιησαμένοις τοῖς ἔργοις |ἵν᾿ <V | σύμφ. Holl: ἀυμφώνως VU 11 εἴη] ἐπὶ V 13 τ. σοφ. + Holl | ἀσκ. Holl: ἀσκεῖν VU 14 τῷ] τὸ V | ἐπιβαίνοντας V. Unten II, 16, 2. Pl σοφίας . . ἐπιβαίνειν | καὶ πρὸς U 135V 15 ἀμιλλωμένων corring. in ἀμιλλώμενον, aber ohne Tilgung von ων U | Pl πρόθ. . . κ. σχῆμα 16 ἀποδυσάμενον V 17 οἵ U Dd: von 351 | κεκ. Bo: κεκοσμημένων VU 17f προβ. Pet: προσβολαῖς VU 18 γυναῖκες αἱ U | ὡραϊζόμενοι Jh 19 vor ἐὰν Lücke nach Holl | αὐτ. Jh: αὐταῖς VU | νεοτέρων U 21 τὸν<V | τοιοῦτον VU: τῶν τοιούτων Jh 22 διδ.: διστάζοντας Holl | δὴ<U 22f σιρήναι V)

καλλιιφωνίᾳ. ἤ πῶς, ὦ Αὐξέντιε, ἔφην ἐγώ, σοι <δοκεῖ> ταῦτα τίθεσθαι;

ΑΥΞ. κκαὶ ὅς ἀπεκρίνατο, Οὕτως καθάπερ καὶ σύ.

ΜΕΘ. Οὐκοῦν πάντως τῶν ἑτεροδόξξων τοὺς σοφιστὰς μιμητὰς εἰδώλων ἀληηθείας εἶναι λέγωμεν, ἀλήθειαν μὴ γινώσκοντας, κκαθάπερ ζωγράφους; καὶ γὰρ οὗτοι μιμεῖσθαι μὲν ναυπηγοὺς καὶ πλοῖς καὶ κυβερνήτας ἐπιχειροῦσι, ναυπηγεῖν καὶ κυβερνᾶν οὐ γιννώσκονντες.

οὐοῦν οῦν ἀποξέοντες <εἰς> θέλεις τὰ χρώματα πείθωμεν αὐτῶν τὰ θαυμάζοντα τὰς τοιαύτας γραφὰς παιδία, ὅτι οὔτε τὸ πλοῖον τοῦτο πλοπιόν ἐστιν οὔτε ὁ κυβερνήτης κυβερνήτης, ἀλλὰ τοῖχος ἔξωθεν πρὸς τέρψιν χρώμασι καὶ γραφαῖς κεκοσμημένος, καὶ ὅτι μιμηταὶ μὲν εἰδώλου πλοίου καὶ κυβερνήτου οἱ δημιουργήσαντές εἰσιν ἀπὸ τῶν χρωμάτων ταῦτα, κκαὶ οὐ πλοίου <ἤ κκυβερνήτου>

ΑΥΞ. Μακρὸν τῷ ἀκοῦσαι ποθθοῦντι τὸ προοίμιον. ΜΕΘ. Ἀλλ᾿ ὠφέλιμον, ἔφην, ὦ ἄριστε. τὰ γὰρ ἀπὸ τῶν θεοπνεύστων γραμμάτων ῥήματα, οἷς ἐπιχρωματίζοντες ποικίλλουσιν ἑαυτῶν πρὸς ἀπάτην οὗτοι τὴν δόξαν, δικαιοσύνην αὐθαδῶς καὶ ἀλήθειαν ὀνομάζοντες, οὐ γινώσκοντες ὅλως δικαιοσύνην ὀνομάτων χλευασθήσεσθαι;

ΑΥΞ. Πάνυ πολύ, ἔφη.

ΜΕΘ. Πότερον οὖν, ὦ Αὐξέντιε, ἦν δὲ ἐγώ.σὺ βούλει ταύτης ἡγεμονεύειν τῆς ὁδοῦ, ἤ ἐγὼ ἡγῶμαι;

ΑΥΞ. Δίκαιος, ἔφη, σὺ ἡγεῖσθαι· σὺ γὰρ κατάρχεις τοῦ λόγου.

ΜΕΘ. Οὐκοῦν ἐλέγετο (φέρε γὰρ πρὸς μέρος ἐξ ἀρχῆς ἀκολούθως τὸν Ἀγλαοφῶντος ἐξετάσωμεν νοῦν) ἡ ψυχὴ τὸ σῶμα διὰ τὴν παράβασιν ὅ περικείμεθα τοῦτο ἀνειληφέναι, χρόνοις τοῖς ἄνω χωρὶς αὐτοῦ μακαρίως διάξασα; τοὺς γὰρ δερμαντίνους εἶναι χιτῶνας σώματα, εἰς ἅ ἐνεῖρχθαι συνέβη τὰς ψυχάς, δίκην ὅπως ὧν ἔδρασαν νεκροφοροῦσαι παράσχωσιν. ἤ οὐ ταῦτα πρῶτον ἦν ἐν ἀρχῇ τὰ λεχθέντα ὑπὸ σοῦ, ἰατρέ; ἀλλ᾿ ἴθι ὑπόμνησον, ἐάν τί σοι φαίνωμαι μὴ μεμνημένος.

ἈΓΛ. Οὐδὲν νῦν ὑπομνήσεως εἰς τοῦτο δέῃ· αὐτὰ ταπῦτα γὰρ ἦν ἐν ππρώτοις ἡμῖν τὰ εἰρημένα.

ΜΕΘ. Τί δέ; οὐχὶ καὶ τοῦτο ἐν τοῖς ἑξῆς ἐλέγετο πολλαχῶς ὑπὸ σοῦ, ὡς ἐμπόδιον πρὸς τὴν κατάληψιν ἡμῖν τὸ σῶμα τῶν ὄντως ὄντων καὶ γνῶσιν διὰ τὰς πρὸς τὸ κοσμεῖν ἀσχολίας αὐτὸ καὶ θεραπεύειν γίγνεται ικαὶ τὰς ἄλλας τὰς περὶ τὴν ἐπθυμίαν τῆς γαστρὸς προσβολάς, ἔτι τε βλασφημιῶν καὶ παντοίων αἴτιον ἁμαρτημάτων, διὰ τὸ μὴ δύνασθαι καθ᾿ ἑαυτὴν δίχα σώματος ὅλως ἁμαρτῆσαι ψυχήν· καὶ διὰ τοῦτο μετὰ τὴν ἐντεῦθεν ἀποδημίαν ἐκτὸς ἁμαρτήματος [*](4 vgl. Plato phaedr. 250 C — 5 De res. I, 4, 2f. 5, 6 S. 224, 1ff. 227, 6ff; vgl. Symp. 2, 7 S. 24, 9. Tert. Adv. Valent. 24. De res. 7 — 8 vgl. I, 3, 1 S. 222, 2 — Plato Phgaed. 91 C — 13 vgl. De res. I, 4, 7. 30, 5 S. 225, 6ff. 263, 11ff. Plato Phaed. 65 A 2 vgl. Anast. Sin. In Hexaem. B. Xl (latein. PL 89, 1044 C—1046 A, griech. Jh I, 68. Bo Meth. v. Ol. I, 107) — 5 Greg. Naz. Or. 38. Carm. I, 1, 8 v. 115f PGr 37, 324 C. 455. Greg. Nyss. De an. et res. III, 253 B 1 δίκαιον U | σὺ1: σοι? V 2 über Anastasius vgl. die Einleitung 3f vgl. Pl ὅ νῦν δὴ σῶμα περιφέροντες ὀνομ. 5f τὸν χιτῶνα τῆς ψυχῆς τὸν σάρκινον Symp. S. 24, 9; τοὺς δερματίνους ἀμφιέννυται χιτῶνας, ἴσως τὴν παχυτέραν σάρκα καὶ θνητήν Greg. Or., δερματίνους δὲ χιτῶνας ἐφέσσατο σάρκα βαρεῖαν νεκροφόρος Greg. Carm., δέρμα . . τὸ σχῆμα τῆς ἀλόγου φύσεως νοεῖν μοι δοκῶ Greg. Nyss. Vgl. sonstige STellen bei Holl, Amphilochius S. 202. Hilt, D. h. Gr. v. Nyssa Lehre v. Menschen (1890) S. 112ff 6 σώμ.] ἔφη + Holl | ὅπόσων V 7 παράσχουσιν V: δίκην ὁπόσων . . παρασχούσας empfilehlt Dd 8 ἴθι ὑπόμνησον V: εἰς ὑπόμνησιν U 8f Pl ὑπομνήσατε ἅ ἐλέγετε, ἐὰν μὴ φαίνωμαι μεμνημένος 8 τίς σοι φαίνομαι U | μὴ vor φαίν. V 10 οὐδὲν Gataker für οὐδὲ 13 ἐμπόδιον Dd, vgl. Symp. S. 61, 2, Pl ἐμπόδιον τὸ σῶμα: ἔμποδον V, ἐμποδῶν U: Jh gegen Dd »ἐμποδὼν γίγνεσθαι i. q. ἐμποδίζειν p. 567 D« (30, 5) 14 ἀσχολίας U: 136v 15 γίνεται VU 16 ἔτι τε] εἴ τε V 17 διὰ τὸ μὴ] ὧν οὐ V 17f τὴν ψυχὴν U 18 ἁμαρτημάτων U)

ἈΓΛ. Ἀλλ᾿ ἐλέχθη καὶ τοῦτο.